Μπρους Λι Αμερικανός ηθοποιός

27 Νοεμβρίου 1940 (81 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Μπρους Λι Αμερικανός ηθοποιός

Ο Μπρους Λι (πραγματικό όνομα: Λι Τζουν-φαν, Lee Jun-fan) (Σαν Φρανσίσκο, Καλιφόρνια, 27 Νοεμβρίου 1940 - Χονγκ Κονγκ, 20 Ιουλίου 1973) ήταν Αμερικανός - με καταγωγή από το Χονγκ Κονγκ - ηθοποιός[8], σκηνοθέτης, σεναριογράφος, συγγραφέας, φιλόσοφος και δάσκαλος πολεμικών τεχνών Κινεζικής καταγωγής. Καταγόταν από το Χονγκ Κονγκ, ενώ αργότερα πήρε την αμερικανική υπηκοότητα. Υπήρξε ο ιδρυτής της πολεμικής τέχνης Τζιτ Κουν Ντο (Jeet Kune Do). Διεθνώς είναι αναγνωρισμένος ως ο κορυφαίος δάσκαλος πολεμικών τεχνών του 20ού αιώνα. Το γεγονός ότι έπαιξε σε έξι κινηματογραφικές ταινίες, τον καθιέρωσε στην συνείδηση του κόσμου ως διαχρονικό πρότυπο, όντας ένας από τους επιτυχέστερους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου.
Νεανικά Χρόνια

Ο Μπρους Λι μωρό.

Γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας στις 27 Νοεμβρίου 1940 και απεβίωσε στις 20 Ιουλίου 1973. Η χρονιά της γέννησής του είναι «Η Χρονιά του Δράκου» σύμφωνα με τον κινέζικο ζωδιακό κύκλο, η ώρα της γέννησής του (ανάμεσα στις 6 πμ και 8 πμ) ονομάστηκε «Η Ώρα του Δράκου»[9]. Ο Μπρους ήταν το τρίτο παιδί του Χου-Σεν Λι και της Γκρέιση Λι. Γεννήθηκε όταν ο πατέρας του έκανε μια περιοδεία ως υψίφωνος μιας και ήταν μέλος της Καντονέζικης Όπερας. Στην αρχή οι γονείς του, του δώσανε το όνομα Ζενφαν Λι αλλά η νοσοκόμα που βοήθησε στη γέννα πρότεινε να του βγάλουν ένα Αμερικάνικο όνομα για να αποφευχθούν προβλήματα στο πιστοποιητικό γεννήσεως. Έτσι τα χαρτιά του έγραφαν Μπρους Λι. Μέσα σε λίγους μήνες η οικογένεια επέστρεψε στο Χονγκ Κονγκ. Υπήρξε ηθοποιός, δάσκαλος πολεμικών τεχνών και συγγραφέας. Λόγω της εργασίας του πατέρα του, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Χονγκ Κονγκ. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Μπρους άρχισε να παίζει σε πολλές ταινίες από την ηλικία των 6. Μέχρι την ηλικία των 18, ο Λι είχε εμφανιστεί σε πάνω από 20 ταινίες με την πιο γνωστή την ταινία «Τhe Orphan» όπου είναι μια κλασσική ταινία του Χονγκ Κονγκ. Παράλληλα, μελετούσε πολεμικές τέχνες και λάμβανε μέρος σε σχολικούς αγώνες Γουίν Τσουν και πυγμαχίας. Ακόμα, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε αργότερα, τα βράδια έπαιζε ξύλο με γειτονικές συμμορίες από την ηλικία των 11 χρόνων.
Οικογένεια

Ο πατέρας του Λι, Λι Χόι Τσεν, ήταν ένας από τους κύριους ηθοποιούς της Καντονέζικης Όπερας και των ταινιών στην εποχή του και είχε πάει σε μια περιοδεία , που είχε διάρκεια 1 χρόνο, με την οικογένειά του κατά την εισβολή των Ιαπώνων στο Χονγκ Κονγκ. Εκτός αυτού, ο Λι Χόι Τσεν είχε κάνει πολλές περιοδείες για πολλά χρόνια στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στους Κινέζικους πληθυσμούς που ζούσαν εκεί. Παρά το γεγονός ότι πολλοί από τους συναδέλφους του αποφάσισαν να μείνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Λι Χόι Τσεν επέστρεψε στο Χονγκ Κονγκ μετά την γέννηση του Μπρους. Μέσα σε λίγους μήνες, το Χονγκ Κονγκ δέχτηκε εισβολή από τους Ιάπωνες και έτσι η οικογένεια Λι αναγκάστηκε να μείνει 3 χρόνια και 8 μήνες μέσα στην κατοχή. Μετά το τέλος του πολέμου, ο Λι Χόι Τσεν συνέχισε την καριέρα του και έγινε ακόμα πιο διάσημος κατά την διάρκεια ανακατασκευής του Χονγκ Κονγκ.

Η μητέρα του Λι, Γκρέις Χο, ανήκε σε μια από τις πλουσιότερες και ισχυρές φατρίες του Χονγκ Κονγκ, τους Χο-Τουνγκς. Ήταν η ανιψιά του Ρόμπερτ Χο-Τουνγκ, του ευρασιατικού πατριάρχη της φατρίας. Ως εκ τούτου, ο νεαρός Μπρους Λι μεγάλωσε σε ένα εύπορο και προνομιούχο περιβάλλον. Παρά το πλεονέκτημα που είχε η οικογένειά του, η γειτονιά στην οποία ο Λι μεγάλωσε έγινε υπερπλήρη, επικίνδυνη, και γεμάτη αντίπαλες συμμορίες λόγω της εισροής των προσφύγων που εγκατέλειψαν την κομμουνιστική Κίνα για να πάνε στο Χονγκ Κονγκ, την εποχή των αποικιών του Βρετανικού Στέμματος. Αφού ο Λι άρχισε να συμμετέχει σε διάφορες οδομαχίες, ο πατέρας του αποφάσισε να του μάθει πολεμικές τέχνες και συγκεκριμένα το Γου-στυλ και το τάι τσι τσουάν. 

Ιωάννης Δ. Παπαδιαμαντόπουλος Έλληνας στρατιωτικός

27 Νοεμβρίου 1909 (112 χρόνια πριν) πέθανε:

Ιωάννης Δ. Παπαδιαμαντόπουλος Έλληνας στρατιωτικός

Ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος (1841-1909) ήταν αξιωματικός του στρατού.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Πάτρα και ήταν γιος του Δημήτριου Παπαδιαμαντόπουλου και αδελφός του Γεωργίου Παπαδιαμαντόπουλου. Μαθήτευσε στο Πούπλικο (δημοτικό σχολείο Πάτρας) και το 1860 αποφοίτησε από την σχολή Ευελπίδων. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη κι είχε τέσσερα παιδιά. Αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του στρατηγού , χρημάτισε υπουργός στρατιωτικών στην Κυβέρνηση Νικολάου Δηλιγιάννη 1895[1]. Είχε επίσης διατελέσει αρχηγός του στρατιωτικού & πολιτικού οίκου του βασιλιά Γεώργιου.

Απεβίωσε στις 27 Νοεμβρίου του 1909 και ο επικήδειος εκφωνήθηκε από τον Δημήτριο Γούναρη.
ΣυγγράμματαΤο 1903 εξέδωσε στην Αθήνα ερμηνεία «Περί της στρατιωτικής ποινικής νομοθεσίας»

Οράτιος Ρωμαίος ποιητής

27 Νοεμβρίου 8 π.Χ. (2029 χρόνια πριν) πέθανε:

Οράτιος Ρωμαίος ποιητής

Ο Κόιντος Οράτιος Φλάκκος (Quintus Horatius Flaccus, 8 Δεκεμβρίου 65 π.Χ. - 27 Νοεμβρίου 8 π.Χ.), γνωστότερος απλώς ως Οράτιος, ήταν ο κορυφαίος Ρωμαίος λυρικός ποιητής κατά την εποχή του Οκταβιανού Αύγουστου. Για πολλούς είναι ένας από τους δύο μεγαλύτερους Λατίνους ποιητές όλων των εποχών μαζί με τον Βιργίλιο.
 
Η ζωή του

Γεννήθηκε στη Βενόζα, μία κωμόπολη στα σύνορα Απουλίας και Λουκανίας, ως γιος απελεύθερου γεννημένος ο ίδιος ελεύθερος. Ο πατέρας του εργαζόταν ως μεσάζοντας σε δημοπρασίες. Παρότι ο ποιητής παρουσιάζει τον εαυτό του ως «πτωχόν και τίμιον» αγρότη (macro pauper agello, «Σάτιρες» 1.6.71), η ασχολία του πατέρα του ήταν επικερδής για τους πρώην σκλάβους: ο πατέρας του μπόρεσε να ξοδέψει αρκετά χρήματα για την εκπαίδευση του γιου του, συνοδεύοντάς τον αρχικώς στη Ρώμη για τη στοιχειώδη μόρφωση και στέλνοντάς τον κατόπιν στην Αθήνα να μελετήσει Ελληνικά και Φιλοσοφία. Ο Οράτιος αργότερα εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του ως εξής:

«Αν ο χαρακτήρας μου βαρύνεται με λίγα μικρά ελαττώματα, κατά τα άλλα είναι τίμιος και ηθικός. Αν λίγους μόνο διάσπαρτους λεκέδες μπορείτε να δείξετε σε μια κατά τ´άλλα αγνή επιφάνεια, αν κανείς δε μπορεί να με κατηγορήσει για φιλοχρηματία, ή λαγνεία, ή ασωτίες, αν ζω ζωή ενάρετη, αμόλυντη από ακαθαρσίες (συγχωρείστε μου προς στιγμή τον αυτοέπαινό μου),κι αν είμαι ένας καλός φίλος για τους φίλους μου, στον πατέρα μου οφείλονται όλα αυτά... ... Αξίζει από μένα ευγνωμοσύνη και αίνο. Ποτέ δε θα μπορούσα να ντρέπομαι για ένα τέτοιο πατέρα, ούτε και νιώθω ανάγκη καμιά ν' απολογηθώ, σαν πολλούς άλλους, επειδή είμαι γιος απελεύθερου».

(«Σάτιρες» 1.6.65-92)

Μετά τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα, ο Οράτιος πήγε στο στρατό, υπό τις διαταγές του στρατηγού Βρούτου. Πόλεμησε ως αξιωματικός (tribunus militum) στη Μάχη των Φιλίππων. Αργότερα ισχυρίσθηκε ότι σώθηκε πετώντας την ασπίδα του και φεύγοντας. Επειδή κηρύχθηκε αμνηστία για όσους είχαν πολεμήσει κατά του Οκταβιανού Αυγούστου, ο Οράτιος επέστρεψε στην Ιταλία, όπου όμως ανακάλυψε ότι η ακίνητη περιουσία του είχε δημευθεί και (μάλλον) ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει. Είχε πάντως τα χρήματα για να αγοράσει μία μόνιμη θέση εργασίας ως scriba quaestorius, ένα αξίωμα του Θησαυροφυλακίου, που του επέτρεψε να ζήσει άνετα και να επιδοθεί στην ποιητική του τέχνη. Αργότερα κατόρθωσε να εισέλθει σε ένα λογοτεχνικό κύκλο που περιελάμβανε τους Βιργίλιο και Ρούφο. Εκείνοι τον γνώρισαν στον Μαικήνα, φίλο και έμπιστο του Αυγούστου, που έγινε ο προστάτης του και δώρισε στον Οράτιο ένα αγρόκτημα με έπαυλη κοντά στο Tibur (το σημερινό Τίβολι). Μη έχοντας κληρονόμους, ο Οράτιος το άφησε πεθαίνοντας στον αυτοκράτορα Αύγουστο. Το αγρόκτημα διατηρείται και σήμερα ως τόπος προσκυνήματος για τους φίλους του έργου του.

Σήμερα 27/11 ... Μεγαλομάρτυρος Ιακώβου του Πέρσου, Οσίων Μωυσέως Ναθαναήλ Πινουφρίου και Ιακώβου του Ρώσου

Τριαντάφυλλα και Μύλος (φ.Μ.Κυμάκη)

Μεγαλομάρτυρος Ιακώβου του Πέρσου, Οσίων Μωυσέως Ναθαναήλ Πινουφρίου

και Ιακώβου του Ρώσου

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-