Σαλβατόρε Κουαζίμοντο (Salvatore Quasimodo, 20 Αυγούστου 1901 – 14 Ιουνίου 1968)

20 Αυγούστου 1901 γεννήθηκε: Σαλβατόρε Κουαζίμοντο Ιταλός συγγραφέας

Ο Σαλβατόρε Κουαζίμοντο (Salvatore Quasimodo, 20 Αυγούστου 1901 – 14 Ιουνίου 1968) ήταν Ιταλός μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και ποιητής[2]. Μαζί με τους Εουτζένιο Μοντάλε, Ουμπέρτο Σάμπα και Τζουζέππε Ουνγκαρέττι θεωρείται από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της ιταλικής ποίησης του 20ού αιώνα[3]. Τιμήθηκε το 1959 με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας

Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφία
2 Εργογραφία και διακρίσεις
2.1 Τα έργα του
3 Παραπομπές
4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βιογραφία

Γεννήθηκε στις Συρακούσες το 1901 και, ως γιός σιδηροδρομικού υπαλλήλου, ξεκίνησε τεχνικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, τις οποίες όμως σταμάτησε για να εργαστεί ως τεχνικός στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων. Αναφέρεται ότι μητέρα του ήταν η Ρόζα Παπανδρέου, η οποία είχε γεννηθεί στην Πάτρα και στη συνέχεια μετανάστευσε στην Ιταλία[6]. Στο Μιλάνο εργάστηκε ως δημοσιογράφος και μετέπειτα ως δάσκαλος ιταλικής λογοτεχνίας στο ωδείο Giuseppe Verdi. Έμεινε σε πολλές ιταλικές πόλεις, όπως το Μιλάνο, τη Ρώμη και τη Φλωρεντία, όπου και νυμφεύθηκε. Στις πόλεις αυτές γνωρίστηκε και με τους μεγαλύτερους Ιταλούς συγγραφείς της εποχής. Άν και έγραψε τα πρώτα του ποιήματά του σε νεαρή ηλικία (το 1917), αυτά άρχισαν να δημοσιεύονται αρκετά αργότερα (το 1930) στο περιοδικό Solaria, τη χρονιά που κυκλοφόρησε και η πρώτη του ποιητική συλλογή Νερά και χώματα. Ασχολήθηκε με μεταφράσεις σπουδαίων Άγγλων και Ισπανών ποιητών, όπως ο Σαίξπηρ και ο Νερούδα, καθώς και ελληνικών ποιητικών συλλογών όπως η Ελλήνων Λυρικών (1940). Το 1945 έγινε μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Πέθανε το 1968 από εγκεφαλική αιμορραγία.