Σελίδες

Σάββατο, Δεκεμβρίου 25, 2021

Κάρλος Καστανιέδα Περουβιανός συγγραφέας

Κάρλος Καστανιέδα Περουβιανός συγγραφέας



25 Δεκεμβρίου 1925 (96 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Κάρλος Καστανιέδα Περουβιανός συγγραφέας

Ο Κάρλος Καστανιέδα (Carlos César Salvador Arana Castañeda[3], 25 Δεκεμβρίου 1925 – 27 Απριλίου 1998) που γεννήθηκε στο Περού αλλά αργότερα πήρε την Αμερικανική υπηκοότητα ήταν ανθρωπολόγος και συγγραφέας. Ξεκινώντας το 1968 με τη δημοσίευση του Οι Διδασκαλίες του Δον Χουάν, ο Καστανιέδα έγραψε μια σειρά βιβλίων που περιγράφει τη μαθητεία του στον παραδοσιακό Μεσο-αμερικανικό σαμανισμό. 

Τα 12 βιβλία του έχουν πουλήσει περισσότερα από 8 εκατομμύρια αντίτυπα σε 17 χώρες. Τα βιβλία και ο Καστανιέδα, ο οποίος σπάνια μιλούσε σε κοινό για τη δουλειά του, υπήρξαν αμφιλεγόμενοι για πολλά χρόνια. Οι υποστηρικτές πιστεύουν ότι τα βιβλία είναι είτε αληθή, είτε πολύτιμες εργασίες στη φιλοσοφία και περιγραφές πρακτικών οι οποίες επιτρέπουν μια αυξημένη επίγνωση. Για πολλά χρόνια, οι ανθρωπολόγοι θεωρούσαν τη δουλειά του σημαντική και αυθεντική, ωστόσο μια σειρά αποκαλύψεων τα επόμενα χρόνια έθεσαν υπό αμφισβήτηση την ειλικρίνεια του Καστανιέδα.

 Οι ακαδημαϊκοί κριτικοί τώρα υποστηρίζουν ότι τα βιβλία του είναι έργα μυθιστορηματικά, υποδεικνύοντας τις πολλές εσωτερικές αντιθέσεις και ασυμφωνίες ανάμεσα στα βιβλία και στα ανθρωπολογικά δεδομένα, στις εναλλακτικές πηγές που θα μπορούσε να αντλήσει ο Καστανιέδα λεπτομερείς πληροφορίες για τις σαμανιστικές πρακτικές καθώς και στην έλλειψη υποστηρικτικών αποδείξεων.

Στα βιβλία του, ο Καστανιέδα διηγείται σε πρώτο πρόσωπο αυτά που υποστηρίζει ότι αποτελούν τη μαθητεία του σε έναν Γιάκι Σαμάνο που ονομάζεται Δον Χουάν Μάτους τον οποίο συνάντησε το 1960. Ο Καστανιέδα έγραψε ότι αναγνωρίστηκε από τον Δον Χουάν Μάτους να έχει τον ενεργειακό σχηματισμό του "ναγουάλ", τον οποίο εφόσον τον διάλεγε το πνεύμα θα μπορούσε να γίνει ο ηγέτης μιας ομάδας πολεμιστών. Χρησιμοποίησε επίσης τον όρο "ναγουάλ" για να σηματοδοτήσει το μέρος της αντίληψης το οποίο βρίσκεται στην περιοχή του αγνώστου, ωστόσο είναι δυνατόν ο άνθρωπος να το φτάσει, το οποίο υπονοεί για την ομάδα των μάγων του, ότι ο Δον Χουάν ήταν με κάποιον τρόπο ο σύνδεσμος με αυτό το άγνωστο. 

Ο Καστανιέδα συχνά αναφέρεται σε αυτή την άγνωστη περιοχή ως μη συνηθισμένη πραγματικότητα, κάτι το οποίο δείχνει ότι αυτή η περιοχή αποτελεί μια πραγματικότητα, αλλά είναι θεμελιωδώς διαφορετική από τη συνηθισμένη φύση της πραγματικότητας της οποίας την εμπειρία έχουμε ως ανθρώπινα όντα τα οποία είναι απορροφημένα στις καθημερινές τους ασχολίες μέσω της κοινωνικής διαμόρφωσης και εκπαίδευσής τους. Η συνηθισμένη πραγματικότητα όπως έχουν την εμπειρία της οι άνθρωποι είναι απλώς μια "περιγραφή" η οποία έχει τοποθετηθεί μέσω της "εξημέρωσης" στη συνείδησή τους από τη στιγμή που ήταν βρέφη.

Ο Καστανιέδα αποσύρθηκε από τη δημόσια θέα το 1973, ζώντας σε ένα σπίτι με τις τρεις "μάγισσες", γυναίκες που είχαν κόψει τις σχέσεις με τις οικογένειές τους και είχαν αλλάξει τα ονόματά τους. Ίδρυσε την Cleargreen, έναν οργανισμό που προωθούσε την Προένταση (Tensegrity), μια σειρά ασκήσεων υποτίθεται Τολτέκικης προέλευσης και ισχυρίζονταν ότι ήταν ιδιαίτερα δυνατές πνευματικά. Μετά το θάνατο του Καστανιέδα το 1998, οι τρεις μάγισσες και άλλοι άνθρωποι που ήταν συνδεδεμένοι με τον Καστανιέδα εξαφανίστηκαν από την κοινή θέα.


 

Βιογραφικά Στοιχεία

Τα αρχεία των μεταναστών δείχνουν ότι ο Κάρλος Σέσαρ Αράνα Καστανιέδα γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου του 1925 στην Καχαμάρκα του Περού.[4] Τα αρχεία δείχνουν ότι το επίθετό του το πήρε από τη μητέρα του τη Σουσάνα Καστανιέδα Ναβόα (Susana Castañeda Navoa). Ο πατέρας του ήταν ο Σέσαρ Αράνα Μπουρουνγκαράι (Cesar Arana Burungaray). Το επίθετό του εμφανίζεται με τον χαρακτήρα ñ σε πολλά ισπανόφωνα λεξικά, αν και τα πιο διάσημα έργα του είναι δημοσιευμένα με την αγγλική εκδοχή του ονόματος. 

Μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και έγινε ένας "ουδετεροποιημένος πολίτης" το 1957. Το 1960 παντρεύτηκε την Μάργκαρετ Ρούνιαν (Margaret Runyan) στην Τιχουάνα του Μεξικού. Έζησαν μαζί μόνο για έξι μήνες, αλλά το διαζύγιό τους βγήκε το 1973. Εκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (University of California, Los Angeles - UCLA) από όπου πήρε το πτυχίο του το 1962 και το διδακτορικό του το 1973.

Τα πρώτα τρία βιβλία του Καστανιέδα, Οι Διδασκαλίες του Δον Χουάν, Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα και Ταξίδι στο Ιξτλάν, γράφτηκαν καθώς ο Καστανιέδα ήταν φοιτητής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο UCLA (Καλιφόρνια). Έγραψε αυτά τα βιβλία ως την καταγραφή της έρευνάς του που περιέγραφε τη μαθητεία του με τον "Άνθρωπο της Γνώσης" ο οποίος αποκαλείται στα βιβλία ως Δον Χουάν Μάτους, ένας Ινδιάνος Γιάκι από το βόρειο Μεξικό. Το Μάρτιο του 1973 ο Καστανιέδα ήταν στο εξώφυλλο του περιοδικού Time (5 Μαρτίου 1973 - Vol. 101 No. 10) Αρχειοθετήθηκε 2006-06-27 στο Wayback Machine.. Το άρθρο τον περιέγραφε ως "ένα αίνιγμα το οποίο είναι τυλιγμένο σε μυστήριο". Από τη συνέντευξη αυτή και μετά ο Καστανιέδα εξαφανίστηκε από τη δημόσια θέα μέχρι τη δεκαετία του 1990.

Το 1974, το τέταρτο του βιβλίο, Ιστορίες Δύναμης, δημοσιεύτηκε. Αυτό το βιβλίο τελειώνει με τον Καστανιέδα να πηδάει από ένα βράχο στην άβυσσο και σηματοδότησε το τέλος της μαθητείας του στον Δον Χουάν. Ο Καστανιέδα συνέχισε να είναι διάσημος στο αναγνωστικό κοινό και στα επόμενα βιβλία του. Συνολικά 12 βιβλία του Καστανιέδα εκδόθηκαν, τα δύο από τα οποία εκδόθηκαν μετά το θάνατό του.

Στη δεκαετία του 1990 ο Καστανιέδα συνέχισε να εμφανίζεται στο κοινό για να προωθήσει την Προένταση (Tensegrity), μια σειρά κινήσεων που υποστήριζε ότι είχε κληροδοτηθεί από 25 γενιές Τολτέκων Σαμάνων.

Ο Καστανιέδα πέθανε στις 27 Απριλίου 1998 στο Λος Άντζελες λόγω επιπλοκών καρκίνου στο ήπαρ. Δεν έγινε δημόσια τελετή και η σορός του Καστανιέδα κάηκε ενώ οι στάχτες του στάλθηκαν στο Μεξικό. Σχεδόν δύο μήνες αργότερα, στις 19 Ιουνίου του 1998, εμφανίστηκε μια ανακοίνωση στον τύπο με τίτλο Ένας Αποσιωπημένος Θάνατος για τον Μυστικιστή Συγγραφέα Κάρλος Καστανιέδα (A Hushed Death for Mystic Author Carlos Castaneda) από το δημοσιογράφο J.R. Moehringer στους Los Angeles Times.

Τέσσερις μήνες μετά το θάνατο του Καστανιέδα ο C. J. Castañeda, που είναι γνωστός και ως Adrian Vashon, του οποίου το πιστοποιητικό γεννήσεως δείχνει ότι ο Κάρλος Καστανιέδα είναι πατέρας του, αμφισβήτησε τη διαθήκη του Καστανιέδα δικαστικά. Για πολλά χρόνια ο Καστανιέδα ανέφερε τον Vashon ως γιο του. Η διαθήκη είχε υπογραφεί τέσσερις μέρες πριν το θάνατο του Καστανιέδα και ο Vashon αμφισβήτησε την αυθεντικότητά της. Τελικώς ο Vashon δεν δικαιώθηκε.
Το έργο του

Είναι σαφές ότι η συνεισφορά του υπήρξαν τα βιβλία του και η διάδοση των Μαγικών Περασμάτων. Ο Κάρλος Καστανιέδα είχε την ευκαιρία να επιδείξει την πιθανή εξέλιξη του ανθρώπου.

Το 1993 ο Καστανιέδα ανακοίνωσε τα Μαγικά Περάσματα, την κορύφωση της τέχνης των τολτέκων Πολεμιστών, τα οποία μεταφέρθηκαν προφορικά στον Καστανιέδα από γενιά σε γενιά. Τις κινήσεις αυτές τις ονόμασε επίσης Tensegrity (στο βιβλίο "Μαγικά Περάσματα" της ελληνικής μετάφρασης μεταφράζεται ως Προένταση από το μεταφραστή), η οποία λέξη είναι δανεισμένη από την Αρχιτεκτονική και συνδυάζει τις έννοιες της "έντασης" (tension) και της "ακεραιότητας" (integrity). Παράλληλα, ίδρυσε την οργάνωση Cleargreen για τη διάδοση τους και έκανε πολλές εμφανίσεις για την περαιτέρω διάδοσή τους. Αυτή ήταν μια διαφοροποίηση σε σχέση με την προηγούμενη φάση της απομόνωσης, και εξέπληξε πολλούς δεδομένου ότι δεν ανέφερε τα μαγικά περάσματα σε προηγούμενα βιβλία του.

Τα έργα του Καστανιέδα, είναι όλα γραμμένα στα αγγλικά αν και ο ίδιος μιλούσε τέλεια καστιλιάνικα (στην πραγματικότητα, διόρθωσε ο ίδιος τις ισπανικές μεταφράσεις των βιβλίων του) και αποτελούν τη μεταφορά της κοσμοθεώρησης που τον εισήγαγε ο Δον Χουάν. Πολύ γρήγορα τα έργα του έγιναν κλασικά στην πνευματική λογοτεχνία και στη λογοτεχνία της Νέας Εποχής.

Κατά τα δύο πρώτα βιβλία ο Καστανιέδα επικεντρώνεται στην χρήση του πεγιότ το οποίο το ονομάζει μεσκαλίτο στο βιβλίο, και το θεωρεί ως μια δύναμη-προστάτη κατά ανάλογο τρόπο όπως και τα φυτά-συμμάχους που ανήκουν στο είδος Datura και τη χρήση των μανιταριών του είδους psilocybe (ψυχοτροπικά μανιτάρια), τα οποία χρησιμοποίησε ο Δον Χουάν ως μέσο για να δημιουργήσει στον Κάρλος Καστανιέδα αυτό που ονόμαζε "κατάσταση αυξημένης συνείδησης".

Από το τρίτο βιβλίο, "Ταξίδι στο Ιξτλάν", το κείμενο των βιβλίων του επικεντρώνεται στην επίτευξη "άλλων πραγματικοτήτων" χωρίς τη χρήση οποιουδήποτε παραισθησιογόνου. Στο τέταρτο βιβλίο, "Ιστορίες Δύναμης", διηγείται την "εγκατάλειψη του κόσμου" από την πλευρά του Δον Χουάν, αφήνοντας πίσω του τον Καστανιέδα ως κληρονόμο του και ως τον επόμενο "Ναγουάλ", ελεύθερο να βρει και να αποκτήσει τους δικούς του μαθητές. 


1968 Οι Διδασκαλίες του Δον Χουάν - (The Teachings of Don Juan: A Yaqui Way of Knowledge, ISBN 0-520-21757-8), (ελλ. μτφ. Άγγελος Μαστοράκης για τις εκδ. "Καστανιώτη", 1999)
1971 Μια ξεχωριστή πραγματικότητα: παραπέρα συζήτηση με τον Δον Χουάν - ((A Separate Reality, ISBN 0-671-73249-8), (ελλ. μτφ. Λουκάς Θεοδωρακόπουλος για τις εκδ. "Καστανιώτη", α΄έκδοση 1978, β΄ 1999)
1973 Ταξίδι στο Ιξτλάν: τα διδάγματα του Δον Χουάν - (Journey to Ixtlan, ISBN 978-0-671-73246-2), (ελλ. μτφ. εκδ. "Καστανιώτη, 1978)
1975 Ιστορίες Δύναμης - (Tales Of Power, ISBN 978-0-671-73252-3), (ελλ. μτφ. Νίκος Σιδέρης εκδ. "Καστανιώτης", 1978)
1977 Ο Δεύτερος Κρίκος Δύναμης - (The Second Ring Of Power, ISBN 978-0-671-73247-9), (ελλ. μτφ. Ελευθερία Τσολάκη για τις εκδ. "Κάκτος", 1991)
1981 Το Δώρο του Αετού - (The Eagle's Gift, ISBN 978-0-671-73251-6), (ελλ. μτφ. Ελευθερία Τσολάκη, εκδ. "Κάκτος", 1991)
1984 Εσωτερική Φλόγα - (The Fire From Within, ISBN 978-0-671-73250-9), (ελλ. μτφ. Κώστας Τσαπόκας για τις εκδ. "Κάκτος", 1991)
1987 Η Δύναμη της Σιωπής - (The Power Of Silence, ISBN 978-0-671-73248-6), (ελλ. μτφ. Στέλλα Κωνσταντινέα για τις εκδ. "Κάκτος", 1988)
1993 Η Τέχνη των Ονείρων - (The Art Of Dreaming, ISBN 978-1-85538-427-9), (ελλ. μτφ. Ρένα Καρακατσάνη για τις εκδ. "Κάκτος", 1994)
1996 Silent Knowlegde (γνωστό και ως "Το μωβ βιβλίο (The Purple Book)», το οποίο πουλήθηκε μόνο στα εργαστήρια Tensegrity. ISBN 9781888294118}
1998 Η Ενεργός Πλευρά του Απείρου - (The Active Side of Infinity, ISBN 978-0-06-092960-2), (ελλ. μτφ. Αλέκος Μανωλίδης για τις εκδ. "Λιβάνης-Το Κλειδί", 2001)
1999 Μαγικά Περάσματα - (Magical Passes, ISBN 978-0-671-73247-9), (ελλ. μτφ. Χριστιάννα Σακελλαροπούλου για τις εκδ. "Λιβάνη-Το Κλειδί", 1998)
2001 Ο Τροχός του Χρόνου - (The Wheel of Time: Shamans of Ancient Mexico, Their Thoughts About Life, Death and the Universe, ISBN 978-0-7434-1280-3), (ελλ. μτφ. Αλέξανδρος Καλοφωλιάς για τις εκδ. "Λιβάνη-Το Κλειδί", 1999)

Η επιτυχία των βιβλίων του Καστανιέδα είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστούν και πολλοί ακόμα μάγοι ή πολεμιστές από την παράδοση των ινδιάνων ιθαγενών, κάποιοι από τους οποίους έρχονταν σε αντιπαράθεση μαζί του. 


Στοιχεία από τη κοσμοθεώρησή του

Ήδη ξεκινώντας από το βιβλίο του "Διδασκαλίες του Δον Χουάν", προσδιόρισε το τι σημαίνει να βαδίζει κανείς στην ατραπό του πολεμιστή ή το μονοπάτι της αψογοσύνης. Οι αρετές και οι αρχές του πολεμιστή του επιτρέπουν να οδηγηθεί στο να αντιληφθεί τον κόσμο και την ύπαρξή του με έναν νέο τρόπο.

Το "ονείρεμα" και η "ανασκόπηση" μαζί, κάνουν ικανό να δημιουργήσουν το ενεργειακό "διπλό" - μια οντότητα η οποία δεν μπορεί να καταστραφεί και ικανή να δράσει μόνη της.

Το ονείρεμα ξεκινάει με τον μαθητευόμενο να κινείται με συνείδηση στο περιβάλλον των ονείρων του με τέτοιο τρόπο όπως και στην καθημερινή του ζωή. Αυτή η τεχνική συμπληρώνεται από την "τέχνη της παραφύλαξης", η οποία έχει την ανασκόπηση ως βασικό συστατικό της το οποίο περιλαμβάνει το να ξαναζήσει ο μαθητευόμενος τις εμπειρίες της ζωής του, ώστε να καταλάβει πράγματα για τον ίδιο και να ανακτήσει τη χαμένη του ενέργεια από τα γεγονότα.

Μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις των Τολτέκων αφορούν το γεγονός ότι τα ανθρώπινα όντα έχουν ένα φωτεινό κουκούλι ή ενεργειακό πεδίο γύρω από το φυσικό τους σώμα. Επίσης είδαν ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με έναν ειδικό σχηματισμό που αποτελείται από δύο μέρη. Αυτοί είναι οι "ναγουάλ" ή οι "διπλοί άνθρωποι" σύμφωνα με τον Καστανιέδα. Λόγω της ειδικής ενεργειακής κατανομής, το ναγουάλ έχει μεγαλύτερα ποσά ενέργειας στη διάθεσή του. 


Οι Μάγισσες

Αφού ο Καστανιέδα απομακρύνθηκε από τη δημόσια θέα το 1973, αγόρασε ένα μεγάλο σπίτι στο Λος Άντζελες το οποίο μοιραζόταν με τις τρεις γυναίκες ακολούθους του, οι οποίες έγιναν ευρύτερα γνωστές ως οι Μάγισσες. 

Οι Μάγισσες είχαν ως προϋπόθεση ένταξης στην ομάδα του Καστανιέδα το σπάσιμο των σχέσεων και δεσμών με φίλους και την οικογένειά τους. Επίσης, αρνούνταν να φωτογραφηθούν και πήραν καινούρια ονόματα η Ρεγγίνα Ταλ (Regina Thal) έγινε η Φλορίντα Ντόνερ (Florinda Donner-Grau), η Μαίρηαν Σίμκο έγινε η Ταΐσα Άμπελαρ {Taisha Abelar} και η Κάθλιν Πολμαν έγινε η Κάρολ Τιγγς (Carol Tiggs).

συνέχεια στη βικιπαίδεια

Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ Αμερικανός ηθοποιός

Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ Αμερικανός ηθοποιός



25 Δεκεμβρίου 1899 (122 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ Αμερικανός ηθοποιός

Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ (Humphrey DeForest Bogart, 25 Δεκεμβρίου 1899 - 14 Ιανουαρίου 1957) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Αποτελεί θρύλο του σινεμά λόγω τη συμμετοχής του σε μια σειρά αστυνομικών ταινιών μυστηρίου κατά την χρυσή εποχή του Χόλυγουντ.

 Είναι γνωστός για τις ταινίες Το Απολιθωμένο Δάσος του 1936, Το Γεράκι της Μάλτας του 1941, Καζαμπλάνκα του 1942, Η σειρήνα της Μαρτινίκα του 1944, Πάθος και αίμα του 1946, Ο Θησαυρός της Σιέρα Μάντρε του 1948 και την ταινία που του χάρισε το όσκαρ το 1951 Η βασίλισσα της Αφρικής. Ο Μπόγκαρτ, γιος εύπορης οικογένειας, ξεκίνησε με την προϋπόθεση ν' ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του και γράφτηκε στην Ιατρική στο Γέιλ απ' όπου αποβλήθηκε. Αργότερα το 1918 κατατάχθηκε στο ναυτικό όπου σ' ένα καυγά απέκτησε το σημάδι στα χείλη που θα τον έκανε αργότερα διάσημο. 

Στις αρχές της δεκαετίας του '20, μετά τη θητεία του στο ναυτικό, ο Μπόγκαρτ έκανε διάφορες δουλειές. Κάποια στιγμή με τη βοήθεια των γνωριμιών του κατάφερε να δουλέψει σαν ηθοποιός σε μικρούς ρόλους στο θέατρο. 

Στα τέλη της δεκαετίας του '20 έλαβε μέρος σε κάποιες ταινίες της Fox και το 1930 υπέγραψε συμβόλαιο. Οι ταινίες στις οποίες συμμετείχε όμως δεν ήταν πετυχημένες κι η Fox διέκοψε το συμβόλαιό του, μέχρι που το 1936 ο φίλος του Λέσλι Χάουαρντ έπεισε τον Τζακ Γουόρνερ να προσλάβει τον Μπόγκαρτ για τη μεταφορά του θεατρικού Το Απολιθωμένο Δάσος. Ο ρόλος του γκάνγκστερ Duke Mantee που είχε ξαναερμηνεύσει στο θέατρο, κέρδισε τους κριτικούς και την ίδια χρονιά υπέγραψε συμβόλαιο με τη Warner. Από το 1936 μέχρι το 1940 ο Μπόγκαρτ έπαιζε δεύτερους ρόλους, μέχρι που ήρθαν οι ταινίες Το Γεράκι της Μάλτας και Καζαμπλάνκα κι ο Μπόγκαρτ έγινε πρώτο όνομα στο Χόλυγουντ. 

Παντρεύτηκε τέσσερις φορές, την τελευταία με την συμπρωταγωνίστριά του στο φιλμ Η σειρήνα της Μαρτινίκα, Λορίν Μπακόλ, που ήταν μικρότερη του κατά εικοσιπέντε χρόνια. Πέθανε το 1957 στο Λος Άντζελες από καρκίνο του οισοφάγου. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει πρώτο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών. συνέχεια στη βικιπαίδεια

Θρασύβουλος Σταύρου Έλληνας συγγραφέας

Θρασύβουλος Σταύρου Έλληνας συγγραφέας




Ο Θρασύβουλος Σταύρου


25 Δεκεμβρίου 1979 (42 χρόνια πριν) πέθανε:

Θρασύβουλος Σταύρου Έλληνας συγγραφέας

Ο Θρασύβουλος Σταύρου (1886 - 25 Δεκεμβρίου 1979) ήταν Έλληνας φιλόλογος, ποιητής και μεταφραστής.

Γεννήθηκε στην Πέτρα Λέσβου και φοίτησε στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης και μετά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Όταν το 1911 πήρε πτυχίο φιλολογίας, συνέχισε για δύο χρόνια τις σπουδές του στο Μόναχο. Εργάστηκε ως καθηγητής στη Σμύρνη, γυμνασιάρχης, εκπαιδευτικός σύμβουλος και διευθυντής Μέσης Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας (1944-45).

Στη Σμύρνη εξέδωσε την ποιητική συλλογή Δρόμοι και μονοπάτια (1921). Είχε το ψευδώνυμο Μελικέρτης. Έπειτα μετέφρασε ξένη λογοτεχνία, όπως Γκαίτε (Ελένη του δεύτερου Φάουστ, 1925), Σίλερ (Μαρία Στιούαρτ, 1932), Μολιέρο (Με το ζόρι παντρειά - Ταρτούφος - Οι κατεργαριές του Σκαρπίνου, 1950), Ουγκώ (Ρουί Μπλάνς, 1951) και Μυσέ (Μια πόρτα πρέπει να είναι ανοιχτή ή κλειστή, 1948 και Δεν πρέπει να ορκίζεσαι για τίποτα, 1950). Συνέχισε με μεταφράσεις αρχαίων συγγραφέων, όπως Αίσωπο (1950), Μένανδρο (1954), Αριστοφάνη (1967), Ευριπίδη (1972) και Πίνδαρο (μεταθανάτια έκδοση το 1979).

Έγγραψε τη Νεοελληνική μετρική (1930) και υπήρξε ένας από τους συγγραφείς τηου σχολικού εγχειριδίου Νεοελληνική Γραμματική (1941). Μαζί με τους Μ.Τριανταφυλλίδη, Μ.Οικονόμου έγραψε το Η γλώσσα μου (1955) και δημοσίευσε το  Ο μεταφραστής και αγωνιστής του δημοτικισμού (περιοδικό Ν.Εστία 1963 , τεύχος 73). Βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την ποιότητα του μεταφραστικού του έργου το 1972. 

Πέθανε στην Αθήνα τα Χριστούγεννα του 1979. Είναι αδελφός του Δημητρίου Σταύρου, επίσης μεταφραστή, του οποίου η σύζυγος Τατιάνα είναι συγγραφέας.  πε4ρισσότερα στη βικιπαίδεια

Τριστάν Τζαρά Ρουμάνος ποιητής

Τριστάν Τζαρά Ρουμάνος ποιητής



25 Δεκεμβρίου 1963 (58 χρόνια πριν) πέθανε:

Τριστάν Τζαρά Ρουμάνος ποιητής

Ο Τριστάν Τζαρά (Tristan Tzara, πραγματικό όνομα Sami Rosenstock, Moineşti, 16 Απριλίου 1896 - Παρίσι, 25 Δεκεμβρίου 1963) ήταν Ρουμάνος/Γάλλος ποιητής, ιδρυτής του κινήματος του Ντανταϊσμού, ενός ρεύματος με κύριο στόχο την αισθητική πρόκληση και την αποδόμηση της γλώσσας.

Βιογραφία

Ο Τζαρά γεννήθηκε στη Ρουμανία σε μiα εβραϊκή οικογένεια αλλά έζησε και έδρασε κυρίως στο Παρίσι. Στα τέλη του 1929 εγκατέλειψε τον Ντανταϊσμό και μεταπήδησε στην ομάδα των υπερρεαλιστών. Προσπάθεια του ήταν να συνενώσει τον υπερρεαλισμό με τον Μαρξισμό.

Στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου έλαβε μέρος στην Γαλλική αντίσταση ενώ το 1947 προσχώρησε και στο Κομμουνιστικό κόμμα.

Πέθανε στο Παρίσι το 1963.
Εργογραφία
Τα Μανιφέστα του Ντανταϊσμού
L' Homme Approximatif (1931)
Parleur Seul (1950)
Vingt-cinq Poemes (25 Ποιήματα) 

βικιπαίδεια

Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια

Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια




25 Δεκεμβρίου 304 (1717 χρόνια πριν) πέθανε:

Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια

Η Αναστασία η Φαρμακολύτρια (Anastasia di Sirmio, ... - 25 Δεκεμβρίου 304) είναι μάρτυρας της ορθόδοξης εκκλησίας.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρώμη στα τέλη του 3ου μ.Χ αιώνα. Ήταν κόρη αρχοντικής οικογένειας. Πατέρας της ήταν ο Πραιτέξτατος, ισχυρός προύχοντας την Ρωμαϊκή εποχή και ειδωλολάτρης. Η μητέρα της Φλαβία ήταν χριστιανή.

Η Αναστασία βαφτίστηκε χριστιανή και ανατράφηκε από την μητέρα της. Την οδήγησε μάλιστα στον χριστιανό διδάσκαλο Χρυσόγονο, που μετά το θάνατο της μητέρας της ανέλαβε πλήρως τη διδασκαλία της. Όταν η Αναστασία έφτασε σε ώριμη ηλικία, ο πατέρας της την πίεζε να παντρευτεί τον Ρωμαίο εθνικό Πόπλιο, το οποίο και έγινε παρά τη θέλησή της. Η Αναστασία απέφυγε τον Πόπλιο σαρκικά, προφασιζόμενη ότι ήταν ασθενής, νόσο αεί προφασιζόμενη όπως αναγράφει το συναξάριό της, ενώ αυτός της κατέτρωγε την περιουσία σε ειδωλολατρικές και άσωτες εκδηλώσεις. Η Αναστασία υπέφερε πολύ, διότι δεν μπορούσε να εκπληρώσει ελεύθερα τις χριστιανικές της υποχρεώσεις.

Ο αιφνίδιος θάνατος του συζύγου της, ελευθέρωσε όλες τις δυνατότητες της Αναστασίας. Έτσι διέθετε όλα της τα πλούτη, το χρόνο, τη δράση και την αγάπη της στο να επισκέπτεται στις φυλακές τους φυλακισμένους Χριστιανούς, να τους ενισχύει και να τους ενθαρρύνει, ώστε να μην δειλιάσουν μπροστά στο μαρτύριο. Έγινε αλείπτρια, δηλαδή προπονήτρια, πολλών μαρτύρων που οφείλουν το ένδοξο μαρτυρικό τους τέλος στην ενθάρρυνση και τη στήριξη της Αναστασίας.

Στο έργο της αυτό δεν περιορίστηκε μόνο στη Ρώμη αλλά άπλωσε τη δράση της μέχρι την Ανατολή, έως την Νικομήδεια της Μικράς Ασίας, αφού διέτρεξε το Ιλλυρικό και τη Μακεδονία, όπου έδρασε κυρίως στην πόλη της Θεσσαλονίκης.


Η δράση στη Θεσσαλονίκη



Οι αγίες Αγάπη, Χιονία και Ειρήνη από τη Θεσσαλονίκη, μαθήτριες της αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας που μαρτύρησαν στην περιοχή της Ξηροκρήνης. Μικρογραφία απο το Μηνολόγιο του Βασιλείου B'.

Ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη, αποτέλεσε τη διδάσκαλο στον Χριστιανισμό για τις τρεις αδελφές Αγάπη, Χιονία και Ειρήνη, που μαρτύρησαν επί Διοκλητιανού στη Θεσσαλονίκη. Πριν το μαρτύριο τους, οι τρεις μαθήτριές της, γνώρισαν την φροντίδα και την αγάπη της, για το λόγο αυτό οι ρωμαϊκές αρχές της πόλης φυλάκισαν και βασάνισαν την Αναστασία σε φυλακή της Θεσσαλονίκης. Είναι μάλιστα πιθανό ότι το όρος στο οποίο τοξεύθηκε από στρατιώτη η τρίτη από τις αδελφές, η αγία Ειρήνη, είναι το όρος όπου σήμερα βρίσκεται η Μονή της Αγίας Αναστασίας στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης. Η Αναστασία φρόντισε για τον ενταφιασμό των τιμίων σωμάτων των τριών αδελφών παρθενομαρτύρων. Η μνήμη των εν Θεσσαλονίκη μαθητριών της Αγίας Αναστασίας, τριών αδελφών Αγάπης, Χιονίας και Ειρήνης τιμάται στις 16 Απριλίου. Μάλιστα δύο παλαιοχριστιανικές βασιλικές που βρέθηκαν στη συνοικία Ξηροκρήνη της Θεσσαλονίκης θεωρείται πως συνδέονται με το μαρτύριο των τριών γυναικών (Παλαιοχριστιανική Βασιλική Ξηροκρήνης και Παλαιοχριστιανική Βασιλική οδού Αγίου Δημητρίου και Λαγκαδά). 


Το μαρτύριο

Το μαρτύριο της Αγίας Αναστασίας.

Η άκαμπτη και ανυποχώρητη Αναστασία τελικά δέθηκε σε πασσάλους και δεμένη ως ήταν παραδόθηκε στη φωτιά στις 22 Δεκεμβρίου του 303 ή 304 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη (ή κατά άλλους στο Σίρμιο) ενώ άλλες πηγές τοποθετούν το μαρτύριό της στη Ρώμη.

Το τίμιο σώμα της Αναστασίας, το παρέλαβε σύμφωνα με τα συναξάρια, μια ευσεβής αρχόντισσα χρησιμοποιώντας τη γνωριμία με τον τοπικό Έπαρχο και το ενταφίασε στον κήπο της οικίας της. Αργότερα έκτισε εκεί χριστιανικό ναό.

Άλλες πηγές αναγράφουν ότι ο σύζυγος της Αναστασίας, Πόπλιος, την φυλάκισε γιατί δεν κατάφερε να τη μεταστρέψει στην ειδωλολατρία. Τον δε διδάσκαλό της Χρυσόγονο τον έκλεισε ο Διοκλητιανός σε φυλακή και τον βασάνιζε, διότι δίδασκε με παρρησία και πολλή επιτυχία τον Χριστιανισμό. Σώζεται αλληλογραφία μεταξύ της Αγίας Αναστασίας, τον καιρό που την είχε φυλακίσει ο άνδρας της, για να εμποδίσει την φιλάνθρωπη δράση της, και του Χρυσογόνου, όταν ήταν και αυτός στην φυλακή. Τον Χρυσόγονο ακολούθησε η Αναστασία στη μαρτυρική του πορεία από τη Ρώμη στη Νικομήδεια, αφού εν τω μεταξύ αποφυλακίσθηκε μετά τον θάνατο του συζύγου της (ο Πόπλιος πήγε πρέσβης στην Περσία όπου τον βρήκε αιφνίδιος θάνατος).

Η μνήμη της τιμάται στις 22 Δεκεμβρίου.
Μονές και Ναοί της Αγίας

Η Αγία Αναστασία ετιμάτο ιδιαίτερα στη Μικρά Ασία. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή με την καταφυγή των Μικρασιατών προσφύγων, τονώθηκε στον Ελλαδικό χώρο η λατρεία της αγίας Αναστασίας, σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο. Προς τιμήν της Αγίας Αναστασίας έχουν κτισθεί πολλοί ναοί και μονές. 





Η αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια, εικόνα του 15ου αι.
Στο Χορόσκιοϊ της Μικράς Ασίας βρισκόταν έως και πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή, Ναός της Αγίας Αναστασίας όπου συγκέντρωνε πιστούς από ολόκληρη τη Μικρά Ασία, ιδιαίτερα κατά την εορτή της αγίας τον Δεκέμβριο. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 οι Μικρασιάτες μετέφεραν την ιερά εικόνα της αγίας στη νέα τους πατρίδα στον Περισσό της Νέας Ιωνίας Αττικής, όπου και έκτισαν νέο ναό της Αγίας Αναστασίας σε ανάμνηση του καταστραφέντος ναού στη Μικρά Ασία. Εκεί πλέον φυλάσσεται η ιερή εικόνα της Αγίας.
Στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Νικαίας Αττικής υπάρχει παρεκκλήσιο της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας και πραγματοποιείται στη μνήμη της Ιερά Πανήγυρις από τους απογόνους των προσφύγων Μικρασιατών.
Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν δυο ναοί της Αγίας. Ο Ιερός Ναός Αγίας Αναστασίας & Αγίων Θεοδώρων στην προσφυγική περιοχή της Νέας Βάρνας Συκεών και ο Ιερός Ναός Αγίας Αναστασίας Νέας Κηφισιάς που εγκαινιάστηκε το 2013 στην περιοχή όπου επίσης εγκαταστάθηκαν Μικρασιάτες μετά την Καταστροφή του 1922.
Στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης βρίσκεται η βυζαντινή Πατριαρχική Μονή Αγίας Αναστασίας Φαρμακολύτριας
Κοντά στο Αίγιο, συγκεκριμένα στον οικισμό της Νέας Κερύνειας.
Ναός της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας υπάρχει και στο νησί της Ρόδου.
Μεσαιωνικός Ναός της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας υπάρχει κοντά στην περιοχή των Πάνω Πολεμιδιών, στην επαρχία Λεμεσού 


Φαρμακολύτρια

Η αγία Αναστασία φέρει το προσωνύμιο Φαρμακολύτρια για δύο λόγους:

α) Δίδει φάρμακα και θεραπεύει σωματικές και ψυχικές ασθένειες: είχε άνωθεν δύναμη να λύει και να καταστρέφει των φαρμάκων και των δηλητηρίων τα δεινά αποτελέσματα και τις ενέργειες ή διότι παρέχει η ίδια αφθόνως φάρμακα, ‘’εκλύει’’ φάρμακα, για την θεραπεία ασθενειών, όπως λέγει το Μεγαλυνάριο μίας ακολουθίας της:‘’ Φάρμακα προχέουσα μυστικά ψυχών και σωμάτων θεραπεύεις πάθη δεινά, ω Αναστασία, τη θεία ενεργεία, διο τας χάριτάς σου πάντες κηρύττομεν’’.

β) Λύει τις φαρμακείες, δηλαδή τα μάγια: Ανάμεσα στις πολλές άλλες ιάσεις και θεραπείες που επιτελεί, έλαβε θεϊκή χάρη να διασώζει όσους έπεσαν στα δίχτυα των φαρμακών και των φαρμακευτριών, δηλαδή των μάγων και των μαγισσών.

Ισαάκ Νεύτων Άγγλος φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος, φιλόσοφος και θεολόγος

Ισαάκ Νεύτων



25 Δεκεμβρίου 1642 (379 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Ισαάκ Νεύτων Άγγλος φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος, φιλόσοφος και θεολόγος

Ο Σερ Ισαάκ Νεύτων (αγγλικά: Sir Isaac Newton, ορθή προφορά: Άιζακ Νιούτον, 4 Ιανουαρίου 1643 – 31 Μαρτίου 1727) ήταν Άγγλος φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος, φιλόσοφος, αλχημιστής και θεολόγος. Θεωρείται πατέρας της Κλασικής Φυσικής, καθώς ξεκινώντας από τις παρατηρήσεις του Γαλιλαίου αλλά και τους νόμους του Κέπλερ για την κίνηση των πλανητών διατύπωσε τους τρεις μνημειώδεις νόμους της κίνησης και τον περισπούδαστο «νόμο της βαρύτητας» (που ο θρύλος αναφέρει πως αναζήτησε μετά από πτώση μήλου από μια μηλιά). 

Μεγάλης ιστορικής σημασίας υπήρξαν ακόμη οι μελέτες του σχετικά με τη φύση του φωτός καθώς επίσης και η καθοριστική συμβολή του στη θεμελίωση των σύγχρονων μαθηματικών και συγκεκριμένα του διαφορικού και ολοκληρωτικού λογισμού. Δεν είχε κοινοπολιτειακή υπηκοότητα, αλλά είχε αποκτήσει τον τίτλο του Εταίρου της Βασιλικής Εταιρείας, που δίνονταν σε πολίτες ή μόνιμους κατοίκους της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Είχε διατελέσει πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας.

1450-1642: Η πολιτικοκοινωνική κατάσταση στην Αγγλία δύο αιώνες πριν τον Νεύτωνα

Το 1450, τον καιρό που γεννιόταν η τυπογραφία, έπεφτε η Βυζαντινή αυτοκρατορία και ο Ρεγιομοντάνος σήμαινε την αναγέννηση της θετικής επιστήμης στην Κεντρική Ευρώπη, στην Αγγλία ξεκινούσε ένας αιματηρός εμφύλιος, που έμελλε να διαρκέσει πάνω από τριάντα χρόνια, ο πόλεμος των Ρόδων (1451–1485). Οι συνέπειες του εμφύλιου αυτού οδήγησαν έμμεσα τη χώρα σε μία από τις ενδοξότερες περιόδους της ιστορίας της.

Συγκεκριμένα, όταν ο οίκος του Λάνκαστερ επικράτησε οριστικά επί του οίκου της Υόρκης, η ως τότε ισχυρή αγγλική αριστοκρατία είχε ατονήσει ανεπανόρθωτα από τις απώλειες της αναμέτρησης τόσο, ώστε ο Ερρίκος Ζ΄, που ανήλθε στο θρόνο το 1485, είχε την άνεση να κυβερνήσει εποικοδομητικά τη χώρα χωρίς να φθείρεται από εσωτερικές αντιπαλότητες. Ήταν η απαρχή της δυναστείας των Τυδώρ (1485-1603). Το κατοπινό μεγαλείο της Αγγλίας θεμελιώθηκε κατά τη διάρκεια της απολυταρχίας τους: η χώρα αναδεικνύεται ως το σπουδαιότερο ναυτικό και αποικιακό κράτος του κόσμου, η Εκκλησία της ανεξαρτητοποιείται από την Εκκλησία της Ρώμης, οι τέχνες και τα γράμματα, δίπλα στα άλλα, αναγεννώνται και ακμάζουν.

Μετά από μία τέτοια υποδομή ενός και μισού σχεδόν αιώνα και ενώ η δυναστεία των Στιούαρτ βρισκόταν για τέσσερις δεκαετίες στο θρόνο, για πρώτη φορά μετά από την αποδυνάμωση της αριστοκρατίας στον πόλεμο των Ρόδων, ο λαός της Αγγλίας διεκδικούσε πλέον συνειδητά και σθεναρά τη διαμόρφωση κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.

Σε αυτήν την πολιτικά ανήσυχη και μεταβατική περίοδο, την ημέρα των Χριστουγέννων του 1642 (σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο), στο χωριό Γούλσθορπ, κοντά στο Γκράντχαμ του Λίνκολνσαϊρ, γεννήθηκε ο Νεύτων.

 
1643-1661: Παιδικά χρόνια

Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είχε ήδη πεθάνει. Τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του μένει μαζί με τη μητέρα και τη γιαγιά του. Κατόπιν η μητέρα του, Χάννα, παντρεύεται για δεύτερη φορά και φεύγει από το σπίτι, αφήνοντας το μικρό Ισαάκ στα χέρια της μητέρας της. Όταν ο πατριός πεθαίνει επίσης, μετά από οκτώ χρόνια, η μητέρα γυρίζει στο χωριό με τα τρία ετεροθαλή αδέρφια του, δύο κορίτσια και ένα αγόρι. Είναι γνωστό ότι ο Νεύτων, ως νεαρός, κρατούσε ένα «αμαρτιολόγιο», έναν κατάλογο δηλαδή όπου σημείωνε τις αμαρτίες που πίστευε ότι διέπραττε. Μέσα εκεί αναφέρεται στη μητέρα του και στον πατριό του και έτσι γνωρίζουμε ότι ένιωθε ζήλια και μνησικακία για το γεγονός ότι εκείνη τον άφησε από μικρό για να ξαναπαντρευτεί. Πιστεύεται γενικά ότι η προσωπικότητά του, που διαμορφώθηκε αργότερα σε στρυφνή και αντικοινωνική, αναμφισβήτητα επηρεάστηκε από το ότι δεν είχε γνωρίσει τον πατέρα του και το ότι η μητέρα του τον άφησε μόνο του στη μικρή εκείνη ηλικία.

Τις πρώτες σπουδές του τις ολοκλήρωσε στο κοντινό Γκράντχαμ . Όταν η μητέρα του πείστηκε ότι ο πρωτότοκος γιος της δεν επρόκειτο να αφοσιωθεί στο γεωργικό τρόπο ζωής για τον οποίο τον προόριζε, αποφάσισε να τον αφήσει να προετοιμαστεί για περαιτέρω σπουδές στο πανεπιστήμιο. Έτσι, στις 5 Ιουνίου του 1661, ο νεαρός Νεύτων εισάγεται στο Κολλέγιο Τρίνιτι του Καίμπριτζ. Λαμβάνει το πρώτο πτυχίο του το 1665 και με υποτροφία, μετά από τρία χρόνια (1668) ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό του. Στο μεταξύ εκλέγεται μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας και αρχίζει έτσι επίσημα την ερευνητική σταδιοδρομία του. 


1661-1669: Σπουδές στο Κέμπριτζ και οι πρώτες έρευνες

Η παιδεία που έλαβε στο Γκράντχαμ, αν και βασιζόταν κυρίως στην αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία, συνδυασμένη με το ανήσυχο εφηβικό του πνεύμα, τον ώθησε να ασχοληθεί, εκτός από το διάβασμα, και με την ευρεσιτεχνία. Ανάμεσα σε άλλα είχε κατασκευάσει ηλιακά ρολόγια, τα οποία είχε τοποθετήσει σε καίρια σημεία στο διαμέρισμά του και, επίσης, είχε καταφέρει να σηκώσει ένα χαρταετό στον οποίο είχε εφαρμόσει ένα αναμμένο φανάρι, ένα εγχείρημα που λέγεται ότι τρομοκράτησε τους ανθρώπους της περιοχής του. Οπωσδήποτε, τέτοιου είδους δραστηριότητες μαρτυρούσαν ότι τον μικρό Ισαάκ διακατείχε οξεία ερευνητική διάθεση.

Για τον κοινωνικό κύκλο του Νεύτωνος κατά την περίοδο της φοίτησής του στο Καίμπριτζ, λίγα πράγματα είναι γνωστά. Οπωσδήποτε, ένας φίλος του ήταν ο συγκάτοικός του Ουίκινς (Wickins), ο οποίος εκτέλεσε κάποτε και χρέη γραφέα του. Από αναφορές του ίδιου του Νεύτωνος διαπιστώνουμε πως, πέρα από τη μελέτη, πολύ λίγα άλλα πράγματα τον ενδιέφεραν.

Σε αντίθεση με τη σύγχρονη φήμη του Καίμπριτζ, τον καιρό που ο Νεύτων ήταν εκεί, το ίδρυμα διένυε περίοδο σημαντικής ύφεσης, για λόγους που οφείλονταν κατά μείζονα λόγο στην πολιτική αστάθεια που επικρατούσε στη χώρα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αφενός την αποστασιοποίηση του νέου φοιτητή από τους συμφοιτητές του, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους επιδίδονταν σε ανούσιες παραπανεπιστημιακές ασχολίες, και αφετέρου την έλλειψη μεθοδικής και έγκυρης καθοδήγησης από τους διδασκάλους του, πολλοί από τους οποίους ήταν διορισμένοι στο ίδρυμα χάριν του πολιτικού ή θρησκευτικού καθεστώτος και ελάχιστη σχέση είχαν με τα επιστημονικά δρώμενα.

Αυτή η κατάσταση, ωστόσο, δεν φαίνεται να εμπόδισε το νεαρό Νεύτωνα να ασχοληθεί με τις επιστήμες με τον πιο ενεργητικό και δημιουργικό τρόπο. Βρίσκοντας το δρόμο μόνος του, πειραματίστηκε αρχικά σε θέματα οπτικής — πολλές φορές με ακραίο τρόπο — ενώ παράλληλα μελετούσε τους παλαιότερους συγγραφείς, όπως οπτική από τον Κέπλερ, φιλοσοφία από τον Αριστοτέλη, τον Γαλιλαίο και τον Καρτέσιο και, φυσικά, τα μαθηματικά έργα αυτών και άλλων.

Από τα τελευταία είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε εκείνα που είχαν τη σημαντικότερη επίδραση στο έργο του ίδιου του Νεύτωνα. Τα Στοιχεία του Ευκλείδη ήταν η πρώτη επαφή του με τη γεωμετρία και γνωρίζουμε ότι, αν και αρχικά ήταν μία ρηχή επαφή και τα υποβίβασε σε σχέση με τη γεωμετρία του Καρτεσίου, με τον καιρό τού εμφύσησε τη μαθηματική αυστηρότητα και τουλάχιστον του δίδαξε τις κλασικές διαδικασίες της μαθηματικής απόδειξης.

Ένα από τα πρώτα βιβλία που περιήλθαν στα χέρια του ήταν και το Clavis Mathematicæ (1631) του Ουίλιαμ Ότρεντ (William Oughtred). Το βιβλίο είχε γραφτεί για διδακτικούς σκοπούς, περιείχε στοιχειώδη θέματα αριθμητικής και άλγεβρας και — το κυριότερο — διαπνεόταν από την μη παραδοσιακή πεποίθηση ότι η άλγεβρα ήταν ένα «εργαλείο ανακάλυψης», που δεν χρειαζόταν να υποστηρίζεται από τη γεωμετρία.

Η πεποίθηση αυτή ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο από τον Καρτέσιο, ο οποίος δίδασκε ότι η άλγεβρα μπορεί κατά μία έννοια αυτή να στηρίξει τη γεωμετρία. Εκτός από το φιλοσοφικό έργο του Καρτεσίου, το μοναδικό του καθαρά μαθηματικό σύγγραμμα, η «Γεωμετρία» (Géométrie, 1637), υπήρξε σταθμός στις μελέτες του Νεύτωνα. Πέρα από την καινοφανή αλγεβρική προσέγγιση καθαυτή σε γεωμετρικά ζητήματα, η «Γεωμετρία» αποτέλεσε επίσης το κίνητρο για την επινόηση του διαφορικού λογισμού. Συγκεκριμένα, η άποψη του Καρτεσίου ότι από την εξίσωση μίας καμπύλης μπορούμε δυνητικά να έχουμε οποιαδήποτε πληροφορία για την καμπύλη, παρότρυνε τον Νεύτωνα να γενικεύσει τις αποσπασματικές μεθόδους του Γάλλου φιλοσόφου σε «αναλυτικούς» αλγόριθμους που να έχουν εφαρμογή σε κάθε καμπύλη.

Στην ανάπτυξη τέτοιων αλγόριθμων από τη σκοπιά του ολοκληρωτικού λογισμού, ο Νεύτων βασίστηκε στο έργο του Τζον Ουόλις (John Wallis), ο οποίος υπήρξε μαθητής του Ότρεντ. Στο Arithmetica Infinitorum (1655) ο Ουόλις ασχολείται με το γνωστό πρόβλημα του τετραγωνισμού του κύκλου. Ορμώμενος από τη μελέτη αυτή, ο Νεύτων ασχολήθηκε με το γενικότερο πρόβλημα τετραγωνισμού καμπύλης, το οποίο σήμερα μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως εύρεση του εμβαδού κάτω από καμπύλη. Ακόμη βασίστηκε στο βιβλίο αυτό όταν ανακάλυπτε το γενικευμένο διωνυμικό θεώρημα. Τέλος, από τον Ουόλις ο Νεύτων διάβασε και το Tractatus Duo (1659), μία γεωμετρική μελέτη επάνω στην κυκλοειδή, την κισσοειδή και άλλες καμπύλες.

Ο Φρανς Βαν Σούτεν (Frans Van Schooten), Ολλανδός μαθηματικός, χωρίς να έχει παραγάγει αξιόλογο πρωτότυπο έργο, συνεισέφερε ωστόσο πολύ στις σπουδές του Νεύτωνα, εκδίδοντας και σχολιάζοντας με επιμέλεια σύγχρονους μαθηματικούς της εποχής, όπως τον Φρανσουά Βιέτ (François Viète) στο Opera Mathematicæ (1946), και τη Γεωμετρία του Καρτεσίου (1659-61), όπου συμπεριέλαβε, μεταξύ άλλων, έργα των Πιερ ντε Φερμά (Pierre de Fermat), Κρίστιαν Χόυχενς (Christiaan Huygens) και του Χέντρικ φαν Χόιρετ (Hendrik van Heuraet). Ο τελευταίος, ειδικά, δίνοντας μία γενική λύση επάνω στο πρόβλημα της «ευθυγράμμισης καμπύλης» (δηλαδή της εύρεσης του μήκους καμπύλης), έδωσε στον Νεύτωνα το ερέθισμα να ερευνήσει την ακριβή σχέση των πράξεων της παραγώγισης και της ολοκλήρωσης, ή, όπως ο ίδιος αργότερα τα ονόμασε, τη σχέση μεταξύ της ευθείας και της αντίστροφης «μεθόδου των ροών».

Όπως αναφέρει ο Γουάιτσαϊντ (D.T. Whiteside) στην έκδοση των μαθηματικών έργων του Νεύτωνα, για να κάνει δημιουργική δουλειά ένας μαθηματικός «χρειάζεται επαρκή συμβολισμό, ικανή γνώση της μαθηματικής δομής και της φύσης της αξιωματικής απόδειξης, άριστο έλεγχο του πυρήνα των σύγχρονων μαθηματικών και κάποια προδιάθεση για μελλοντική πρόοδο», ανάγκες που όσον αφορά τα παραπάνω έργα, ικανοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό για τον Νεύτωνα.

Τις χρονιές 1665 και 1666, όταν έπληττε την Ευρώπη η πανούκλα και το πανεπιστήμιο στο Καίμπριτζ παρέμεινε αναγκαστικά κλειστό για προφανείς προληπτικούς λόγους, ο Νεύτων γύρισε στο Γούλσθορπ. Κατά την παραμονή στη γενέτειρά του η μελέτη του πάνω στα έργα άλλων επιστημόνων άρχισε ήδη να αποδίδει καρπούς. Την περίοδο εκείνη έκανε, ή είχε τουλάχιστον εμπνευστεί, σημαντικότατες ανακαλύψεις για τα μαθηματικά και όχι μόνο: η θεωρία χρωμάτων, βασισμένη στα πειράματα που για καιρό διεξήγαγε, το γενικευμένο διωνυμικό θεώρημα, και βέβαια, ο απειροστικός λογισμός. Επρόκειτο για μία πολύ δυνατή ώθηση για την επιστήμη που «οδήγησε τα μοντέρνα μαθηματικά υψηλότερα από το επίπεδο της ελληνικής γεωμετρίας».Ήταν τόσο σημαντικές οι επιστημονικές ανακαλύψεις αυτές, που τα έτη 1665 και 1666 για τον Νεύτωνα αναφέρονται στη βιβλιογραφία ως «Anni Mirabiles» (Θαυματουργά Έτη). Ο ίδιος λέει για τις χρονιές αυτές: «Στις δυο χρονιές 1665 και 1666 της πανούκλας…ενδιαφερόμουν για τα Μαθηματικά και τη Φιλοσοφία πιο πολύ παρά οποιαδήποτε άλλη φορά από τότε».
1669-1696: Καθηγητής στη Λουκασιανή Έδρα του Τρίνιτι

Αντίγραφο του δεύτερου ανακλαστικού τηλεσκόπιου του Νεύτωνα, που παρουσίασε στη Βασιλική Εταιρεία το 1672.

Το 1669 διορίζεται στη Λουκασιανή Έδρα των Μαθηματικών στο Τρίνιτι, παίρνοντας τη θέση του καθηγητή του, Ισαάκ Μπάροου (Isaac Barrow). Ως καθηγητής γνωρίζουμε ότι δεν είχε την αναμενόμενη ίσως αναγνώριση, καθώς, όπως μάς πληροφορεί ο Χάμφρεϊ Νεύτων, ανιψιός του Ισαάκ, «...τόσο λίγοι πήγαιναν να τον ακούσουν, και ακόμη λιγότεροι τον καταλάβαιναν, που πολλές φορές, κατά κάποιο τρόπο ελλείψει ακροατηρίου, διάβαζε στους τοίχους». Στις παραδόσεις «έμενε συνήθως γύρω στη μισή ώρα· όταν δεν είχε ακροατήριο, επέστρεφε συνήθως σε επτά λεπτά ή λιγότερο.»

Ποιο ήταν το περιεχόμενο των διαλέξεών του όμως ώστε να μειώνεται τόσο πολύ το ακροατήριό του; Από τα αρχεία της πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης του Καίμπριτζ, γνωρίζουμε ότι είχε διδάξει οπτική (1670-1672), αριθμητική και άλγεβρα (1673-1683) και πολύ από το περιεχόμενο του περίφημου Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica (1684-1687), το οποίο είχε δρομολογηθεί ήδη από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, μέσα κυρίως από τεταμένη αλληλογραφία με τον Ρόμπερτ Χουκ (Hooke) και κατόπιν μετά από την επαφή του με τον Έντμουντ Χάλλεϋ (Halley). Επρόκειτο, λοιπόν, για διαλέξεις επάνω στις εκάστοτε ερευνητικές του ανησυχίες — κάπως απαιτητικό επίπεδο για τους προπτυχιακούς του φοιτητές.

Το 1672 ο Νεύτων εντάχθηκε στη Βασιλική Εταιρεία του Λονδίνου. Είχε έτσι την ευκαιρία να έρθει σε επαφή, προσωπικά ή αλληλογραφώντας, και με άλλους επιστήμονες πέρα από τον Χουκ και τον Χάλεϊ, όπως ήταν ο χημικός Ρόμπερτ Μπόιλ (Boyle), ο αστρονόμος Τζον Φλάμστιντ (John Flamsteed), καθώς και οι Χόιχενς και Γουάλις. Πιο γνωστοί ίσως από όλους ήταν ο Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς (Gottfried Wilhelm Leibniz), με τον οποίο ο Νεύτων είχε μεγάλη διαμάχη για τη διεκδίκηση της πατρότητας του λογισμού, και ο γνωστός φιλόσοφος Τζον Λοκ (John Locke), ιδρυτής του εμπειρισμού, με τον οποίο είχε επικοινωνία επάνω σε θεολογικά ζητήματα. συνέχεια στη βικιπαίδεια

Σήμερα 25/12... Χριστούγεννα

συμβολικά ως τα δώρα των Μάγων στο θείο βρέφος (φ.Μ.Κυμάκη)
συμβολικά ως τα δώρα των Μάγων στο θείο βρέφος (φ.Μ.Κυμάκη)

Χριστούγεννα! Χρόνια πολλά!!!


Βηθλεέμ
Γκασπάρ, Γκάσπαρος, Γάσπαρης
Εμμανουήλ, Μανώλης, Μανόλης, Μανουήλ, Μάνος, Μανούσος, Μανουσάκης, Μανουσάκι, Εμμανουέλλα, Εμμανουέλα, Μανουέλα, Μανωλία *
Μελχιώρ, Μελχιόρ
Μπαλταζάρ, Μπαλτασάρ
Χρήστος, Χρίστος, Χριστίνα, Χριστιάνα, Κριστιάνα, Χρίστα, Κρίστα, Χρίστη, Κρίστη, Χριστινάκι
Χρυσή, Χρύσα, Χρυσαλία, Χρυσαυγή, Χρυσούλα, Σήλια, Χρυστάλλα, Χρυσταλλία *

Για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-