25 Νοεμβρίου 1863 (158 χρόνια πριν) γεννήθηκε:
Ίον Καντακουζηνός Ρουμάνος ιατρός
Ο Ίον Καντακουζηνός (Ion Cantacuzino, 25 Νοεμβρίου 1863 - 14 Ιανουαρίου 1934) ήταν διάσημος Ρουμάνος παθολόγος, μετέπειτα καθηγητής στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου και μέλος της Ρουμανικής ακαδημίας. Ήταν επίσης ο ιδρυτής του ιδρύματος Ίον Καντακουζηνός.
Γεννήθηκε στο Βουκουρέστι και καταγόταν από τον ρουμάνικο κλάδο της ελληνικής οικογένειας των Καντακουζηνών με καταγωγή από το Βυζάντιο. Σπούδασε στο Παρίσι ιατρική και εργάστηκε σε διάφορα νοσοκομεία στο Παρίσι. Το 1894 έλαβε το διδακτορικό του και ανέλαβε αναπληρωτής καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Ιασίου στην Ρουμανία. Μετά από δύο χρόνια όμως επέστρεψε στο Παρίσι και εργάστηκε στο ίδρυμα Παστέρ. Το 1901 επέστρεψε στην Ρουμανία και στο Βουκουρέστι όπου και έλαβε θέση καθηγητή. Έκανε πολλές έρευνες και ανακάλυψε μια νέα θεραπεία για τη χολέρα, τη φυματίωση και τον ερυθρό πυρετό.
Κατά τον Β΄ Βαλκανικό πόλεμο διορίστηκε επικεφαλής ιατρικής ομάδας για την καταπολέμηση της χολέρας στις τάξεις του ρουμανικού στρατού. Την ίδια θέση είχε και κατά τη διάρκεια του Α΄παγκοσμίου πολέμου.
Πέμπτη, Νοεμβρίου 25, 2021
Ίον Καντακουζηνός Ρουμάνος ιατρός
Φιντέλ Κάστρο Κουβανός πολιτικός
25 Νοεμβρίου 2016 (5 χρόνια πριν) πέθανε:
Φιντέλ Κάστρο Κουβανός πολιτικός
Ο Φιδέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους (ισπανικά: Fidel Alejandro Castro Ruz, 13 Αυγούστου 1926 - 25 Νοεμβρίου 2016) ήταν Κουβανός επαναστάτης και πολιτικός, ο οποίος κυβέρνησε την Κούβα ως πρωθυπουργός από το 1959 έως το 1976 και στη συνέχεια ως πρόεδρος από το 1976 έως το 2008. Πολιτικά μαρξιστής-λενινιστής, υπηρέτησε επίσης ως ο πρώτος γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας από το 1965 έως το 2011.
Βιογραφία
Ο Κάστρο γεννήθηκε στο Μπιράν της επαρχίας Οριέντε στις 13 Αυγούστου 1926. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας και για κάποιο χρονικό διάστημα άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Από φοιτητής ακόμα αναμείχτηκε στα επαναστατικά κινήματα εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα. Στην εξέγερση του Σαντιάγο (26 Ιουλίου 1953) ήταν από τους αρχηγούς της επίθεσης κατά των στρατιωτικών καταυλισμών, συνελήφθη όμως και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 ετών. Το 1955 αμνηστεύτηκε και κατέφυγε στις ΗΠΑ. Εκεί προσπάθησε να μυήσει στην επανάσταση τους εξόριστους Κουβανούς. Η αμερικάνικη κυβέρνηση όμως αντέδρασε κι έτσι ο Κάστρο διέφυγε στο Μεξικό. Από κει, με λίγους άντρες, αποβιβάστηκε στην Κούβα (2 Δεκεμβρίου 1956) και ανέβηκε στα βουνά.
Το επαναστατικό κίνημα πήρε μεγάλες διαστάσεις και οι αντάρτες, μετά από πολλές επιτυχίες, κατέλαβαν την 1η Ιανουαρίου 1959 την πρωτεύουσα Αβάνα. Ο Μπατίστα απέδρασε από την Κούβα και πρωθυπουργός ανέλαβε ο Φιντέλ Κάστρο (1959), αξίωμα το οποίο διατήρησε έως το 1976.
Η υποχώρηση του Σοβιετικού ηγέτη Νικίτα Χρουστσόφ στη μεγάλη κρίση της Κούβας τον Οκτώβριο του 1962 και η απομάκρυνση των σοβιετικών πυραύλων από το νησί προκάλεσε την οργή του Φιντέλ Κάστρο, με αποτέλεσμα να επέλθει ψυχρότητα στις σχέσεις Αβάνας-Μόσχας. Χρόνια αργότερα το ομολόγησε ο ίδιος ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης, στην εισήγησή του στο πρώτο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας: «Οι Κουβανοί δυσκολεύτηκαν τότε να καταλάβουν σ' όλη της την έκταση την αξία αυτής της λύσης. Σήμερα όμως βλέπουμε αντικειμενικά ότι η κρίση του Οκτωβρίου του 1962 σήμαινε μια νίκη του επαναστατικού στρατοπέδου... Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκατέστησαν αργότερα πολεμικές βάσεις στην Κεντρική Αμερική και στη Φλόριδα για οργάνωση πειρατικών επιδρομών στις ακτές μας κι έγιναν πολλές τέτοιες επιδρομές, οι επιδρομές αυτές δεν αποτελούσαν παρά τα τελευταία χτυπήματα του τραυματισμένου αλλά ανίκανου αυτοκρατορικού γοήτρου». Στα τέλη του Απριλίου του 1963 η Μόσχα έπεισε τον Φιντέλ να επισκεφτεί την Ε.Σ.Σ.Δ. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 27ης Απριλίου του 1963 ένα σοβιετικό Τουπόλεφ-114, που μετέφερε τον Κουβανό ηγέτη, έφτασε στην πόλη Μούρμανσκ, στον πολικό κύκλο[43]. Την επομένη, 28 Απριλίου, η υποδοχή στη Μόσχα ήταν θριαμβευτική. Ο Νικίτα Χρουστσόφ και ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ, πρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ, υποδέχθηκαν τον Κάστρο στο αεροδρόμιο Βνούκοβο. Στη συνέχεια επιβιβάστηκαν σε ανοικτό αυτοκίνητο, επευφημούμενοι από εκατοντάδες χιλιάδες Μοσχοβίτες στην πορεία προς την Κόκκινη Πλατεία, όπου έλαβε χώρα κολοσσιαία συγκέντρωση προς τιμήν του Κάστρο[44]. Την Πρωτομαγιά ο Κάστρο και ο Χρουστσόφ παρακολούθησαν την παραδοσιακή συγκέντρωση από το μαυσωλείο της Κόκκινης Πλατείας, χαιρετώντας τα πλήθη που επευφημούσαν τον Κουβανό ηγέτη. Περίπου 100.000 άνθρωποι κατέκλυσαν και το Στάδιο Λένιν, όπου ο Κάστρο παρακολούθησε ποδοσφαιρικό αγώνα, αν και το αθλητικό πάθος του ήταν το μπέιζμπολ, το ερασιτεχνικό πρωτάθλημα του οποίου είχε εγκαινιάσει στην Αβάνα στις 13 Απριλίου, πριν ξεκινήσει για την Ε.Σ.Σ.Δ.
Το 1965 έγινε γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας και το 1976 συγκέντρωσε στο πρόσωπό του τα αξιώματα του προέδρου του κράτους και του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων. Το 1991 επανεκλέχτηκε γενικός γραμματέας του κόμματος και το 1993, 1998 και 2003 το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων ανανέωσε για πέντε χρόνια την προεδρική του θητεία. Αναδείχτηκε σε ηγετική μορφή του Τρίτου Κόσμου και ανέπτυξε τους δεσμούς της χώρας του τόσο με αφρικανικές όσο και με ασιατικές χώρες. Το 1975 έστειλε στρατεύματα στην Ανγκόλα στο πλευρό του Λαϊκού Κινήματος για την Απελευθέρωση της Ανγκόλας και το 1978 στην Αιθιοπία για την αντιμετώπιση της εισβολής της Σομαλίας. Το γεγονός αυτό, καθώς και η βοήθεια που πρόσφερε στους Σαντινίστας της Νικαράγουας το 1979, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο τις σχέσεις του με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1991 η ανατροπή των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης σήμαναν την απαρχή μεγάλων οικονομικών δυσκολιών για την Κούβα και ο Κάστρο αναγκάστηκε να κάνει ορισμένα ανοίγματα προς την κατεύθυνση της φιλελευθεροποίησης της κουβανικής οικονομίας. Τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Λένιν (1961) και το χρυσό μετάλλιο Ζολιό-Κιουρί για την ειρήνη το 1972. Συνέγραψε πολιτικά έργα, τα νεότερα από τα οποία είναι Οκτωβριανή Επανάσταση και η Επανάσταση της Κούβας (1978), Φιντέλ (1987).
Ο ηγέτης της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, υποβλήθηκε σε εγχείρηση στο έντερο, καθώς έπασχε από καρκίνο, στο συγκεκριμένο σημείο, στις 31 Ιουλίου 2006 και μεταβίβασε προσωρινά την εξουσία στον αδελφό του, Ραούλ Κάστρο.
Στις 19 Φεβρουαρίου του 2008, έπειτα από μισό αιώνα στο τιμόνι της Κούβας, ο Κάστρο ανακοίνωσε την οριστική παραίτησή του.
Ο Φιντέλ Κάστρο πέθανε στην Αβάνα, σε ηλικία 90 ετών, στις 25 Νοεμβρίου 2016. Από το 2006, ταλαιπωρούνταν από πολλά προβλήματα υγείας. βικιπαίδεια
Αββάς Πρεβώ Γάλλος συγγραφέας
25 Νοεμβρίου 1763 (258 χρόνια πριν) πέθανε:
Αββάς Πρεβώ Γάλλος συγγραφέας
Ο αββάς Πρεβώ (πραγμ. όνομα Αντουάν Φρανσουά Πρεβώ ντ' Εζίλ (Antoine François Prévost d'Exiles), Εστντέν, Αρτουά (Hesdin, Artois) 1697 - Σαντιγί 1763) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος.
Μαθήτευσε στους Ιησουίτες και έγινε δόκιμος μοναχός της Εταιρείας αλλά την εγκατέλειψε για να καταταγεί στον στρατό. Ύστερα από ένα αποτυχημένο έρωτα, ο Πρεβώ έγινε Βενεδικτίνος μοναχός και το 1726 ιερέας. Επειδή όμως εγκατέλειψε κι αυτήν του την θέση με συνέπεια να εκδοθεί ένταλμα συλλήψεως εναντίον του (lettre de cachet), διέφυγε στο Λονδίνο το 1728 αποφασισμένος να ζήσει στο εξής από την πένα του.
Την ίδια χρονιά εκδόθηκαν στο Παρίσι οι πρώτοι τέσσερις τόμοι του μυθιστορήματός του Αναμνήσεις ενός ευγενούς. Ύστερα από ένα χρόνο παραμονής στην Αγγλία ο Πρεβώ πήγε στην Ολλανδία και το 1730 άρχισε η δημοσίευση του Άγγλου φιλοσόφου που διήρκεσε εννιά χρόνια και καταλάμβανε οκτώ τόμους.
Το 1731 δημοσιεύτηκαν στο Άμστερνταμ ο πέμπτος, έκτος και έβδομος τόμος των Αναμνήσεων ενός ευγενούς. Ο έβδομος τόμος περιλάμβανε την Ιστορία του ιππότη ντε Γκριέ και της Μανόν Λεσκώ και δημοσιεύτηκε μεμονωμένος στο Παρίσι την ίδια χρονιά. Η γαλλική κυβέρνηση απαγόρευσε το έργο αλλά «το Παρίσι ξετρελλάθηκε μ’ αυτό το μυθιστόρημα. Οι άνθρωποι τρέχαν να το αγοράσουν [τις παράνομες εκδόσεις του] λες κι ορμούσανε στη μάχη».
Το 1733, επειδή έμαθε στο Άμστερνταμ όπου βρισκόταν, ότι οι Βενεδικτίνοι είχαν πετύχει την έκδοση διαταγής φυλάκισής του, δραπέτευσε στην Αγγλία με την γυναίκα ενός άλλου. Για να ζήσει παρέδιδε μαθήματα αλλά ένας μαθητής του τον κατηγόρησε ότι πλαστογράφησε επιταγή πενήντα λιρών και φυλακίστηκε. Το έγκλημα της πλαστογραφίας επέσυρε τότε θανατική καταδίκη αλλά σε λίγο ο Πρεβώ αφέθηκε ελεύθερος και γύρισε στην Γαλλία έχοντας δηλώσει υποταγή στο τάγμα των Βενεδικτίνων. Πέθανε μοναχός είκοσι χρόνια αργότερα.[ Το έργο που του χάρισε την αθανασία, η Μανόν Λεσκώ, είναι κατά κάποιον τρόπο η αυτοβιογραφία του : Ο ήρωάς του, ο ιππότης ντε Γκριέ, προοριζόταν κι αυτός για ιερωμένος κι έχει τον ίδιο ανήσυχο χαρακτήρα με τον συγγραφέα του. Το μυθιστόρημα αυτό ήταν η αρχή των romans larmoyants, των δακρύβρεκτων μυθιστορημάτων, που συγκινεί μέχρι σήμερα -ειδικά οι οπερατικές μεταφορές του- παρ’ όλο που μιλά για μιαν εταίρα κι ένα απατεώνα. Η επίδρασή του στους μεταγενέστερους (Ρουσσώ, Ντιντερό, Μπερναρντέν ντε Σαιν-Πιέρ, Δουμά υιό) ήταν τεράστια.
Η Φρεγάτα «Ελλάς» («Ελλάς Ι», αρχικό όνομα «Ελπίς»)
25 Νοεμβρίου 1826 (195 χρόνια πριν):
Η φρεγάτα Ελλάς φτάνει στο Ναύπλιο για να γίνει η πρώτη ναυαρχίδα του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.
Η Φρεγάτα «Ελλάς» («Ελλάς Ι», αρχικό όνομα «Ελπίς»), ήταν πλοίο που αγοράστηκε το 1824-1826 με εντολή της προσωρινής ελληνικής κυβέρνησης (Εκτελεστικό 1824) και χρηματοδότηση από το δεύτερο αγγλικό δάνειο, με συμφωνία που συνήφθη με διαμεσολάβηση των μελών της Φιλελληνικής Επιτροπής του Λονδίνου. Η παραγγελία αφορούσε δυο φρεγάτες, που θα έπαιρναν τα ονόματα «Ελπίς» και «Σωτήρ». Μετά από το σκάνδαλο ναυπήγησης ελληνικών φρεγατών (1824), ναυπηγήθηκε στη Νέα Υόρκη των Η.Π.Α. αντί του ποσού των 750.000 δολαρίων και παραλήφθηκε μόνο ένα πλοίο, το οποίο ονομάστηκε «Ελπίς». Κατέπλευσε στο Ναύπλιο με ξένο πλήρωμα τον Νοέμβριο του 1826. Είχε εκτόπισμα 1660 τόνων, οπλισμό 48 πυροβόλων των 16 λιβρών και 16 ολμοπυροβόλων (καρρανάδων) των 42 λιβρών [1]. Χρησιμοποιήθηκε στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον των Τούρκων, τα τελευταία χρόνια του αγώνα. Στις 30-31 του Μάη 1828 βύθισε 2 τουρκικά πολεμικά πλοία στη Ναυμαχία του κάβο Μπαμπά. Είχε άδοξο τέλος, γιατί πυρπολήθηκε την 1 Αυγούστου 1831 από τον Ναύαρχο Μιαούλη κατά τη στάση των Υδραίων εναντίον του Κυβερνήτη Καποδίστρια σε όρμο του Πόρου.
Σήμερα 25/11 ... Αικατερίνης Μεγαλομάρτυρος, Αγίου Μερκουρίου Μεγαλομάρτυρος
 |
| στην εξοχή των Μουρνιών (φ.Μ.Κυμάκη) |
 |
| για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +- |