Φωτεινή Δάρρα

bizznews gr

Ο μυθικός Νίκος Γκάτσος υπογράφει τους στίχους, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου μελοποιεί και η Φωτεινή Δάρρα ερμηνεύει τα τραγούδια στο νέο επερχόμενο δίσκο του με τίτλο: "Λουλούδι στη φωτιά".

Ο συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου σταχυολόγησε τους στίχους αυτούς με άξονα την ένωση δύο εντυπωσιακών χαρακτηριστικών: την προφητική ματιά του μεγάλου στιχουργού σε απόλυτα σημερινά κοινωνικά θέματα από τη μια - και την, αιτούμενη ξανά στις μέρες μας, στιβαρή δομή ενός κλασσικού και γνήσιου λαϊκού ελληνικού τραγουδιού που να τραγουδάει τη ζωή και τον έρωτα, με ποίηση και αλήθεια.

Η Φωτεινή Δάρρα, κατ' εξοχήν εκπρόσωπος της νεώτερης γενιάς, συναντιέται στο υλικό αυτό με την πρόκληση να εκφράσει μεγάλο μέρος της καυτής σημερινής κοινωνικής θεματολογίας και προβληματισμού, προσφέροντας στο κύρος και τη σοφία των στίχων, την δύναμη μιας ορμητικής, αθώας και σύγχρονης νεανικής ερμηνείας

 

Visit: http://www.bizznews.gr

http://www.facebook.com/bizznews

 

Cupcakes με ινδοκάρυδο και σιρόπι

 

 
Περιγραφή Μικρά, αφράτα, νόστιμα κεϊκάκια με γεύση ινδοκάρυδου!

Τι χρειαζόμαστε:

2 μεγάλα αυγά
175 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κ.γ. baking powder
1/4 κ.γ. αλάτι
113 γρ. βούτυρο ανάλατο σε θερμοκρασία δωματίου
200 γρ. ζάχαρη
1 κ.γ. ξύσμα λεμονιού
120 ml γάλα
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
1/8 κ.γ. κρεμόριο
3 κουταλιές σούπας ινδοκάρυδο (το οποίο ρίχνουμε μέσα στο γάλα) Σιρόπι
1/2 ποτήρι ζάχαρη
1/2 ποτήρι νερό
1 ξυλαράκι κανέλα

Διαβάστε περισότερο: Cupcakes με ινδοκάρυδο και σιρόπι

Ζωή απο την αρχή

 

http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=1001905

Ο Αχιλλέας Πανόπουλος, μαθητής της τρίτης λυκείου, μια μέρα εξαφανίζεται από προσώπου γης χωρίς καμία προειδοποίηση. Η μητέρα του, η Νατάσα, με τη βοήθεια του διοικητή Δημήτρη Δρίβα, κινεί γη και ουρανό για να βρει τα ίχνη του γιου της. Στην πορεία της έρευνας τραγικά μυστικά, πάθη και λάθη βγαίνουν στο φως και περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Λίγο καιρό αργότερα, η Νατάσα, από μια τραγική στροφή της μοίρας, θα βρεθεί κατηγορούμενη για την πιθανή δολοφονία του ίδιου της του παιδιού. Ο διοικητής, που έχει αρχίσει να τρέφει ερωτικά αισθήματα γι’ αυτήν, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να την απαλλάξει από τις κατηγορίες που τη βαρύνουν.
Πού βρίσκεται ο Αχιλλέας; Ποιο τραγικό μυστικό τού αποκαλύφθηκε τη μέρα που εξαφανίστηκε και ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος γι’ αυτό; Θα καταφέρει η Νατάσα να βρει το παιδί της και να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος που τους οδήγησαν ως εδώ; ‘Η μήπως είναι ήδη πολύ αργά και δε θα έχει την ευκαιρία για μια ζωή από την αρχή;

Κατηγορία: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Σειρά: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Ημ. Έκδοσης: 07/02/2013

ISBN: 9786180100686

Σελίδες: 416

Βιβλιοδεσία: ΑΔΕΤΟ

Χιλιάδα Κυκλ.: 15η

Η γριά και ο χάρος

 

Η γριά και ο χάρος

Μια φορά ήταν μια γριά και κάθε πρωί έβγαινε στο δάσος και μάζευε ξύλα για τη φωτιά της και χορταράκια, για να φάει. 

Καθώς γύριζε μια μέρα φορτωμένη στον ώμο τα ξύλα και στην ποδιά της τα χόρτα, στο δρόμο συναντάει τον χάροντα.

- Γεια και χαρά σου, χάροντα, του λέει, για ποιόν με το καλό;

- Για του λόγου σου θειά, της λέει ο χάροντας. Άντε, ετοιμάσου να σε πάρω.

- Τώρα, του λέει, να πάω σπίτι να ξεφορτωθώ και να ετοιμασθώ. Και για να 'χω καλό ρώτημα, σαν πώς θέλεις να ετοιμασθώ;

- Όπως θέλεις εσύ, απαντάει ο χάροντας.

Τότε η γριά πηγαίνει στο σπίτι, ανάβει το τζάκι και βάζει να βράσει τα χόρτα. Ύστερα έπιασε να ζημώσει ψωμιά, έφτιαξε και κουλούρια για συγχώρεση. Ύστερα έστρωσε τραπέζι και περίμενε να ψηθούν τα ψωμιά.

Τότε παρουσιάσθηκε ο χάροντας και τη ρωτάει:

- Ε, ετοιμάστηκες θειά;

- Περιμένω γιε μου να βράσουν τα χόρτα, να ξεφουρνίσω το ψωμί και να φάμε. Δεν κάθεσαι και του λόγου σου να φας μαζί μου;

- Μα δεν μ' έχεις κακία θειά, πού θα σου πάρω την ψυχή;

- Μπα, γιατί να σου 'χω κακία. Όπου την πας την ψυχή μου, θα 'ρχομαι κι εγώ μαζί.

- Και το κορμάκι σου, που θα τ' αφήσεις εδώ; ξαναρωτάει ο χάροντας.

- Ε, αυτό είναι δική μου υπόθεση, απαντάει η γριά. Εγώ θα το παραδώσω στον Θεό και θα μου το φυλάει. Είδες πού βάζομε σταυρό πάνω απ' τα μνήματα;

Απάνω στην ώρα έβρασαν και τα χόρτα, μύρισε και το ψωμί στο φούρνο και η γριά κατέβασε το φαΐ, ξεφούρνισε κι έβαλε στο τραπέζι δυο πιάτα χόρτα και κάμποσες φέτες ψωμί.

Ο χάροντας όμως φαίνονταν στενοχωρημένος και δεν ήθελε να φάει.

- Δεν μου κάνει κέφι να παίρνω ανθρώπους, πού δεν κλαίνε, λέει στη γριά.

- Και δεν μου λες κι εμένα το λόγο; λέει η γριά. Τι σημασία έχει αν κλαίνε ή όχι;

- Όταν κλαίνε και θρηνούνε, μόνο τότε είναι δικοί μου και τούς πάω στην κόλαση. Όταν είναι ευχαριστημένοι και ήσυχοι, μου τούς παίρνει ο Θεός και τούς πάει ίσια στον Παράδεισο.

- Γι' αυτό κι έχεις κακό όνομα, του λέει η γριά. Φάε λίγο να ζεσταθεί η ψυχή σου, να κάνεις το σταυρό σου, μήπως και πάψεις να κολάζεις τον κόσμο.

Τότε ο χάροντας έσκασε απ' το κακό του, πετιέται επάνω και φεύγει λέγοντας.

- Εσένα έτσι κι έτσι χαμένη σ' έχω. Τι κάθομαι και χασομερώ μαζί σου.

Έτσι έφυγε ο χάροντας κι η γριά ζει ακόμα και ποιος ξέρει πόσο ακόμα θα ζει και θα 'ναι και ευχαριστημένη και καλόγνωμη. Την ευχή της να 'χομε, παιδιά μου.

Πηγή: Από το βιβλίο «Ο βοσκός Νικάνορας και το Ρωμαίικο»

xristianos.gr

Ο Άνθρωπος και η Μοίρα

 

 

 

 

 

 

  Ο Άνθρωπος και η Μοίρα

Πριν πολλά-πολλά χρόνια, στις αρχές των πρώτων Εποχών του Κόσμου, οι Άνθρωποι ζούσαν ελεύθεροι χωρίς το βάρος της Σκιάς μοίρας. Κάποια σκοτεινή στιγμή, οι Δυνάμεις του Ουρανού αποφάσισαν πως ο κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να έχει μια άϋλη οντότητα που θα τον συνοδεύει σε κάθε του βήμα και που θα καθορίζει την ζωή του από την γέννηση ως τον θάνατο. Αυτές οι αόρατες οντότητες ονομάστηκαν Μοίρες οι οποίες καθόριζαν πλέον την κάθε στιγμή των Ανθρώπων. Κι έτσι οι Άνθρωποι έχασαν την ελευθερία τους και ήρθαν χρόνια σκοτεινά και άβουλα.

Ώσπου, ένας Άνθρωπος αποφάσισε να τα βάλει με την Μοίρα του...

Καθισμένος σε έναν βράχο να ατενίζει τον μακρινό ορίζοντα, δεν μπορούσε να βρεί ηρεμία στην ψυχή του. Ήταν ο πρώτος από τους Ανθρώπους που προβληματίστηκε για την τύχη της πορείας της ζωής του. Δεν μπορούσε να ησυχάσει στην γνώση ότι κάτι άλλο καθόριζε την τύχη του και τα βήματα του πάνω σε αυτόν τον κόσμο. Έτσι λοιπόν αποφάσισε να τα βάλει με τις Δυνάμεις του Ουρανού αλλάζοντας την Μοίρα του.

Ο καιρός μετά την απόφαση του πέρασε με σκέψεις και σχέδια που θα τον βοηθούσαν να φτάσει στο κατόρθωμα που επιζητούσε. Κι έτσι, μια μέρα, έπλασε το καλύτερο σχέδιο που θα μπορούσε να σκεφτεί θνητός. Να ξεγελάσει την Μοίρα...

Μια όμορφη νύχτα ξάπλωσε δίπλα σε μια λίμνη κι έκλεισε τα μάτια μένοντας ακίνητος σα να κοιμάται. Ήρθε ο ήλιος, ήρθε ξανά το φεγγάρι, ξαναήρθε ο ήλιος ξανά μανά το φεγγάρι... Ήταν ζωντανός αλλά δεν έκανε καμιά κίνηση. Έμενε ακίνητος κι έτσι η Μοίρα δεν μπορούσε να ελέγξει τα βήματα και τις κινήσεις στην ζωή του. Έκανε υπομονή... Έφτασε στα όρια του θανάτου από την πείνα και το κρύο αλλά το πείσμα του και το πάθος του στόχου του υπερνικούσαν κάθε εμπόδιο και απειλή. Έτσι... δύο φεγγάρια μετά, εμφανίστηκε δίπλα του μια πανέμορφη κοπέλα. Γονάτισε δίπλα του και τον κοίταξε καλά. Τα μάτια της καθρέφτιζαν τον έναστρο ουρανό και οι κόρες της το φεγγάρι. Τα μαλλιά της ήταν η νύχτα... Άπλωσε τα χέρια της και άγγιξε το πρόσωπο του ανθρώπου. Προσπαθούσε να καταλάβει τους σκοπούς της ακινησίας που επέβαλε στον εαυτό του. Δεν μιλούσε, δεν μπορούσε να μιλήσει, απλά τον κοίταζε και προσπαθούσε να καταλάβει.

Τότε ο άνθρωπος άνοιξε τα μάτια του και την κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια. Έμοιαζε πραγματικά σα να κατέβηκε ο νυχτερινός ουρανός στην γη με μορφή θνητής γυναίκας. Της κράτησε απαλά το χέρι και την στιγμή που προσπάθησε να της πει κάτι, έχασε τις αισθήσεις του από την εξάντληση.

Πέρασαν μέρες πολλές και ο άνθρωπος ζούσε μέσα στο σκοτάδι ενός μεγάλου ύπνου. Όταν συνήλθε ο καιρός είχε περάσει μα για εκείνον ήταν σα να πέρασε μονάχα μια στιγμή της μέρας. Με έκπληξη είδε την κοπέλα να στέκεται δίπλα του και να του χαμογελά. Τον φρόντισε έτσι ώστε να γεμίσει ξανά με δυνάμεις και υγεία. Πέρασαν μέρες μαζί εκεί κοντά στην λίμνη και πολλές ήταν εκείνες οι νύχτες που ο άνθρωπος σαν μαγεμένος την κοιτούσε μέσα στα αστροφωτισμένα μάτια της. Της έπλεξε τραγούδια αγάπης και ομορφιάς κι εκείνη τα δεχόταν σαν ουράνιο δώρο.
Όλα κυλούσαν όμορφα και μοναδικά για τους δυο νέους, μέχρι που ο άνθρωπος θυμήθηκε τον σκοπό του...

Τότε θέλησε να τον αποκαλύψει στην κοπέλα που τον συντρόφευε και αυτό έκανε...

Εκείνη δάκρυσε και μελαγχόλησε... Άκουσε τους λόγους που τον έφεραν να πάρει τέτοια απόφαση και αναστέναξε με κατανόηση. Δεν ήξερε ότι οι Μοίρες στην ουσία σκλάβωναν την ελευθερία των Ανθρώπων. Πήρε στα χέρια της τα χέρια του νέου και κοιτώντας τον στα μάτια του μίλησε μέσα στις σκέψεις του.

"Είμαι η Μοίρα σου, σταλμένη από τον Ουρανό. Τα βήματα σου καθόριζα όπως μου πρόσταξαν οι Άρχοντες μου. Δεν ένοιωθα για σένα τίποτα, μόνο κοιτούσα να κάνω καλά το έργο που μου ανέθεσαν. Όπως και η κάθε Μοίρα, έτσι κι εγώ, δεν γνώριζα πόσο πολύτιμη είναι η ελευθερία στα βήματα της ζωής σας. Αυτή είναι η μορφή μου κι εσύ με ανάγκασες να της δώσω ύλη. Μένοντας ακίνητος για τόσες μέρες, δεν μπορούσα να καθορίσω την συνέχεια της ζωής σου, των στιγμών σου. Μα τώρα έμαθα και τα λόγια σου κρύβουν μόνο αλήθειες. Άϋλη δεν θα ξαναγίνω και Μοίρα της ζωής σου δεν θα ξανασταθώ. Όμως... αν δίπλα σου με θέλεις σαν γυναίκα της καρδιάς με χαρά μου θα σταθώ... Γιατί κοντά σου έμαθα να αγαπώ και να ακούω..."

Ο νέος έκπληκτος, έμεινε σιωπηλός... Θυμός και Αγάπη μέσα του συγκρούονταν αλλά επικράτησε η σκέψη της γαλήνιας νύχτας. Διπλά κερδιζμένος ήταν. Και την Μοίρα νίκησε αλλά και ελεύθερος πλέον είναι, μα και την αγάπησε και με την σειρά του την ελευθέρωσε από τα δικά της δεσμά. Και μάλιστα την αγάπησε πολύ...

Κι έτσι... έζησαν μαζί για πολύ καιρό. Τα χρόνια πέρασαν από πάνω τους και άγγιξαν τα σώματα τους, μα όχι την αγάπη τους. Πολλές Μοίρες παρακολουθούσαν, αόρατες, την περίεργη αυτή αγάπη και άλλες την καταλάβαιναν άλλες πάλι όχι. Μα καμιά δεν θέλησε από όσες ποθούσαν μια τέτοια αγάπη να φανερωθούν στους Ανθρώπους που καθόριζαν τις τύχες τους.

Η ζωή συνεχίστηκε... Οι Μοίρες συνέχισαν να καθορίζουν τους Ανθρώπους και μερικές από αυτές άφηναν κάποιες χαραμάδες ελευθερίας στους Ανθρώπους που ονομάστηκαν " Ελπίδες ".

Κι έτσι επικράτησε μέχρι σήμερα στις Νέες Εποχές του Κόσμου που ζούμε.

Ο Άνθρωπος και η Μοίρα που ένωσαν τις ζωές του με την αγάπη τους, άϋλοι πλέον, ζούνε σε έναν Κόσμο μακρινό που αναπνέει σε έναστρο νυχτερινό ουρανό.

Ήταν ο Πρώτος Άνθρωπος μετά τις σκοτεινές εποχές που κατάφερε να κερδίσει την ελευθερία του και να αλλάξει την Μοίρα του, έχοντας την στην αγκαλιά του για πάντα...

Ο επόμενος δεν έχει έρθει ακόμη. Και ελπίζουμε ο Πρώτος να μην είναι και ο Τελευταίος...

Ίσως στον καιρό μας να υπάρξει ο Δεύτερος...

Ελπίζουμε σε αυτό. Ελπίζουμε γιατί κάποιες Μοίρες μας χάρισαν κάποιες μικρές χαραμάδες ελευθερίας...

Όπως ένα αστέρι καταφέρνει να ξεπροβάλει μέσα από μια μικρή χαραμάδα ενός σκοτεινά συννεφιασμένου ουρανού...

e-steki.gr

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ ( (Βερολίνο, 13 Σεπτεμβρίου 1873 – Μόναχο, 2 Φεβρουαρίου 1950)

"Κύριοι ζητήσατε να σας απαντήσω σε χίλια δύο πράγματα, κανείς όμως δεν θέλησε να ρωτήσει ποιος ο δάσκαλός μου, ποιος μου έδειξε και μου άνοιξε τον δρόμο προς την ανώτερη μαθηματική επιστήμη και έρευνα. Και για να μην σας κουράσω, σας λέω απλά, χωρίς λεπτομέρειες, ότι μεγάλος μου δάσκαλος υπήρξε ο αξεπέραστος Έλληνας Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, στον οποίο, εγώ προσωπικά αλλά και η μαθηματική επιστήμη, η φυσική, η σοφία του αιώνα μας χρωστάμε τα πάντα" ('Αλμπερτ Αϊνστάιν στην τελευταία συνέντευξη τύπου το 1955).

Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή (Βερολίνο, 13 Σεπτεμβρίου 1873 – Μόναχο, 2 Φεβρουαρίου 1950) ήταν κορυφαίος σύγχρονος Έλληνας μαθηματικός που διακρίθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Καραθεοδωρή ήταν γνωστός εκτός Ελλάδας ως Constantin Carathéodory και συχνά αναφέρεται (λανθασμένα) ως Καραθεοδωρής. Το επιστημονικό έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή επεκτείνεται σε πολλούς τομείς των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Αρχαιολογίας. Είχε σημαντικότατη συνεισφορά ιδιαίτερα στους τομείς της πραγματικής ανάλυσης, συναρτησιακής ανάλυσης και θεωρίας μέτρου και ολοκλήρωσης.

Γ. ΣΟΥΡΗΣ - Ἀρχηγοί

 

Γ. ΣΟΥΡΗΣ (2 Φεβρουαρίου 1853 - 26 Αυγούστου 1919)

Ἀρχηγοί

Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,

κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·

ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ

τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.

Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,

μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης.

Τί ἀρχηγῶν κατακλυσμός! ... κι᾿ οἱ ἕλληνες ἐκεῖνοι,

ποὺ τὸν καφφέ των βερεσὲ εἰς τὰ Χαυτεῖα πίνουν,

ἂν ἀρχηγίαν ἔξαφνα κανένας τοὺς προτείνῃ,

δὲν θὰ διστάσουν βέβαια καὶ Ἀρχηγοὶ νὰ γίνουν.

Κι᾿ αὐτὸς ὁ ἕσχατος Ρωμηὸς γιὰ ὅλα κάτι ξέρει,

ἕλληνος τράχηλος ποτὲ ζυγὸν δὲν ὑποφέρει.

Ἰδοὺ νταῆς φουστανελλᾶς μὲ φέσι καὶ σελάχι!

ποιὸς ξέρει ἂν Πρωθυπουργὸς δὲν γίνῃ καμμιὰ ᾿μέρα;

ποιὸς ξέρει πόσα σχέδια καὶ ἀπαιτήσεις θἄχη,

καὶ ἂν τὴν διπλωματικὴ δὲν συνταράξῃ σφαῖρα;

Ὤ! ναί! ποτὲ τὸν ἕλληνα μὴ θεωρῆτε πτῶμα...

᾿ς ὅλους θὰ ἔλθη ἡ σειρὰ νὰ κυβερνήσουν κόμμα.

Μᾶς λείπει ἕνας ἀρχηγός;... πενῆντα ξεφυτρόνουν,

τὸ ἕνα κόμμα χάνεται;... θὰ ἔβγουν ἄλλα δέκα·

ὅλοι γιὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχηγοῦ μαλλόνουν,

κι᾿ ἴσως ἀργότερα μᾶς βγῇ ᾿ς τὴ μέση καὶ γυναῖκα.

Ἀλλὰ κι᾿ ἐγὼ ὁ ἀφανὴς τῶν Ἀθηνῶν πολίτης

ἐλπίζω πὼς καμμιὰ φορὰ θὰ γίνω Κυβερνήτης.

Ἐμπρός! μὲ πόζα ἀρχηγοῦ καθένας ἂς προβάλλη,

ἀπ᾿ ὅλους ἂς κυβερνηθῆ ἡ προσφιλὴς Ἑλλάς·

ἂς γίνῃ ὁ Ἡμέτερος, ἂς γίνουν ὅμως κι᾿ ἄλλοι,

ἂς γίνῃ κι ὁ Κατσικαπῆς κι᾿ αὐτὸς ὁ Μπουλελᾶς.

Ἂς πλημμυρίσῃ μ᾿ ἀρχηγοὺς τὸ ἔθνος πέρα πέρα,

ἂς μᾶς σηκώσῃ ἔξαφνα καὶ ἡ Ροζοῦ παντιέρα.

Μονάχα ἕνας βασιλεὺς μὴ μένη ᾿ς τὸ Παλάτι,

πενῆντα δυὸ τουλάχιστον ἂς ἦνε βασιλεῖς,

ὅλοι ἂς ἔβγουν κύριοι ᾿ς τῶν ἄλλων τὸ γεινάτι,

κι᾿ ὀγδόντα πέντε Πρόεδροι ἂς γίνουν τῆς Βουλῆς.

Ὅλοι τρανοὶ πολιτικοί, κανένας ἰδιώτης,

ὅλοι ποζάτοι στρατηγοί, κανένας στρατιώτης.

όπως παλιά...

 κάτι απο τα παλιά

έτσι για να συνέλθομε λίγο 

απο τα νέα

--------------------

δεξι κλικ- προβολή- φακός

 

Πορτοκαλόπιτα χωρίς φύλλο

Περιγραφή Αν θέλετε ντε και καλά να φτιάξετε πορτοκαλόπιτα, αλλά δεν έχετε φύλλο κρούστας, ορίστε!

Τι χρειαζόμαστε:

2 πορτοκάλια
3 αυγά
1 φλυτζάνι τσαγιού γάλα ή 1 κεσεδάκι γιαούρτι
1 κουταλιά σούπας μπέικιν
μισό φλυτζάνι τσαγιού σιμιγδάλι ψιλό
300 γραμ. αμύγδαλο ασπρισμένο τριμμένο
1 φλ. ζάχαρη ΣΙΡΟΠΙ
1 φλυτζάνι τσαγιού ζάχαρη
1 1/2 φλυτζάνι νερό
φλούδες ενός πορτοκαλιού

Διαβάστε περισότερο: Πορτοκαλόπιτα χωρίς φύλλο 

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ

 ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ
Χιόνια του Φλεβαριού, χρυσάφι του καλοκαιριού.
Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη, φλέβισέ το.
Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.
Καλοκαιριά της Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει.
Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.
Ο Φλεβάρης κι αν χιονίσει, πάλι άνοιξη θ' άνθίση.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, πάλι άνοιξη θ' ανθίσει.
Μα αν κάμει και πεισμώσει, μες τα χιόνια θα μας χώσει.
Παπαντή καλοβρεμμένη, ή κοφίνα γεμισμένη.
Φλεβάρης ,κουτσοφλέβαρος, έρχεται κούτσα κούτσα, όλο νερά και λούτσα.
Ο μήνας Φλεβάρης ή τις φλέβες (του νερού) ανοίγει ή τις φλέβες κλείνει.
Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει.
Στις δέκα εφτά του Φλεβάρη θα ζεσταθεί το νύχι του βοδιού.
Το Φλεβάρη μη φυτέψεις, ούτε να στεφανωθείς,
Τρίτη μέρα μη δουλέψεις, Σάββατο μη στολιστείς.
Ο Φλεβάρης φλέβες ανοίγει και πόρτες σφαλάει.
Η Παπαντή διώχνει τις γιορτές με τ' αντί.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει
μ' αν τις φλέβες του ανοίξει ξεροπήγαδα γιομίζει.
Στις δεκαπέντ' από Φλεβάρη βαρεί το άλογο ποδάρι.

ΑΠΟ http://www.paidika.gr/

ΠΙΝΑΚΑΣ Το Καλαντάρι του Φεβρουαρίου από το Très riches heures du duc de Berry

Ιωάννης Γουτεμβέργιος

 
 

Ο Ιωάννης Γουτεμβέργιος (πλήρες γερμ. όνομα Johannes Gensfleisch zur Laden zum Gutenberg) υπήρξε Γερμανός εφευρέτης.

Γεννήθηκε κατά την επικρατέστερη εκδοχή το 1397 και απεβίωσε στις 3 Φεβρουαρίου του 1468 σε ηλικία 71 ετών. Τόπος γέννησής του είναι το Μάιντς (Mainz) της Γερμανίας και θεωρείται ο «πατέρας» της τυπογραφίας. Περίπου στα 1430 εγκαταστάθηκε στο Στρασβούργο. Τον Μάρτιο του 1434, ένα γράμμα του υποδεικνύει ότι εκείνη την εποχή διέμενε εκεί, όπου είχε κάποιους συγγενείς από την πλευρά της μητέρας του. Στο Στρασβούργο άρχισε να πειραματίζεται στη μεταλλουργία και στα 1434 έκανε τα πρώτα του βήματα στην τυπογραφία.

Ο Γουτεμβέργιος θεωρείται ο «πατέρας» της μηχανικής εκτύπωσης μολονότι είχαν ήδη κατασκευαστεί κινητά τυπογραφικά στοιχεία από τον Ολλανδό Λαυρέντιο Κοστέρ στο Χάρλεμ, γιατί εκείνος συνέλαβε πρώτος την ιδέα της τυπογραφικής μεθόδου στο σύνολό της.

Ο εκπαιδευμένος χρυσοχόος, μέλος της αντίστοιχης συντεχνίας, πειραματίζεται από το 1434 με κινητούς ξύλινους χαρακτήρες. Τα πρώτα αποτελέσματα διαφαίνονται το 1436 οπότε εκτυπώνει λαϊκά, θρησκευτικά βιβλία.

Μετά από διάφορες προσπάθειες πετυχαίνει, το 1441, με τη βοήθεια ενός βελτιωμένου μελανιού, να αξιοποιήσει εκτυπωτικά και τις δύο όψεις μιας σελίδας χαρτιού.

Η τελική επιτυχία για την αξιοποίηση της εφεύρεσής του ήρθε με την εκτύπωση, το 1455, της Βίβλου των 42 γραμμών στα λατινικά, σε 180 αντίτυπα, τα περισσότερα σε κοινό χαρτί και μερικά σε χαρτί εξαιρετικής ποιότητας (vellum), μία αισθητικά άριστη τυπογραφική εργασία, αν και αποτελεί μόλις το πρώτο τυπογραφικό προϊόν του. Είναι ευρέως γνωστή ως η Βίβλος του Γουτεμβέργιου. Αποτελεί το πρώτο βιβλίο μαζικής παραγωγής, που για πολλούς είναι το καλύτερο και αρτιότερο τεχνικά βιβλίο που τυπώθηκε ποτέ.

Το Project Gutenberg (εγχείρημα Γουτεμβέργιος) ονομάστηκε εις μνήμην του και είναι μια εθελοντική προσπάθεια ψηφιοποίησης, αρχειοθέτησης και διανομής πολιτισμικών έργων μέσω Διαδικτύου. Ξεκίνησε το 1971 και είναι, σήμερα, η αρχαιότερη ψηφιακή βιβλιοθήκη

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82

Ιερά Μονή Παναγίας Καρυδίου

Η Μονή είναι χτισμένη σε υψόμετρο 750 μ σε σημείο με μοναδική θέα.

Αποτελεί μετόχι της Μονής Παναγιάς Φανερωμένης, και το καθολικό είναι αφιερωμένο στη Ζωοδόχο Πηγή (αρχικά ήταν αφιερωμένο στη Γέννηση της Θεοτόκου). Ανακαινίστηκε το 1839, ωστόσο δεν σώζονται οι τοιχογραφίες του. Γύρω από το καθολικό εκτείνονται τα κελιά και οι υπόλοιποι χώροι της Μονής και στον περίβολο υπάρχουν διακρίνονται τάφοι μοναχών.

Σήμερα είναι αφιερωμένη και στην Υπαπαντή και λειτουργείται και στις 2 Φεβρουαρίου
------------------------------------
Το Καρύδι (Τοπική Κοινότητα Μύθων - Δημοτική Ενότητα ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ) ανήκει στον δήμο ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΛΑΣΙΘΙΟΥ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Κρήτης, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

Η επίσημη ονομασία είναι “το Καρύδιον”. Έδρα του δήμου είναι η Ιεράπετρα και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Κρήτης.
--------------------------------------
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΡΥΔΙΟΥ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ  
Νομός Λασιθίου

Τα μοναστήρια δεν υπήρξαν, σ᾿ όλη την ιστορική τους πορεία, μόνο «οίκοι» λατρείας, αλλά αποτέλεσαν συγχρόνως τα πνευματικά κέντρα του λαού μας, όταν η εκπαίδευση βρισκόταν υπό απηνή δίωξη από τους κατακτητές και όχι μόνο, ενώ κατά τις δύσκολες ιστορικές περιόδους του έθνους μας στήριξαν σθεναρά τους αγώνες του και πρόσφεραν εθνικές και κοινωνικές υπηρεσίες σ᾿ αυτόν.

Στα μοναστήρια καλλιεργήθηκαν τα Γράμματα και οι Τέχνες. Μέσα σ᾿ αυτά εύρισκαν καταφύγιο οι καταδιωκόμενοι, από τους εχθρούς, αγωνιστές κι απέβαιναν σπουδαία επαναστατικά κέντρα, ενώ οι ίδιοι οι μοναχοί άφηναν το Ψαλτήρι και το Οκτωήχι κι άδραχναν το γιαταγάνι και την μπιστόλα, για να πολεμήσουν «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία».

Δεν ήταν ωστόσο μικρότερης σημασίας η προσφορά τους στις τοπικές κοινωνίες σε εποχές ειρήνης και ησυχίας. Εγκατεσπαρμένα σ᾿ όλη την έκταση της ελληνικής επικράτειας ήταν πάντοτε στηρίγματα ισχυρά της πίστης μας και του Έθνους μας. Η συμβολή τους σ᾿ όλο τα φάσμα της εθνικής μας ζωής ήταν πάντοτε σημαντική.

Στην Κρήτη, ιδιαίτερα, τα μοναστήρια έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σ᾿ όλες τις ιστορικές περιόδους του νησιού. Κυρίως στην περίοδο της Ενετοκρατίας (1211-1669) και της Τουρκοκρατίας (1669-1898). Περιοχή όπου ο μοναχικός βίος πήρε μεγάλες διαστάσεις κατά την Ενετοκρατία ήταν κυρίως η νότια πλευρά του νησιού και μάλιστα ο νότιος ορεινός όγκος της, τα Αστερούσια ή Κόφηνας. Δεν υστέρησαν ωστόσο και οι άλλοι νομοί. Στο Νομό Λασιθίου υπήρξαν πολλά επώνυμα και μη μοναστήρια, που πρόσφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες και ανυπολόγιστη βοήθεια στον τόπο από εθνική, κοινωνική και πολιτιστική άποψη.

Ένα απ᾿ αυτά είναι και η Μονή της Παναγίας Καρυδίου στην περιοχή Μύθων Ιεράπετρας ή Παναγίας Καρυδιανής. Θα προσπαθήσομε να δώσομε σε αδρές γραμμές τη γενική εικόνα της ιστορικής της πορείας απ᾿ όσα στοιχεία έχομε, τα οποία δυστυχώς είναι πενιχρά, με στόχο να την προβάλομε και να την αναδείξομε, αφού δυστυχώς είναι πολύ λίγο γνωστή. Να σημειώσομε εδώ ότι ακόμη και ντόπιοι λόγιοι την αγνοούν και δεν την αναφέρουν στις μελέτες τους.

Η άγνοια της Μονής Καρυδιανής, θέλω να πιστεύω, ότι δεν προέρχεται από ηθελημένη παράβλεψη και σκοπιμότητα των μελετητών, αλλά κυρίως από τη δυσπρόσιτη και δύσβατη θέση της, στις νότιες υπώρειες των Λασιθιώτικων βουνών, που την καθιστούσε άγνωστη σ᾿ αυτούς.

Θα ήταν μάλιστα ευχής έργο, αν το πόνημα αυτό αποτελούσε απαρχή και έναυσμα για μια ευρύτερη και πιο εμπεριστατωμένη έρευνα από άλλους, ώστε να αποκτήσομε εναργέστερη και πιο καθαρή εικόνα για το άγιο αυτό «πρσκυνητάρι» της πίστης μας και της πατρίδας.

Η Μονή Καρυδίου βρίσκεται στην περιοχή του δημοτικού διαμερίσματος Μύθων του Δήμου Ιεράπετρας, δυτικά της πόλης και βορειοδυτικά του χωριού, σε οδική απόσταση, μέσω Μουρνιών και Ρίζας, 6 περίπου χιλιόμετρα, σε υψόμετρο 750 μ. Για όσους προτιμούν την οδοιπο-ρία υπάρχει μονοπάτι πρόσβασης μέσω των τοποθεσιών Οξά, Λενικά, Κάστελλος, Αβατουλάς, Καρύδι, δύο περίπου ωρών διαδρομή κοπιαστική και δύσκολη, ανατολικότερα της προηγούμενης διαδρομής.

Η τοποθεσία Καρύδι είναι ένα ονειρικό τοπίο, ένα μικρό πλάτωμα στις νότιες υπώρειες των Λασιθιώτικων βουνών, που μοιάζει με μπαλκόνι στα φρύδια της Δίκτης.

Από εδώ μπορεί κανείς να απολαύσει το πανέμορφο θέαμα της κοιλάδας του ποταμού Σαραντάπηχου και ν᾿ αγναντέψει σε μεγάλο βάθος το Λιβυκό, στο οποίο σαν μια αδρή γραμμή χαράσσεται το Γαϊ-δουρονήσι, η αρχαία Χρύσα, με την «ουρά» του στο ανατολικό του άκρο, το Μικρονήσι, την αρχαία Λητύη.

Το μάτι του παρατηρητή φτάνει ως πέρα μακριά στο βάθος της ανατολής, όπου αντικρίζει σαν μια γκρίζα ανοιχτόχρωμη κηλίδα την Ιεράπετρα, ενώ στην απέναντι οριογραμμή Μαλλών-Ανατολής αφήνεται στην κυριαρχία του πανοράματος των αισθήσεων.

Η ονομασία της περιοχής Καρύδι είναι φυτωνυμική. Προέρχεται σίγουρα από το καρποφόρο δένδρο καρυδιά, που υπάρχει σε μεγάλο αριθμό, παλαιότερα ίσως και σε μεγαλύτερο. Κάπου στη μέση του πλατώματος αναβλύζουν τα κρυστάλλινα και γάργαρα νερά μιας πηγής, που παλαιότερα τουλάχιστο, πριν το περισσότερο μέρος των νερών της μεταφερθεί στους Μύθους για ύδρευση, έδινε ζωντάνια σ᾿ ολόκληρη την περιοχή, όπου οργίαζε η βλάστηση και υπήρχαν πολλοί κήποι. Κυρίαρχα καρποφόρα δένδρα ήταν εκτός από την καρυδιά, η συκιά, η αχλαδιά, η αμυγδαλιά κ.ά., ενώ από τα δασικά δένδρα κυρίαρχη θέση κατέχουν οι πρίνοι και τα πεύκα.

Από τη βόρεια άκρη του πλατώματος άρχιζε το μεγάλο πευκοδάσος των Λασιθιώτικων βουνών, που κορυφωνόταν στην περιοχή Πελεκίδι, με σκουροπράσινες πινελιές στον απολαυστικό πίνακα της Καρυδιανής φύσης κάποια θεόρατα πρινάρια, ενώ από τη βορειοανατολική πλευρά του μια λουρίδα ομαλής γης φέρνει στους παλιούς παραθεριστικούς οικισμούς Αγία Μαρίνα, του δημοτικού διαμερίσματος Μεταξοχωρίου (Παρσά) και Μινό των Μύθων. Από τη δυτική αντίθετα φράσσεται από το μεγάλο λόφο Μαρουλοκεφάλα, που κρύβει τα χωριά Ρίζα, Μουρνιές και Γδόχια και το ανατολικό άκρο της επαρχίας Βιάννου. Ανάμεσα στη Μαρουλοκεφάλα και το Καρύδι ρέει ο χείμαρρος της Συρκωμένης, το ρυάκι, που κατεβαίνοντας, με ανατολική διεύθυνση, διασχίζει τους Μύθους και καταλήγει στον ποταμό Σαραντάπηχο.

Μέσα σ᾿ αυτή την πανέμορφη φύση, λίγα μόλις μέτρα δυτικά της πηγής, σε μια ήσυχη γωνιά, είναι κτισμένη η Μονή της Παναγίας της Καρυδιανής, σε μια φύση που από μόνης της φέρνει τον άνθρωπο κοντά στο Θεό και τον οδηγεί σε θεία «μέθεξη».

Στη θέση αυτή οι ευλαβείς κτίτορες της Μονής εναπόθεσαν την ευσέβεια τους στην Παναγία κτίζοντας τη Μονή που φέρει το όνομα της.

Μετά το θάνατο του ιερομόναχου Μελέτιου Τσιχλάκη η Μονή άρχισε να παίρνει την «κατιούσα». Εντάχθηκε ως «ξωμονάστηρο» πια στην ενορία Μύθων, αν και με το διάταγμα της 26-1-1925, Φ.Ε.Κ. τ. Α΄, ανήκε ως συνοικισμός στο Δήμο Μουρνιών, όπως εξάλλου και όλα τα άλλα χωριά της περιοχής, και χρησιμοποιούνταν μόνο κάποιες φορές σε μεγάλες εορτές. Τα πρώτα χρόνια η Μονή ίσως είχε τελείως εγκαταλειφθεί, με συνέπεια ν᾿ αρχίσει σταδιακά η ερείπωση των κτισμάτων της. Κατέρρευσαν τότε τα κελλιά, που έγιναν άμορφος σωρός ερειπίων. Εγκαταλείφθηκε η περιουσία της Μονής, η οποία τελικά πουλήθηκε.

Το ξωμονάστηρο ξαναπήρε ζωή επί εφημερίας, όπως ήδη έχει ειπωθεί, του Παπα-Ηλία Ν. Χρηστάκη. Άρχισε τότε να λειτουργείται τρεις τουλάχιστο φορές το χρόνο, καθώς και όλο το Δεκαπενταύγουστο.

Μετά το θάνατο του ιερέα Χρηστάκη συνεχίσθηκε η ίδια τακτική και από τους ιερείς που τον διαδέχθηκαν στην ενορία Ιωάννη Ζερβάκη και Ιωάννη Κριτσωταλάκη, καθώς και από το σημερινό ιερέα του χωριού. Η προηγούμενη όμως εγκατάλειψη του είχε ως αποτέλεσμα να μείνει το ξωμονάστηρο της Παναγίας χωρίς καμιά φροντίδα για κάποιο χρονικό διάστημα, γεγονός που είχε δυσμενείς επιπτώσεις σ᾿ αυτό. Τα τελευταία χρόνια ενδιαφέρθηκαν έντονα κάποια άτομα από το χωριό κι έγιναν αρκετά πράγματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο δρόμος πρόσβασης στη Μονή φτιάχτηκε ικανοποιητικά κι ο επισκέπτης προσκυνητής μπορεί να φτάσει ως το παλιό μοναστήρι με κάποια ευχέρεια. Στη θέση των κελλιών ανακατασκευάσθηκε ένα αρκετά μεγάλο δωμάτιο, στο οποίο προσφέρεται καφές κατά τις μεγάλες εορτές στους πανηγυριστές, καθώς και άλλα κεράσματα και εδέσματα, αλλά, όπως έμαθα, και σε κάθε επισκέπτη, αφού είναι πάντα ανοικτό να δεχθεί όποιον θα πάει στη χάρη της Παναγίας να ανάψει το κεράκι του.

Τελευταία, από καλή πάντως πρόθεση, μέσα στο πλαίσιο της προσφοράς υπηρεσιών στους πανηγυριστές της Υπαπαντής, που οι καιρικές συνθήκες είναι συνήθως κακές, το μοναστήρι έγινε θύμα τον εκσυγχρονισμού. Προστέθηκε στην είσοδο του καθολικού ένα σκέπαστρο από ξύλο και κεραμίδι, που δε δίδει καθόλου την εντύπωση ιερού χώρου και δε «δένει» με την ιερή του παράδοση και το φυσικό περιβάλλον.

ΠΗΓΗ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ
 
www.kritestravel.gr

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, το Καρύδι ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Μύθων, του πρώην Δήμου ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ του Νομού ΛΑΣΙΘΙΟΥ.

Το Καρύδι έχει υψόμετρο 734 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 35,0409079872 και γεωγραφικό μήκος 25,5591714188. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στο Καρύδι θα βρείτε εδώ. 

το χωράφι με τις φράουλες

Η λύση είσαι εσύ - Mooy Mike

  Η λύση είσαι εσύ - Mooy Mike

“Κάθομαι σʼ ένα ήσυχο δωμάτιο στο Μίλκροφτ Ιν, μια ήρεμη τοποθεσία κρυμμένη ανάμεσα στα πεύκα, περίπου μια ώρα έξω από το Τορόντο. Είναι μεσημέρι, στα τέλη του Ιούλη και ακούω τους απεγνωσμένους ήχους μιας πάλης ζωής και θανάτου λίγα μέτρα παρακάτω. Είναι μια μύγα που αναλίσκει την τελευταία σπίθα ενέργειας της μικρής της ζωής σε μια άσκοπη προσπάθεια να πετάξει μέσα από το τζάμι του παραθύρου.

Τα φτερά που πεταρίζουν περιγράφουν τη στρατηγική της: «Προσπάθησε πιο πολύ». Όμως είναι μάταιο. Η τρελή προσπάθεια δεν έχει ελπίδες.

Ειρωνικά, η πάλη είναι κομμάτι της παγίδας. Είναι αδύνατο για τη μύγα να προσπαθήσει αρκετά σκληρά ώστε να καταφέρει να σπάσει το τζάμι. Παρόλα αυτά, το μικρό έντομο διακινδυνεύει τη ζωή του για να φτάσει το στόχο του με επιμονή και αποφασιστικότητα. Η μύγα είναι καταδικασμένη. Θα πεθάνει στο τζάμι. Στην άλλη άκρη του δωματίου, μόνο δέκα βήματα μακριά, η πόρτα είναι ανοιχτή.

Δέκα δευτερόλεπτα πετάγματος και η μύγα θα μπορούσε να βγει έξω. Με ελάχιστη προσπάθεια, που τώρα χαραμίζεται, θα μπορούσε να ελευθερωθεί από την παγίδα μέσα στην οποία μπήκε μόνη της. Η δυνατότητα είναι εκεί. Θα ήταν τόσο εύκολο!

Γιατί η μύγα δεν δοκιμάζει κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό; Πως της μπήκε η ιδέα ότι αυτός ο δρόμος και η αποφασιστικότητα της θα φέρουν την επιτυχία; Με ποια λογική συνεχίζει μέχρι θανάτου νʼ αναζητά την έξοδο; Χωρίς αμφιβολία, αυτό είναι λογικό για τη μύγα. Δυστυχώς είναι μια λογική που θα τη σκοτώσει.

Δεν είναι αναγκαίο να προσπαθούμε σκληρότερα για να επιτύχουμε περισσότερα – δεν εξασφαλίζεται καν ότι έτσι θα πάρουμε αυτό που θέλουμε απʼ τη ζωή. Στην πραγματικότητα, μερικές φορές αποτελεί ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος! ”

e-steki.gr

Pedro Olalla: ¿Por qué Grecia?

argospanoptes1

μεταβείτε στο ΥΤ

Στις όχθες της Τατάρνας

παλαιότερη ανάρτηση - απόκομμα

δεξί κλικ - προβολή εικόνας - φακός

 

Σήμερα... 3/2

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΣΥΜΕΩΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣ