Σελίδες

Σάββατο, Φεβρουαρίου 20, 2021

Βασίλης Λογοθετίδης (1898 - 20 Φεβρουαρίου 1960)



Ο Βασίλης Λογοθετίδης (1898 - 20 Φεβρουαρίου 1960) ήταν Έλληνας κωμικός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Το πραγματικό του ονοματεπώνυμο ήταν Βασίλης Ταυλαρίδης. Καθιέρωσε το επίθετο Λογοθετίδης με το ντεμπούτο του στο θέατρο το 1919
Γεννήθηκε το 1898 στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης και έζησε τα νεανικά του χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Το 1915 αποφοίτησε από το Ζωγράφειο Γυμνάσιο και τον επόμενο χρόνο εμφανίσθηκε ερασιτεχνικά σε θεατρική σκηνή της Κωνσταντινούπολης κάνοντας μεγάλη εντύπωση. Το 1918 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο κάνει την εμφάνισή του ως επαγγελματίας πλέον ηθοποιός με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη με τον οποίο και συνεργάσθηκε μέχρι το 1935 όταν για μια μόνο θεατρική περίοδο δημιούργησε ο ίδιος θίασο συνεταιρικά με την Αλίκη και τον Κώστα Μουσούρη.

Μετά το τέλος της περιόδου εκείνης επανήλθε στο θίασο της Κοτοπούλη παραμένοντας μέχρι το 1946. Κατά τη θερινή περίοδο του 1947 συνεργάσθηκε με την Κατερίνα Ανδρεάδη και τον χειμώνα του ίδιου έτους συγκρότησε αποκλειστικά δικό του θίασο.

Στη διάρκεια της λαμπρής και πλούσιας σε επιτυχίες θεατρική σταδιοδρομία του έπαιξε σε περισσότερα από 200 ξένα θεατρικά έργα μεταξύ των οποίων στο Αρσενικό και παλιά δαντέλλα του Κέσσερλινγκ, στο Έξυπνοι και κουτοί του Γκάρσον Κάνιν, στην κωμωδία του Σαίξπηρ Όπως σας αρέσει, στο Βολπόνε του Μπεν Τζόνσον, στο Γαμπρός του κ. Πουαριέ του Ωζιέ, στο Κνοκ του Ζυλ Ρομαίν κ.ά. καθώς επίσης και σε περισσότερες από 110 ελληνικές κωμωδίες.

Ο Βασίλης Λογοθετίδης ήταν και από τους πρώτους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, όπου πρωτοεμφανίζεται το 1936, σε ταινίες που σχεδόν σε όλες και πρωταγωνιστεί όπως Κακός δρόμος (1936), Μαντάμ Σουσού (1948), Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948), Ένα βότσαλο στη λίμνη (1952), Σάντα Τσικίτα (1953), Δεσποινίς ετών 39 (1954), Ούτε γάτα, ούτε ζημιά (1955), Η κάλπικη λίρα (1955), Ο ζηλιαρόγατος (1956), Δελησταύρου και υιός (1957) και Ένας ήρως με παντούφλες (1958) που ήταν και η τελευταία κινηματογραφική του παρουσία.

Το 1957 ανέλαβε καλλιτεχνική περιοδεία στις ΗΠΑ με σκοπό τη καθιέρωση συστηματικής επαφής μεταξύ των θεάτρων όλων των χωρών της γης, δίνοντας παραστάσεις σε οκτώ πόλεις των ΗΠΑ όπου και θριάμβευσε. Κατά δε την υποδοχή του στη πόλη Πίτσμπουργκ, ο δήμαρχος της πόλης του παρέδωσε το χρυσό κλειδί της πόλης, τιμή που δεν έχει ξαναγίνει σε Έλληνα ηθοποιό. Ακριβώς σε αναγνώριση της συμβολής του αυτής για την πρόοδο της ελληνικής θεατρικής τέχνης και παρουσίας σε διεθνές κοινό, ο Βασιλιάς Παύλος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος. Νωρίτερα (1952), είχε τιμηθεί και με το Έπαθλο Ξενόπουλου.

Ο Βασίλης Λογοθετίδης πέθανε στο σπίτι του στις 20 Φεβρουαρίου 1960 από καρδιακή προσβολή, ενώ ετοιμαζόταν να πάει στο θεάτρό του. Τη διεύθυνση του θιάσου του συνέχισε επάξια ο Χρήστος Ευθυμίου. Μετά από εντολή του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη. Η κηδεία έγινε στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών παρουσία της πολιτικής ηγεσίας και συνέρρευσε τεράστιο πλήθος 50.000 Αθηναίων. Τάφηκε στο Α' Νεκροταφείο. Ήταν άγαμος, δεν είχε στενούς συγγενείς και κατοικούσε στο Παλαιό Φάληρο.

Φιλμογραφία

Κακός δρόμος (1936)
Μαντάμ Σουσού (1948) .... Παναγιωτάκης
Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948) .... Θόδωρος
Ένα βότσαλο στη λίμνη (1952) .... Μανώλης Σκουντρής
Σάντα Τσικίτα (1953) .... Φώτης Φαγκρής
Δεσποινίς ετών 39 (1954) .... Τηλέμαχος Καραντάρης
Ούτε γάτα, ούτε ζημιά (1955) .... Λαλάκης Μακρυκώστας
Η κάλπικη λίρα (1955) .... Ανάργυρος Λουμπαρδόπουλος
Ο ζηλιαρόγατος (1956) .... Πότης Αντωνόπουλος
Δελησταύρου και υιός (1957) .... Αντώνης Δελησταύρου
Κάτω από τους ουρανοξύστες (1958)
Ένας ήρως με παντούφλες (1958) .... στρατηγός Λάμπρος Δεκαβάλλας
http://el.wikipedia.org/wiki/Βασίλης_Λογοθετίδης

Εύκολα λεμονοπιτάκια για το τσάι





► Εύκολα λεμονοπιτάκια για το τσάι
Ένα υπέροχο γλύκισμα για να συνοδεύσετε το τσάι σας. Άλλη μία γρήγορη και εύκολη συνταγή για να απολαύσετε τα λεμονοπιτάκια παρέα με μία κούπα τσάι.
• 2 και 1/2 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
• 1 φλιτζάνι βούτυρο
• 5 ελαφρά χτυπημένα αυγά
• 2 και 1/2 φλιτζάνια ζάχαρη
• 1/4 του φλιτζανιού αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 2 κουταλάκια του γλυκού λεπτοτριμμένη φλούδα λεμονιού
• 4 κουταλιές της σούπας χυμός λεμονιού
• 1 κουταλάκι του γλυκού baking powder

Σε ένα μπολ ανακατέψτε τα 2 και 1/2 φλιτζάνια αλεύρι και τις 3 κουταλιές ζάχαρη. Προσθέστε το βούτυρο και χτυπήστε με το μίξερ μέχρι να έχετε ένα ομοιόμορφο μείγμα.

Βουτυρώστε ένα μικρό ταψάκι και απλώστε την ζύμη στο κάτω μέρος. Ψήστε στους 180 βαθμούς για 15 λεπτά μέχρι να χρυσίσει.

Σε ένα μικρό μπολ χτυπήστε τα αβγά τα 2 και 1/2 φλιτζάνια ζάχαρη, το 1/4 του φλιτζανιού αλεύρι, τη φλούδα λεμονιού, το χυμό και το baking powder. Ανακατέψτε καλά τα υλικά.

Περάστε το μείγμα λεμονιού πάνω από την καυτή ζύμη. Βάλτε πάλι στο φούρνο και ψήστε για 20 ακόμα λεπτά, μέχρι να πήξει και να ροδοκοκκινίσει.

Αφήστε το να στεγνώσει και πασπαλίστε με άχνη ζάχαρη. Όταν στεγνώσει κόψτε σε τετράγωνα κομμάτια και απολαύστε.

queen.gr

Ρίγανη



Βάλτου ρίγανη...
Πατήστε για να αγοράσετε Ρίγανη
Οι Έλληνες ήξεραν εδώ και χιλιάδες χρόνια τη θεραπευτική αξία της ρίγανης και τη χρησιμοποιούσαν εσωτερικά (πίνοντας το αφέψημά της) και εξωτερικά για να ανακουφίζουν πρηξίματα που πονούσαν.
Οι κυνηγοί όταν σκοτώνουν λαγό, τον ξεκοιλιάζουν και βάζουν στην κοιλιά του μερικά κλωνάρια Ρίγανη, για να μη μυρίζει, μέχρι να γυρίσουν σπίτι. Απ’ αυτό βγήκε η γνωστή έκφραση «βάλτου Ρίγανη».
Kόβει την ευκοιλιότητα, καταπολεμά τα αέρια και ανακουφίζει πόνους μυών και ερεθισμένους πνεύμονες. Βοηθά σε περιπτώσεις άσθματος, ρευματισμών και πόνους των δοντιών (μασάμε ένα κλαράκι).
Με εξωτερική χρήση είναι παρασιτοκτόνο σε φθειρίαση και επουλωτική σε πληγές που πυορροούν.
Η ρίγανη είναι αρωματικό ποώδες, πολυετές, ιθαγενές και θαμνώδες φυτό της Μεσογείου και της Κεντρικής Ασίας είναι μικρόσωμος θάμνος με ύψος που δέν ξεπερνά τα 80 εκ. Η Ελληνική ρίγανη που θεωρείται η καλύτερη παγκοσμίως, είναι αυτοφυής και βρίσκεται σε ορεινές και βραχώδεις περιοχές.
Πέρα από το χαρακτηριστικό άρωμα και γεύση που αφήνει η ρίγανη στο φαγητό, έχει και πάρα πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες. Είναι τονωτική, ορεκτική, διεγερτική, αντιδιαρροϊκή, αντιφλεγμονώδης, βακτηριοκτόνα. Υπό μορφή αφεψημάτων χρησιμοποιείται για την ατονία των εντέρων, αποχρεμπτική για το βήχα, βοηθάει στην υπέρταση και την αρτηριοσκλήρυνση. Το αιθέριο έλαιο της ρίγανης (οριγανέλαιο) χρησιμοποιείται για τον πονόδοντο. Η ρίγανη έχει 12 φορές περισσότερο αντιοξειδωτική δράση από το πορτοκάλι, 30 από την πατάτα και 42 από το μήλο.
Με λίγη ρίγανη στην τροφή των πουλιών σας κρατάτε τις αρρώστιες μακριά τους.
Μία άλλη κύρια χρήση της είναι κατά των χρόνιων ρευματισμών. Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν τη θεραπευτική της αξία και τη χρησιμοποιούσαν πίνοντας το τσάι της σε κολικούς και εξωτερικά σε πρηξίματα ακόμα και για το στραβολαίμιασμα.
Χρησιμοποιείται σαν καρύκευμα στη μαγειρική αλλά και σπανιότερα ως αφέψημα, το οποίο αναφέρεται ως εξαιρετικό κατά του βήχα. Χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στη χωριάτικη σαλάτα.
Η συλλογή της ρίγανης γίνεται κατά την ανθοφορία του φυτού, την άνοιξη.
Είναι το βασικό καρύκευμα των χωρών της Μεσογείου και βασικό συστατικό της Ελληνικής, αλλά και της Ιταλικής κουζίνας.
http://to-perivoli-tis-kritis.gr/content/%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B7-0
 

Μανδηλαράς, Φίλιππος






http://www.i-read.i-teen.gr/author/filippos-mandilaras
Συγγραφέας

Ο Φίλιππος Μανδηλαράς γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Έχει γράψει πολλά βιβλία για παιδιά μεγάλα και μικρά, ένα μυθιστόρημα φαντασίας (Νίκη, ή αυτό που φαίνεται κι αυτό που είναι), μια συλλογή διηγημάτων για νέους (Τα Μπανανόψαρα) και τρία μυθιστορήματα για εφήβους (Κάπου ν’ ανήκεις, Ύαινες, Η ζωή σαν ασανσέρ) τα οποία αποτελούν μια άτυπη τριλογία που εξερευνά το ζήτημα της ταυτότητας στην εφηβική ηλικία. Τα τελευταία χρόνια ζει κοντά στη θάλασσα, πολύ μακριά από την Αθήνα, κι είναι πολύ χαρούμενος γι αυτό.
Βιβλία του

Ζωή σαν ασανσέρ

Αθήνα, Μάιος-Ιούλιος 2011. Απειλή χρεοκοπίας, αγανάκτηση, ανεργία, κατήφεια, οργή, ακτιβισμός, κολεκτίβες, ανταλλακτήρια αγαθών, συναυλίες, το απρόσμενο τέλος της Έιμι Γουαϊνχάουζ, οικογενειακές υποθέσεις, απόπειρες ενηλικίωσης, έρωτες, φιλίες, απογοητεύσεις… Μέσα σε όλα αυτά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι συναντιούνται με τον πιο παράδοξο τρόπο την τελευταία βροχερή μέρα της άνοιξης. Ο ένας τρέχει για να φύγει από τη μιζέρια του σπιτιού του, η άλλη ακολουθεί, παρά τη θέλησή της, τον πατέρα της στις παρακινδυνευμένες ακτιβιστικές του πράξεις. Η συνάντησή τους δε θα διαρκέσει πάνω από δύο λεπτά (κι...

Ύαινες
Έναν Αύγουστο η χώρα χρεοκοπεί. Κυβερνώντες και κατέχοντες εγκαταλείπουν γρήγορα τη χώρα και πίσω μένουν οι πολλοί. Μέσα σ’ αυτούς κι η Μάρθα, μια δεκαεξάχρονη από τα βόρεια προάστια που, από τη μία μέρα στην άλλη, καλείται να επιβιώσει δίχως σπίτι και δίχως χρήματα σε μια λεηλατημένη Αθήνα η οποία έχει γίνει πεδίο μάχης μεταξύ συμμοριών. Δίχως να το καταλάβει, μπαίνει στο στόχαστρο ενός παντοδύναμου υπερπατριώτη και, από τη μία στιγμή στην άλλη, βρίσκεται κατηγορούμενη και στη συνέχεια καταζητούμενη για ένα σωρό εγκλήματα απ’ τα οποία ελάχιστα έχει διαπράξει. Στην...

Κάπου ν' ανήκεις Ο Γιάννης είναι μόλις δεκαπέντε χρονών, αλλά η ζωή του, όπως την αφηγείται ένα βράδυ στην Ανθή, είναι γεμάτη ανατροπές που οφείλονται στην ανάγκη του ν’ ανήκει κάπου. Ο ίδιος, όμως, μοιάζει να μη χωράει πουθενά. Μεγαλωμένος στην Τούμπα, δίπλα στο γήπεδο του ΠΑΟΚ, με νονό «τρελαμένο παοκτζή», ήταν φυσιολογικό να υποστηρίζει την ομάδα. Όλα αλλάζουν, όμως, όταν αρχίζει να παίζει ο ίδιος μπάλα, στη θέση του τερματοφύλακα. Εκεί διαμορφώνει άποψη («φιλόσοφο της μπάλας» τον αποκαλεί η Ανθή), διαχωρίζεται από το πλήθος και επιλέγει να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο ως αόρατος. Μόνο που η τύχη το...

Λέξεις που χάνονται


Για τα άλλα μου βιβλία μπορείτε να δείτε μερικά πράγματα εδώ.

Το βιβλίο μου “Λέξεις που χάνονται” κυκλοφόρησε τον Νοέμβρη του 2011 από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου. Περιέχει 366 ιστορίες λέξεων, μία για κάθε μέρα και μία για τα δίσεκτα, για ισάριθμες λέξεις που δεν τις έχουν τα σύγχρονα μεγάλα λεξικά μας, ξεκινώντας σε αλφαβητική σειρά από τον αβαγιανό και καταλήγοντας στο ψίκι. Σε κάθε λέξη αφιερώνονται τρεις παράγραφοι, όχι περισσότερες από 200 λέξεις -αλλιώς το βιβλίο θα αποκτούσε διαστάσεις απαγορευτικές.
Όπως λέω και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: Τι είναι ο μαϊτζέβελος, η κατσιφάρα και το ζεμπερέκι; Τι φτιάχνει ο κουγιουμτζής, πού δουλεύει ο καλιοντζής και με τι ασχολείται ο παϊτέρης; Ποια είναι η μοναδική ελληνική λέξη που αρχίζει από ζν; Σε ποιο μέρος του ελληνόφωνου κόσμου θα καθίσετε στην τσαέρα και πού θα φάτε στην παδέλα; Ποιο φρούτο είναι το ζαρταλούδι και ποιο η πατίχα; Είναι κακό να βάζει κανείς μαναφούκια; Σε τι διαφέρει η μιντινέτα από τη μαντινούτα;
Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν πρόκειται να τις βρείτε σε κανένα από τα δύο μεγάλα σύγχρονα λεξικά της ελληνικής γλώσσας που είναι προσιτά στο ευρύ κοινό, δηλαδή το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής και το λεξικό Μπαμπινιώτη. Μερικές ίσως να μην τις βρείτε σε κανένα λεξικό γενικώς, θα τις βρείτε όμως στο βιβλίο που βλέπετε αριστερά στη φωτογραφία.
Για να πάρετε μιαν ιδέα από το περιεχόμενο του βιβλίου, αντιγράφω εδώ ένα λήμμα, το ζιαφέτι.
Ζιαφέτι
Ζιαφέτι είναι το συμπόσιο, το φαγοπότι, το ξεφάντωμα, το γλέντι. Δάνειο από τα τουρκικά, ziyafet, λέξη που έχει περάσει σε όλες τις βαλκανικές γλώσσες. Ακούγεται και σήμερα, ιδίως για τα γλέντια που γίνονται σε πανηγύρια και γενικά σε χωριά. Από την παρουσίαση του δίσκου δημοτικής μουσικής Ζαγορίσιο ζιαφέτι αντιγράφω τον ορισμό: «Ζιαφέτι στο Ζαγόρι είναι όταν μαζεύονται 25-30 άτομα, βάζουν ένα αρνί σε καφενείο νύχτα και σου λένε έλα».
Σε ένα δημοτικό του Ολύμπου, όταν φέραν το κεφάλι του Τάκου στον Πασά, έγινε «τρεις μέρες ζιαφέτι», ενώ αρκετά συχνά χρησιμοποιεί τη λέξη ο Ρήγας στο Σχολείον των ντελικάτων εραστών. Στις Νησιώτικες ιστορίες ο Εφταλιώτης θυμάται έναν γάμο όπου «ήτανε μια λάκερη βδομάδα, κάθε μέρα κι απ’ ένα μεγάλο ζιαφέτι».
Η λέξη ωστόσο δεν ακούγεται μόνο στην Ήπειρο, τη βρίσκω επίσης στα νησιά, την Κρήτη, τη Θράκη, πιθανώς και αλλού. Ζιαφέτι γινόταν επίσης τα παλιότερα χρόνια όταν τελείωνε το χτίσιμο ενός σπιτιού και ο νοικοκύρης τραπέζωνε τους μαστόρους. Ωραία λέξη το ζιαφέτι, κι ας μην την έχουν τα νεότερα λεξικά· στους ζοφερούς καιρούς μας, θέλουμε πολλά συνώνυμα της ευωχίας και της συντροφικότητας.
Προσπαθώ σε κάθε λήμμα να έχω παραθέματα από εμφανίσεις της λέξης σε κείμενα μεγάλων συγγραφέων μας, θέλοντας να παντρέψω λεξικογραφία και λογοτεχνία. Έτσι, πέρα από τη γεύση που παίρνει ο αναγνώστης από μεγάλα έργα, μπορεί επίσης να μάθει τι είναι επιτέλους το καραντί που απειλεί να μας μπατάρει στο ποίημα του Καββαδία, ποιον υβριστικό χαρακτηρισμό για τους ιερείς είχε καταγράψει στο λεξικάκι του ο Καβάφης, πώς είχε αποκαλέσει ο Βάρναλης τον Τσόρτσιλ, σε ποια λέξη είχε κολλήσει ο Άγγλος μεταφραστής του Σεφέρη και τι εννοεί ο Μάρκος Βαμβακάρης όταν τραγουδάει πως «κάνει σαρμάκο».
Για να σχηματίσετε μια εικόνα για το περιεχόμενο, ιδού μερικά λήμματα, το 1/10 του συνόλου, παρμένα περίπου στην τύχη:

αβαγιανός αλιτζές αντράλα αρουλίζω βεδούρα βοδώνω γερδέλι γκαϊλές γουλόζος διώμα ζαμπούνης ζνίχι καλιοντζής καρύτζαφλος κατσιφάρα κνικάτος κουρνάζος λιμπά μαναφούκι
μονομερίδα μπακράτσι μπονόρα ναμικιόρης ξαντιμεύω οσκρός πίζουλος πρέντζα ρομπατσίνα
σατίρι σοπάκι ταζέδικος ταυραμπάς τράφος τσίμπαλο φλετουρώ χάψη ψίκι

Νομίζω ότι οι Λέξεις που χάνονται είναι καλό για “βιβλίο κομοδίνου”: αφού τα άρθρα είναι αυτοτελή, μπορεί κανείς να διαβάζει ένα-δυο άρθρα και μετά να το αφήνει: δεν είναι ανάγκη να το διαβάσετε σε μια καθισιά, ούτε να το ξεκινήσετε από την αρχή.
ISBN 978-960-8219-77-9

Για το βιβλίο μου Λέξεις που χάνονται έγραψαν:
* Ο Στέλιος Ελληνιάδης στον Δρόμο της Αριστεράς την εκτενή παρουσίαση “Η γιαβουκλού και ο φούφουτος
* Ο Μανώλης Πιμπλής, στα Νέα, την εκτενή παρουσίαση “Οι λέξεις που ξεχάσαμε” -δείτε και το σχετικό άρθρο του ιστολογίου.
* Ο Βασίλης Αγγελικόπουλος, στη στήλη “Υποβολείο” της Καθημερινής: Ψίκι τι θα πει; • Σουβάλα; • Αντε, κάτι πιο εύκολο: Παξιμαδοκλέφτρα; • Α, το απολαμβάνω το βιβλίο του Νίκου Σαραντάκου «Λέξεις που χάνονται» • «Eνα ταξίδι σε 366 σπάνιες λέξεις» • πολλές από τις οποίες δεν θησαυρίζονται σε κανένα λεξικό (Εκδόσεις Εικοστού Πρώτου). • Oχι, το «καραντί» • (θα μας μπατάρει) • είστε σίγουροι πως ξέρετε τι θα πει; • Καλά για το «γάρμπος», τα έχουμε πει κι από εδώ. • Και με χάρη γραμμένο κάθε λήμμα. • Oχι… άγαρμπα.
* Ο Δημήτρης Φύσσας, στη στήλη “Αναγνωστήριο” της Athens Voice: Ο Σαραντάκος αποθησαυρίζει για κάθε μέρα του χρόνου μια διαφορετική λέξη και μελετάει την ιστορία της. Κριτήριά του, να μην υπάρχουν σε κανένα από τα τρέχοντα λεξικά, ταυτόχρονα όμως να έχουν ενδιαφέρον για το σύγχρονο αναγνώστη. Η κατσιφάρα, ο μουχτούρης, τα σαντεκλέρια, ο βαρδαλαμπούμπας, το ψίκι, ο τζελάτης, η ζολότα, το καβανόζι, τα πορίχια, όλα αυτά και πολλά άλλα είναι δω και σας περιμένουν. Δεν συνιστάται για δώρο σε οπαδούς του κ. Αδώνιδος Γεωργιάδου.
* Ο Παναγιώτης Σκορδάς, στο Εμπρός, την εφημερίδα της Μυτιλήνης με την οποία συνεργαζόταν ο αξέχαστος πατέρας μου.
* Το βιβλίο παρουσιάστηκε στο δελτίο τύπου αρ. 92 (Μάιος 2012) της μεταφραστικής σχολής metaφραση.
* O Ριζοσπάστης, στο φύλλο της 12.5.2012: Ο συγγραφέας αποδελτιώνοντας το λεξιλόγιο μεγάλων Ελλήνων ποιητών και πεζογράφων κατέγραψε 366, σπάνια χρησιμοποιούμενες σήμερα λέξεις, που όμως μπορεί να παραμείνουν «ζωντανές» αν τις μάθουμε. Ο συγγραφέας παραθέτει με αλφαβητική σειρά και αναλύει εννοιολογικά τις 366 λέξεις, δίνοντας την καταγωγική τους ρίζα και δείγματα στίχων και πεζογραφικές φράσεις δημιουργών που χρησιμοποίησαν τις λέξεις αυτές, οι οποίες δεν περιλαμβάνονται στα περισσότερα νεότερα λεξικά.
http://sarantakos.wordpress.com/mybooks/lexistoria/
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία
Για τα προηγούμενα βιβλία μου, μπορείτε να δείτε μερικά πράγματα εδώ.

Το βιβλίο μου “Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία” κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 2009 από τις εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου και περιέχει, όπως λέει ο υπότιτλός του, “τριάντα συν μία ιστορίες λέξεων που ίσως να σας έχουν απασχολήσει”.
Πρόκειται για ιστορίες λέξεων, πολλές από τις οποίες είχαν δημοσιευτεί αρχικά στην εφημερίδα Αυγή, την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα, αλλά και σε αυτό εδώ το ιστολόγιο. Ωστόσο, σε σχέση με τη διαδικτυακή τους δημοσίευση τα άρθρα έχουν ξαναδουλευτεί και έχει προστεθεί κάμποσο νέο υλικό στο καθένα.
Πολλές από τις λέξεις που με απασχολούν είναι «λέξεις της επικαιρότητας», που ακούστηκαν κατά την προηγούμενη χρονιά (με την ακαδημαϊκή σημασία της λέξης, από Σεπτέμβριο του 2008 έως Σεπτέμβριο του 2009), όπως Βατοπέδι, κουκούλα, βαρβαρότητα, γρίπη. Η τελευταία χρονολογικά λέξη, με την οποία έκλεισε η ύλη του βιβλίου, είναι η λέξη «νωπός» -θα θυμάστε τη νωπή εντολή για χάρη της οποίας προκηρύχτηκαν οι εκλογές του Οκτωβρίου. Όμως, υπάρχουν κι άλλα άρθρα με ιστορίες λέξεων εκτός επικαιρότητας, όπως χάος, φίλντισι, ταξίδι.
Επειδή οι δημοσιεύσεις στο ιστολόγιο έρχονται και παρέρχονται, φτιάχνω τη σελίδα αυτή για να υπάρχει συγκεντρωμένο κάποιο ενημερωτικό υλικό σχετικά με το βιβλίο.
Ενημέρωση: Το βιβλίο παρουσιάστηκε στον Ιανό (Σταδίου 24) στις 15 Μαΐου 2010 στις 12.30 το μεσημέρι. Περισσότερες λεπτομέρειες στο τέλος της ανακοίνωσης ή στην ειδική σελίδα που έχω φτιάξει.
Προσθήκη: Το βιβλίο επιλέχτηκε στην “μικρή λίστα” των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας 2010, στην κατηγορία του δοκιμίου.
Περιεχόμενα του βιβλίου
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
1.Τουρνουά – με αφορμή μια σχολική ερώτηση
Μια σημείωση για τις πηγές
2. Από τη σχολή στο σκουλαρίκι μέσω Άδωνη
3. Ο κίνδυνος ελλοχεύει πάντα δυο φορές
4. Από το Βατοπέδι στην Τοπλού – Τόπια, παιδιά και μπίζνες
5. Μια μουσαντένια ιστορία και το μούσι του Αυτοκράτορα
6. Τα Δεκεμβριανά και οι λέξεις των μηνών
7. Εξοστρακίστηκε ή εποστρακίστηκε;
8. Η ιστορία του δραγουμάνου
9. Δύσπεπτοι κεφτέδες
10. Τράπεζες και τάλιρα, δράμια και δραχμές
11. Χάνω, χάος, γκάζι
12. Το Mall, οι μπαλαδόροι και οι μπαλαρίνες
13. Υπάρχει λέξη ‘διπόρος’;
14. Το φελέκι δεν είναι κακιά λέξη
15. Κουκούλες, κουκούλια και κούκλες
16. Η βία, η βιασύνη και η μαμή
17. Κοινοβούλιο, Παρλαμέντο, παραβολές και παρόλες
18. Η λαθρομετανάστευσις εις τον λιμένα Πειραιώς
19. Μπλε και πράσινα παπαγαλάκια με νύχια γαμψά
20. Η Αφροδίτη των σπηλαίων και το φίλντισι
21. Βαρβαρότητα, βάρβαροι, μπράβοι
22. Το ντιμπέιτ και το ανύπαρκτο δίβατον
23. Ψήφοι και κάλπες, κουκιά και κάλπηδες
24. Η σέχτα δεν κόβει
25. Ο άγιος Ντοπιελεήμονας δεν φοράει παντελόνια
26. Τα ντράβαλα του ταξιδιού
27. Όχι το ίδιο συνδικάτο
28. Γρίπη και ινφλουέντζα
29. Στάχτη και μπούρμπερη, δυστυχώς
30. Μαργαριτάρια, μαργαρίτες και πέρλες
31. Επί του πιεστηρίου: Επειδή ο άλλος ήθελε νωπή την εντολή
Ευρετήρια
Στις 6 Δεκεμβρίου 2009 δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Αυγή προδημοσίευση με εκτενές απόσπασμα από τον πρόλογο.
Από τη μπλογκόσφαιρα, έγραψε πρώτος ο Παναγιώτης Κονιδάρης. Εκτός μπλογκόσφαιρας αλλά στον Ιστό, έγραψε ο Νίκος Λίγγρης στη Λεξιλογία. Έγραψε επίσης ο παλιός φίλος Τάκης Δρεπανιώτης στο σκακιστικό του ιστολόγιο.
Προσθήκη, 21.2.2010: Εκτενή κριτική έγραψε στο ιστολόγιό του ο Θεόδωρος Μωυσιάδης, γλωσσολόγος ειδικός στην ετυμολογία.
Κριτική του βιβλίου παρουσιάστηκε στον βιβλιοφιλικό ιστότοπο diabazoume.gr. Μου ζήτησαν και μια συνέντευξη, που μπορείτε να τη δείτε εδώ.
Κριτική έγραψε και ο Γεράσιμος Ρηγάτος στο περιοδικό Index (τεύχος 42, Νοέμβριος 2010)
Το βιβλίο διατίθεται στα βιβλιοπωλεία, φυσικά, αλλά και στα ηλεβιβλιοπωλεία, όπως π.χ. στην Πρωτοπορία, στον Παπασωτηρίου, στο e-shop ή στον Ιανό.
Ενημέρωση: Το βιβλίο παρουσιάστηκε σε εκδήλωση που έγινε στον Ιανό (στην οδό Σταδίου στην Αθήνα), το Σάββατο 15 Μαΐου στις 12.30 το μεσημέρι.
Μίλησαν για το βιβλίο:
* Η Άννα Ιορδανίδου, καθηγήτρια γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών, γνωστή από πολλά βιβλία της για τη γλώσσα και τη λεξικογραφία (ένα είχαμε παρουσιάσει εδώ).
* Ο Στρατής Μπουρνάζος, ιστορικός, υπεύθυνος των Ενθεμάτων της Κυριακάτικης Αυγής, όπου φιλοξενείται κάθε μήνα η στήλη μου με τίτλο ίδιον με του βιβλίου.
* Ο Νίκος Λίγγρης, λεξικογράφος-μεταφραστής και στυλοβάτης του φόρουμ Λεξιλογία.

http://sarantakos.wordpress.com/mybooks/lexihan/ 

Mηχανισμός των Αντικυθήρων


Mηχανισμός των Αντικυθήρων: Ο υπερ - υπολογιστής του αρχαίου κόσμου


Tο 1902, ο αρχαιολόγος Σπυρίδων Στάης ανακαλύπτει τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, που θεωρείται ως ο πρώτος υπερυπολογιστής του αρχαίου κόσμου.


Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων, κατέγραφε και την κίνηση των ουρανίων σωμάτων σύμφωνα με νέα έρευνα βρετανών επιστημόνων. Φαίνεται λοιπό ότι οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν για την ελλειπτική τροχιά της γης γύρω από τον ήλιο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Το μυστηριώδες αρχαίο όργανο υπολογισμού της θέσης των ουράνιων σωμάτων, το οποίο χρονολογείται στον πρώτο π. Χ. αιώνα και όπως είναι γνωστό είχε ανασυρθεί από ναυάγιο που εντοπίσθηκε στα ανοιχτά των Αντικυθήρων το 1900 - 1901, έχει αποτελέσει συχνά αντικείμενο έρευνας, η τελευταία από τις οποίες έρχεται τώρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και μας πληροφορεί ότι o μηχανισμός ήταν ειδικά κατασκευασμένος ώστε να είναι σε θέση να υπερπηδήσει την ανακρίβεια, που θα δημιουργούσε στους υπολογισμούς μια μικρή διαφορά στο χρόνο.

Πώς γινόταν αυτό; Οι δύο κύκλοι του μηχανισμού, που αντιστοιχούν σε δύο ημερολογιακά συστήματα - το ζωδιακό και το αιγυπτιακό - διέφεραν τόσο μεταξύ τους ώστε κάθε φορά να αντιπροσωπεύεται αυτό, που θα αντιλαμβάνονταν τότε ως μη - κανονική κίνηση σε διάφορες περιόδους του έτους. Ο εφευρέτης της κατασκευής είχε λάβει υπόψη του δηλαδή, την ελλειπτική φύση της τροχιάς της γης γύρω από τον ήλιο. Ετσι πέραν των άλλων αποδεικνύεται ότι οι γνώσεις των αρχαίων για την ελλειπτική τροχιά της γης ήταν πολύ μεγαλύτερες από ο, τι πιστεύαμε ως σήμερα.

Ο περίφημος μηχανισμός φαίνεται ότι χρησίμευε ως ημερολόγιο, υπολογίζοντας και τη χρονιά κατά την οποία θα γίνονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Ο ιστορικός Τζέιμς Εβανς δηλώνει έκπληκτος και εντυπωσιασμένος: "Πρόκειται για ένα εξαιρετικά εξελιγμένο για την εποχή του μηχάνημα". "Κανείς δεν θα φανταζόταν καν πως κάτι τόσο πολύπλοκο θα μπορούσε να υπάρχει στον δεύτερο π. Χ. αιώνα" πρόσθεσε.
ta-anilia.blogspot.com