Ραβί Σανκάρ

 

Ο Ραβί Σανκάρ (Βεγγαλέζικα: রবিশঙ্কর, Χίντι: रवि शंकर, ΔΦΑ: [rɔbi ʃɔŋkɔr] - 7 Απριλίου του 1920 - 11 Δεκεμβρίου του 2012), γεννήθηκε ως Ραμπίντρα Σανκάρ Τσοουντχουρί (Chowdhury)[19], ενώ του ονόματός του προηγείτο συχνά από ο τίτλος ευγενείας Παντίτ, που σημαίνει δάσκαλος ή λόγιος. Ήταν Ινδός μουσικός και συνθέτης από τους γνωστότερους δεξιοτέχνες του σιτάρ κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και συνθέτες της ινδουστανικής κλασικής μουσικής.

Βιογραφικό

Ο Σανκάρ γεννήθηκε σε οικογένεια Μπενγκάλι στο Μπενάρες, στη Βρετανική Ινδία και πέρασε τα νεανικά του χρόνια περιοδεύοντας την Ινδία και την Ευρώπη με την ομάδα χορού του αδελφού του Ουντάι Σανκάρ (Uday Shankar). Εγκατέλειψε το χορό το 1938 για να μελετήσει σιτάρ παίζοντας στην αυλή του μουσικού Αλλαουντίν Χαν (Allauddin Khan). Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του το 1944, ο Σανκάρ εργάστηκε ως συνθέτης, δημιουργώντας μουσική για την Τριλογία Απού του Σατιατζίτ Ράι και ήταν μουσικός διευθυντής του Πανινδικού Ραδιοφώνου (All India Radio), στο Νέο Δελχί, στην περίοδο 1949 - 1956

Το 1956 ξεκίνησε να περιοδεύει στην Ευρώπη και την Αμερική παίζοντας ινδική κλασική μουσική και αύξησε τη δημοτικότητά του εκεί στη δεκαετία του 1960 μέσα από τη διδασκαλία, την εκτέλεση και τη συνεργασία του με τον βιολονίστα Γεχούντι Μενουχίν και τον κιθαρίστα των Beatles Τζορτζ Χάρισον. Ο Σανκάρ, ασχολούμενος με τη δυτική μουσική έγραψε συνθέσεις για σιτάρ και ορχήστρα, ενώ περιόδευσε στον κόσμο κατά τις δεκαετίες 1970 και 1980. Από το 1986 έως το 1992, υπηρέτησε ως διορισμένο μέλος της Ράτζια Σάμπα της Άνω Βουλής του Κοινοβουλίου της Ινδίας. Ήταν ενεργός μουσικός έως το τέλος της ζωής του. Το 1999 στον Σανκάρ απονεμήθηκε η υψηλότερη τιμητική διάκριση της Ινδίας, το βραβείο Μπαράτ Ράτνα (Bharat Ratna).