Ανδρέας Βώκος, ή Ανδρέας Μιαούλης

Ο Ανδρέας Βώκος, ή Ανδρέας Μιαούλης γεννήθηκε στην Ύδρα, 20 Μαΐου 1769  και απεβίωσε  στον  Πειραιά 11 Ιουνίου 1835) ήταν Έλληνας πλοιοκτήτης, πολιτικός και ναύαρχος και έπαιξε σποιυδαίο ρόλο στον αγώνα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, και αργότερα στην πολιτική ζωή του τόπου.

Ασχολήθηκε με τη ναυτιλία και είχε σημαντική περιουσία. Κατά την επανάσταση ανέλαβε την αρχηγία του ελληνικού στόλου με επιτυχία σε πολλές ναυθμαχίες . Υπό την διοίκησή του ο ελληνικός στόλος συμμετείχε νικηφόρα στις ναυμαχίες των Πατρών, των Σπετσών, της Σάμου, του Γέροντα, της Μεθώνης και του κάβο Μπαμπά ενώ ιδιαίτερα σημαντική κρίνεται η συμβολή του στον εφοδιασμό της πόλεως του Μεσολογγίου κατά την πολιορκία της τελευταίας. Το 1827, και με αφορμή την επικείμενη αντικατάστασή του από τον Βρετανό ναύαρχο Κόχραν, υπέβαλε την παραίτησή του από την αρχηγία του στόλου.

Με την άφιξη Ιωάννη Καποδίστρια ανέλαβε, για δεύτερη φορά, την αρχηγία του ελληνικού στόλου συνεισφέροντας στην πάταξη της πειρατείας στο Αιγαίο. Όμως, ήρθε σε ρήξη με τον Καποδίστρια, παραιτήθηκε  και προσχώρησε στην αντιπολίτευση, Τον Ιούλιο του 1831 επικεφαλής μικρού στρατιωτικού σώματος αποβιβάστηκε στον Πόρο καταλαμβάνοντας μέρος του μικρού ελληνικού στόλου και ανατινάζοντας, την 1η Αυγούστου 1831, και ύστερα από σύγκρουση με ρωσικές δυνάμεις, τη φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα».

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ανέλαβε διάφορα αξιώματα στην οθωνική κυβέρνηση (αρχηγός του ναυτικού διευθυντηρίου, γενικός επιθεωρητής του στόλου, σύμβουλος της επικρατείας).

Απεβίωσε στον Πειραιά, και ενταφιάστηκε στη σημερινή Ακτή Μιαούλη.

Παπαφλέσσας

 

Γεννήθηκε στην Πολιανή Μεσσηνίας το 1786 ή το 1788 και ήταν  γιος,  του Δημητρίου Δικαίου 

Το επίθετο Δικαίος είναι το πραγματικό  και υπάρχει ακόμη σήμερα στο χωριό Πολιανή Μεσσηνίας. 

"Δικαίος" ήταν μοναστηριακός τίτλος «Το δε Φλέσσας ή Φλεσσαίος, υπάρχει ως παραφθορά του Εφέσιος ή Εφεσαίος. 

Το κοσμικό όνομά του ήταν Γεώργιος Δικαίος του Δημητρίου. Φοίτησε στη Σχολή Δημητσάνας, την οποία δεν την τελείωσε και μόνασε το 1816 στο μοναστήρι της Παναγιάς της Βελανιδιάς στην Καλαμάτα, όπου πήρε το όνομα Γρηγόριος (παπάς Φλέσσας εξ ού και το Παπαφλέσσας). 

Εξαιτίας του επαναστατικού χαρακτήρα του, ήλθε σε σύγκρουση με τον επίσκοπο Μονεμβασιάς, έφυγε από τη μονή του και πήγε σε άλλο μοναστήρι, της Ρεκίτσας.

Η νέα σύγκρουσή του με Τούρκο αξιωματούχο για τα περιουσιακά της μονής τον παρώθησε να αφήσει την Πελοπόννησο και να περάσει στη Ζάκυνθο, όπου γνώρισε τον Κολοκοτρώνη και αργότερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης από τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε.

Το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν πάντα ενεργό μέλος σε κάθε συνέλευση που γινόταν κατά την προετοιμασία για την επανάσταση και όπου οι συνθήκες απαιτούσαν πάντα πρόθυμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του για την πατρίδα. 

Από το 1821  ο Παπαφλέσσας ήταν σε συνεχή πολεμική δράση στον αγώνα λαμβάνοντας μέρος σε διάφορες μάχες.

Η τελευταία μάχη του

Στη Μάχη στο Μανιάκι 20 Μαΐου 1825 , βρήκε τον θάνατο  πολεμώντας ηρωικά με τους λίγους άνδρες που του είχαν μείνει.

Σύμφωνα με την ιστορία, μετά το τέλος της μάχης ο Ιμπραήμ ζήτησε από τους στρατιώτες του να αναζητήσουν και να βρουν το νεκρό σώμα του Παπαφλέσσα. Όταν το βρήκαν, τους διέταξε να τοποθετήσουν πάνω στο ακέφαλο πτώμα το κεφάλι και να τον στήσουν σε μια βελανιδιά που βρισκόταν εκεί. 

Τότε ο Ιμπραήμ πλησίασε το νεκρό Παπαφλέσσα λέγοντας:«Αμαρτία να χαθεί τούτος ο πολέμαρχος!», σε ένδειξη αναγνώρισης της γενναιότητας, της ανιδιοτέλειας και του θάρρους του. 

διαβάστε περισσότερα στη βικιπαιδεια

Ιμπραήμ Πασάς

Ο Ιμπραήμ Πασάς γεννήθηκε στην Καβάλα ή στο Νικηφόρο Δράμας το 1789  Ήταν Βαλής και μη αναγνωρισμένος Χεδίβης της Αιγύπτου και στρατιωτικός.

Ήταν γιος του Χεβίδη Μεχμέτ Αλή, αν και μερικοί υποστηρίζουν ότι ήταν θετός γιος του, και κάποιας χριστιανής, χήρας του Τουρματζή.

Το 1818 κατέλαβε την Ντιρίγια, και αιχμαλώτισε τον αρχηγό της τον  Αμπντουλάχ και ο Σουλτάνος τον ονόμασε Πασά της Μέκκας και Βεζίρη με τρεις Ιππουρίδες.  

Ακολούθως μετοίκησε στο Κάιρο, όπου ασχολήθηκε με την αναδιοργάνωση του στρατού και ναυτικού κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Το 1821-1822  πήρε μέρος στην εκστρατεία προς Σουδάν.

Εν μέσω Ελληνικής επανάστασης στάλθηκε στην Πελοπόννησο να βοηθήσει τους Οθωμανούς επικεφαλής στρατιάς 35.000 Αιγυπτίων.

Αφού πρώτα στάθμευσε στην Κρήτη, το 1825, μετέβη στο Μωριά. Κυρίευσε την Τρίπολη και το Ναυαρίνο, αλλά αργότερα στους Μύλους Αργολίδας αποκρούστηκε από τον Δημήτριο Υψηλάντη. Το 1826 κατέλαβε το Μεσολόγγι και το 1828, και αφού ο στόλος του είχε καταστραφεί στο Ναυαρίνο, αποχώρησε από την Ελλάδα.

Το 1831 εναντιώθιηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία  και τον επόμενο χρόνο κατατρόπωσε τον Οθωμανικό στρατό στο Ικόνιο. Ύστερα από παρέμβαση όμως της Ρωσίας, σταμάτησε την προέλασή του στην Πόλη .

Απεβίωσε στις 10 Νοεμβρίου του 1848 στο Κάιρο από φυματίωση.

Η Μάχη της Κρήτης

Η μάχη για την κατάληψη της Κρήτης κράτησε από τις 20 έως τις 29 Μαϊου 1941 Η γερμανική επίθεση ξεκίνησε με ανελέητο βομβαρδισμό των πόλεων και των χωριών και η απόβαση των Γερμανών στο νησί έγινε με ρίψη αλεξιπτωτιστών σε δυο μέτωπα στο αεροδρόμιο του Μάλεμε και στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων. Γρήγορα τα χωριά και οι πόλεις μετατράπηκαν σε πεδίο μάχης.

Η απόφαση για την επίθεση στην Κρήτη ελήφθη από τον ίδιο τον Χίτλερ στις 25 Απριλίου και η επιχείρηση πήρε την κωδική ονομασία "Επιχείρηση Ερμής" βέβαια όπως αποδείχτηκε αργότερα ήταν μια αμυντική επιχείρηση και όχι επιθετική ενώ οι σύμμαχοι γνώριζαν εκ των προτέρων τα ακριβή σχέδια του εχθρού. Οι Γερμανοί είχαν στόχο να εξασφαλίσουν τα νοτιοανατολικά τους νώτα εν όψει της εισβολής τους στη Ρωσσία "Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα" και με εφαλτήριο την Κρήτη να εξορμήσουν στην βόρεια Αφρική.

Να σημειωθεί ότι το νησί υπερασπίζονταν όσοι Έλληνες στρατιώτες είχαν απομείνει στο νησί, καθώς και δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας (Βρετανοί Αυστραλοί Νεοζηλανδοί) Το γενικό πρόσταγμα είχε ο Νεοζηλανδός στρατηγός Μπέρναρντ Φρόιμπεργκ βετεράνος του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Οι υπερασπιστές του νησιού ανέρχονταν σε 40.000 περίπου αλλά είχαν ανεπαρκή και απαρχαιωμένο οπλισμό κυρίως οι Έλληνες. Στις μάχες έλαβε μέρος και μεγάλος αριθμός αμάχων με ό,τι όπλο διέθετε από μαχαίρια μέχρι όπλα από τη εποχή της Κρητικής επανάστασης.

Στην περιοχή των Χανίων είχαν εγκατασταθεί ο βασιλιάς Γεώργιος Β και η εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση. Οι σύμμαχοι γνώριζαν με μεγάλες λεπτομέρειες το γερμανικό σχέδιο επίθεσης αφού είχαν κατορθώσει για πρώτη φορά να σπάσουν τον γερμανικό κώδικα επικοινωνίας (Επιχείρηση αίνιγμα)

Στις 8 το πρωί της 20 Μαϊου 1941 ο ανοιξιάτικος ουρανός της Κρήτης μαυρίζει απο εκατοντάδες σκουρόχρωμα γερμανικά αεροπλάνα.Η γή σείεται και αμέσως τα πρώτα κύματα των επίλεκτων γερμανικών τμημάτων αρχίζουν να πέφτουν κατά χιλιάδες από τα αμέτρητα γερμανικά αεροπλάνα και ανεμόπτερα.

Οι απώλειες των Γερμανών αλεξιπτωτιστών κατά την πρώτη ημέρα ήταν απρόσμενα μεγάλες γι αυτούς . Αυτοί όμως συνέχισαν απτόητοι τις ρίψεις .Τα πρώτα κύματα των αλεξιπτωτιστών ήταν εύκολη λεία για τους Νεοζηλανδούς και τους Έλληνες που υπερασπίζονταν το Μάλεμε. Μάλιστα πολλοί ήταν οι αλεξιπτωτιστές που σκοτώνονταν στον αέρα . Αλλά και αυτοί που κατάφερναν να φτάσουν στο έδαφος αποδεκατίζονταν από έναν άοπλο και αδάμαστο λαό που γεμάτος σθένος ορμάει με τα μαυρομάνικα τις τσουγκράνες και τα τσαπιά να υπερασπιστεί το νησί του μέχρι τέλους.

Η συμμετοχή χιλιάδων αμάχων γέρων νέων γυναικών παιδιών στις επιχειρήσεις ήταν ένας παράγοντας που δεν είχαν υπολογίσει οι Γερμανοί. Πίστευαν ότι οι Κρητικοί γνωστοί για τα αντιμοναρχικά τους αισθήματα θα τους δέχονταν ως ελευθερωτές.

Η άμυνα γερά κρατεί αλλά προς το βράδυ της επόμενης μέρας οι Γερμανοί καταφέρνουν να καταλάβουν το αεροδρόμιο του Μάλεμε και το κρατούν παρά τις επιθέσεις των υπερασπιστών του νησιού. Απόπειρα των Γερμανών να στείλουν ενισχύσεις από τη θάλασσα συντρίβεται από τον Αγγλικό στόλο με φοβερές απώλειες για τους Γερμανούς αλλά και τους Άγγλους που χάνουν βαριά πολεμικά σκάφη.

Την επόμενη ημέρα οι ρίψεις Γερμανών αλεξιπτωτιστών συνεχίζονται με μεγαλύτερη σφοδρότητα αλλά και περισσότερες απώλειες για τους εισβολείς. Παρά τις εκατόμβες των νεκρών με τις συνεχείς ενισχύσεις που φτάνουν ακατάπαυστα οι Γερμανοί κατορθώνουν να δημιουργήσουν και άλλα προγεφυρώματα τα οποία ενώνονται μεταξύ τους και ετοιμάζονται για γενική επίθεση .Η κατάσταση για τους αμυνόμενους είναι πλέον απελπιστική και την εβδόμη ημέρα αποφασίζεται η εκκένωση της Κρήτης απ'ο τον συμμαχικό στρατό.

Κυρίαρχοι κατακτητές πλέον οι Γερμανοί στρέφονται με λύσσα ενάντια στον άμαχο πληθυσμό για να τον τιμωρήσουν για την ηρωική του αντίσταση. Λεηλατούν , δολοφονούν , καίνε, καταστρέφουν. Μάλιστα πρώτο θύμα των αντίποινων των Γερμανών για τις απώλειές τους σε αλεξιπτωτιστές αποτελεί το χωριό Κάντανος που εξαφανίστηκε εντελώς.Σειρά είχαν και άλλα χωριά τα Ανώγεια η Βιάννος και άλλα...

Στις 23 Μαϊου η Ελληνική κυβέρνηση εγκαταλείπει την Κρήτη ενώ τα αεροδρόμια του νησιού καταλαμβάνουν το ένα μετά το άλλο οι Γερμανοί. Στις 28 Μαϊου οι Γερμανοί είχαν καταφέρει να απωθήσουν τις συμμαχικές δυνάμεις προς τα νότια καθιστώντας τον αγώνα τους μάταιο . Έτσι οι Βρετανοί αποφασίζουν να αποσύρουν τις δυνάμεις της Κοινοπολιτείας από την Κρήτη και να τις μεταφέρουν στην Αίγυπτο. Όσες απο τις μονάδες δεν κατάφεραν να διαφύγουν παραδόθηκαν στους Γερμανούς. Πολλοί Έλληνες μαχητές και μαζί τους 500 Βρετανοί ανέβηκαν στα απρόσιτα βουνά της Κρήτης συνεχίζοντας από εκεί τον αγώνα τους.

Την 1η Ιουνίου με την παράδοση 5000 μαχητών στα Σφακιά έκλεισε η αυλαία της μάχης της Κρήτης.

Η Μάχη της Κρήτης παρά την ατυχή της έκβαση έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ιστορία του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Αντέστρεψε τη χρονολογική σειρά των σχεδίων του γερμανικού επιτελείου και καθυστέρησε τη επίθεση κατά της Ρωσσίας δίνοντας την δυνατότητα στους Ρώσσους να κερδίσουν χρόνο για να αμυνθούν.

Η Μάχη της Κρήτης ονομάστηκε και "νεκροταφείο των Γερμανών αλεξιπτωτιστών" εξαιτίας των μεγάλων απωλειών τους, γεγονός που ανάγκασε τον Χίτλερ να διατάξει τον τερματισμό κάθε αεραποβατικής επιχείρησης στο μέλλον, δηλώνοντας μάλιστα ότι η Κρήτη απέδειξε ότι οι ένδοξες μέρες των αλεξιπτωτιστών τελείωσαν. Πάνω απ όλα όμως η σθεναρή αντίσταση των Κρήτών απέδειξε την αιώνια δύναμη ψυχής και υπερηφάνειας που χαρακτηρίζει τους Έλληνες και γίνονται αντικείμενο θαυμασμού για τους ξένους.

Στον Δήμο Ηρακλείου έχει ιδρυθεί και λειτουργεί απο τον Μάιο 1994 το Δημοτικό Μουσείο Μάχης Κρήτης ή Εθνικής Αντίστασης 1941-1945.Εκθέματα του μουσείου αποτελούν 1000 και περισσότερες φωτογραφίες εικόνες απο τη Μάχη της Κρήτης και την Εθνική Αντίσταση

Αγγινάρες με μάραθο και πατάτα

Άλλο ένα φαγητό που συνηθίζεται στον Νομό Λασιθίου στην περιοχή της Ιεράπετρας.

Έχει κάποιες παραλλαγές ανάλογα τα υλικά που διαθέτουμε. 

Το υποχρεωτικό στοιχείο είναι το μάραθο.

Έπειτα μπορούμε να βάλομε ό,τι έχομε απο τα ακόλουθα

αγκινάρες,κουκιά δροσερά (όχι μεστωμένα) , πατάτες 

μπορούμε να κάνουμε όποιοδήποτε συνδιασμο 

δηλαδη αν τα θέλουμε όλα μαζί

ή αν θελουμε δύο από αυτά όποια κι αν είναι 

ή αν θέλουμε μόνο ένα από αυτά όποιο κι άν είναι.  

Πάντως το μάραθο είναι η βάση...  

Εγώ το έφτιαξα με αγκινάρες και πατάτες. Είναι πανεύκολο και πολύ γρήγορο στο ψήσιμο. Σε μισή ώρα είναι έτοιμο.Αυτή η ευκολία ισχύει σε όλους τους συνδυασμούς.

Κατ αρχάς πρέπει να καθαρίσουμε τις αγκινάρες που έγκειται στην ιδιοσυγκρασία του καθενός αν το κάνει ευχάριστα σαν παιχνίδι που τον διασκεδάζει ή αν το κάνει με κόπο . Ευτυχώς εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία. 

Οι αγκινάρες μπορούν να καθαριστούν αρκετή ώρα πριν να ασχοληθούμε με το φαγητό. Δεν βιαζόμαστε για να μην τσιμπηθούμε αν έχουν αγκάθια η οποίες είναι και οι πιο νόστιμες διότι αυτές που δεν έχουν αγκάθια μειονεκτούν ελαφρώς στο θέμα αυτό. 

Καθαρίζουμε λοιπόν τις αγκινάρες... κατά το καθάρισμα τρώμε τα φύλλα μαζί με τα παιδιά μας (αν υπάρχουν παιδιά) που είναι όλο βιταμίνες και βοηθούν και στο αδυνάτισμα . Έχουμε ένα μπωλ δίπλα με νερό αλατισμένο όπου έχομε στήψει 2 λεμόνια και βάζουμε μέσα τις καθαρισμένες αγκινάρες που τις κόβουμε στα τέσσερα. Εκεί μπορούν να μείνουν άνετα 1-2 ώρες μέχρι να μαγειρέψουμε.

Επίσης όταν έρθει η ώρα πλένουμε το μάραθο - ένα μάτσο- περίπου 10 κλωνάρια και ετοιμάζουμε τις πατάτες. Όσες αγκινάρες έχω τις μισές πατάτες ίδιου μεγέθους βάζω. Έτσι υπολογίζω τον συνδυασμό. Τα κομμάτια της αγκινάρας πρέπει να είναι περίπου όμοια με τα της πατάτας.

Βάζουμε λοιπόν την κατσαρόλα στη φωτιά - μάτι κουζίνας ό,τι είναι αυτό και βάζουμε μέσα το λάδι . Μέχρι να ζεσταθεί έχω το κρεμμύδι χοντροκομμένο το ρίχνω μέσα και ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα αγκινάρες πατάτες μάραθο. Σωτάρω για 2 -3  λεπτά και προσθέτω νερό να μη σκεπαστούν εντελώς να προεξέχουν λίγο ένα εκατοστό από το νερό . Προσθέτω το αλάτι και αφήνω τη φωτιά στο μέτριο. 

Κάθε δέκα λεπτά ελέγχω τσιμπώντας και αναπληρώνω το νερό  σε χαμηλότερο ύψος τώρα. Στον τρίτο έλεγχο το φαγητό έχει ψηθεί και το νερό είναι  λαδερό ζουμί . Εννοείται ότι δοκιμάζουμε καθώς κάθε κουζίνα μπορεί να διαφέρει. Κάντε το κι εσείς. Είναι νοστιμότατο. 

Καλή επιτυχία!

Σήμερα...20/5 εορτάζουν Αγίου Θαλλελαίου μάρτυρος ιατρού, Αγίας Λυδίας της Φιλιππησίας

Η Λυδία ήταν η πρώτη Ευρωπαία γυναίκα Χριστιανή που καταγόταν από τα Θυάτειρα. Ήταν έμπορος πορφύρας και κατοικούσε στους Φιλίππους της Μακεδονίας, όπου και βαπτίστηκε χριστιανή από τον Απόστολο Παύλο με όλη την οικογένειά της.

Τα Θυάτειρα ήταν αρχαία πόλη της Λυδίας, στη δυτική πλευρά της Μικράς Ασίας, και απέχει περίπου 50 χιλιόμετρα από το Αιγαίο. 

Ιστορία

 

Αψίδα

Στην κλασική περίοδο ήταν το όριο μεταξύ Λυδίας και Μυσίας. Η πόλη τότε λεγόταν Πελλοπία αλλά μετονομάστηκε Θυάτειρα το 281 π.Χ. από τον Σέλευκο Α΄ τον Νικάτορα διότι εκεί είχε νικήσει τον Λυσίμαχου όταν γεννήθηκε η κόρη του και προς τιμήν της ονόμασε την πόλη Θυάτειρα που σημαίνει θυγατέρα.

Εκεί εγκαταστάθηκε Μακεδονικός στρατός για να προστατεύει την πόλη που αργότερα έγινε η βάση των πολεμικών επιχειρήσεων του Αντιόχου Γ΄εναντίον του Ρωμαίων.

Στην πόλη αυτή υπήρχε παραγωγή της μπλε ουσίας βαφής το γνωστό λουλάκι

Ήταν από τις πρώτες της Μικράς Ασίας που εκχριστιανίστηκε , και μία από τις επτά χριστιανικές κοινότητες στην Μικρά Ασία όπου ο Ευαγγελιστής Ιωάννης έστειλε την «Αποκάλυψη» Επίσης λέγεται ότι πέρασε ο Απόστολος Παύλος και ο Απόστολος Σίλας απο εκεί σε κάποιο ταξίδι.

Σήμερα στο σημείο αυτό βρίσκεται η τουρκική πόλη

Ακ Χισάρ δηλ Λευκό Κάστρο στα Ελληνικά Αξάριον.

----------------------------

Ο Άγιος Μάρτυρας Θαλλελαίος γεννήθηκε σε πόλη του Λιβάνου απο γονείς ευσεβείς τον Βερούκιο και την Ρωμυλία που τον μεγάλωσαν με Χριστιανικά νάματα. Ο Θαλλελαίος ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες τους και ήταν άνθρωπος συνετός εγκρατής ελεήμων. Καθώς ήταν ευφυέστατος επιμελής και με μεγάλο το αίσθημα της προσφοράς σπούδασε γιατρός αλλά πάντοτε εξασκούσε το επάγγελμα αφιλοκερδώς και επίσης στήριζε και οικονομικά και ψυχολογικά όσους βρίσκονταν σε δύσκολη θέση. Το έργο του αυτό εξόργισε τους ειδωλολάτρες που τον κατήγγειλαν στον έπαρχο Τιβεριανό ενώπιον στον οποίον με σθένος ομολόγησε την πίστη στον Χριστό. Για τον λόγο αυτό βασανίστηκε και τέλος αποκεφαλίστηκε τον Μάιο του 289 μ. Χ.

Μάχη της Κρήτης & Κατοχή

Μάχη της Κρήτης & Κατοχή

Xαράματα της 20 Μαίου 1941 γερμανικά μεταγωγικά   ju 52 απογειώθηκαν από αεροδρόμια της Ηπειρωτικής Ελλάδος για την κατάληψη της ελεύθερης έως τότε Κρήτης.

Η"επιχείρηση Ερμής" προέβλεπε αποστολή επίλεκτων μονάδων για γρήγορη κατάληψη των τριών μεγάλων πόλεων της Κρήτης Ηρακλείου, Χανίων και Ρεθύμνου και των αεροδρομίων της .

Μετά από ένα δεκαήμερο σκληρών αναμετρήσεων,      η μάχη της Κρήτης, έληξε με μια "πύρρειο νίκη" των γερμανών και τεράστιες απώλειες της αφρόκρεμας του επίλεκτου σώματος των αλεξιπτωτιστών.                    Η Κρήτη στην συνέχεια πλήρωσε τραγικά το τίμημα της αντίστασης. Εκτελέσεις,θηριωδίες,συλλήψεις,εμπρησμοί τα αντίποινα των γερμανών σε βάρος του Κρητικού λαού.- (Νικ.Φουκ)

Το χρονικό της Μάχης της Κρήτης 20 Μαΐου 1941: 

Στις 6.30 το πρωί αρχίζει η Γερμανική επίθεση.           Το αεροδρόμιο του Μάλεμε δέχεται έναν ανελέητο βομβαρδισμό από το επίλεκτο σώμα των γερμανικών αλεξιπτωτιστών. 

Το απόγευμα της ίδιας μέρας γίνεται επίθεση στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Η επίθεση συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των αμυνομένων που περίμεναν τον εχθρό στα σημεία επιθέσεων αφού οι Άγγλοι γνώριζαν το σχέδιο της Γερμανικής επιθέσεως.            

Η Αντίσταση του λαού ήταν καθολική και άμεση.        Οι Έλληνες στρατιώτες και οι συμμαχικές δυνάμεις και όσοι από τους κατοίκους είχαν στην κατοχή τους οπλισμό αποδεκάτισαν τα πρώτα κύματα των επιτιθεμένων. 

21 Μαΐου 1941 (Δεύτερη μέρα επίθεσης): Κανένα από τα αεροδρόμια δεν είχε περιέλθει στα χέρια των Γερμανών. Οι αλεξιπτωτιστές, που θεωρούνταν το φοβερό και αήττητο όπλο των Γερμανών, είχαν αποδεκατιστεί και βρίσκονταν σε φοβερά δύσκολη θέση. Πολλά από τα αεροπλάνα ή καταρρίπτονται ή συντρίβονται χτυπημένα στο έδαφος. Στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο αποτυγχάνουν εξ ολοκλήρου .

Οι προσπάθειες των Γερμανών να αποβιβάσουν στρατό από τη θάλασσα δεν είχαν αποτέλεσμα. Ο Αγγλικός στόλος που έπλεε γύρω από το νησί , εξουδετερώνει τη γερμανική νηοπομπή που κινείται προς την Κρήτη. Βυθίζονται 15 επιταγμένα σκάφη με άγνωστο αριθμό θυμάτων.

Το απόγευμα της 21ης Μαΐου. Οι αλεξιπτωτιστές του 1ου συντάγματος καταλαμβάνουν το αεροδρόμιο του Μάλεμε, στο οποίο προσγειώνονται οπλιταγωγά με ένα σύνταγμα της 5ης ορεινής μεραρχίας. 

22 Μαΐου 1941: Η Γερμανική αεροπορία εξαπολύει κατά του Αγγλικού ναυτικού σφοδρή επίθεση και βυθίζει πολλά πλοία . Γίνεται προσπάθεια ανακατάληψης του αεροδρομίου του Μάλεμε από ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις χωρίς αποτέλεσμα. Η 5η ορεινή μεραρχία αντεπιτίθεται και διεξάγονται μερικές από τις πιο αιματηρές μάχες όλης της επιχείρησης. Οι Έλληνες και οι σύμμαχοι πολεμούν υποχωρώντας,όμως υποκύπτουν στην τέλεια οργάνωση και τον εξοπλισμό του εχθρού, πράγματα που οι υπερασπιστές της Κρήτης δεν διέθεταν. 

23 Μαΐου 1941: Ο Τσόρτσιλ στέλνει μήνυμα στο στρατηγείο και τονίζει «Η μάχη της Κρήτης πρέπει να κερδιθεί». 

24 Μαΐου 1941: Οι βομβαρδισμοί των πόλεων της Κρήτης συνεχίζονται. Στα Χανιά οι Γερμανοί παίρνουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Οι αμυνόμενοι στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν τη μάχη «μέχρι εσχάτων». 

25 Μαΐου 1941: Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Κάντανο 26 Μαΐου 1941: Καταλαμβάνεται ο Γαλατάς. Οι συμμαχικές δυνάμεις μάχονται για να προστατέψουν τα Χανιά. Ο στρατηγός Φρόϊμπεργκ με δήλωσή του επισημαίνει τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι συμμαχικές δυνάμεις. 

27 Μαΐου 1941: Ο αρχιστράτηγος της Μέσης Ανατολής Ουέιβελ στέλνει μήνυμα να αποχωρήσουν οι συμμαχικές δυνάμεις από την Κρήτη. Για τη μεταφορά και διάσωσή τους στέλνονται πλοία του βρετανικού στόλου. Αυτή τη μέρα καταλαμβάνονται τα Χανιά και το λιμάνι της Σούδας. 

28 Μαΐου 1941: Αρχίζει η αποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων προς τα Σφακιά. Οι Βρετανοί χωρίς να ενημερώσουν τις Ελληνικές δυνάμεις τη νύχτα εκκενώνουν την πόλη του Ηρακλείου και επιβιβάζονται στα πλοία που για το σκοπό αυτό καταφθάνουν στο λιμάνι. Εν τω μεταξύ Ιταλικά στρατεύματα που προέρχονται από τα Δωδεκάνησα, αποβιβάζονται στην Σητεία και καταλαμβάνουν το νομό Λασιθίου. 

29-30 Μαΐου 1941: Ως τις 30 Μαΐου πέφτουν το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο κάτω από την πίεση των Γερμανικών δυνάμεων, που προχωρώντας προς ανατολάς ενώνονται με τους αλεξιπτωτιστές. 30 Μαΐου ο στρατηγός Φράϊμπεργκ αποχωρεί από την Κρήτη. 

1η Ιουνίου 1941: Ολοκληρώνεται η αποχώρηση των Βρετανικών δυνάμεων, που είχαν συγκεντρωθεί στα νότια παράλια της Κρήτης. Με πλοία του συμμαχικού στόλου μεταφέρονται αρχικά στην Αίγυπτο, μετά στην Νότια Αφρική για να καταλήξουν στο Λονδίνο. Μαζί τους έφυγαν και ο βασιλιάς και η Ελληνική κυβέρνηση. 

Οι δυνάμεις που δεν κατορθώνουν να επιβιβαστούν και που ο αριθμός τους ανέρχεται σε 5.500 άτομα περίπου παραδίδονται, συλλαμβάνονται ή καταφεύγουν στα βουνά. 

Η Γερμανική κατοχή απλώνεται σε όλο το νησί. Η Γερμανική σημαία κυματίζει παντού, ταυτόχρονα αρχίζει και η αντίσταση του Κρητικού λαού.

Οι επιπτώσεις της μάχης της Κρήτης. 

Στην επιχείρηση των 10 ημερών τα θύματα των Γερμανών ήταν τόσο πολλά που ξεπερνούσαν τα θύματα όλου του πολέμου κατά της Ελλάδος. 

Ο στρατός πού χάθηκε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατάληψη της Κύπρου, της Συρίας, του Ιράκ και πιθανόν της Περσίας. 

Η επίλεκτη Μεραρχία των Αλεξιπτωτιστών στο μέλλον δεν θα παίξει πια κανένα ρόλο.

Σε ατμόσφαιρα παραμυθιού

δημόσιος διάκοσμος στην Ν. Αλικαρνασσό Ηρακλείου (φ.Μ.Κυμάκη)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Προ ημερών βρέθηκα στην Νέα Αλικαρνασσό και είχα μια ευχάριστη έκπληξη. Στα πεζοδρόμια κατά κάποια απόσταση ήταν τοποθετημένα τέτοια καλλιτεχνικά δημιουργήματα.  Πολύ ωραία ιδέα ...! 

 για λίγο ενοιωσα σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. 

Μπράβο σ αυτόν που είχε την ιδέα και σ όσους συνέβαλαν στην υλοποίησή της. Φανταστείτε πώς θα ήταν οι τσιμεντουπόλεις μας αν στολίζονταν με ανθισμένα ομοιώματα αντικειμένων διαφόρων ειδών!