ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (13 Ιανουαρίου 1859 - 27 Φεβρουαρίου 1943)

“Κι αν πέσαμε σε πέσιμο πρωτάκουστο
και σε γκρεμό κατρακυλήσαμε
που πιο βαθύ καμιά φυλή δεν είδε ως τώρα,
είναι γιατί με των καιρών το πλήρωμα
όμοια βαθύ εν’ ανέβασμα μας μέλλεται
προς ύψη ουρανοφόρα!”

Δείξε εσύ πως πρώτα είσαι ο άρχοντας
κι ο εξουσιαστής του θυμού σου, της βουλής σου,της ψυχής σου γίνε δουλευτής.
Σβήσε κάθε σου ξεχώρισμα,
ρίχτ΄το δαχτυλίδι σου αρραβώνα στο κανάλι του λαού.

Κι από σας κανείς δεν την ορίζει
κι από σας κανείς δεν την κρατεί
την ακέρια την Δικιοσύνη και την ακομμάτιαστη Αρετή.

Γιατί σέρνουν όργητες και μίση
Πάντα εσάς ΔΕΞΑ κι εσάς ΖΕΡΒΑ
και μαζί ένας τόπος εδώ κάτου δεν σας παίρνει
κι αν σας δίνανε τ΄απέραντα,
θα τα γύρευε ο καθένας σας δικά του.

Γύφτε λαέ, άκου με -  το πρωτόσταλτο είμαι
από την πλάση που θα΄ρθεί
κι ύστερα κι από ποιούς καιρούς και χρόνια πόσα.

Ποιός είναι αυτός που πύργους χτίζει στον αέρα
με την φωνή του κράχτη και μοιράζει μας
βασιλικά τα κάστρα και άπρεπων ελπίδων
ίσκιους μπροστά στα μάτια σας σαλεύει?
Είµαστ’ εµείς οι απάτριδοι κι οι αγιάτρευτοι·
γιούχα και πάντα γιούχα των πατρίδων!

Είµαστ’ εµείς οι αθάνατοι απολίτιστοι·
κι οι Πολιτείες ληµέρια των ακάθαρτων,
κι οι Πολιτείες ταµπούρια των κιοτήδων·
στη στρούγγα λυσσοµάνηµα και φαγωµός
λύκων, σκυλιών, προβάτων και τσοπάνηδων.
Γιούχα και πάλε γιούχα των πατρίδων!