φάλαινα φυσητήρας 80 τόνων

20 Νοεμβρίου 1820 (201 χρόνια πριν):

Μία φάλαινα φυσητήρας 80 τόνων επιτίθεται σε φαλαινοθηρικό πλοίο 2.000 μίλια από τη δυτική ακτή της Νότιας Αμερικής (το μυθιστόρημα του Χέρμαν Μέλβιλ Μόμπυ Ντικ είναι εν μέρει εμπνευσμένο από αυτό το γεγονός).

Ο φυσητήρας (αγγλική ονομασία: sperm whale, επιστημονική ονομασία: Physeter macrocephalus) ανήκει στην κατηγορία των θαλασσίων θηλαστικών όπως και οι φάλαινες, τα δελφίνια και οι φώκαινες. Ωστόσο οι φυσητήρες ως κητώδη, συγγενεύουν περισσότερο με τα δελφίνια, παρά με τις φάλαινες και έτσι αποτελεί λάθος να αναφέρουμε τους φυσητήρες ως "φάλαινες φυσητήρες". Επίσης, αποτελεί λάθος να τους αποκαλούμε σπερμοφάλαινες από τη παράφραση της αγγλικής τους ονομασίας.

Ο φυσητήρας είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κήτος, που μπορούμε να συναντήσουμε στα ελληνικά ύδατα: το μεγαλύτερο είναι η πτεροφάλαινα.

Ο αρσενικός φυσητήρας μπορεί να φτάσει τα 15 μέτρα μήκος και μέχρι 45 τόνους βάρος έχοντας μεγάλη διαφορά από τα θηλυκά που φτάνουν τα 13 μέτρα μήκος και σε βάρος τους 15 τόνους. Τα νεογέννητα με μήκος συνήθως 4 μέτρα έχουν βάρος από 800-1.000 κιλά

Έρχονται στην επιφάνεια της θάλασσας για δέκα λεπτά, μόνο για να αναπνεύσουν και στη συνέχεια για 45 λεπτά καταδύονται σε μεγάλα βάθη, κάτω από 500 μέτρα, για να βρουν τη λεία τους. Ο φυσητήρας καταδύεται σε βάθος μέχρι και τα 2.000 μ. Οι καταδύσεις του συνήθως διαρκούν 40-60 λεπτά, αλλά μπορούν να φτάσουν μέχρι και τη 1,5 ώρα.

Περιγραφή

Ο φυσητήρας επιστημονικά κατατάσσεται στην κατηγορία των Οδοντοκητών (καθώς έχει δόντια), μαζί με τα δελφίνια και τις φώκαινες. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με τις φάλαινες, οι οποίες ανήκουν στα Μυστακοκήτη και δεν έχουν δόντια, αλλά φέρουν τα φαλαίνια ή μπαλένες.

Ο φυσητήρας έχει μια γκρι απόχρωση σε όλο το σώμα του. Το κεφάλι του είναι στρογγυλό, με το στόμα του να βρίσκεται κάτω από τη μέση του κεφαλιού. Μετά το κεφάλι του, το σώμα του είναι ρυτιδωμένο, έως λίγο πριν την ουρά του. Η ουρά του είναι κάπως χοντρή, όπως άλλωστε και το υπόλοιπο σώμα του. Τα πτερύγιά του βρίσκονται αρκετά μπροστά, και είναι σχετικά μικρά σε σχέση με το πελώριο σώμα του.

Η επικοινωνία των φυσητήρων, η αναζήτηση συντρόφων, η αναζήτηση τροφής και ο προσανατολισμός τους, βασίζονται στον ηχοεντοπισμό. Εκπέμπουν ηχητικά κύματα, τα οποία ανακλώνται είτε στον θαλάσσιο πυθμένα, είτε σε άλλους θαλάσσιους οργανισμούς και όταν τα ηχητικά κύματα επιστρέψουν, ο εγκέφαλος των φυσητήρων τα αναλύει και με τον τρόπο αυτό οι φυσητήρες μπορούν να γνωρίζουν τι υπάρχει γύρω τους, αλλά και να προσδιορίσουν την απόσταση. 

Παρουσία στις ελληνικές θάλασσες

Η παρουσία του κήτους στα πελάγη μας είναι γνωστή ήδη από τον Αριστοτέλη και, όμως, μόλις το 1998 επιβεβαιώθηκε η ύπαρξή του. Ο Αριστοτέλης, ο πατέρας της ζωολογίας, γνώριζε την παρουσία των φυσητήρων στην Ελλάδα ήδη από το 350 π.Χ., καθώς στο σύγγραμμά του «Περί τα ζώα ιστορίαι» αναφέρει τη λέξη «φυσητήρα», περιγράφοντας την αναπνευστική οδό των κητωδών και ίσως και τους φυσητήρες, που είχε παρατηρήσει στο Βόρειο Αιγαίο. Σήμερα ο φυσητήρας ζει και στη χώρα μας και με έναν πληθυσμό ο οποίος αριθμεί περίπου 300 άτομα. Το είδος του φυσητήρα απαντά στην Ελλάδα στη βαθιά λεκάνη μεταξύ Βορείων Σποράδων και Χαλκιδικής, το σημείο όπου φαίνεται πως τους παρατήρησε ο Αριστοτέλης, όπως επίσης στο Ικάριο πέλαγος αλλά κυρίως στην Ελληνική Τάφρο, το τόξο που εκτείνεται από τη βόρεια Κεφαλλονιά μέχρι τη νότια Ρόδο. Σε αυτές τις περιοχές υπάρχουν υποθαλάσσιοι γκρεμοί και χαράδρες όπου οι φυσητήρες καταδύονται για να βρουν την τροφή τους. 

Απειλές

Οι φυσητήρες, απειλούνται από τις συγκρούσεις με πλοία, από τις θαλάσσιες σεισμικές έρευνες, από τη ρήψη δυναμιτών (παράνομη τακτική αλιείας) και από τη θαλάσσια πλαστική ρύπανση

Όταν ένα ζώο, όπως ο φυσητήρας, στηρίζεται τόσο πολύ στον ήχο για να προσανατολιστεί, να κοινωνικοποιηθεί και να βρει τροφή, ένας εκκωφαντικός ήχος μόνο κακό μπορεί να του κάνει. Δεν γνωρίζουμε όμως ακριβώς πώς οι παλμοί επηρεάζουν τους φυσητήρες: μπορεί να απομακρύνονται από την περιοχή με την ηχορύπανση και να χάνουν την ευκαιρία να τραφούν. Από άλλα είδη κητωδών ξέρουμε ότι αυξάνονται τα επίπεδα στρες και με βιολογικούς όρους υπάρχουν μακροχρόνιες σοβαρές επιπτώσεις στην αναπαραγωγή τους, δηλαδή την επιβίωση του είδους τους 

Κωνσταντίνος Κουμουνδούρος Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός

20 Νοεμβρίου 1846 (175 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Κωνσταντίνος Κουμουνδούρος Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός

Ο Κωνσταντίνος Κουμουνδούρος (20 Νοεμβρίου 1846 - 1924) ήταν Έλληνας αντιναύαρχος και πολιτικός, πρωτότοκος γιος του Πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κουμουνδούρου και ετεροθαλής αδελφός του Σπυρίδωνα Κουμουνδούρου.
Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Καλαμάτα στις 20 Νοεμβρίου του 1846 και ακολούθησε το στρατιωτικό στάδιο καταταχθείς ως εθελοντής το 1867. Απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων προάχθηκε μέχρι τον βαθμό του αντιστρατηγου.

Το 1878 όντας ανθυπολοχαγός τέθηκε σε διαθεσιμότητα όπου εκλέχθηκε δήμαρχος Ανδρούσης. Ένα χρόνο μετά, στις εκλογές του 1879, εκλέχθηκε βουλευτής Μεσσηνίας όπου και συνέχισε πολιτευόμενος να εκλέγεται στις περιόδους Θ΄ (1881), Ι΄ (1885), ΙΑ΄ (1887), ΙΒ΄ (1890), ΙΕ΄ (1899), ΙΣτ΄ (1902), ΙΗ΄ (1906), Α΄ Αναθεωρητική (1910), ΙΘ΄ (1912), στις δύο εκλογές του 1915, καθώς και κατά τη Γ΄ Εθνοσυνέλευση του 1920.

Στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ήταν επικεφαλής μικτού αποσπάσματος όπου στάλθηκε ν΄ αναχαιτίσει την προέλαση τουρκικών φαλάγγων στην Ήπειρο, στα στενά (κλεισούρα) Πέντε Πηγάδια όπου και έδωσε πολύνεκρη μάχη τη νύκτα μεταξύ 11 και 12 Απριλίου υποχωρώντας στην Άρτα.

Επί κυβέρνησης Θ. Δηλιγιάννη χρημάτισε υπουργός των Ναυτικών, (από 24 Οκτωβρίου 1890 μέχρι 18 Φεβρουαρίου 1892), και στη κυβέρνηση του Γ. Θεοτόκη ανέλαβε το υπουργείο των Στρατιωτικών, (2 Απριλίου μέχρι 30 Δεκεμβρίου 1899), θέση από την οποία παραιτήθηκε λόγω της αντίθεσής του με τις παρεμβάσεις των ανακτόρων στο νομοσχέδιο περί οργανισμού του στρατεύματος. Μετά την παραίτησή του, και την αποχώρηση από το κόμμα του Θεοτόκη, τριακόσιοι αξιωματικοί του πεζικού τον επισκέφθηκαν στο γραφείο του σε ένδειξη υποστήριξης από πλευράς του στρατεύματος. Κατά την Γ΄ Σύνοδο της ΙΗ΄ περιόδου ανέλαβε πρόεδρος της Βουλής (30 Οκτωβρίου 1908 μέχρι 9 Μαΐου του 1909.

Ο Κωνσταντίνος Κουμουνδούρος πέθανε στην Αθήνα το 1924.

Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού

20 Νοεμβρίου 1959 (62 χρόνια πριν):

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών υιοθετεί τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού.

Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού, γνωστή και ως Διακήρυξη της Γενεύης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, είναι ένα διεθνές κείμενο το οποίο προωθεί και προασπίζει τα δικαιώματα των παιδιών, συντάχθηκε από την Εγκλαντάιν Τζεμπ και υιοθετήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 1924 από την Κοινωνία των Εθνών. Μια ελαφρώς αναθεωρημένη έκδοση αυτής της διακήρυξης υιοθετήθηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το 1946 ενώ στις 20 Νοεμβρίου 1959 η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε τη δική της ομώνυμη διακήρυξη, η οποία αποτελούσε μια πιο εκτενή έκδοση της προηγούμενης.

Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού (1924)

Το κείμενο της διακήρυξης, όπως δημοσιεύτηκε από τον Διεθνή Οργανισμό Σώστε τα Παιδιά στην Γενεύη στις 23 Φεβρουαρίου 1923, έχει ως εξής :
Κάθε παιδί πρέπει να λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέσα για την φυσιολογική του ανάπτυξη, τόσο σε υλικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο.
Κάθε παιδί που πεινάει πρέπει να τρέφεται, κάθε παιδί που είναι άρρωστο πρέπει να λαμβάνει περίθαλψη, κάθε παιδί που είναι αβοήθητο πρέπει να λαμβάνει βοήθεια, κάθε παραβατικό παιδί πρέπει να αποκαθίσταται πίσω στην κοινωνία, κάθε ορφανό και κάθε άστεγο παιδί πρέπει να αποκτά στέγη και κάθε είδους βοήθεια.
Κάθε παιδί πρέπει να είναι το πρώτο άτομο που θα λαμβάνει ανακούφιση σε περιόδους δυστυχίας και πένθους.
Κάθε παιδί πρέπει να είναι σε θέση να βιοπορίζεται μόνο του και πρέπει να προστατεύεται ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης.
Κάθε παιδί πρέπει να ανατρέφεται μέσα στην συνειδητοποίηση των ταλέντων του, τα οποία πρέπει να αφιερώνονται στην υπηρεσία των συνανθρώπων του.


Το κείμενο επικυρώθηκε από την γενική συνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών στις 26 Νοεμβρίου 1924 και καθιερώθηκε ως ο Παγκόσμιος Χάρτης για την Προστασία των Παιδιών. Αποτέλεσε το πρώτο επίσημο έγγραφο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το οποίο εγκρίθηκε από ένα διακυβερνητικό θεσμικό όργανο. Επικυρώθηκε εκ νέου από την Κοινωνία των Εθνών το 1934. Οι αρχηγοί των κρατών και των κυβερνήσεων δεσμεύτηκαν να ενσωματώσουν τις αρχές της διακήρυξης στην νομοθεσία του εκάστοτε κράτους ή κυβέρνησης. Στην Γαλλία διατάχθηκε να εφαρμόζεται η διακήρυξη σε όλα τα σχολεία.

Το πρωτότυπο έγγραφο, που περιλαμβάνεται στα ιστορικά αρχεία στην Γενεύη, φέρει τις υπογραφές διάφορων εκπροσώπων κρατών και κυβερνήσεων, μεταξύ των οποίων οι Τζεμπ, Γιάνους Κόρτσακ και Γκυστάβ Αντόρ (πρώην πρόεδρος της ελβετικής συνομοσπονδίας).
Ιστορία

Μετά την επεξεργασία μιας σειράς ενεργειών, συμπεριλαμβανομένων της σύνταξης μιας καθαρά καινούριας διακήρυξης, τα Ηνωμένα Έθνη αποφάσισαν το 1946 να υιοθετήσουν την διακήρυξη αυτή υπό την μορφή μιας εκτεταμένης εκδοχής της ως την επίσημη διακήρυξη για τα δικαιώματα των παιδιών. Διάφορες κυβερνήσεις συμμετείχαν στην διαδικασία σύνταξης της διακήρυξης. Μια ελαφρώς διευρυμένη εκδοχή της, με επτά βασικά σημεία αντί για πέντε, εγκρίθηκε το 1948. Έπειτα, στις 20 Νοεμβρίου 1959, η γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε την διακήρυξη για τα δικαιώματα του παιδιού με δέκα βασικές αρχές και με βάση την δομή και το περιεχόμενο της πρωτότυπης διακήρυξης του 1924. Ένα συνοδευτικό ψήφισμα, το οποίο προτάθηκε από την αντιπροσωπεία του Αφγανιστάν, καλούσε τις κυβερνήσεις να αναγνωρίσουν αυτά τα δικαιώματα, να τα αποδεχτούν και να δημοσιοποιήσουν το έγγραφο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Η ημερομηνία αυτή, δηλαδή η 20η Νοεμβρίου, υιοθετήθηκε τελικά ως η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού.

Αυτήν την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού ακολούθησε το 1989 η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού που υιοθετήθηκε και εγκρίθηκε από την γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενώ επικυρώθηκε με το ψήφισμα 44/25 της γενικής συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών της 20ης Νοεμβρίου 1989. Τέθηκε σε ισχύ στις 2 Σεπτεμβρίου 1990, σύμφωνα με το άρθρο 49.

Λίνο Λατσεντέλλι Ιταλός ορειβάτης

20 Νοεμβρίου 2009 (12 χρόνια πριν) πέθανε:

Λίνο Λατσεντέλλι Ιταλός ορειβάτης

Ο Λίνο Λατσεντέλλι (Lino Lacedelli, 4 Δεκεμβρίου 1925 – 20 Νοεμβρίου 2009) ήταν Ιταλός ορειβάτης, ο πρώτος άνθρωπος μαζί με τον Ακίλλε Κομπανιόνι που κατέκτησε την κορυφή του Κ2 στις 31 Ιουλίου 1954. Έμεινε, επίσης, γνωστός στην ιστορία της ορειβασίας για την εγκατάλειψη των συντρόφων του, του Πακιστανού Αμίρ Μεχντί και του Ιταλού Βάλτερ Μπονάτι, σε άσχημη κατάσταση, προκειμένου να προσεγγίσει πρώτος την κορυφή.


Ο Λατσεντέλλι γεννήθηκε στην Κορτίνα ντ'Αμπέτσο της επαρχίας Μπελούνο).

Ξεκίνησε νωρίς την ορειβατική του δραστηριότητα, ακολουθώντας έναν τοπικό οδηγό βουνού σε τοπική κορυφή. Σύντομα υπό την καθοδήγηση του Λουΐτζι 'Μπίμπι' Γκεντίνα, έγινε ένας από τους καλύτερους αναρριχητές της εποχής του στους Δολομίτες. Το 1946 έγινε αποδεκτός στη διάσημη λέσχη Cortina Squirrels. Ο Λατσεντέλλι έγινε γνωστός για τις ταχύτατες αναβάσεις του σε δύσκολες διαδρομές, στις οποίες περιλαμβάνονται:
Η Κονσταντίνι-Απολλόνιο Ντιρέττα (500m V+ A2) στο Πιλάστρο ντι Ρόζες (επανάληψη με τον Γκεντίνα)
Η πρώτη ανάβαση στη Νοτιοδυτική Όψη της Τσίμα Σκοτόνι (με τον Γουΐντο Λορέντζι
Πρώτη 24ωρη ανάβαση του Σόντα Ρούτε στη Νοτιοδυτική Όψη του Μαρμολάντα ντι Πένια (με τον Λορέντζι)
Τέταρτη ανάβαση του διέδρου Γκαμπριελ-Λιβανός Ντιέντρε στην Τσίμα σου Άλτο με τον Μπενιαμίνο Φραντσέσκι

Το 1951, έτυχε διεθνούς αναγνώρισης με την ολοκλήρωση, του Μπονάτι-Γκίγκο στην ευρύτερη περιοχή του ορεινού όγκου του Λευκού όρους με τον Μπίμπι Γκεντίνα σε 18 ώρες, μερικές εβδομάδες μετά την τετραήμερη πρώτη ανάβαση. Έτσι έγινε η προφανής επιλογή για την ιταλική αποστολή του 1954 στο Κ2, με αρχηγό τον Αρντίτο Ντέζιο.  

Λέων Τολστόι

Ο Λέων Τολστόι (ρωσικά Лев Николаевич Толстой-Λεβ Νικολάιεβιτς Τολστόι) ήταν Ρώσος συγγραφέας.

Λέων Τολστόι, 1887
Γεννήθηκε στη Γιάσναγια Πολιάνα στις 9 Σεπτεμβρίου του 1828 και από το 1844 ως το 1847 σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Καζάν. Προσπάθησε να βρει το αληθινό νόημα του Χριστιανισμού, πιστεύοντας πως σκοπός της ζωής δεν είναι να εξυπηρετεί την κατώτερη ζωική φύση, αλλά τη φωτεινή δύναμη, που βρίσκεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και η οποία βοηθάει τον άνθρωπο να αναγνωρίζει το αγαθό. Εκτός όμως από αυτές τις αντιλήψεις, ο Τολστόι κατάφερε ν' απεικονίσει με απαράμιλλο τρόπο τη ρωσική κοινωνία της εποχής του και με την αναπαραστατική δύναμη της τέχνης του να δώσει εκπληκτικούς πίνακες από τη ζωή της τσαρικής Ρωσίας του 19ου αιώνα. Αν και καταγόταν από πλούσια οικογένεια, αφοσιώθηκε με μεγάλη αγάπη στους μουζίκους, βοηθώντας τους και μελετώντας τη ζωή τους. Γεμάτος θρησκευτική έξαρση και δεμένος με τα προβλήματα της εποχής του, προσπάθησε να βρει γιατί υποφέρουν οι άνθρωποι και προσπάθησε να απελευθερώσει τον άνθρωπο και να αποκαταστήσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ως καλλιτέχνης ο Τολστόι διακρίνεται για τη βαθιά γνώση των κρυφών πτυχών της ψυχής και την άμεση καθαρότητα του αισθήματος. Το έργο του είχε τεράστια σημασία και άσκησε γόνιμη επίδραση στη ρωσική και στην παγκόσμια λογοτεχνία.

Στον πόλεμο της Κριμαίας πήρε μέρος ως αξιωματικός του πυροβολικού και του απονεμήθηκαν πολλές ανώτερες διακρίσεις. Ο αποτροπιασμός για τις φρικαλεότητες του πολέμου αυτού καθρεφτίστηκε στα «Διηγήματα της Σεβαστούπολης(1855-1859)». Στα διηγήματα αυτά ο Τολστόι δείχνει φανατικά την έχθρα του προς τον πόλεμο και παράλληλα εγκωμιάζει τον ηρωισμό των συμπατριωτών του στρατιωτών. Από το τέλος της δεκαετίας 1850-1860 ο Τολστόι εγκαταστάθηκε στη Γιάσναγια Πολιάνα, άνοιξε σχολείο για τα αγροτόπαιδα και ίδρυσε το περιοδικό «Γιάσναγια Πολιάνα». Προηγουμένως ταξίδεψε στη Γαλλία, Ελβετία, Ιταλία και Γερμανία.

Στα 1862 ο Τολστόι παντρεύτηκε τη Σοφία Αντρέγιεβνα Μπερς. Το 1863 τέλειωσε το διήγημά του «Οι Κοζάκοι», στο οποίο απεικόνισε τους ανθρώπους και τη φύση του Καυκάσου. Από το 1863 ως το 1869 ασχολήθηκε με τη συγγραφή του μυθιστορήματος «Πόλεμος και Ειρήνη». Το έργο αυτό αποτελεί έξοχη απεικόνιση της ζωής και των συνθηκών της Ρωσίας στην περίοδο των ναπολεόντειων πολέμων. Το βάθος της ψυχολογικής ανάλυσης, η αριστοτεχνική απεικόνιση ανθρώπινων μορφών και τοπίων και ο πλούτος της γλώσσας, κάνουν το «Πόλεμος και Ειρήνη» ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα της ρεαλιστικής πεζογραφίας του 19ου αιώνα. Στο άλλο του μεγαλειώδες μυθιστόρημα, την «Άννα Καρένινα» (1873), αντικατοπτρίζεται ανάμεσα στα άλλα η τραγωδία μιας γυναίκας που έπεσε θύμα της ψεύτικης και απάνθρωπης ηθικής της κοινωνίας. Η δύναμη του κριτικού ρεαλισμού του Τολστόι εκδηλώθηκε στις σελίδες του μυθιστορήματός του «Ανάσταση» (1889). Ο Τολστόι έγραψε και θεατρικά έργα όπως «Το κράτος του ζόφου», «Το ζωντανό πτώμα», «Οι καρποί της Παιδείας» (κωμωδία). Άλλα έργα του στα οποία εκφράζεται η ιδιότυπη θρησκευτικότητά του είναι «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» (1884), «Αφέντης και δούλος» (1895), «Τι πιστεύω», «Τι να κάνουμε λοιπόν» και η περίφημη πραγματεία του «Τι είναι τέχνη». Με τα θρησκευτικά κείμενά του ήρθε όμως σε αντιδικία με την εκκλησία της Ρωσίας, η οποία τον απέβαλε από τις τάξεις της το 1901.[1]

Ο Λέων Τολστόι πέθανε το 1910 από πνευμονία στην περιοχή Αστάποβο σε ηλικία 82 ετών

Ταξιδιάρικη διακόσμηση με χάρτες

 

Ταξιδιάρικη διακόσμηση με χάρτες

Είστε κι εσείς από αυτούς που ονειρεύεστε συνεχώς ταξίδια; Από αυτούς που δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να είναι μονίμως με μία βαλίτσα στο χέρι και να γυρνάνε τον κόσμο; Πως θα σας φαινόταν αν αυτή η αγάπη σας, γινόταν η έμπνευση για τη διακόσμηση του σπιτιού σας; Αρκούν μερικοί χάρτες, κάποιες υδρόγειοι, και μερικά αεροπλανάκια για να μεταφέρετε την αίσθηση του ταξιδιού στο χώρο σας.

Οι χάρτες είναι μόδα και μπορείτε να τους στολίσετε ποικιλοτρόπως. Μερικές παλιές πολύτιμες χαρτογραφήσεις ή ακόμη και απλοί χάρτες σε κορνίζα, ένας άτλαντας τοποθετημένος στον τοίχο, μια ταπετσαρία που μετατρέπει τον χάρτη σε έργο τέχνης, ένα φωτιστικό καπέλο κατασκευασμένο από πλαστικοποιημένο χάρτη, είναι μερικές από τις πιο απλές ιδέες. Αν πάλι,τα χέρια σας πιάνουν λίγο παραπάνω και σας αρέσουν οι χειροτεχνίες, μπορείτε να ντύσετε μία παλιά συρταριέρα ή μια καρέκλα με την τεχνική του decoupage.

Αντίστοιχα, μπορείτε να καλύψετε την επιφάνεια ενός τραπεζιού. Στα πλαίσια της χειροτεχνίας, κομμάτια από χάρτες σε σχήματα της επιλογής μας και τοποθετημένα σε κορνίζες, μπορούν να δώσουν ένα ιδιαίτερο τόνο στο σημείο όπου θα διακοσμηθούν. Τα σημεία του χάρτη που θα επιλέξετε, μπορούν να είναι αγαπημένοι τόποι που έχετε επισκεφθεί ή ακόμη και ονειρεμένοι προορισμοί.

Σε συνάρτηση με τους χάρτες, μπορείτε να κολλήσετε στον τοίχο και αεροπλανάκια. Είναι μία πολύ καλή ιδέα για αγορίστικο υπνοδωμάτιο που σίγουρα θα γοητεύσει τον μικρό ένοικο. Αν πάλι οι χάρτες σας μοιάζουν λίγοι ή προτιμάτε την τρισδιάστατη αποτύπωσή τους, η υδρόγειος σφαίρα είναι η λύση. Μόνη ή μία ομάδα από αυτές, ανέκαθεν αποτελούσαν μία elegant λύση διακόσμησης. Αν συμπληρώσετε και την εικόνα με μια παλιά βαλίτσα που εκτελεί χρέη βοηθητικού τραπεζιού, το μόνο που σας μένει είναι το διαβατήριο… και καλό σας ταξίδι στη χώρα της διακόσμησης!

homeguide.gr 

Σέλμα Λάγκερλεφ Σουηδή συγγραφέας

20 Νοεμβρίου 1858 (163 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Σέλμα Λάγκερλεφ Σουηδή συγγραφέας

Η Σέλμα Λάγκερλεφ (Selma Ottilia Lovisa Lagerlöf, 20 Νοεμβρίου 1858 – 16 Μαρτίου 1940) ήταν Σουηδή συγγραφέας. Αυτό που την έκανε πρωτίστως γνωστή ήταν το συγκινητικό παραμύθι της Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον, το οποίο και της χάρισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1909. Ήταν η πρώτη γυναίκα που έλαβε αυτή τη διάκριση. Η ίδια έζησε τα πρώτα της χρόνια στην επαρχία της Σουηδίας, και από μικρή συνήθιζε να γράφει ποιήματα. Σπούδασε παιδαγωγός στη Στοκχόλμη και διορίστηκε δασκάλα το 1885. Εκείνη την περίοδο έγραψε το πρώτο της μυθιστόρημα Το τραγούδι της ζωής—Γιέστα Μπιέρλινγκ, έργο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αναβίωση του ρομαντισμού στη Σουηδία. Το 1895 έκανε το μεγάλο βήμα να παραιτηθεί από τη διδασκαλία, ώστε να αφοσιωθεί πληρέστερα στη λογοτεχνία. Τα επόμενα χρόνια επισκέφθηκε διάφορες χώρες, όπως την Ιταλία, την Αίγυπτο και την Παλαιστίνη, που συμπλήρωσαν την ήδη πλούσια έμπνευσή της. Το 1914 εξελέγη μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας, αλλά ο ψυχολογικός αντίκτυπος που της προκάλεσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος την έκανε να σταματήσει να γράφει για μερικά χρόνια. Τα έργα της, τα οποία είναι βαθύτατα επηρεασμένα από τις παραδοσιακές σουηδικές ιστορίες, χαρακτηρίζονται γενικά από τη μεγάλη αγάπη της για τη φύση και τον άνθρωπο, καθώς και από την πίστη της ότι το καλό θα θριαμβεύσει επί του κακού.

Έργα

Στα έργα της, συγκαταλέγονται τα εξής:
Gosta Berlings saga (Το τραγούδι της ζωής, 1891) ― ελλην. μετάφρ. Τασσώ Καββαδία (εκδ. «Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος»)
Αόρατοι Δεσμοί (1894)
Θαύματα του Αντιχρίστου (1897)
Οι βασίλισσες του Κουνγκαχέλα (1899)
Ο θρύλος ενός αρχοντικού (1899)
Ιερουσαλήμ (1902)
Οι θρύλοι του Χριστού (1904)
Το κομπόδεμα του κ. Αρνέ (1904)
Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον (1907)
Το σπίτι του Λιλιεκρούνα (1911)
Kejsaren av Portugallien (Ο αυτοκράτορας της Πορτογαλίας, 1911) ― ελλην.μετάφρ. Ευσ. Βίττης (εκδ. «Ακρίτας»)
Μόμπακα (1922)
Ιστορίες μιας έπαυλης (1922)
Το δαχτυλίδι των Λέβενσκελντ (1925)
Σαρλότα Λέβενσκελντ (1925)
Άννα Σουέρντ (1928)
Αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων (1930)
Το ημερολόγιο της Σέλμα Λάγκερλεφ (1932)
Βιβλιογραφία
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, λήμμα «Λάγκερλεφ, Σέλμα»
Αρχεία Βιογραφιών των Βραβείων Νόμπελ
Encyclopedia Encarta, λήμμα «Lagerlöf, Selma Ottiliana Lovisa» 

"Ένα αστέρι για μένα"

 

Ένα αστέρι που πέφτει στη γη έρχεται να συνοδεύσει τη γιαγιά της μικρής Νεφέλης στο ουράνιο ταξίδι της. Το ίδιο αστέρι συντροφεύει και τα όνειρα της Νεφέλης μέχρι τη μέρα που χαρούμενη αποφασίζει να το αποχαιρετήσει για πάντα... "Εξαιρετικά ανθρώπινη, συγκινητική και τρυφερή η ιστορία που πραγματεύεται το βιβλίο "Ένα αστέρι για μένα". 

Αγγίζει με έναν πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο το δύσκολο ζήτημα της απώλειας. Μέσα από τις σελίδες του, ο αποχωρισμός από τους αγαπημένους γίνεται αντιληπτός ως μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων και αν και η θλίψη κάνει την εμφάνισή της, η δυνατή αγάπη και η ζωντανή ανάμνηση κρατούν πάντα στη σκέψη και στην καρδιά αυτόν που "φεύγει". Το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί όχι μόνο από παιδιά, αλλά και από ενήλικες, γονείς και εκπαιδευτικούς, γιατί πέρα από το γεγονός ότι δίνει μια εναλλακτική συναισθηματική ερμηνεία για το τέλος της ζωής, υπενθυμίζει σε όλους το ανεπανάληπτο νόημα του δεσμού της αγάπης." Δρόσου Μαρία, Ψυχολόγος, Πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών

Σήμερα 20/11 ... Θέκλας και των συν αυτή Αγίων παρθένων - Δινάχ

τοπίο ως έργο τέχνης (φ.Μ.Κυμάκη)

Θέκλας και των συν αυτή Αγίων παρθένων - Δινάχ 

 

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-