Ανδρέας Μαλανδρίνος Έλληνας ηθοποιός

 

14 Νοεμβρίου 1888 (133 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Ανδρέας Μαλανδρίνος Έλληνας ηθοποιός

πηγή https://mikropragmata.lifo.gr/zoi/poios-itan-o-andreas-malandrinos-pou-ekane-megali-kariera-ston-vretaniko-kinimatografo/
Ποιος ήταν ο Ανδρέας Μαλανδρίνος, που έκανε μεγάλη καριέρα στον βρετανικό κινηματογράφο;
Γεννημένος το 1888, έπαιξε σε εκατοντάδες ταινίες, όμως στην Ελλάδα είναι άγνωστος

 

Ο Ανδρέας Μαλανδρίνος ήταν ένας Έλληνας ηθοποιός γεννημένος στη Μακεδονία, που πρωταγωνίστησε σε πολλές βρετανικές ταινίες από το 1930, μέχρι το θάνατό του το 1970. Μιλούσε άπταιστα έξι γλώσσες και χρησιμοποίησε αυτό το ταλέντο του στην καριέρα του ως κωμικός στα βρετανικά music halls.

Πολλές από τις εμφανίσεις του ήταν τόσο φευγαλέες που οι χαρακτήρες του συχνά δεν είχαν ονόματα και εμφανίζονταν στους τίτλους τέλους μόνο ως περιγραφές, όπως «υπηρέτης με το βιολί» στην ταινία The Prince and the Showgirl του 1957 και «ξυλοκόπος» στο The Fearless Vampire Killers του 1967.



Κατά τη διάρκεια της καριέρας του στο θέατρο εμφανιζόταν ως σκέτο «Μαλανδρίνος», ενώ στον κινηματογράφο ήταν απλώς «Ανδρέας».
Μία απ’ τις ταινίες που έπαιξε ήταν με τον σπουδαίο Buster Keaton 

Επιλεγμένη φιλμογραφία:Raise the Roof (1930, πρώτη ταινία)The Lodger (1932)Don Quixote (1933)
On Secret Service (1933)
Send ’em Back Half Dead (1933)
Death Drives Through (1935)
Royal Cavalcade (1935)
Late Extra (1935)
The Invader (1935)
Prison Breaker (1936)
Limelight (1936)
Secret Agent (1936)
The Amazing Quest of Ernest Bliss (1936)
Secret of Stamboul (1936)
Land Without Music (1936)
Non-Stop New York (1937)
Sunset in Vienna (1937)
A Romance in Flanders (1937)
I See Ice (1938)
Crackerjack (1938)
Miracles Do Happen (1938)
Thunder Rock (1942)
We’ll Smile Again (1942)
The Peterville Diamond (1943)
The Bells Go Down (1943)
Up with the Lark (1943)
The Way Ahead (1944)
Champagne Charlie (1944)
English Without Tears (1944)
White Cradle Inn (1947)
Dual Alibi (1947)
A Man About the House (1947)
The End of the River (1947)
Salute the Toff (1952)
Hammer the Toff (1952)
Paul Temple Returns (1953)
The Love Lottery (1954)
You Know What Sailors Are (1954)
Beautiful Stranger (1954)
The Cockleshell Heroes (1955)
Stolen Time (1955)
Port Afrique (1956)
Portrait of Alison (1956)
A Touch of the Sun (1956)
Checkpoint (1956)
Ill Met by Moonlight (1957)
The Prince and the Showgirl (1957)
The Yellow Rolls-Royce (1964)
Help! (1965)
San Ferry Ann (1965)
The Sandwich Man (1966)
Finders Keepers (1966)
The Mummy’s Shroud (1967)
Dance of the Vampires (1967)
Hammerhead (1968)
Mosquito Squadron (1969)
The Oblong Box (1969)
Hell Boats (1970)
Man of Violence (1970)
Underground (1970, η τελευταία του ταινία) 

Πέθανε στις 11 Ιουλίου 1970 στο Surrey της Αγγλίας

Όπως παλιά...

 για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-

εικόνες από το παλιό λεύκωμα 

αληθινές, φανταστικές, καλλιτεχνικές, πνευματικές,  υλιστικές και ολιστικές και ό.τι άλλο μπορεί να είναι  ....

αφήνω τις αοριστίες και εστιάζω συγκεκριμένα

μια όμορφη μελαχροινή στον κορμό πολύχρονου δέντρου με μεγάλη σκιά , μας παρουσιάζει το στυλ της τότε... " μοδός" τα θυμάστε τα πολύχρωμα ριγιέ ; και ασορτί πέδιλο! για να σπάσει το πολύ ζεν ...  κότσαρε ένα ασπρόμαυρο εξαντρίκ ζακέτο που καθώς πέφτει  ...επιμελώς κ αφελώς , μας αποκαλύπτει ακόμα μια  έγχρωμη σύνθεση .... 

ας πάμε παραδίπλα ο μικρός Ιππόκαμπος βλέπει με απορία τρείς πολύχρωμες υπάρξεις που τον τριγυρίζουν ... ψάρια με μάσκα κ αναπνευστήρα! εντυπωσιακό σουρεάλ!

πιο πέρα κάποιο πλάνο απο ταινία ή σήριαλ με έναν αξιόλογο ηθοποιό σε μοναχική φθινοπωρινή βόλτα  δίπλα στην ταραγμένη θάλασσα ... ένα σύνολο ασπρόμαυρο να ρίξουμε λίγο τους τόνους ...

άλλο ένα πλάνο στη μαγεία του ασπρόμαυρου η μάνα σε καθοδήγηση χαράζει κοχλία στην άμμο και το νήπιο ακολουθεί πίσω χωρίς επίβλεψη ... ελευθερία ή εμπιστοσύνη ;; ή κ τα δύο;

μια οικογένεια άλλης εποχής πάνω σε δέντρο;  και δίπλα ένα καφέ ; ή κ όχι μόνο ; με υπέροχο κήπο για υπαίθρια απόλαυση...

ουφ κουράστηκα πόσο θάθελα μια αναπαυτική πολυθρόνα ... α να μια... τέλεια ...!   μεγάλη αφράτη και όμορφη με φανταστικό κάλυμα με ονειρεμένο μαξιλάρι και δίπλα μια θεσπέσια κουρτίνα! 

μας χαμογελούν τρείς όμορφες , απο τότε και ακόμα σήμερα , όμορφες  ...  αλλά μέχρι που φτάνει αυτό; η πορεία της κάθε μιάς μας το εξηγεί.....

ένα λιμάνι με μεγάλα πλοία άγνωστο ποιό.... απλώς εντυπωσιακό! 

αφίσα μεταμοντέρνα απο ταινία ή απο γκαλερί;;;;  

αλλά το σίγουρο είναι το κάτω δεξιά  καλλιτεχνική δημιουργία στο φεστιβάλ τέχνης στα Χανιά  !!!!   

ΥΓ στα λευκώματα  να βάζετε τις εικόνες μαζί με την επεξήγησή τους  διότι μετά απο χρόνια πού μυαλό ....

Ρόμπερτ Σέργουντ Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας

14 Νοεμβρίου 1955 (66 χρόνια πριν) πέθανε:

Ρόμπερτ Σέργουντ Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας

Ο Ρόμπερτ Έμετ Σέργουντ (Robert Emmet Sherwood, 4 Απριλίου 1896 - 14 Νοεμβρίου 1955) ήταν Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και συντάκτης. Το πρώτο του θεατρικό που παίχτηκε στο Μπρόντγουεϊ ήταν το The Road to Rome (1927). Ωστόσο, η γενικότερη επιτυχία του στο θέατρο, τον έφερε στο Χόλιγουντ. Αρκετά έργα του δεν πιστώθηκαν σε αυτόν, ένα από τα πιο γνωστά του είναι το σενάριο για την ταινία Ρεβέκκα, του Άλφρεντ Χίτσκοκ, σενάριο που το έγραψε μαζί με τον Τζόαν Χάρισον.

Επίσης, το 1949, έλαβε το βραβείο Πούλιτζερ, για το βιβλίο του Roosevelt and Hopkins: An Intimate History, αλλά και το Bancroft Prize. Ενώ το 1947, είχε κερδίσει Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου, για την ταινία του Γουίλιαμ Γουάιλερ, Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας.

Ο Σέργουντ πέθανε από καρδιακή προσβολή, στη Νέα Υόρκη, το 1955. 

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΈΠΟΣ του ΄40

πηγή visaltis.blogspot.gr
  Τυχαία μας «πέφτει στο χέρι» κάποιο ελληνικό περιοδικό με τίτλο «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ » και διαβάζουμε με απορία, ότι κάποιου ηλικιωμένου Δερβιτσίωτη λεγόμενος Μιχάλης Μάσσιος, του είχαν εκδοθεί οι παλιές αναμνήσεις του από το Επος του ΄40, κυρίως από το χωριό του. Αυτές οι αναμνήσεις είχαν εκδοθεί υπό το ενδιαφέρον της Υποδιευθύντριας του 42 ου Δημοτικού Σχολείου της Αθήνας Πολυάνθη Βουτσινά, σχολείο στο οποίο σπουδάζει και ο μικρούλης εγγονός του πα- ππού Μιχάλη . Η κ. Βουτσινά μαζί με το περιοδικό, στέλνει στη Δερβιτσάνη, στον παππού Μιχάλη, και το παρακάτω γράμμα που μεταξύ άλλων γράφει :

Αθήνα 25 Ιουνίου 2010.
Κύριε, καλέ μας Μιχάλη ! ........Θερμά συγχαρητήρια για όσα μας διηγείστε....
Μας κάνατε υπερήφανους....Μπράβο ΣΑΣ ! .....Να είστε πάντα καλά !..............
........................................................Με απέραντι εκτίμηση
Πολυάνθη Βουτσινά.
Υποδιευθύντρια 42 ου Δημοτικό Σχολείο Αθηνών.

Διαβάζοντας με προσοχή τις αναμνήσεις του παππού Μιχάλη και στα πλαίσια της 70ης Επετείου του Έπος του ’40, δημοσιεύομε μερικές απ’ αυτές...

- 1939 : Στο χωριό μου τη Δερβιτσάνη, Ιταλοί επιστάτες με αλβανούς εργάτες άρχισαν να επισκευάζουν τον οδικό άξονα Κακαβιά – Αργυρόκαστρο. Θυμάμαι πως αραδιάζονταν οι Ιταλοί στρατιώτες απ’ τα λατομεία του χωριού μας μέχρι το σημείο Μογγίλα κάτω από τα αμπέλια και δίνοντας τις πέτρες ο ένας του άλλου, χτίζαν εκεί τους στρατώνες τους. Βεβαίως και είχαν τον σκοπό τους.

Σχεδόν καθημερινά τρία ιταλικά αεροπλάνα πετούσαν πέρα από την Κακαβιά ανιχνεύοντας φαίνεται το ελληνικό έδαφος.
« - Νομίζω, ότι δεν έχουν καλό σκοπό αυτοί οι πεπίνιδες, έλεγε ο μακαρίτης ο πατέρας μου. Όλη αυτή η κωλοζτρίμωση των Ιταλών δεν μου αρέσει....Κάποια μέρα θα επιτεθούν κατά της Ελλάδας, ..αλλά,...αλλά θα το πούνε « Παπούτσια να μπαλώσουμε » Και βγήκε ο λόγος του....
*
Στο Σπατς, τρομερές φυλακές και κάτεργα του καθεστώτος του Ενβερ Χότζα. Όντος με 8 χρόνια κάθειρξη ως φιλέλληνας και αντιφρονούντας του Κομουνιστικού Κόμματος Αλβανίας. Κατά το 1980 εκεί γνώρισα έναν καλοκάγαθο Ελληνόβλαχο γεροντάκο, τον Κήτα Μειντή, ο οποίος μεταξύ άλλων μου αφηγήθηκε :
« Ήμασταν τότε στο Δέλβινο με τα ζωντανά μας, όταν νέο παιδί εγώ, με επιστράτευσαν οι Ιταλοί με 7 μουλάρια και άλλους συμπατριώτες μου.
Μόλις περάσαμε τα ελληνο – αλβανικά σύνορα, μας έδωσαν από ένα κουτάλι σούπας με ένα υγρό σαν είδος ρετσινόλαδο. Μάς άναψε το σώμα....Ήταν αντιφοβικό υγρό. Σαν φτάσαμε στην Ιερά Μόνή της Βελλάς, βρήκαμε έναν και μόνο, περασμένο ηλικίας μοναχό, ο οποίος μας λέγει : « Που πάτε ρε παιδιά μου, γυρίστε πίσω ! Θα σκοτωθείτε !...Οι Έλληνες έχουν κλείσει τους Ιταλούς σε τανάλια !...
Ύστερα από λίγο φτάσαμε στο Καλπάκι. Ξεφορτώσαμε τα πυρομαχικά κάτω από ένα δέντρο και πάμε να ξεκουραστούμε ,όταν, ύστερα από λίγο περνάει από πάνω μας ένα μικρό καταδιωκτικό ελληνικό αεροπλάνο. Άφησε πάνω από το δέντρο των πυρομαχικών , έναν άσπρο κάπνό και έφυγε. Αμέσως μετά απ’ αυτό, οι Ιταλοί μας δίνουν εντολή να απομακρυνθούμε το γρηγορότερο !..Τι να σου πώ Μιχάλη μου !...
Σε λιγότερο από μισή ώρα δύο οβίδες σκάνε ! Έγινε του άγιου !... Ανατινάχτηκαν πυρομαχικά, άνθρωποι και ζώα...Μετά άρχισε το τουφεκίδι και ...στο σουρούπωμα , πέσαν σε μάχη σώμα με σώμα. Τότε από την μία μεριά ακούγαμε : « Αέρα παιδιά ! » και από την άλλη « Μάμα μία ! »
Πέφταν οι Ιταλοί και ποδοπατιώνταν από τους ίδιους τους συμπολεμιστές τους και όπου φύγει – φύγει !....
*
Δεκέμβριος 1940. Οι Ιταλοί με την ουρά κάτω στα σκέλη άρχισαν να υποχωρούν.
Σε λίγο διάστημα προσέξαμε στο χωριό μας να έρχονται πολλοί Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί. Το σπίτι του Κύρο Ντάρου μετατράπηκε σε στρατηγείο. Στο σπίτι μας φιλοξενήσαμε κάποιον λοχία από το Άργος της Πελοπονήσσου. Ονομαζόταν Θύμιος Πασπαλιάρης.Το σπίτι του Γρηγόρη Σιάνου μετατράπηκε σε φρουραρχείο, ενώ στου συγχωριανού μας Παντελή Δέδε φιλοξενούνταν οι Γεώργιος Ράλλης (τότε λοχαγός και αργότερα πρωθυπουργός) και οι Σπύρος Σκούρας και Θεόδωρος Λανάρας. Αυτό το διάστημα στο χωριό μας φιλοξενήθηκε και η διάσημη Σοφία Βέμπο και τραγούδησε ένα βράδυ στο καφενείο «Ταμπόρι» κοντά στην εκκλησία του χωριού. Την άλλη μέρα βάδισε προς Τεπελένι να εμψυχώσει τους έλληνες εκεί.
Στις 27 Δεκεμβρίου 1940 στο χωριό μας χτυπήθηκε από μία ιταλική βόμβα ο έλληνας ασυρματιστής Χριστόφορος. Εκατοντάδες κάτοικοι του χωριού και έλληνες στρατιώτες που βρισκόνταν εκεί, τον κλάψαν και τον τάφιασαν στο νεκροταφείο του χωριού. Μετά το 1990 ο τάφος του καί κάποιου άλλου έλλη- να φαντάρου με το όνομα Φώτο που σκοτώθηκε στο Παλαιόκαστρο, ενταφιάστηκαν ξανά σε επίσημη τελετή. Στο τάφιασμα του Χριστόφορου ασυρματιστή μία χωριανή μου μοιρολόγησε : « Που είναι η μανούλα σου νιάτα μας, να σε φιλήσει για τελευταία φορά. Σε επιθυμούσε για γαμπρό αλλά εσύ παντρεύτηκες τη λευτεριά της πατρίδας μας». Θυμάμαι πως κλαίγαμε μικροί και μεγάλοι, χωριανοί και Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί.

--του δάσκαλου Μιχάλη Μάσσιου--

Αιμίλιος Λεγκράν Γάλλος συγγραφέας

14 Νοεμβρίου 1903 (118 χρόνια πριν) πέθανε:

Αιμίλιος Λεγκράν Γάλλος συγγραφέας

Ο Αιμίλιος Λεγκράν ή Εμίλ Λεγκράν (γαλλικά: Émile Legrand, πλήρες όνομα: Émile Louis Jean Legrand, επίσης λογοτεχν.: Αιμυλίος Λεγρανδίος ή Αιμιλίος Λεγράνδ, 30 Δεκεμβρίου 1841 - 14 Νοεμβρίου 1903) ήταν Γάλλος ακαδημαϊκός, φιλόλογος και συγγραφέας. Θεωρείται σημαντικός ελληνιστής και φιλέλληνας. Είναι γνωστός για τα έργα του της Ελληνικής Βιβλιογραφίας στο οποίο καταγράφει την ελληνική λογοτεχνία και λαογραφία από τον 15ο αιώνα μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα.

Βιογραφία

Ο Αιμίλος Λεγκράν γεννήθηκε το 1841 στην πόλη Φοντενέ Λε Μαρμιόν της Κάτω Νορμανδίας, όχι πολύ μακριά από την Ρουέν. Αρχίζει να έχει την πρώτη επαφή με την ελληνική γλώσσα και γραμματεία από τα μαθητικά του χρόνια, όταν στο σχολείο του μένει μετεξεταστέος επειδή δεν πέρασε το μάθημα των Ελληνικών. Αυτό αντί να τον αποθαρρύνει, τον πεισμώνει και από τότε ασχολείται με ζήλο με τα ελληνικά γράμματα. Αφού παρακολούθησε μαθήματα στην ιερατική σχολή, έγινε έπειτα δημοσιογράφος και τελωνειακός υπάλληλος. Το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται σύντομα στην βυζαντινή και νεοελληνική φιλολογία.
Συγγραφικό έργοΓίνεται γνωστός από τα πρώτα του συγγράμματα που εξέδωσε το 1875 και διορίζεται καθηγητής της ελληνικής φιλολογίας στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών στο Παρίσι. Για να συλλέξει την βιβλιογραφία του, ταξίδεψε στην Ιταλία, την Ελλάδα και την Οθωμανική Αυτοκρατορία ενώ το ερευνητικό και συγγραφικό έργο του καλύπτει 25.000 σελίδες. Η συλλογή αυτή των ελληνικών κειμένων και προφορικών παραδόσεων θεωρείται πολύ σημαντική, όπως και η συλλογή των βιογραφιών των Ελλήνων λογίων της βυζαντινής και της ύστερης βυζαντινής εποχής, από την Ελλάδα και τις παροικιακές πόλεις των Βαλκανίων και της υπόλοιπης Ευρώπης. Στην προσπάθεια του συμβάλλουν λόγιοι και συγγραφείς της εποχής του και συνεργάζεται με τον ιστορικό Αθανάσιο Παπαδόπουλο Κεραμέα, ο οποίος εξέδωσε την Ιεροσολυμίτικη Βιβλιοθήκη, τον Κωνσταντίνο Σάθα, συγγραφέα που ανακάλυψε το χειρόγραφο του Διγενή Ακρίτα της Τραπεζούντας και εξέδωσε το Χρονικό του Γαλαξειδίου, αλλά και τον ιστορικό Βασίλειο Μυστακίδη, μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη. Στο πρόλογο του πρώτου τόμου της Ελληνικής Βιβλιογραφίας, αναφέρει ότι η παρότρυνση για την συγγραφή του μεγάλου έργου έγινε από τον Αντιβασιλέα Γεώργιο Μαυροκορδάτο, ο οποίος ενδιαφερόταν να εκδοθεί μια τέτοια συλλογή.[4] Στο συγγραφικό του έργο χρησιμοποιεί ως γλώσσα την Μεσαιωνική Ελληνική και την Νεοελληνική, την οποία χρησιμοποιεί περισσότερο. Υπήρξε πρόεδρος της Έδρας Νεοελληνικών Σπουδών της ανωτάτης Σχολής Ανατολικών Γλωσσών, έπειτα από τον Εμμανουέλ Μίλλερ (Emmanuel Miller) και πριν από τον Γιάννη Ψυχάρη. Ο Αιμίλιος Λεγκράντ υποστήριζε ότι χανόταν ο πλουραλισμός των ελληνικών διαλέκτων με την επιβεβλημένη χρήση της Καθαρεύουσας, πράγμα που πιστεύει και ο συνεχιστής του έργου στην έδρα της Νεοελληνικής Φιλολογίας Γιάννης Ψυχάρης. Στο συγγραφικό του έργο, ο Λεγκράν διαχωρίζει το ελληνική-βυζαντινή φιλολογία από την ιονική φιλολογία των Ιονίων Νήσων, ίσως λόγω της σημαντικής λογοτεχνικής παράδοσης των νήσων αλλά και της απουσίας οθωμανικής κυριαρχίας. Έχει εκδώσει επίσης συλλογές για την αλβανική φιλολογία και λογοτεχνική παράδοση, ελληνογαλλικά λεξικά, γλωσσικά βοηθήματα για τα γαλλικά και τα ελληνικά, δημοσιεύσεις για την ελληνική και γαλλική ιστορία, θρησκευτικά βιβλία και άλλα συγγράμματα και μελέτες. 

Μπρόκολο με γκοργκοντζόλα στο φούρνο

Μπρόκολο με γκοργκοντζόλα

athinorama.gr
Μπρόκολο με γκοργκοντζόλα στο φούρνο

1,5 κιλό μπρόκολο
200 γρ. γκοργκοντζόλα (ιταλικό τυρί)
5 αβγά
100 ml κρέμα γάλακτος
1 λεμόνι (το χυμό)
1/2 φλιτζ. τσ. καρυδόψιχα ολόκληρη
3 κ.σ. φρυγανιά τριμμένη
2 κ.σ. βούτυρο
Αλάτι, πιπέρι

Ανάβουμε το φούρνο στους 200°. Πλένουμε το μπρόκολο, αφαιρούμε τα χοντρά κοτσάνια και το κόβουμε σε μπουκετάκια. Το ψήνουμε στον αχνό μέχρι να μαλακώσει αρκετά αλλά όχι τελείως. Το βάζουμε σε σουρωτήρι και το περιχύνουμε με το λεμόνι.

Σε βαθύ μπολ χτυπάμε τα αβγά και προσθέτουμε την κρέμα. Χτυπάμε μέχρι να ενωθούν και προσθέτουμε την γκοργκοντζόλα σε μικρά κομμάτια. Προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι και πολτοποιούμε το μείγμα στο μπλέντερ.

Βάζουμε για 3-4 λεπτά τα καρύδια στο φούρνο να ψηθούν. Βουτυρώνουμε ένα πυρέξ και απλώνουμε στη βάση το μπρόκολο. Χοντροκόβουμε τα καρύδια και τα ανακατεύουμε στην κρέμα. Σκεπάζουμε το μπρόκολο με την κρέμα, πασπαλίζουμε με τη φρυγανιά και βάζουμε στο φούρνο για 30 λεπτά. Σερβίρουμε ζεστό.

Σημ.: Το ίδιο φαγητό μπορεί να γίνει με ροκφόρ αντί για γκοργκοντζόλα.

14 Νοεμβρίου 1821 : Το Ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας

14 Νοεμβρίου 1821 (200 χρόνια πριν):

Ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας: οι Οθωμανοί καταπνίγουν την επανάσταση στην Κασσάνδρα της Χαλκιδικής.

14 Νοεμβρίου 1821 : Το Ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας 
ΠΗΓΗ: ΑΕΤΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης του 1821 η Μακεδονία έχει να επιδείξει μεγάλα και εξαιρετικής σημασίας γεγονότα όπως η εξέγερση της Χαλκιδικής, οι σφαγές της Θεσσαλονίκης και ο «ΧΑΛΑΣΜΟΣ της ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ».

Η Χαλκιδική, έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στον αγώνα της απελευθέρωσης του ελληνικού έθνους από το τουρκικό ζυγό, λόγω της ευνοϊκής γεωγραφικής θέσης της, του συμπαγούς ελληνικού πληθυσμού της και της γειτνίασής της με την Θεσσαλονίκη. Όπως είναι γνωστό στους αιώνες της τουρκοκρατίας η χερσόνησος της Χαλκιδικής, με τον ορεινό και δασώδη όγκο του Χολομώντα, αποτέλεσε, όπως και άλλες παρόμοιες ελληνικές περιοχές, ένα καταφύγιο και άσυλο των καταδιωγμένων πληθυσμών των πεδιάδων. Όχι μόνο εμποδίστηκε η μετανάστευση και η διαρροή των κατοίκων της αλλά δέχθηκε και πρόσφυγες από αλλού με αποτέλεσμα να αυξηθεί ο πληθυσμός της και να διατηρήσει σχεδόν αμιγή την ελληνικότητα της, τα προνόμια και τις εκκλησίες της.

Σ’ αυτό συντέλεσε η ύπαρξη του Αγίου Όρους, των Μαντεμοχωρίων της γνωστής προνομιακής κοινότητας και της ομοσπονδίας των χωριών της Κασσάνδρας. Στην εξέγερση της Χαλκιδικής άμεση και παλλαϊκή υπήρξε και η συμμετοχή των κατοίκων της χερσονήσου της Κασσάνδρας.

Οι Κασσανδρινοί όπως και οι άλλοι Έλληνες των διαφόρων περιοχών έπραξαν με απλότητα το χρέος τους προς την υπόδουλη πατρίδα και θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία του γένους. Ο επαναστατικός αγώνας στη Χαλκιδική άρχισε όπως είναι γνωστό, με την άφιξη στο Άγιον Όρος κατά τα τέλη Μαρτίου 1821, του Σερραίου μεγαλέμπορου και Φιλικού Εμμανουήλ Παπά.

Ο Εμμ. Παπάς, ακολουθώντας την εντολή του Αλέξανδρου Υψηλάντη να προετοιμάσει το έδαφος και να ξεσηκώσει την Μακεδονία,προμηθεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη όπλα και πολεμοφόδια και με το καράβι του Χατζή Βισβίζη από τον Αίνο, αναχώρησε για το Άγιον Όρος, που θεωρούνταν ως το πιο κατάλληλο ορμητήριο, γιατί πολλοί μοναχοί είχαν μυηθεί ήδη στην Φιλική Εταιρεία.

Στις 17 Μαΐου άρχισαν οι πρώτες συγκρούσεις στον Πολύγυρο και τα φοβερά αντίποινα των Τούρκων στη Θεσσαλονίκη, τα οποία όμως αντί να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες, έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα, τους εξαγρίωσαν και προκάλεσαν τη γενίκευση της επανάστασης στη Χαλκιδική. Η Κασσάνδρα και το Άγιον Όρος, αποτελούσαν στρατηγικά ερείσματα για την εξάπλωση και διατήρηση της επανάστασης στη Χαλκιδική, γιατί ήταν εύκολο να οχυρωθούν και να κρατηθούν και με σύμπραξη του στόλου να αποτελέσουν θαυμάσια ορμητήρια και άσυλα. Η επανάσταση στη Χαλκιδική προχωρούσε αργά και χωρίς οργάνωση. Οι περισσότεροι ήταν άοπλοι.

Τα επαναστατικά σώματα ήταν ασύντακτα και χωρισμένα σε δύο κυρίως τμήματα: Το ένα αποτελείται από Μαντεμοχωρίτες και μοναχούς με αρχηγό τον Εμμ. Παπά και το άλλο από Κασσανδρινούς και Χασικοχωρίτες με αρχηγό τον Χάψα.

Το σώμα του Εμμ. Παπά, αφού απώθησε μικρή Τουρκική δύναμη από την Ιερισσό, προχώρησε προς τον Σταυρό και έφθασε στο στενό της Ρεντίνας, ενώ το σώμα του Χάψα καταδίωξε τους Τούρκους και έφθασε σε απόσταση τριών ωρών από τη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές του Ιουνίου 1821, πλήθη τρομοκρατημένων Τούρκων χωρικών, που εγκατέλειπαν τα πυρπολημένα χωριά τους έφθαναν και κατασκήνωναν έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης. Οι Τούρκοι της πόλης αυτής ετοιμάζονται για αντεπίθεση. Η σύγκρουση γίνεται στην πεδινή περιοχή του Σέδες και οι επαναστάτες μη μπορώντας ν’ αντιμετωπίσουν τις επελάσεις του ιππικού αναγκάζονται να αποσυρθούν στα Βασιλικά. Τότε σκοτώθηκε ο Χάψας, που παρέμεινε στο πεδίο της μάχης με μικρό αριθμό πολεμιστών από τη Συκιά.

Η τουρκική απειλή και η έλλειψη πολεμοφοδίων αναγκάζουν τους επαναστάτες που ακολουθούνται από χιλιάδες γυναικόπαιδα να καταφύγουν στις χερσονήσους της Κασσάνδρας, της Σιθωνίας και του Αγ. Όρους.

Η επανάσταση της Χαλκιδικής περιορίζεται τώρα στις χερσονήσους του Αγ. Όρους και της Κασσάνδρας που θα μπορούσαν, αν οχυρώνονταν, να γίνουν απόρθητες, μια και τα ελληνικά καράβια τις προστατεύουν από θαλάσσιες επιδρομές.

Στο Αγ. Όρος οι επαναστάτες οχυρώνονται στον Πρόβλακα, ενώ στην Κασσάνδρα στο πιο στενό μέρος του ισθμού της, στις Πόρτες. Στις 27 Ιουνίου ο Αχμέτ μπέης επιτίθεται εναντίον του ελληνικού στρατοπέδου, αλλά αποκρούεται. Την επόμενη κατευθύνεται προς την Ορμύλια, όπου συναντά επίσης ισχυρή αντίσταση και υποχωρεί. Οι επιθέσεις συνεχίζονται και τις πρώτες μέρες του Ιουλίου, χωρίς αποτέλεσμα.

Την ίδια περίοδο το ελληνικό στρατόπεδο ενισχύεται με 400 πολεμιστές από τον Όλυμπο και λίγο αργότερα με 200 ακόμη υπό τον Διαμαντή Νικολάου. Λόγω διαφόρων συγκυριών και συνεχών συγκρούσεων με τους Τούρκους η κατάσταση των Ελλήνων οπλοφόρων στο στρατόπεδο της Κασσάνδρας διαρκώς χειροτέρευε και δεν ήταν καθόλου ευχάριστη. Γι’ αυτό κι οι περισσότεροι μαζί με τους αρχηγούς τους εγκατέλειψαν τη χερσόνησο. Το γεγονός αυτό καθώς και η έλλειψη πολεμοφοδίων, τροφίμων, την απειρία των νέων αρχηγών και τις αρρώστιες, προκάλεσαν μοιραία την πτώση του ηθικού με αποτέλεσμα την αποσύνθεση του ελληνικού στρατοπέδου. Οι Τούρκοι καθημερινά πλησίαζαν τις ελληνικές γραμμές με αλλεπάλληλα προχώματα.

Διοικητής των στρατευμάτων και Πασάς της Θεσσαλονίκης διορίζεται ο ικανός και δραστήριος βεζίρης Μεχμέτ Εμίν, ο επονομαζόμενος για τη σκληρότητα του, Εμπού Λουμπούτ, στον οποίο η Πύλη αναθέτει να εκστρατεύσει εναντίον του Αγίου Όρους και της Κασσάνδρας. Κατά τα μέσα Οκτωβρίου με 3.000 περίπου άνδρες κινείται εναντίον της Κασσάνδρας, που την υπεράσπιζαν μόνο 430 Έλληνες. Ταυτόχρονα έρχονται και 20 πλοία για να υποστηρίξουν τις επιχειρήσεις του. Η απόπειρα του στα τέλη Οκτωβρίου να εκβιάσει το στενό με πλευρική απόβαση 600 ανδρών αποτυχαίνει. Ο ισθμός γεμίζει από πτώματα ανδρών και αλόγων, ενώ ένα από τα καράβια του αιχμαλωτίζεται με 28 άνδρες. Παρά την πρώτη αποτυχία ο Μεχμέτ Εμίν δεν αποθαρρύνεται, αλλά ετοιμάζει γενική επίθεση. Διατάζει να του σταλούν επειγόντως ενισχύσεις και να μετακινηθούν προς το μέτωπο της Κασσάνδρας. Προτού εξαπολύσει την τελική επίθεση, καλεί τους επαναστάτες να υποταχθούν, υποσχόμενος γενική αμνηστία. Του απάντησαν «μολών λαβέ».

Τα ξημερώματα της 14ης Νοεμβρίου 1821 οι Τούρκοι ορμούν με αλαλαγμούς να διαβούν την τάφρο. Για πολλές ώρες αποκρούονται νικηφόρα από τους Κασσανδρινούς μαχητές, οι οποίοι μάχονται ως αληθινοί Μακεδόνες.

Ο Λουμπούτ, βλέποντας ότι με την επίθεση σε όλο το μήκος του μετώπου δεν κατορθώνει τίποτε, αιφνιδιαστικά επιτέθηκε κατά του Δυτικού μόνο άκρου της τάφρου το οποίο είχε δύναμη 100 μόνο ανδρών υπό τον Κασσανδρινό μεγάλο Γιαννιό. Το άκρο της τάφρου ήταν πράγματι περισσότερο ρηχό. Οι Τούρκοι κατόρθωσαν να διαβούν την Τάφρο από το σημείο αυτό, ρίχνοντας όπως λέει η παράδοση μεγάλους σάκους μαλλιών και πάνω από αυτά πέτρες και πλάκες. Έτσι βρέθηκαν στα μετόπισθεν των μαχητών, οπότε η έκβαση του αγώνα είχε πλέον κριθεί, υπέρ των Τούρκων. Τη φονικότατη μάχη στον ισθμό της Κασσάνδρας αλλά και την αυτοθυσία των αγωνιστών περιγράφει κυνικότατα ο Λουμπούτ πασάς, με αναφορά του από το Στρατόπεδο της Κασσάνδρας προς τον Βαλή της Θεσσαλονίκης, γράφοντας εκτός των άλλων και τα εξής:

«Πλέον των χιλίων απίστων διεπεράσθησαν δια των ξιφών των νικητών μουσουλμάνων, εξακόσιοι δε περίπου άνδρες και γυναίκες εξανδραποδισθέντες, εδέθησαν με αλύσεις».

Οι αγωνιστές κάμφηκαν φυσικά λόγω της συντριπτικής αριθμητικής υπεροχής των αλλοθρήσκων αλλά δεν υποτάχτηκαν, ούτε παραδόθηκαν. Οι επιζώντες μαχητές υποχώρησαν, πάντοτε μαχόμενοι, προς τα Παζαράκια (Κρυοπηγή σήμερα), το Παλιούρι και το Ποσείδι, απ’ όπου μαζί με πολλά γυναικόπαιδα, κατέφυγαν στο Άγιο Όρος και στα νησιά Ύδρα και Αίγινα.

Τα θηριώδη στίφη των μουσουλμάνων με την άδεια του Λουμπούτ ξεχύθηκαν στην όμορφη γη, πυρπόλησαν όλα τα σπίτια, λεηλάτησαν περιουσίες, βασάνισαν, έσφαξαν και αιχμαλώτισαν αθώους. Ο τόπος για μήνες κάπνιζε από τις πυρπολήσεις των κατακτητών.

Η Κασσάνδρα ερημώθηκε.

Μετά την πτώση της Κασσάνδρας η επανάσταση της Χαλκιδικής ουσιαστικά έχει κριθεί. Ο Εμμανουήλ Παπάς περνά στο Άγιο Όρος. Πλέοντας όμως προς την ελεύθερη Ελλάδα, παθαίνει συγκοπή και το καράβι τον βγάζει νεκρό στην Ύδρα, όπου τον κηδεύουν με τιμές.

Κανείς, ακόμη και σήμερα, δεν μπορεί να υπολογίσει τον αριθμό των τραγικών θυμάτων στην Κασσάνδρα καθώς και εκείνων, κυρίως γυναικών και παιδιών που σύρθηκαν στην αιχμαλωσία και τον αναγκαστικό εξισλαμισμό.

Η επανάσταση της Χαλκιδικής έληξε οριστικά με την παράδοση του Αγίου Όρους, τον Ιανουάριο του 1822.Οι όροι που επιβλήθηκαν στους μοναχούς ήταν βαρύτατοι. Μεταξύ αυτών ήταν η αποστολή ομήρων στην Κωνσταντινούπολη, η εγκατάσταση τουρκικής φρουράς και η καταβολή διπλάσιων των καθυστερημένων φόρων. Το τέλος της επανάστασης έβρισκε τη Χαλκιδική ερειπωμένη. Συνολικά 78 χωριά και 59 αγιορείτικα μετόχια καταστράφηκαν.

Ο ηρωικός αγώνας όμως δεν πήγε χαμένος.

Οι επαναστάτες επί έξι περίπου μήνες απασχόλησαν μεγάλο αριθμό τουρκικών δυνάμεων. Έτσι δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος για να εδραιωθεί η Επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα και στην Πελοπόννησο. Εξίσου σημαντικός ήταν ο ηθικός αντίκτυπος.

Η επανάσταση της Χαλκιδικής ενέπνευσε ολόκληρες γενιές Μακεδόνων στους μετέπειτα αγώνες για ελευθερία.

17 ωφέλιμες τροφές για την υγεία της καρδιάς

17 ωφέλιμες τροφές για την υγεία της καρδιάς

Επιμέλεια Κλεοπάτρα Ζουμπουρλή, μορ. Βιολόγος

1. Φρέσκα βότανα

Τα φρέσκα βότανα προσφέρουν γεύση και άρωμα στο φαγητό μας και με τη χρήση τους μπορούμε να αντικαταστήσουμε μέρος του αλατιού και του λίπους που θα χρησιμοποιούσαμε κατά το μαγείρεμα. Το δενδρολίβανο, το φασκόμηλο, το θυμάρι και η ρίγανη περιέχουν πολύτιμα για την υγεία της καρδιάς αντιοξειδωτικά.

2. Μαύρα φασόλια
Τα μαύρα φασόλια είναι πλούσια σε ευεργετικά συστατικά όπως φολικό οξύ, αντιοξειδωτικά, μαγνήσιο το οποίο βοηθά στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και ίνες που βοηθούν στη ρύθμιση της χοληστερίνης και των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.

TIP: τα κονσερβοποιημένα μαύρα φασόλια μπορούν να προσφέρουν νοστιμιά σε σούπες και σαλάτες. Ξεπλύνετε με νερό για να απομακρυνθεί το επιπλέον αλάτι.

3. Κόκκινο κρασί και ρεσβερατρόλη
Εάν πίνετε αλκοόλ, λίγο κόκκινο κρασί αποτελεί μία υγιεινή επιλογή για την καρδιά σας. Η ρεσβερατρόλη και οι κατεχίνες που περιέχει είναι δύο σημαντικές αντιοξειδωτικές ουσίες που μπορούν να προστατεύσουν τα τοιχώματα των αρτηριών ενώ το κόκκινο κρασί βοηθά επίσης στη αύξηση της καλής χοληστερόλης HDL.

TIP: μην υπερβαίνεται το ένα ποτήρι την ημέρα οι γυναίκες και τα ένα-δύο ποτήρια οι άνδρες και βέβαια συμβουλευτείτε το γιατρό σας για την τακτική κατανάλωση κόκκινου κρασιού. Το αλκοόλ επίσης μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα σε άτομα που παίρνουν ασπιρίνη και άλλες φαρμακευτικές αγωγές. Επίσης παν μέτρον άριστον καθώς η υπερβολική κατανάλωση μπορεί αντίστροφα να βλάψει την καρδιά.

4. Σολομός
Ο σολομός είναι πλούσιος σε ωμέγα-3 και αποτελεί μία κορυφαία τροφή για την υγεία της καρδιάς. Τα ωμέγα-3 μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης αρρυθμιών οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν αιφνίδιο καρδιακό θάνατο. Ο σολομός επίσης μειώνει τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων και τη φλεγμονή.

TIP: μαγειρέψτε τον στη λαδόκολλα μαζί με βότανα και λαχανικά για ένα νόστιμο και υγιεινό γεύμα

5. Τόνος
Ο τόνος είναι επίσης μία καλή πηγή ωμέγα-3 και κοστίζει λιγότερο από τον σολομό. Ο λευκός τόνος περιέχει περισσότερα ωμέγα-3 από άλλες ποικιλίες.

TIP: Για ένα νόστιμο και υγιεινό γεύμα ψήστε φιλέτο τόνου και αρωματίστε τον με άνηθο και λεμόνι. Εάν καταναλώνετε τόνο σε κονσέρβα, προτιμήστε τον κονσερβοποιημένο σε νερό και όχι σε λάδι.

6. Έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
Το λάδι αυτό το οποίο προέρχεται από το πρώτο πάτημα της ελιάς είναι εξαιρετικά πλούσιο σε πολυφαινόλες και μονοακόρεστα λίπη. Όταν το ελαιόλαδο αντικαθιστά το κορεσμένο λίπος όπως το βούτυρο, βοηθά στη μείωση της χοληστερίνης ενώ οι πολυφαινόλες προστατεύουν τα αιμοφόρα αγγεία.

7. Καρύδια
Μία μικρή χούφτα καρύδια την ημέρα μπορεί να μειώσει την χοληστερίνη και τον κίνδυνο εμφάνισης φλεγμονής στις αρτηρίες της καρδιάς. Τα καρύδια είναι πλούσια σε ωμέγα-3, μονοακόρεστα λιπαρά και ίνες. Ακόμα πιο ωφέλιμα αποδεικνύονται τα καρύδια όταν αντικαθιστούμε με αυτά άλλα πρόχειρα σνακ όπως είναι τα πατατάκια και τα μπισκότα, καθώς ο οργανισμός μας δέχεται περισσότερα θρεπτικά συστατικά και λιγότερες θερμίδες.

TIP: μία χούφτα καρύδια έχει περίπου 300 θερμίδες. Μπορείτε να τα προσθέσετε σε μία δροσερή σαλάτα απογειώνοντας έτσι και τη γεύση της.

8. Αμύγδαλα
Τα αμύγδαλα ταιριάζουν πολύ με λαχανικά, ψάρι, κοτόπουλο και γλυκά. Είναι πλούσια σε Βιταμίνη Ε, φυτικές στερόλες, ίνες και ευεργετικά για την καρδιά λιπαρά. Τα αμύγδαλα ίσως βοηθήσουν στη μείωση της LDL χοληστερόλης και του κινδύνου ανάπτυξης διαβήτη.

9. Γλυκοπατάτες
Οι γλυκοπατάτες είναι μία πιο υγιεινή επιλογή από τις κανονικές πατάτες για τους ανθρώπους που ανησυχούν για τον διαβήτη. Διαθέτουν χαμηλότερο γλυκαιμικό φορτίο ενώ είναι πλούσιες σε ίνες, Βιταμίνη Α και λυκοπένιο, βοηθώντας την υγεία της καρδιάς.

TIP: ενισχύστε τη γλυκιά τους γεύση προσθέτοντας κανέλα και χυμό γλυκολέμονου.

10. Πορτοκάλια
Ένα από τα πιο αγαπημένα χειμωνιάτικα φρούτα, το πορτοκάλι είναι πλούσιο σε πηκτίνη η οποία βοηθά στη μείωση της χοληστερίνης, και σε κάλιο που βοηθά στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Μία μικρή έρευνα έδειξε ότι ο χυμός πορτοκαλιού πιθανόν βοηθά τη λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων και μειώνει την αρτηριακή πίεση μέσω του αντιοξειδωτικού εσπεριδίνη.

TIP: ένα μέτριο πορτοκάλι έχει περίπου 62 θερμίδες και 3γρ ινών.

11. Σέσκουλα
Τα σέσκουλα είναι πλούσια σε κάλιο και μαγνήσιο, δύο μέταλλα που βοηθούν στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Επιπλέον περιέχουν ίνες, Βιταμίνη Α και τα αντιοξειδωτικά λουτεΐνη και ζεαξανθίνη, τα οποία βοηθούν γενικότερα την υγεία της καρδιάς.

TIP: Μπορείτε να τα σοτάρετε με ελαιόλαδο και σκόρδο και να τα σερβίρετε ως συνοδευτικό σε κόκκινο κρέας ή ψάρι. Επίσης τα σέσκουλα προσφέρουν μία ιδιαίτερη νοστιμιά αν προστεθούν σε χορτόπιτες.

12. Καρότα
Οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι τα καρότα ίσως βοηθούν στη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και στη μείωση του κινδύνου ανάπτυξης διαβήτη. Είναι επίσης ένα από τα κορυφαία τρόφιμα στη μάχη κατά της χοληστερίνης χάρις στις άφθονες διαλυτές ίνες που περιέχουν.

13. Γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά
Το γιαούρτι είναι γνωστό για την ευεργετική του επίδραση στα οστά όμως φαίνεται ότι ρυθμίζει επίσης την αρτηριακή πίεση. Το γάλα είναι πλούσιο σε ασβέστιο και κάλιο και το γιαούρτι περιέχει τη διπλάσια ποσότητα. Προτιμήστε προϊόντα με χαμηλά λιπαρά ώστε να λάβετε τα οφέλη του χωρίς να επιβαρυνθείτε με επιπλέον λίπος.

14. Καφές
Ο καφές και το τσάι είναι πιθανόν ωφέλιμα για την καρδιά βοηθώντας στην προστασία από τον διαβήτη τύπου ΙΙ. Έρευνες δείχνουν ότι τα άτομα που πίνουν 3-4 φλιτζάνια καφέ την ημέρα, ίσως μειώνουν τον κίνδυνο κατά 25%, με τον καφέ χωρίς καφεΐνη να είναι αντίστοιχα ωφέλιμος. Ωστόσο συνιστάται προσοχή σε άτομα που έχουν ήδη διαβήτη ή υπέρταση καθώς η καφεΐνη μπορεί να περιπλέξει αυτές τις καταστάσεις.

15. Κόκκινο πιπέρι καγιέν
Η προσθήκη καυτερού πιπεριού στο φαγητό πιθανόν βοηθά στη σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα μετά το φαγητό. Μία μικρή έρευνα στην Αυστραλία έδειξε ότι η προσθήκη καυτερού πιπεριού σε χάμπουργκερ έδωσε χαμηλότερα επίπεδα ινσουλίνης σε υπέρβαρους εθελοντές.

TIP: Με την προσθήκη καυτερού πιπεριού στα φαγητά σας μπορείτε να προσφέρετε νοστιμιά και δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε μεγάλη ποσότητα αλατιού.

16. Θαλασσινό αλάτι
Το θαλασσινό αλάτι ίσως είναι μία πιο υγιεινή επιλογή για τους ανθρώπους με υψηλή αρτηριακή πίεση. Στα αμαγείρευτα φαγητά οι μεγάλοι κρύσταλλοι του θαλασσινού αλατιού προσφέρουν περισσότερη γεύση βοηθώντας έτσι να περιοριστεί η ποσότητα που θα χρησιμοποιήσετε. Όπως και να έχει όμως, πάντα χρειάζεται προσοχή καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού θαλασσινό αλάτι περιέχει 1.120-2.000 mg νάτριου ενώ το ημερήσιο όριο για τους περισσότερους ανθρώπους είναι 1.500 mg. Και βέβαια με το μαγείρεμα το γευστικό πλεονέκτημα του θαλασσινού αλατιού χάνεται.

17. Κεράσια
Τα κεράσια είναι πλούσια σε ανθοκυανίνες, αντιοξειδωτικές ουσίες που πιθανόν προστατεύουν τα αιμοφόρα αγγεία. Όλα τα είδη κερασιών προσφέρουν οφέλη στην καρδιά, τα μεγάλα κόκκινα κεράσια, τα βύσσινα καθώς και τα αποξηραμένα κεράσια και ο χυμός κεράσι.

TIP: προσθέστε αποξηραμένα κεράσια στα δημητριακά σας και στις σαλάτες για να απογειώσετε την γεύση και να επωφεληθείτε από την ευεργετική τους δράση.

medlabnews.gr

Οι Φιλιππίνες αποκτούν την αυτονομία τους

14 Νοεμβρίου 1935 (86 χρόνια πριν):

Οι Φιλιππίνες αποκτούν την αυτονομία τους από τις ΗΠΑ. Πρώτος πρόεδρος στη χώρα ορκίζεται ο Μανουέλ Λουίς Κεζόν.

Οι Φιλιππίνες (επίσημα: Δημοκρατία των Φιλιππίνων, Φιλιππινέζικα: Repúbliká ng̃ Pilipinas, αγγλικά: Republic of the Philippines) είναι νησιωτική χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας. Το αρχιπέλαγος των Φιλιππίνων αποτελείται από 7.107 νησιά στον δυτικό Ειρηνικό ωκεανό, συνολικής έκτασης 300.000 τ.χλμ. και πληθυσμό 110.198.654 κατοίκους,[4] σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2021. Πρωτεύουσα είναι η Μανίλα και μεγαλύτερη πόλη η Κέζον.

Οι Φιλιππινέζοι έχουν πολυεθνική καταγωγή. Η πλειονότητα κατάγεται από τους αυστρανήσιους αυτόχθονες. Υπάρχουν μειονότητες κινεζικής, ισπανικής, βρετανικής, αμερικανικής, ινδικής, κορεατικής, αραβικής και ινδονησιακής καταγωγής.

Η χώρα ήταν, παλαιότερα, αποικία της Ισπανίας και των ΗΠΑ και έχει στενούς δεσμούς με τη Δύση. Ο Ρωμαιοκαθολικισμός είναι η επίσημη θρησκεία, τα Φιλιππινέζικα (ή Φιλιπίνο, τυποποιημένη διάλεκτος των Ταγκαλόγκ) και τα Αγγλικά είναι οι επίσημες γλώσσες.

Ετυμολογία

Το όνομα των Φιλιππίνων προέρχεται από το ισπανικό Filipinas και το όνομα του Βασιλιά της Ισπανίας κατά τον 16ο αιώνα Φίλιππο Β' (στα Ισπανικά Felipe). Ο Ισπανός εξερευνητής Ρουί Λόπεθ ντε Βιλαλόμπος (Ruy Lopez de Villalobos) χρησιμοποίησε το όνομα «Las Islas Filipinas» προς τιμή του τότε διάδοχου του θρόνου, αρχικά αναφερόμενος στα νησιά Λέιτε και Σαμάρ. Το όνομα τελικά κατέληξε να αναφέρεται σε ολόκληρο το αρχιπέλαγος.
Ιστορία
Δείτε επίσης: Μαλακάς και Μαγκαντά

Αρχαιολογικές ανακαλύψεις υποδεικνύουν ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή από το 50.000 π.Χ. Η αυτόχθονη φυλή Νεγκρίτο είναι αυστραλο-μαλαισιανής καταγωγής και έφτασε στις Φιλιππίνες τουλάχιστον πριν 30.000 χρόνια. Αυστρονήσιοι πληθυσμοί, που προέρχονται από αυτόχθονες της Ταϊβάν που μετανάστευσαν από την ηπειρωτική Ασία πριν 6.000 χρόνια, αποίκησαν τις Φιλιππίνες και στη συνέχεια μετανάστευσαν στην Ινδονησία, τη Μαλαισία καθώς και στην Πολυνησία και τη Μαδαγασκάρη.[9]

Οι Φιλιππίνες είχαν πολιτιστικούς δεσμούς με τη Μαλαισία, την Ινδονησία και την Ινδία από την αρχαιότητα και εμπορικές σχέσεις με την Κίνα και την Ιαπωνία ήδη από τον 9ο αιώνα.

Το Ισλάμ έφτασε στις Φιλιππίνες από έμπορους και προσηλυτιστές από τη Μαλαισία και την Ινδονησία. Τον 13ο αιώνα το Ισλάμ εδραιώθηκε στο αρχιπέλαγος Σούλου, από εκεί εξαπλώθηκε στο Μιντανάο και έφτασε στη Μανίλα το 1565. Οι τοπικοί πληθυσμοί που ασπάστηκαν το Ισλάμ δημιούργησαν μουσουλμανικές κοινότητες, δεν υπήρξε όμως ένα ενιαίο κράτος κυρίαρχο στην περιοχή. Όταν έφτασαν οι Ισπανοί τον 16ο αιώνα, η πλειονότητα των 500.000 κατοίκων ζούσαν σε ανεξάρτητους οικισμούς.

Πλέοντας για λογαριασμό της Ισπανίας, ο Πορτογάλος εξερευνητής Φερδινάνδος Μαγγελάνος και το πλήρωμά του έφθασαν στο αρχιπέλαγος το 1521. Ο Μαγγελάνος σκοτώθηκε από τους γηγενείς πολεμιστές στο νησί Μακτάν. Ο στρατηγός Μιγκέλ Λόπεθ ντε Λεγκάθπι (Miguel López de Legazpi) έφθασε από το Μεξικό το 1565 και διαμόρφωσε τις πρώτες ισπανικές κτήσεις στο Σεμπού και προετοίμασε το έδαφος για την αποίκιση. Το 1571 καθιέρωσε τη Μανίλα ως πρωτεύουσα της νέας ισπανικής αποικίας.

Ρωμαιοκαθολικοί ιεραπόστολοι βάφτισαν τους περισσότερους από τους κατοίκους. Στα επόμενα 333 έτη, οι Ισπανοί στρατιώτες καταστέλλουν τις διάφορες τοπικές επαναστάσεις και αποκρούουν διάφορες εξωτερικές απειλές κατά της αποικίας. Τέτοιες απειλές προήλθαν από τους Βρετανούς, τους Κινέζους, τους Ολλανδούς, τους Γάλλους, τους Ιάπωνες και τους Πορτογάλους. Η σημαντικότερη απώλεια για την Ισπανία ήταν η προσωρινή κατάκτηση της πρωτεύουσας Μανίλα, από τους Βρετανούς κατά τη διάρκεια του πολέμου των επτά ετών. Οι Φιλιππίνες κυβερνήθηκαν ως περιοχή της Νέας Ισπανίας από το 1565 έως το 1821. Η ακτοπλοϊκή σύνδεση της Μανίλα με το Ακαπούλκο στο Μεξικό πραγματοποιούνταν μια φορά ή δύο φορές το χρόνο, αρχίζοντας προς το τέλος του 16ου αιώνα.

συνέχεια στη βικιπαίδεια 

Τα ανεξήγητα φαινόμενα των Δελφών

 

http://www.apocalypsejohn.com/

Στις ανατολικές πλαγιές του Παρνασσού και σε εποχές που η μνήμη του ανθρώπου χάνεται στην αχλή του χρόνου, εκεί όπου και η... σημερινή περιοχή των Δελφών, άγνωστο πως και γιατί οι προγονοί των σημερινών Ελλήνων έκτισαν μαντείο και ιερά, ονομαστά σε όλη τη γη που κατά καιρούς ονομαζότανυθώ, Όμφη, στα οποία λατρεύτηκαν ο Ουρανός η Γαία, ο Ζεύς και ο Απόλλωνας.

Η παράδοση αναφέρει ότι το -9650 μετά τον μεγάλο κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, οι άνθρωποι για να σωθούν ανέβηκαν στο βουνό. Σταμάτησαν στο σημείο όπου άκουγαν τα ουρλιαχτά των λύκων...

Την περιοχή αυτή θεώρησαν ασφαλή από τα νερά και σε ανάμνηση της σωτηρίας τους, έκτισαν την πόλη Λυκόρεια..(Λύκος + ρεία = Αμεριμνησία που προσήλθε από τους Λύκους. Σήμερα τα αρχαιότερα ευρήματα της περιοχής χρονολογούνται στο --7000. Αν σκεφτούμε ότι οι Δελφοί γνώρισαν την ανελέητη δήωση και πυρπόληση από κάποιους ανθρωπόμορφους μαυροφορεμένους, που κουβαλούσαν μαζί τους τον θάνατο και τις κατάρες του θεού της ασιατικής ερήμου και ούρλιαζαν, «Ες έδαφος φέρειν» (Γκρεμίστε τα-ισοπεδώστε τα), ή «Θεοδόσιος η Ρομφαία του θεού», ή «θάνατο στους εχθρούς του Ισραήλ», γκρέμιζαν τα ιερά, έσπαζαν τα αγάλματα, και έκαιγαν ότι στεκόταν όρθιο ώστε να μη θυμίζει το παρελθόν, ασφαλώς θαβρίσκαμε και παλαιότερα ευρήματα που θα φώτιζαν το απώτερο παρελθόν της ιστορίας μας.
Η αρχαία Ελληνική θρησκεία δεν ήταν δογματική, δεν συστηματοποιούσε ούτε κωδικοποιούσε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και το σημαντικότερο όλων ποτέ δεν περιφρόνησε το θρησκευτικό πιστεύω άλλων λαών. Όλα αυτά γιατί οι Έλληνες δεν παρουσίαζαν την θρησκεία τους σαν έκφραση τελειότητας και έργο θεού. Δεν δεχόταν για τους θεούς ότι μπορούν να διαπράξουν κακές και άδικες πράξεις. Η ηθική δεν ήταν θεμελιωμένη στη θρησκεία αλλά στην λογική και τον αυτοσεβασμό του ατόμου. Δεν πίστευαν πως όταν τιμάς τον θεό έπρεπε να αξιώνεις την εύνοια του. Αυτό εξασφαλιζόταν μόνο με τον ηθικό και ενάρετο βίο του ατόμου.

Ο σεβασμός και η τιμή προς το θείο αποτελούσε εσωτερική υποχρέωση, που εκδηλωνόταν σαν έκφραση της αγάπης προς τον δημιουργό και το έργο του. Η ελληνική θεουργία εξύψωνε τον άνθρωπο στην υπέρτατη θρησκευτική συγκίνηση, σε αντίθεση με το χριστιανικό δόγμα που στοχεύει στην καταπίεση και τον έλεγχο του πιστού και πολεμά με μίσος κάθε τι που διαφωνεί μαζί του, ενώ δεν παύει να αυτοδιαφημίζεται σαν θρησκεία αγάπης, που εξοντώνει όμως τους αντιπάλους της. Οι Δελφοί ήταν τόπος πανίερος για τους Έλληνες. εκεί συντελούσαν μια ιερή μυσταγωγία μεταξύ προσκυνητή και θειου. Στον χώρο αυτό κυριαρχούσε η μορφή του «Κραταιού Άρχοντα του Φωτός, Απόλλωνα».

Ο Απόλλωνας Φοίβος είναι η κεντρική ενσαρκωμένη ακτίνα του Όλου Φωτός, που σηματοδοτεί την αναγέννηση του ανθρωπίνου πνεύματος, μετά τα σκοτάδια που έφερε στο ανθρώπινο μυαλό ο τρόμος του μεγάλου κατακλυσμού. Είναι ο μοναδικός ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΣ ΘΕΟΣ (όχι ημίθεος) από θνητή γυναίκα και τον πατέρα θεών και ανθρώπων, Δία. Είναι η θεϊκή οντότητα που χρησιμοποιούνταν σαν σύνδεσμος των ανθρώπων με το ουράνιο και το θείο, των θνητών με τους αθανάτους. Είναι ο ελεήμων θεός που εξασφαλίζει την σωτηρία και των καθαρμό της ανθρώπινης ψυχής από τους ρύπους των εγκλημάτων ώστε να αποφύγει την καταδίωξη των Ερινυών. Θεράπευε τις ανθρώπινες ψυχές που υπέφεραν από την καταπάτηση του ηθικού νόμου. Έδινε άφεση αμαρτιών χωρίς να οργίζεται με τους ενόχους και τους παραβάτες του ηθικού νόμου, λύτρωνε τις ψυχές από τα λάθη, τα πάθη, τις κακίες και τα ανομήματα μέχρι την τελική εξιλέωση. Δεχόταν με συγκατάβαση την μεταμέλεια, έθετε υπό την προστασία του τον αμαρτωλό και μεριμνούσε για την σωτηρία του από τον αδέκαστο και αυστηρό τιμωρό Δία, για αυτό ο Απόλλωνας ονομαζόταν, ΣΩΤΗΡ, Λυτρωτής, Ανορθωτής, Ευσπλαχνικός και Ανεξίκακος. Ο Κραταιός Ήλιος θεός ήταν η παρηγοριά και η καταφυγή των πονεμένων, δυστυχισμένων και μετανοούντων αμαρτωλών που ζητούσαν την συγχώρεση του. Ο μετανοιωμένος ικέτης επικαλούνταν τον θεό, για να του προσφέρει την κάθαρση από το ανόμημα του και παρακαλούσε να τον δεχτεί υπό την σκέπη του με εύνοια, μέχρι την αποκάθαρση του. Ο ικέτης που πήγαινε στους Δελφούς παρουσιαζόταν στον ιεροφάντη του ναού στον οποίο εξομολογούνταν τους λόγους που τον έφεραν στο ιερό του θεού και τι έγκλημα είχε διαπράξει. Ο ιεροφάντης αφού άκουγε τον επισκέπτη ικέτη, τον συμβούλευε τι έπρεπε να πράξει και του πρότεινε τον τρόπο εξιλέωσης του. Ακλουθούσε το άναμμα της ιερής δάδας (σημερινό κερί), έκαιγε λιβάνι μπροστά το άγαλμα του θεού, κατόπιν γινόταν σωματικός καθαρμός και ακρεοφαγία (νηστεία), για όσο διάστημα καθοριζόταν, μέχρι την στιγμή που συμμετείχε των μυστηρίων, τρώγοντας ψωμί και πίνοντας κρασί (μετάληψη το λέμε σήμερα). Ο ιεροφάντης άγγιζε το κεφάλι του μετανοιωμένου με κλαδάκι από την ιερή δάφνη των Δελφών, για να διώξει τους ρύπους της ψυχής του.

Από τη στιγμή αυτή και μετά είχε την προστασία του Απόλλωνα. Στη συνέχεια ο ικέτης με ελευθέρα βούληση, γινόταν για όσο διάστημα επιθυμούσε, υπηρέτης των ιερών, μέχρι να αισθανθεί εξιλεωμένος και έτοιμος να ενταχθεί στην κοινωνία πάλι αγνός, ήρεμος, λυτρωμένος και καθαρός.

Όριζε την ημέρα της αναχώρησης του και εξαγνισμένος πλέον, άναβε την ιερή δάδα και έκαιγε λιβάνι μπροστά στο άγαλμα του θεού και αφού έδενε στα μαλλιά του κλαδάκια από την ιερή δάφνη επέστρεφε και πάλι στην προηγούμενη ζωή του. (Στη σημερινή θρησκεία η δάφνη χρησιμοποιείτε σε ανάμνηση των βαΐων με τα οποία κατά την χριστιανική παράδοση υποδέχτηκαν το Χριστό στα Ιεροσόλυμα). Όλες αυτές οι ιερουργίες ονομάστηκαν ειδωλολατρία από το Ελληνοκτόνο δόγμα, αν και πήρε όλα τα λατρευτικά και τυπικά του στοιχεία αυτούσια, για τη δική του θρησκεία. Τι κι αν ο Κραταιός Ήλιος – Απόλλωνας έχασε τον θρόνο του από τους ανθρώπους της παρακμής και του τίποτα. Τι κι αν ασέβησε πάνω στα ιερά του ο μαυροφορεμένος συρφετός των χαλαστάδων. Τι κι αν τον είπαν είδωλο και τον αντικατέστησαν με τον εγκληματία Γιαχβέ του ασιατισμού και του μισανθρωπισμού. Τι κι αν γκρέμισαν και έσπασαν τα αφθάστου κάλλους αγάλματα του. Τι κι αν ο χριστιανικός σκοταδισμός σκέπασε την πατρίδα του. Ο Φοίβος δεν μνησικάκησε. Επέστρεψε στην γενέτειρα του όχι μόνο σαν ελεήμονας θεός αλλά και σαν τιμωρός των ιερών παραμυθολόγων, για να εξαγνίσει τις ψυχές των Ελλήνων και να φωτίσει το πνεύμα τους. Από τα πανάρχαια χρόνια στους Δελφούς συνέβαιναν ανεξήγητα φαινόμενα, που μόνο οι Ιεροφάντες, οι Μύστες και οι Πυθίες μπορούσαν να εξηγήσουν. Εξελίσσονταν υπερφυσικές καταστάσεις, που κατέστησαν τους Δελφούς γνωστούς σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο και την Πυθία αλάθητη στους χρησμούς, την οποία αργότερα γελοιοποίησε το χριστιανικό ιερατείο με τα συκοφαντικά του μυθεύματα. Και σήμερα τα ουράνια και μυστηριώδη φαινόμενα επαναλαμβάνονται, μόνο που οι Έλληνες τα αγνοούν, ή τα θεωρούν σατανικά, αφού έγιναν καλοί χριστιανοί και δεν πρέπει να διαφωνούν με την απόφαση του ιερατείου.

Οι Δελφοί είναι το κέντρο της γης που συνδέει τον πλανήτη μας με το σύμπαν, είναι ο ενεργειακός χώρος που χρησιμοποιούν οι ουράνιοι προγονοί μας κατά την κάθοδο τους στην Γη στην εποχή μας. Όποιος επισκεφτεί τους Δελφούς σήμερα θα αισθανθεί και πάλι την ιερή παρουσία τους σε ένα καθαρά προσωπικό θεϊκό αντάμωμα, που συνοδεύεται από πλήθος υπερφυσικών φαινομένων. Παρατίθενται φωτογραφίες που υποστηρίζουν τα γραφόμενα μου και έχουν τραβηχτεί σε διαφορετικές ημερομηνίες και από διαφορετικά άτομα, στην Κασταλία πηγή των Δελφών.

(Φωτογραφία 1) Έχει παρθεί κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο (21/22 Δεκ.2002 και ώρα 00.15) από μια παρέα από το Αγρίνιο μέσα στο χάσμα της Κασταλίας πηγής των Δελφών, με φωτογραφική μηχανή συμβατικής τεχνολογίας. Το φως που πέφτει από το φωτεινό αντικείμενο πάνω από το σκούρο κυκλικό σώμα, αναλύεται σταχρώματα της ίριδας και μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήταν διαφανές ή υπερβολικής στιλπνότητας αφού λειτούργησε σαν πρίσμα και ανέλυσε το φως. Από εξέταση της φωτογραφίας σε φασματογράφο, προέκυψε η ύπαρξη βηρυλλίου στο σώμα.
Οι φωτογραφίες 2και 6, έχουν τραβηχτεί το βράδυ της εαρινής ισημερίας (21/22 Μαρτ. 2003 και ώρα 00.10 έως 02.30). Την νύχτα αυτή είχαν συγκεντρωθεί μέσα στο χάσμα της Κασταλίας πηγής περίπου 40 άτομα, προερχόμενα από διάφορα μέρη της Ελλάδος, περιμένοντας κάποιο μήνυμα, ένα σημάδι από τις οντότητες που αυτοαποκαλούνται Ολύμπιοι*. Ήταν διαφόρων τάξεων και μορφώσεως ακόμη και ανώτατης ακαδημαϊκής παιδείας, με μόνο κοινό τους στοιχείο όπως με πληροφόρησαν αργότερα πολλοί από αυτούς, την ανάγνωση των βιβλίων μου και την δυσπιστία τους στα γραφόμενα μου. Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί και πάλι από φωτογραφική μηχανή συμβατικής τεχνολογίας χωρίς φλας.

Η μηχανή είχε στερεωθεί καλά πάνω σε τρίποδα, ώστε να μένει σταθερή για όση ώρα θα έμενε ανοιχτό το διάφραγμα της, ώστε να επιτευχτεί η φωτογράφηση μέσα στο σκοτάδι. Σύμφωνα με επώνυμες μαρτυρίες, η μηχανή άλλαξε δυο φορές κατεύθυνση κατά 90ο σαν να την μετακινούσε ένα αόρατο χέρι. Τελικά την άφησαν στην θέση που μετακινήθηκε μόνη της την δεύτερη φορά. (φωτογραφία 2)
Ενώ υπήρχε σκοτάδι, οι κορυφές των Φαιδριάδων φωτίστηκαν από ένα φως αγνώστου πηγής και φάνηκε σαν ημέρα. (Φωτογραφία 3) Και το φως αυτό κατέβηκε μέχρι τον χώρο της Κασταλίας πηγής. Μέσα στον χώρο της πηγής βρισκόταν όπως προανέφερα, σαράντα άτομα, και σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους ένοιωθαν περίεργα και ανεξήγητα συναισθήματα ενώ συνέβαιναν όλα αυτά τα φαινόμενα…

Φωτογραφία 4)Παρατηρούνται ανεξήγητα φωτεινά φαινόμενα και κάτω στο έδαφος φαίνονται δυο φωτεινές δέσμες. (φωτογραφία 5) Στο δεξιό κάτω μέρος της φαίνετε να πυρπολείτε ο χώρος της Κασταλίας πηγής. Φωτογραφία 6) Παρατηρούμε ένα φαντασμαγορικό, αινιγματικό και μυστηριώδες ενεργειακό πλέγμα εμπρός και πάνω από την Κασταλία πηγή, ακριβώς πάνω από το σημείο που αναβλύζει το νερό.

Οι φωτογραφίες που παραθέσαμε αποτελούν μαρτυρίες όλων αυτών που βιώσαν δεκάδες άτομα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδος και φανερώνουν την ιερότητα του χώρου που γνώριζαν οι προγονοί μας και αγνοούν οι σημερινοί Έλληνες. *Οι Ολύμπιοι είναι εξωγήινες οντότητες οι οποίες επικοινωνούν με ανθρώπους σε διάφορα σημεία της Γης και όπως υποστηρίζουν σκοπός τους είναι η προστασία του πλανήτη μας και γενικά του πλανητικού μας συστήματος από καταστροφές που οφείλονται είτε σε ανθρώπινες ενέργειες είτε σε εξωγενείς παράγοντες.

Ο γνωστός συγγραφέας Γερ. Καλογεράκης στα βιβλία του παραθέτει πολλές τέτοιες επικοινωνίες με τους Ολυμπίους, μέσα από τις οποίες δίδονται απαντήσεις σε πάρα πολλά ερωτήματα που μας απασχολούν. Για τα παρατηρηθέντα μέσα στην Κασταλία πηγή φαινόμενα ο συγγραφέας ζήτησε από τις Οντότητες πληροφορίες και έλαβε τις κάτωθι απαντήσεις. Για φωτογραφία 1«…ο Κραταιός Άρχων Φωτός Απόλλων και η Φοίβη Άρτεμις, αφίχθησαν εις Γαιαν δια αντιμετώπισιν δευτέρας φάσεως του σχεδίου «ΑΝΑΤΟΛΗ», που ετοιμάζουν οι γήινοι αποστάτες και ενίσχυσιν των ηλιακών πεδίων του συμπαντικού έλικα της Γαίας, που ευρίσκεται εις τους Δελφούς.

Οι ευρεθέντες εις Κασταλίαν πηγήν ετέθησαν υπό προστασίαν και ευεργετικήν ακτινοβόλησιν, δια αφύπνησιν πνεύματος αυτών και ανόδου τους εις δεύτερον επίπεδον ηλιακής μυήσεως, προς ενεργοποίησιν ουδετέρας υποφύσεως και νοητικήν επικοινωνία μεθ΄ υμών. Έρρωσθε».

Για φωτογραφίες 2-6 «Η παρουσία Ελλανίων εις Κασταλίαν πηγή Δελφών, που αναζητούσαν σημάδια της υπάρξεως μας, μας ικανοποίησε. Εμείς δημιουργήσαμε της παραστάσεις των φωτογραφιών. Η αναζήτησις των Ελλανίων ήταν αποτέλεσμα καθαρής καρδίας. Την στιγμήν που ευρίσκοντο μέσα στον χώρο της πηγής εμείς είμεθα κάτωθεν της δεξιάς κορυφής των Φαιδριάδων για να μη γίνει αισθητή η δική μας παρουσία. (αξιοσημείωτο είναι, σημειώνει ο κος Καλογεράκης, πως όταν οι οντότητες ευρίσκονται εντός χώρου, κάθε προσπάθεια προσέγγισης του είναι αδύνατη.

Έχω βιώσει παρόμοιες καταστάσεις. Σημαίνει λοιπόν πως τα όντα επέτρεψαν την προσέγγιση στα παραυρεθέντα άτομα γι’ αυτό και το επισημαίνουν στο μήνυμα τους). Άπαντες οι παριστάμενοι ακτινοβολήθησαν δια ενεργοποίησιν των αρχαιγόνων δυνάμεων των και προετοιμασίαν διαδικασίας ηλιακής μυήσεως. Άπασες αι δυνάμεις που φυλάσσουν τον χώρο προέρχονται από την Ανωτέρα Τάξη Συμμάχων του γαλαξία του Κενταύρου και Τοξότου (Απόλλων- Άρτεμις) που ανήκουν στην 7ηνΑποστολήν. Άπαντα τα ενεργειακά φαινόμενα που συνετελέσθησαν, αποσκοπούσαν εις την κάθαρσιν της πηγής με ιονισμόν του ύδατος και την αναδιάταξιν των μορίων του, καθώς επίσης και συντήρησιν κοσμικών δυνάμεων με τον καθαρμό του συμπαντικού έλικος της Γαίας και προστασίαν του Ελλάνιου χώρου. Η δύναμις μεθ’ ημών. Έρρωσθε». 

Νικήτας Πλατής Έλληνας ηθοποιός

14 Νοεμβρίου 1984 (37 χρόνια πριν) πέθανε:

Νικήτας Πλατής Έλληνας ηθοποιός

Ο Νικήτας Πλατής Έλληνας εθνικιστής ηθοποιός, γεννήθηκε το 1912 στη χώρα της Αμοργού και πέθανε από καρδιακή ανακοπή την ώρα που παρακολουθούσε τηλεόραση στις 14 Νοεμβρίου 1984, στην Αθήνα. Κηδεύτηκε και τάφηκε στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου Αχαρνών.

Ήταν παντρεμένος δύο φορές και από το δεύτερο γάμο του με την επίσης ηθοποιό Γκόλφω Μπίνη απέκτησε ένα γιο, το Σωτήριο και δύο εγγόνια το Δημήτρη και την Ιωάννα. 

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο δημοδιδάσκαλος Μάρκος Πλατής. Υπήρξε γοητευτικός άνδρας και μεγάλος γυναικοκατακτητής. Ο Νικήτας Πλατής διατέλεσε πρόεδρος του Εθνικού Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών [Ε.Σ.Ε.Η.].
Ιδεολογικές απόψεις

Ήταν πιστός χριστιανός, στο βιβλίο του «Τα παραπονεμένα» γράφει, «Τι θα χάσουμε να τα 'χουμε καλά με το Θεό; Αφού υπάρχει....», υπήρξε σθεναρός πολέμιος του κομμουνισμού και του υλισμού. Σύμφωνα με όσα υποστήριξε σε συνέντευξη του ο Στυλιανός Παττακός, περιλαμβάνονταν, όπως και οι Παντελής Ζερβός, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Ζωή Λάσκαρη, Κώστας Βουτσάς, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Βίκυ Μοσχολιού, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Γιώργος Ζαμπέτας και πολλοί άλλοι, μεταξύ των καλλιτεχνών που υποστήριξαν σθεναρά την Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967 του Γεώργιου Παπαδόπουλου.
Καλλιτεχνική καριέρα

Εμφανίστηκε στη θεατρική σκηνή του 1932 στο Αγρίνιο, με το μουσικό έργο «Ριρίκα» του θίασου Ρ. Ρουγγέρη και από το 1940 εμφανίστηκε πολλές φορές ως θιασάρχης και πρωταγωνίστησε σε οπερέτες, κωμωδίες και επιθεωρήσεις. Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1958 και συμμετείχε σε 112 κινηματογραφικές ταινίες σε δεύτερους και πρώτους ρόλους, ενώ το 1972 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση. Έγραψε πέντε θεατρικά έργα και περισσότερα από 200 περίπου επιθεωρησιακά σκετς, στίχους, αρκετοί εκ των οποίων έγιναν και τραγούδια σε επιτυχημένες κωμωδίες, όπως το «Φέρτε κρασί», που τραγουδήθηκε από τον Ορέστη Μακρή στην οπερέτα «Όταν μιλούν τα νιάτα», καθώς και πολλά ποιήματα, αφιερωμένα στην Αμοργό, την ιδιαίτερη πατρίδα του.

Έγραψε και κυκλοφόρησε το βιβλίο
«Τα παραπονεμένα» το 1982, με αισθαντικά, μελωδικά ποιήματα, τα οποία προσδοκούσε να γίνουν τραγούδια, όπως εξάλλου έγινε και με άλλους του στίχους σε ελληνικές ταινίες.
Τηλεοπτικές παραγωγές
«Μπολσόι Ιβάν»,
«Μπιγκ Τζων»,
«Μεθοριακός Σταθμός» [1], σειρά που ξεκίνησε την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 1974 και προβάλλονταν έως το 1982, στον τηλεοπτικό σταθμό Υπηρεσία Ενόπλων Δυνάμεων [Υ.ΕΝ.Ε.Δ.].

Στη σειρά που συμπλήρωσε 349 επεισόδια, ο Πλατής υποδύονταν τον Παναγή Κούτελο, πρόεδρο ενός χωριού στην Ελληνική μεθόριο. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Γιώργο Πετρίδη και τη σεναριογράφο Πιερράκου, «....Κάποια στιγμή, στα τέλη του 1981, αμέσως μετά την αλλαγή της Διοίκησης της ΕΡΤ, μας ήρθε η εντολή να τελειώσουμε την σειρά, ενώ βέβαια η πρόθεσή μας ήταν να την συνεχίσουμε. Εκείνη την περίοδο σταμάτησαν όλες οι παλαιότερες δουλειές της τηλεόρασης για λόγους πολιτικούς.....». 

Κινηματογραφικές ταινίες
«Ο Μιμίκος και η Μαίρη» το 1958, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Ανδρέα Μπάρκουλη,
«Η Κυρά μας η Μαμή» το 1958, με τον Ορέστη Μακρή και τη Γεωργία Βασιλειάδου,
«Χριστίνα» το 1960,
«Διαβόλου κάλτσα» το 1961,
«Μερικοί το προτιμούν κρύο» το 1962,
«Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» το 1963,
«Ο Φίλος μου ο Λευτεράκης» το 1963,
«Λενιώ η Βοσκοπούλα» το 1963,
«Θα σε κάνω βασίλισσα» το 1964,
«Η Χαρτοπαίχτρα» το 1964,
«Φωνάζει ο κλέφτης» το 1965,
«Υπάρχει και Φιλότιμο» το 1965,
«Τέντυ μπόι αγάπη μου» το 1965,
«Μοντέρνα σταχτοπούτα» το 1965,
«Ο εξυπνάκιας» το 1966,
«Η Κλεοπάτρα ήταν Αντώνης ή Η Κλεοπάτρα εν δράσει» το 1966,
«Διπλοπενιές» το 1966,
«Η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια» το 1966,
«Μιας Πεντάρας Νιάτα» το 1967,
«Το πιο λαμπρό αστέρι» το 1967,
«Η ζηλιάρα» το 1968,
«Ο παλιάτσος» το 1968,
«Ο τρελός τα 'χει 400» το 1968,
«Ησαΐα μη χορεύεις» το 1969,
«Το αφεντικό μου ήταν κορόϊδο» το 1969,
«Οι τέσσερις άσσοι» το 1970,
«Ένας τρελός γλεντζές» το 1970,
«Η ταξιτζού» το 1970,
«28η Οκτωβρίου ώρα 5:30» το 1971,
«Αγάπησα μια πολυθρόνα» το 1971,
«Η εφοπλιστίνα» το 1971,
«Γράμμος-Βίτσι» το 1971 [2], ταινία του Ηλία Μαχαίρα, η οποία την Άνοιξη του 2009 παίχθηκε από τον Δημοτικό Σταθμό Θεσσαλονίκης και η προβολή της σταμάτησε με βίαιο τρόπο με την παρέμβαση στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος,
«Η προεδρίνα» το 1972,
«Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα» το 1972,
«Ένας γαμπρός πολλά ελαφρύς» το 1972,
«Ο Αντιφασίστας» το 1972,
«Καρδιά μου Πάψε να Πονάς»,
«Ο Κατατρεγμένος»,
«Σκλάβοι της Μοίρας»,
«Έχω Δικαίωμα να σ' Αγαπώ»,
«Ο Άνθρωπος που Γύρισε απ' τον Πόνο»,
«Κάποτε Κλαίνε και οι Δυνατοί»,
«Ταπεινός και Καταφρονεμένος»,
«Ξεριζωμένη Γενιά»,
«Ένας Άντρας με Συνείδηση»,
«Τα χρόνια της οργής» το 1973,
«Μονά, ζυγά δικά μου» το 1979.

Ομελέτα με κολοκύθα και κοτόπουλο

Ομελέτα με κολοκύθα και κοτόπουλο

500 γρ. κολοκύθα, χωρίς τη φλούδα και κομμένη σε φέτες
2 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
6 αβγά
2 κουταλιές σούπας κρέμα γάλακτος
200 γρ. στήθος κοτόπουλο, μαγειρεμένα και τεμαχισμένα
200 γρ. φέτα τριμμένη
2 κουταλιές σούπας παρμεζάνα ή κεφαλοτύρι τριμμένο
Αλάτι τριμμένο
Μαύρο πιπέρι

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180C. Τοποθετούμε την κολοκύθα, το ελαιόλαδο, το αλάτι και το πιπέρι σε ένα μπολ και τα ανακατεύουμε.

Τοποθετούμε το μίγμα σε ένα ταψί και ψήνουμε στο φούρνο για 15 λεπτά μέχρι να ροδίσει.

Σε ένα μπολ τοποθετούμε τα αβγά, την κρέμα γάλακτος, την παρμεζάνα, το αλάτι και το πιπέρι και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά.

Παίρνουμε 12 φορμάκια, κατά προτίμηση σιλικόνης, ελαφρώς βουτυρωμένα και δημιουργούμε μία στρώση κολοκύθας, κοτόπουλου και φέτας.

Ρίχνουμε από πάνω το μίγμα αβγού και ψήνουμε για 15-20 λέπτά μέχρι να ψηθεί το αβγό και να ροδίσει η επιφάνεια.
ab.gr

Γιάννης Κακουλίδης Έλληνας συγγραφέας

14 Νοεμβρίου 2015 (6 χρόνια πριν) πέθανε:

Γιάννης Κακουλίδης Έλληνας συγγραφέας

Ο Γιάννης Κακουλίδης (Πειραιάς, 1946 - Αθήνα, 14 Νοεμβρίου 2015) ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος και στιχουργός. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και νομικά στο Παρίσι. Έγραψε πάνω από 500 γνωστά ελληνικά τραγούδια. Τιμήθηκε δυο φορές με το Α' βραβείο του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης (1965 και 1972). Υπήρξε μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Γαλλικής Εταιρείας Συγγραφέων, της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, της Ένωσης Ελλήνων Σεναριογράφων και της Ένωσης Μουσικοσυνθετών-Στιχουργών Ελλάδας. Ως αρθρογράφος συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και υπήρξε αναπληρωτής Πρόεδρος της ΕΔΑ, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές του 1982 και υποψήφιος Επικρατείας του Συνασπισμού στις εκλογές του 1996. Ήταν επίσης σύμβουλος της ΔΗΜΑΡ.

Στην βάση δεδομένων της BiblioNet είναι καταχωρισμένα τα παρακάτω έργα[3]:
(2010) Τα λουστρίνια της παρέλασης, Modern Times
(2009) Αναφορά στον Κύριο Κωστάκη Πρου, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2002) Από τη Νέροβιλ έως τη Λούνα Λουνέρα, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2002) Ελληνικός θάνατος, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1996) Ελληνικός θάνατος, Περίπλους
(1996) Λούνα Λουνέρα, Περίπλους
(1986) Ωραία μπλε, Επικαιρότητα
(1982) Ο θρίαμβος του Χάπα Χούπα, Επικαιρότητα

 

Σήμερα 14/11 ... Γρηγορίου του Παλαμά αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Φιλίππου του Αποστόλου

οι πιπερίτσες της μαμάς μου ΘΣΧΤ (φ.Μ.Κυμάκη)

Γρηγορίου του Παλαμά αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Φιλίππου του Αποστόλου

 

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-