Χρυσόστομος Θέμελης Έλληνας μητροπολίτης

25 Σεπτεμβρίου 1918 (103 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Χρυσόστομος Θέμελης Έλληνας μητροπολίτης

Ο μητροπολίτης Χρυσόστομος Θέμελης (κατά κόσμον Αδάμ Θέμελης του Ζαφειρίου) ήταν Έλληνας ιεράρχης και Μητροπολίτης Μεσσηνίας.
Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1918 στην Ιστιαία Εύβοιας. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου αποφοίτησε με βαθμό πτυχίου «άριστα» το 1944. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1944, ιερέας - αρχιμανδρίτης το 1945 και επίσκοπος το 1957. Διετέλεσε Γραμματέας (1950-1952) και Αρχιγραμματέας (1952-1957) της Ιεράς Συνόδου, οπότε και επελέγη βοηθός επίσκοπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Θεοκλήτου το 1957. Διετέλεσε επίσης το 1945 Πρωτοσύγγελος και Ιεροκήρυκας της Μητρόπολης Γυθείου και Οιτύλου και από το 1945 μέχρι 1950 πρωτοσύγγελος, ιεροκήρυκας, κατηχητής και εξομολόγος της Μητρόπολης Μεσσηνίας. Από το 1950 μέχρι το 1957 ήταν γραμματέας και αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, και ιερατικός προϊστάμενος της εκκλησίας του Προφήτη Ηλία Καστέλας (Πειραιά) αρχικά και του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών αργότερα. Παράλληλα μέχρι την εκλογή του υπηρέτησε ως Βοηθός Επίσκοπος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με τον τίτλο του Επισκόπου της Πάλαι Ποτέ Διαλαμψάσης Επισκοπής Θαυμακού

Εν συνέχεια ήταν Αρχιερατικός επίτροπος του Πειραιά και το 1965 εξελέγη από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας

Ήταν επίτιμος διδάκτωρ Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Ως Μητροπολίτης Μεσσηνίας φρόντισε για την λειτουργία και αναδιοργάνωση των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων, ανοικοδόμησε το Άσυλο Ανιάτων, ανακαίνισε όλες τις Μονές, θεμελίωσε και εγκαινίασε πολλούς Ναούς. Συνέγραψε πολλά βιβλία ιστορικού, λαογραφικού και εκκλησιαστικού περιεχομένου πολλά των οποίων έχουν ανατυπωθεί όπως: «Η Ιερά Μητρόπολις Ευρίπου δια μέσου των αιώνων», 1952.«Ποιμαντικαί ενασχολήσεις», 1952«Γάμος και Διαζύγιον», 1953«Λόγος εις τον Άγιον Απόστολον Παύλον και εις το έργο του εν Ελλάδι», 1963«Εκκλησιαστικοί Κανονισμοί», 1963«Ο Μέγας Αθανάσιος στην Υμνογραφία», 1973 κ.ά.

Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Εταιρίας Προστασίας Ανηλίκων (Καλαμάτα 1947), τακτικός εταίρος της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρίας Ελλάδος, τακτικό μέλος της Εταιρίας Ιστορικών Νεωτέρου Ελληνισμού και αντιπρόεδρος της Εταιρίας Ευβοϊκών Σπουδών (1978). Τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο της Μητρός των Εκκλησιών, με τον Ταξιάρχη Γεωργίου Α΄ (από τον Βασιλέα Παύλο), καθώς επίσης και με το Χρυσό Σταυρό των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου και με διεθνές παράσημο Φίλων του Προσκοπισμού. To 1998 διετέλεσε Τοποτηρητής της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και του χηρεύοντος Αρχιεπισκοπικού θρόνου, μετά το θάνατο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Σεραφείμ (Τίκα).

Πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 2007 σε ηλικία 89 ετών. Κατά την ημερομηνία της κοιμησεώς του ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία Μητροπολίτης της Εκκλησίας της Ελλάδος και ο αρχαιότερος κατά τα πρεσβεία χειροτονίας.