όλοι καλοί χωράνε: 07/01/21

Πέμπτη, Ιουλίου 01, 2021

Διαβάστε ή κατεβάστε δωρεάν εκατοντάδες λογοτεχνικά βιβλία

Νίκολας Γουίντον 19 Μαΐου 1909-1 Ιουλίου 2015

Ο Νίκολας Γουίντον γεννήθηκε 19 Μαΐου 1909 και απεβίωσε 1 Ιουλίου 2015 .Ήταν Βρετανός ανθρωπιστής ο οποίος ίδρυσε έναν οργανισμό διάσωσης παιδιών που κινδύνευαν από την ναζιστική Γερμανία.

Γεννημένος από Γερμανο - Εβραίους γονείς που είχαν μεταναστεύσει στην Μεγάλη Βρετανία, ο Γουίντον επέβλεψε τη διάσωση 669 παιδιών,τα περισσότερα από τα οποία ήταν εβραιόπουλα, από την Τσεχοσλοβακία την παραμονή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Γουίντον βρήκε σπίτια για τα παιδιά και εξασφάλισε την ασφαλή μετάβασή τους στην Βρετανία. Αυτή η δραστηριότητα έγινε αργότερα γνωστή ως η τσέχικη 'Kindertransport' (γερμανικός όρος για την "μεταφορά παιδιών").

Το έργο του είχε μείνει απαρατήρητο από την παγκόσμια κοινότητα για πάνω από 50 χρόνια, μέχρι το 1988 όταν προσκλήθηκε από την τηλεοπτική εκπομπή του BBC That's Life!, στην οποία επανενώθηκε με αρκετά από τα παιδιά που είχε σώσει.

Ο βρετανικός τύπος του απέδωσε το όνομα του "Βρετανού Σίντλερ". Το 2003, ο Γουίντον έλαβε το αξίωμα του ιππότη από την βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ για "τις υπηρεσίες του στην ανθρωπότητα, σώζοντας εβραιόπουλα από την κατεχόμενη από τους ναζιστές Τσεχοσλοβακία".

Στις 28 Οκτωβρίου 2014, βραβεύτηκε με την ύψιστη τιμή από την Τσεχική Δημοκρατία, το Βραβείο του Λευκού Λιονταριού, από τον Τσέχο πρωθυπουργό Μίλος Ζέμαν.

Πέθανε το 2015 σε ηλικία 106 ετών.

Κωνσταντίνος Τσάτσος (1 Ιουλίου 1899 – 8 Οκτωβρίου 1987)

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος (1 Ιουλίου 1899 – 8 Οκτωβρίου 1987) ήταν Έλληνας νομικός, φιλόσοφος και πολιτικός, που διετέλεσε πρόεδρος της Δημοκρατίας (1975-1980). Ακολούθησε ακαδημαϊκή σταδιοδρομία εκλεγόμενος τακτικός καθηγητής της φιλοσοφίας του δικαίου στη νομική σχολή Αθηνών και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1961), της οποίας χρημάτισε και πρόεδρος. Ασχολήθηκε με την πολιτική για πρώτη φορά το 1945 αναλαμβάνοντας υπουργός εσωτερικών στην κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη και από τότε εξελίχθηκε σε έναν από τους βασικούς πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής της Ελλάδας. Διετέλεσε υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις και αναδείχθηκε σε έναν από τους βασικούς συνεργάτες του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Με την υποστήριξη του τελευταίου κατάφερε το 1975 να εκλεγεί πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1980, οπότε και παραιτήθηκε.

Το φιλοσοφικό, λογοτεχνικό και νομικό του έργο θεωρείται σημαντικό. Επηρέασε σημαντικά το Σύνταγμα του 1975 όντας ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής συντάξεως του συντάγματος, ενώ θεωρείται και ένας από τους βασικούς υποστηρικτές της ευρωπαϊκής ιδέας, ενώ υπήρξε και θαυμαστής της αμερικανικής δημοκρατίας. Για τη σημαντική προσφορά του στην ανάπτυξη του ευρωπαϊκού οράματος του απονεμήθηκε το 1980 το μέγα ευρωπαϊκό Βραβείο Κουντενχόβε - Καλλέργη. Επίσης, ήταν μέλος πολλών ξένων ακαδημιών μεταξύ των οποίων της Ρωσίας, της Λετονίας κ.α.

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, καταβεβλημένος από τον καρκίνο, πέθανε στις 8 Οκτωβρίου 1987, σε ηλικία 88 ετών.

Μάρλον Μπράντο (Marlon Brando, Jr., 3 Απριλίου 1924 - 1 Ιουλίου 2004)

Ο Μάρλον Μπράντο (Marlon Brando, Jr., 3 Απριλίου 1924 - 1 Ιουλίου 2004) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, από τους πλέον σημαντικούς ηθοποιούς του 20ού αιώνα. Οι εξαιρετικές του υποκριτικές ικανότητες φάνηκαν σε ταινίες που σκηνοθέτησε ο Ελία Καζάν την δεκαετία του 1950, όπως το Λεωφορείον ο Πόθος και Το λιμάνι της αγωνίας. Το δραματικό ύφος τού ωραίου, ασυμβίβαστου και καταστρεπτικού ή αυτοκαταστροφικού νέου, που εισήγαγε ο Μπράντο, επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους Αμερικανούς ηθοποιούς, όπως ο Τζέιμς Ντην, ο Πωλ Νιούμαν και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει τέταρτο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους άνδρες σταρ όλων των εποχών.

Βιογραφία

Ο Μπράντο γεννήθηκε στην Ομάχα της πολιτείας Νεμπράσκα των ΗΠΑ στις 3 Απριλίου του 1924. Το 1935, οι γονείς του χώρισαν και ο μικρός Μπράντο μαζί με τα δύο του αδέλφια ακολούθησε τη μητέρα του στη Σάντα Άνα της Καλιφόρνια. Το 1937, οι γονείς του συμφιλιώθηκαν και εγκαταστάθηκαν στο Λίμπερτυβιλ κοντά στο Σικάγο.

Προικισμένος με έμφυτο υποκριτικό ταλέντο, αλλά και ατίθασος ως μαθητής, ο Μπράντο πήγε στην Νέα Υόρκη για να σπουδάσει ηθοποιία στο New School και κατόπιν στο Actors' Studio, που διηύθυναν ο Λι Στράσμπεργκ και η Στέλλα Άντλερ.

Το 1944 ανέλαβε τον πρώτο του μεγάλο ρόλο στη δραματική θεατρική κωμωδία Θυμάμαι τη Μαμά, που παίχτηκε στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης. Η παράσταση απέτυχε οικονομικά, αλλά οι κριτικές για τον Μπράντο ήταν ιδιαιτέρως καλές. Το 1947, ανέλαβε τον ρόλο του Στάνλεϋ Κοβάλσκι στο θεατρικό δράμα του Τένεσι Ουίλιαμς Λεωφορείον ο Πόθος, σε σκηνοθεσία του Ελία Καζάν.

Το 1950 ο Μπράντο έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη αναλαμβάνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Φρεντ Τσίνεμαν, Το Κορμί μου σου Ανήκει.

Το 1951, ο Μπράντο υποδύθηκε τον Στάνλεϋ Κοβάλσκι στην κινηματογραφική μεταφορά του Λεωφορείον ο Πόθος, πάλι σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν. Για τον ρόλο αυτό, καθώς και για τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους στις ταινίες Βίβα Ζαπάτα! (1952) και Ιούλιος Καίσαρ (1953), ο Μπράντο προτάθηκε για το βραβείο Όσκαρ. Τελικά, ο Μπράντο τιμήθηκε με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου το 1954 για τον ρόλο τού Τέρρυ Μαλλόυ στην ταινία του Ελία Καζάν Το λιμάνι της αγωνίας.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και καθ' όλη την δεκαετία του 1960, ο Μπράντο πρωταγωνίστησε σε μέτριες έως κακές ταινίες που δεν ανταποκρίνονταν στο υποκριτικό του ταλέντο. Η επιστροφή του Μπράντο σε σημαντικούς ρόλους έγινε με τις ταινίες του Φράνσις Φορντ Κόπολα Ο Νονός (1972) και Αποκάλυψη, Τώρα! (1979). Για τον ρόλο τού Βίτο Κορλεόνε στον Νονό, ο Μπράντο τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ αλλά αρνήθηκε να παραλάβει ο ίδιος το βραβείο, διαμαρτυρόμενος έτσι για την κακομεταχείριση των αυτοχθόνων Ινδιάνων στις ΗΠΑ. Μία άλλη ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε ο Μπράντο και η οποία προκάλεσε έντονες αντιπαραθέσεις κριτικών για τον ερωτισμό της, ήταν το Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι (1972) σε σκηνοθεσία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Μπράντο ανέλαβε ρόλους και πάλι σε μέτριες έως κακές ταινίες, με εξαίρεση τις ταινίες Μια σκληρή λευκή εποχή (1989, υποψ. για Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου) και Ντον Χουάν ΝτεΜάρκο (1995).

Η προσωπική ζωή του Μπράντο υπήρξε το ίδιο ταραγμένη με την επαγγελματική του ζωή. Πάλεψε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την αποκατάσταση των αυτοχθόνων Ινδιάνων των ΗΠΑ. Παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε έντεκα παιδιά, από τις συζύγους του, τις ερωμένες του καθώς και από υιοθεσία. Αγάπησε με πάθος την Ταϊτή και έζησε εκεί για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του. Τον Μάιο του 1990, ο πρωτότοκος γιος του Μπράντο, ο Κριστιάν, δολοφόνησε τον εραστή της ετεροθαλούς αδελφής του, Τσεγιέν. Αργότερα ο Κριστιάν καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ετών, ενώ η Τσεγιέν αυτοκτόνησε σε ηλικία 25 ετών, τον Απρίλιο του 1995.

Φορτωμένος με υπέρογκα χρέη και υπέρβαρος, ο Μάρλον Μπράντο έπασχε από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και καρκίνο του ήπατος. Απεβίωσε την 1η Ιουλίου του 2004 στο Ιατρικό κέντρο Ρόναλντ Ρήγκαν του UCLA, λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας από πνευμονική ινωμάτωση με επισωρευτική καρδιακή ανεπάρκεια, στην ηλικία των 80 ετών.

Ολίβια Ντε Χάβιλαντ (αγγλ. Olivia de Havilland, 1 Ιουλίου 1916 – 26 Ιουλίου 2020)

Η Ολίβια Ντε Χάβιλαντ (αγγλ. Olivia de Havilland, 1 Ιουλίου 1916 – 26 Ιουλίου 2020) ήταν Βρετανίδα ηθοποιός και Αμερικανίδα υπήκοος από το 1941.

Η Ντε Χάβιλαντ είναι γνωστή για τη συμμετοχή της ως Μέλανι στην ταινία Όσα παίρνει ο άνεμος, καθώς και για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις ταινίες Κάπτεν Μπλαντ του 1935, Ρομπέν των δασών του 1938 και Ο λάκκος με τα φίδια του 1947. Η αντιπαλότητα με την αδελφή της, την ηθοποιό Τζόαν Φοντέιν, αποτέλεσε αντικείμενο συζητήσεων στον χώρο του Χόλιγουντ για χρόνια. Η Ντε Χάβιλαντ βραβεύθηκε με δύο «Όσκαρ» ερμηνείας για τις ταινίες Δωσ' μου πίσω το παιδί μου το 1946 και Η κληρονόμος του 1949.

Η Ολίβια Μαίρη Ντε Χάβιλαντ γεννήθηκε στο Τόκιο από Βρετανούς γονείς, τον δικηγόρο Ουόλτερ Ντε Χάβιλαντ και την ηθοποιό Λίλιαν Αυγούστα Ρουζ. Οι γονείς της χώρισαν όταν αυτή ήταν τριών ετών και μεταφέρθηκε με τη μητέρα της και την αδελφή της Τζόαν στην Σαρατόγκα της Καλιφόρνια. Οι δυο αδελφές είχαν κακές σχέσεις από μικρές και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αποξένωσή τους από το 1975.

Στα 18 της η Ντε Χάβιλαντ, ακόμη φοιτήτρια στη δραματική σχολή επιλέχθηκε να ερμηνεύσει το ρόλο της Έρμια στο Όνειρο Θερινής Νυκτός του Σαίξπηρ που ανέβαινε εκείνη την περίοδο σ' ένα θέατρο της Καλιφόρνια. Την ίδια χρονιά η εταιρεία παραγωγής Warner Bros. χρηματοδότησε τη μεταφορά του θεατρικού στη μεγάλη οθόνη κι η Ντε Χάβιλαντ βρέθηκε να ερμηνεύει ξανά τον ρόλο της Χέρνια, αυτή τη φορά στη μεγάλη οθόνη. Ακολούθησε το συμβόλαιο με τη Warner Bros. και μια σειρά ταινιών στις οποίες υποδύονταν το έτερον ήμισυ του Έρολ Φλιν.

Η αναγνώριση για τη Ντε Χάβιλαντ ήρθε όμως μετά τη συμμετοχή της στην επική ταινία του Βίκτορ Φλέμινγκ Όσα παίρνει ο άνεμος το 1939, ταινία για την οποία προτάθηκε για Όσκαρ Β΄ γυναικείου ρόλου, το οποίο έχασε από τη συμπρωταγωνίστριά της Χάτι Μακ Ντάνιελ. Η Ντε Χάβιλαντ όμως δεν ήταν ευχαριστημένη με τον τρόπο που χρησιμοποιόταν από τη Warner Bros., όπως η φίλη της η Μπέτι Ντέιβις, που είχε προσπαθήσει να «σπάσει» χωρίς επιτυχία το συμβόλαιό της το 1937. Το 1943 η Ντε Χάβιλαντ πήγε τη Warner Bros. στα δικαστήρια και κατάφερε να αποδεσμευθεί του συμβολαίου της και αυτό ακολούθησε μια σειρά επιτυχημένων ταινιών και τα δύο Όσκαρ ερμηνείας. Το 1986 η Ντε Χάβιλαντ τιμήθηκε με Χρυσή Σφαίρα για τη συμμετοχή της στην τηλεοπτική σειρά "Anastasia: The Mystery of Anna". Τελευταία εμφάνισή της στην τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ ήταν το 2003, όταν σε ηλικία 87 ετών παρέδωσε μία τιμητική διάκριση.

Η Ολίβια Ντε Χάβιλαντ είχε αποσυρθεί από την υποκριτική και τα τελευταία χρόνια της κατοικούσε στο Παρίσι, όπου και απεβίωσε σε ηλικία 104 ετών.

Στέφανος-Κωνσταντίνος Θεοτόκης (13 Μαρτίου 1872 – 1 Ιουλίου 1923)

Painting of Kontsantinos Theotokis by Andreas Vranas.jpg

Ο Στέφανος-Κωνσταντίνος Θεοτόκης (13 Μαρτίου 1872 – 1 Ιουλίου 1923) ήταν Έλληνας συγγραφέας και μεταφραστής, σημαντικός εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής. Ασχολήθηκε τόσο με την πεζογραφία όσο και με την ποίηση, ενώ μετέφρασε έργα των Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε και άλλων. Τα πιο γνωστά του έργα είναι οι νουβέλες Η Τιμή και το Χρήμα και Κατάδικος και το μυθιστόρημα Οι Σκλάβοι στα Δεσμά τους.

Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης, που γεννήθηκε στην Κέρκυρα, ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, - πατέρας του ήταν ο Μάρκος Θεοτόκης και μητέρα του η Αγγελική Πολυλά (ξαδέρφη του λόγιου Ιάκωβου Πολυλά) - τα μέλη της οποίας ασχολήθηκαν με την πολιτική και τη διπλωματία ήδη από τον 14ο αι.. Φοίτησε στο «Εκπαιδευτήριο Καποδίστριας», στη συνέχεια στο «Κερκυραικό Γυμνάσιο» και τέλος έκανε ανώτατες σπουδές στο Παρίσι, παρακολουθώντας μαθήματα φιλολογίας, μαθηματικών, ιατρικής και χημείας, χωρίς ωστόσο να λάβει κανένα δίπλωμα. Εκτός όμως της γαλλικής γλώσσας σπούδασε αγγλική, γερμανική, ιταλική και λατινική,καθώς και σανσκριτική. Έτσι πολύγλωσσος από νεαρά ηλικία (γνώριζε ακόμη αρχαία περσικά, αρχαία ελληνικά και εβραϊκά) ασχολήθηκε πέραν της πεζογραφίας με τη μετάφραση και την ποίηση. Σε ηλικία 19 ετών έγραψε στη γαλλική το πρώτο του έργο, το "La vie des Montagnes", που δημοσιεύθηκε και από τον εκδοτικό οίκο "Mercure de France". Την ίδια εποχή (συγκεκριμένα το 1887) εξέδωσε μία μελέτη για τον ηλεκτροχημικό τηλέγραφο και το επανδρωμένο (κυβερνούμενο) αερόστατο.

Το 1889 ξεκινά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, ενώ δύο χρόνια αργότερα καταφεύγει στη Βενετία για οικονομικούς λόγους, όπου και γνωρίζει την βαρώνη Ερνεστίνη φον Μάλοβιτς. Ύστερα από αντιρρήσεις του πατέρα του την παντρεύεται δύο χρόνια αργότερα και αποκτά μαζί της μία κόρη.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1895 εγκαταστάθηκε στη Κέρκυρα, στον εξοχικό πύργο των Καρουσάδων. Συνδέθηκε με τον ποιητή Μαβίλη και προσχώρησε από τους πρώτους στο κίνημα του δημοτικισμού. Από τότε φαίνεται ότι ασπάστηκε τις πρώτες σοσιαλιστικές ιδέες, από τις οποίες και διακρίνονται τα έργα του. Συμμετείχε στην επανάσταση της Κρήτης το 1896 ως εθελοντής και στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 στη Θεσσαλία, επικεφαλής δικού του σώματος. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έλαβε ενεργό μέρος στο κίνημα της Θεσσαλονίκης. Τότε και απώλεσε ολόκληρη την προικώα περιουσία του στην Αυστρία (1917) οπότε και αναγκάσθηκε να δουλέψει αναλαμβάνοντας το γραφείο λογοκρισίας παντός εντύπου και αλληλογραφίας, θέση που διατήρησε για λίγο χρόνο.

Στην ελληνική λογοτεχνία η πεζογραφία του Κ. Θεοτόκη είχε σημαντική προσφορά. Στα εκτενή διηγήματά του: Η τιμή και το χρήμα, Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα, Ο κατάδικος και Οι σκλάβοι στα δεσμά τους διακρίνεται η δραματικότητα της αφήγησης και η ρεαλιστική απόδοση της ζωής σε μια ηθογραφική ατμόσφαιρα, που διαπνέεται και από φιλοσοφική διάθεση. Τα σύντομα διηγήματά του, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην αρχή στο περιοδικό Τέχνη του Κ. Χατζόπουλου και στον Νουμά, και που αργότερα κυκλοφόρησαν με τον τίτλο Κορφιάτικες ιστορίες, αποδίδουν με απλότητα και λιτότητα την κερκυραϊκή ζωή της εποχής, με εικόνες αδρές και σκληρές. Γεγονός είναι ότι υπήρξε επηρεασμένος από τον Νίτσε από την πρώιμη περίοδο της συγγραφικής του δραστηριότητας, όταν έγραψε πεζογραφήματα όπως Το Πάθος (1899) και διηγήματα όπως το Πίστομα. Στη ποιητική του συγγραφή κυριαρχούν οι μεταφράσεις του Σαίξπηρ που απέδωσε έμμετρα την Τρικυμία, τον Μάκβεθ, τον Βασιλιά Ληρ και τον Οθέλλο. Επίσης μετέφρασε τα Γεωργικά του Βιργιλίου, τον Έρμαν και Δωροθέα του Γκαίτε, τον Φαίδωνα του Πλάτωνα, και από τη σανσκριτική τα: Σακούνταλα, Μαλαβίκα και Αγνημίτρα. Έγραψε επίσης και μερικά σονέτα που διακρίνονταν για τη λεπτότητα αισθήματος.

Ο Κ. Θεοτόκης γνωρίζοντας τον σοσιαλισμό, συμμετείχε επίσης στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού Ομίλου και του Αλληλοβοηθητικού Εργατικού Συνδέσμου Κερκύρας (1910-1914), ενώ παράλληλα υποστήριξε το κίνημα για τη χειραφέτηση των γυναικών.

Πέθανε στην Κέρκυρα σε ηλικία 51 ετών, τον Ιούλιο του 1923, από καρκίνο.

Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

Εικόνα

Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

1 Ιουλίου 1828 (193 χρόνια πριν): Ιδρύεται η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (Σ.Σ.Ε.) είναι Ανώτατο Στρατιωτικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (ΑΣΕΙ) του Ελληνικού Στρατού Ξηράς. Ιδρύθηκε στο Ναύπλιο την 1η Ιουλίου 1828 με διάταγμα του Ιωάννη Καπο

Σήμερα 1/7... Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς κ Δαμιανός

ροζ τριαντάφυλλο στις Μουρνιές (φ.Μ.Κυμάκη)

Αγίων Κοσμά και Δαμιανού των Αναργύρων, Αγίου Μαυρικίου

Για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει νεα καρτέλα

με φακό +-

Σελίδες

Πέμπτη, Ιουλίου 01, 2021