Άρτεμις Κυπαρίσση Ελληνίδα υψίφωνος

6 Δεκεμβρίου 1968 (53 χρόνια πριν) πέθανε:

Άρτεμις Κυπαρίσση Ελληνίδα υψίφωνος

Η Άρτεμις Κυπαρίσση (1886 - 6 Δεκεμβρίου 1968) ήταν Ελληνίδα υψίφωνος, μία από τις διαπρεπέστερες καλλιτέχνιδες του λυρικού τραγουδιού στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα.
Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1886 και ήταν θυγατέρα του ηθοποιού και θιασάρχη Ευάγγελου Παντόπουλου.Αρχικά ασχολήθηκε με το θέατρο πρόζας παρότι διέθετε «ασύγκριτη σε ομορφιά φωνή λυρικής σοπράνο» και «έξοχη μουσικότητα».[1] Στις αρχές του αιώνα φοίτησε στο Ωδείο Αθηνών (μαθήτρια του Barbe και τον Νάζου) απ΄όπου αποφοίτησε με διάκριση. Το 1904 παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο Κυπαρίσση, μαέστρο του ελληνικού μελοδράματος. Συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι. Το 1909 έγινε δεκτή στον θίασο Ελληνικό Μελόδραμα από τον Διονύσιο Λαυράγκα. Τραγούδησε Ριγκολέττο (Τζίλντα) στο Θέατρο Διονύσια. Ακολούθησε επιτυχημένη περιοδεία στην Κέρκυρα, όπου τραγούδησε στην Μireill του Γκουνώ. Κατόπιν έδωσε παραστάσεις και στη Σύρο. Το 1910 τραγούδησε Φάουστ (Μαργαρίτα) στη Ζάκυνθο. Μετά το 1911 έλαβε μέρος στην μεγάλη περιοδεία του θιάσου Λαυράγκα σε Ρωσία, Ρουμανία, Κων/πολη, Αίγυπτο.[1] Το φθινόπωρο του 1913 τραγούδησε με το Ελληνικό Μελόδραμα στη Ρουμανία. Διακρίθηκε στον Ριγκολέττο]] (Τζίλντα). Επίσης εμφανίσθηκε στην Οδησσό το 1914. Τον Μάρτιο του 1916 πρωταγωνίστησε στην παράσταση της όπερας Πρωτομάστορας του Μανώλη Καλομοίρη. Ήταν μέλος του Ελληνικού Μουσικού Θιάσου του θεατρικού επιχειρηματία Αποστόλου Κονταράτου, ο οποίος απολάμβανε οικονομική ενίσχυση από τα ανάκτορα. Το 1916 έλαβε μέρος στην παράσταση της όπερας Μάρτυς του Σπυρίδωνος Σαμάρα στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών. Το 1919 τραγούδησε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον ρόλο τίτλου της Μαντάμα Μπατερφλάι.[2] Τον Μάιο του 1920 τραγούδησε για πρώτη φορά στην Ελλάδα Αλιείς μαργαριταριών (Λεϊλά) του Μπιζέ. Έπειτα έφυγε για ανώτερες σπουδές στην Ιταλία όπου και σταδιοδρόμησε κατά τα επόμενα χρόνια.

Το 1924 ακολούθησε τον θίασο του Απ. Κονταράτου στην περιοδεία του στις Η.Π.Α. Πιθανώς εκεί ηχογράφησε δίσκους με αποσπάσματα από γνωστές όπερες, δραστηριότητες για τις οποίες δεν είναι ακόμα πολλά γνωστά. Το 1925 έγινε συνθιασάρχης στην Θεσσαλονίκη. Μετά το 1935 δίδαξε μονωδία στο Εθνικό Ωδείο της Αθήνας.

Πέθανε στις 6 Δεκεμβρίου 1968 στην Αθήνα.