Αλεξάνδρεια, δεκαετία του 1920

 

Αλεξάνδρεια, δεκαετία του 1920

Η λευκή πόλη της Μεσογείου ζει τις μεγάλες στιγμές της δόξας της. Φυλές, γλώσσες, πολιτισμοί. Βαμβακέμποροι στην μπόρσα, τροτέζες στο λιμάνι. Αποικιοκράτες και τυχοδιώκτες. Πόρνες και ποιητές. Ανάμεσά τους, ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Κ. Π. Καβάφης. Κι η σκιά του μεγάλου Άγγλου συγγραφέα Έ. Μ. Φόρστερ.

Αθήνα 2010

Ο ποιητικά σκηνοθετημένος φόνος μιας υπερήλικης Αιγυπτιώτισσας, λάτριδος του Κ. Π. Καβάφη, πυροδοτεί μια σειρά από εγκλήματα βασισμένα σε κάποια από τα εκλεκτότερα έργα του μεγάλου Αλεξανδρινού.

Καθώς στην Αθήνα και την Αλεξάνδρεια οι καβαφικοί φόνοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον σαν μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων, ο κυνικός ντεντέκτιβ Νίκος Μάντης κι ο ιδιόρρυθμος καθηγητής Ξενοφών Δαρείος αποδύονται σ’ ένα ασθματικό κυνήγι για να ανακαλύψουν το μυστικό που φυλάσσει η αινιγματική Λέσχη της Ιθάκης και να λύσουν μια ιεροτελεστική ακολουθία ποιητικών εγκλημάτων, νιώθοντας στο πετσί τους τους στίχους του λατρεμένου ποιητή:

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

τὸ ψηφιδωτὸ τοῦ Μεγ. Ἀλεξάνδρου…

http://anihneftes.wordpress.com 

Τί «ἀποκαλύπτει» τὸ ψηφιδωτὸ τοῦ Μεγ. Ἀλεξάνδρου…

ΤΗΣ ΧΡΥΣΑΣ ΝΑΝΟΥ
«Θησαυρό» πληροφοριών έκρυβαν οι φθορές που επέφεραν ο χρόνος και η χρήση πάνω στο περίφημο ψηφιδωτό της Πομπηίας, το οποίο απεικονίζει τον Μεγαλέξανδρο να μάχεται ενάντια στον Δαρείο. Για παράδειγμα, αποκαλύπτουν το δέος με το οποίο αντιμετώπιζαν οι Ρωμαίοι το Μακεδόνα βασιλιά, σε σημείο που πρόσεχαν να μην πατήσουν πάνω στο κεφάλι του!

Το μωσαϊκό εντοπίστηκε το 1831 σε ανασκαφές, στην «Οικία του Φαύνου», την πιο μεγάλη έπαυλη της Πομπηίας, και βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης. Εργο άφθαστης ομορφιάς, το διαστάσεων 4,6 μ. Χ 3 μ. έργο του 1ου αιώνα π.Χ. αποτελείται από περίπου 4 εκατομμύρια ψηφίδες. Στην επιφάνειά του απεικονίζεται μία ιδιαίτερα δραματική σκηνή, η επίθεση του Αλεξάνδρου εναντίον των Περσών με ηγέτη τον Δαρείο τον Γ’. Ο Αλέξανδρος εμφανίζεται επικεφαλής της πτέρυγας των Μακεδόνων και έφιππος, πάνω στο πιστό του άλογο, τον Βουκεφάλα.
Ο Μπέκμαν εντόπισε πέντε μεγάλες κατεστραμμένες περιοχές στο ψηφιδωτό: μία σε σχήμα μισοφέγγαρου γύρω από τον Αλέξανδρο, δύο στην επάνω πλευρά και δύο στην κάτω. «Οι κατεστραμμένες αυτές περιοχές μας δείχνουν το μωσαϊκό μέσα από τα μάτια των Ρωμαίων, αφού μας αποκαλύπτουν τι ακριβώς ενδιέφερε τον αρχαίο επισκέπτη της έπαυλης. Αν και ο Δαρείος είναι η βασική μορφή του ψηφιδωτού, οι Ρωμαίοι ενδιαφέρονταν πολύ περισσότερο για τον Αλέξανδρο», εξηγεί.
Μέσα από προσεκτική μελέτη του έργου, ο Καναδός καθηγητής είναι σε θέση να περιγράψει με εκπληκτική λεπτομέρεια τη διαδρομή που φαίνεται να ακολουθούσαν οι επισκέπτες της έπαυλης προκειμένου να θαυμάσουν το ψηφιδωτό. Η διαδρομή αυτή ξεκινούσε από το σημείο όπου αναπαρίσταται ο Δαρείος με τους στρατιώτες του και συνέχιζε προς τον Αλέξανδρο. Εκεί ακριβώς φαίνεται ότι συνωστίζονταν οι επισκέπτες και στέκονταν μάλιστα για ώρα πάνω στο σώμα του Μακεδόνα βασιλιά, προσέχοντας ιδιαίτερα, λόγω σεβασμού, να μην πατήσουν το κεφάλι του, καθώς και το κεφάλι του αλόγου του. Οπως υπολογίζει ο Μπέκμαν, ήδη από την αρχαιότητα το ψηφιδωτό είχε παρουσιάσει φθορές στα συγκεκριμένα σημεία, τα οποία επισκευάζονταν αρχικά με ψηφίδες και αργότερα με επίχρισμα.

Μύδια τηγανητά

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει 

νέα καρτέλα με φακό +-

Πολίτικα νηστίσιμα
από την Μίμα Καρβούνη 

Φραντς Γιόζεφ Χάυντν (γερμανικά: Franz Joseph Haydn‎· 31 Μαρτίου ή 1 Απριλίου 1732 – 31 Μαΐου 1809)

Ο Φραντς Γιόζεφ Χάυντν (γερμανικά: Franz Joseph Haydn‎· 31 Μαρτίου ή 1 Απριλίου 1732 – 31 Μαΐου 1809) (αναφέρεται και γράφεται και ως Χάυδν), ήταν Αυστριακός συνθέτης, ένας από τους σημαντικότερους της κλασικής εποχής της μουσικής. Θεωρείται ο "πατέρας" της συμφωνίας και του κουαρτέτου εγχόρδων. Το έργο του περιλαμβάνει κυρίως οργανική μουσική — συμφωνίες και μουσική δωματίου — καθώς και φωνητικά έργα στα οποία περιλαμβάνονται κωμικές και δραματικές όπερες.

Ο Χάυντν γεννήθηκε το 1732 στο χωριό Ρόραου (Rohrau) της Αυστρίας κοντά στα σύνορα με την Ουγγαρία. Οι γονείς του δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική, αν και ο πατέρας του έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση για την παραδοσιακή μουσική και ήταν αυτοδίδακτος στην άρπα. Ο Χάυντν λαμβάνει τα πρώτα μαθήματα μουσικής κοντά στον συγγενή της οικογένειας Γιόχαν Ματίας Φρανκ και ειδικότερα στο πιάνο και το βιολί. Σε ηλικία επτά ετών γίνεται μέλος της παιδικής χορωδίας στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Στεφάνου στη Βιέννη, ωστόσο γενικά δεν λαμβάνει μία συστηματική μουσική εκπαίδευση κατά τα νεανικά του χρόνια. Εγκαταλείποντας την παιδική χορωδία, ο Χάυντν αναγκάζεται να εργαστεί ως ελεύθερος επαγγελματίας μουσικός, παίζοντας βιολί και πληκτροφόρα όργανα ή διδάσκοντας μουσική. Αυτή την περίοδο, που διαρκεί περίπου δέκα χρόνια, καταγράφονται κάποια επιπλέον μαθήματα μουσικής σύνθεσης με τον Νίκολα Πόρπορα (Nicola Porpora), σημαντικό Ιταλό συνθέτη και δάσκαλο τραγουδιού.

Μουσικός διευθυντής

Πορτραίτο του Χάυντν, Λούντβιχ Γκούτενμπρουν (π. 1770)

Το 1759 (ή το 1757) ο Χάυντν διορίζεται ως μουσικός διευθυντής στην αυλή του κόμη Καρλ φον Μόρτσιν, όπου διευθύνει μία μικρή ορχήστρα, για την οποία συνθέτει και την πρώτη του συμφωνία. Σύντομα όμως, όλοι οι μουσικοί της αυλής απολύονται λόγω οικονομικών δυσχερειών του κόμη. Το γεγονός αυτό θεωρείται ορόσημο στην καλλιτεχνική σταδιοδρομία του Χάυντν, καθώς το 1761 βρίσκει μόνιμη εργασία στο παλάτι του πρίγκιπα Εστερχάζυ (Paul Anton Eszterházy), το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει ένα θέατρο όπερας και δύο μεγάλα δωμάτια μουσικής. Ο Χάυντν είναι υπεύθυνος όχι μόνο για την σύνθεση της μουσικής και την διεύθυνση της ορχήστρας, αλλά και για την εκπαίδευση των μουσικών και την συντήρηση ακόμη των οργάνων.

Σε αυτή τη θέση θα παραμείνει για περισσότερο από τριάντα χρόνια, παράγοντας σχεδόν το σύνολο του έργου του. Σε αυτό το διάστημα καταγράφεται και η ανάπτυξη της φιλίας του Χάυντν με τον Μότσαρτ, του οποίου το έργο άσκησε σημαντική επίδραση στον Χάυντν. Στα σημαντικότερα έργα αυτής της περιόδου συγκαταλέγονται οι συμφωνίες του Παρισιού (1785-1786), η συμφωνία του Αποχαιρετισμού (αρ. 45) καθώς και αρκετές σονάτες για πιάνο και κουαρτέτα εγχόρδων.

Σβετλάνα Αλεξάνδροβνα Αλεξίεβιτς (31 Μαΐου 1948 )

Η Σβετλάνα Αλεξάνδροβνα Αλεξίεβιτς Svyatlana Alyaksandrawna Alyeksiyevich είναι διακεκριμένη Λευκορωσίδα δημοσιογράφος, ορνιθολόγος και συγγραφέας πρόζας. Για το σημαντικό έργο της, έλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2015. Είναι η πρώτη συγγραφέας από τη Λευκορωσία, στην οποία δίδεται το βραβείο. Η Σουηδική Ακαδημία τίμησε τη Λευκορωσίδα δημοσιογράφο και συγγραφέα για την πολυφωνική της γραφή.

Γεννήθηκε στις 31 Μαΐου 1948 στο Ιβανο-Φρανκίβσκ της δυτικής Ουκρανίας από Λευκορώσο πατέρα και Ουκρανή μητέρα. Μεγάλωσε στη Λευκορωσία. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε διάφορες τοπικές εφημερίδες πριν αποφοιτήσει το 1972 από το Κρατικό Πανεπιστήμιο Λευκορωσίας και γίνει ανταποκρίτρια του περιοδικού Neman στο Μινσκ (1976)

Σταδιοδρόμησε ως δημοσιογράφος μεταφέροντας διηγήσεις αυτοπτών των πιο δραματικών γεγονότων στη χώρα, όπως τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Σοβιετικό πόλεμο στο Αφγανιστάν, την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ. 

Κατόπιν διώξεων από το καθεστώς Λουκασένκο, εγκατέλειψε την Λευκορωσία το 2000. Τα επόμενα δέκα χρόνια έζησε στο Παρίσι, στο Γκέτεμποργκ και στο Βερολίνο. Το 2011 επέστρεψε στο Μινσκ

Έγραψε διηγήματα, θεατρικά έργα, σενάρια για ντοκιμαντέρ. Τα βιβλία μαρτυριών που συνέγραψε, προσέδωσαν νέα διάσταση στο γραμματολογικό είδος της λεγόμενης τεκμηριωτικής πεζογραφίας.

Ο Λέων της Αμφίπολης

Ο Λέων της Αμφίπολης μέρος του τάφου της Ρωξάνης και του Αλέξανδρου

Ο Λέων της Αμφίπολης, σύμβολο των Σερρών, ήταν μέρος του μνημειακού συμπλέγματος στο λόφο Κάστα, που βρίσκονται σε εξέλιξη ανασκαφές της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πρόκειται για τον τάφο της Ρωξάνης και του Αλέξανδρου Δ’ , συζύγου και γιού του Μεγάλου Αλεξάνδρου αντίστοιχα.
Σύμφωνα με την προϊσταμένη της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών Κατερίνα Περιστέρη, που είναι και υπεύθυνη της ανασκαφής στον τύμβο Κάστα στη Μεσολακκιά της Αμφίπολης, μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλέξανδρου, ο βασιλιάς της Μακεδονίας Κάσσανδρος έστειλε στην Αμφίπολη τη Ρωξάνη και το μικρό Αλέξανδρο, όπου στη συνέχεια τους θανάτωσε, προκειμένου να μην προβάλλουν διεκδικήσεις στον θρόνο.
Το ταφικό μνημείο κατασκευάστηκε από τον αγαπημένο αρχιτέκτονα του Μέγα Αλέξανδρου, Δεινοκράτη, και όπως αναφέρει και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν θαυμαστής της Αμφίπολης και σκόπευε να φτιάξει ένα μεγαλοπρεπή ναό για να τιμήσει την πόλη απ όπου απέπλευσε το 334π.χ. ο στόλος του για την εκστρατεία στην Ασία.
Το μνημείο είναι καλυμμένο με ποταμίσια άμμο και κοκκινόχωμα σχηματίζοντας ένα μεγάλο τύμβο που μοιάζει με λόφο. Η ανασκαφή προς το παρόν προχωράει με γοργό ρυθμό γιατί γίνεται με σκαπτικά μηχανήματα και δεν απαιτεί τη γνωστή κοπιαστική αρχαιολογική λεπτολόγηση. Μέχρι τώρα έχουν αποκαλυφθεί 310 μέτρα από τα 497 συνολικά του περιμετρικού τείχους του μνημείου, το οποίο αποτελείται από έναν εσωτερικό τοίχο από πωρόλιθο που είναι επενδυμένος με μεγάλα παραλληλόγραμμα κομμάτια Θασίτικου μαρμάρου και προκαλεί μεγάλη εντύπωση η άριστη κατάσταση στην οποία διατηρείται.
Σημαντικό όμως τμήμα της επένδυσης έχει αποδομηθεί και μεταφερθεί. Ακόμα οι αρχαιολόγοι δεν ξέρουν τι βρίσκεται στο εσωτερικό του τύμβου, κάτι που αναμένουμε να μάθουμε με μεγάλο ενδιαφέρον.
Και εδώ ερχόμαστε σε κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό. Ο αρχιτέκτονας Μ. Λεφαντζής κατάφερε και ταυτοποίησε τα μαρμάρινα κομμάτια που αποτελούν το βάθρο του Λέοντα της Αμφίπολης με τα κομμάτια της μαρμάρινης επένδυσης του τύμβου της Ρωξάνης.
Σύμφωνα με την παρουσίαση της μελέτης του αρχιτέκτονα, ο Λέοντας και ο τάφος της Ρωξάνης και του μικρού Αλέξανδρου αποτελούσαν ένα ενιαίο μνημείο στην κορυφή του οποίου ορθωνόταν το γνωστό σε όλους μας Λιοντάρι της Αμφίπολης, όπως φαίνεται στην ψηφιακή αναπαράσταση της φωτογραφία.
infoserres.gr

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/lewn-amfipolhs-rwksanh-aleksandros.html

Κλιντ Ίστγουντ (αγγλικά: Clinton Eastwood, Jr 31 Μαΐου 1930 )

Ο Κλιντ Ίστγουντ (αγγλικά: Clinton Eastwood, Jr 31  Μαΐου 1930 )είναι Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης στον κινηματογράφο.

Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός τη δεκαετία του 50. Ο πρώτος του σημαντικός ρόλος ήταν στην τηλεοπτική σειρά Rawhide. Στον κινηματογράφο καθιερώθηκε με τη συμμετοχή του στην τριλογία των σπαγγέτι γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε. Εμβληματικός ρόλος στην καριέρα του ήταν ο επιθεωρητής Κάλαχαν (Dirty Harry), που τον ερμήνευσε συνολικά σε πέντε ταινίες, η πρώτη το 1971.

Σκηνοθετούσε ταινίες ήδη από τη δεκαετία του 70 που αφήνουν καλές εντυπώσεις, αλλά η κινηματογραφική του καριέρα παραμένει ταυτισμένη με τους ρόλους των σκληροτράχηλων ηρώων που τον έκαναν διάσημο ως ηθοποιό. Αυτό αλλάζει το 1992, όταν σε ηλικία 62 ετών σκηνοθετεί την ταινία Οι Ασυγχώρητοι. Η ταινία πήρε εξαιρετικές κριτικές, προτάθηκε για πολλά βραβεία και τελικά κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Ο Κλιντ Ίστγουντ κέρδισε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας, ενώ ήταν και υποψήφιος για το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Τα επόμενα χρόνια οι σκηνοθετικές του δουλειές γνωρίζουν μεγάλη αναγνώριση και τον καθιερώνουν ως έναν από τους σημαντικότερους Αμερικάνους σκηνοθέτες. Κέρδισε δεύτερη φορά το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας το 2004 για την ταινία Million Dollar Baby (που επίσης πήρε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας) καθώς και άλλες δύο υποψηφιότητες.

Ο Κλιντ Ίστγουντ είναι επίσης και μουσικός και έχει συνθέσει τη μουσική για ορισμένες από τις ταινίες που σκηνοθέτησε.

Οι Αρχές και τα Βασικά Χαρακτηριστικά της Ελληνικής Λογοτεχνίας

Νικόλαος Γύζης (1842-1901) Το κρυφό σχολειό (1886) συλλογή Εμφιετζόγλου

Για μεγέθυνση με ροδάκι ανοίξτε την εικόνα 

σε νέα σελίδα με φακό+-

 

Από το σχολικό βιβλίο Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Α΄τεύχος - Α΄τάξη Γενικού Λυκείου ΟΕΔΒ

Ρολλά μελιτζάνας γεμισμένα με κιμά

Ρολλά μελιτζάνας γεμισμένα με κιμά

Περιγραφή 

Όταν βγουν από τον φούρνο στο τραπέζι, δεν μένει τίποτα!

photo: skelida

Τι χρειαζόμαστε:

• 7 μελιτζάνες αργίτικες
• 1/2 κιλό κιμά (είτε μοσχάρι είτε χοιρινό)
• 1 φακελάκι κουκουνάρια
• 200 γρ. τριμμένο kerrygold
• 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
• 2 κουτ. σούπας κέτσαπ
• 1 ντοματάκι κονκασέ
• μαϊντανός
• αλάτι
• πιπέρι
• λάδι
• οδοντογλυφίδες

Φτιάχνει

30-40 κομμάτια

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Ρολλά μελιτζάνας γεμισμένα με κιμά

Γεώργιος Σταύρος (2 Ιανουαρίου 1788 – 31 Μαΐου 1869

 

Ο Γεώργιος Σταύρος (2 Ιανουαρίου 1788 – 31 Μαΐου 1869) υπήρξε Έλληνας ευεργέτης, μέλος της Φιλικής Εταιρείας και τραπεζίτης, με πεδίο σταδιοδρομίας εντός και εκτός του ελληνικού χώρου.

Ήταν ο γιος του Σταύρου Ιωάννου, έμπορου από τα Ιωάννινα, ο οποίος ήταν και υπεύθυνος επί των οικονομικών του Αλή Πασά. Τη σταδιοδρομία του την ξεκίνησε στη Βιέννη την πρώτη δεκαετία του 19^ου αιώνα, συνεχίζοντας την εμπορική δραστηριότητα του πατέρα του. Σε ηλικία 27 ετών έγινε μέλος της Φιλόμουσου Εταιρείας Βιέννης που διύθυνε ο δάσκαλος του Γένους Άνθιμος Γαζής. Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και ενίσχυσε την Επανάσταση με αποστολές πολεμοφοδίων, προώθηση του φιλελληνισμού και με επαφές με άλλους παράγοντες της Επανάστασης μεταξύ των οποίων και με τον Καποδίστρια.

Το 1824 άφησε τις επιχειρήσεις του και από την Πίζα ήλθε στην Ελλάδα για να συμμετάσχει στον αγώνα. Αρχικά πήγε στην υπό βρετανική διοίκηση Ζάκυνθο εφοδιασμένος με συστατική επιστολή του μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας Ιγνατίου. Από εκεί πέρασε στην Πελοπόννησο και στο Ναύπλιο όπου συνεργάστηκε με τον Γεώργιο Κουντουριώτη μέχρι το τέλος της Επανάστασης αναλαμβάνοντας διάφορες διπλωματικές και πολιτικοστρατιωτικές αποστολές.

Έλαβε μέρος ως πληρεξούσιος στην Γ' Εθνοσυνέλευση Ερμιόνης (Ιανουάριος - Μάρτιος 1827), στην Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας (Μάιος 1827) και στην Ε' Εθνοσυνέλευση 1832 (αναφέρεται ως Πληρεξούσιος Ηπείρου). Στα πρακτικά αναγράφεται ως Γ. Σταύρου ή Γ. Σταύρος.

Γεώργιος Σταύρος (2 Ιανουαρίου 1788 – 31 Μαΐου 1869Φημιζόταν για την εντιμότητά του και το σεβασμό του προς τη δημόσια περιουσία και γι' αυτό ο Καποδίστριας του ανέθεσε υψηλά αξιώματα στο νέο κράτος. Με τη σύσταση του ελληνικού κράτους συνέβαλε στην κατά το δυνατόν αυτοδύναμη και σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές αντιλήψεις της εποχής οικονομικής συγκρότησης της χώρας. Υπήρξε ιδρυτής και πρώτος διευθυντής, επί διακυβέρνησης Καποδίστρια, της Εθνικής Χρηματιστικής Τράπεζας, του πρώτου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος του Κράτους.

Στα ευεργετήματα του Γεωργίου Σταύρου περιλαμβάνεται η ίδρυση και χρηματοδότηση νοσοκομείων, γηροκομείων, οικοτροφείων, βιβλιοθηκών, μοναστηρίων κλπ πριν και μετά την απελευθέρωση. Σε μεγάλο βαθμό συνέβαλε στην ίδρυση του Ορφανοτροφείου Χατζηκώνστα στην Αθήνα, αξιοποιώντας κληροδότημα του Ηπειρώτη ευεργέτη Γεωργίου Χατζηκώνστα (Ιωάννινα 1753-Μόσχα 1845). Βοήθησε επίσης μεμονωμένα άτομα, φτωχούς, χήρες και ορφανά αγωνιστών των Αθηνών και της Ηπείρου. Ιδιαίτερα ευεργετήθηκε η ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Ιωάννινα ενώ εξακολουθούσε να είναι υπό τουρκοκρατία. Βοήθησε στον εμπλουτισμό της βιβλιοθήκης της Ζωσιμαίας Σχολής.

Πέθανε το Μάιο του 1869 από ανακοπή της καρδιάς μέσα στο κτήριο της Εθνικής Τράπεζας, όπου διέμενε.

Το Ορφανοτροφείο Ιωαννίνων

Ο Γεώργιος Σταύρος δώρισε το πατρικό του σπίτι στα Ιωάννινα με σκοπό την ίδρυση ορφανοτροφείου. Με τη διαθήκη του (1868) όριζε ότι εκεί θα φιλοξενούνται ελληνορθόδοξα παιδιά, κατά προτίμηση από τα Ιωάννινα, όπου επίσης θα διδάκονται λίγα γράμματα και τέχνες. Η τουρκική διοίκηση προέβαλε σοβαρά εμπόδια στην ίδρυση του ορφανοτροφείου, επιχειρώντας αρχικά να ιδιοποιηθεί το ποσό, και αργότερα να διευρύνει τις κατηγορίες των ορφανών που θα φιλοξενούνταν και να αποκλείσει τη συμμετοχή Ελλήνων υπηκόων στη διοίκηση. Ταυτόχρονα, μια νομική απόφαση του Καδή των Ιωαννίνων έθετε θέμα κληρονομικού δικαιώματος επί του οικοπέδου υπέρ των συγγενών του Σταύρου που ήταν Οθωμανοί υπήκοοι. Ο ίδιος ο Σταύρος, προβλέποντας τα εμπόδια που θα όρθωνε η οθωμανική γραφειοκρατεία, είχε προβλέψει με τη διαθήκη του ότι "Οι αδελφοί εκτελεσταί καλώς να εξασφαλισθώσι δια να μη ματαιώσουν ή βλάψουν τα σχέδιά μας οι Τούρκοι και τότε ας λείψη και ας γείνη άλλο καλόν έργον φιλανθρωπικόν ...". Οι εκτελεστές της διαθήκης Μάρκος Ρενιέρης, Ευθύμιος Κεχαγιάς και Γεώργιος Βασιλείου, βοηθούμενοι από την Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων και τοπικούς παράγοντες, κατάφεραν να υπερνικήσουν τα εμπόδια και να προχωρήσουν στην ίδρυση του ορφανοτροφείου. Αυτό άρχισε να κτίζεται από το 1882 υπό τους αρχιτέκτονες Θ.Ν. Τόμπρο και Ι. Δέδε. Επίσης προσελήφθη ο αρχιμηχανικός της οθωμανικής κυβέρνησης στα Ιωάννινα Σιγισμούνδος Μινέικο, παππούς του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου από τη μητέρα του Σοφία. Το κτίριο αποπερατώθηκε το 1886

Θεόδωρος Δηλιγιάννης (Λαγκάδια Αρκαδίας, 19 Μαΐου 1824 ή 1820 - Αθήνα, 31 Μαΐου 1905)

Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης γεννήθηκε στα Λαγκάδια Αρκαδίας στις 19 Μαΐου 1824 ή 1820 και απεβίωσε στην Αθήνα στις 31 Μαΐου 1905. 'Ηταν νομικός και πολιτικός - βουλευτής - υπουργός σε διάφορες κυβερνήσεις . Υπήρξε πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Και εν ζωή και μετά θάνατον ήταν δημοφιλής σε μεγάλο ποσοστό του Ελληνικού λαού.

Όμως στον 20 ο αιώνα η υστεροφημία του επλήγη απο τους Φιλελεύθερους και τους Μαρξιστές ιστορικούς που εγκωμίαζαν τον αντίπαλό του Χαρίλαο Τρικούπη.

Οι μεν τον θεωρούσαν λαϊκιστή και δημαγωγό και οι δε οπισθοδρομικό και προκαπιταλιστικό.

Όντως ο Δηλιγιάννης ήταν πιο κοντά σταυς μικροαστούς και στους αγρότες καθώς και στους αυτοαπασχολούμενος και μικροεμπόρους. Επίσης χρεώθηκε σε μεγάλο βαθμό τόν "ατυχή πόλεμο" του 1897 και τις συέπειές στου . Ωστόσο δεν πρέπει να παραβλέπεται η προσπάθειά του για την προστασία των ασθενέστερων οικονομικά πολιτών.

Βιογραφία

Η δολοφονία του Θεόδωρου Δηλιγιάννη

Ηταν γόνος σπουδαίας πολιτικής οικογένειας προκρίτων και αρχόντων,και γιος του Πανάγου Δεληγιάννη που ήταν επαναστάτης του '21 και αργότερα υπήρξε έπαρχος Ηλείας και διοικητής Κορίνθου.

Ο παππούς του Ιωάννης Δεληγιάννης, Μωρογιάννης ήταν κοτζαμπάσης όλου του Μωριά επί Τουρκοκρατίας. Ο Αδελφός του Νικόλαος Δηλιγιάννης ήταν ανώτατος δικαστικός επίσης πρόεδρος του Αρείου Πάγου .

Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης αποφοίτησε  από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με Άριστα το 1843, αλλά δεν τον ενδιέφερε η δικηγορία, και διορίστηκε στο υπουργείο Εσωτερικών, όπου ανέβηκε πολύ γρήγορα την ιεραρχία, και λόγω του ονόματός του. 

Υπήρξε ιδιαίτερος γραμματέας του υπουργού, διευθυντής Προσωπικού και γενικός επιθεωρητής Νομαρχιών . Το 1859, έγινε γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών 35 ετών.

Το 1862 έγινε πληρεξούσιος της Β΄ Εθνοσυνέλευσης και την ίδια χρονιά βουλευτής, ενώ το 1863 υπουργός Εξωτερικών. Αργότερα υπήρξε υπουργός Οικονομικών, Εσωτερικών και Εκκλησιαστικών (1877 & 1878) σε διάφορες κυβερνήσεις. 

Το 1883 αναδείχθηκε αρχηγός του Εθνικού Κόμματος ενώ το 1885 για πρώτη φορά Πρωθυπουργός. Σ αυτό το αξίωμα ανήλθε ακόμη τέσσερις φορές. 

Πρωθυπουργός της Ελλάδας διετέλεσε στα εξής  διαστήματα  

1885-1886, 

1890-1892,

1895-1897, 

1902-1903 

και 1904-1905.

Ως πρωθυπουργός, καλλιέργησε το κλίμα προσδοκίας για επίθεση στην Τουρκία που εκείνη την εποχή κατέρρεε, και για επέκταση των ελληνικών συνόρων προς τη Μακεδονία (τότε έφταναν μέχρι την Θεσσαλία). 

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αποκλειστεί η Ελλάδα ναυτικά απο τους συμμάχους. Οταν ξεκίνησε εξωτερικό δανεισμό για να ανταπεξέλθει οικονομικά ο βασιλιάς με άκομψο τρόπο τον καθαίρεσε και ανέλαβε ο Τρικούπης. Τα χρέη ήταν τόσα που το 1893 η Ελλάδα πτώχευσε, με τον Τρικούπη και τον Δηλιγιάννη να κατηγορούν ο ένας τον άλλο.

Η Ελλάδα τελικά μπήκε σε πόλεμο με τους Τούρκους τον Απρίλιο του 1897, ο οποίος όμως είχε κριθεί πριν να αρχίσει. 

Η Ελλάδα αναγκάστηκε να δανειστεί για να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις στην Τουρκία και για να  γίνει αποδεκτός ο δανεισμός συμφώνησε με τους δανειστές στην αποπληρωμή των χρεών - που το 1893 σταμάτησε να εξυπηρετεί με την τότε πτώχευση - και στο μηχανισμό του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που κράτησε για 81 χρόνια, μέχρι το 1978.

Ναυμαχία της Γιουτλάνδης

Η Γιουτλάνδη είναι χερσόνησος της κεντρικής Ευρώπης, που αποτελεί την ηπειρωτική Δανία, μεταξύ της Βόρειας Θάλασσας και της Βαλτικής. Σε απόσταση περίπου 70 ναυτικών μιλίων από τις δυτικές ακτές της έλαβε χώρα η μεγαλύτερη ναυμαχία του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες στην Ιστορία. 

Στις 31 Μαΐου 1916 αναμετρήθηκαν ο Μεγάλος στόλος του Βασιλικού Ναυτικού του Ηνωμένου Βασιλείου (Grand Fleet) και ο Στόλος Ανοικτής Θάλασσας του Γερμανικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού (Hochseeflotee). Στην αναμέτρηση αυτή, την οποία οι Γερμανοί αποκαλούν Ναυμαχία του Σκαγεράκη, από το ομώνυμο στενό που χωρίζει τη Γιουτλάνδη από τη σκανδιναβική χερσόνησο, πήραν μέρος 250 πολεμικά πλοία, τα οποία επάνδρωναν περισσότεροι 60.000 ναυτικοί. Ποτέ, ως τότε, στην Ιστορία δεν βρέθηκαν αντιμέτωπα τόσο πολλά και τόσο μεγάλα σκάφη, με τόσο μεγάλη δύναμη πυρός. 

 

Χάρτης της Ναυμαχίας της Γιουτλάνδης
Χρονολογία	31 Μαΐου - 1 Ιουνίου 1916
Τόπος	Βόρεια Θάλασσα, κοντά στη Δανία
Έκβαση	Τακτική ισοπαλία, στρατηγική βρετανική νίκη
Αντιμαχόμενοι
Ηνωμένο Βασίλειο Αυστραλία Καναδάς Γερμανία
Ηγετικά πρόσωπα
Τζόν Τζέλικο Ντέιβιντ Μπίτη Ράινχαρντ Σέερ Φράνζ Χίππερ
Δυνάμεις
Συνολικά: 151 πλοία 28 θωρηκτά 9 καταδρομικά μάχης 8 θωρηκτά καταδρομικά 26 ελαφριά καταδρομικά 79 αντιτορπιλικά 1 υδροπλανοφόρο Συνολικά: 99 πλοία 16 θωρηκτά 5 καταδρομικά μάχης 6 προ-ντρέτνοτ θωρικτά 11 ελαφριά καταδρομικά 61 τορπιλοβόλα
Απώλειες
6.094 νεκροί 674 τραυματίες 177 αιχμάλωτοι 3 καταδρομικά μάχης 3 θωρηκτά καταδρομικά 8 αντιτορπιλικά (Συνολικά: 113.300 τόννοι) 2551 νεκροί 507 τραυματίες 1 καταδρομικό μάχης 1 προ-ντρέτνοτ θωρηκτό 4 ελαφριά καταδρομικά 5 τορπιλοβόλα (Συνολικά: 62.300 τόννοι)

 βικιπαιδεια

Σήμερα 31/5... Αγίου Ερμείου μάρτυρος, Αγίου Μάγου

τα σκουλαρικάκια της μαμάς μου (φ.Μ.Κυμάκη)

 Αγίου Ερμείου μάρτυρος, Αγίου Μάγου