Χέρμπερτ φον Κάραγιαν

Ο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν (Herbert von Karajan, 5 Απριλίου 1908 – 16 Ιουλίου 1989) ήταν Αυστριακός διευθυντής ορχήστρας. Ο Κάραγιαν διηύθυνε τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου για τριάντα πέντε χρόνια.

Καταγωγή

Ο Κάραγιαν ήταν ο γιος οικογένειας ελληνικής καταγωγής από το Σάλτσμπουργκ. Ο προπάππος του, Γεώργιος Ιωάννης Καραγιάννης, γεννήθηκε στην Κοζάνη και έφυγε για τη Βιέννη το 1767, λόγω της τουρκοκρατίας, και τελικά κατέληξε στο Κέμνιτς του τότε Εκλεκτοράτου της Σαξωνίας. Ο γιος του Θεόδωρος εργάστηκε στη βιομηχανία υφασμάτων της Σαξωνίας και τιμήθηκε από τον Φρειδερίκο-Αύγουστο Α΄ την 1 Ιουνίου 1792 με την αποδοχή του στην τάξη των ευγενών. Aπό τότε υπάρχει το «von» στο όνομα της οικογενείας, το οποίο αργότερα έγινε Κάραγιαν

Στις 11 Ιουλίου 1869, μετά την μετοίκησή του στην Αυστρία, ο Θεόδωρος φον Κάραγιαν πήρε και τον τίτλο του Ιππότη (Ritter), ο οποίος επίσης μεταδόθηκε κληρονομικώς. Οι παραδοσιακοί βιογράφοι απέδιδαν σλοβακική και σερβική καταγωγή ή απλώς σλαβική καταγωγή στη μητέρα του, ωστόσο, η μητέρα του, μέσω του παππού του ο οποίος γεννήθηκε στο Μοϊστράνα στο δουκάτο της Καρνιόλας (στην σημερινή Σλοβενία), ήταν Σλοβένα. Έτσι, ο Κάραγιαν συσχετιζόταν με τον αυστριακό συνθέτη σλοβενικής καταγωγής Χούγκο Βολφ. Οι γονείς του ήταν η Μάρτα φον Κάραγιαν και ο Ερνστ φον Κάραγιαν. Πιθανολογείται ότι ο Κάραγιαν ήξερε μερικά σλοβένικα.

Βιογραφία

Ο Κάραγιαν γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ ως Χέριμπερτ Ρίτερ φον Κάραγιαν. Από το 1916 ως το 1926 σπούδασε στο Mozarteum στο Σάλτσμπουργκ. Το 1929 διηύθυνε τη «Σαλώμη» στο Festspielhaus του Σάλτσμπουργκ, και από το 1929 ως το 1934 ήταν ο πρώτος Καπελμάιστερ στο Στάντεατερ στο Ουλμ της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Το 1933 έκανε την έναρξη διεύθυνσής του στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ με τη σκηνή της «Walpurgisnacht» στην παραγωγή του Φάουστ υπό τον Μαξ Ράιναχαρτ. Το επόμενο έτος, και πάλι στο Σάλτσμπουργκ, διεύθυνε την Φιλαρμονική Ορχήστρα Βιέννης για πρώτη φορά, και από το 1934 ως το 1941, ήταν διευθυντής στην όπερα του Άαχεν της Γερμανίας. Τον Μάρτιο του 1935 δόθηκε μια σημαντική ώθηση στη σταδιοδρομία του, όταν υπέβαλε αίτηση για την ιδιότητα μέλους στο ναζιστικό κόμμα. Το ίδιο έτος, ο Κάραγιαν διορίστηκε ως νεώτερος «Generalmusikdirektor» της Γερμανίας στο αστικό θέατρο του Άαχεν. Σημείωσε σημαντική επιτυχία με την διεύθυνση της όπερας «Τριστάνος και Ιζόλδη» του Ρίχαρντ Βάγκνερ.

Το 1946 ο Κάραγιαν έδωσε την πρώτη μεταπολεμική συναυλία του στη Βιέννη με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα Βιέννης, αλλά του απαγορεύθηκε να διευθύνει περαιτέρω τις δραστηριότητές της από τις ρωσικές αρχές (όπως και η Γερμανία, έτσι και η Αυστρία είχε διαιρεθεί σε τέσσερις τομείς κατοχής - ένα γαλλικό, ένα αμερικανικό, ένα σοβιετικό και ένα βρετανικό τομέα κατοχής, ενώ η Βιέννη είχε διαιρεθεί σε τέσσερις τομείς) λόγω του ναζιστικού παρελθόντος του.

Το 1948 έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής της Gesellschaft der Musikfreunde στην Βιέννη. Διηύθυνε επίσης στη Σκάλα στο Μιλάνο. Το 1955 διορίστηκε διευθυντής μουσικής στην Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου ως διάδοχος του Βίλχελμ Φούρτβενγκλερ. Από το 1956 ως το 1964, ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής όπερας της Βιέννης. Επίσης είναι ο εμπνευστής του Πασχαλινού Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ.