Νικήτας Πλατής Έλληνας ηθοποιός

14 Νοεμβρίου 1984 (37 χρόνια πριν) πέθανε:

Νικήτας Πλατής Έλληνας ηθοποιός

Ο Νικήτας Πλατής Έλληνας εθνικιστής ηθοποιός, γεννήθηκε το 1912 στη χώρα της Αμοργού και πέθανε από καρδιακή ανακοπή την ώρα που παρακολουθούσε τηλεόραση στις 14 Νοεμβρίου 1984, στην Αθήνα. Κηδεύτηκε και τάφηκε στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου Αχαρνών.

Ήταν παντρεμένος δύο φορές και από το δεύτερο γάμο του με την επίσης ηθοποιό Γκόλφω Μπίνη απέκτησε ένα γιο, το Σωτήριο και δύο εγγόνια το Δημήτρη και την Ιωάννα. 

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο δημοδιδάσκαλος Μάρκος Πλατής. Υπήρξε γοητευτικός άνδρας και μεγάλος γυναικοκατακτητής. Ο Νικήτας Πλατής διατέλεσε πρόεδρος του Εθνικού Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών [Ε.Σ.Ε.Η.].
Ιδεολογικές απόψεις

Ήταν πιστός χριστιανός, στο βιβλίο του «Τα παραπονεμένα» γράφει, «Τι θα χάσουμε να τα 'χουμε καλά με το Θεό; Αφού υπάρχει....», υπήρξε σθεναρός πολέμιος του κομμουνισμού και του υλισμού. Σύμφωνα με όσα υποστήριξε σε συνέντευξη του ο Στυλιανός Παττακός, περιλαμβάνονταν, όπως και οι Παντελής Ζερβός, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Ζωή Λάσκαρη, Κώστας Βουτσάς, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Βίκυ Μοσχολιού, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Γιώργος Ζαμπέτας και πολλοί άλλοι, μεταξύ των καλλιτεχνών που υποστήριξαν σθεναρά την Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967 του Γεώργιου Παπαδόπουλου.
Καλλιτεχνική καριέρα

Εμφανίστηκε στη θεατρική σκηνή του 1932 στο Αγρίνιο, με το μουσικό έργο «Ριρίκα» του θίασου Ρ. Ρουγγέρη και από το 1940 εμφανίστηκε πολλές φορές ως θιασάρχης και πρωταγωνίστησε σε οπερέτες, κωμωδίες και επιθεωρήσεις. Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1958 και συμμετείχε σε 112 κινηματογραφικές ταινίες σε δεύτερους και πρώτους ρόλους, ενώ το 1972 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση. Έγραψε πέντε θεατρικά έργα και περισσότερα από 200 περίπου επιθεωρησιακά σκετς, στίχους, αρκετοί εκ των οποίων έγιναν και τραγούδια σε επιτυχημένες κωμωδίες, όπως το «Φέρτε κρασί», που τραγουδήθηκε από τον Ορέστη Μακρή στην οπερέτα «Όταν μιλούν τα νιάτα», καθώς και πολλά ποιήματα, αφιερωμένα στην Αμοργό, την ιδιαίτερη πατρίδα του.

Έγραψε και κυκλοφόρησε το βιβλίο
«Τα παραπονεμένα» το 1982, με αισθαντικά, μελωδικά ποιήματα, τα οποία προσδοκούσε να γίνουν τραγούδια, όπως εξάλλου έγινε και με άλλους του στίχους σε ελληνικές ταινίες.
Τηλεοπτικές παραγωγές
«Μπολσόι Ιβάν»,
«Μπιγκ Τζων»,
«Μεθοριακός Σταθμός» [1], σειρά που ξεκίνησε την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 1974 και προβάλλονταν έως το 1982, στον τηλεοπτικό σταθμό Υπηρεσία Ενόπλων Δυνάμεων [Υ.ΕΝ.Ε.Δ.].

Στη σειρά που συμπλήρωσε 349 επεισόδια, ο Πλατής υποδύονταν τον Παναγή Κούτελο, πρόεδρο ενός χωριού στην Ελληνική μεθόριο. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Γιώργο Πετρίδη και τη σεναριογράφο Πιερράκου, «....Κάποια στιγμή, στα τέλη του 1981, αμέσως μετά την αλλαγή της Διοίκησης της ΕΡΤ, μας ήρθε η εντολή να τελειώσουμε την σειρά, ενώ βέβαια η πρόθεσή μας ήταν να την συνεχίσουμε. Εκείνη την περίοδο σταμάτησαν όλες οι παλαιότερες δουλειές της τηλεόρασης για λόγους πολιτικούς.....». 

Κινηματογραφικές ταινίες
«Ο Μιμίκος και η Μαίρη» το 1958, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Ανδρέα Μπάρκουλη,
«Η Κυρά μας η Μαμή» το 1958, με τον Ορέστη Μακρή και τη Γεωργία Βασιλειάδου,
«Χριστίνα» το 1960,
«Διαβόλου κάλτσα» το 1961,
«Μερικοί το προτιμούν κρύο» το 1962,
«Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» το 1963,
«Ο Φίλος μου ο Λευτεράκης» το 1963,
«Λενιώ η Βοσκοπούλα» το 1963,
«Θα σε κάνω βασίλισσα» το 1964,
«Η Χαρτοπαίχτρα» το 1964,
«Φωνάζει ο κλέφτης» το 1965,
«Υπάρχει και Φιλότιμο» το 1965,
«Τέντυ μπόι αγάπη μου» το 1965,
«Μοντέρνα σταχτοπούτα» το 1965,
«Ο εξυπνάκιας» το 1966,
«Η Κλεοπάτρα ήταν Αντώνης ή Η Κλεοπάτρα εν δράσει» το 1966,
«Διπλοπενιές» το 1966,
«Η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια» το 1966,
«Μιας Πεντάρας Νιάτα» το 1967,
«Το πιο λαμπρό αστέρι» το 1967,
«Η ζηλιάρα» το 1968,
«Ο παλιάτσος» το 1968,
«Ο τρελός τα 'χει 400» το 1968,
«Ησαΐα μη χορεύεις» το 1969,
«Το αφεντικό μου ήταν κορόϊδο» το 1969,
«Οι τέσσερις άσσοι» το 1970,
«Ένας τρελός γλεντζές» το 1970,
«Η ταξιτζού» το 1970,
«28η Οκτωβρίου ώρα 5:30» το 1971,
«Αγάπησα μια πολυθρόνα» το 1971,
«Η εφοπλιστίνα» το 1971,
«Γράμμος-Βίτσι» το 1971 [2], ταινία του Ηλία Μαχαίρα, η οποία την Άνοιξη του 2009 παίχθηκε από τον Δημοτικό Σταθμό Θεσσαλονίκης και η προβολή της σταμάτησε με βίαιο τρόπο με την παρέμβαση στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος,
«Η προεδρίνα» το 1972,
«Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα» το 1972,
«Ένας γαμπρός πολλά ελαφρύς» το 1972,
«Ο Αντιφασίστας» το 1972,
«Καρδιά μου Πάψε να Πονάς»,
«Ο Κατατρεγμένος»,
«Σκλάβοι της Μοίρας»,
«Έχω Δικαίωμα να σ' Αγαπώ»,
«Ο Άνθρωπος που Γύρισε απ' τον Πόνο»,
«Κάποτε Κλαίνε και οι Δυνατοί»,
«Ταπεινός και Καταφρονεμένος»,
«Ξεριζωμένη Γενιά»,
«Ένας Άντρας με Συνείδηση»,
«Τα χρόνια της οργής» το 1973,
«Μονά, ζυγά δικά μου» το 1979.