Αλεξάντρ Μιχάιλοβιτς Πρόχοροφ (11 Ιουλίου 1916 – 8 Ιανουαρίου 2002)

Ο Αλεξάντρ Μιχάιλοβιτς Πρόχοροφ (ρωσ. Алекса́ндр Миха́йлович Про́хоров, ΔΦΑ: [ɐlʲɪˈksandr mʲɪˈxajləvʲɪt͡ɕ ˈproxərəf] 11 Ιουλίου 1916 – 8 Ιανουαρίου 2002) ήταν Ρώσος φυσικός γνωστός για την πρωτοποριακή έρευνα του πάνω στο λέιζερ για την οποία και πήρε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1964.

Ο Πρόχοροφ γεννήθηκε στο Άθερτον του Κουΐνσλαντ της Αυστραλίας από Ρώσους γονείς, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει στην Αυστραλία για να αποφύγουν την καταστολή από την τσαρική κυβέρνηση. Το 1923 μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση επέστρεψαν στη Ρωσία. Το 1934 ο Πρόχοροφ μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης για να σπουδάσει φυσική. Αποφοίτησε το 1939 και πήγε στη Μόσχα για να δουλέψει στο Ινστιτούτο Λέμπεντεφ, στο εργαστήριο ταλαντώσεων με επικεφαλής τον ακαδημαϊκό Νικολάι Παπαλέξη (Николай Дмитриевич Папалекси). Η έρευνά του ήταν αφιερωμένη στη διάδοση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στην ιονόσφαιρα. Κατά την έναρξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου το 1941 στη Σοβιετική Ένωση, κατατάχθηκε στον Κόκκινο Στρατό. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Πρόχοροφ πολέμησε στο πεζικό, και τραυματίστηκε δύο φορές σε μάχες, και του απονεμήθηκαν τρία μετάλλια, καθώς το μετάλλιο της Ανδρείας το 1946. Το 1944 αποστρατεύθηκε και επέστρεψε στο Ινστιτούτο Λέμπεντεφ, όπου το 1946 υποστήριξε το Ph.D με τη διατριβή με θέμα «Θεωρία της Σταθεροποίησης της συχνότητας ενός Ταλαντωτή στη Θεωρία μικρής παραμέτρου».