Κάτι απο τα παλιά....

Εικόνες απο το παλιό λεύκωμα μας ταξιδεύουν και μας ενημερώνουν μέσα απο μικρά κομμάτια του παζλ  μιας πραγματικότητας του παρελθόντος

Με διάθεση παιχνιδιού και ψυχαγωγίας  μπορούμε να πληροφορηθούμε να θυμηθούμε να πάρουμε ιδέες ...

Στη Θράκη οι μαθητές της μειονότητας με τη βοήθεια του δασκάλου τους έφτιαξαν μουσείο της τοπικής παράδοσης και του πολιτισμού της περιοχής

Ένα ζεστό σαλόνι μας εμπνέει πως να διαμορφώσουμε το χώρο μας για τα χειμωνιάτικα βράδυα

Μοντέρνο (τότε) ντιζάιν σε χαλιά απο την Ελένη Νάτση με 100% cotton

Ένα βιβλιαράκι για το χόμπυ της Αγιογραφίας ... πόσοι το θυμούνται;... μπορεί να κυκλοφορεί ακόμα

Στο Μέγαρο η συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ ερμήνευσε Χατζηδάκη

Η  Όμορφη Καλόγρια δίνει την τρυφερότητά της στο μικρό πιθηκάκι που αφήνεται με εμπιστοσύνη και απολαμβάνει τα χάδια της

Μια όμορφη παρουσία σε western style μας χαμογελάει και μας προκαλεί να μπούμε για λίγο στη ατμόσφαιρα...

Ένα περήφανο άλογο με έντονο τον παλμό της κίνησης μέσα από την καλλιτεχνική έκφραση

Τέλος γράμματα αγάπης σαν περιστέρια ανοιγοκλείνουν φτερά ... σκιτσογραφικά  ...

για μεγέθυνση ανοίξτε την εικόνα σε νεα καρτέλα με φακό +-

Ζωρζ Μουστακί (γαλ. 3 Μαΐου 1934 − 23 Μαΐου 2013)

O Ζωρζ Μουστακί (γαλ. Georges Moustaki, 3 Μαΐου 1934 − 23 Μαΐου 2013) ήταν Γάλλος τραγουδιστής και συνθέτης, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η οικογένειά του ήταν Έλληνες Σεφαραδίτες Εβραίοι από την Κέρκυρα^{[ασαφές]} και το αρχικό του όνομα ήταν Τζουζέππε (Giuseppe Mustacchi).

Ο Ζωρζ Μουστακί γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και πέθανε στη Νίκαια. Οι γονείς του ονομάζονταν Νεσίμ και Σάρα και κατάγονταν από την Κέρκυρα. Στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια είχαν ένα βιβλιοπωλείο και έρχονταν σε επαφή με πολλές κουλτούρες. Στο σπίτι μιλούσαν κατά κανόνα ιταλικά, αλλά στους δρόμους με τα άλλα παιδιά μιλούσε αραβικά. Οι γονείς του έδωσαν στον μικρό Μουστακί και στις αδελφές του γαλλική παιδεία, βάζοντάς τον σε γαλλικό σχολείο. Όμως, δεν απαρνήθηκε τις ελληνικές ρίζες του αν και δεν έμαθε τη γλώσσα. Ο ίδιος λέει για την καταγωγή του σε συνέντευξή του:

«Έχω γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια και έτσι έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε ό,τι ελληνικό έφεραν και έσπειραν οι Πτολεμαίοι στη γενέτειρά μου. Είμαι Έλληνας από πατέρα, μητέρα και παππού, με ρίζες στη Μικρά Ασία, τα Ιωάννινα, τη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα. Η Αλεξάνδρεια, αν και μου χάρισε τον κοσμοπολιτισμό των Πτολεμαίων, με απομάκρυνε από την ελληνικότητά μου. Η Αίγυπτος ζούσε τότε σ' ένα κοσμοπολίτικο, πολύγλωσσο παζάρι. Οι άνθρωποι επικοινωνούσαν σε πολλές γλώσσες - αραβικά, αγγλικά, γαλλικά. Η Αλεξάνδρεια με άνοιξε στον κόσμο… Οι πρόγονοί μου μιλούσαν όλοι ελληνικά. Η θεία μου η Ροζάντι μέχρι τα πέντε χρόνια της αρνιόταν να μιλήσει, έως τη μέρα που ήρθαν στο σπίτι συγγενείς από την Ιταλία. Από τότε, η θεία άρχισε να μιλάει, αλλά μόνο στα ιταλικά. Έτσι, εξαιτίας της επιλεκτικής αλαλίας της θείας μου, τα ελληνικά απαγορεύτηκαν στην οικογένειά μου και η γλώσσα του Δάντη έγινε η μητρική μου γλώσσα.» 

Το 1951 πήγε στο Παρίσι και εντυπωσιάστηκε από τον τραγουδοποιό Ζωρζ Μπρασέν (Georges Brassens) σε τέτοιο βαθμό ώστε άλλαξε το όνομά του από «Γιουσέφ» σε «Ζωρζ». Ο Μουστακί παντρεύτηκε πολύ νέος, σε ηλικία 20 ετών, και έχει μια μεγάλη οικογένεια, μέλη της οποίας ζουν σε Γαλλία, Ισραήλ, Βραζιλία και Βενεζουέλα.

Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης ή Ιωάννης Θ. Κολοκοτρώνης (1806 - 23 Μαΐου 1868)

Ο Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης ή Ιωάννης Θ. Κολοκοτρώνης (1806 - 23 Μαΐου 1868) ήταν Έλληνας  στρατιωτικός και πολιτικός.

Γεννήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα στην Στεμνίτσα Αρκαδίας ή στην Ζάκυνθο και ήταν γιος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και της Αικατερίνης Καρούσου. 

Σε πολύ μικρή ηλικία πολέμησε μαζί με τον πατέρα του σε διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις στην Πελοπόννησο γι' αυτο και απέκτησε το παρωνύμιο «Γενναίος». 

Το 1822 σχημάτισε δικό του σώμα από τετρακόσιους πενήντα Γορτυνίους και εξεστράτευσε στην Δυτική Ελλάδα, όπου και τέθηκε υπό τις διαταγές του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. 

Δεν πήρε μέρος στη Μάχη του Πέτα, γιατί η εισβολή του Δράμαλη στην Πελοπόννησο ανάγκασε τον πατέρα του να τον ανακαλέσει, όπου ο Γενναίος πολέμησε πεισματικά εναντίον των Τούρκων.

Την περίοδο του εμφυλίου πολέμησε μαζί με τον πατέρα του εναντίον της κυβέρνησης, και πήγε στο Ναύπλιο μαζί με πεντακόσιους Γορτυνίους για να βοηθήσει τον αδερφό του, Πάνο, που ήταν πολιορκημένος από τα κυβερνητικά στρατεύματα.

 Συνελήφθη και φυλακίστηκε μαζί με τον πατέρα του. Το 1830 έγινε συνταγματάρχης και την περίοδο της Αντιβασιλείας φυλακίστηκε εκ νέου. 

Με την άνοδο του Όθωνα στην εξουσία, ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης διορίστηκε υπασπιστής του και έγινε υποστράτηγος. Διορίστηκε γερουσιαστής χωρίς όμως να αποχωρήσει από τον στρατό. 

Το 1852 κατέστειλε με επιτυχία την εξέγερση του Παπουλάκου στη Μάνη και το 1862 κατέπνιξε την ανταρσία του Ναυπλίου. 

Τον Μάιο του 1862 ανέλαβε πρωθυπουργός, διατηρώντας για τον εαυτό του το υπουργείο εσωτερικών αλλά τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ιταλία εξαιτίας της έξωσης του Όθωνα. 

Το 1863 επέστρεψε στην Ελλάδα αλλά αποσύρθηκε οριστικά από την πολιτική. 

Το 1866 δέχτηκε να εκπροσωπήσει τον Γεώργιο Α΄ στους γάμους του διαδόχου της Ρωσίας ενώ νωρίτερα είχε διοριστεί πρόεδρος της επιτροπής Αγώνος. 

 Ήταν παντρεμένος με τη Φωτεινή Τζαβέλα από το Σούλι και απέκτησε μαζί της δύο γιους τον Θεόδωρο, γνωστό με το ψευδώνυμο Φαλέζ και τον Κωνσταντίνο καθώς και πέντε θυγατέρες.

Απεβίωσε από ανίατη ασθένεια στις 23 Μαΐου του 1868.

Φαράγγι του Αγίου Αντωνίου (Φαράγγι Πατσού)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Βάλτε τα αθλητικά παπούτσια και τα γυαλιά ηλίου σας και πάμε μονοήμερη εκδρομούλα στο... Φαράγγι του Αγίου Αντωνίου (Φαράγγι Πατσού), μόνο 35 λεπτάκια από την πόλη του Ρεθύμνου στην Κρήτη!

Σπάνια άγρια λουλούδια, τεράστια δέντρα, πηγές, και ένα μικρό ποτάμι μα το πιό όμορφο είναι η παλιά εκκλησία μέσα στο φαράγγι... γευτείτε τον «Αγιασμό» που αναβλύζει μέσα από το βράχο!

 Προτείνουμε στάση για φαγητό στην εξοχική ταβέρνα Δρυμός ... «παράδεισος» για μικρούς και μεγάλους: περιφραγμένος παιδότοπος, ζωολογικό πάρκο και περιβόλι!

Έντουαρντ Λόρεντζ

 

Ο Έντουαρντ Λόρεντζ (Edward Lorenz) ήταν αμερικανός μετεωρολόγος, που ανέπτυξε τη «θεωρία του χάους» και εισήγαγε τον όρο «το σύνδρομο της πεταλούδας». Οι ανακαλύψεις του άνοιξαν το δρόμο σ’ ένα νέο πεδίο έρευνας με μεγάλο αντίκτυπο, όχι μόνο στα Μαθηματικά, αλλά και στη Βιολογία, στη Φυσική, ακόμη και στις Κοινωνικές Επιστήμες.

Γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1917 στο Γουέστ Χάρτφορντ του Κονέκτικατ. Σπούδασε μαθηματικά στο κολέγιο Ντάρμουθ του Νιου Χαμσάιρ και στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε ως μετεωρολόγος στο Στρατό και μετά την αφυπηρέτησή του αποφάσισε να σπουδάσει Μετεωρολογία στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ). «Ως παιδί πάντα με ενδιέφερε να κάνω πράγματα με τους αριθμούς και με ενθουσίαζαν οι αλλαγές του καιρού», έγραψε στην αυτοβιογραφία του.

Τη δεκαετία του ’60, ως καθηγητής στο ΜΙΤ, μέσα από μετεωρολογικά μοντέλα που ανέπτυξε, ο Έντουαρντ Λόρεντζ υποστήριξε την άποψη ότι τα μικρά γεγονότα και οι αλλαγές σ’ ένα σύστημα όπως η ατμόσφαιρα, μπορούν να οδηγήσουν σε τεράστιες αλλαγές. Τεκμηρίωσε την άποψή του αυτή το 1972 στην περίφημη μελέτη του «Προβλεψιμότητα: Μπορεί η κίνηση των φτερών μιας πεταλούδας στη Βραζιλία, να προκαλέσει τυφώνα στο Τέξας;».

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο Έντουαρντ Λόρεντς έβαλε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του Καρτεσιανού σύμπαντος και άνοιξε το δρόμο σ’ αυτό που ορισμένοι αποκαλούν τρίτη επιστημονική επανάσταση στον 20ό αιώνα, μετά τις θεωρίες της σχετικότητας και της κβαντοφυσικής, καθώς απέδειξε ότι συγκεκριμένα ντετερμινιστικά συστήματα έχουν προβλέψιμα όρια. Το 1991 τιμήθηκε με το βραβείο Κιότο «για την καθοριστική επίδρασή του σ’ ένα ευρύ πεδίο της βασικής επιστήμης, που επέφερε τις πιο δραματικές αλλαγές στην άποψη της ανθρωπότητας για τη φύση από την εποχή του Νεύτωνα».

Ο Έντουαρντ Λόρεντζ ήταν δεινός πεζοπόρος και χιονοδρόμος μέχρι τα βαθιά γεράματά του και πάντα κοντά στην επιστήμη του. Ο σπουδαίος αυτός επιστήμονας έφυγε από τη ζωή στις 16 Απριλίου 2008, χτυπημένος από την επάρατη νόσο.

sansimera.gr

Κωνσταντίνος Ηλιάκης

 

Ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης ήταν Σμηναγός της Ελληνικής πολεμικής αεροπορίας που σκοτώθηκε από Τούρκο πιλότο, πάνω από το Αιγαίο Πέλαγος, στις 23 Μαΐου 2006.Η καταγωγή του ήταν από τον Κάστελλο Ρεθύμνης και ήταν πατέρας δύο παιδιών 1,5 και 4 χρονών αντίστοιχα.

Επιμελής Ίκαρος, ορκίζεται Ανθυποσμηναγός το καλοκαίρι του 1993 και τοποθετείται στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος για να ολοκληρωθεί η πτητική του εκπαίδευση με αεροσκάφη Τ2. Κατόπιν τοποθετήθηκε στην 115 ΠΜ, 340 Mοίρα Βομβαρδισμού στα αεροσκάφη Α-7 Corsair.

Στην διάρκεια αυτών των ετών φοιτά σε διάφορα Σχολεία της ΠΑ, όπως το σχολείο Όπλων και Τακτικής, αποφοίτησε το Πρόγραμμα Τακτικής Ηγεσίας και λόγω του υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης του διακρινόταν σε όλα τα είδη αποστολών. Αυτά σε συνδυασμό με τις ικανότητες και την ευσυνειδησία του τον καθιστούν έναν από τους ποιο ικανούς επαγγελματίες στον χώρο του και έτσι επιλέχθηκε το 2002,να αποτελέσει μέρος του πυρήνα των 10 Ιπταμένων οι οποίοι στάλθηκαν για εκπαίδευση στα νέα F-16 Block 52+ στις ΗΠΑ. Ολοκληρώνει την εκπαίδευση και επιστρέφει στην Ελλάδα, στην 347 Μοίρα στην Αγχίαλο μέχρι να έλθουν τα νέα Αεροπλάνα στην 115 ΠΜ.

Μετά από 8 μήνες, τον Ιούνιο του 2003 παίρνει μετάθεση για την 340 Μοίρα, την αγαπημένη του «Αλεπού», όπου αποκτά επιπλέον εμπειρία στην αναχαίτιση με τα νέα F-16 Block 52+, συμμετέχει στον σχεδιασμό και εκτέλεση Επιχειρήσεων την νύκτα και είναι παράλληλα εκπαιδευτής αέρος.

Στις 23 Μαΐου 2006, έπειτα από θερμό επεισόδιο ελληνικών και τουρκικών μαχητικών, πραγματοποιώντας αναχαίτιση τουρκικού F-16, το αεροσκάφος του Κωνσταντίνου Ηλιάκη κατέπεσε κοντά στην Κάρπαθο.

Λίγο πριν από τις 12.40 το μεσημέρι τουρκικός σχηματισμός μαχητικών αεροσκαφών F-16, στο οποίο συμμετείχε και ένα φωτογραφικό αεροσκάφος RF-4 μπήκε στην περιοχή ευθύνης του FIR Αθηνών από το Νοτιοανατολικό Αιγαίο, κατά την πάγια τουρκική πρακτική, χωρίς να έχει υποβάλει σχέδια πτήσης.

Πιθανότατα η αποστολή ήταν η φωτογράφιση των αντιαεροπορικών συστημάτων S-300 που φιλοξενούνταν στην Κρήτη. Ένα ζεύγος ελληνικών F-16 σηκώθηκε από την αεροπορική βάση της Σούδας για να αναγνωρίσει και να αναχαιτίσει τα τουρκικά μαχητικά. H διαταγή όμως ήταν σαφής: τα ελληνικά μαχητικά δεν έπρεπε να αφήσουν τα τουρκικά αεροσκάφη να πλησιάσουν τα παράλια της Κρήτης και να φωτογραφίσουν ελληνικές εγκαταστάσεις.

Περίπου στις 12.45 το ελληνικό ζεύγος αεροσκαφών είχε πλησιάσει τα τουρκικά. Εκεί συνέβη η σύγκρουση των δύο μαχητικών. Συγκεκριμένα, ο χειριστής του τούρκικου αεροσκάφους RF-4, Χαλί Ιμπραήμ Οσκεμπίρ, κάνοντας έναν δολοφονικό ελιγμό, χτύπησε με το δεξί φτερό την καλύπτρα του αεροσκάφους του Ηλιάκη, με αποτέλεσμα αυτό να πάρει ανεξέλεγκτη πορεία.

Τα συντρίμμια του μαχητικού βρέθηκαν λίγο αργότερα επιβεβαιώνοντας το τραγικό συμβάν, ενώ ο Τούρκος πιλότος κάνοντας χρήση του εκτινασσόμενου καθίσματος, βρέθηκε στη θάλασσα.

Αμέσως σήμανε συναγερμός σε Αθήνα και Άγκυρα. Η ελληνική αεροπορία απογείωσε 40 μαχητικά, ενώ μια ομάδα ΟΥΚ έσπευσε με ελικόπτερο στο σημείο. Παράλληλα, η Άγκυρα απογείωσε 80 μαχητικά αεροσκάφη με αποστολή την επιχείρηση έρευνας και διάσωσης σε εχθρικό έδαφος. Ο Τούρκος πιλότος περισυνελέγη από το διερχόμενο παναμέζικο εμπορικό πλοίο «Gas Century»7, ενώ ο Έλληνας σμηναγός Κώστας Ηλιάκης δεν βρέθηκε ποτέ. Μόνο ίχνη από την φόρμα του και τα προσωπικά του αντικείμενα βρέθηκαν να επιπλέουν στην περιοχή.

Η κρίση ήταν σοβαρή και μπορούσε να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, τις οποίες καμία χώρα δεν επιθυμούσε. Έτσι με πρωτοβουλία της ελληνικής πλευράς επικοινώνησαν τηλεφωνικά οι αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων ναύαρχος Παναγιώτης Χηνοφώτης και ο στρατηγός Χιλμί Οζκιόκ.

Την ώρα που οι δυο αρχηγοί συνομιλούσαν έφτασαν πάνω από το πλοίο με σημαία Παναμά, με διάφορα λίγων λεπτών, δυο ελικόπτερα διάσωσης: ένα ελληνικό και ένα τουρκικό. Ο Τούρκος πιλότος απείλησε με το πιστόλι του τους Έλληνες διασώστες. Μετά από λίγες ώρες και για να εκτονωθεί η κρίση οι ελληνικές αρχές, έδωσαν την άδεια στους Τούρκους διασώστες να παραλάβουν τον πιλότο κι έτσι τυπικά, οι Έλληνες τον παρέδωσαν στην Τουρκία.

Η ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας στις 30 Μαΐου 2006, ανακηρύσσει επίσημα νεκρό το σμηναγό Κώστα Ηλιάκη και κάνει σαφή αναφορά ότι κατέπεσε σε αποστολή αναγνώρισης τουρκικών αεροσκαφών εντός της εναέριας περιοχής ευθύνης της ΑΘήνας (FIR Αθηνών): «Την 21:00 της Κυριακής 28 Μαΐου 2006, με τη συμπλήρωση 128 ωρών, ολοκληρώθηκαν οι επιχειρήσεις έρευνας διάσωσης που ακολούθησαν το αεροπορικό δυστύχημα της 23ης Μαΐου 2006 στην περιοχή νοτιοανατολικά της Καρπάθου.

Η συγκέντρωση και η ανάλυση των ευρημάτων, επιβεβαίωσε τον θάνατο του σμηναγού (Ι) Ηλιάκη Κωνσταντίνου. Ο σμηναγός Ηλιάκης, έπεσε κατά την εκτέλεση του καθήκοντος σε αποστολή αναγνώρισης τουρκικών αεροσκαφών εντός του FIR Αθηνών».

Στις 28 Δεκεμβρίου 2006, στην καθιερωμένη τελετή απονομής μεταλλίων και βραβείων από την Ακαδημία Αθηνών, του απονεμήθηκε το αργυρό μετάλλιο αρετής και αυτοθυσίας. Στις 20 Μαΐου 2007 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου προς τιμήν του, στην οδό Ακρωτηρίου στη περιοχή Άγιος Ματθαίος Χανίων. Η χάλκινη προτομή του πιλότου κλάπηκε από αγνώστους στις 2 Δεκεμβρίου 2012 και τελικά βρέθηκε εγκαταλελειμμένη την επόμενη ημέρα σε κοντινή περιοχή. Το 2008 έγινε με αναφορά στη θυσία του η Αδελφοποίηση των Δήμων Χανίων και Καρπάθου. Οδοί με το όνομα του "Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη", υπάρχουν προς τιμήν του στην πόλη της Καρπάθου και στο Ηράκλειο Αττικής.

Το μνημείο Ηλιάκη στην Κάρπαθο

Το μνημείο του σμηναγού Ηλιάκη, είναι το δεύτερο μνημείο που κατασκευάζει η Πολεμική Αεροπορία, και αναφέρεται σε θύμα ατυχήματος με τουρκικό αεροσκάφος. Το πρώτο είναι το μνημείο του υποσμηναγού Σιαλμά, στο νησί Άγιος Ευστράτιος, το οποίο μάλιστα είναι ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία της Μεσογείου, αφού η διάστασή του με τον περιβάλλοντα χώρο, φθάνει τα 34 μέτρα.

Η ιδέα για την ανέγερση του μνημείου σμηναγού Ηλιάκη στην Κάρπαθο, ανήκει στον επίτιμο αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, πτέραρχο ε.α. Γεώργιο Αυλωνίτη, στο τέλος του 2006. Πρόταση για την ανέγερση του μνημείου, κατέθεσε ο υποπτέραρχος ε.α. Νικόλαος Ήμελλος, ο οποίος ήταν και ο εμπνευστής του μνημείου Σιαλμά. Ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο της Καρπάθου, έλαβαν ομόφωνη απόφαση να παραχωρηθεί το πιο κεντρικό σημείο της πόλης για την ανέγερση του μνημείου. Παράλληλα αποφάσισαν να μετονομαστεί κεντρική οδός της πόλης σε οδό «Ήρωα σμηναγού Κώστα Ηλιάκη». Η πρόταση έγινε αποδεκτή από τη νέα ηγεσία του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας με Αρχηγό τον πτέραρχο ε.α. Ιωάννη Γιάγκο και κατατέθηκαν τα σχέδια για το μνημείο.

Οι εργασίες ξεκίνησαν στις 26 Απριλίου 2007, καθώς θα έπρεπε να είναι έτοιμο στις 23 Μαΐου 2007, οπότε και θα γινόταν η επιμνημόσυνη δέηση της Πολεμικής Αεροπορίας με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το ατύχημα. Λόγω της ιδιαιτερότητας του χώρου, δημιουργήθηκαν δύο όψεις. Μία από την πλευρά του κυρίως δρόμου, όπου απέναντι βρίσκεται το νέο Δημαρχείο και μία άλλη όψη από την πλευρά της θάλασσας, απέναντι από τη νέα μαρίνα του νησιού. Στον παραλιακό δρόμο το μνημείο εκτείνεται σε μήκος 30 μέτρων, και πλάτος 20 μέτρων.

Η όλη κατασκευή στην «καρδιά» της «πρωτεύουσας» του νησιού, τα Πηγάδια, βρίσκεται σε σημείο που ξεχωρίζει και αποπνέει μεγαλοπρέπεια. Δημιουργείται η εντύπωση ενός θαλάσσιου κύματος, που ξεκινά από τον κεντρικό δρόμο μπροστά από το δημαρχείο και σβήνει στη μεριά της θάλασσας, μπροστά στην μαρίνα. Το τεράστιο αυτό κύμα, ύψους περίπου 8 μέτρων, σύμφωνα με τον υποπτέραρχο ε.α. Νικόλαο Ήμελλο, απεικονίζει μία «σελίδα της Ιστορίας» φτιαγμένη από θάλασσα στη Θάλασσα του Καρπάθιου πελάγους. Πάνω, υπάρχει τοποθετημενο το έμβλημα της 343 Μοίρας, της Πολεμικής Αεροπορίας, στην οποία υπηρετούσε ο σμηναγός Ηλιάκης  Το έμβλημα είναι δύο φτερά ανοιγμένα και στο κέντρο ένα αστέρι.

Πάνω στη «θαλασσινή σελίδα», κάτω και δεξιά, υπάρχει η νήσος Κάρπαθος. Ενώ αριστερά πλαισιώνεται με την καλύτερη μαντινάδα που επιλέχθηκε από την Κάρπαθο, στον διαγωνισμό μαντινάδας που προκήρυξε ειδικά για τον Κώστα Ηλιάκη, η δημοτική αρχή Καρπάθου. Στην κορυφή του «κύματος», στο πάνω μέρος, υπάρχει ένα ζευγάρι αεροσκαφών F-16, με τρόπο ώστε να φαίνεται πως ρίχνει τη σκιά του στην Κάρπαθο, για να κρατά καθημερινά συντροφιά στον Σμηναγό Κώστα Ηλιάκη

Το 2007 στη μνήμη του σμηναγού Ηλιάκη, προκηρύχθηκε διαγωνισμός μαντινάδας από τον Δήμο Καρπάθου. Ο διαγωνισμός διεξήχθη σε Κρήτη και Κάρπαθο και υπήρξαν συνολικά 103 συμμετοχές. Οι 45 ήταν από την Κάρπαθο και οι υπόλοιπες 58 από την Κρήτη.

Από το νησί της Καρπάθου επελέγη για να γραφτεί στο μνημείο η παρακάτω μαντινάδα: «Διαβάτη που θ` ακροσταθείς μπροστά στον ανδριάντα μη κλαις γιατί αυτή η γη ήρωες βγάζει πάντα»^[ Από το νησί της Κρήτης, επελέγη για να γραφτεί στο μνημείο η εξής μαντινάδα: «Στον ουρανό ψηλά η ψυχή, στη θάλασσα το σώμα αετός που ναι περήφανος δε το πατεί το χώμα».

Χένρικ Ίψεν 20 Μαρτίου 1828 - 23 Μαΐου 1906

Ο Χένρικ Ίψεν (Henrik Ibsen, 20 Μαρτίου 1828 - 23 Μαΐου 1906) ήταν Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης. Ως ένας από τους ιδρυτές του μοντερνισμού στο θέατρο, ο Ιψεν αναφέρεται συχνά ως ο πατέρας του ρεαλισμού και ένας από τους πιο επιδραστικούς θεατρικούς συγγραφείς της εποχής του. Σημαντικά του έργα του είναι μεταξύ άλλων τα Πέερ Γκυντ, , Το κουκλόσπιτο, Έντα Γκάμπλερ, Βρυκόλακες, Η αγριόπαπια και Αρχιμάστορας Σόλνες. Είναι ο πιο πολυπαιγμένος θεατρικός συγγραφέας στον κόσμο μετά το Σαίξπηρ ,και Το κουκλόσπιτο ήταν το πιο πολυπαιγμένο έργο στον κόσμο το 2006.

Το πρώτο ποιητικό και θεατρικό έργο του Ιψεν, Πέερ Γκυντ, έχει έντονα σουρρεαλιστικά στοιχεία. Μετά από αυτό ο Ιψεν εγκατέλειψε το στίχο και έγραφε σε ρεαλιστική πρόζα. Αρκετά από τα μεταγενέστερα θεατρικά του έργα θεωρήθηκαν σκανδαλώδη από πολλούς της εποχής του, όταν αναμενόταν το ευρωπαϊκό θέατρο να δίνει πρότυπα αυστηρά ηθικής οικογενειακής ζωής και ευπρέπειας. Στα επόμενα έργα του ο Ιψεν εξέτασε τις πραγματικότητες, που κρύβονταν κάτω από την επιφάνεια, αποκαλύπτοντας πολλά που ήταν ενοχλητικά σε αρκετούς από τους συγχρόνους του. Είχε μια κριτική ματιά και διερευνούσε ελεύθερα τις συνθήκες της ζωής και τα ζητήματα ηθικής. Σύμφωνα με εκτιμήσεις πολλών κριτικών Η αγριόπαπια και το ''Ρόσμερσχολμ συναγωνίζονται για την πρώτη θέση μεταξύ των έργων του. Ο ίδιος ο Ιψεν θεωρούσε ως αριστούργημά του το Ο Αυτοκράτορας και ο Γαλιλαίος.

Ο Ιψεν κατατάσσεται συχνά μεταξύ των πιο διακεκριμένων θεατρικών συγγραφέων της ευρωπαϊκής παράδοσης. Θεωρείται ευρέως ως ο μεγαλύτερος θεατρικός συγγραφέας του 19ου αιώνα. Επηρέασε άλλους θεατρικούς συγγραφείς και μυθιστοριογράφους, όπως οι Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, Όσκαρ Γουάιλντ, Άρθουρ Μίλερ, Τζέιμς Τζόυς, Ευγένιος Ο' Νηλ και Μίροσλαβ Κρλέζα. Προτάθηκε για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1902, το 1903 και το 1904.

Ο Ιψεν έγραψε τα έργα του στα Δανική γλώσσα (την κοινή γραπτή γλώσσα Δανίας και Νορβηγίας κατά τη διάρκεια της ζωής του) και αυτά εκδόθηκαν από τον εκδοτικό οίκο Gyldendal της Δανίας. Αν και τα περισσότερα έργα του τοποθετούνται στη Νορβηγία - συχνά στο Σίεν, την πόλη-λιμάνι όπου μεγάλωσε - ο Ιψεν έζησε 27 χρόνια στην Ιταλία και τη Γερμανία και σπάνια επισκέφτηκε τη Νορβηγία κατά τα πιο παραγωγικά του χρόνια. Γεννημένος στην οικογένεια Πάους-Ιψεν, εμπόρων της ανώτερης μεσαίας τάξης, διαμόρφωσε τα έργα του σύμφωνα με το οικογενειακό του περιβάλλον και συχνά χαρακτήρες με πρότυπο μέλη της οικογένειάς του. Ηταν πατέρας του πρωθυπουργού (1903-1905) Σίγκουρντ Ιψεν. Τα έργα του Ιψεν είχαν έντονη επιρροή στο σύγχρονο πολιτισμό.

Κοτόπουλο γεμιστό στο φούρνο με πατάτες

το καραβάκι επιστρέφει απο Χρυσή - Ιεράπετρα (φ.Μ.Κυμάκη)

 

Σήμερα θα σας παρουσιάσω την συνταγή για γεμιστό κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες

Απο παιδί  θυμάμαι τη γιαγιά μου που την έφτιαχνε και πήγαινε το ταψί στον φούρνο της γειτονιάς-ο φούρνος του Πλακογιαννάκη αν θυμάμαι καλά στα Μανωλιανά της Ιεράπετρας,την θεωρώ  ως παραδοσιακή συνταγή της περιοχής Ιεράπετρας. Ίσως να την έφεραν στην Ιεράπετρα οι πρόσφυγες Μικρασιάτες.

Παρόλο που φαίνεται κάπως... μπελαλίδικη, στην πράξη δεν είναι και τόσο ...περισσότερο μοιάζει με παιχνίδι... μόνο που εδώ παίζουμε και λίγο το γιατρό....

Παίρνουμε ένα κοτόπουλο μεγαλοπό καθώς και 1/4 του κιλού εντόσθια πουλιών απο το σουπερ μαρκετ ή τον κρεοπώλη, είναι εντόσθια κοτόπουλου αλλά πωλούνται με την ονομασία εντόσθια πουλιών....

Πλένουμε τα εντόσθια και τα ψιλοκόβουμε. Σε ένα τηγάνι ζεσταίνουμε λάδι και ρίχνουμε τα εντόσθια. Σωτάρουμε 5 λεπτά καθώς βάζουμε και αλάτι, πιπέρι, κύμινο ανακατεύοντας.  

Προσθέτουμε 1  1/5 φλυτζάνα ρύζι νυχάκι ή γλασέ  και  σωτάρουμε λίγο ακόμα. Έπειτα προσθέτουμε ένα μέτριο ποτήρι νερό και το αφήνουμε να ψηθεί.

Εν τω μεταξύ πλένουμε το κοτόπουλο , καθαρίζουμε πατάτες 1- 1 1/5 κιλό 

και σε ένα μπολ βάζουμε αλάτι πιπέρι κύμινο και λάδι

Αλείφουμε αρχικά εσωτερικά το κοτόπουλο για να μην γλυστράει απ έξω που θα το κρατάμε μέχρι να τελειώσουμε τη διαδικασία.  

 

Γεμίζουμε το εσωτερικό με την γέμιση που έχουμε ετοιμάσει και ράβουμε με μια έγχρωμη διπλή κλωστή για να φαίνεται και να αντέχει και κλείνουμε το κοτόπουλο.
Το βάζουμε στο ταψί και το αλείφουμε και απ έξω με το λάδι που είχαμε αλείψει και απο μέσα προσθέτουμε και τις πατάτες με αλάτι πιπέρι κύμινο.

 

Ρίχνουμε και λίγη ρίγανη σε όλο το περιεχόμενο του ταψιού καθώς και λάδι όσο χρειάζεται να λαδωθεί όλο. 

 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 για μια ώρα περίπου.

 

 

Σημαντικό παρατήρηση ¨πρέπει να είναι ψημένη καλά η γέμιση πριν την βάλουμε στην κοιλιά.

Καλή επιτυχία και Καλή όρεξη!!!!

Ζωρζ Σαρή

Η αγαπημένη μου Παχειά Άμμος με τον Άγιο Νικόλαο και η χαράδρα Χα

Ζωρζ Σαρή

Σαν σήμερα, 23 Μαϊου του 1925 γεννήθηκε η αγαπημένη συγγραφέας δεκάδων νεανικών μυθιστορημάτων, μεταφράστρια και ηθοποιός, Ζωρζ Σαρή που πέθανε στα 87 της, στις 9 Ιουνίου του 2012. Ο πατέρας της ήταν Μικρασιάτης και η μητέρα της Γαλλίδα. Η ζωή της ήταν δύσκολη, ήταν όμως και γεμάτη. Ο πόλεμος αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς στα έργα της (η ίδια συμμετείχε στην Αντίσταση και την ΕΠΟΝ), όπως άλλωστε και η πόλη του φωτός, το Παρίσι, όπου έζησε εξορισμένη από το 1947. Πέντε βιβλία που αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε ή να ξαναδιαβάσουμε.

Σήμερα 23/5 ...του Παραλύτου

Του Παραλύτου, Μαρτύρων Σελεύκου και Σαλωνά του Ρωμαίου, Οσιομάρτυρος Λουκά εν Μυτιλήνη, Μυροφόρου Μαρίας του Κλωπά

 για μεγέθυνση ανοίγουμε την εικόνα σε άλλη σελίδα με φακό+-