Το νησιωτικό κράτος Τουβαλού

1 Οκτωβρίου 1978 (43 χρόνια πριν):

Το νησιωτικό κράτος Τουβαλού αποκτά την ανεξαρτησία του από τη Βρετανία (εθνική εορτή).

Το Τουβαλού είναι κράτος του κεντρικού Ειρηνικού και βρίσκεται 1.050 χλμ. βορείως των Νησιών Φίτζι. Είναι ένα από τα μικρότερα και πλέον απομονωμένα κράτη του κόσμου και αποτελείται από εννέα κοραλλιογενείς βραχονησίδες με μήκος 579 χλμ. και συνολική έκταση λίγο μεγαλύτερη από 26 τ.χλμ. Η πρωτεύουσα είναι η ατόλη Φουναφούτι, όπου και βρίσκεται η Φονγκαφάλε και ο πληθυσμός της χώρας είναι 10.782 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2012. Το Τουβαλού ήταν Βρετανική αποικία μέχρι το 1978 οπότε και ανεξαρτητοποιήθηκε. Το 2000 έγινε μέλος του Ο.Η.Ε. Το πολίτευμα της χώρας είναι Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στα πλαίσια της Κοινοπολιτείας. Αρχηγός του Κράτους είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και εκπροσωπείται από τον Γενικό Κυβερνήτη.

Το 2007 η κυβέρνηση των νησιών έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις κλιματικές αλλαγές και επεσήμανε τον κίνδυνο να βυθιστούν τα νησιά στη θάλασσα εξαιτίας αυτών των αλλαγών.

Πρόκειται για το τρίτο μικρότερο σε πληθυσμό κράτος στον κόσμο, μετά το Βατικανό και το Ναούρου. Ο πληθυσμός του (κατατάσσεται 231η), σύμφωνα με την απογραφή του 2012, είναι 10.782[1] κάτοικοι.
Γεωγραφία

Παραλία στην ατόλη Φουναφούτι.

Το νησιωτικό κράτος αποτελείται από πολλές ατόλες (4 κοραλλιογενή νησιά και 5 πραγματικές ατόλες). Κυριότερες είναι:
Βαϊτούπου
Νανουμάνγκα
Νανουμέα
Νιουλακίτα
Νιουτάο
Νούι
Νουκουλαελάε
Νουκουφετάου
Φουναφούτι, η μεγαλύτερη ατόλη, η οποία ολόκληρη αποτελεί επίσημα την πρωτευουσα. Εκεί βρίσκεται η μοναδική πόλη, Φονγκαφάλε, το διεθνές αεροδρόμιο και το μεγαλύτερο λιμάνι.

Στις ατόλες επικρατεί τροπικό κλίμα με πολλές βροχοπτώσεις (περίπου 3.500 χιλιοστά ετησίως- ειδικά την περίοδο από το Νοέμβριο ως το Μάρτιο) και η θερμοκρασία το χρόνο φτάνει τους 27 βαθμούς Κελσίου περίπου κατά μέσο όρο. Η πρόσβαση από νησί σε νησί είναι δυσχερής, εξαιτίας πολλών κοραλλιογενών βράχων.

Το μεγαλύτερο υψομετρικό σημείο είναι 5 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, γεγονός που καθιστά το Τουβαλού τη χώρα με το δεύτερο μικρότερο υψόμετρο στον κόσμο, μετά τις Μαλδίβες. Το χαμηλό τους υψόμετρο καθιστά τα νησιά επιρρεπή στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας (φαινόμενο του θερμοκηπίου). Υπό αυτές τις συνθήκες, ο πληθυσμός ενδέχεται να εγκαταλείψει τα νησιά και να καταφύγει στη Νέα Ζηλανδία, στο Νιούε και στο νησί Κιόα των Φίτζι. Επιπλέον, η νησιωτική χώρα πλήττεται από τη λεγόμενη Παλίρροια του Βασιλιά (King Tide), η οποία μπορεί να προκαλέσει άνοδο του επιπέδου στάθμης της θάλασσας ψηλότερα από μια συνηθισμένη πλημμυρίδα. Στο μέλλον, αυτό ίσως αποτελέσει απειλή για καθολική βύθιση του νησιού στη θάλασσα.

Το Τουβαλού έχει σχεδόν άγονο έδαφος και είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθεί για καλλιέργειες.
Ιστορία

Άνδρας από το Τουβαλού που φορά παραδοσιακό κοστούμι, έργο του Alfred Agate, 1841.

Οι κάτοικοι του Τουβαλού είναι Πολυνήσιοι, που εγκαταστάθηκαν στα νησιά περίπου 3.000 χρόνια πριν ερχόμενοι από την Τόνγκα και τη Σαμόα. Στη διάρκεια της περιόδου πριν την έλευση των Ευρωπαίων, γίνονταν συχνά ταξίδια με κανό ανάμεσα στα πλησιέστερα νησιά. Τα οκτώ από τα 9 νησιά ήταν κατοικημένα. Από εκεί προέρχεται και η ονομασία της χώρας. Στην τοπική γλώσσα Tuvalu σημαίνει "οκτώ που στέκονται μαζί". Πιθανές αποδείξεις για φωτιά στις σπηλιές της Νανουμάνγκα υποδηλώνουν ανθρώπινη παρουσία πολύ αρχαιότερη.

Οι πρώτοι Ευρωπαίοι αντίκρισαν το Τουβαλού το 1568 έπειτα από την άφιξη του Άλβαρο ντε Μεντάνια ντε Νέιρα (Alvaro de Medaña de Neira) από την Ισπανία, ο οποίος αντίκρισε επίσης το νησί Νιούε.

Ως το 18ο αιώνα κανένας άλλος Ευρωπαίος δεν πήγε στην περιοχή. Περουβιανοί δουλέμποροι πήγαν στα νησιά και εξανδραπόδισαν 400 κατοίκους από το Φουναφούτι και το Νουκουλαελάε. Ακολούθησαν ιεραπόστολοι.

Το 1892 τα νησιά έγιναν τμήμα του βρετανικού προτεκτοράτου, που ονομάστηκε Νησιά Έλλις. Το προτεκτοράτο εντάχθηκε στην Αποικία των Νησιών Γκίλμπερτ και Έλλις το 1916.

Το 1943 στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το Τουβαλού επελέγη ως βάση για τις επιχειρήσεις των Συμμαχικών δυνάμεων εναντίον της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό. Χιλιάδες πεζοναυτών στάθμευσαν στο νησί ως τον Δεκέμβριο του 1945.

Το 1974 εξαιτίας διαφορών μεταξύ εθνοτήτων εντός της αποικίας, οι Πολυνήσιοι των νησιών Έλλις ψήφισαν σε δημοψήφισμα υπέρ της απόσπασής τους από τους Μικρονήσιους των νησιών Γκίλμπερτ (τα οποία έγιναν το Κιριμπάτι). Τον επόμενο χρόνο τα Νησιά Έλλις έγιναν αυτόνομη βρετανική αποικία, με το όνομα Τουβαλού. Την 1η Οκτωβρίου του 1978 έγινε ανεξάρτητο κράτος.

Το 1979 η νεοσύστατη χώρα υπέγραψε σύμφωνο φιλίας με τις ΗΠΑ, οι οποίες αναγνώρισαν στο Τουβαλού τα κυριαρχικά του δικαιώματα επί 4 μικρών νησιών, τα οποία διεκδικούσε η Αμερική πρωτύτερα.

Το μεγάλο πρόβλημα των νησιών είναι η αύξηση της θερμοκρασίας και η άνοδος της στάθμης των νερών, που προέρχεται από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η άνοδος της στάθμης των θαλασσών κατά 20-40 μέτρα, σημαίνει ότι μπορεί να εξαφανιστεί η νησιωτική χώρα κάτω από τη θάλασσα τα επόμενα 100 χρόνια. Το Τουβαλού θεωρείται ότι κινδυνεύει ιδιαίτερα από τις κλιματικές αλλαγές, σύμφωνα με τους επιστήμονες

συνέχεια στην βικιπααίδεια