 |
| Το στεφάνι του Χριστού (φ.Μ.Κυμάκη) |
Παρασκευή, Ιουλίου 02, 2021
2 Ιουλίου • Κατάθεσις της τιμίας Εσθήτος της Παναγίας Θεοτόκου εν Βλαχερναίς (473)
Αλέξανδρος (Αλέκος) Παναγούλης (2 Ιουλίου 1939 – 1 Μαΐου 1976)
Ο Αλέξανδρος (Αλέκος) Παναγούλης (2 Ιουλίου 1939 – 1 Μαΐου 1976) ήταν Έλληνας πολιτικός και ποιητής. Δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα κατά της Δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Γνωστός για την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968, αλλά και για την αντοχή του στα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Στην μεταπολίτευση εκλέχθηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου.
όπως παλιά ...
εικόνες απο το παλιό λεύκωμα
πολλές διαφορετικές επιλογές άσχετες μεταξύ τους
αλλά και τόσο σχετικές με την επιθυμία της στιγμής κατά την οποία επιλέχθηκαν
μια νεαρά Πίπη Φακιδομύτη σβήνει τις φακίδες της με biotherm
o αρκούδος με το αρκουδάκι δραπέτευσαν απο τον πίνακα με το καταπράσινο τοπίο
και πάνε να παίξουν σκάκι με τα παιδιά
η καρικατούρα κάποιου επώνυμου ;;; διαλέγει τζιν
δυο τρελλοκόριτσα ποζάρουν με τα μοντελάκια τους
η τέχνη περιφέρεται απο τις κούπες μέχρι τους πίνακες
και ακόμα σε αρχιτεκτονικά αριστουργήματα
ο δορυφόρος ακολουθεί τη γή σαν επίδοξος εραστής
ούφ ζαλίστηκα ...!
για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει νέα καρτέλα
με φακό +-
Έρμαν Έσσε (Hermann Hesse, 2 Ιουλίου 1877 – 9 Αυγούστου 1962)
Ο Έρμαν Έσσε (Hermann Hesse, 2 Ιουλίου 1877 – 9 Αυγούστου 1962) ήταν Γερμανός λογοτέχνης. Ο Έσσε γεννήθηκε στο Καλβ της Βυρτεμβέργης στη Γερμανία το 1877. Ξεκίνησε να εργάζεται ως βιβλιοπώλης και, παράλληλα, συνέγραφε. Έγινε γρήγορα γνωστός με τα ποιήματα και τα μυθιστορήματά του. Το 1904 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Πήτερ Κάμεντσιντ. Το 1946 τιμήθηκε με το βραβείο Γκαίτε και το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και το 1955 με το βραβείο Ειρήνης του Γερμανικού Συνδέσμου Εμπορίας Βιβλίων. Απεβίωσε στις 9 Αυγούστου του 1962.
Κεντρικό θέμα του έργου του είναι η υπαρξιακή θρησκευτική προβληματική του ανθρώπου. Στα έργα του (Ντέμιαν, Σιντάρτα, Ο λύκος της στέππας, κ.α.) συναντώνται συχνά μοτίβα του γερμανικού ρομαντισμού, θέματα από την ινδική και κινεζική φιλοσοφία και ψυχαναλυτικές θεωρίες.
Τα οφέλη του ξυδιού
Εξυπηρετεί όλες τις γυναίκες αλλά και τους άντρες που ασχολούνται με τις δουλειές του σπιτιού. Είναι ένα φυσικό καθαριστικό το οποίο δεν επιβαρύνει το περιβάλλον και δεν είναι επικίνδυνο για τα παιδιά.
Το ξύδι έχει τις εξής ιδιότητες:
Γενικό καθαριστικό: Αν το ανακατέψετε με ζεστό νερό μπορείτε να καθαρίσετε τις επιφάνειες του σπιτιού σας.
Μαλακώνει τα υφάσματα: Αρκετός κόσμος το χρησιμοποιεί μέσα στα απορρυπαντικά πλυντηρίου καθώς μαλακώνει τα ρούχα.
Διώχνει τις μυρωδιές: Αν ψεκάσετε το χώρο σας ή ακόμα και τα ρούχα σας με λίγο ξύδι και τα αερίσετε για λίγο θα απαλλαγείτε από δυσάρεστες μυρωδιές.
Εξαφανίζει τους λεκέδες: Οι λεκέδες των ρούχων ή των χαλιών που δεν βγαίνουν με ένα απλό πλύσιμο μπορούν να εξαφανιστούν αν προσθέσετε τοπικά λίγο ξύδι με μαγειρική σόδα.
Καθαρίζει τα κουζινικά: Οι διάφοροι λεκέδες στην κατσαρόλα σας ή στο τηγάνι σας εξαφανίζονται με το ξύδι. Βάλτε λίγη ποσότητα και μουλιάστε τα σε ζεστό νερό και θα καθαριστούν στο λεπτό.
Απομακρύνει τα ζουζούνια: Αν υποφέρετε από διάφορα έντομα το καλοκαίρι που κάθεστε στο μπαλκόνι σας, τότε ψεκάστε την πρασινάδα που έχετε γύρω σας ή το γκαζόν σας με ξύδι. Θα απαλλαγείτε από διάφορα ζουζούνια.
jenny.gr
Κρίστιαν Φρίντριχ Σάμουελ Χάνεμαν (10 Απριλίου 1755 – 2 Ιουλίου 1843)
Ο Κρίστιαν Φρίντριχ Σάμουελ Χάνεμαν (Christian Friedrich Samuel Hahnemann, (10 Απριλίου 1755 – 2 Ιουλίου 1843) ήταν Γερμανός ιατρός, γνωστός ως ιδρυτής της ομοιοπαθητικής.
Σπούδασε ιατρική στη Λειψία και στη Βιέννη και ξεκίνησε να ασκεί το επάγγελμα του γιατρού το 1781, σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας. Τρία χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκε στη Δρέσδη και το 1789 στη Λειψία. Τον επόμενο χρόνο ανέλαβε τη μετάφραση της πραγματείας του William Cullen για τη φαρμακολογία (Materia Medica) και ανακάλυψε πως τα συμπτώματα της χρήσης κινίνης από έναν υγιή οργανισμό είναι παρόμοια με εκείνα που θεράπευε η κινίνη σε ασθενείς. Ο Χάνεμαν είχε ήδη διατυπώσει την άποψη πως συχνά οι πρακτικές της καθιερωμένης ιατρικής της εποχής του δεν είχαν αποτελέσματα ή ακόμα οδηγούσαν σε επιδείνωση της υγείας των ασθενών και για αυτό το λόγο στράφηκε στη θεμελίωση μίας νέας θεωρίας. Για τη διερεύνηση της ανακάλυψής του, πειραματίστηκε χορηγώντας φαρμακευτικές ουσίες στον εαυτό του και καταγράφοντας τα αποτελέσματα. Οι έρευνές του οδήγησαν τελικά στη θεμελιώδη αρχή της ομοιοπαθητικής, σύμφωνα με την οποία «τα όμοια θεραπεύουν τα όμοια» (λατ. similia similibus curantur), προτείνοντας πως οι ασθένειες θεραπεύονται με τη χορήγηση φαρμάκων που όταν χορηγούνται σε υγιείς οργανισμούς προκαλούν τα ίδια συμπτώματα με αυτά των ασθενειών.
Μνημείο προς τιμή του Χάνεμαν στη Λειψία
Γνωστοποίησε για πρώτη φορά την «αρχή των ομοίων» σε δημοσίευση του 1796. Τα επόμενα χρόνια, ο Χάνεμαν εξέλιξε τη θεωρία του εισάγοντας την ιδέα πως χρησιμοποιώντας τις φαρμακευτικές ουσίες σε πολύ μικρές έως απειροελάχιστες δόσεις, ήταν δυνατό να ενισχυθεί η δραστικότητά τους μέσα από μια διαδικασία «δυναμοποίησής» τους, κατά την οποία οι ουσίες σταδιακά αραιώνονταν, ενώ το διάλυμα αναταρασσόταν μετά από κάθε αραίωση. Στράφηκε στη μείωση των δόσεων και κατ' επέκταση της τοξικότητάς τους προκειμένου να αποφευχθούν ανεπιθύμητες επενέργειές τους. Αρχικά πίστευε πως σε μικρές δόσεις η δράση των ουσιών εξασθενούσε λιγότερο από το αναμενόμενο, ισχυριζόμενος πως οι ασθενείς οργανισμοί χαρακτηρίζονταν από μία ανώμαλη ευαισθησία στα φάρμακα, ώστε να χρειάζονται μικρότερες δόσεις. H θεωρία της δυναμοποίησης προτάθηκε περίπου το 1825 και καθώς φαίνεται υπήρξε άρηκτα συνδεδεμένη με το διαδεδομένο δόγμα του βιταλισμού (ή της «ζωτικής δύναμης»), της πεποίθησης δηλαδή πως οι λειτουργίες ενός ζωντανού οργανισμού καθορίζονται από μία μη φυσική εσωτερική δύναμη.
Το σημαντικότερο σύγγραμμα του Χάνεμαν, με τίτλο Organon der rationellen Heilkunst εκδόθηκε το 1810 περιέχοντας μία εκτεταμένη παρουσίαση του νέου θεραπευτικού συστήματος που πρότεινε και το οποίο ονόμασε ομοιοπαθητική. Ήδη από την εποχή της έκδοσης του Οργάνου, ο Χάνεμαν ασπαζόταν την πεποίθηση πως οι ασθένειες οφείλονταν σε «διαταραχές της άυλης δύναμης (η ζωτική αρχή) που προσδίδει ζωή στο ανθρώπινο σώμα» και πως για την ομοιοπαθητική, η θεραπεία είναι αποτέλεσμα της αντίδρασης της ζωτικής δύναμης στο κατάλληλα επιλεγμένο φάρμακο. Ισχυρίστηκε πως η «δυναμοποίηση» μπορούσε να απελευθερώσει ένας είδος ενέργειας, που ο ίδιος θεωρούσε άυλη και πνευματική. Αναφέρεται στή «μαγική» ιαματική δύναμη των φαρμάκων πού παρασκευάστηκαν (δυναμοποιήθηκαν), σύμφωνα μέ τήν ομοιοπαθητική θεωρία» και στην «εσωτερική πνευματοειδή δύναμη» των ομοιοπαθητικών φαρμάκων καί στόν «εκπνευματισμό της ύλης» . Για να διαπιστωθούν οι θεραπευτικές ιδιότητες των φαρμακευτικών ουσιών, ο Χάνεμαν υπέδειξε την «επαλήθευση» τους σε υγιή άτομα και κατέγραψε λεπτομερώς τα συμπτώματά τους σε έναν κατάλογο ομοιοπαθητικής φαρμακολογίας (Materia Medica).
Συνέχισε να ασκεί την ιατρική και να ερευνά πάνω στην ομοιοπαθητική μέχρι το τέλος της ζωής του. Πέθανε το 1843 στο Παρίσι.
Ο Χάνεμαν ήταν δεϊστής, δηλ. πίστευε στην ύπαρξη κάποιας υπέρτερης ανώτερης δημιουργικής δύναμης. Ήταν επίσης φλογερός υποστηρικτής (και μαθητής) του Εμάνουελ Σβέντενμποργκ (1688-1772), ο οποίος ήταν πνευματιστής δεχόμενος αποκαλύψεις και διδάσκαλος του τρόπου επικοινωνίας με τα πνεύματα . Υπήρξε μέλος της Στοάς των ελευθεροτεκτόνων. Στο εξώφυλλο του Οργάνου υπάρχει το μασωνικό σύνθημα "Aude Sapere" ("Τόλμησε να γίνεις σοφός"). Ο Χάνεμαν παρεδεχόταν την ύπαρξη του «Ζωϊκού Μαγνητισμού» (Μεσμερισμού). Ο ίδιος αναφερόμενος στον «Ζωϊκό Μαγνητισμό», γράφει: «Αυτὴ η θεραπευτικὴ δύναμη, που αγνοήθηκε και συκοφαντήθηκε για έναν ολόκληρο αιώνα, συχνά κατά τρόπο ανόητο, είναι ένα θαυμαστό, ανεκτίμητο δώρο του Θεού στόν άνθρωπο... Διά μέσου αυτού... με επαφή ή ακόμα και χωρὶς αυτήν, η ζωτική δύναμη του υγιούς... προικισμένου μεσμεριστή εισρέει δυναμικὰ σε έναν άλλο άνθρωπο» . Σε επιστολή του (15-04-1827) σε κάποιο πιστό φίλο του, Stapf, αναφερόμενος στον Θεό τον χαρακτηρίζει «Ανώτατο Όν ή Ανώτατη Ύπαρξη» , ενώ γράφοντας στον ίδιο σε άλλη περίσταση (1826) εκφράζει θαυμασμό προς τον Κομφούκιο καί την θεϊκή του σοφία που είναι απαλλαγμένη από θαύματα καί προκαταλήψεις. Αναφερόμενος στον Ιησού τον αποκαλεί «αρχισυναισθηματία» ("archenthusiast"), που δεν οδηγεί την διαφώτιση στην ευθεία οδό της σοφίας
Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ
Ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ (ρωσ. Влади́мир Влади́мирович Набо́ков) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, ρωσικής καταγωγής.
Γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη στις 22 Απριλίου του 1899. Το 1919 έφυγε από τη Ρωσία. Σπούδασε για τέσσερα χρόνια ρωσική και γαλλική λογοτεχνία στο Τρίνιτι Κόλετζ του Καίμπριτζ και έζησε στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στην Ελβετία και στις ΗΠΑ απομονωμένος, γράφοντας πρωτότυπα πεζογραφήματα και μεταφράζοντας έργα του Πούσκιν. Πέθανε στις 2 Ιουλίου 1977 στο Μοντρέ της Ελβετίας.
Έγραψε μυθιστορήματα, όπως «Λολίτα», «Το δώρο», «Απελπισία», «Άντα», «Η αληθινή ζωή του Σεμπάστιαν Νάιτ».
Αναζητούσε την αισθητική ευδαιμονία, έδειχνε τρυφερότητα για τα πράγματα που συνήθως οι άλλοι αδιαφορούσαν. Τα βιβλία του ήταν θρίλερ, αστυνομικά μυθιστορήματα, ρομαντικά μυθιστορήματα, κάτι ανάμεσα στην παρωδία και την κοινοτοπία.
Το σπίτι του στην Αγία Πετρούπολη λειτουργεί σήμερα ως μουσείο.
http://el.wikipedia.org/wiki/Βλαντιμίρ_Ναμπόκοφ
Γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη στις 22 Απριλίου του 1899. Το 1919 έφυγε από τη Ρωσία. Σπούδασε για τέσσερα χρόνια ρωσική και γαλλική λογοτεχνία στο Τρίνιτι Κόλετζ του Καίμπριτζ και έζησε στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στην Ελβετία και στις ΗΠΑ απομονωμένος, γράφοντας πρωτότυπα πεζογραφήματα και μεταφράζοντας έργα του Πούσκιν. Πέθανε στις 2 Ιουλίου 1977 στο Μοντρέ της Ελβετίας.
Έγραψε μυθιστορήματα, όπως «Λολίτα», «Το δώρο», «Απελπισία», «Άντα», «Η αληθινή ζωή του Σεμπάστιαν Νάιτ».
Αναζητούσε την αισθητική ευδαιμονία, έδειχνε τρυφερότητα για τα πράγματα που συνήθως οι άλλοι αδιαφορούσαν. Τα βιβλία του ήταν θρίλερ, αστυνομικά μυθιστορήματα, ρομαντικά μυθιστορήματα, κάτι ανάμεσα στην παρωδία και την κοινοτοπία.
Το σπίτι του στην Αγία Πετρούπολη λειτουργεί σήμερα ως μουσείο.
http://el.wikipedia.org/wiki/Βλαντιμίρ_Ναμπόκοφ
Σήμερα 2/7... Κατάθεσις της τιμίας Εσθήτος της παναγίας Θεοτόκου εν Βλαχερναίς,
 |
| Ιβίσκος και Ρογδιά (φ.Μ.Κυμάκη) |
Κατάθεσις της τιμίας Εσθήτος της παναγίας Θεοτόκου εν Βλαχερναίς,
Ιουβεναλίου πατριάρχου Ιεροσολύμων
για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει νέα καρτέλα
με φακό +-