Ιωάννης Κονδυλάκης (1861−1920

 

 25 Ιουλίου 1920 (101 χρόνια πριν) πέθανε:
Ιωάννης Κονδυλάκης Έλληνας λογοτέχνης

Ο Ιωάννης Κονδυλάκης (1861−1920 ήταν Έλληνας λογοτέχνης, διηγηματογράφος, δημοσιογράφος και χρονογράφος. Ήταν ο πρώτος πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και από τα γνωστότερα έργα του είναι ο "Πατούχας" και "Όταν ήμουν δάσκαλος" . Ως λογοτέχνης, θεωρείται από τους κύριους εκπροσώπους του ελληνικού νατουραλισμού και "πατέρας του χρονογραφήματος", όπως τον ονόμασε πρώτος ο Παύλος Νιρβάνας.

Γεννήθηκε στη Βιάννο Ηρακλείου της Κρήτης το 1861. Στη γενέτειρά του βρίσκεται και η προτομή του, έργο του Ρεθεμνιώτη γλύπτη Γιάννη Κανακάκη. Είχε έναν αδελφό, τον Χαράλαμπο Κονδυλάκη, δάσκαλο στο επάγγελμα. Η Κρητική Επανάσταση του 1866 οδήγησε την οικογένειά του να εγκατασταθεί στον Πειραιά για μια τριετία και να συνεχίσει εκεί τις γυμνασιακές του σπουδές. Κατόπιν επανήλθε στην Κρήτη. Το δημοτικό σχολείο το τελείωσε στο χωριό του, ενώ τα εφηβικά του χρόνια τα πέρασε στα Χανιά.

Το 1877 ο Κονδυλάκης εγκατέλειψε το Γυμνάσιο για να πάρει μέρος στις επαναστατικές κινήσεις που γίνονταν στη Μεγαλόνησο. Την περίοδο 1879-1881 εργάστηκε στα Χανιά και στη Σητεία ως δικαστικός υπάλληλος.

Το 1884 σε ηλικία 23 χρόνων «μυστακοφόρος και σοβαρός» όπως έλεγε θυμοσοφικά κάπου ο ίδιος, αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Σχολή Αθηνών. Την ίδια χρονιά πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το διήγημα «Η Κρήσσα ορφανή» που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Εστία». Φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να πάρει πτυχίο, ενώ έγραφε στην «Εφημερίδα» του Δημητρίου Κορομηλά.

Αντρέ Σενιέ (30 Οκτωβρίου 1762- 25 Ιουλίου 1794)

 

25 Ιουλίου 1794 (227 χρόνια πριν) πέθανε:
Αντρέ Σενιέ Γάλλος συγγραφέας

Ο Αντρέ Σενιέ (30 Οκτωβρίου 1762- 25 Ιουλίου 1794) ήταν Γάλλος ποιητής. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους των νεοκλασικιστών.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από Γάλλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα και σπούδασε στη Γαλλία. Στη συνέχεια υπηρέτησε στο διπλωματικό σώμα. Αν και βασιλόφρων, υποστήριξε αρχικά τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά αργότερα διαμαρτυρήθηκε για τις ακρότητες της Τρομοκρατίας. Αντιτέθηκε σε αυτήν κυρίως με πολιτικά άρθρα σε εφημερίδες της εποχής, φυλακίστηκε στην Σαιν Λαζάρ. Δικάστηκε από το Επαναστατικό δικαστήριο και καρατομήθηκε στις 25 Ιουλίου 1794.

Ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ Γάλλος συγγραφέας λίγο πριν εκτελεστεί για φιλο-γερμανική δράση κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου τελειώνει μέσα στην φυλακή το δοκίμιο του με πρωταγωνιστή τον Σενιέ.

Στη ζωή του βασίστηκε η όπερα "Αντρέα Σενιέ" του Ουμπέρτο Τζορντάνο.

Γιόχαν Μπέρνχαρντ Μπάζεντοβ (γερμ. Johann Bernhard Basedow, 11 Σεπτεμβρίου 1724 - 25 Ιουλίου 1790)

 

25 Ιουλίου 1790 (231 χρόνια πριν) πέθανε:
Γιόχαν Μπάζεντοβ Γερμανός εκπαιδευτικός μεταρρυθμιστής

Ο Γιόχαν Μπέρνχαρντ Μπάζεντοβ (γερμ. Johann Bernhard Basedow, 11 Σεπτεμβρίου 1724 - 25 Ιουλίου 1790) ήταν Γερμανός θεολόγος, παιδαγωγός, συγγραφέας και φιλάνθρωπος.
Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου του 1724 στο Αμβούργο. Ο πατέρας του εξασκούσε το επάγγελμα του κατασκευαστή περουκών. Άρχισε να σπουδάζει θεολογία στο πανεπιστήμιο της Λειψίας και συνέχισε στο πανεπιστήμιο του Κίελου, όπου και αποφοίτησε. Στο Κίελο αναγορεύτηκε Μάγιστρος το 1752. Διορίστηκε καθηγητής της ηθικής, ρητορικής και θεολογίας στην Ιπποτική Ακαδημίας της Δανίας. Έγραψε και δημοσίευσε διάφορα συγγράμματα περί ρασιοναλισμού, με αποτέλεσμα να έρθει σε θεολογική ρήξη με την εκκλησία και να μετατεθεί το 1761 σε κάποιο άλλο γυμνάσιο στην Άλτονα και εν συνεχεία να απολυθεί το 1767.

Ο Μπάζεντοβ ήταν ο κορυφαίος διανοούμενος των φιλανθρώπων, μιας ανακαινιστικής κίνησης παιδαγωγών την εποχή του διαφωτισμού. Οι φιλάνθρωποι πίστευαν ότι ο κάθε άνθρωπος είναι χρήσιμος για την κοινωνία, και ήθελαν να επιφέρουν ένα νέο σύστημα μόρφωσης, με το οποίο θα πετύχαιναν κοινωνικές αλλαγές, σύμφωνες με το πνεύμα του διαφωτισμού. Το 1771 δέχτηκε πρόσκληση του Δούκα Λέοπολντ Γ' στην Ντέσαου, όπου ίδρυσε και οργάνωσε την Φιλανθρωπινή Σχολή (Philanthropinum), στην οποία μπορούσαν να εγγραφούν μαθητές οποιασδήποτε προέλευσης. Η συρροή των μαθητών ήταν αθρόα και μεγάλη, ενώ κορυφαίοι παιδαγωγοί του διαφωτισμού έγιναν διδάσκαλοι. Το 1793 η σχολή έκλεισε λόγω συνεχών διαπληκτισμών μεταξύ των καθηγητών, ενώ υπήρχαν επίσης οργανωτικά και οικονομικά προβλήματα. Ο Μπάζεντοβ όμως είχε ήδη παραιτηθεί το 1776, διότι είδε ότι οι στόχοι του δεν μπορούσαν να εκπληρωθούν, ενώ κατηγορήθηκε ότι δεν είχε διοικητικές ικανότητες, αρκετές για να διευθύνει το νεοσυσταθέν εκπαιδευτικό ίδρυμα. Απεβίωσε στις 25 Ιουλίου 1790 στο Μαγδεβούργο. Προς τιμή του ονομάστηκε δρόμος στο Αμβούργο, Μαγβεμβούργο και Ντέσαου.

Μιχάλης Κακογιάννης (11 Ιουνίου 1921 - 25 Ιουλίου 2011)

25 Ιουλίου 2011 (10 χρόνια πριν) πέθανε:
Μιχάλης Κακογιάννης Κύπριος σκηνοθέτης

Ο Μιχάλης Κακογιάννης (11 Ιουνίου 1921 - 25 Ιουλίου 2011) ήταν Ελληνοκύπριος ηθοποιός και σκηνοθέτης της αγγλικής σκηνής την περίοδο 1941 με 1951, ενώ ήταν διευθυντής της Κυπριακής Ώρας στο BBC την ίδια περίοδο και ηθοποιός στο αγγλικό θέατρο από το 1945 έως το 1951. Από το 1951, που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, αφιερώθηκε στη σκηνοθεσία θεατρικών παραστάσεων και, από το 1952, στον ελληνικό κινηματογράφο. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία σκηνοθεσίας. Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος της Πλάκας. Απεβίωσε στις 25 Ιουλίου 2011, μετά από δέκα μέρες νοσηλείας
Βιογραφία

Ο Μιχάλης Κακογιάννης, γιος της Αγγελικής και του Παναγιώτη Κακογιάννη, γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου, στις 11 Ιουνίου του 1921. Αδελφή του ήταν η Στέλλα Σουλιώτη Σπούδασε Νομική, Δραματικές Τέχνες και σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Σχεδόν ολόκληρο το διάστημα που βρισκόταν στο Λονδίνο, εργάστηκε στην ελληνική υπηρεσία του BBC, στην αρχή ως μεταφραστής και εκφωνητής, και αργότερα, σε ηλικία μόλις 22 χρόνων, ανέλαβε τη διεύθυνση της Κυπριακής Ώρας.

Το 1947, ξεκίνησε την καριέρα του στο Θέατρο της Αγγλίας ως ηθοποιός, γρήγορα όμως τον κέρδισε η σκηνοθεσία και το 1951 ήρθε στην Ελλάδα. Το 1954, με την κινηματογραφική ταινία «Κυριακάτικο ξύπνημα», ο Μιχάλης Κακογιάννης έκανε την αρχή της διεθνούς σκηνοθετικής του καριέρας. Η «Στέλλα», το «Κορίτσι με τα μαύρα», το «Τελευταίο ψέμα» η τριλογία του: «Ηλέκτρα», «Τρωάδες» και «Ιφιγένεια» και ο «Αλέξης Ζορμπάς» είναι μερικές μόνο από τις ταινίες του που διαγωνίστηκαν και προβλήθηκαν στα εγκυρότερα φεστιβάλ παγκοσμίως και απέσπασαν πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Στις ταινίες του συνεργάστηκε με μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς, αλλά και με γνωστούς και καταξιωμένους ηθοποιούς της Αμερικής και της Ευρώπης.

Πέρα από τη σκηνοθεσία στον κινηματογράφο, σε εγχώριες αλλά και διεθνείς συμπαραγωγές, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει επίσης σκηνοθετήσει πολλές θεατρικές παραστάσεις και παραστάσεις όπερας στην Ελλάδα, τις Η.Π.Α., τη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει, επίσης, γράψει και έχουν εκδοθεί σενάρια και μεταφράσεις κινηματογραφικών και θεατρικών έργων, ενώ έχει γράψει και στίχους γνωστών ελληνικών τραγουδιών.

Αξιοσημείωτο είναι το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους που γύρισε στην πατρίδα του, τη μαρτυρική Κύπρο σχετικά με τη βίαιη τουρκική εισβολή "Αττίλας '74". Με θάρρος και υπομονή, κατόρθωσε να αποτυπώσει όλα σχεδόν τα γεγονότα που οδήγησαν στην τραγωδία της Κύπρου. Με συνεντεύξεις από ανθρώπους όπως τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, το Νίκο Σαμψών και άλλους ηγετικούς και μη παράγοντες, όπως και από πλήθος αστέγων και βασανισμένων, εξιστόρησε σχεδόν από την αρχή τα πάθη του Ελληνοκυπριακού λαού, όπως και την τροπή που πήρε η τουρκική εισβολή μετά την επιβολή του πραξικοπήματος στο νησί και την εκδίωξη του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου από τα ηνία της Κυπριακής κυβέρνησης. Το ντοκιμαντέρ "Αττίλας '74" βραβεύθηκε στη Φλωρεντία ως το καλύτερο Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους για το έτος 1974.

Έργο του Μιχάλη Κακογιάννη είναι και ο νυχτερινός φωτισμός των μνημείων της Ακροπόλεως, τον οποίο εκείνος πρώτος οραματίστηκε και για την επίτευξη του οποίου ίδρυσε το σύλλογο «Οι Φίλοι της Αθήνας», εξασφαλίζοντας τις υπηρεσίες του διάσημου Γάλλου φωτιστή Πιέρ Μπιντώ και αναλαμβάνοντας τη χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων μελετών.

Το 2004, ο Μιχάλης Κακογιάννης συνέστησε το κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης» με σκοπό τη μελέτη, υποστήριξη και διάδοση των τεχνών του θεάτρου και του κινηματογράφου, καθώς και την καταγραφή και διαφύλαξη των δημιουργημάτων των τεχνών αυτών, ενώ το φθινόπωρο του 2009 ξεκίνησε η λειτουργία του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος που βρίσκεται στην οδό Πειραιώς 206, στον Ταύρο.

Για την προσφορά και το έργο του, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. Έχει τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Χρυσού Φοίνικα (Ελλάδα), τον Ταξιάρχη των Γραμμάτων και Τεχνών (Γαλλία), τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Μακαρίου του Γ’ (Κύπρος) και το Ειδικό Μεγάλο Βραβείο της Αμερικής (Μόντρεαλ, αγγλικά: Special Grand Prix of the Americas). Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στο έθνος, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το συνολικό έργο του, για έργο ζωής στα Ιεροσόλυμα, για έργο ζωής από το Αμερικανικό Ελληνικό Ινστιτούτο (American Hellenic Institute) στην Ουάσιγκτον και στο Κάιρο. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Δημότης στη Λεμεσό, στο Μονπελιέ (Γαλλία) και στο Ντάλας (Τέξας, Η.Π.Α.) και έχει αναγορευθεί Διδάκτωρ Τεχνών στο Κολέγιο Κολούμπια (Σικάγο, Η.Π.Α.), Επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου καθώς και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Κριστόφ Σάινερ Γερμανός

 

25 Ιουλίου 1573 (448 χρόνια πριν) γεννήθηκε:
Κριστόφ Σάινερ Γερμανός και ιησουίτης

Ο Κριστόφ Σάινερ (Christoph Scheiner, 25 Ιουλίου 1573 – 18 Ιουλίου 1650) ήταν Ιησουίτης ιερέας, φυσικός και αστρονόμος στο Ίνγκολστατ. Ως ένας από τους πρώτους αστρονόμους στην Ιστορία που χρησιμοποίησαν τηλεσκόπιο, ήρθε σε αντιδικία με τον Γαλιλαίο σχετικά με αστρονομικές ανακαλύψεις, κάτι που συνέτεινε στην επιδείνωση των σχέσεων του τελευταίου με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Ο Σάινερ γεννήθηκε στο Μαρκτ Βαλντ (Markt Wald) κοντά στο Μίντελχάιμ στη Σουηβία, κτήση του Οίκου των Αψβούργων. Μαθήτευσε στο διοικούμενο από τους Ιησουίτες σχολείο του Αγίου Σαλβατόρ στο Άουγκσμπουργκ από τον Μάιο 1591 μέχρι τις 24 Οκτωβρίου 1595. Απεφοίτησε ως «ρήτωρ» και έγινε δόκιμο μέλος της Εταιρείας του Ιησού στο Λάντσμπεργκ αμ Λεχ στις 26 Οκτωβρίου 1595. Στην τοπική θεολογική σχολή υπηρέτησε τη διετία που ήταν δόκιμος (1595–1597) υπό τον πατέρα Ρούπερτ Ράιντλ (Rupert Reindl). Από το 1597 ως το 1598, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη ρητορική στο Άουγκσμπουργκ. Χειροτονήθηκε υποδιάκονος από τον επίσκοπο Σεμπάστιαν Μπρέουνινγκ (Breuning). Από το 1598 έως το 1601 σπούδασε φιλοσοφία (μεταφυσική) και μαθηματικά. Το 1603 ο Σάινερ επινόησε τον παντογράφο , ένα όργανο που μπορούσε να παράγει αντίγραφα σχεδίων σε άλλη κλίμακα, η οποία μπορούσε να ρυθμισθεί. Από το 1603 μέχρι το 1605 δίδαξε φιλολογικά μαθήματα: τα χρόνια του ως δασκάλου των λατινικών στο γυμνάσιο των Ιησουιτών στο Ντίλινγκεν του εξασφάλισαν τον τίτλο του Magister Artium.

Σήμερα 25/7 ... Κοίμησις της Αγίας Άννης, Οσίας Ευπραξίας, Οσίας Ολυμπιάδος της διακόνου

παπαρούνες της άμμου στην Αμμουδάρα (φ,Μ,Κυμάκη)

  Κοίμησις της Αγίας Άννης, Οσίας Ευπραξίας, Οσίας Ολυμπιάδος της διακόνου

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει νέα καρτέλα με φακό +-