ΕΚΤΕΛΕΣΗ3.Ανακατευουμε στο αλευρι το αλατι και το προσθετουμε λιγο λιγο στο μιγμα των αυγων, συνεχιζοντας να ζυμωνουμε. Μολις δεσει το ζυμαρι συνεχιζουμε να ζυμωνουμε για ακομη 15 λεπτα στην αργη ταχυτητα, προσθετουμε τον μαγια και το προζυμι που φτιαξαμε και τον υπολοιπο μαγια, ειναι ετοιμο και συνεχιζουμε να ζυμωνουμε. 4.Μολις ζυμωθει, με το λαδι ψεκαζουμε την λεκανη και το βγαζουμε στην λεκανη, σκεπαζουμε και αφηνουμε να γινει για 60 λεπτα. Μετα τα 60 λεπτα, το παταμε ετσι οπως ειναι στην λεκανη και το αφηνουμε για αλλα 60 λεπτα. Μολις περασουν τα 60 λεπτα το βγαζουμε απο την λεκανη κοβουμε σε κοματια 300γρ, τα αφηνουμε σκεπασμενα για 30 λεπτα και αμεσως πλαθουμε με δυο κοματια σε χιαστη πλεξουδα. Δηλαδη με δυο φυτιλια σε σχημα Χ πλαθουμε την πλεξουδα. 5.Αφηνουμε να φουσκωσει για 30 λεπτα και με κροκους αυγων αραιωμενο σε λιγο νερο τα αλειφουμε και πασπαλιζουμε με φιλε αμυγδαλο η σουσαμι.
Καθε πλεξουδα μας ειναι 600γρ αψητη πλεξουδα, οποτε ψηνουμε στους 165 βαθμους για 40 λεπτα.
Ανοικτό συλλογικό e-book : "Ιστορίες από ένα παγκάκι"
Συναντούμε αμέτρητα παγκάκια στην καθημερινότητά μας τα οποία άλλοτε
προσπερνάμε κι άλλοτε τα επιλέγουμε για μια στάση ανάσας και ανάκτησης
των δυνάμεών μας από τη μάχη που διεξάγεται στους δρόμους και στα
πεζοδρόμια. Για άλλους απλά περιττά, γεμάτα βρωμιές και συνθήματα. Για
άλλους εικόνες μιας ξεχασμένης εποχής, λησμονημένης. Άλλοι πάλι τα
βλέπουν σαν εμπόδια στον αγώνα δρόμου που διεξάγουν καθημερινά με
σταθερούς φίλους το άγχος, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα.
Πόσες ιστορίες αλήθεια έχει να μας διηγηθεί ένα από αυτά;
11 συγγραφείς απαντούν στο ερώτημα γράφοντας τη δική τους αυτοτελή
ιστορία από ένα παγκάκι σε μια πόλη γεμάτη ανθρώπους αλλά άδεια από
χρώματα και συναισθήματα.
Σπάνια θα συναντήσει κανείς παλαιούς χάρτες της Ευρώπης ή παγκόσμιους, οι οποίοι έχουν σχεδιαστεί από Έλληνες και οι ονομασίες να αναγράφονται στην ελληνική γλώσσα... Μας είναι γνωστοί οι χάρτες, που έγιναν πάνω σε πρότυπα του Πτολεμαίου, στους αναγεννησιακούς αιώνες, κυρίως, μετά το 15ο αιώνα, αλλά, είναι με λατινική γραφή και φέρουν λατινικές ονομασίες.
Ο χάρτης που παρουσιάζουμε, σήμερα, είναι ένα πολύ σπάνιο κομμάτι του βυζαντινού πολιτισμού, σχεδιασμένος λίγα χρόνια πριν αλωθεί η Κωνσταντινούπολη, από τους Οθωμανούς.
Ο Χάρτης μεταφέρθηκε στη Δύση από τους Βυζαντινούς λόγιους μετά την Άλωση της Πόλης.
Φέρει την ονομασία « Ευρώπη», είναι χειρόγραφος , και απεικονίζει τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης με το σχήμα ενός κάστρου. Στον ελλαδικό χώρο στη μορφή αυτή, σημειώνονται η Κωνσταντινούπολη και η Θεσσαλονίκη.
Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι ότι όλες οι ονομασίες, πελάγη, κόλποι, ποταμοί, πόλεις, φέρουν ελληνικές ονομασίες όπως συνηθιζότανε την εποχή εκείνη.
Δυστυχώς η ανάλυση της φωτογραφίας δεν είναι καλή και δεν μας παρέχεται η δυνατότητα ανάγνωσης όλων των ονομάτων.
Έχει τον τίτλο « Γεωγραφία Πτολεμαίου στην Ελληνική», και φυλάσσεται στη ‘Μυστική Βιβλιοθήκη του Βατικανού’.
Για εσάς που αγαπάτε το γράψιμο, αλλά και για όσους δεν το έχετε χρησιμοποιήσει ποτέ μέχρι σήμερα ως μέσο έκφρασης των συναισθημάτων, η Εκφραστική Γραφή μπορεί να γίνει ο πιο οικονομικός προσωπικός σας σύμβουλος για την υπόλοιπη ζωή σας. Με την Εκφραστική Γραφή μπορείτε να μάθετε πώς να καταγράφετε και να επεξεργάζεστε τις προσωπικές σας εμπειρίες ακούγοντας την εσωτερική σας φωνή. Μέσα από μια σειρά 4 εργαστηρίων εξ” αποστάσεως που ξεκινούν στις 16 Μαΐου 2013 μπορείτε να συμμετέχετε στην ομάδα απ’ όπου και αν βρίσκεστε, οποιαδήποτε ώρα και μέρα της εβδομάδας. Κάθε εργαστήριο περιλαμβάνει γραπτές ασκήσεις, αναγνώσματα και συζητήσεις on line και βασίζεται σε συγκεκριμένες τεχνικές που έχουν αναπτυχθεί από ειδικούς επιστήμονες στο χώρο της εκφραστικής και θεραπευτικής γραφής.
Τι είναι η εκφραστική γραφή – Πώς δουλεύει;
Η Εκφραστική Γραφή περιλαμβάνει συγκεκριμένες τεχνικές και μεθόδους με τις οποίες μπορεί ο καθένας να εκφραστεί ελεύθερα μέσω του γραπτού λόγου, να πει την ιστορία του και να διοχετεύσει τα συναισθήματά του στο χαρτί χωρίς το φόβο της κριτικής, του σωστού ή λάθους. Είναι ιδιαίτερα επιτυχημένος τρόπος έκφρασης και χρησιμοποιείται πολύ στο εξωτερικό (ΗΠΑ και Ευρώπη) για τη βελτίωση της ψυχικής και σωματικής υγείας. Από τα μεγαλύτερα προτερήματα αυτής της μεθόδου είναι ότι είναι πολύ οικονομική, καθώς απ’ τη στιγμή που θα μάθει κανείς τις ασκήσεις και τεχνικές, στη συνέχεια θα μπορεί να τις εφαρμόζει μόνος του για την υπόλοιπη ζωή του. Με ένα χαρτί και μολύβι ή έναν υπολογιστή θα έχει για πάντα μαζί του τον πιο αξιόπιστο σύμβουλο: τον εαυτό του. Κάνει για μένα; Αν θέλεις: Να εξερευνήσεις άγνωστες πτυχές του εαυτού σου Να βρεις έναν τρόπο για να εκφράζεις τα συναισθήματα και τη γνώμη σου χωρίς το φόβο της κριτικής Να μάθεις ν’ ακούς την εσωτερική σου φωνή Να θυμηθείς τη δημιουργική πλευρά του εαυτού σου, να χαλαρώσεις και να διασκεδάσεις γράφοντας Ν’ ανακαλύψεις νέους τρόπους αντίδρασης στον κόσμο γύρω σου Τότε αυτό το εργαστήριο είναι για σένα. Γιατί, σημασία δεν έχουν τα γεγονότα γύρω μας, αλλά ο τρόπος που εμείς τα βλέπουμε, τα εκφράζουμε και τα επεξεργαζόμαστε. Τι να μην περιμένεις: το συγκεκριμένο εργαστήριο δε μπορεί να έχει θεραπευτικά αποτελέσματα, ούτε ν’ αντικαταστήσει θεραπευτικές συνεδρίες ή την επίσκεψη σε ψυχολόγο. Μπορώ να συμμετέχω; Αν είσαι ενήλικας και θέλεις να βάλεις στη ζωή σου το γράψιμο, μπορείς να συμμετέχεις. Δε χρειάζεται καμία προηγούμενη εμπειρία με τη συγγραφή. Τι χρειάζεται να ξέρω για να συμμετέχω on line; Μόνο να έχεις πρόσβαση σε υπολογιστή και ίντερνετ. Δεν απαιτούνται εξειδικευμένες γνώσεις, αρκεί να γνωρίζεις πώς να στέλνεις email και για τα υπόλοιπα θα υπάρχει ακριβής καθοδήγηση. Το εργαστήριο θα είναι ανοιχτό καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας. Θα προηγηθεί μικρή συζήτηση μέσω τηλεφώνου ή Skype. «Γιατί μπορώ να σε βοηθήσω μ’ αυτό το εργαστήριο» Είμαι η Δήμητρα Διδαγγέλου και η εκφραστική γραφή συνδυάζει τις δύο μεγάλες μου αγάπες: το γράψιμο και την ψυχολογία. Έχω σπουδάσει Ψυχολογία (Αριστοτέλειο Παν/μιο Θεσ/κης) κι έχω Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην «Ψυχολογία και Μ.Μ.Ε» (Πάντειο Παν/μιο). Έχω άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του ψυχολόγου και είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ και του Science View. Έχω εκπαιδευτεί στη θεραπευτική κι εκφραστική γραφή (Therapeutic Writing Institute, Denver, USA), στη φιλοσοφική συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία, στη συστημική θεωρία και στον επαγγελματικό προσανατολισμό. Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια κι εργαστήρια, τόσο στην επιστήμη της ψυχολογίας, όσο και στη δημοσιογραφία και τη δημιουργική γραφή. Γράφω διηγήματα και λογοτεχνία ντοκουμέντου. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχω εργαστεί ως δημοσιογράφος στην τηλεόραση (ΕΡΤ), σε έντυπα (NEA, Ταχυδρόμος) και ιστοσελίδες, καθώς και στην ανεξάρτητη παραγωγή ντοκιμαντέρ με στόχο την ενημέρωση του κοινού σε θέματα ψυχικής υγείας. Είμαι δημιουργός του επιτυχημένου ηλεκτρονικού περιοδικού ψυχολογίας «Ψυχο-γραφήματα»
(www.psychografimata.com).
Μια ουσία που υπάρχει στο ασπράδι του αυγού το πεπτίδιο RVPSL. μειώνει την πίεση, παρουσιάζοντας περίπου την ίδια αποτελεσματικότητα με τα φάρμακα που συνήθως χορηγούνται για αυτήν την περίπτωση, όπως προκύπτει από μελέτη που πραγματοποιήθηκε στην Κίνα.
Όπως ανέφεραν οι επιστήμονες στην παρουσίαση της μελέτης τους, το συγκεκριμένο πεπτίδιο μπλοκάρει τη δράση μιας ουσίας, την οποία παράγει ο οργανισμός όταν η πίεση του αίματος ανεβαίνει. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η καθημερινή κατανάλωση ασπραδιού μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς να καταπολεμήσουν την πίεση, αρκεί βέβαια να συμφωνεί και ο γιατρός που τους παρακολουθεί. Η μελέτη παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας, που έλαβε χώρα στη Ν. Ορλεάνη. Όπως είπε ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας, δρ Ζιπένγκ Γιου, «τα αποτελέσματά της ενισχύουν τα συμπεράσματα που είχαν προκύψει και σε παλαιότερες έρευνες» και πως είναι τόσο ενθαρρυντικά, που τους επιτρέπουν να ξεκινήσουν σύντομα τις σχετικές δοκιμές και σε ασθενείς. Μάλιστα, συμπλήρωσε ότι η κατανάλωση ασπραδιών θα μπορούσε να λειτουργήσει σ' αυτό το θέμα και προληπτικά και διευκρίνισε ότι το πεπτίδιο στο οποίο οφείλεται η συγκεκριμένη δράση δεν καταστρέφεται με το μαγείρεμα. Κατά καιρούς, του αυγό έχει κατηγορηθεί για την πρόκληση διαφόρων προβλημάτων υγείας λόγω της υψηλής χοληστερόλης, όμως οι πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει πως όταν καταναλώνεται με μέτρο οι επιδράσεις του είναι μόνο θετικές. Πηγή:www.agronews.gr
O Λαυρέντιος Β΄, (ιταλικά: Lorenzo di Piero de' Medici duca di Urbino, 12 Σεπτεμβρίου 1492 - 4 Μαΐου 1519)από τον Οίκο των Μεδίκων
ήταν κυβερνήτης της Φλωρεντίας (1513-1519) και δούκας του Ουρμπίνο
(1516-1519). Η κόρη του Αικατερίνη παντρεύτηκε τον Ερρίκο Β΄ της
Γαλλίας.
Βιογραφία
Ήταν ο μόνος γιος του Πέτρου των Μεδίκων, του επιλεγόμενου Άτυχου (Sfortunato), κυβερνήτη της Φλωρεντίας και της Αλφονσίνας Ορσίνι.
Τον αποκαλούσαν και Λαυρέντιο του Πέτρου(Lorenzo di Piero)ή μικρό
Λαυρέντιο(Lorenzino), σε αντιδιαστολή με τον διάσημο πάππο του Λαυρέντιο A' τον μεγαλοπρεπή.
Ο Νικολό Μακιαβέλι αφιέρωσε το έργο του ο Ηγεμόνας
στον Λαυρέντιο Β΄ για να του υποδείξει την τακτική που θα ενοποιήσει
την Ιταλία, αν και ο λόγος αυτής της αφιέρωσης από έναν πολέμιο των
Μεδίκων είναι μυστήριο.
Ο θείος του πάπας Λέων Ι΄ το 1516 τον έκανε δούκα του Ουρμπίνο,σε ηλικία 24 ετών.Ο πρώην δούκας όμως Φραντσέσκο Μαρία Α'ντέλλα Ρόβερε
ανακατέλαβε το δουκάτο του. Τότε ο Λαυρέντιος Β΄ ορίστηκε διοικητής
10.000 ανδρών και εστάλη να το καταλάβει, αλλά όταν τραυματίστηκε,
αποσύρθηκε στην Τοσκάνη.
Το δουκάτο τού αποδόθηκε με μία συνθήκη το ίδιο
έτος, που έληξε τον Πόλεμο του Ουρμπίνο. Με τον θάνατό του, το δουκάτο
επέστρεψε στον Φραγκίσκο Μαρία Α΄.
Είχε κόρη την Αικατερίνη. Έπειτα από 21 ημέρες από τη γέννησή
της, ο Λαυρέντιος Β΄ απεβίωσε από σύφιλη.
Ο τάφος του βρίσκεται στο
ταφικό παρεκκλήσιο των Μεδίκων, στην εκκλησία του Σαν Λορέντσο της
Φλωρεντίας, μαζί με τον τάφο του θείου του Τζουλιάνο Β΄ κυβερνήτη της Φλωρεντίας και δούκα του Νεμούρ.
Οι τάφοι έχουν διακοσμηθεί με γλυπτά του Μιχαήλ Αγγέλου. Η μορφή του τάφου του παριστά τον ίδιο ως Σκεπτόμενο (Pensieroso).
Δεν πρέπει να αποδίδεται το ταφικό μνημείο του στον πολύ πιο διάσημο συνώνυμο πάππο του, τού οποίο ο τάφος βρίσκεται πλησίον.
Την Αικατερίνη μικρή την είχε φροντίσει ο πάπας Λέων Ι΄. Το 1530 ο εξάδελφος του πάππου της, ο πάπας Κλήμης Ζ΄ κανόνισε το γάμο της με τον μέλλοντα Ερρίκο Β΄ της Γαλλίας.
Το Συνάπι και οι θεραπευτικές του ιδιότητες Το σινάπι (επιστημονική ονομασία Sinapis) είναι ένα χαριτωμένο φυτό, που το βρίσκουμε σχεδόν παντού. Είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, μονοετές, ποώδες φυτό που ανήκει στην τάξη των Καππαρωδών και στην οικογένεια των Σταυρανθών/Κραμβοειδών (Cruciferae/Brassicaceae) με 10 είδη της Ασίας της Ευρώπης και της βορείου Αμερικής . Περιγραφή Έχει ζωηρά κίτρινα άνθη, που σχηματίζουν ταξιανθίες, και τα φύλλα είναι μετρίου μεγέθους που εναλλάσσονται. Τα περισσότερα είδη είναι ζιζάνια των αγρών, όπως το Sinapis avensis (Σινάπι το αρουραίο) κοινώς λαμψάνα – η λαμψάνη του Διοσκουρίδη- ενοχλητικό ζιζάνιο και επιζήμιο, γιατί αναπτύσσεται γρηγορότερα από τα καλλιεργούμενα φυτά και γενικώς τα πνίγει. Το φυτό αυτό φτάνει τα 60 εκατοστά ύψος και έχει σκληρά αγκάθια, και περιέχει μόλις το ένα τρίτο της δραστικής ουσίας του λευκού σιναπιού. Οι καρποί του είναι μακριοί και έχουν 10 –12 σπόρια. Παλαιότερα, όταν δεν υπήρχαν τα ζιζανιοκτόνα, ήταν συνηθισμένο στους σιτοβολώνες όπου ανάμεσα στο σιτάρι ξεχώριζαν τα κίτρινα άνθη της λαψάνας . Τα είδη S. alba, S. nigra και S. juncea καλλιεργούνται στον Καναδά, στις Η.Π.Α την Ουγγαρία, τη Γαλλία και τη Βρετανία για τα καυτερά τους σπόρια από τα οποία παρασκευάζεται το γνωστό καρύκευμα μουστάρδα. Από το είδος S. alba παρασκευάζεται η λευκή μουστάρδα, από το S. nigra η μαύρη και από το B. juinca η καφέ. Οι τρυφεροί βλαστοί του S. arvensis (καθώς και του S. alba) τρώγονται βραστοί ως χόρτα (βρούβες). Μια παραλλαγή του είδους S. alba, που είναι γνωστή ως βρουβολάψανο, είναι αυτοφυής στην Ελλάδα. Οι καρποί του είναι αγκαθωτοί, τα σπόρια του κίτρινα και το έλαιο των σπόρων του χρησιμοποιείται ως φωτιστικό. Όλα τα φυτά είναι ετήσια, καλλιεργημένα ή αυτοφυή. Οι σπόροι τους αποσταζόμενοι δίνουν λάδι, ενώ οι αλευροποιημένοι σπόροι από το λευκό και το μέλαν σινάπι είναι η βάση για την μουστάρδα. Είναι πολύ κοινό σε ασβεστώδη εδάφη. Καλλιεργείται κατά τόπους. Στα μέρη αυτά φυτρώνει κατόπιν και μόνο του. Η Σίναπις η λευκή, είναι αυτοφυής στην Ελλάδα όπου επίσης καλλιεργείται σαν λαχανικό, έχει βλαστό όρθιο, περισσότερο ή λιγότερο τριχωτό, διακλαδιζόμενο, με φύλλα λυροειδή, πτεροσχιδή, τριχωτά.
Φτάνει σε ύψος τα 50 εκατοστά. Το άσπρο σινάπι είναι στην ουσία ένα από τα πρώτα φυτά που εξημέρωσε ο άνθρωπος. Τα κίτρινα άνθη είναι διατεταγμένα κατά βότρυς και το άρωμά τους θυμίζει βανίλια. Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα και επικονιάζονται από μέλισσες, έντομα και τον αέρα. Ο καρπός είναι κέρας, τριχωτό, με τρίχες λευκές, υποκυλινδρικό, με ράμφος μακρύ και πλατύ. Τα σπέρματά του είναι μικρά, υποστρόγγυλα και έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε λάδι (20-30%), που καμιά φορά χρησιμοποιείται για διατροφή. Τα φύλλα και οι σπόροι του φυτού είναι εδώδιμα. Τα φύλλα έχουν μία πικάντικη γεύση ειδικά αν τρώγονται ωμά. Τα νεαρά φύλλα χρησιμοποιούνται σαν αρωματικό σε σαλάτες ενώ τα μεγαλύτερα φύλλα χρησιμοποιούνται ως λαχανικό. Ο σπόρος αλέθεται και η σκόνη χρησιμοποιείται σαν καρύκευμα άσπρης μουστάρδας που είναι ηπιότερο από τη μαύρη μουστάρδα. Η δριμύτητα της μουστάρδας αναπτύσσεται όταν κρύο νερό έρχεται σε επαφή με τον σπόρο. Τότε ένα ένζυμο (μιροσίνη) έρχεται σε επαφή με ένα γλυκοσίδιο (σινιγρίνη) και παράγει μία ένωση θείου. Αν στον σπόρο βάλουμε καυτό νερό, ξύδι ή αλάτι παράγεται ηπιότερη μουστάρδα. Η σίναπις η μελανή είναι, αντίθετα, λεία πόα, με φύλλα τραχιά, λυροειδώς πτεροσχιδή τα κατώτερα, επιμήκη-λογχοειδή τα ανώτερα. Τα μικρά άνθη έχουν 4 κίτρινα πέταλα και είναι διατεταγμένα κατά επάκριους βότρυς. Οι καρποί είναι κέρατα, επιμήκη, τετράγωνα, με σπέρματα στρογγυλά, καστανόμαυρα και επιφάνεια δικτυωτή. Όπως η Σίναπις η λευκή, περιέχει κι αυτή ένα παχύ λάδι, η χρήση του οποίου όμως είναι αρκετά περιορισμένη. Επειδή είναι πιο σκληρό φυτό και έχει μεγαλύτερη προσαρμογή στην ξηρασία, χρησιμοποιείται κατά προτίμηση για χλωρή νομή, χορηγείται κυρίως στις αγελάδες που την προτιμούν ιδιαίτερα. Η μουστάρδα που παρασκευάζεται από τα σπέρματα της είναι πιο δυνατή. Το αλεύρι που προέρχεται από αυτά χρησιμοποιείται, περισσότερο από της λευκής, στη φαρμακευτική. Το λευκό σινάπι ανθίζει από Ιούνιο μέχρι Αύγουστο και οι σπόροι ωριμάζουν από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται κύρια οι σπόροι τους οποίους συλλέγουμε στο τέλος του καλοκαιριού. Θεραπευτικές ιδιότητες : http://epistrofi-sti-fysi.blogspot.gr/2013/03/blog-post_9797.html
Η Όντρεϊ Χέπμπορν (αγγλικά: Audrey Hepburn, 4 Μαΐου 1929 – 20 Ιανουαρίου 1993) ήταν Βρετανίδα ηθοποιός, μία από τις πλέον φημισμένες παγκοσμίως τον 20ό αιώνα. Βραβευμένη με Όσκαρ, Τόνυ, Έμμυ και Γκράμι εμφανίστηκε σε πολυάριθμες παραγωγές του θεάτρου, του κινηματογράφου και σε παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ, ενώ παραμένει ένα από τα λιγοστά άτομα που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα βραβεία. Το 1989 κατετάγη στην τρίτη θέση της λίστας των μεγαλύτερων γυναικών σταρ όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.
Επίσης αποτέλεσε για πολλά χρόνια σύμβολο της μόδας, καθώς το στιλ της
ήταν παροιμιώδους κομψότητας, ενώ αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής
της σε ανθρωπιστικά έργα. Από το 1986 μέχρι και το θάνατό της υπηρέτησε ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF και τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας για το έργο της.
Πρώτα χρόνια
Γεννημένη ως Όντρεϊ Καθλήν Ράστον, σε έναν δήμο των Βρυξελλών,
ήταν το μοναδικό παιδί του Ιρλανδού τραπεζίτη Τζόζεφ Βίκτορ Άντονι
Ράστον από τη δεύτερη σύζυγό του, την πρώην Βαρόνη Έλλα φαν Χέεμστρα,
μια Ολλανδέζα αριστοκράτισσα που ήταν κόρη ενός πρώην κυβερνήτη της Ολλανδικής Γουιάνας.
Ο πατέρας της αργότερα προσέθεσε το επώνυμο της γιαγιάς του από την
πλευρά της μητέρας του, της Καθλήν Χέπμπορν, στο οικογενειακό επώνυμο.
Οπότε το επώνυμο της Όντρεϊ έγινε Χέπμπορν – Ράστον. Είχε δύο
ετεροθαλείς αδερφούς από τον πρώτο γάμο της μητέρας της με έναν Ολλανδό
ευγενή. Ήταν απόγονος του Βασιλιά Εδουάρδου Γ' της Αγγλίας και του Σκωτσέζου βασιλικού συζύγου της Μαρίας Στιούαρτ Τζέημς Χέπμπορν, 4ου κόμη του Μπόθγουελ, από τον οποίο ίσως να καταγόταν και η ηθοποιός Κάθριν Χέπμπορν.
Το γεγονός ότι ο πατέρας της εργαζόταν σε μια βρετανική
ασφαλιστική εταιρεία σήμαινε πως η οικογένεια θα έπρεπε να μετακομίζει
ανάμεσα στις Βρυξέλλες, την Αγγλία και την Ολλανδία. Από το 1935 μέχρι το 1938 η Χέπμπορν φοίτησε σε μια ιδιωτική ακαδημία για κορίτσια στο Κεντ. Το 1935 οι γονείς της πήραν διαζύγιο και ο πατέρας της, που προσέκειτο στους Ναζί, άφησε την οικογένεια
(και οι δύο γονείς ήταν μέλη της Βρετανικής Φασιστικής Ενώσεως στα μέσα
της δεκαετίας του '30 σύμφωνα με τη Γιούνιτι Μίτφορντ, φίλη της Έλλα
και οπαδού του Αδόλφου Χίτλερ). Χρόνια μετά η ηθοποιός ανέφερε αυτήν την περίοδο ως την πιο τραυματική της ζωής της. Αργότερα εντόπισε τον πατέρα της στο Δουβλίνο διαμέσου του Ερυθρού Σταυρού. Διατήρησε επαφή μαζί του και τον υποστήριζε οικονομικά μέχρι και το θάνατό του. Το 1939 η μητέρα της πήρε την απόφαση να μετακομίσει μαζί με τα παιδιά της στο σπίτι του παππού τους στο Άρνεμ της Ολλανδίας. Η Έλλα πίστευε πως η Ολλανδία ήταν ασφαλής από γερμανική εισβολή. Η Χέπμπορν φοίτησε στο Ωδείο του Άρνεμ από το 1939 μέχρι και το 1945 όπου και μυήθηκε στο μπαλέτο μαζί με τα καθημερινά της μαθήματα.
Το 1940 οι Γερμανοί
εισέβαλαν στην Ολλανδία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου η Χέπμπορν
υιοθέτησε το ψεύτικο όνομα Ίντα φαν Χέεμστρα, αλλάζοντας τα έγγραφα της
μητέρας της γιατί ένα όνομα που ακουγόταν έντονα αγγλικό θεωρήθηκε
επικίνδυνο. Αυτό δεν ήταν ποτέ επίσημο νομικά το όνομά της. Πρόκειται
για απλή παράφραση του ονόματος της μητέρας της.
Μέχρι το 1944
η Χέπμπορν είχε εξελιχθεί σε πολύ καλή μπαλαρίνα. Μυστικά χόρευε σε
συγκεντρώσεις για να μαζέψει χρήματα για την ολλανδική αντίσταση.
Αργότερα δήλωσε πως «το καλύτερο κοινό που είχα ποτέ δεν έκανε τον
παραμικρό ήχο στο τέλος της παράστασής μου».
Μετά την Απόβαση των Συμμαχικών Δυνάμεων στη Νορμανδία η κατάσταση δυσκόλεψε στη γερμανοκρατούμενη Ολλανδία. Κατά τη διάρκεια του λιμού το χειμώνα του 1944
οι Γερμανοί κρατούσαν την περιορισμένη τροφή και καύσιμη ύλη των
Ολλανδών για τις δικές τους ανάγκες. Χωρίς θέρμανση στα σπίτια τους ούτε
φαγητό, οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα και το κρύο στους δρόμους.
Οι Χέπμπορν όπως και αρκετοί άλλοι αναγκάζονταν να φτιάχνουν αλεύρι από βολβούς τουλίπας
για να φτιάξουν πίτες και μπισκότα. Το Άρνεμ καταστράφηκε κατά τη
διάρκεια αεροπορικών επιδρομών. Ο θείος και ο ξάδερφος της μητέρας της
Χέπμπορν εκτελέστηκαν μπροστά της γιατί έλαβαν μέρος στην Αντίσταση.
Ο ετεροθαλής αδερφός της Ίαν πέρασε κάποιο διάστημα σε γερμανικό
στρατόπεδο εργασίας. Υποφέροντας από υποσιτισμό, η Χέπμπορν εμφάνισε
οξεία αναιμία, αναπνευστικά προβλήματα και οίδημα.
Το 1991 η Χέπμπορν είπε: «Έχω αναμνήσεις. Περισσότερες από μία φορές βρέθηκα στο σταθμό βλέποντας τρένα γεμάτα Εβραίους
που μεταφέρονταν, βλέποντας όλα αυτά τα πρόσωπα από την κορυφή του
βαγονιού. Θυμάμαι πολύ έντονα, ένα μικρό αγόρι να στέκεται με τους
γονείς του στην αποβάθρα, πολύ χλωμό, πολύ ξανθό, να φορά ένα παλτό πολύ
μεγάλο για εκείνο, και μπήκε στο τρένο. Ήμουν ένα παιδί που παρατηρούσε
ένα παιδί».
Η Χέπμπορν είχε επίσης πολλές ομοιότητες με την Άννα Φρανκ.
«Είχα ακριβώς την ίδια ηλικία με την Άννα Φρανκ. Ήμαστε και οι δύο δέκα
ετών όταν ξέσπασε ο πόλεμος και δεκαπέντε όταν έλαβε τέλος. Μου δόθηκε
το βιβλίο στα Ολλανδικά, το 1946
από έναν φίλο – και με καταρράκωσε. Το κάνει σε πολλούς ανθρώπους όταν
το διαβάζουν για πρώτη φορά αλλά εγώ δεν το διάβαζα ως βιβλίο, αλλά σαν
τυπωμένες σελίδες. Αυτή ήταν η ζωή μου. Δεν γνώριζα τι επρόκειτο να
διαβάσω. Ποτέ δεν ήμουν η ίδια ξανά, με επηρέασε πολύ βαθιά».
«Είδαμε αντίποινα. Είδαμε νέους άντρες να τοποθετούνται μπροστά
σε έναν τοίχο και να πυροβολούνται και έκλειναν το δρόμο και μετά τον
άνοιγαν και μπορούσες να περάσεις και πάλι. Αν διαβάσεις το ημερολόγιο,
σημείωσα ένα κομμάτι όπου γράφει «Πέντε όμηροι εκτελέστηκαν σήμερα».
Ήταν η μέρα που εκτέλεσαν το θείο μου. Και στα λόγια αυτού του παιδιού
διάβαζα αυτό που ήταν μέσα μου και ακόμη είναι εκεί. Ήταν μια κάθαρση
για μένα. Αυτό το παιδί, το κλειδωμένο σε τέσσερις τοίχους, έγραψε μια
πλήρη περιγραφή όσων έζησα και ένιωσα».
Εκείνη η εποχή δεν αποτελείτο μονάχα από μελανά σημεία και
μπόρεσε να χαρεί και κομμάτι από την παιδική της ηλικία. Φτιάχνοντας και
πάλι παραλληλισμούς με την Άννα Φρανκ η Χέπμπορν είπε: «Αυτό το πνεύμα
επιβίωσης είναι τόσο δυνατό στα λόγια της Άννας Φρανκ. Σε μια στιγμή
γράφει «Έχω πέσει σε μεγάλη κατάθλιψη». Την επόμενη πως θα ήθελε να
καβαλήσει ένα ποδήλατο.
Είναι σίγουρα σύμβολο του παιδιού σε πολύ δύσκολες περιστάσεις, που
είναι αυτό στο οποίο αφιερώνω όλο μου το χρόνο. Υπερβαίνει το θάνατό
της».
Μέρος του χρόνου της η Όντρεϊ το περνούσε ζωγραφίζοντας. Κάποια από τα σχέδιά της μπορεί να τα δει κανείς μέχρι τις μέρες μας.
Όταν η χώρα ελευθερώθηκε από τις Συμμαχικές Δυνάμεις ακολούθησαν τα καμιόνια της Διαχείρισης Ανακούφισης και Αναμόφωσης των Ηνωμένων Εθνών. Η Χέπμπορν είπε σε μια συνέντευξη πως ήπιε ένα ολόκληρο τενεκεδάκι συμπυκνω-μένου γάλατος και κατόπιν αρρώστησε από τα πρώτα της γεύματα γιατί έβαλε στο πιάτο της υπερβολικά πολλή ζάχαρη.[Αυτές οι εμπειρίες την οδήγησαν στο να συμμετέχει στο έργο της UNICEF αργότερα στη ζωή της.
Ο Αλέξης Δαμιανός (21 Ιανουαρίου 1921 - 4 Μαΐου 2006) ήταν Έλληνας σκηνοθέτης του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Βιογραφικό
Γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 1921 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ιδρυτής του «Πειραματικού Θεάτρου» και του Θεάτρου "Πορεία", όπου σκηνοθέτησε πολλά θεατρικά έργα. Είχε σκηνοθετήσει τρεις ταινίες μεγάλου μήκους που είναι σημαντικότατες για τον ελληνικό κινηματογράφο.
Απεβίωσε στις 4 Μαΐου 2006. Φιλμογραφία Μέχρι το πλοίο (1966) Ευδοκία (1971) Ηνίοχος (1994)
Ο Μπαρτολομέο Κριστόφορι ντι Φραντσέσκο (Bartolomeo Cristofori di Francesco, 4 Μαΐου 1655 – 27 Ιανουαρίου 1731) ήταν Ιταλός κατασκευαστής μουσικών οργάνων, πολύ γνωστός ως ο εφευρέτης του πιάνου.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Κριστόφορι γεννήθηκε στην Πάδοβα, που ανήκε τότε στη Δημοκρατία της Βενετίας. Τίποτα δεν είναι γνωστό για την πρώιμη ζωή του. Λέγεται ότι υπηρέτησε ως μαθητευόμενος στον μεγάλο κατασκευαστή βιολιών Νικολό Αμάτι, με βάση την εμφάνιση σε απογραφή του 1680 ενός «Christofaro Bartolomei» που ζούσε στο σπίτι των Αμάτι στην Κρεμόνα. Ωστόσο, όπως επισημαίνει
ο Αμερικανός ιστορικός των μουσικών οργάνων Στιούαρτ Πόλενς, αυτό το
πρόσωπο δεν μπορεί να ήταν ο Μπαρτολομέο Κριστόφορι, δεδομένου ότι η
απογραφή καταγράφει μια ηλικία 13 ετών, ενώ ο Κριστόφορι, σύμφωνα με την
εγγραφή της βαπτίσεώς του, θα ήταν 25 ετών τότε.
Πιθανώς το πλέον σημαντικό γεγονός στη ζωή του Κριστόφορι υπήρξε το πρώτο από τα οποία έχουμε οποιαδήποτε καταγραφή: το 1688, σε ηλικία 33 ετών, προσλήφθηκε από τον Πρίγκιπα Φερδινάνδο των Μεδίκων στη Φλωρεντία. Ο Φερδινάνδος, λάτρης και προστάτης της μουσικής, ήταν ο γιος και κληρονόμος του Κόζιμο Γ΄, Μεγάλου Δούκα της Τοσκάνης. Η Τοσκάνη ήταν τότε ένα μικρό ανεξάρτητο κράτος.
Είναι άγνωστό τι οδήγησε τον Φερδινάνδο να στρατολογήσει τον
Κριστόφορι. Ο πρίγκιπας ταξίδεψε στη Βενετία το 1688 για να
παρακολουθήσει το Καρναβάλι, οπότε μπορεί να είχε συναντήσει τον
Κριστόφορι περνώντας από την Πάδοβα στον δρόμο του. Ο Φερδινάνδος
αναζητούσε έναν νέο τεχνικό για να φροντίσει τα πολλά μουσικά του
όργανα, καθώς ο προηγούμενος είχε μόλις αποβιώσει. Ωστόσο, φαίνεται
πιθανό ότι ήθελε να προσλάβει τον Κριστόφορι όχι μόνο ως τεχνικό του,
αλλά ειδικότερα ως καινοτόμο στα μουσικά όργανα. Θα ήταν έκπληξη αν ο
Κριστόφορι σε ηλικία 33 ετών δεν είχε ήδη δείξει την εφευρετικότητα για
την οποία αργότερα έγινε διάσημος.
Οι ενδείξεις (όλες έμμεσες) ότι ο Κριστόφορι μπορεί να είχε
προσληφθεί ως εφευρέτης έχει ως εξής. Σύμφωνα με τον Πόλενς, υπήρχαν ήδη
αρκετά προσοντούχα άτομα στη Φλωρεντία που θα μπορούσαν να έχουν
καταλάβει τη θέση. Ωστόσο, ο Πρίγκιπας τους προσπέρασε και προσέφερε
στον Κριστόφορι υψηλότερο μισθό από τον προκάτοχό του. Επιπλέον, ο
Πόλενς σημειώνει ότι «περιέργως, [μεταξύ των πολλών λογαριασμών που
υπέβαλε ο Κριστόφορι στον εργοδότη του] δεν υπάρχουν αρχεία λογαριασμών
που υποβλήθηκαν για τα πιάνα του Κριστόφορι. ... Αυτό θα μπορούσε να
σημαίνει ότι ο Κριστόφορι αναμενόταν να παραδίδει τους καρπούς των
πειραματισμών του στην αυλή του ηγεμόνα.» Τέλος, ο Πρίγκιπας γοητευόταν
από τις μηχανές (συγκέντρωσε πάνω από σαράντα ρολόγια, συν μια μεγάλη
ποικιλία από περίτεχνα μουσικά όργανα), και έτσι θα ήταν φυσικό να
ενδιαφέρεται για την περίπλοκη μηχανική δράση που βρισκόταν στον πυρήνα
του έργου του Κριστόφορι στο πιάνο.
Στη μοναδική συνέντευξη της ζωής του, την οποία έδωσε στον Ενετό συγγραφέα και τεχνοκριτικό Σιπιόνε Μαφφέι, ο Κριστόφορι είπε το εξής σχετικώς με την αρχική συνομιλία του με τον πρίγκιπα:
«Ανέφερα στον πρίγκιπα πως δεν ήθελα να τον ακολουθήσω. Εκείνος απήντησε ότι θα με έκανε να θέλω.»
Αυτό υποδηλώνει ότι ο Πρίγκιπας μπορεί να είχε εκτιμήσει ότι ο
Κριστόφορι θα ήταν μια σπουδαία πρόσληψη και προσπαθούσε να τον πείσει
να αποδεχθεί την προσφορά του, πράγμα επίσης υποστηρικτικό της θεωρίας
ότι ο Πρίγκιπας προσπαθούσε να τον προσλάβει ως εφευρέτη.
Σε κάθε περίπτωση, ο Κριστόφορι συμφώνησε στον διορισμό του με
μισθό 12 σκούδα τον μήνα. Μετακόμισε αρκετά γρήγορα στη Φλωρεντία (Μάιος
1688, ενώ η παραπάνω συζήτησή του έλαβε χώρα τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο),
όπου του εκχωρήθηκε ένα σπίτι, επιπλωμένο και με τον κατάλληλο
εξοπλισμό, και άρχισε να εργάζεται: Συντηρούσε, κούρδιζε και μετέφερε
μουσικά όργανα για λογαριασμό του Φερδινάνδου των Μεδίκων, ενώ
παραλλήλως εργαζόταν επάνω στις διάφορες εφευρέσεις του, και επίσης
πραγματοποιούσε εργασίες αποκαταστάσεως σε πολύτιμα παλαιά τσέμπαλα.
Εκείνη την εποχή, οι Μεγάλοι Δούκες της Τοσκάνης απασχολούσαν ένα
μεγάλο προσωπικό περίπου 100 τεχνιτών, οι οποίοι εργάζονταν στην
Galleria dei Lavori του Ουφίτσι. Ο αρχικός χώρος εργασίας του Κριστόφορι ήταν πιθανότατα αυτός, κάτι που δεν τον ευχαριστούσε. Αργότερα είπε στον Maffei:
«Ήταν δύσκολο για μένα να πρέπει να πηγαίνω στη μεγάλη αίθουσα με όλο αυτόν τον θόρυβο»
Τελικώς ο Κριστόφορι απέκτησε το δικό του εργαστήριο, κρατώντας συνήθως έναν ή δύο βοηθούς να εργάζονται για λογαριασμό του.
Κατασκευές οργάνων πριν από το πιάνο
Κατά
τα υπόλοιπα χρόνια του 17ου αιώνα, ο Κριστόφορι εφηύρε δύο πληκτροφόρα
όργανα πριν ξεκινήσει να εργάζεται στο πιάνο. Αυτά τα όργανα
τεκμηριώνονται σε απογραφή του 1700, ανάμεσα στα πολλά όργανα που
διατηρούσε ο πρίγκιπας Φερδινάνδος. Ο Στιούαρτ Πόλενς εικάζει ότι αυτή η
απογραφή ετοιμάστηκε από έναν μουσικό της αυλής, τον Τζοβάννι Φούγκα,
που μπορεί να το αναφέρει ως δικό του σε μια επιστολή του 1716.
Το πρώτο όργανο είναι το σπινετόνε, μια μεγάλη εκδοχή του σπινέτου
(συνεπτυγμένου τσέμπαλου, στο οποίο οι χορδές είναι κεκλιμένες για
εξοικονόμηση χώρου). Αυτό το όργανο μπορεί να είχε σκοπό να χωράει σε
έναν μικρό χώρο ορχήστρας για θεατρικές/οπερατικές παραστάσεις, ενώ
ταυτοχρόνως θα είχε δυνατότερο ήχο.
Η άλλη εφεύρεση του Κριστόφορι (1690) ήταν το εξαιρετικά καινοτόμο «οβάλ σπινέτο», ένα είδος βιργιναλίου που είχε τις μεγαλύτερες χορδές στη μέση.
Ο Κριστόφορι δημιούργησε επίσης όργανα υπαρχόντων τύπων, τεκμηριωμένα στην ίδια απογραφή του 1700: ένα «κλαβικιθάριο» (clavicytherium), δηλαδή ένα όρθιο τσέμπαλο, και δύο τσέμπαλα της τυπικής ιταλικής διατάξεως. Το ένα από αυτά έχει ασυνήθιστο περίβλημα, κατασκευασμένο από έβενο.
Ο Αντώνης Παπαδόπουλος (4 Μαΐου 1932 - 9 Οκτωβρίου 1983) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Ζαννίνο και ήταν θείος του τραγουδοποιού Χρήστου Θηβαίου.
Δυο χρόνια πριν το θάνατό του, γεννήθηκε η κόρη του. Χαρακτηριστικότατη “φιγούρα” του Ελληνικού κινηματογράφου, από τα τέλη της δεκαετίας του '60 έως τα τέλη της δεκαετίας του '70. Ενσάρκωνε, συνήθως σε δευτερεύοντες κωμικούς ρόλους, τον αφελή, τον γκρινιάρη και τον παραπονεμένο.
Πρωταγωνίστησε με τον Θανάση Βέγγο στη σειρά των σουρεαλιστικών κωμωδιών του πράκτορα Θου Βου (“μυστικός” πράκτορας), ως βοηθός του πράκτορα (Βέγγος), αλλά και σε πολλές άλλες.
Πρωταγωνίστησε επίσης σε αρκετές ταινίες στις αρχές της δεκαετίας του 80, όπως στην ταινία “Ρόδα, τσάντα και κοπάνα”, με μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.
Πέθανε από καρκίνο σε ηλικία μόλις 51 ετών. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο[2].
