Αντώνιος Σώχος (1888 - 1975) Έλληνας γλύπτης.

Ο Αντώνιος Σώχος (1888 - 1975) ήταν Έλληνας γλύπτης.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στα Ιστέρνια της Τήνου και καταγόταν από οικογένεια με μεγάλη παράδοση στον χώρο της γλυπτικής. Θείος του ήταν ο επίσης γλύπτης Λάζαρος Σώχος.[5] Μεγάλωσε στην Πάτρα όπου ήταν εγκαταστημένη η οικογένειά του και όπου ο πατέρας του διατηρούσε μαρμαρογλυφείο. Σπούδασε στη Σχολή Καλών τεχνών της Αθήνας δίπλα στον Γεώργιο Βρούτο και συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Παρίσι και το Μόναχο χάρη σε υποτροφία του ελληνικού κράτους.

Με την επιστροφή του διορίστηκε καθηγητής της αρχιτεκτονικής σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών, στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1959. Το 1965 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τα έργα του είναι πάρα πολλά και κοσμούν συλλογές μουσειών και δημόσιους χώρους στην Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Κύπρο, την Βουλγαρία κ.α. Χαρακτηριστικά αναφέρονται: το άγαλμα του Παλαιών Πατρών Γερμανού στην Πάτρα, το άγαλμα του Καψάλη στο Μεσολόγγι κ.α. Είχε συγγράψει το βιβλίο «η Λαϊκή Τέχνη στην Τήνο».

Ήταν μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ).

Απεβίωσε το 1975. Τα τελευταία χρόνια στράφηκε προς την ξυλογλυπτική ενώ το 1964 δώρισε στον δήμο Πατρέων μερικά γλυπτά του. Ανιψιός του ήταν ο μουσικός Ονούφριος Σώχος.
ΤεχνοτροπίαΟ Αντώνιος Σώχος παρόλο που φερόταν ως οπαδός του κλασικισμού δεν περιόρισε το έργο εντός των πλαισίων του συγκεκριμένου καλλιτεχνικού ρεύματος αλλά δεχόμενος επιρροές άλλα ρεύματα καθώς και από την αρχαϊκή γλυπτική και τη λαϊκή τέχνη, δημιούργησε τη δική του τεχνοτροπία. Τα θέματα των γλυπτών του, τα εμπνεόταν από τη μυθολογία, τους θρύλους και τις ελληνικές λαϊκές παραδόσεις.