Γκυ Ντεμπόρ Γάλλος συγγραφέας

Γκυ Ντεμπόρ Γάλλος συγγραφέας

28 Δεκεμβρίου 1931 (90 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Γκυ Ντεμπόρ Γάλλος συγγραφέας


Ο Γκυ Έρνεστ Ντεμπόρ (γαλλ. Guy Louis Debord, 1931-1994) υπήρξε Γάλλος θεωρητικός του Μαρξισμού, συγγραφέας, παραγωγός, μέλος της Letterist International, ιδρυτικό μέλος της Καταστασιακής Διεθνούς και παροδικό μέλος της Socialisme ou Barbarie.


Βιογραφία

Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1931. Ο πατέρας του ήταν φαρμακοποιός που πέθανε νωρίς. Μητέρα του ήταν η Πωλέτ Ρόσσι. Αυτή τον έστειλε στην γιαγιά του στην Ιταλία. Ο Ντεμπόρ έφυγε από το σπίτι κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και άρχισε να τριγυρνά άστεγος. Κατέληξε στις Κάννες, όπου πήγε στο γυμνάσιο και στράφηκε προς τον κινηματογράφο.

 Ενηλικιώθηκε και αντιτάχτηκε στον πόλεμο της Αλγερίας. Διαδήλωσε μαζί με τον λαό στο Παρίσι. Την εποχή εκείνη και σε ηλικία μόλις 19 ετών προσχώρησε στην Γραμματική Διεθνή, η οποία τότε διοικείτο από τον αυταρχικό Ισιντόρ Ισού, και διασπάσθηκε σε πολλούς πυρήνες. Την δεκαετία του 1960 Ο Ντεμπόρ έγινε ιδρυτικό μέλος της Καταστασιακής Διεθνούς, η οποία επηρέασε σημαντικά την πολιτική σκηνή του Μαΐου του 1968.

Το 1972 μαζί με τον Σανγκουινέττι ήταν τα μόνα εναπομείναντα μέλη της Καταστασιακής Διεθνούς, της οποίας τα μέλη απελάθηκαν από την Γαλλία. Στράφηκε στον κινηματογράφο και στην έκδοση επαναστατικών προκηρύξεων. Μπλέχτηκε και κατηγορήθηκε για τον ανεξήγητο θάνατο του παραγωγού και εκδότη Ζεράρ Λεμποβίτσι. 

Αποσύρθηκε από τη δημοσιότητα και ασχολήθηκε με το διάβασμα και το γράψιμο. Μετά από χρόνιο εθισμό στο αλκοόλ, διεγνώσθη με αλκοολική πολυνευροπάθεια και αυτοκτόνησε με μια σφαίρα στην καρδιά, στις 30 Νοεμβρίου του 1994, μια μέρα μετά το τελευταίο του αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ. 

Βραβεύσεις

Το έργο του τιμήθηκε 15 χρόνια μετά τον θάνατό του από τον Υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας, ο οποίος ανακήρυξε το αρχείο του Ντεμπόρ «εθνικό θησαυρό» της Γαλλίας, ενώ ο ίδιος ανακηρύχτηκε «ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους φιλοσόφους με θέση στην ιστορία» του δευτέρου ημίσεος του 20ού αιώνα.

Εργογραφία

(1957) "Έκθεση περί της κατασκευής καταστάσεων"
(1964) "Ενάντια στον κινηματογράφο"
(1967) "Η κοινωνία του Θεάματος"
(1985) "Παρατηρήσεις για την δολοφονία του Ζεράρ Λεμπόβισι"
(1987) "Το παιχνίδι του πολέμου"
(1988) "Σχόλια πάνω στην κοινωνία του θεάματος"
(1989) "Πανηγυρικός"
(1990) "In girum imus nocte et consumimur igni"

Επίσης, κυκλοφορούν στα Ελληνικά:
Η αισθητική της ανατροπής
Η επανάσταση ως υποκείμενο και ως αναπαράσταση
Για μια επαναστατική κριτική της τέχνης
Για την ένοπλη πάλη στην Ισπανία και τους φυλακισμένους ελευθεριακούς 

Περισσότερα στη βικιπαίδεια