Μοναστήρι της Παναγιάς της Βαρνάκοβας

To Μοναστήρι της Παναγιάς της Βαρνάκοβας

Το μοναστήρι της Παναγιάς της Βαρνάκοβας είναι το πέμπτο αρχαιότερο μοναστήρι της χώρας, ένα μόλις χρόνο νεώτερο από το Μεγάλο Μετέωρο. Ιδρύθηκε το 1077 από τον Όσιο Αρσένιο που ασκήτεψε σε μια σπηλιά, κοντά στο μοναστήρι.
Η Μονή γνώρισε τη μεγαλύτερη της ακμή στη δυναστεία των Κομνηνών οι οποίοι και την ενίσχυσαν σημαντικά. Δύο από τους οποίους, ο Αλέξιος και ο πατέρας του Εμμανουήλ, ασκήτεψαν στο μοναστήρι.
Καθ' όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας στην μονή λειτούργησε ένα από τα μεγαλύτερα κρυφά σχολειά της Ελλάδος. Με την πτώση του Μεσολογγίου στις 10 Απριλίου του 1826, πολλά γυναικόπαιδα που γλίτωσαν απ' τους Τούρκους βρήκαν καταφύγιο και βοήθεια στο μοναστήρι. Οι Τούρκοι αντιλαμβανόμενοι την σημασίας του μοναστηριού στον αγώνα του Ελληνισμού, το πολιόρκησαν και στις 26 Μαΐου του ίδιου έτους το κατέλαβαν. Ο ναός καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό τα δε άλλα κτίρια υπέστησαν μεγάλες καταστροφές. Το 1831 ο ναός αναστηλώθηκε, με προσωπικά χρήματα του κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια, με ενέχυρο την προσωπική του περιουσία.
Τις τελευταίες δεκαετίες η Μονή είχε περιέλθει σε μαρασμό ακολουθώντας την γενική οικονομική παρακμή της περιοχής. Από το 1985 και για 7 χρόνια η ένδοξη μονή της Βαρνάκοβας έμεινε έρημη και η ερείπωση ήταν θέμα χρόνου, ώσπου το 1998, έξι νέες μοναχές μετοίκησαν στην μονή και κυριολεκτικά την αναγέννησαν.
Σήμερα, το ιστορικό μοναστήρι ανακτεί την παλιά του αίγλη. Τα περισσότερα κτίρια έχουν ανασκευαστεί και οι νέες μοναχές καλωσορίζουν τον επισκέπτη σε έναν ιστορικό χώρο 9 και πλέον αιώνων.