Ιωάννης Β’ Μέγας Κομνηνός (περίπου 1262 - 16 Αυγούστου 1297)

 


16 Αυγούστου 1297 ) πέθανε: Ιωάννης Β΄ Μέγας Κομνηνός αυτοκράτορας της Τραπεζούντας

Ο Ιωάννης Β’ Μέγας Κομνηνός (περίπου 1262 - 16 Αυγούστου 1297) ήταν αυτοκράτορας της Τραπεζούντας από το 1280 ως το 1297. Ήταν ο νεώτερος γιος του Μανουήλ Α’ από την τρίτη του σύζυγο, την Τραπεζούντια ευγενή Ειρήνη Συρίκαινα. Ανέλαβε τον θρόνο, μετά την αιχμαλωσία του προκατόχου του Γεώργιου Α' από τους Τουρκομάνους. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του έντονες ήταν οι θρησκευτικές προστριβές και η στάση απέναντι στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία.


Πίνακας περιεχομένων
1 Σχέσεις με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία
2 Επιπτώσεις
3 Η μεσοβασιλεία της Θεοδώρας
4 Νομίσματα
5 Οικογένεια
6 Γενεαλογία
7 Πηγές
Σχέσεις με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Την εποχή εκείνη η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε διαιρεθεί σε ανθενωτικούς και ενωτικούς (σε αυτούς που θέλουν την ένωση την με την Καθολική εκκλησία και σε αυτούς που δεν την θέλουν). Οι ανθενωτικοί κύκλοι του βυζαντινού κόσμου έβλεπαν τον Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας ως προστάτη της ορθοδοξίας και ως γνήσιο απόγονο της Δυναστείας των Κομνηνών. Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος, για να αποτρέψει τον κίνδυνο που παρουσίαζε ο Τραπεζούντιος Αυτοκράτορας για τον θρόνο του, πρόσφερε στον Ιωάννη το χέρι της κόρης του Ευδοκίας. Για τις αντιθέσεις που προκλήθηκαν στους ευγενείς της Τραπεζούντας είναι χαρακτηριστικό ότι η βυζαντινή πρεσβεία είχε ως στόχο να πείσει όχι μόνο τον Ιωάννη αλλά και τους υπόλοιπους αξιωματούχους του βασιλείου του. Οι Τραπεζούντιοι τελικά δεν δέχτηκαν την πρόταση αυτής της πρεσβείας. Η άρνηση αυτή ήταν το αποτέλεσμα των εσωτερικών προστριβών που συνέβαιναν μεταξύ των ευγενών της Τραπεζούντας.

Φαίνεται όμως ότι οι επαφές με την Κωνσταντινούπολη συνεχίστηκαν. Ένας Πόντιος ευγενής, που οι πηγές τον ονομάζουν Παπαδόπουλο, επαναστάτησε και αιχμαλώτισε προσωρινά τον Ιωάννη. Μετά την απελευθέρωσή του, ο Ιωάννης δέχτηκε την πρόταση επιγαμίας του Μιχαήλ Η’ και το 1282 πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Κατά την επίσκεψή του και ύστερα από διαπραγματεύσεις, η βυζαντινή αριστοκρατία τον έπεισε να εγκαταλείψει τον τίτλο «Αυτοκράτωρ Ρωμαίων» (ο οποίος εξορισμού ενείχε βλέψεις κατά της Κωνσταντινούπολης).