Οι 7 νόμοι του Σύμπαντος

ένα άλλο σύμπαν (φ.Μ.Κυμάκη)

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/eswterismou/oi-7-nomoi-tou-sumpantos.html
Οι 7 νόμοι του Σύμπαντος

«Οι αρχές της Αλήθειας είναι επτά: εκείνος που το καταλαβαίνει αυτό τέλεια, κατέχει το μαγικό κλειδί, που με αυτό οι Πύλες του ναού θα ανοίξουν».
1. «Το Παν είναι ο Λόγος. Το σύμπαν είναι Νοητικό». (Πρώτη Αρχή)
2. «Όπως είναι πάνω, είναι και κάτω. Όπως είναι κάτω, είναι και πάνω».(Δεύτερη Αρχή)
3. «Τίποτε δεν είναι ακίνητο, όλα δονούνται». (Τρίτη Αρχή)
4. «Όλα είναι δυαδικά, όλα έχουν δύο πόλους. Όλα είναι ένα ζεύγος αντιθέτων, τα άκρα αγγίζονται».(Τέταρτη Αρχή)
5. «Όλα ρέουν και πάλι ρέουν. Όλα έχουν περιόδους ακμής και παρακμής, ανόδου και καθόδου. Όλα κινούνται σαν εκκρεμές. Το μέτρο της κίνησης προς τα δεξιά είναι όμοιο με αυτό της κίνησης προς τα αριστερά. Ο ρυθμός είναι η εξίσωση τους». (Πέμπτη Αρχή)
6. «Κάθε αιτία έχει το αποτέλεσμα της. Κάθε αποτέλεσμα έχει μια αιτία, όλα γίνονται σύμφωνα με τον Νόμο».(Έκτη αρχή)
7. «Η γέννηση υπάρχει παντού. Όλα έχουν μια αρσενική και μια θηλυκή αρχή. Η γέννηση εκδηλώνεται σε κάθε επίπεδο».(Έβδομη Αρχή)
Μέχρι χθες οι μεγαλύτεροι φιλολογικοί κριτικοί αρνούνταν την αυθεντικότητα των Ερμητικών κειμένων. Αν και υπήρχαν μαρτυρίες φιλοσοφικών αυθεντιών συγκεκριμένα του Ιάμβλιχου που ανέφερε ότι ο Πυθαγόρας και ο Πλάτων κατά την επίσκεψή τους στην Αίγυπτο «διάβασαν» τις στήλες του Ερμή με την βοήθεια των ιερέων, τα κείμενα αυτά δεν γινόταν πιστευτά μέχρι που ανακαλύφθηκαν αποσπάσματα πάνω σε αιγυπτιακά μνημεία και τάφους των πρώτων δυναστειών.
Ο Ποίμανδρος που υπάρχει σήμερα είναι η σύνοψη ενός των βιβλίων του Θώτ ή Ερμή Τρισμέγιστου, από ένα πλατωνιστή της Αλεξάνδρειας. Τον 3ο μ.χ αιώνα ένας Ιουδαίος καβαλιστής αναμόρφωσε το κείμενο και ονομάστηκε η Γένεση του Ενώχ. Ένα βιβλίο που εξαφανίστηκε το προηγούμενο αιώνα. Ο Κλήμης της Αλεξάνδρειας ένας από τους πατέρες της εκκλησίας αναφέρει ότι τα σαράντα δύο ιερά βιβλία της Αιγύπτου αποτελούσαν μέρος των βιβλίων του Ερμή. Ο Νεοπλατωνικός Ιάμβλιχος στηρίζεται στην αυθεντία του αιγυπτίου ιερέα Αβαμμών και αποδίδει χίλια διακόσια βιβλία στον Ερμή τον Τρισμέγιστο. Ο Διογένης ο Λαέρτιος αποδίδει μια ηλικία 48.863 χρόνων πρίν από την εποχή του Μέγα Αλεξάνδρου στα βιβλία του Ερμή και των ιερών αρχείων των Αιγυπτίων.
Η ιστορία του Θώτ ή Ερμή του Τρισμέγιστου χάνεται πίσω στον χρόνο και στον πολιτισμό της μυθικής κόκκινης Αιγύπτου. Πολιτισμός που έφτασε στο απόγειο του πρίν από τον τελευταίο καταποντισμό της Ατλαντίδας. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν εκείνος που δίδαξε στους ανθρώπους όλα όσα γνωρίζουν και ήταν ο ιδρυτής των μυστηρίων. Οι πρώτοι μαθητές του Ερμητισμού υιοθέτησαν τα ονόματα των δασκάλων τους και αυτή η συνήθεια πέρασε από γενιά σε γενιά μυημένων μέχρι την ιστορική εποχή.
Ο Ερμής ήταν το έμβλημα του Λόγου που δημιουργεί και ερμηνεύει τα πάντα. Τα βιβλία του Ερμή ήταν μια σύνθεση ενός πανάρχαιου δόγματος κάτω από την εξωτερική αιγυπτιακή μορφή. Η παράδοση αυτή είναι η αρχαιότερη παράδοση που έχουμε στην Δύση.
Ο πραγματικός σπουδαστής όμως δεν πρέπει να ξεγελιέται από την φρασεολογία αυτών των μεταφράσεων και να πιστέψει ότι οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι και οι αρχαίοι Έλληνες μιλούσαν και αναφέρονταν επιπόλαια, σε κάθε στιγμή των συζητήσεων τους στο Υπέρτατο Όν, όπως συμβαίνει σε κάθε σελίδα αυτών των μεταφράσεων. Κανένα
Ερμητικό έργο γραμμένο από Αιγυπτίους δεν θα μιλούσε για τον ένα συμπαντικό θεό των μονοθεϊστικών συστημάτων. Για τους Αιγυπτίους ο κάθε θεός ήταν ο «ένας ζών και μοναδικός θεός». Ο μονοθεϊσμός τους ήταν καθαρά γεωγραφικός. Ο Αιγύπτιος της Μέμφιδος διακήρυσσε την μοναδικότητα του Φθά και ο αιγύπτιος της Θήβας την μοναδικότητα του Άμμωνα. Ο ένας θεός δεν είναι παρά ο θεός της πόλης και δεν αποκλείει την ύπαρξη ενός θεού της γειτονικής πόλης. Οι αιγύπτιοι δεν μιλούσαν για τον ένα θεό που είναι αδιάγνωστος αλλά για τους μοναδικούς θεούς τους. Βάση αυτού του χαρακτηριστικού κρίνεται η αυθεντικότητα των Ερμητικών κειμένων. Η πρώτη όμως πανάρχαια τριάδα των αιγυπτιακών θεών που χάνεται στα βάθη του χρόνου ήταν Όσιρις - Ίσις - Θώτ.


Το Κηρύκειο ήταν ένα χαρακτηριστικό σύμβολο του Ερμητισμού που πάνω του οι μυημένοι μπορούσαν να αναγνωρίσουν τους επτά νόμους του σύμπαντος. Αυτοί οι επτά νόμοι συσχετίζονταν με τα επτά κλειδιά ερμηνείας, τα οποία χρησιμοποιούνταν για κάθε σύμβολο, Μύθο ή αλληγορία. Το αστρολογικό, θρησκευτικό, ιστορικό, μαθηματικό, γεωμετρικό, ψυχολογικό, γλωσσολογικό και τέλος φυσιολογικό. Επίσης σχετίζονται με τους επτά φορείς της συνείδησης ενός ανθρώπου που τόσο συχνά βλέπουμε με τα δικά τους σύμβολα στις αιγυπτιακές αναπαραστάσεις.
Λέγεται ότι στον τάφο του Ερμή του Τρισμέγιστου βρέθηκε ένας σμαραγδένιος πίνακας. Σε αυτόν εκτός από το κείμενο υπήρχαν χαραγμένα δύο χέρια. Το ανυψωμένο δεξί χέρι αναφερόταν με την λέξη «Λύσε» και το αριστερό που έδειχνε κάτω με την λέξη «Συμπύκνωσε». Δεν είναι τυχαίο που οι ρίζες της αλχημείας βρίσκονται στην αρχαία Αίγυπτο. Ο Θώτ κάτω από την μορφή της ίβις δίδασκε τους νόμους της φύσης και την αντιστοιχία αυτών των νόμων στον μικρόκοσμο. Με την μορφή της ίβιδας, ένα πουλί ιερό για τους αρχαίους αιγυπτίους, βλέπουμε να αναπαριστάνεται αυτή η θεότητα στην Αίγυπτο. Υπήρχαν δύο είδη Ίβιδας μια μαύρη και μια μαύρη και άσπρη. Η πρώτη εξολόθρευε τα φτερωτά φίδια που ερχόταν κάθε άνοιξη από την Αραβία. Η άλλη ήταν αφιερωμένη στην σελήνη γιατί ο πλανήτης είναι φωτεινός από την μια πλευρά και σκοτεινός από την άλλη. Το πουλί αυτό προκαλεί μεγάλη καταστροφή στα αυγά του κροκοδείλου που γεμίζουν τον Νείλο και λέγεται ότι το κάνει κάτω από το φώς του φεγγαριού και έτσι βοηθιέται από την Ίσιδα σαν σελήνη. Ο Θώτ σαν γραμματέας της Ίσιδος και του Όσιρι ήταν ο κύριος του Χρόνου και ο ρυθμιστής των ατομικών πεπρωμένων.
Στην σκέψη των προσωκρατικών βλέπουμε μια προσπάθεια ερμηνείας του κόσμου κάτω από το Ερμητικό πνεύμα. Πολλοί από τους προσωκρατικούς ήταν πιθανόν μυημένοι στα μυστήρια της Αιγύπτου. Με τους προσωκρατικούς είναι που ξεκινά η εκλαΐκευση των μυστηρίων στην Δύση. Αρχίζει μια διαδικασία κατανόησης του κόσμου. Το πέρασμα από την μυθική στην φιλοσοφική αντίληψη του κόσμου. Σε όλες τις φιλοσοφικές σχολές που ακολούθησαν βλέπουμε μια ανάπτυξη αυτών των αρχών με κέντρο τον άνθρωπο, την πόλη και τον κόσμο. Τις βλέπουμε στον «Κόσμο των ιδεών» και στην Αθανασία της ψυχής του Πλάτωνα. Τις βλέπουμε στην Φυσική των Στωικών με το εύρημα του «μικρόκοσμου» και «μακρόκοσμου», όπως στον μακρόκοσμο έτσι και στον μικρόκοσμο, «όπως πάνω έτσι και κάτω», στην φιλοσοφία των Νεοπλατωνικών και στο ξεδίπλωμα του κόσμου από το φώς στο σκοτάδι, στην φιλοσοφία της Αναγέννησης που έφερε στο φώς όλη την παράδοση της αρχαιότητας και παντού την εποχή εκείνη άκουγες «Γνώρισε τον εαυτό σου ω θεία γενιά ντυμένη την όψη του ανθρώπου».
Η Φιλοσοφία από τα χρόνια των προσωκρατικών έγινε η γέφυρα μεταξύ του μυστηρίου και του ανθρώπινου λόγου. Μια λέξη που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Πυθαγόρα. Αυτός ήταν ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των αρχαίων Ορφικών μυστηρίων, που είχαν τις ρίζες τους στην Αίγυπτο και της Εσωτερικής φιλοσοφίας μέχρι σήμερα. Σε κάποιο μυητικό ιερό στην αρχαία Ελλάδα αναγραφόταν «Ότι υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει». Τα μυστήρια απλώς εξαφανίστηκαν από την επιφάνεια της γης μόνο για κείνους που δεν μπορούν να δουν. Ο κύκλος του Λόγου έκλεισε και μια άλλη εποχή γεννιέται. Μια εποχή που η αντίληψη θα δώσει την θέση της στην Γνώση.
Ο Ερμής έλεγε «Η Γνώση διαφέρει από την αντίληψη, γιατί η αντίληψη είναι για τα πράγματα που την περιβάλλουν, αλλά η Γνώση είναι το τέλος της αντίληψης.»
Βιβλιογραφία
1. Μυστική Δοξασία τόμοι I-II-III-IV - H.P.Blavatsky - εκδόσεις Πνευματικός Ήλιος
2. Μυστική Διδασκαλία τόμος V - H.P.Blavatsky - εκδόσεις Κνιθάκη
3. To Κυμβάλειον - εκδόσεις Νέα Ακρόπολη
4. Ο Αιγύπτιος Ερμής - Gareth Fowden - εκδόσεις Ενάλιος