Ο Ίαν Λάνκαστερ Φλέμινγκ (Ian Lancaster Fleming, 28 Μαΐου 1908 - 12 Αυγούστου 1964) ήταν Άγγλος συγγραφέας.
Έγινε διάσημος για τη σειρά κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων του θρυλικού Τζέιμς Μποντ, με το πρώτο, το Casino Royale, να κυκλοφορεί το 1953. Ο Φλέμινγκ είχε ο ίδιος υπηρετήσει στην υπηρεσία αντικατασκοπείας του βρετανικού πολεμικού ναυτικού.
Οικογένεια
Ο `Ιαν Φλέμινγκ γεννήθηκε στην οδό Γκρην 27, στο πλούσιο προάστιο Μέιφαιρ του Λονδίνου.
Μητέρα του ήταν η γνωστή στους κοσμικούς κύκλους του Λονδίνου `Εβελυν
Σεν Κρουά Ρόουζ-Φλέμινγκ (1885-1964) και πατέρας του ο Βάλενταϊν
Φλέμινγκ (1882-1917), συντηρητικός βουλευτής από το 1910 και αξιωματικός
που σκοτώθηκε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τον βαθμό του ταγματάρχη (ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε γράψει τότε μία νεκρολογία του στους Τάιμς).
Ο μεγαλύτερος αδελφός του Ίαν, ο Πήτερ (1907–1971), έγινε ταξιδιωτικός συγγραφέας και νυμφεύθηκε την ηθοποιό Σήλια Τζόνσον, ενώ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε σε επιχειρήσεις στις κατεχόμενες Νορβηγία και Ελλάδα.
Υπήρχαν και δύο μικρότεροι αδελφοί, ο Μάικλ (1913–1940) και ο Ρίτσαρντ
(1911–1977), καθώς και μία ετεροθαλής αδελφή, νόθα κόρη της μητέρας, η τσελίστρια Αμαρυλλίς Φλέμινγκ (1925–1999), της οποίας πατέρας ήταν ο καλλιτέχνης Αύγουστος Τζων.
Εκπαίδευση και νεανική ηλικία
Από την ηλικία των 6 ετών ο Ίαν Φλέμινγκ κλείστηκε στο εσωτερικό Σχολείο Durnford στο Ντόρσετ. Δεν του άρεσε εκεί: το φαγητό ήταν απαίσιο και οι συμμαθητές του τον κορόιδευαν.
To Κολέγιο Ήτον, όπου έζησε ο Φλέμινγκ από το 1921 ως το 1927.
Το 1921 ο Φλέμινγκ εγγράφηκε στο Κολέγιο Ήτον. Παρότι στα ακαδημαϊκά μαθήματα δεν είχε ιδιαίτερες επιδόσεις, διακρίθηκε στον αθλητισμό και κατείχε τον τίτλο Victor Ludorum («Νικητή των παιχνιδιών») δύο χρονιές (1925-1927). Είχε επίσης την επιμέλεια ενός σχολικού περιοδικού, του The Wyvern.
Ωστόσο, η διαγωγή του τον έφερε σε σύγκρουση με τον υπεύθυνο διαμονής
E.Β. Σλέιτερ, τον οποίο ενοχλούσε η συμπεριφορά του Φλέμινγκ, το ότι
έβαζε μπριγιαντίνη στα μαλλιά, κατείχε αυτοκίνητο και είχε σχέσεις με
γυναίκες.
Ο Σλέιτερ έπεισε τη μητέρα του Φλέμινγκ να τον βγάλει από το Ήτον ένα
εξάμηνο νωρίτερα και να τον βάλει σε ένα εισαγωγικό φροντιστήριο για το Βασιλικό Στρατιωτικό Κολέγιο στο Σάντχερστ. Από εκεί έφυγε λίγους μήνες αργότερα, έχοντας κολλήσει γονόρροια.
Το 1927, για να τον προετοιμάσει για εισαγωγή στο Φόρειν Όφις, η μητέρα του τον έστειλε στο Τένερχοφ, στο Κιτσμπύελ
της Αυστρίας, ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο που διοικούσαν ένας Βρετανός
πρώην κατάσκοπος, ο Ερνάν Φορμπς Ντένις και η μυθιστοριογράφος σύζυγός
του, Φύλις Μπετόμ. Αφού βελτίωσε εκεί τη δεξιότητά του στις γλώσσες, ο Φλέμινγκ φοίτησε για λίγο στα Πανεπιστήμια του Μονάχου και της Γενεύης.
Στη Γενεύη ο Φλέμινγκ άρχισε μία ρομαντική σχέση με τη Μονίκ Πανσώ ντε
Μποτόμ (Monique Panchaud de Bottomes) και το ζευγάρι αρραβωνιάστηκε το 1931. Ωστόσο, η μητέρα του διαφωνούσε με τη σχέση και κατάφερε να τη διαλύσει.
Ο Φλέμινγκ έκανε αίτηση εισαγωγής στο Φόρειν Όφις, αλλά απέτυχε στις
εξετάσεις. Και πάλι η μητέρα του παρενέβη: μίλησε με τον σερ Ρόντερικ
Τζόουνς, επικεφαλής του Πρακτορείου Reuters, και τον Οκτώβριο του 1931 ο γιος της εξασφάλισε μία θέση «υποσυντάκτη» (sub-editor) και δημοσιογράφου εκεί. Το 1933 το πρακτορείο τον έστειλε στη Μόσχα,
όπου κάλυψε τη σταλινική δίκη 6 μηχανικών της βρετανικής εταιρείας
Metropolitan-Vickers. Ενώ βρισκόταν εκεί, ο Φλέμινγκ έκανε αίτηση για
μία συνέντευξη με τον Ιωσήφ Στάλιν
και προς έκπληξή του έλαβε απάντηση με υπογεγραμμένο από τον Σοβιετικό
ηγέτη σημείωμα, που ζητούσε συγγνώμη για το ότι δεν μπορούσε να
προσέλθει σε αυτή.
Ο Φλέμινγκ υπέκυψε σε οικογενειακές πιέσεις τον Οκτώβριο του 1933
και μεταπήδησε στον τραπεζικό-οικονομικό κλάδοn, με μία θέση στην Cull & Co. και μετά (1935) στην Rowe & Pitman του Μπίσοπσγκέιτ ως χρηματιστής. Απέτυχε και στις δύο θέσεις. Στις αρχές του 1939, άρχισε μία σχέση με την Ανν Ο' Νηλ, σύζυγο του βαρόνου Ο' Νηλ.
Σπαγγέτι με σάλτσα μελιτζάνας και φέτα Υλικά για 4 μερίδες:
1 πακέτο σπαγγέτι (500 γρ) 2 μελιτζάνες φλάσκες 2 μέτρια κρεμμύδια 1 πράσινη πιπεριά ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο 3 ώριμες ντομάτες Μισό φλιτζάνι χυμό ντομάτας Αλατοπίπερο Μια πρέζα μπούκοβο (προαιρετικά) Φέτα κομμένη σε κυβάκια Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και την πιπεριά. Κόβουμε τις μελιτζάνες σε κυβάκια.
Εκτέλεση Βάζουμε σε κατσαρόλα το ελαιόλαδο να ζεσταθεί και σωτάρουμε ελαφρά το κρεμμύδι μαζί με την πιπεριά, να γυαλίσουν. Ρίχνουμε τις μελιτζάνες και σωτάρουμε για 2-3 λεπτά, μέχρι να πάρουν ένα ελαφρύ χρώμα. Προσθέτουμε και το σκόρδο και ανακατεύουμε για μισό λεπτό. Προσθέτουμε την φρέσκια ντομάτα, τον χυμό ντομάτας, μισό φλιτζάνι νερό και μπόλικο αλατοπίπερο, χαμηλώνουμε την φωτιά και αφήνουμε την σάλτσα να σιγοβράσει μέχρι να πήξει και να χυλώσει. Εν τω μεταξύ βράζουμε τα ζυμαρικά al dente, σε μπόλικο αλατισμένο νερό. Τα σουρώνουμε χωρίς να τα ξεπλύνουμε και τα σερβίρουμε αμέσως, προσθέτοντας μπόλικη σάλτσα. Πασπαλίζουμε με τα κυβάκια της φέτας. Αν προτιμάμε, μόλις σουρώσουμε τα ζυμαρικά, τα ρίχνουμε κατευθείαν στην κατσαρόλα με την σάλτσα, ανακατεύουμε, προσθέτουμε και την φέτα και σερβίρουμε.
James Francis Thorpe (Sac and Fox (Sauk): Wa-Tho-Huk, translated as "Bright Path"; May 22 or 28, 1887 – March 28, 1953) was an American athlete and Olympic gold medalist. A member of the Sac and Fox Nation, Thorpe became the first Native American to win a gold medal for the United States. Considered one of the most versatile athletes of modern sports, he won two Olympic gold medals in the 1912 Summer Olympics (one in classic pentathlon and the other in decathlon), and played American football (collegiate and professional), professional baseball, and basketball. He lost his Olympic titles after it was found he had been paid for playing two seasons of semi-professional baseball before competing in the Olympics, thus violating the amateurism rules that were then in place. In 1983, 30 years after his death, the International Olympic Committee (IOC) restored his Olympic medals with replicas after ruling that the decision to strip him of his medals fell outside of the required 30 days, but he is to date listed as co-champion in both the decathlon and pentathlon events according to official IOC records.
Thorpe in 1912
Thorpe grew up in the Sac and Fox Nation in Oklahoma, and attended Carlisle Indian Industrial School in Carlisle, Pennsylvania, where he was a two-time All-American for the school's football team under coach Pop Warner. After his Olympic success in 1912, which included a record score in the decathlon, he added a victory in the All-Around Championship of the Amateur Athletic Union. In 1913, Thorpe signed with the New York Giants, and he played six seasons in Major League Baseball between 1913 and 1919. Thorpe joined the Canton Bulldogs American football team in 1915, helping them win three professional championships; he later played for six teams in the National Football League (NFL). He played as part of several all-American Indian teams throughout his career, and barnstormed as a professional basketball player with a team composed entirely of American Indians.
From 1920 to 1921, Thorpe was nominally the first president of the American Professional Football Association (APFA), which became the NFL in 1922. He played professional sports until age 41, the end of his sports career coinciding with the start of the Great Depression. He struggled to earn a living after that, working several odd jobs. He suffered from alcoholism, and lived his last years in failing health and poverty. He was married three times and had eight children, before suffering from heart failure and dying in 1953.
Thorpe has received various accolades for his athletic accomplishments. The Associated Press named him the "greatest athlete" from the first 50 years of the 20th century, and the Pro Football Hall of Fame inducted him as part of its inaugural class in 1963. The town of Jim Thorpe, Pennsylvania was named in his honor and has a monument site that contains his remains, which were the subject of legal action. Thorpe appeared in several films and was portrayed by Burt Lancaster in the 1951 film Jim Thorpe – All-American.
James Francis Thorpe (22 ή 28 Μαΐου 1887 - 28 Μαρτίου 1953)
James
Francis Thorpe (Sac and Fox (Sauk): Wa-Tho-Huk, που μεταφράστηκε ως
"Bright Path". 22 ή 28 Μαΐου 1887 - 28 Μαρτίου 1953) ήταν Αμερικανός
αθλητής και ολυμπιονίκης. Μέλος
του Sac and Fox Nation, ο Thorpe έγινε ο πρώτος ιθαγενής Αμερικανός που
κέρδισε χρυσό μετάλλιο για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Θεωρείται
ένας από τους πιο ευπροσάρμοστους αθλητές των σύγχρονων αθλημάτων,
κέρδισε δύο Ολυμπιακά χρυσά μετάλλια στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες
του 1912 (το ένα στο κλασικό πεντάθλο και το άλλο στο decathlon) και
έπαιξε αμερικανικό ποδόσφαιρο (συλλογικό και επαγγελματικό),
επαγγελματικό μπέιζμπολ και μπάσκετ. Έχασε
τους Ολυμπιακούς τίτλους του αφού διαπιστώθηκε ότι πληρώθηκε για να
παίξει δύο σεζόν ημι-επαγγελματικού μπέιζμπολ πριν αγωνιστεί στους
Ολυμπιακούς Αγώνες, παραβιάζοντας έτσι τους κανόνες ερασιτεχνισμού που
ίσχυαν τότε. Το 1983, 30 χρόνια μετά το θάνατό του, Thorpe το 1912
Ο
Thorpe μεγάλωσε στο Sac and Fox Nation στην Οκλαχόμα και παρακολούθησε
το Carlisle Indian Industrial School στο Carlisle της Πενσυλβανίας, όπου
ήταν δύο φορές All-American για την ποδοσφαιρική ομάδα του σχολείου υπό
τον προπονητή Pop Warner. Μετά
την επιτυχία του στην Ολυμπιακή το 1912, το οποίο περιελάμβανε σκορ
ρεκόρ στο δεκάθλο, πρόσθεσε μια νίκη στο All-Around Championship της
Ερασιτεχνικής Αθλητικής Ένωσης. Το
1913, ο Thorpe υπέγραψε με τους New York Giants και έπαιξε έξι σεζόν
στο Major League Baseball μεταξύ 1913 και 1919. Ο Thorpe εντάχθηκε στην
ομάδα αμερικανικού ποδοσφαίρου Canton Bulldogs το 1915, βοηθώντας τους
να κερδίσουν τρία επαγγελματικά πρωταθλήματα.
αργότερα έπαιξε για έξι ομάδες στο National Football League (NFL). Έπαιξε ως μέρος πολλών αμερικανικών ινδικών ομάδων καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του,
Από
το 1920 έως το 1921, ο Thorpe ήταν ο πρώτος πρόεδρος του American
Professional Football Association (APFA), ο οποίος έγινε το NFL το 1922.
Έπαιξε επαγγελματικά αθλήματα μέχρι την ηλικία των 41 ετών, το τέλος
της αθλητικής του καριέρας που συμπίπτει με την έναρξη της Μεγάλης
Ύφεσης . Προσπάθησε να κερδίσει τα προς το ζην μετά από αυτό, δουλεύοντας πολλές περίεργες δουλειές. Έπασχε από αλκοολισμό και έζησε τα τελευταία του χρόνια σε αποτυχία υγείας και φτώχειας. Παντρεύτηκε τρεις φορές και είχε οκτώ παιδιά, πριν υποφέρει από καρδιακή ανεπάρκεια και πέθανε το 1953.
Ο Thorpe έχει λάβει διάφορες διακρίσεις για τα αθλητικά του επιτεύγματα. Το
Associated Press τον ονόμασε «τον μεγαλύτερο αθλητή» από τα πρώτα 50
χρόνια του 20ού αιώνα και το Pro Football Hall of Fame τον ενέλαβε ως
μέρος της εναρκτήριας τάξης του το 1963. Η πόλη του Jim Thorpe της
Πενσυλβανίας ονομάστηκε προς τιμήν του. και έχει μια τοποθεσία μνημείων
που περιέχει τα λείψανα του, τα οποία αποτέλεσαν αντικείμενο νομικής
δράσης. Ο Thorpe εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες και απεικονίστηκε από τον Burt Lancaster στην ταινία του 1951 Jim Thorpe - All-American.
Ο Ιωάννης Πολέμης (1862 - 28 Μαΐου 1924) ήταν Έλληνας ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1862. Η καταγωγή του δικαστή πατέρα του ήταν από την Άνδρο,
ενώ η μητέρα του ήταν Αθηναία. Και δύο οικογένειες πάντως είχαν ρίζες
βυζαντινές. Ξεκίνησε να γράφει ποίηση στα 13 χρόνια του. Ο Πολέμης
ανέπτυξε από νωρίς φιλικούς δεσμούς με τον Γεώργιο Σουρή, τον Κρητικό ποιητή Εμμανουήλ Στρατουδάκη και τον Δημήτριο Καμπούρογλου. Όταν ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές εντάχθηκε στο σύλλογο νέων "Αι Μούσαι". Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και για δύο χρόνια αισθητική και ιστορία της τέχνης στο Παρίσι.
Τα πρώτα ποιήματά του, ακολουθώντας την συνήθεια της εποχής, τα έγραψε
στην καθαρεύουσα. Διετέλεσε υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας και
Γενικός Γραμματέας (1915) της Σχολής Καλών Τεχνών, ενώ υπήρξε ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών συγγραφέων.
Πέθανε από βρογχοπνευμονία τον Μάιο του 1924 στην Αθήνα.
Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από ευαισθησία και καλοσύνη, στοιχεία
άλλωστε που χαρακτήρισαν και την ίδια του τη ζωή. Ο Ιωάννης Πολέμης
εντάσσεται στη Νέα Αθηναϊκή Σχολή που αντιτάχτηκε στην υπερβολή και τον άκρατο ρομαντισμό, ενώ παράλληλα καθιέρωσε (όπως οι Παλαμάς, Δροσίνης)
τη δημοτική γλώσσα στην ποίηση. Είναι ποιητής των χαμηλών τόνων,
αισθηματικός, μελωδικός λυρικός και δραματικός. Το έργο του, που είχε
πρωτοφανή λαϊκή απήχηση, διακρίνει ο μελωδικός στίχος, η απλότητα και ο
αβίαστος συμβολισμός. Πολλά από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν. Το 1918
τιμήθηκε με το Αριστείο των Γραμμάτων για την προσφορά του στα ελληνικά
γράμματα. Ο Ιωάννης Πολέμης έγραψε ακόμα δράματα, ποιήματα για παιδιά,
λίγα διηγήματα, ενώ επιμελήθηκε ποιητικές ανθολογίες.
Ο Πολέμης επικρίθηκε συχνά και από τους συγχρόνους του και από
τους μετέπειτα κριτικούς για το χαμηλόφωνο ύφος του, για τον έντονο
αισθηματισμό του, την έλλειψη ποιητικού βάθους και θεματικής
πρωτοτυπίας.
το θυμιατό , τα άνθη και το γελαστό παπί (φ.Μ.Κυμάκη)
Αγίου Διοσκορίδη
Ετυμολογία
Προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό όνομα Διόσκουροι που ήταν τα δίδυμα παιδιά του Δία και της Λήδας, ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης. Έχει της ρίζες του στις λέξεις Διός+κούροι που σημαίνουν "Δίας και παιδιά".
