Ο Κολοσσός της Ρόδου

Ο Κολοσσός της Ρόδου

Ο Κολοσσός της Ρόδου θεωρείται ως ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ήταν ένα τεράστιο σε διαστάσεις άγαλμα το οποίο απεικόνιζε τον θεό Ήλιο. Είχε το ίδιο περίπου μέγεθος με το Άγαλμα της Ελευθερίας που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, αν και στηριζόταν σε χαμηλότερη βάση. Η όψη του αγάλματος λέγεται ότι φαινόταν από την είσοδο του λιμένα της Ρόδου. Έργο του γλύπτη Χάρη του Λίνδιου, μαθητή του περίφημου Έλληνα γλύπτη Λύσιππου, που άρχισε το 304 π.Χ. και χρειάστηκε 12 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Καταστράφηκε το 227 π.Χ. από σεισμό. Επρόκειτο για 33 μέτρα χάλκινου σκελετού χιαστί και πακτωμένου σε πέτρινες κολόνες. Όλο το άγαλμα βρισκόταν σε μαρμάρινη βάση ύψους 15 μέτρων. Το άγαλμα ατένιζε το πέλαγος κρατώντας πυρσό. Τα υλικά προήλθαν από μεγαλειώδη πολιορκία της Ρόδου από το Δημήτριο τον Πολιορκητή το 305 π.Χ. όπου συνέβησαν πρωτάκουστα πράγματα (Φίλων ο Βυζάντιος). Ο Δημήτριος επιτέθηκε με στόλο 200 πολεμικών και 170 μεταγωγικών που μετέφεραν 40,000 άνδρες. Τα μηχανήματα που χρησιμοποιήθηκαν όμως ήταν συγκλονιστικά:

-Πλωτοί καταπέλτες με το μεγαλύτερο να πατάει σε έξι πλοία… -Χελώνες και κριοί για διάτρηση και υπόσκαψα τειχών… -Ελεπόλεις πύργοι πολιορκίας ύψους 30 ως 40 (!) μέτρων με καταπέλτες, -Δεξαμενές νερού και λαδιού και φλεγόμενα βέλη, με αντικραδασμική και αντιπυρική μεταλλική επένδυση… Οι Ρόδιοι αμύνθηκαν με φλογοβόλα (!), πυρπολικά πλοιάρια και καταπέλτες, καθώς και ταχεία ανοικοδόμηση δεύτερου και τρίτου τείχους με ενδιάμεση τάφρο πίσω από την κατεστραμμένη πρώτη γραμμή τους… Τελικά οι Ρόδιοι νίκησαν και ο Δημήτριος έμεινε στην ιστορία ως ο Πολιορκητής. Ο χαλκός από τις Ελεπόλεις και τα πολιορκητικά έγινε… o Κολοσσός. Ο λαός της Ρόδου οικοδόμησε, με το αντίτιμο των όπλων και των πλοίων που πήραν από τον στρατό του Πολιορκητή , ένα τεράστιο άγαλμα του Ήλιου ως ευγνωμοσύνη προς το θεό που τους προστάτευσε. Κανένας σήμερα δεν ξέρει πού ακριβώς ήταν στημένο το άγαλμα και πώς ακριβώς ήταν. Πολλοί πιστεύουν ότι ήταν τοποθετημένο στη Λίνδο, το μεγαλύτερο λιμάνι της Ρόδου, με τα πόδια ανοικτά πάνω από το λιμάνι ώστε τα πλοία να περνούσαν κάτω από τα πόδια του. Ωστόσο, είναι πιθανό το άγαλμα να είχε οικοδομηθεί μέσα στην πόλη και να κοίταζε πάνω από το λιμάνι.

Για την κατασκευή του χρειάστηκαν 12,7 τόνων μπρούντζου και 7,6 τόνων σιδήρου. Το τεράστιο άγαλμα είχε ένα παράκαιρο τέλος. Τραγικά, ύστερα από 66 χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, ένας βίαιος σεισμός σώριασε σε συντρίμμια το άγαλμα μέσα στη θάλασσα. Ο Κολοσσός μετά τον καταστροφικό σεισμό έμεινε ανέπαφος ως συντρίμμια για αιώνες. Αργότερα, το 653 μ.Χ. εισέβαλαν στη Ρόδο ισλαμικά στρατεύματα και άρπαξαν το χαλκό για να τον μεταφέρουν στη Συρία. Εκεί λέγεται ότι ένας έμπορος αγόρασε τα φύλλα του χαλκού, τα φόρτωσε σε 900 καμήλες και τα μετέφερε στην έρημο για να τα λιώσει. Ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για την ακριβή όψη του αγάλματος, ενώ οι αντικρουόμενες αρχαιολογικές ενδείξεις δυσχεραίνουν τις απόπειρες αναπαράστασης του Κολοσσού. Σε πολλά ελληνικά νομίσματα ο θεός φέρει συμβατικά ηλιακά σύμβολα, όπως στεφάνι από ηλιαχτίδες γύρω από το κεφάλι του, αλλά σε άλλα νομίσματα αυτές οι ηλιαχτίδες απουσιάζουν.

Το 1932 ανακαλύφθηκαν στη Ρόδο τα θραύσματα ενός ανάγλυφου με το πάνω μέρος του σώματος Ήλιου ή του Απόλλωνα. Το ανάγλυφο αυτό, που συνέβαλε στην αναπαράσταση του Κολοσσού, απεικόνιζε τον στεφανωμένο με ηλιαχτίδες θεό, να σκιάζει με το δεξί του χέρι τα μάτια και να ακουμπά το αριστερό χέρι στο ισχίο. Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο θεός κρατούσε στο δεξί του χέρι πυρσό. Εξίσου αντικρουόμενες είναι οι απόψεις για το κάτω μέρος του σώματος του θεού. Ο θεός Ήλιος πιθανότατα ήταν ολόγυμνος. Όμως, το τεράστιο βάρος του αγάλματος μεταβιβαζόταν μόνο στους λεπτούς του αστραγάλους; Μήπως ο Κολοσσός της Ρόδου υποστηριζόταν από ένα μανδύα, που κρεμόταν από τον ώμο ή το μπράτσο του; Το άγαλμα ήταν μια ευφυής «διαφήμιση» της πόλης που το ανέγειρε, απτή απόδειξη του πλούτου και της τεχνολογίας της. Δυστυχώς, όμως, γύρω στο 226 π.Χ., μόλις 60 χρόνια μετά τα αποκαλυπτήρια, ο Κολοσσός κατέρρευσε, καθώς τα γόνατά του τσακίστηκαν από ένα σεισμό. Πέφτοντας λέγεται ότι γκρέμισε 30 σπίτια! Χρησμός μαντείου λέει σχετικά με την πιθανή επανατοποθέτησή του «μην κίνει τα κείμενα» και ο Κολοσσός δεν ξαναστάθηκε ποτέ πια όρθιος…

Ο Ελληνικός καφές και τα οφέλη του!

Πιάσε έναν με ολίγη, ένα μέτριο ή βαρύ γλυκό ή ένα πολλά βαρύ και όχι... Ο Ελληνικός καφές και τα οφέλη του!

Ο ελληνικός καφές είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης κάθε Έλληνα, αφού η ιστορία του ξεκινά από πολύ παλιά. Ο ίδιος καφές στην Τουρκία ονομάζεται «Τουρκικός» και στην Κύπρο «Κυπριακός». Σε άλλες χώρες που ανήκει στην παράδοσή τους, έχει την ονομασία της χώρας που τον παράγει με κάποιες αλλαγές στη παρασκευή του ή τα συστατικά.Η φήμη του καφέ κατά τη διάρκεια των ετών μεταβάλλεται από ειδικούς και από επιστήμονες. Οι περισσότεροι προσπαθούν να βρουν τις θετικές και τις αρνητικές του ιδιότητες. Ωστόσο, υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις ότι υπό ορισμένες προϋποθέσεις, για πολλούς ανθρώπους μπορεί να ονομαστεί ένα ήπιο διεγερτικό ακόμη και αντικαταθλιπτικό ρόφημα.

Ένα-δυο φλιτζανάκια ελληνικός καφές την ημέρα βελτιώνουν την υγεία της καρδιάς και αυξάνουν τη μακροζωία, σύμφωνα με μελέτη που ανακοινώθηκε στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας.
Η κατανάλωση καφέ αυξάνει την ελαστικότητα των αρτηριών, η οποία προφυλάσσει από τις καρδιοπάθειες. Η μελέτη της Α' Καρδιολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών έγινε σε 235 κατοίκους της Ικαρίας, ηλικίας 65 έως 100 ετών, οι οποίοι είχαν υψηλή αρτηριακή πίεση.
Η μελέτη βρήκε ότι όσοι έκαναν μέτρια κατανάλωση καφέ είχαν την καλύτερη αρτηριακή υγεία, με τα αγγεία τους να συμπεριφέρονται σαν αυτά των νέων ανθρώπων. Οι αρτηρίες όσων έπιναν λιγότερο καφέ ή καθόλου ήταν σε μικρότερο βαθμό ελαστικές.
Οι ερευνητές υποθέτουν ότι ορισμένα συστατικά του, όπως τα αντιοξειδωτικά, πιθανόν να βελτιώνουν την αρτηριακή λειτουργία, αυξάνοντας την ικανότητα του οργανισμού να προσλαμβάνει μονοξείδιο του αζώτου, ικανότητα που είναι μειωμένη στους ασθενείς με υπέρταση.

Κατατάσσεται στις καλές πηγές αντιοξειδωτικών
Ο ελληνικός καφές έχει ως βασικό του συστατικό την καφεΐνη, ενώ παράλληλα περιέχει φυσικά αντιοξειδωτικά, με πιο σημαντικές ουσίες τις πολυφαινόλες. Τα κύρια αντιοξειδωτικά που βρίσκουμε στον ελληνικό καφέ είναι το χλωρογενικό οξύ, το καφεϊκό οξύ και οι μελανοϊδίνες. Κατατάσσεται στις πολύ καλές πηγές αντιοξειδωτικών, αφού ένα μικρό φλιτζάνι ελληνικού καφέ (50ml), περιέχει 150 mg αντιοξειδωτικών ουσιών, οι οποίες δρουν ευεργετικά στον οργανισμό προστατεύοντας τον από τις ελεύθερες ρίζες.

Καφεΐνη
Ανάλογα με τον τύπο του καφέ, η ποσότητα της καφεΐνης που περιέχεται διαφέρει, π.χ. σε ένα φλιτζάνι (240ml) καφέ φίλτρου περιέχονται 115-175 mg καφεΐνης. Ο ελληνικός καφές σε κάθε μικρό φλιτζανάκι (50ml) περιέχει περίπου 40mg καφεΐνης, με το μεγαλύτερο ποσοστό της να βρίσκεται στο ίζημα (κατακάθι) που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της παρασκευής του και το οποίο παραμένει στον πάτο του φλιτζανιού, αφού τελειώσουμε τον καφέ μας.

Ιατρικές έρευνες έχουν δείξει, ότι λόγω του τρόπου με τον οποίο αντιδρά ο ανθρώπινος οργανισμός στην καφεΐνη, μπορεί να τονώσει τον οργανισμό και να νιώθουμε πιο ενεργητικοί. Αυτό εξαρτάται από την ποσότητα, τη συχνότητα και την ατομική μεταβλητότητα αντίδρασης στον καφέ. Η κατανάλωση της καφεΐνης διεγείρει την έκκριση μιας χημικής ουσίας από τον εγκέφαλο, της ντοπαμίνης. Στη συνέχεια, η ντοπαμίνη διεγείρει ένα μέρος του εγκεφάλου που συμβάλλει στην πνευματική και σωματική εγρήγορση, στη καλύτερη συγκέντρωση και την βελτίωση των αντανακλαστικών ενώ παράλληλα μας δίνει μια αίσθηση ευεξίας.

Η καφεΐνη, σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να επηρεάσει τη κινητοποίηση και διαθεσιμότητα των λιπαρών οξέων και του γλυκογόνου των μυών, συμβάλλοντας στη βελτίωση των επιδόσεων και της αντοχής στους ασκούμενους. Επιπρόσθετα, με την κατανάλωση καφεΐνης συστέλλονται τα αιμοφόρα αγγεία, ανακουφίζοντας από τον πονοκέφαλο και τις ημικρανίες. Επίσης, μέτριες ποσότητες κατανάλωσης καφεΐνης ημερησίως, έχουν δείξει θετικές επιπτώσεις στην αορτική ελαστικότητα, μέσα από έρευνες που έχουν γίνει με υπερτασικούς ηλικιωμένους, καθώς και μείωση της πιθανότητας εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη.

Εθιστικός ή όχι ο ελληνικός καφές;
Η θεωρία περί εθισμού στην καφεΐνη, στηρίζεται στο γεγονός ότι, η καφεΐνη δρα στους ντοπαμινεργικούς υποδοχείς στον εγκέφαλο οι οποίοι μάλιστα προσαρμόζονται στην παρουσία της καφεΐνης. Παρά τις ομοιότητες που υπάρχουν με μηχανισμούς εξάρτησης άλλων ουσιών, η μεθυλοξανθίνη (της καφεΐνης) δεν δρα κατά τον ίδιο τρόπο , ειδικά σε κριτήρια ανταμοιβής, κινητοποίησης ή εθισμού. Έτσι δεν μπορεί να αναφερθεί κανείς σε αυτήν ως εθιστική ενώ είναι μια απολύτως ακίνδυνη συνήθεια. Η κούραση, ο πονοκέφαλος και η αϋπνία που έχουν κατά καιρούς συσχετιστεί με την αποχή από την κατανάλωση καφεΐνης, δεν μπορούν να υποστηριχτούν επιστημονικά.

Γενικότερα, βάση των ερευνών μια μέση ασφαλής πρόσληψη καφεΐνης κυμαίνεται απο 300-400mg ή αλλιώς 6mg ανά κιλό βάρους για ένα άτομο που ζυγίζει 65 kg. Ενώ, όσοι πάσχουν από κάποιο πρόβλημα υγείας καλό είναι να συμβουλεύονται τον γιατρό τους. Είναι σημαντικό επίσης, να αναφέρουμε ότι μέσα στην ημέρα του μπορεί κάποιος να καταναλώνει καφεΐνη από διαφορετικές πηγές και όχι μόνο τον καφέ, και κατ’επέκταση τον ελληνικό καφέ.

Συμπερασματικά, παρόλο που πολλοί είστε εσείς που αναζητάτε επίμονα ένα ποτήρι καφέ το πρωί ή όποτε άλλοτε το έχετε συνηθίσει, η βιβλιογραφία δεν αναφέρει πως είστε κλινικά εθισμένοι σε αυτό! Αντίθετα, υπάρχουν έρευνες που υποδεικνύουν ότι η μέτρια ημερήσια κατανάλωσή του, έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες για τον οργανισμό. Απολαύστε λοιπόν τον ελληνικό καφέ σας με μέτρο και χαρείτε τα οφέλη του!

Ο ελληνικός καφές αποτελεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια απαραίτητο και αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κουλτούρας!!
απαραίτητος το πρωί, για να αρχίσει καλά η μέρα μας
σημαντικός για την καλή χώνευση μετά από ένα καλό γεύμα το μεσημέρι
αποτελεί ιεροτελεστία η προετοιμασία του, στο ανάλογο σκεύος (μπρίκι) και σε σιγανή φωτιά, για να γίνει μερακλίδικος (στην χόβολη παλαιότερα).
τα χαρμάνια του είναι συνήθως από 4-7 διαφορετικές ποικιλίες καφέ!! Και αποδίδουν μοναδικά αρώματα και γεύσεις!!
αναζωογονεί την ψυχή μας, και μας ταξιδεύει «φαρμακευτικές ιδιότητες»
περιέχει τανίνη
πλούσιος σε αντιοξειδωτικούς παράγοντες
προστατεύουν την καρδιά και της αρτηρίες
πλούσιος επίσης σε πολυφαινόλες
καταπραΰνει πονοκεφάλους
προστατεύει το ήπαρ
προλαμβάνει την κίρρωση του ήπατος
προλαμβάνει της πέτρες στην χολή
μειώνει κρίσεις άσθματος
βελτιώνει το κυκλοφορικό
σκέτος (χωρίς ζάχαρη) με λίγο χυμό λεμόνι, σταματάει την διάρροια!! Προσοχή: κατανάλωση «μεγάλων» ποσοτήτων προκαλεί υπερδιέγερση και ταχυπαλμία.

Πηγή: www.newsbeast.gr
Πηγή: www.inews.gr

ΒΑΡΚΑ ΧΩΡΙΣ ΠΑΝΙΑ_Μιχάλης Βιολάρης

 

flowerishmorning

 

μεταβείτε στο ΥΤ

υπάρχουν οι στίχοι

απίθανο κανάλι

με πολλά ελληνικά τραγούδια  

της χρυσής εποχής

Η Διάνοια έχει δύναμη ελκτική

Η Διάνοια έχει δύναμη ελκτική και αναλόγως της διαθέσεως στην οποία ευρίσκεται, αντλεί και φέρει εις εμάς, πράγματα καλά ή κακά, ωφέλιμα ή επιζήμια ευάρεστα ή δυσάρεστα. Μπορείς να ρύθμισης την διάνοιά σου κατά τέτοιον τρόπο ώστε, εάν μονίμως την διατηρείς έτσι, να σου φέρει πλούτο, δύναμη, υγεία, ολβιότητα. Η απαιτούμενη προς τούτο διανοητική κατάσταση συνίσταται σε συνεχή γαληνιότητα, ησυχία, μεθοδικότητα βίου, αποφασιστικότητα, αυτοπερισυλλογή και νοερή επιδίωξη ενός σκοπού ο οποίος αποβλέπει στο διαρκές δικό σου καλό και των άλλων.

Δυνατή επίσης είναι και μία άλλη διανοητική κατάσταση στην οποία εάν μονίμως διατηρείς τον εαυτόν σου, τα πλούτη, ή δύναμη, ή υγεία και ή ολβιότητα φυγαδεύονται από σένα.

Από όσα υπάρχουν στο σύμπαν, ελάχιστο μόνο μέρος έχουμε την δυνατότητα να δούμε, ψηλαφήσουμε ή αντιληφθούμε με τις σωματικές αισθήσεις. Τό μεγαλύτερο μέρος από όσα υπάρχουν και έχουν μορφή, σχήμα δεν είναι ούτε ορατό ούτε ψηλαφητό ούτε με άλλο τρόπο αισθητό.

Το λεγόμενο κενό είναι μεστό πραγματικοτήτων. Κενός χώρος στην φύση δεν υπάρχει. Οι πραγματικότητες αυτές θα ήσαν φανερές σε εμάς εάν ήμαστε περισσότερο ανεπτυγμένοι. Με αυτές τις πραγματικότητες ή διάνοια έχει συγγένεια και γι αυτό τις έλκει. Όσο οι λεπτότερές μας αισθήσεις αναπτύσσονται, τόσο αι πραγματικότητες γίνονται λίγο ή πολύ φανερές σε εμάς.

Οτιδήποτε έχεις στον νου σου, αυτό δημιουργείς. Δημιουργείς ακατάπαυστα αόρατες πραγματικότητες εν όσω συλλογίζεσαι. Εάν συλλογισθής κάτι επί ένα δευτερόλεπτο, καθιστάς αυτό τό κάτι αόρατη πραγματικότητα για ένα δευτερόλεπτο. Εάν τό συλλογισθής επί ώρες, ημέρες, έτη , θά ελκύσης την ούτως ή άλλως δημιουργηθείσα πραγματικότητα στον εαυτό σου υλικώς.

Εάν διατηρείς στον νου σου οιαδήποτε Ιδέα καλή ή κακή επί μήνες και επί έτη εξακολουθητικώς, την καθιστάς ουσιώδη αόρατη πραγματικότητα, και επειδή αυτή γίνεται όλο και περισσότερο ισχυρή, στο τέλος θα λάβει κατ΄ ανάγκην μορφή και θά εμφανισθεί στον ορατό και υλικό κύκλο των περιστάσεων σου.

Ελκύεις ακαταπαύστως από τό αόρατο ρεύμα των πραγματικοτήτων πράγματα συγγενή προς εκείνα για τα οποία συλλογίζεσαι. "Έχε τον νου σου σε οποιοδήποτε είδος εγκλήματος, και θά ελκύσεις και θά φέρεις στον εαυτό σου εγκληματικές πραγματικότητες από τό αόρατο μέρος του βίου. Θέτεις σε κίνηση αόρατες δυνάμεις οι οποίες θα φέρουν υλικά μέσα προς εκτέλεση εγκλήματος.

Όταν διαβάζεις με ενδιαφέρον στις εφημερίδες περί φόνων, κλοπών, σκανδάλων και φρικαλέων συμβάντων στην Γή και στην θάλασσα, ελκύεις στον εαυτόν σου αόρατες πραγματικότητες της αυτής φύσεως. Συνδέεις τον εαυτόν σου με αυτές, οι οποίες είναι κατωτέρας περιωπής, και όταν βρίσκεσαι στο ρεύμα τους, ενώ διαβάζεις με ενδιαφέρον κάθε μέρα, διατρέχεις τον κίνδυνο να φέρεις στον εαυτόν σου μιά κάποια μορφή αυτών των φρικαλεοτήτων και αθλιοτήτων.

Οι αόρατες πραγματικότητες σχηματίζουν τα στοιχεία των ορατών πραγματικοτήτων. Συνδέεις τό πνεύμα σου με τό ρεύμα των στοιχείων τούτων όταν διατηρείς τά φρικτά αυτά πράγματα στην σκέψη σου. Τό ρεύμα αυτό τότε επενεργεί επάνω σου. Σε σύρει και σε συναρπάζει. Έτσι με μεγάλη ταχύτητα φέρνει σε σένα τα στοιχεία του εγκλήματος και του κακού.

Εάν αρέσκεσαι να διαβάζεις για τις πράξεις του λωποδύτη και του κλέφτη, διατρέχεις τον κίνδυνων να φέρεις τον λωποδύτη και τον κλέφτη κοντά σου, στο σπίτι σου. Εσύ και αυτός θά συναντηθείτε αργά ή γρήγορα, διότι εσύ και αυτός ευρίσκεστε εντός του αυτού νοερού ρεύματος. Ούτε εσύ ούτε αυτός γνωρίζετε την δύναμη ή οποία φέρει τον ένα κοντά στον άλλον.

Αλλά καμία δύναμη δεν είναι τόσο ακαταγώνιστη όσο ή δύναμη της οποίας την επενέργεια επάνω μας και την ύπαρξη αγνοούμε. Εάν επί δέκα δευτερόλεπτα συλλογίζεσαι κάτι αποτρόπαιον και ειδεχθές, κάτι τό οποίο προξενεί σωματικό πόνο ή αδημονία σε άλλον, τότε θέτεις σε κίνηση δύναμη ή οποία έλκει σε σένα κάποιο μέρος αυτού του κακού.

Εάν επί δέκα δευτερόλεπτα συλλογίζεσαι κάτι ευχάριστο, εύθυμο και ωραίο —κάτι τό οποίο δύναται να παράσχει ηδονή σε άλλον χωρίς να αφήσει κατόπιν κάποια πικρία— τότε θέτεις σε κίνηση δύναμη φέρουσα σε σένα κάποιο μέρος αυτού του καλού.

Όσο περισσότερο χρόνο έχεις τον νου σου σε ένα οποιοδήποτε πράγμα, καλό ή κακό, τόσο Ισχυρότερο τό κάνεις αυτό τό πράγμα ως αόρατη πραγματικότητα. Κατ αναπόδραστη ανάγκη εν τέλει, καθ’ όσον έχεις τον νου σου σε αυτό, θά καταστεί στον ορατό κόσμο και εντός του κύκλου των περιστάσεών σου, όργανον λύπης ή χαράς. Η δύναμη του να προσηλώνεις τον νου σου επιμόνως σε κάποιον ορισμένο σκοπό η σε κάποια ορισμένη ψυχική διάθεση, φερ' ειπείν σε γαληνιαία Αποφασιστικότητα ή του να απομακρύνεις τόν νου σου από θορυβήσεις δεν είναι σήμερα πολύ συνηθισμένο.

Κοίταξε πολλούς τριγύρω σου. Σε τί συνίσταται ή αιώνια σκέψη τους ή ο καθορισμένος σκοπός του βίου τους; Στο να λάβουν τον μισθό τους με την λήξη του μηνός. Πέρα Από αυτό τίποτε. Στο να Αγοράσουν ένα νέο φόρεμα, στο να κάνουν ένα ταξίδι. Πέρα Από αυτό τίποτε. Στο να ζουν ημέρα με την ημέρα ή εβδομάδα με την εβδομάδα. Πέρα από αυτό τίποτε. Πολλοί Αδυνατούν να προσηλώσουν τον νου τους σε κάποιο ωφέλιμο σκοπό για δύο συνεχείς ήμερες. Σήμερα ποθούν διακαώς τό ένα, αύριο τό άλλο. Οι διανοητικές τους δυνάμεις εγκολπούνται για κάποιον χρόνο ένα πράγμα, τό εγκαταλείπουν, κατόπιν εγκολπούνται για κάποιον χρόνο άλλο και τό εγκαταλείπουν και αυτό. Δεν ασκείται ή ελκτική δύναμη της διανοίας τους ως προς ένα Αντικείμενο. Αυτοί είναι οι άνθρωποι οι οποίοι επιτελούν πολύ ολίγα, οι οποία είναι πάντοτε φτωχοί και ως επί τό πλείστον ατελούς υγείας. Αυτές οι διάνοιες όσες φορές προσηλωθούν σε κάτι θά προσηλωθούν σε κάτι άχρηστο και επιβλαβές. Διαβάζουν μετ' απληστίας περί φρικαλεοτήτων και θανατικών εκτελέσεων. Και όσο λεπτομερείς είναι οι περιγραφές τόσο περισσότερον αρέσκονται σε αυτές. 'Αρέσκονται σε δράματα πού παριστάνουν βιαιοπραγίες ή ψυχικά βασανιστήρια. Το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών τους σπαταλάται κατ' αυτόν τον τρόπο. Θέτοντας τις δυνάμεις τους προς αυτήν την κατεύθυνση έλκουν προς τον εαυτόν τους από αυτές κάποιο είδος κακού. Εάν τις στρέψουν σε άλλη κατεύθυνση θά έλξουν προς τον εαυτόν τους κάτι καλό.

Πρίγκιπας Πέτρος (Πιοτρ) Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν

 

Ο Πρίγκιπας Πέτρος (Πιοτρ) Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν (Ρώσικα Пётр Алексеевич Кропоткин) (Μόσχα, 9 Δεκεμβρίου 1842 – Ντμιτρόφ, 8 Φεβρουαρίου 1921) ήταν εξέχων Ρώσος αναρχικός και ένας από τους πρώτους θεωρητικούς του αναρχοκομμουνισμού.

Αναδείχτηκε σε ποικίλους τομείς, από τη γεωγραφία και τη ζωολογία μέχρι την κοινωνιολογία και την ιστορία.

Αριστοκρατικής καταγωγής, γιος του πρίγκιπα Αλεξέι Πέτροβιτς Κροπότκιν, εκπαιδεύτηκε στο επίλεκτο σώμα των ακολούθων στην Αγία Πετρούπολη. Το 1871 αρνήθηκε τη θέση του γραμματέα της Ρωσικής γεωγραφικής Εταιρείας και εγκατέλειψε τα προνόμιά του και έζησε στην Αγγλία, τη Γαλλία και την Ελβετία όπου εργάστηκε για τη διάδοση των αναρχικών ιδεών. Πριν φύγει για τη Ρωσία έγραψε ένα γράμμα στους The Times του Λονδίνου με το οποίο ευχαριστούσε τον αγγλικό λαό για τη φιλοξενία του κατά τη διαμονή του εκεί.

Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, υποστήριξε τη Γαλλία, τη Ρωσία και τις συμμαχικές της δυνάμεις εναντίον της Γερμανίας, μια κίνηση που προκάλεσε έκπληξη ανάμεσα σε συντρόφους του.[17][18] O Μαλατέστα τον κατηγόρησε πως εγκαταλείπει τις θεμελιώδεις αναρχικές αρχές,[19] και τελικά ο Κροπότκιν αποξενώθηκε από την κύρια τάση του αναρχικού κινήματος της εποχής.[20]

Επέστρεψε στη Ρωσία τον Ιούνιο του 1917 όπου τον υποδέχτηκαν ο Αλεξάντερ Κερένσκυ και ένα πλήθος 60.000 ατόμων. Ο Κερένσκυ μετά από κάποιο διάστημα πρότεινε στον Κροπότκιν να αναλάβει το υπουργείο Παιδείας, πρόταση την οποία απέρριψε αμέσως. Ο Κροπότκιν αρχικά ενθουσιάστηκε από την νέα κατάσταση μετά την Ρωσική Επανάσταση, μετέπειτα όμως άσκησε σκληρή κριτική κυρίως μέσω επιστολών που έστελνε στον Λένιν.

Ένα κρυολόγημα στα μέσα Ιανουαρίου του 1921, επιδείνωσε τη βρογχίτιδα από την οποία έπασχε, η οποία εξελίχθηκε σε πνευμονία. Ο Λένιν όταν πληροφορήθηκε ότι ο Κροπότκιν αρρώστησε, έστειλε ειδικό τραίνο με γιατρούς και τρόφιμα στο Ντμιτρόφ. Η υγεία του όμως ήταν αρκετά επιβαρυμένη και συνεχώς χειροτέρευε. Το πρωί της 8ης Φεβρουαρίου του 1921 πέθανε. Η κηδεία του ήταν η τελευταία μαζική συγκέντρωση αναρχικών στην Ρωσία.
περισσότερα στη βικιπαίδεια

Tα μαγικά βότανα των Δρυίδων

Tα μαγικά βότανα των Δρυίδων

Tα μαγικά βότανα των Δρυίδων
Φύλλα από φασκομηλιά, βέρβενα και σημύδα, βελανίδια, φλούδες από ιτιά ή σαμπούκο. Aναζητήστε τα στις μικρές φθινοπωρινές εκδρομές στο βουνό και αυτά θα σας... βοηθήσουν όλο το χρόνο. Tα μυστικά της χρήσης τους κουβαλούν αιώνες σοφίας των αρχαίων Δρυίδων, απομεινάρια ενός κόσμου χαμένου στο παρελθόν, όταν οι μαγικές δυνάμεις της φύσης ήταν στην... υπηρεσία των ανθρώπων.
Aν επισκεφτείτε τη Bρετανία (όχι βέβαια το Λονδίνο) ή την Iρλανδία, θα διαπιστώσετε ότι ακόμα και σήμερα στα παραδοσιακά γιατρικά που χρησιμοποιούν οι χωρικοί υπάρχουν οι αναμνήσεις της αρχαίας κελτικής ιατρικής. Θα έλεγε κανείς ότι μαζί με τα μενίρ και τα ντόλμεν, τους βωβούς πέτρινους μάρτυρες ενός μακρινού παρελθόντος, η λαϊκή ιατρική συντηρεί την ιερατική σοφία των Δρυίδων. Mια γνώση που έφτασε από γενιά σε γενιά μέχρι τις μέρες μας, μεταφέροντας τα μυστικά από τη συλλογή των φυτών, τη χρήση των ελιξιρίων και την παρασκευή των ιαματικών κρασιών.

Για να θεραπεύσουν τις αρρώστιες, οι Kέλτες χρησιμοποιούσαν τα αυτοφυή φυτά των αγρών και του βουνού και τα δέντρα. Tα πιο σημαντικά ήταν ο ιξός και η βελανιδιά. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του φυσικού Πλίνιου του Πρεσβυτέρου (23-79 μ.X.), «οι Δρυίδες θεωρούσαν πιο σημαντική από τον ιξό μόνο τη βελανιδιά, το κατεξοχήν θεϊκό δέντρο. Έτσι που, αν μια τούφα από ιξό είχε αναπτυχθεί πάνω σε μια βελανιδιά, ήταν σημάδι ότι ερχόταν από τον ουρανό και πως το δέντρο είχε επιλεγεί από ένα θεό. Tα ιερά δάση τους ήταν γεμάτα από αυτά τα φυτά και η χρήση του φυλλώματός τους ήταν υποχρεωτική σε όλες τις θυσίες».

Bελανιδιά: Tο ιερότερο των δέντρων Eίναι ένα από τα σημαντικότερα δέντρα για τους Kέλτες. H λέξη «Δρυίδης» στα ελληνικά προέρχεται από τη δρυ (βελανιδιά) αλλά και στη διάλεκτο της Γαλικίας η αντίστοιχη λέξη «derwydd» σημαίνει «άνθρωπος της βελανιδιάς». Δεν είναι τυχαίο που, σύμφωνα με την παράδοση, οι Δρυίδες έτρωγαν βελανίδια για να αυξήσουν τη σοφία τους και φορούσαν στεφάνια από φύλλα βελανιδιάς στη διάρκεια των τελετών τους. Ήταν τέτοια η δύναμη που θεωρούσαν ότι έχει αυτό το ιερό δέντρο, που αρκούσε να μείνει κανείς στη σκιά του για να γιατρευτεί. Tα βελανίδια, τα φύλλα και ο φλοιός του δέντρου χρησιμοποιούνταν για ιατρικούς σκοπούς. Tο φλοιό τον έπαιρναν από κλαδιά όχι μεγαλύτερα των 4-5 ετών και τον ξέραιναν στον ήλιο ή στη σκιά.
Mπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε κι εσείς σημέρα:
Για τις φλογώσεις του λαιμού: Σε ένα γυάλινο δοχείο (σε καμιά περίπτωση μεταλλικό, γιατί η βελανιδιά είναι πλούσια σε τανίνη) βράζετε για 10 λεπτά 80-100 γραμμ. κομματάκια φλοιού σε ένα λίτρο νερό. Kάντε μ’ αυτό πλύσεις και γαργάρες.

Για την εξάντληση και τη διάρροια: Bράζετε για λίγα λεπτά σε ένα λίτρο νερό 30 γραμμ. φύλλα (ιδανικά είναι τα φρέσκα φύλλα που βγαίνουν την άνοιξη και έχουν αποξηρανθεί). Tα σουρώνετε μετά από 10 λεπτά και πίνετε ένα ποτήρι την ημέρα από αυτό το ρόφημα μαζί με μέλι.

Για τόνωση: Kαθαρίζετε και ξεραίνετε βελανίδια, τα κονιορτοποιείτε και αφήνετε τη σκόνη να ξεραθεί πάνω σε λεπτό πανί. Tρώτε ένα κουταλάκι το πρωί νηστικοί και ένα το βράδυ πριν ξαπλώσετε για ύπνο.

Για το συκώτι και την όρεξη: Kοπανάτε στο γουδί μια χούφτα βελανίδια και τα αφήνετε σε ένα λίτρο λευκό κρασί για μια εβδομάδα. Σουρώνετε το κρασί και του προσθέτετε ένα κουταλάκι μέλι για να γλυκάνει.

Για την παρατεταμένη και άφθονη εμμηνόρροια: Pίχνετε 2-3 γραμμ. σκόνη από φλοιό σε μια κουταλιά μέλι και το παίρνετε το πρωί πριν φάτε. 

Iξός
O ιξός ή βίσκον το λευκό, γνωστότερος ως «γκι», είναι ένα ημιπαρασιτικό φυτό που οι Δρυίδες, ντυμένοι στα λευκά, το έκοβαν με χρυσά δρεπάνια και το άφηναν να πέσει σε ένα ύφασμα επίσης λευκό. (Aυτή η διαδικασία μπορεί κάτι να θυμίζει σε όσους έχουν διαβάσει τις ιστορίες του «Aστερίξ».) Mετά τη συλλογή του γκι θυσιάζονταν νεαροί λευκοί ταύροι. Eπειδή το γκι βγάζει καρπούς στο διάστημα του χειμερινού ηλιοστασίου, συμβόλιζε για τους Kέλτες την αθανασία της ψυχής, καθώς μετέδιδε το νόημα της ζωής που εξακολουθεί και μετά το θάνατο. Σύμφωνα με τον Πλίνιο, οι πληθυσμοί της Γαλικίας πίστευαν ότι το φυτό αυτό ευνοούσε τη γονιμότητα και μπορούσε να δράσει ως αντίδοτο για όλα τα δηλητήρια, ενώ οι Δρυίδες το θεωρούσαν πανάκεια, ένα φάρμακο αποτελεσματικό σε κάθε αρρώστια και δεινό. Eίναι σίγουρα ένα φυτό πλούσιο σε ιαματικά συστατικά, και μάλιστα η ανθρωποσοφική ιατρική, που εγκαινίασαν ο Pούντολφ Στάινερ και η Ίτα Bέγκμαν, δημιούργησε από αυτό ένα πειραματικό φάρμακο κατά των όγκων. Πέρα από αυτή τη δράση του, ο ιξός, αν ληφθεί υπό ιατρικό έλεγχο, μπορεί να θεραπεύσει αποτελεσματικά την υπερένταση, γιατί, καθώς είναι διουρητικό, δρα ως καρδιοτονωτικό, ενώ με μορφή αφεψήματος ενεργεί ως διεγερτικό του περιφερειακού κυκλοφορικού συστήματος, γιατί είναι αγγειοδιασταλτικό και καθαρίζει το αίμα.

Aρτεμισία: Για υγεία και για γούρι
Για να διατηρήσει όλη του την ιαματική δύναμη αυτό το φυτό, το μάζευαν νηστικοί, με την ανατολή του ήλιου, περπατώντας προς τα πίσω. Mετά την επικράτηση του χριστιανισμού το μάζευαν τη μέρα του Aγίου Iωάννη του Bαπτιστή, στις 24 Iουνίου, και το έκαιγαν στους πυρσούς που άναβαν σε εκείνη τη γιορτή, που θύμιζε στους Kέλτες χριστιανούς την αρχαία γιορτή του θερινού ηλιοστασίου. Tο Mεσαίωνα είχαν έθιμο να χορεύουν γύρω από τις φωτιές του Aϊ-Γιάννη φορώντας μια ζώνη από αρτεμισία, που στο τέλος την πετούσαν στις φλόγες για να έχουν καλή υγεία σε όλη την επόμενη χρονιά. Ήταν ένα βότανο ευρείας χρήσεως: Tα κορίτσια το έπλεκαν σε στεφάνια και τα φορούσαν στα κεφάλια τους, οι γυναίκες το χρησιμοποιούσαν στην κουζίνα, οι Δρυίδες για να ξορκίσουν τις αρνητικές επιδράσεις από τα ζώα.

Στην πράξη:
Για να κατευνάσετε τους πόνους: Bράζετε 10 γραμμ. αρτεμισία σε ένα λίτρο νερό και πίνετε δυο φλιτζάνια την ημέρα. Eίναι καλό για τη χρόνια διάρροια και τις νευρικές ενοχλήσεις στο στομάχι.

Λουτρό κατά των ρευματισμών: Bάζετε για ένα δεκάλεπτο 2-3 χούφτες φρέσκα φύλλα σε δυο λίτρα βραστό νερό, το σουρώνετε και το αδειάζετε στην μπανιέρα.

Σημύδα: Tο σύμβολο της μεταμόρφωσης

Eνώ για τους λαούς της Σιβηρίας η σημύδα ήταν το Kοσμικό Δέντρο και για τους Pώσους το σύμβολο της άνοιξης, οι Kέλτες το θεωρούσαν δέντρο των νεκρών (και μάλιστα τους σκέπαζαν με τα φύλλα της), αλλά πάνω απ’ όλα ήταν σύμβολο μεταμόρφωσης, καθώς φυτρώνει στις πιο ψηλές πλαγιές απ’ όλα τα φυλλοβόλα. O φλοιός, πλούσιος σε ορυκτά άλατα, έχει διεγερτική και αντιπυρετική ιδιότητα, ενώ τα φύλλα διουρητικές. Tα βλαστάρια, πάλι, χρησιμοποιούνται για να αυξηθεί η έκκριση της χολής και να βοηθηθεί η λειτουργία του συκωτιού. Oι κελτικές παραδόσεις λένε ότι όποιος υποφέρει από ρευματισμούς μπορεί να ανακουφιστεί πολύ αν ξαπλώσει πάνω σε φύλλα σημύδας.

Mπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε ως:

Pόφημα για τη γρίπη: Bάζετε 15 πρέζες από φύλλα σημύδας και 10 πρέζες από ένα μίγμα λουλουδιών μη-με-λησμόνει και τίλιου σε ένα λίτρο νερό. Πίνετε 3-4 φλιτζάνια την ημέρα.

Διουρητικό έγχυμα: Pίχνετε 30-60 γραμμ. φύλλα σε ένα λίτρο νερό που βράζει. Περιμένετε να πέσει η θερμοκρασία στους 40 βαθμούς και προσθέτετε 1 γραμμ. διττανθρακική σόδα για να διαλυθούν καλά οι ρητινώδεις ουσίες. Πίνετε 3-5 φλιτζάνια την ημέρα αρκετές ώρες πριν ή μετά τα γεύματα.

Λοσιόν για την τριχόπτωση: Eτοιμάζετε ένα αφέψημα με μερικά κομματάκια φλοιού. Tο σουρώνετε και κάνετε με αυτό εντριβές στο τριχωτό της κεφαλής.

Iτιά: H πηγή της ασπιρίνης
Στο κελτικό ημερολόγιο των δέντρων η ιτιά ήταν σύμβολο του πέμπτου μήνα, που διαρκούσε από τις 15 Aπριλίου μέχρι τις 12 Mαΐου. Aπό αυτό το φυτό, που μεγαλώνει κοντά σε υγρά μέρη και σε έλη, οι γεωργοί συνήθιζαν να ξεκολλάνε το φλοιό για να φτιάξουν ροφήματα για τον πυρετό, προσθέτοντας κρασί, μπίρα ή μηλόξιδο. H επιστήμη αποδίδει τις ευεργετικές ιδιότητες της ιτιάς στη σαλικίνη, απ’ όπου παρασκευάζεται το ακετυλοσαλικυλικό οξύ - η βασική ουσία της ασπιρίνης. H στάχτη της ιτιάς και το κοπανισμένο φύλλο, ανακατεμένα με ξίδι, χρησίμευαν στην κελτική παράδοση για να φτιάχνουν καταπλάσματα για τις κρεατοελιές και τους κάλους.

Φυσικό ηρεμιστικό: Φτιάχνετε ένα έγχυμα από 40-50 γραμμ. άνθη και φύλλα σε ένα λίτρο νερό. Πίνετε 3-4 φλιτζάνια την ημέρα, το τελευταίο λίγο πριν από τον ύπνο. Eνδείκνυται ιδιαίτερα για τις γυναίκες.

Φασκόμηλο: Mικρό, αλλά θαυματουργό

Ήταν για τους λαούς της Γαλικίας ένα είδος πανάκειας, αφού οι Δρυίδες το χρησιμοποιούσαν για τον πυρετό, το βήχα, τους ρευματισμούς, ακόμα και για τα παράσιτα και την επιληψία. Kι επιπλέον του απέδιδαν τη δύναμη να βοηθά τη σύλληψη και τον τοκετό. Mε άλλα λόγια, ένα μαγικό φυτό, που οι Δρυίδες συνήθιζαν να το ρίχνουν στην εθνική κελτική «μπίρα» που έπιναν για να ενισχύσουν τις προφητικές τους ικανότητες. Bέβαια μπορεί το φασκόμηλο να μη φτάνει ως εκεί, πάντως έχει πολλές ιδιότητες: είναι στυπτικό, αιμοστατικό, διουρητικό, επουλωτικό, καταπραϋντικό του βήχα και της ημικρανίας. Για τους ρευματισμούς χρήσιμα είναι τα μπάνια που έχουν εμπλουτιστεί με γενναιόδωρες χούφτες από φύλλα φασκόμηλου πέρα από τις αλοιφές με βάση αυτό το μικρό, αλλά θαυματουργό φυτό.

Mπορείτε να το χρησιμοποιήσετε:
Για τον πονόλαιμο: Bάζετε να βράσουν 15 γραμμ. φύλλα σε ένα λίτρο νερό για πέντε λεπτά και το αφήνετε άλλο τόσο. Έπειτα το σουρώνετε.

Για την αρχή κρυολογήματος: Bάζετε μια πρέζα φύλλα για πέντε λεπτά μέσα σε ένα φλιτζάνι βραστό γάλα. Tο σουρώνετε και το πίνετε πολύ ζεστό.

Tονωτικό αλλά και ηρεμιστικό: Bάζετε μια μικρή χούφτα από φύλλα και ξερά άνθη σε ένα λίτρο βραστό νερό. Tο σουρώνετε και πίνετε ένα φλιτζάνι μετά τα γεύματα για τόνωση και καλή χώνεψη. Aν το πιείτε πριν ξαπλώσετε, το έγχυμα επιδρά ως ηρεμιστικό.

Σαμπούκος: Για τον πυρετό και τα φίδια
Στη Nότια Bρετανία το φύτευαν μπροστά από τα σπίτια για να προστατεύονται από τις συμφορές και να κρατάνε μακριά τα φίδια. Tα άνθη, πλούσια σε ποτάσιο, προκαλούν εφίδρωση, γι’ αυτό είναι αποτελεσματικά κατά του πυρετού, του βήχα και του κρυολογήματος. Tον παλιό καιρό, για να κάνουν ωραία φωνή, έπιναν νηστικοί το πρωί μισό ποτήρι λευκό κρασί όπου είχαν αφήσει να ζυμωθούν όλη νύχτα 4 γραμμ. άνθη σαμπούκου σε σκόνη.

Στην πράξη:
Για τους ρευματισμούς και την ποδάγρα: Aφήστε στον ήλιο για 8-10 μέρες 300 γραμμ. ξερά άνθη σε 3 λίτρα κόκκινο κρασί. Παίρνετε 1-2 κουταλάκια την ημέρα.

Ως διουρητικό: Bάζετε 150 γραμμ. από τον κάτω φλοιό του σαμπούκου (ο επάνω είναι σαν λεπτή μεμβράνη) σε ένα λίτρο λευκό κρασί και τον αφήνετε να ζυμωθεί για δυο μέρες. Πίνετε ένα κουταλάκι την ημέρα. Δρα και κατά των οιδημάτων.

Bέρβενα: Tο βότανο του αγιασμού
Για τους αρχαίους λαούς της Γαλικίας ήταν ένα άγιο βότανο, καθώς το χρησιμοποιούσαν και για να λένε τη μοίρα. Στη Bρετανία το αποκαλούσαν «βότανο του σταυρού», γιατί πίστευαν ότι προστάτευε από το κακό. Για να διώξουν τα πνεύματα από ένα σπίτι, ράντιζαν τους ενοίκους με ένα κλαδάκι βουτηγμένο σε αγιασμό, ενώ οι Δρυίδες έπλεναν τους βωμούς με ένα έγχυμα από άνθη βέρβενας.

Aξιοποιήστε την:
Για τους πονοκεφάλους: Bράζετε δύο χούφτες άνθη σε ένα λίτρο ξίδι. Kάνετε κομπρέσες βάζοντας μία στο μέτωπο και μία στα νεφρά.

Για να επουλωθούν οι πληγές: Ψιλοκόψτε μερικά φύλλα βέρβενας κι αναμίξτε τα με ένα κουταλάκι αλεύρι σίκαλης και δύο ασπράδια αβγών. Tο βάζετε κάθε μέρα πάνω στην πληγή μέχρι να κλείσει.

Για το λουμπάγκο: Bράζετε για μερικά δευτερόλεπτα σε λίγο ξίδι δύο μεγάλες χούφτες από φρέσκο βότανο κοπανισμένο και το αλείφετε, πολύ ζεστό, στα μέρη που πονάνε.

Πηγή: www.womenonly.gr

Διευθέτηση του άγχους

Αναδημοσίευση άρθρου από την Νέα Ακρόπολη

Χαλάρωση και διευθέτηση του άγχους

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, ο ρυθμός πολύ γρήγορος και κατά συνέπεια είμαστε συνεχώς αγχωμένοι. 

Πολλές φορές αισθανόμαστε ότι όλοι περιμένουν κάτι από μας… Τρέχουμε για να προφτάσουμε, η καρδιά μας χτυπά μονίμως γρηγορότερα, κοντανασαίνουμε, οι αντοχές και η υπομονή μας συχνά «χτυπούν κόκκινο» και το βράδυ δυσκολευόμαστε να κοιμηθούμε, με αποτέλεσμα να ξυπνάμε νευρικοί και οξύθυμοι. Το στρες μας κυριεύει και γίνεται ανεξέλεγκτο προκαλώντας πολλά και σημαντικά σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα.

Το αίσθημα του άγχους δρα ύπουλα και προκαλεί στα νεύρα μας μεγαλύτερη ζημιά απ’ όση νομίζουμε. Ένα άτομο με άγχος δεν μπορεί να απολαύσει τη ζωή του. Δυσχεραίνεται η λειτουργία του εγκεφάλου του, μπλοκάρεται το νευρικό του σύστημα και παρεμποδίζεται η κυκλοφορία του αίματός του. Ποτέ δεν αφήνει τον εαυτό του «ελεύθερο». Άγχος είναι η δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση που περιλαμβάνει αισθήματα φόβου ή και τρόμου, σαν αντίδραση σε κάποιο κίνδυνο του οποίου η πηγή είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη ή μη αναγνωρίσιμη. Είναι μία κατάσταση που μπορεί να μας παραλύσει ή να μας κάνει να σπάσουμε τα προσωπικά μας ρεκόρ επιδόσεων. Το Άγχος δεν είναι καλό ή κακό από μόνο του, η δική μας αντιμετώπιση είναι που μπορεί να το κάνει υγιές ή προβληματικό.

Η κατάσταση έντασης που προκαλείται στον οργανισμό μας και την ονομάζουμε άγχος δεν υπάρχει μόνο στη σύγχρονη εποχή. Κάθε φορά που ο άνθρωπος αντιμετώπιζε μία απειλητική κατάσταση, όπως την επίθεση ενός ζώου, ενεργοποιείτο ο μηχανισμός αυτός στον οργανισμό του, ώστε να τον κάνει ικανό να αντιμετωπίσει μία μάχη ή να τραπεί σε φυγή. Μόνο που τότε ο κίνδυνος ήταν πραγματικός και άμεσος. Στις μέρες μας τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα και η εκτόνωση της έντασης δεν είναι άμεση.

Το άγχος είναι ένας μηχανισμός που έχει αναπτυχθεί στον ανθρώπινο οργανισμό εδώ και χιλιάδες χρόνια, ώστε να τον βοηθήσει να μπορεί να αντεπεξέρχεται επιτυχώς σε δύσκολες καταστάσεις. Βιολογικά λοιπόν, όταν ο άνθρωπος βιώνει μία τέτοια κατάσταση, τίθεται σε λειτουργία το Συμπαθητικό μέρος του νευρικού συστήματος, προκαλείται μία σειρά αντιδράσεων και εκκρίνονται συγκεκριμένες ουσίες, κυρίως αδρεναλίνη και κορτιζόνη, ώστε το ανθρώπινο σώμα να έρθει σε κατάσταση έντονης εγρήγορσης. Με άλλα λόγια το σώμα τίθεται σε κατάσταση συναγερμού!

Το άγχος έχει άμεση επίδραση στο νευρικό μας σύστημα το οποίο έχει δύο παρακλάδια:
Α) Το παρασυμπαθητικό σύστημα, που είναι υπεύθυνο για τη χαλάρωση και συντελεί στην ανάπαυση, την πέψη και την ανάρρωση
Β) Το συμπαθητικό σύστημα, που είναι υπεύθυνο για την εγρήγορση και προετοιμάζει το σώμα για επίθεση ή φυγή.

Για να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε το άγχος, υπάρχουν τρία βασικά πράγματα που μπορούμε και είναι καλό είναι να κάνουμε:

1.Να ασχοληθούμε με μία χειρωνακτική εργασία ή να γυμναστούμε, ώστε να εκτονώσουμε την κατάσταση αυτή της έντονης εγρήγορσης.
2. Να μάθουμε να χαλαρώνουμε. Υπάρχουν γι’ αυτό ειδικές ασκήσεις χαλάρωσης.
3.Να κάνουμε εσωτερική δουλειά με τον εαυτό μας. Είναι αυτό που θα φέρει τα πιο σταθερά αποτελέσματα σε βάθος χρόνου. Θα γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τις φοβίες και τις αντιδράσεις του στα διάφορα ερεθίσματα και θα μας επιτρέψει να ελέγξουμε τις καταστάσεις άγχους και να τις εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας.

Αντιμετώπιση του άγχους
Για να αντιμετωπίσουμε το άγχος πρέπει να γνωρίσουμε και να ελέγξουμε την προσωπικότητά μας. Αρχικά πρέπει να μάθουμε να φροντίζουμε σωστά κάθε ένα από τα επίπεδά της:
- Να μάθουμε να περιποιούμαστε το σώμα μας, να έχουμε ισορροπημένη διατροφή και να το διατηρούμε σε καλή φυσική κατάσταση.
- Να βρούμε ένα ρυθμό στη ζωή μας και σε ό,τι κάνουμε, να μην αφήνουμε τα πάντα για την τελευταία στιγμή.
- Να μάθουμε να χαλαρώνουμε, να μην μας καταβάλουν τα συναισθήματά μας και να αποβάλουμε τις ενοχές μας.
- Να κάνουμε θετικές σκέψεις, να είμαστε αισιόδοξοι και να μην μπλέκουμε σε φαύλους κύκλους, που οδηγούν σε εμμονές και φοβίες.

Πρακτικές καθημερινές συμβουλές
1. Καλλιεργείστε τη θετική σκέψη, αποβάλετε αρνητικές και πικρόχολες σκέψεις.
2. Αντιμετωπίστε τις καταστάσεις και τους ανθρώπους που σας αγχώνουν με χιούμορ.
3. Βάζετε στόχους στη ζωή σας.
4. Φιλοσοφείστε, στοχαστείτε πάνω στην ζωή σας και στον εαυτό σας. Αναγνωρίστε τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο και θέστε προτεραιότητες.
5. Δώστε στον εαυτό σας χρόνο, για να χαλαρώσει.
6. Να έχετε μετριοπάθεια στη διατροφή.
7. Αποφεύγετε την τελειομανία.
8. Κάντε κάθε βράδυ έναν απολογισμό της ημέρας που πέρασε.
9. Οργανώστε το χρόνο σας. Κάντε ημερήσιο και εβδομαδιαίο πλάνο.
10. Κάντε μία καλή σκέψη για τους άλλους.
11. Δεχτείτε τα λάθη και τις αδυναμίες σας.
12. Αξιοποιείστε τον ελεύθερο χρόνο σας.

Η σωστή αναπνοή και η εφαρμογή πρακτικών χαλάρωσης είναι τα δύο βασικά πράγματα για να εκτονωθούμε άμεσα σε καταστάσεις έντασης. Για να καταφέρουμε όμως να αλλάξουμε τη ζωή μας και τον τρόπο σκέψης μας, να έχουμε δηλαδή ένα μόνιμο αποτέλεσμα στην διαχείριση του άγχους, πρέπει να στραφούμε βαθιά μέσα στον εαυτό μας.
Η διαδικασία διερεύνησης του πραγματικού εαυτού είναι αυτή που δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να τον αγαπήσει, να ζει μέσα από τις δικές του επιλογές, χωρίς να γίνεται πιόνι στα χέρια των άλλων, αλλά και να μην παρασύρεται από την δική του θέληση να δείξει μία ιδανική, πλην όμως ψεύτικη, εικόνα προς τα έξω.
Η θετική σκέψη, η φιλοσοφία και η αυτογνωσία είναι το κλειδί για μία πιο ποιοτική ζωή, απαλλαγμένη από άγχος, ανασφάλεια, φοβίες και καταθλιπτικές τάσεις. Joomla SEF URLs by Artio

https://www.nea-acropoli-athens.gr/arthra/psixologia/336-xalarosh-kai-dieythethsh-tou-agxous

Εμμανουήλ Αργυρόπουλος

Ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος (1889 - 4 Απριλίου 1913) ήταν πρωτοπόρος της αεροπορίας στην Ελλάδα. Ήταν ο πρώτος Έλληνας αεροπόρος που εκτέλεσε πτήση στην Ελλάδα, καθώς και η πρώτη απώλεια της ελληνικής στρατιωτικής αεροπορίας[1].

Η πρώτη πτήση

Ο Αργυρόπουλος ήταν αρχικά πολιτικός μηχανικός, όμως εγκατέλειψε το επάγγελμά του και πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει αεροναυπηγική[2]. Στο τέλος Ιανουαρίου 1912 απέκτησε άδεια πιλότου και επέστρεψε στην Ελλάδα μαζί με το ιδιόκτητο αεροσκάφος του τύπου Nieuport IV.G 50 ίππων.

Στις 8 Φεβρουαρίου 1912 εκτέλεσε την πρώτη πτήση στους ελληνικούς ουρανούς, γεγονός που είχε ιδιαίτερη απήχηση στον εγχώριο τύπο[2]: Αφού απογειώθηκε από την περιοχή του Ρουφ, πραγματοποίησε 16 λεπτά πτήση που περιελάμβανε και πτήση πάνω από την Ακρόπολη. Μία ώρα αργότερα πραγματοποίησε και δεύτερη πτήση, αυτή τη φορά με συνεπιβάτη τον πρωθυπουργό της χώρας, Ελευθέριο Βενιζέλο. Ο πρωθυπουργός, ενθουσιασμένος δήλωσε ότι η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί αυτό το νέο όπλο

περισσότερα στη βικιπαίδεια

Φακόπιτα

Φακόπιτα
Προσθέτουμε το τζίντζερ στα διαφορετικά στάδια της συνταγής ώστε να απελευθερώσει αρώματα σε διαφορετικές εντάσεις, ενώ το λάδι το βάζουμε ωμό στο σερβίρισμα. Όσο για τις φακές; Είναι όσπριο που δεν συνηθίζεται να βάζουμε αποβραδίς στο νερό, ωστόσο, είναι εξαιρετικά ωφέλιμο να τις βάζουμε σαν τα υπόλοιπα όσπρια σε νερό, μία έως τρεις ημέρες ημέρες πριν το μαγείρεμα. Έτσι, ενεργοποιούνται τα ένζυμα τους, η περιεκτικότητα των θρεπτικών που περιέχουν εκτοξεύεται και μαγειρεύονται καλύτερα κι ευκολότερα! Πρωτότυπη συνταγή για πίτα vegan full στην ενέργεια και θρεπτικά συστατικά μιας και περιέχει φακές, παπαρουνόσπορο, τζίντζερ και αλευράκι σικάλεως.

• 250 γρ. φακές
• 100 γρ. αλεύρι σικάλεως
• 3 κομματάκια ρίζα τζίντζερ
• Μαύρο σουσάμι
• παπαρουνόσπορος
• ελαιόλαδο
• 1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένο
• Αλάτι, πιπέρι

Βάζουμε τις φακές σε κατσαρόλα στο μάτι της κουζίνας, προσθέτουμε ένα μικρό κομμάτι τζίντζερ, νερό και βράζουμε. Δέκα λεπτά πριν να είναι έτοιμες τις απομακρύνουμε απ` το μάτι. Σουρώνουμε και μεταφέρουμε σε μπολ στο οποίο προσθέτουμε αλατοπίπερο και το δεύτερο κομμάτι τζίντζερ ψιλοκομμένο. Σταδιακά προσθέτουμε το αλεύρι ανακατεύοντας ώστε να πάει παντού ομοιόμορφα. Το μείγμα που θα προκύψει θα έχει ελαφρώς όψη χυλού. Απλώνουμε λίγο λάδι στον πάτο του πυρέξ που θα ψήσουμε την πίτα, ραντίζουμε ελαφρώς με μαύρο σουσάμι, παπαρουνόσπορο και λίγο αλεύρι. Αδειάζουμε το μείγμα της φακής με το αλεύρι στο σκεύος. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία με το σουσάμι, τον παπαρουνόσπορο, το αλεύρι και το λάδι στην κορυφή, ώστε να γίνει ελαφρώς πιο τραγανή η πίτα μας στις εξωτερικές πλευρές. Ψήνουμε στο φούρνο στους 180 βαθμούς, για περίπου είκοσι λεπτά. Για το σερβίρισμα: Αφού έχει πέσει ελαφρώς η θερμοκρασία του φαγητού, προσθέτουμε ελαιόλαδο και λίγο ψιλοκομμένο τζίντζερ. 
lovecooking.gr

Κωνσταντίνος ΙΑ΄[α] Δραγάσης Παλαιολόγος

Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄[α] Δραγάσης Παλαιολόγος (8 Φεβρουαρίου 1405 - 29 Μαΐου 1453) ήταν ο τελευταίος βασιλεύων Βυζαντινός αυτοκράτορας, ως μέλος της δυναστείας των Παλαιολόγων, από το 1449 έως το θάνατό του κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453). Μετά το θάνατό του, έγινε θρυλική μορφή της ελληνικής λαϊκής παράδοσης ως ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς", που θα ξυπνήσει και θα ανακτήσει την Αυτοκρατορία και την Κωνσταντινούπολη από τους Οθωμανούς.




Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1405 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν το όγδοο από τα δέκα παιδιά του Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου και της Ελένης Δραγάση, κόρης του Σέρβου ηγεμόνα Κονσταντίν Ντράγκας Ντεγιάνοβιτς[7]. Υπεραγαπούσε τη μητέρα του και πρόσθεσε το επώνυμό της (Δραγάση) δίπλα στο δικό του, όταν ανέβηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο[8]. Ήταν ο νεότερος αδελφός του Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγου Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και του Θεόδωρου Β´ Παλαιολόγου, δεσπότη του Μυστρά.

Συχνά αναφέρεται ως πορφυρογέννητος· ελάχιστα είναι γνωστά για την παιδική του ηλικία. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της νεότητάς του στην Κωνσταντινούπολη υπό την επίβλεψη των γονιών του. Επίσης για τη φυσική του εμφάνιση δεν είναι τίποτα γνωστό. Σε νεαρή ηλικία εκπαιδεύτηκε στο κυνήγι, την ιππασία και την πολεμική τέχνη. Τον Νοέμβριο του 1423 ο αδελφός του Ιωάννης Η´ ταξίδεψε στη Βενετία και την Ουγγαρία για αναζήτηση βοήθειας και όρισε τον Κωνσταντίνο ως αντιβασιλέα στην Κωνσταντινούπολη· έτσι ο Κωνσταντίνος είχε την πρώτη του επαφή με θέση εξουσίας. Του δόθηκε επίσης ο τίτλος του δεσπότη και του παραχωρήθηκε μία περιοχή που εκτεινόταν κατά μήκος των δυτικών ακτών της Μαύρης Θάλασσας, από την πόλη Μεσημβρία στον βορρά μέχρι τον Δέρκο στο νότο.περισσότερα στη βικιπαίδιεα

Τραγωδία της Θύρας 7

Η Τραγωδία της Θύρας 7 ήταν περιστατικό που συνέβη στις 8 Φεβρουαρίου 1981 στο Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης στο Νέο Φάληρο, μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής αναμέτρησης ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ. Είναι η μεγαλύτερη τραγωδία των ελληνικών γηπέδων και μία από τις χειρότερες στην ιστορία του αθλητισμού.

Συνολικά, 21 φίλαθλοι έχασαν τη ζωή τους και 54 τραυματίστηκαν καθώς προσπαθούσαν να βγουν από το γήπεδο για να γιορτάσουν τη μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού με 6-0. Το ατύχημα συνέβη στην ιστορική -πλέον- Θύρα 7.

Ο αγώνας

Ο Ολυμπιακός παρατάχθηκε στον αγωνιστικό χώρο με τους εξής ποδοσφαιριστές: Σαργκάνης, Κυράστας, Βαμβακούλας, Παπαδόπουλος, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκης, Περσίας, Νικολούδης, Αναστόπουλος, Ορφανός, Γαλάκος. Προπονητής της ομάδας ήταν ο Καζίμιεζ Γκούρσκι.

Από την άλλη πλευρά, η ΑΕΚ παρατάχθηκε με τους: Οικονομόπουλο, Αρδίζογλου, Μανωλά, Καραβίτη, Παραπραστανίτη, Θώδη, Βλάχο, Ελευθεράκη, Κώττη, Μπάγεβιτς και Μαύρο. Προπονητής ήταν ο Μίλτος Παπαποστόλου.

Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε στο 30ο λεπτό με σουτ του Γαλάκου έπειτα από σέντρα του Περσία και το ημίχρονο ολοκληρώθηκε με το σκορ στο 1-0. Η υπεροχή όμως των "ερυθρόλευκων" απέδωσε καρπούς στο δεύτερο ημίχρονο, στο οποίο πέτυχαν πέντε γκολ σε 27 λεπτά. Σκόρερ οι: Γαλάκος (53', 84'), Κουσουλάκης (68'), Ορφανός (75') και Βαμβακούλας (80'). 

Η τραγωδία

Λίγο πριν το σφύριγμα της λήξης του αγώνα, οι φανατικοί οπαδοί που βρίσκονταν στη θύρα 7 προσπάθησαν να φθάσουν στη θύρα 1 για να αποθεώσουν τους νικητές, καθώς βρισκόταν δίπλα στον διάδρομο των αποδυτηρίων.

Με την ξαφνική μετακίνηση τόσο μεγάλου αριθμού οπαδών, το κακό δεν άργησε να συμβεί. Κάποιος από τους προπορευόμενους γλίστρησε στα σκαλοπάτια, παρασύροντας και άλλους που ήταν ήδη εκεί. Οι υπεύθυνοι δεν είχαν ανοίξει τις πόρτες και όσοι ακολουθούσαν δεν γνώριζαν τι συνέβαινε μπροστά τους, καταπατώντας τους μπροστινούς. Τότε άρχισε να επικρατεί συνωστισμός και ασφυξία, με μόνη διέξοδο κάποιο τουρνικέ που ξήλωσε η αστυνομία. Δεκαεννιά άτομα δεν τα κατάφεραν, καθώς είχαν ήδη χάσει τη ζωή τους. Λίγο αργότερα θα υποκύψει ακόμη ένας στο «Τζάνειο» Νοσοκομείο του Πειραιά, όπου μεταφέρονταν οι σοβαρά τραυματισμένοι. Έξι μήνες αργότερα θα προστεθεί ακόμη ένας άνθρωπος στον τραγικό κατάλογο των νεκρών, καθώς δεν κατόρθωσε να ξυπνήσει ποτέ από το κώμα στο οποίο έπεσε. Ο αριθμός των θυμάτων σταματά στους 21, ενώ οι τραυματίες πολλοί περισσότεροι.

όπως παλιά...

σαν χειμωνιάτικη λιακάδα

πολύ ωραίο στυλ το σαντάλι της νύφης 

και το ασορτί νεοκλασσικό καθιστικό με τον κομψό διάκοσμο

κι εσύ γυρνάς στη Σαλονίκη ή σε κάποια παραλία για βόλεϊ

και οι πετσέτες σε περιμένουν για  αγκαλιές μέχρι να φύγεις πάλι

για σινεμά ή  θέατρο ή για εξοχές του φθινοπώρου....

κι όλα αυτά πιθανόν θα συγκινούσαν και κάποιον νέο κάποιου  περασμένου αιώνα

ποιός θα ήταν αυτός;  ο Λόρδος Βύρων; μπορεί  ....   δεν έχει σημασία

σημασία έχει ότι κάναμε και σήμερα μερικές ασκήσεις με τον νού και την ψυχή...

------------------------------------------------

δεξι κλικ- προβολή εικόνας- φακός

 

Μάρκος Βαμβακάρης

Ο Μάρκος Βαμβακάρης (Δανακός Σύρου, 10 Μαΐου 1905 - Νίκαια Αττικής, 8 Φεβρουαρίου 1972) ήταν Έλληνας τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός και οργανοπαίκτης, ιδιαίτερα σημαντικός μουσικός του ρεμπέτικου τραγουδιού. Θεωρείται ο «Πατριάρχης» του ρεμπέτικου, καθώς έκανε γνωστό το είδος λόγω της μεγάλης επιτυχίας που είχαν τα δισκογραφημένα τραγούδια του.

Τα πρώτα χρόνια

Η Τετράς του Πειραιά στα μέσα του '30. Ο Μάρκος είναι όρθιος αριστερά.

Γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1905 στο συνοικισμό Σκαλί της Άνω Χώρας της Σύρου από οικογένεια Καθολικών (για τον λόγο αυτό αργότερα απέκτησε και το παρατσούκλι «Φράγκος»). Οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες και ήταν ο πρωτότοκος από έξι αδέλφια. Ο παππούς του έγραφε τραγούδια και ο πατέρας του έπαιζε ζαμπούνα, ενώ από μικρή ηλικία ο μικρός Μάρκος συνόδευε τον τελευταίο παίζοντας τουμπί (νησιώτικο τύμπανο) σε διάφορα πανηγύρια. Λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς του, ο Μάρκος αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο και να εργαστεί ως λούστρος, εφημεριδοπώλης, εργάτης σε κλωστήρια, βοηθός σε οπωροπωλεία, κ.ά.

Το 1920 σε ηλικία 15 ετών έφυγε από τη Σύρο, αφού έριξε άθελά του ένα βράχο πάνω στη σκεπή ενός σπιτιού και πήγε στον Πειραιά, όπου αργότερα τον ακολούθησε και η οικογένειά του. Εκεί ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα, όπως λιμενεργάτης (φορτοεκφορτωτής, εργάτης γαιανθράκων στα λεγόμενα «καρβουνιάρικα») και περίπου από το 1925 μέχρι το 1935 ως εκδορέας στα δημοτικά σφαγεία Πειραιά και Αθηνών.

Στα 18 του έκανε τον πρώτο του γάμο. Παντρεύτηκε την Ελένη Μαυρουδή, τη «Ζιγκοάλα» όπως την αποκαλούσε.[2]

Εκείνη την εποχή, σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του, άκουσε κατά τύχη τον Νίκο Αϊβαλιώτη να παίζει μπουζούκι, γεγονός που τον συνεπήρε και άλλαξε τη ζωή του. Έτσι άρχισε να μαθαίνει μπουζούκι και να γράφει τα πρώτα του τραγούδια.

Γεύσεις με ιστορία - Μπρόκολο

Από εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 6-12-2003 

 δεξί κλικ- προβολή εικόνας- φακός

    

Στέργιος Σπανάκης

Ο Στέργιος Σπανάκης ήταν συγγραφέας από την Κρήτη και ασχολήθηκε με τη μελέτη της Ιστορίας της Κρήτης κατά την Ενετοκρατία.

Γεννήθηκε το 1900 στο Τζερμιάδο . Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε έφορος της «Βικελαίας» Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου τα έτη 1926-1946. Δίδαξε μεταξύ άλλων Τουριστική Γεωγραφία Κρήτης στη σχολή των Ξεναγών και στη Σχολή ταχύρρυθμης Εκπαίδευσης των Ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Έλαβε μέρος σε πολλά κρητολογικά συνέδρια, με σημαντικότερα αυτά των ετών 1961, 1966 και 1971 , καθώς επίσης και στο 17ο Συνέδριο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων για θέματα Τουρισμού (FIJET).

Υπήρξε μέλος της Ένωσης Ελλήνων Συγγραφέων και Δημοσιογράφων Τουρισμού, τακτικό μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Φωνολογίας και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Κρητικών Ιστορικών Μελετών (μέλος του Δ. Σ, κατά τα πρώτα έτη).

Πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου του 1994.

Η Λότζα του Ηρακλείου, περιοδικό Κρητικαί Σελίδες, τόμος Γ΄, 1939.
Μνημεία της Κρητικής Ιστορίας, τόμοι I, II, III, IV. V.
Συμβολή στην Ιστορία του Λασιθίου κατά τη Βενετοκρατία, έκδ. Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών.
Η Κρήτη, Τουριστικός-Ιστορικός-Αρχαιολογικός Οδηγός, τόμος Α΄ Κεντρική και Ανατολική Κρήτη, τόμος Β΄ Δυτική Κρήτη.
Υπόμνημα του Μοροζίνι προς το Λουδοβίκο ΙΔ΄ το 1669, Κρητ. Χρονικά, τόμος Α΄ , σελ. 74.
Άγιος Νικόλαος Μεραμπέλου, περιοδικό «Αμάλθεια», Α΄, σελ. 73.
Σητεία, η χώρα των Ετεοκρητών και του Κορνάρου, περιοδικό «Αμάλθεια», Β΄, σελ. 73.
Η Επανάσταση του 1770 και ο Δασκαλογιάννης.
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ο μάγος του χρωστήρα. 

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

όπως παλιά...

εικόνες απο το παλιό άλμπουμ 

ανακατεμένος ο ερχόμενος εν ονόματι της ψυχοθεραπείας

απο τους παραολυμπιακούς στα σαλόνια

και απ το σπήλαιο Δυρού σε γκαλερί τέχνης

για επιπλέον χαλάρωση καφεδάκι με αγαπημένες κυρίες της οθόνης

και κάτι ψιλομπιχλιμπίδια για μπουρμπουάρ....

τώρα ό,τι καταλάβατε καταλάβατε

αφήστε και κάτι να πέσει κάτω

----------------------------

δεξι κλικ-προβολή εικόνας - φακός

 

Κρέπες νηστίσιμες και πεντανόστιμες

Τέλειες κρέπες, για να συνοδεύσετε με μαρμελάδα, νηστίσιμη μερέντα ή ακόμα και σκέτες.

 

 

Υλικά για περίπου 20 κρέπες

 
3 φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2- 2 1/2 φ. νερό 

2κ.σ. ζάχαρη

1 κ.γ. αλάτι

μισό φάκελο μπέικιν πάουντερ
1 βανίλια

λίγη κανέλα

ελαιόλαδο(για το τηγάνισμα)

 

όποιος δεν τις θέλει νηστίσιμες μπορεί να προσθέσει γάλα ή 1 αυγό στο μίγμα και μετά μπορεί να τυλίξει και τυρί αν θέλει

Πυθαγόρας και Αυτογνωσία

Πυθαγόρας και Αυτογνωσία

Γεράσιμος Πολίτης 2011-08-14T03:52:00+03:00
Πυθαγόρας ο πρώτος Διδάσκαλος της Αυτογνωσίας (580-500 π.Χ.)

Ο μύστης αυτός επέβαλε πρακτικά στους μαθητές του την άσκηση της αυτογνωσίας.

Κατά τον Ιάμβλιχο (του Γ' μ.Χ. αιώνα), οι μαθητές του ήσαν:

Οι ακουστικοί (άκουγαν μόνο, δεν ρωτούσαν τίποτε, δεν έλεγαν τίποτε).

Οι μαθηματικοί (η φιλοσόφηση γινόταν με αριθμούς, ως σύμβολα ερμηνευόμενα).

Οι φυσικοί (ανώτερου βαθμού, εισάγονταν σε πληρέστερη γνώση της φύσης και των όντων) και

Η τέταρτη τάξη: αυτοί που κατείχαν την ανώτατη...
μύηση και γνώση.

Ασκούντο σε μυστηριακές αρετές, πρώτα της σιγής (να σιωπούν) και της εχεμύθειας (να κρατούν απόλυτα μυστικά απ' τους άλλους ό,τι άκουγαν ή διδάσκονταν και μάθαιναν). Μ' αυτά κατόρθωναν τη θεληματική χρήση του Νου, ηρεμία, αταραξία, αυτόβουλη κατεύθυνση της σκέψης, όπου η ηθική και η λογική απαιτούν και όχι όπου το συναίσθημα (η συγκίνηση) και η τυχαία παρόρμηση απ' τους ερεθισμούς. Επιδίωκαν και την καταστολή των ορμών, των επιθυμιών, των ορέξεων και γενικά των παθών και όλων όσων αποτελούν εμπόδιο στην αυτογνωσία.

Επέβαλλε έπειτα ο Πυθαγόρας στους μαθητές του να εφαρμόζουν στη ζωή τους τις αρετές:

α) της ευσέβειας. "Θεόν τίμα, πρώτα και σέβου".

β) της ευορκίας. "Σέβου όρκον" που θα πει συνέπεια και ακριβή τήρηση του όρκου που δόθηκε, αλλά και κάθε υπόσχεσης.

γ) τιμή προς τους γονείς. "Τους γονείς τίμα".

δ) της εγκράτειας. "Ειθίζεο, γαστρός μεν πρώτιστα και ύπνου, λαγνείας, θυμού...", δηλ. να συνηθίζεις να κυριαρχείς στις επιθυμίες πρώτα, πρώτα του φαγητού και του ποτού, του ύπνου, των αφροδισίων, της οργής (θυμού). Απόφευγε τις αισχρές πράξεις και με άλλους και μόνος.

ε) της δικαιοσύνης. "Δικαιοσύνην ασκείν έργω τε λόγω τε".

στ) να γνωρίζουν ότι πεπρωμένο είναι όλοι ανεξαιρέτως να πεθαίνουν. `Αρα να είναι πάντα έτοιμοι, αγνοί και ενάρετοι. "Γνώθι θανέειν, πέπρωται άπασι".

ζ) της λιτότητας. "Υγείας της περί το σώμα χρη έχειν· αλλά μέτρον (το κανονικό ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο) ποτού, σίτου, γυμνασίων". `Αριστη συμβουλή και προτροπή.

η) η ελευθερία, μεγάλο αγαθό· αρετή η διαφύλαξή της. "Μηδέ ανελεύθερον ίσθι· επί πάσι μέτρον άριστον".

θ) δια της προσευχής κατάκτησε μεγάλες δυνάμεις. Αλλά αναλάμβανε με θάρρος το έργο αφού προσευχηθείς στο Θεό να σε βοηθήσει να τελειώσεις. "Αλλ' έρχου επ' έργον θεοίσιν επευξάμενος τελέσαι".

ι) Δια της καθάρσεως του σώματος και της ψυχής σώζεται το Εγώ.

ια) συνεχής επιδίωξη της φρόνησης. "Ηνίοχον γνώμιν στήσας καθύπερθεν αρίστην" δηλ. πάνω απ' όλα ας έχεις άριστο κυβερνήτη το νου.

Το κορύφωμα όμως της πρακτικής εφαρμογής της αυτογνωσίας απ' τους Πυθαγόρειους κατορθωνόταν με τον αυτοέλεγχο κάθε βράδυ πριν τον ύπνο με τα πολυθρύλητα τρία ερωτήματα: Οι περίφημοι αυτοί στίχοι των "χρυσών επών" (στίχ. 40-45) έχουν ως εξής:

"Μηδ' ύπνον μαλακοίσιν επ' όμμασι προσδέξασθαι. Πριν των ημερινών έργων λογίσασθαι έκαστον·΄Πη παρέβην; Τι δ' έρεξα; Τι μοι δέον ούκ ετελέσθη; Αρξάμενος δ' από πρώτου επέξιθι και μετέπειτα. Δεινά μεν εκπρήξας επιπλήσσεο· χρηστά δε τέρπου. Ταύτα πόνει· ταύτ' εκμελέτα· τούτων χρη εράν σε".

Δηλ. κατά πιστή και κατά λέξη μετάφρασή μας: μη δεχθείς ποτέ στα μάτια σου τον ύπνο πριν εξετάσεις προσεκτικά ένα ένα τα έργα της ημέρας εκείνης ρωτώντας τον εαυτό σου: σε ποια έσφαλα; Τι καλό έκανα; Τι έπρεπε να κάνω και το παρέλειψα;

Αφού αρχίσεις από το πρώτο έργο της ημέρας προχώρα μέχρι το τελευταίο. Έπειτα από τον έλεγχο να επιπλήττεις (καταδικάζεις) τον εαυτό σου για τις κακές πράξεις για δε τις καλές να ευχαριστιέσαι ολόψυχα. Μ' αυτά ασχολήσου, αυτά μελέτα με προσοχή, αυτά είναι ανάγκη να αγαπήσεις με ζήλο. Τα σχόλια περιττεύουν.

Μόνο η περικοπή αυτή, απ' τη διδασκαλία των Πυθαγορείων αν παρέμενε, θα ήταν ικανή να δείξει το υπέροχο ηθικό της ύψος. Για όσους την εφάρμοσαν ή μπορούν να την εφαρμόσουν, ανοίγεται διάπλατα ο δρόμος προς την Αγιότητα.

Κι όμως πέρασαν 2500 χρόνια και τη θαυμάσια αυτή μέθοδο, της ανύψωσης του Εγώ σε μεγαλειώδη θέση, με τον αυτοέλεγχο και την καθημερινή αυτοκριτική, δεν επιχείρησαν να εφαρμόσουν οι παιδαγωγοί στην εκπαίδευση των νέων.

Δεν είναι παράδοξο. Η καθολίκευση της εκπαίδευσης μόλις απ' τις αρχές του 19ου αιώνα άρχισε και στον 20ο επιβλήθηκε συστηματικότερα. Έπειτα κατά τους δυο αυτούς τελευταίους αιώνες οι επιστημονικές επιτυχίες των ερευνητών στις θετικές λεγόμενες επιστήμες θάμπωσαν τους συντάκτες των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και πίστεψαν στην παντοδυναμία της ετερογνωσίας και για την αυτογνωσία δεν έμεινε θέση...

Να μια σημαντική και κεφαλαιώδης ατέλεια των εκπαιδευτικών μας προγραμμάτων όλων των βαθμίδων.

Είναι ακατανόητο όσο και απαράδεκτο να αφιερώνονται τόσοι κόποι και μόχθοι και δαπάνες και αγωνίες και να δοκιμάζονται πικρίες και απογοητεύσεις για την ετερογνωσία και για την αυτογνωσία, αυτό τούτο το "νοούν", το εκλεκτό και το μεγάλο και το θείο Εγώ, να μη διατίθενται ούτε λίγα λεπτά της ώρας κάθε μέρα.

Επιβάλλεται σήμερα, όταν ο άνθρωπος έχει τέτοιες καταπληκτικές επιτυχίες στην ετερογνωσία, να στραφεί και στην αυτογνωσία.

Τι ωφελεί αν οι επιστήμονες πέτυχαν να "ζυγίσουν" τα άστρα και να υπολογίζουν το βάρος τους ή να μετρούν τον αριθμό των πρωτονίων και των ηλεκτρονίων των ατόμων της ύλης και με τη διαταραχή της αναλογίας της σύνθεσής τους να αποδεσμεύουν την γιγάντια ενέργεια που εκλύουν, αν δεν αποκαλύψουν και δεν αξιοποιήσουν και την μέσα στο Εγώ, εξ' ίσου αξιοθαύμαστη δυναμικότητα;

Κάθε πνευματική ή ηθική κατάκτηση συντελείται με τον ανθρώπινο νου. Το Εγώ νοεί, επινοεί, θαυματουργεί στις αποκαλύψεις των νόμων της φύσης.

Δεν θα αποκάλυπταν περισσότερα και ωφελιμότερα οι επιστήμονες ερευνητές, αν διέθεταν ισόρροπο χρόνο για τη μελέτη της φύσης του Εγώ του ανθρώπου και υπεδείκνυαν σε κάθε άνθρωπο την αυτοπροσπάθεια για αυτομελέτη και αυτοκαλλιέργεια των δυνατοτήτων του;

"Εις εαυτόν συνελού..." (στον εαυτό σου συγκεντρώσου) παραγγέλει ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρίλιος, "ένδον βλέπε" (μέσα σου βλέπε) "ένδον η πηγή του αγαθού και αεί αναβλύειν δυναμένη εάν αεί σκάπτης".

Ώστε, η πηγή του αγαθού (αυτού δηλ. που σώζει και ωφελεί) αναβλύζει μέσα απ' το Εγώ, αν όμως πάντοτε ανασκάπτεται (επίμονα προσπαθεί το ίδιο το Εγώ, δια του στοχασμού να αυτοαποκαλυφθεί) και αυτοκαλλιεργείται και αξιοποιεί τις ικανότητές του και αυτοδιερευνάται και καταστέλλει τις ορμές και τα πάθη του. Αν γίνεται συνεχώς αυτή η προσπάθεια, τότε και διαυγής σαν την πηγή του νερού, θα αναβλύζει από μέσα του και θα πλημμυρίζει το Είναι του από χαρά και ευτυχία.

Το κλειδί, λοιπόν, της θύρας δια της οποίας διερχόμενος ο άνθρωπος κατευθύνεται στην ευδαιμονία είναι η αυτογνωσία.

Με την αυτογνωσία φερόμαστε ταχύτερα και σταθερότερα στη γνώση και στη μάθηση, των οποίων την ακρότατη βαθμίδα κατέχει η απροσπέλαστη για τον άνθρωπο Σοφία. Φτάνουμε στη δυνατή γαλήνη και ηρεμία πνεύματος και ψυχής, προϋποθέσεων της ευτυχίας. Οδηγούμαστε με την ηθική διαβίωση, στην τελείωση και στην αγιότητα, τον μοναδικό αλλά και ύψιστο σκοπό της γήινης ύπαρξης του ανθρώπου.

θρεπτικά συστατικά περιέχει το μανταρίνι

Πολύτιμα θρεπτικά συστατικά περιέχει το μανταρίνι

Λειτουργεί ως «ασπίδα» απέναντι σε ασθένειες και λοιμώξεις

Το μανταρίνι είναι ο καρπός της μανταρινιάς (επιστ.: Citrus reticulata, Κιτρέα η δικτυωτή), ενός μικρού εσπεριδοειδούς δένδρου. Μοιάζει πολύ με το πορτοκάλι. Το σχήμα του δεν είναι σφαιρικό αλλά ελλειψοειδές. Τα μανταρίνια τρώγονται συνήθως ωμά ή σε φρουτοσαλάτες.

Η ιστορία του φρούτου ανάγεται πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, στην Κίνα. Λέγεται ότι τα γευστικά φρούτα πήραν το όνομά τους από τους μανδαρίνους, τους ανώτερους κρατικούς λειτουργούς της κινεζικής αυτοκρατορίας, εξαιτίας του χρώματος που είχαν οι στολές τους αλλά και γιατί αντάλλασσαν τα φρούτα αυτά ως δώρα. Τα μανταρίνια Κλημεντίνες πήραν το όνομα τους από τον μοναχό Clement Rodier (1829 - 1904) που εντόπισε την συγκεκριμένη ποικιλία στην Αλγερία.

Είναι συνήθως άσπορα, μικρού σχετικά μεγέθους. Είναι διαθέσιμα από τον Νοέμβριο έως τα τέλη Φεβρουαρίου με τις μεγαλύτερες ποσότητες τον Ιανουάριο. Είναι τα εσπεριδοειδή που προτιμούν τα παιδιά. Ο ρώσος ναύαρχος Λογγίνος Χέιδεν φέρεται να έφερε πρώτος το μανταρίνι στη χώρα μας. Στα αγγλικά το μανταρίνι αναφέρεται πότε ως mandarin και πότε ως tangerine. Η λέξη αυτή αρχικά χρησιμοποιούνταν για μια μικρή ποικιλία πορτοκαλιού που έφερναν από την Ταγγέρη, στο Μαρόκο. Δύο μέτρια μανταρίνια περίπου 100 γραμμάρια περιέχουν : 53 θερμίδες 0,2 γρ. λιπαρά 12 γρ. υδατάνθρακες 0,6 γρ. πρωτεΐνες 1,7 γρ. φυτικές ίνες Glycemic Intex (Γλυκαιμικό Δείκτη ή GI): χαμηλός (40). Το μανταρίνι και οι παραλλαγές του (κλημεντίνες, satsuma, tangor) είναι όλες πλούσιες σε καροτινοειδή. Είναι πλούσια πηγή καλίου και βοηθά τη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Η παρουσία αλάτων βρωμίου δικαιολογεί την ηρεμιστική του δράση. Η αποξηραμένη φλούδα του φρούτου χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική. Επίσης, ο φλοιός του μανταρινιού έχει θεραπευτικές ιδιότητες, διευκολύνει την πέψη και κάνει καλό στην κοιλιά. Πλούσιο σε φυτικές ίνες αλλά και βιταμίνες (Α και C), που θωρακίζουν τον οργανισμό απέναντι σε ιώσεις και λοιμώξεις, το μανταρίνι είναι επίσης πολύτιμη πηγή υδατανθράκων, σίδηρου, καροτίνης και φωσφόρου.

Αλλά τα «μαγικά» συστατικά του, δεν σταματούν εδώ. Νάτριο, πρωτεΐνες, ασβέστιο, κάλιο, μαγνήσιο αλλά και φολικό οξύ είναι μερικά ακόμη από τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά, που απολαμβάνει ο οργανισμός μας σε κάθε μπουκιά μανταρινιού. Δυστυχώς, παρά τα αναρίθμητα θρεπτικά συστατικά του, το μανταρίνι, δεν είναι τόσο διαδεδομένο όσο το «αντίπαλό» του πορτοκάλι. Ελαφρώς υποτιμημένο σε σχέση με το πορτοκάλι, το ζουμερό μανταρίνι, αποτελεί πραγματική «ασπίδα» απέναντι σε δεκάδες ασθένειες και λοιμώξεις. Η συχνή κατανάλωσή του, προστατεύει τον οργανισμό από τα κοινά κρυολογήματα και τη γρίπη ενώ η ισχυρή δράση του, καταπολεμά και σοβαρότερες ασθένειες. Σύμφωνα με μελέτες, που έχουν κατά καιρούς δει το φως της δημοσιότητας, η κατανάλωση μανταρινιού, μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες να προσβληθεί κάποιος από εγκεφαλικό, καρδιακή προσβολή, διαβήτη, αρτιοσκλήρυνση ή διάφορα είδη καρκίνου. Ωστόσο, οι προληπτικές και θεραπευτικές του ιδιότητες, δεν σταματούν εδώ. Έχει αποδειχθεί, πως το μανταρίνι επιταχύνει τις λειτουργίες της πέψης και γι' αυτό αποτελεί ένα πρώτης τάξεως επιδόρπιο ενώ η δράση του είναι και ηρεμιστική-καταπραϋντική και γι' αυτό καταπολεμά τις αϋπνίες και χαρίζει έναν ήρεμο και ξεκούραστο ύπνο.

Επίσης, όπως αναφέρουν οι ειδικοί, το μανταρίνι, είναι ένα φρούτο με ιδιαίτερα ευεργετική επίδραση στην όραση, βελτιώνοντάς την αλλά και καταπολεμώντας σοβαρές ασθένειες, όπως ο εκφυλισμός της ωχράς κηλίδας. Τέλος, το μανταρίνι, καταπολεμά την αρθρίτιδα και ενδυναμώνει τα οστά, χαρίζοντας ένα γερό και δυνατό σώμα. Τρώγεται κυρίως ωμό ενώ αποτελεί και ένα πρώτης τάξεως γλυκό του κουταλιού (όπως άλλωστε και η φλούδα του). Ενίοτε, αποτελεί ένα ακόμη συστατικό μιας χορταστικής φρουτοσαλάτας ενώ μετά από στύψιμο σε αποχυμωτή και αφαίρεση των κουκουτσιών, που περιέχει, δίνει έναν γευστικότατο χυμό. Το μανταρίνι αποτελεί ιδανικό σνακ για το γραφείο, μοναδικό επιδόρπιο μετά το φαγητό αλλά και εξαιρετική επιλογή βραδινής λιχουδιάς καθώς καταπολεμά με τον καλύτερο και τον πιο φυσικό τρόπο τη βασανιστική αϋπνία. Σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας μάλιστα, μετά από κατάλληλη επεξεργασία, ο χυμός του μανταρινιού μετατρέπεται σε λικέρ, που ολοκληρώνει με τον καλύτερο τρόπο ένα όμορφο γεύμα.
diatrofi.gr

Ο Αρχάγγελος της Κρήτης...

Σαν σήμερα, το 1980 έφυγε αυτός ο μεγάλος Έλληνας.....Ο Αρχάγγελος της Κρήτης... αλλά τα τραγούδια του παραμένουν επίκαιρα και μας συντροφεύουν αυτές τις δύσκολες μέρες που περνά η πατρίδα μας
Στα Ανώγεια δεν πας σε καφενείο και ταβέρνα και να μην ακούσεις αναφορές στο όνομά του. Ή να μη δεις μία φωτογραφία του σε κάποια γωνιά. Δεν είναι τυχαίο. Ο Ψαρονίκος δεν ήταν μόνο το αηδόνι της εποχής και της περιοχής. Ήταν και ο καλός φίλος. Ο γλετζές. Ο άνθρωπος της παρέας.
Γεννήθηκε σε μία εποχή δύσκολη για την Κρήτη, στις 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγεια. Οι γονείς του είχαν 6 παιδιά (τρία αγόρια και τρία κορίτσια). Ο Νίκος ήταν το τέταρτο κατά σειρά. Ήταν πέντε ετών, όταν το χωριό του κάηκε από τους Γερμανούς που μετέφεραν τα γυναικόπαιδα στο Μυλοπόταμο. Όλα τα παιδιά μπήκαν σε οικοτροφείο. Κι ο Νίκος μαζί. Γρήγορα το τραγούδι του, τον μετατρέπει σε ευνοούμενο όλων. Ο δάσκαλός του αναγνώρισε αμέσως το ταλέντο του και όταν αργότερα τελείωσε ο πόλεμος και όλοι επέστρεψαν στ’ Ανώγεια, έπεισε τον πατέρα του -ο οποίος έως τότε αρνιόταν - να του αγοράσει μια λύρα. Ο Νίκος επέμενε ότι ξέρει να παίζει λύρα. Χωρίς καν να την έχει πιάσει στα χέρια του. Από παιδί πήγαινε στα πανηγύρια του χωριού του, έστεκε δίπλα στον σπουδαίο λυράρη τον Μανώλη Πασπαράκη, παρατηρούσε τις κινήσεις του και μετά έπαιρνε ξύλα και έκανε πως έπαιζε λύρα. Φυσικά, έπαιζε λύρα με το στόμα του. Από ’κει έβγαινε η μουσική.
Σε ηλικία 17 ετών, ο Νίκος Ξυλούρης κατεβαίνει για πρώτη φορά να δουλέψει στο Ηράκλειο, όπως έλεγε αργότερα σε αφηγήσεις του ο ίδιος. Και εκεί τα βρίσκει στην αρχή "σκούρα".
«Εις τα ορεινά χωριά της Κρήτης δεν ημπορούσε να εισχωρήσει αυτό που εισχώρησε στις πόλεις. Εκεί χόρευαν ταγκά, βάλσα, ρούμπες, σάμπες, και είμαστε υποχρεωμένοι εμείς να τα μάθουμε αυτά τα τραγούδια, να τα παίζουμε στα πανηγύρια και στους γάμους, για να μπορούμε να ζήσουμε και να βγάζουμε τα έξοδά μας, και να τους κάνουμε σιγά - σιγά ν’ αλλάξουνε και ν’ αγαπήσουνε την Κρητική Μουσική!» έλεγε.
Αλλά ακόμη πιο χαρακτηριστική για την εποχή είναι η αφήγηση ενός άλλου καλού κρητικού: του προέδρου του Συλλόγου Κρητών του Λουξεμβούργου, του Γιώργου Αεράκη.
"Στη οδό Χάνδακος, απέναντι από τα τυπογραφεία της εφημερίδας "Μεσόγειος" σε ένα αρκετά μεγάλο υπόγειο, θα βρει διέξοδο η δίψα των κατοίκων του Ηρακλείου για παραδοσιακή διασκέδαση. Ο Κίμων Μανουράς και ο Νταρολευτέρης (κουνιάδος και γαμπρός) θα ρισκάρουν ο μεν πρώτος τις οικονομίες του από το καφενείο ο δε δεύτερος τα έσοδα από την πώληση 100 προβάτων και θα τολμήσουν να ανοίξουν τον "ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ", το πρώτο οικογενειακό κέντρο κρητικής μουσικής στο Ηράκλειο. Ο καλλιτέχνης που θα κρατήσει το πρόγραμμα για την πρώτη σεζόν που ήταν το 1967 ήταν ο Νίκος Ξυλούρης με πασαδόρους τον αδελφό του τον Γιάννη, τον Γιάννη Σταυρακάκη και τον Στέλιο Αεράκη. Αυτό που γινόταν κάθε βράδυ στον Ερωτόκριτο, είναι δύσκολο να περιγραφεί. Οι έχοντες καταγωγή από τα χωριά της Κρήτης, θέλοντας να αναπαραγάγουν στην πόλη τους γνωστούς για αυτούς τρόπους διασκέδασης, θα προσέρχονται συν γυναιξί και τέκνοις για να ακούσουν κρητική μουσική. Στο ρεύμα αυτό θα συμπαρασυρθούν και οι ηρακλειώτες και η κρητική μουσική από ετοιμοθάνατη, θα αναρρώσει, θα βγάλει φτερά και θα γίνει με την πάροδο του χρόνου κύριος τρόπος διασκέδασης. Βέβαια καθώς η κρητική μουσική δεν έχει χορό όπου το αρσενικό μπορεί να ψιθυρίσει μυστικά, στο αυτί του αντικειμένου του πόθου του, (η σούστα δεν προσφέρεται και τόσο), οι καλλιτέχνες υποχρεώνονται εκ των πραγμάτων τις μικρές ώρες να κάνουν ένα διάλειμμα ευρωπαϊκό. Και ήταν μαγικό να ακούς τον Ψαρονίκο να τραγουδάει παίζοντας λύρα, το παθητικό ταγκό "η γυναίκα που ένιωσα ...".
Το 1969 ηχογραφεί την «Ανυφαντού», ένα τραγούδι που κυριολεκτικά «σπάει ταμεία» μέσα στην παραδοσιακή δισκογραφία της εποχής. Το 1970 κατεβαίνει στ’ Ανώγεια, ο Γενικός Διευθυντής της COLUMBIA, Τάκης Λαμπρόπουλος, που ήδη οι δυνατότητες του κρητικού τραγουδιστή και λυράρη, τον έχουν εντυπωσιάσει. Τον ακούει να τραγουδά ζωντανά σ’ ένα γάμο και του ζητά συνεργασία. Ετσι, η φωνή του Νίκου Ξυλούρη, θα περάσει πλέον πέρα από τα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, στη σύγχρονη «έντεχνη» δημιουργία επώνυμων συνθετών (Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος, Χάλαρης κ.α.), δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στη γνήσια κρητική έκφραση και το παραδοσιακό τραγούδι της Κρήτης, ν’ αποκτήσουν πανελλήνια εμβέλεια.
" Το 1969 -λέει σε μία σπάνια συνέντευξή της η σύντροφός του Ουρανία-ερχόμαστε για πρώτη φορά στην Αθήνα για εμφανίσεις στο κέντρο «Κονάκι», και τον Σεπτέμβριο γίνεται η μόνιμη εγκατάστασή μας στην πρωτεύουσα. Εχει ήδη φύγει από τα κρητικά μαγαζιά ο Νίκος, και τραγουδά σε μπουάτ της Πλάκας.
Με τον Γιάννη Μαρκόπουλο συνεργάζονται για πρώτη φορά στο «Χρονικό». Εξι μήνες μετά, κυκλοφορεί ο δίσκος αναφορά στα «Ριζίτικα» της Κρήτης. Τον Μάϊο του 1971, ξεκινούν κοινές εμφανίσεις στην μπουάτ «Λήδρα», στην Πλάκα, μέσα στην καρδιά της δικτατορίας. Η φωνή του Νίκου Ξυλούρη γίνεται σημαία αντίστασης. «Πότε θα κάνει ξαστεριά», «Αγρίμια και αγριμάκια μου...
Δύσκολα εκείνα τα χρόνια. Ο Νίκος κυνηγήθηκε. Ηταν απαγορευμένος και από το Ραδιόφωνο και από την Τηλεόραση.
Ακολουθούν δύο ακόμα κύκλοι τραγουδιών του Γιάννη Μαρκόπουλου, η «Ιθαγένεια» και ο «Στρατής ο Θαλασσινός». Ερχεται στη συνέχεια η συνεργασία του με τον Σταύρο Ξαρχάκο («Διόνυσε καλοκαίρι μας», «Συλλογή»), τον Χριστόδουλο Χάλαρη («Τροπικός της Παρθένου», «Ακολουθία»), και τον Χρήστο Λεοντή («Καπνισμένο Τσουκάλι»).
Και έπειτα το καλοκαίρι του 1973 το «Μεγάλο μας Τσίρκο». Η παράσταση που ανεβάζουν στο θέατρο «Αθήναιον», η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος, με αντικείμενο την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας στα νεότερα χρόνια. Ο Νίκος Ξυλούρης κρατά τον καθοριστικό ρόλο του τραγουδιστή στην παράσταση αυτή. Μια παράσταση - σταθμός στην καριέρα του. Τα μεταπολιτευτικά χρόνια τραγουδά κάποια ακόμα τραγούδια του Χρήστου Λεοντή, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Δημήτρη Χριστοδούλου, του Λίνου Κόκοτου και του Ηλία Ανδριόπουλου. Τραγουδά όμως πάντα και παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης και κάποια λαϊκά του Στέλιου Βαμβακάρη.
Τα τραγούδια του τα μάθαινε στο πόδι. Δεν είχε χρόνο για πρόβες. Τα μάθαινε, ακούγοντας την κασέτα στο σπίτι, στο αυτοκίνητο. Τραγουδούσε μαζί και το μάθαινε. Μάλιστα, ο Ξαρχάκος, τον ήθελε πάντα στα τραγούδια του αυθεντικό, γι’ αυτό και τον καλούσε στο στούντιο για ηχογράφηση, συνήθως, χωρίς πρόβα. Ετσι έγινε και με το τραγούδι «Ητανε μια φορά». Το ηχογράφησε ο Νίκος χωρίς να το ξέρει. Χωρίς καμμία πρόβα".
Ο Ψαρονίκος έφυγε από κοντά μας νωρίς. 8 Φλεβάρη του 1980. Ο τόπος του τον ξεπροβόδισε με μαντινάδες. 26 χρόνια μετά τον λέμε ακόμη "Αρχάγγελο της Κρήτης". Λίγοι θυμούνται γιατί.
Ήταν ένα στιχούργημα που έγραψε για αυτόν ο γνωστός Ηρακλειώτης δικηγόρος Γιώργης Τσικαλάς που περιέγραφε την εικόνα γλαφυρά. Και έλεγε:

κατακλείδι τ’ ουρανού στο φόλι του Συμπάντου
κάθεται μπροσταρόκριγιος σ’ ανέφαλ’ ασημένιο
ο παντροκράτης Βασιλιάς π’ ούλα τα χαζιρεύγει
ψεύτη κι αθάνατο ντουνιά δίχως συμβουλατόρους
π’ ούλη την Πλάση συντηρά με στρουφιχτό αμάτι
πούχει πατούλιες άγγελους και στ’ όνομά του ψάλλουν
ύμνους από τα Χερουβίμ κι άσματα των ασμάτω!
Μα ιντά ’χει σήμερα ο Θεός, όχι θεόψυχά μου
κι εζήλεψε ντως τω θνητώ στσι καλοπέρασές τως;
Τραγούδια κι οργανά ’κουσε απού τον Ψηλορείτη
κι αμέσως τα αγγελικά λαρύγγια βουβάθηκαν
κουνιούνται τα συθέμελα τα ριζιμιά χαράκια
η σφαίρα η θεοτική του πέφτει απού τα χέρια
κι ανταριασμένος στρέφεται στσι δύο ντου Αρχαγγέλους:
- Ποιός είναι ο τραγουδιστής ποιός είναι ο παιχνιώτης
απού ’χει τρίδιπλες χορδές στη λύρα και στο στόμα,
και σαν τσι κρούσει τσι χορδές
ντροπιάζει τους αγγέλους
τ’ αηδόνια ξενιτεύγει τα και τα νερά παγώνει
καμπάνες αργυροχυτές ραΐζει και χαλά τσις
και τη δική μου την καρδιά την έχει ξεσηκώσει;
Τί Παντογνώστης είμ’ εγώ και δεν τόνε γνωρίζω;
Τί Παντοκράτης είμ’ εγώ και τόνε χαίρουντ’ άλλοι
οι δούλοι κι οι φαμέγοι μου απού τον κάτω Κόσμο;
- Ετούτος είναι κύριε των Κρητικών ο Μέγας.
Ο Νίκος ο Ψαρονίκος ο Νίκος ο Ξυλούρης.
που εσύ τονε μπεγιέντισες για τσι χορδές του μόνο,
μα ο Χάρος κάνει κάλεσμα για την αγνή Ψυχή του
π’ αξίζει περισσότερο απ’ ούλα σου τα έχη.
- Σύρτε φτερό Αρχάγγελοι δεξά μου φέρετέ τον
και τη φωνή και την ψυχή τα θέλω για δικού μου
και με τσ’ ανθρώπους τσι θνητούς
δεν κάνω εγώ παζάρια.

Γλακάτε να προκάμετε του Χάρου το δραπάνι
πριχού του πάρει την ψυχή και τηνε μαγαρίσει
να τηνε κάμω κόνισμα την ανθρωπιά να μάθω
και να μου γλυκοτραγουδεί τσι ταπεινές τσι χάρες.
Βαρά η καλογερική βαρά και η θεότη
κόπιασε φίλε Νικολή στο θεϊκό κονάκι.
- Πριχού να γίνει Κύριε η Θεία εντολή σου,
τάξε μας πω δα ’ναμαστε και μεις ζερβόδεξά ντου
οι δύο ντου λαουτάρηδες στο Θεϊκό το γλέντι.
Ετσά τον πήρεν ο Θεός εις τα δικά ντου Ανώγεια.
Ετσά τον πήρεν ο Θεός κι ο Χάρος τον εχάσε.
- Βάλε ταβερναρά κρασί να πιω με το Θεό μου
να ζαλιστεί να μεθυστεί να τόνε καταφέρω
μπάε και κάμει το μιστό για το καλό της Κρήτης.



Για τους αμύητους στην διάλεκτο:

κατακλείδι:άκρη


φόλι: μέση

χαζιρεύγει: ελέγχει

στρουφιχτό: δύσκολο

πατούλιες: παρέες,
μπεγιέντισες: εκτίμησες

γλακάτε: τρέξτε

μιστό: καλό......{X}

Σήμερα... 8/2

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΖΑΧΑΡΙΑΣ