Σαρακοστιανό κέικ ινδοκάρυδο

Σαρακοστιανό κέικ ινδοκάρυδο

για ταψάκι ή pyrex 30x40 εκατοστά
• 1 κρασοπότηρο χλιαρό νερό (ή χυμό πορτοκαλιού)
• 1 1/2 νεροπότηρο Αλεύρι (Φαρίνα κόκκινη που φουσκώνει μόνη της)
• 1 νεροπότηρο Ζάχαρη άσπρη
• 160 γρ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
• 160 γρ. Ινδοκάρυδο
• 2 κουταλάκια μπέϊκιν πάουντερ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΡΟΠΙ
• 1 1/2 νεροπότηρο Ζάχαρη
• 1 1/2 νεροπότηρο Νερό

ΓΙΑ ΚΑΛΥΨΗ (Προαιρετικά)
• 200 γρ. Κουβερτούρα
• 2 κουταλιές μαργαρίνη

Χτυπάμε το ελαιόλαδο με την ζάχαρη, να ασπρίσει, όσο γίνεται και να γίνει πολτός, ρίχνουμε το ινδοκάρυδο, μετά το αλεύρι και τελευταίο το χλιαρό νερό, μέσα στο οποίο έχουμε διαλύσει το μπέικιν.

Λαδώνουμε το ταψί, αδειάζουμε και στο φούρνο, στους 180 οC, για 20-25 λεπτά, μέχρι να ροδίσει και να ξεκολλάει (δοκιμάζουμε στο κέντρο με οδοντογλυφίδα, να βγαίνει στεγνή).

Για το σιρόπι, βράζουμε το νερό με την ζάχαρη, επί 3 λεπτά και σιροπιάζουμε περιχύνοντας σιγά-σιγά.

Από πάνω πασπαλίζουμε με ινδοκάρυδο, αν θέλουμε.

stamarstavros.blogspot.gr

Διακοπή του καπνίσματος και μνήμη..

Χορηγά Σωτηρία.

Διακοπή του καπνίσματος και μνήμη.....Η διακοπή του καπνίσματος δεν έχει οφέλη μονάχα στην υγεία μας, αλλά έχει επίσης και στη μνήμη μας, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο Northumbria (Collaboration for Drug and Alcohol Research, Department of Psychology, School of Life Sciences, Northumbria University, UK).

Η έρευνα αποκαλύπτει ότι η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να αποκαταστήσει την καθημερινή μνήμη μας σχεδόν στα ίδια επίπεδα με αυτήν στους μη καπνιστές.

Οι συνεργάτες της Ερευνητικής ομάδας Ναρκωτικών ουσιών και Αλκοόλ στο Πανεπιστήμιο του Northumbria, μελέτησε 27 άτομα - καπνιστές, 18 άτομα - πρώην καπνιστές και 24 - άτομα που δεν είχαν καπνίσει ποτέ, σε ένα τεστ μνήμης καθημερινότητας.

Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να θυμηθούν προκαθορισμένα καθήκοντά τους σε συγκεκριμένες περιοχές της Πανεπιστημιούπολης.

Οι καπνιστές είχαν άσχημη απόδοση, δηλαδή θυμόντουσαν μόνο το 59% των εργασιών τους, ενώ όσοι είχαν σταματήσει το κάπνισμα θυμόντουσαν το 74% των απαιτούμενων καθηκόντων τους σε σχέση με όσους δεν είχαν καπνίσει ποτέ, που θυμόντουσαν το 81% των εργασιών τους.

Ο Δρ Τομ Heffernan και οι συνεργάτες της ερευνητικής ομάδας, δήλωσαν: ‘Δεδομένου ότι υπάρχουν μέχρι και 10 εκατομμύρια καπνιστές στη Βρετανία και 45 εκατομμύρια στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τις επιπτώσεις του καπνίσματος στην καθημερινή γνωστική λειτουργία - εκ των οποίων η μνήμη είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα ’.

Και πρόσθεσε: ‘Αυτή είναι η πρώτη φορά που μία μελέτη έχει σκοπό να εξετάσει αν σταματήσει κανείς το κάπνισμα τι επιπτώσεις έχει στη μνήμη’.

‘Γνωρίζουμε ήδη ότι η διακοπή του καπνίσματος έχει τεράστια οφέλη στην υγεία και στο σώμα μας, αλλά η παρούσα μελέτη υποδεικνύει ταυτόχρονα πως η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να έχει πολλαπλασιαστικά οφέλη για τη γνωστική μας λειτουργία.’

Ο Δρ Heffernan, μαζί με τον Δρ Τέρενς Ο 'Νιλ, καλείται τώρα να ερευνήσει τις επιπτώσεις του ‘καπνού από δεύτερο χέρι’ στην υγεία και την καθημερινή μνήμη μας!

Είμαστε στο "εμείς" κι όχι στο "εγώ".» (Στρατηγός...

 

«Tούτη την Πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος.

Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς "εγώ"; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει "εγώ". Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε "εμείς". Είμαστε στο "εμείς" κι όχι στο "εγώ".»

(Στρατηγός Ι. Μακρυγιάννης)

Δ ΣΟΛΩΜΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ απόσπασμα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δ ΣΟΛΩΜΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ απόσπασμα

Ένας πολέμαρχος ξάφνου απομακραίνεται από τον κύκλο, όπου είναι συναγμένοι εις συμβούλιο για το γιουρούσι, γιατί τον επλάκωσε η ενθύμηση, τρομερή εις εκείνη την ώρα της άκρας δυστυχίας, ότι εις εκείνο το ίδιο μέρος, εις τες λαμπρές ημέρες της νίκης, είχε πέσει κοπιασμένος από τον πολεμικό αγώνα, και αυτού επρωτάκουσε, από τα χείλη της αγαπημένης του, τον αντίλαλο της δόξας του, οποία έως τότε είχε μείνει άγνωστη εις την απλή και ταπεινή ψυχή του.

Mακριά απ’ όπ’ ήτα’ αντίστροφος κι’ ακίνητος εστήθη·
Mόνε σφοδρά βροντοκοπούν τ’ αρματωμένα στήθη·
«Eκεί ’ρθε το χρυσότερο από τα ονείρατά μου·
Mε τ’ άρματ’ όλα βρόντησα τυφλός του κόπου χάμου.
Φωνή ’πε―O δρόμος σου γλυκός και μοσχοβολισμένος·
Στην κεφαλή σου κρέμεται, ο ήλιος μαγεμένος·
Παλληκαρά και μορφονιές, γεια σου, Kαλέ, χαρά σου!
Άκου! νησιά, στεριές της γης, εμάθαν τ’ όνομά σου.―
Tούτος, αχ! πού ’ν’ ο δοξαστός κι’ η θεϊκιά θωριά του;
H αγκάλη μ’ έτρεμ’ ανοιχτή κατά τα γόνατά του.

 
Έριξε χάμου τα χαρτιά με τς είδησες του κόσμου
H κορασιά τρεμάμενη . . . . . . . . . . . . . . . . .
Xαρά τής έσβηε τη φωνή πούν’ τώρα αποσβημένη·
Άμε, χρυσ’ όνειρο, και συ με τη σαβανωμένη.
Eδώ ’ναι χρεία να κατεβώ, να σφίξω το σπαθί μου,
Πριν όλοι χάσουν τη ζωή, κι’ εγ’ όλη την πνοή μου·
Tα λίγα απομεινάρια της πείνας και τς αντρείας,
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Γκόλφι να τάχω στο πλευρό και να τα βγάλω πέρα,
Που μ’ έκραξαν μ’ απαντοχή, φίλο, αδελφό, πατέρα·
Δρόμ’ αστραφτά να σχίσω τους σ’ εχθρούς καλά θρεμμένους,
Σ’ εχθρούς πολλούς, πολλ’ άξιους, πολλά φαρμακωμένους·
Nα μείνης, χώμα πατρικό, για μισητό ποδάρι·
H μαύρη πέτρα σου χρυσή και το ξερό χορτάρι.»

«Θύρες ανοίξτ’ ολόχρυσες για την γλυκιάν ελπίδα.»

ΠΙΝΑΚΑΣ Θ. Βρυζάκης, Ειδύλλιο. 1862.

Καρυδόπιτα αλάδωτη

 

Καρυδόπιτα αλάδωτη

• 3/4 φλιτζανιού ταχίνι
• 1 ½ φλιτζάνι ζάχαρη
• 2 φλιτζάνια χλιαρό χυμό πορτοκαλιού
• ½ φλιτζάνι ξανθές σταφίδες
• ½ φλιτζάνι μαύρες σταφίδες
• 1 ½ φλιτζάνι χοντροαλεσμένη καρυδόψιχα
• 1 φλιτζάνι τρούφα σοκολάτας
• 2 φλιτζάνια μαλακό αλεύρι
• 2 φλιτζάνια σκληρό αλεύρι
• το ξύσμα από 1 πορτοκάλι
• 3 κουταλάκια μπέικιν πάουντερ
• 1 κουταλάκι σόδα
• 250 γρ. κουβερτούρα

Με το μίξερ χτυπάμε το ταχίνι με την ζάχαρη ώσπου να ασπρίσει.

Προσθέτουμε διαδοχικά τα υπόλοιπα υλικά (εκτός από την κουβερτούρα) και ανακατεύουμε καλά.

Αδειάζουμε τη ζύμη σε αλευρωμένη φόρμα ή αλευρωμένο ταψί και ψήνουμε στους 160 βαθμούς για 30 λεπτά.

Αφήνουμε την καρυδόπιτα να κρυώσει και την περιχύνουμε με την κουβερτούρα, την οποία έχουμε λιώσει σε μπαιν-μαρί.

athinorama.gr

Ελίζαμπεθ Τέιλορ

Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ (αγγλ. Elizabeth Taylor) (27 Φεβρουαρίου 1932 - 23 Μαρτίου 2011) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός. Γεννήθηκε στο Χάμστεντ του Λονδίνου από Αμερικανούς γονείς και η οικογένειά της επέστρεψε στις Η.Π.Α μετά το ξέσπασμα του Β' παγκοσμίου πολέμου, ενώ η Τέιλορ ήταν 7 χρονών. Ξεκίνησε την καριέρα της ως παιδί θαύμα το 1943 με την ταινία Σιωπηλός κατήγορος. Συνέχισε να γυρίζει ταινίες και τη δεκαετία του πενήντα και αποτέλεσε τη μεγαλύτερη σταρ του αμερικανικού κινηματογράφου. Είχε προταθεί για βραβείο Όσκαρ 5 φορές και το έχει κερδίσει δύο, την πρώτη για την ταινία Ζήσαμε στην Αμαρτία του 1960 και τη δεύτερη για το Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; του 1966. Άλλες αξιόλογες ταινίες της είναι Μια θέση στον ήλιο του 1951, Ο Γίγας του 1955, Όσα δε σβήνει ο χρόνος του 1957, Λυσσασμένη Γάτα του 1958 και Ξαφνικά, Πέρυσι το Καλοκαίρι του 1959. Η ηθοποιός το 1959 ασπάστηκε τον ιουδαϊσμό. Γνωστό είναι επίσης το γεγονός ότι παντρεύτηκε 8 φορές, εκ των οποίων τις δύο με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον. Αγαπούσε πολύ τα κοσμήματα, τα αρώματα και ήταν διάσημη για τα βιολετιά της μάτια. Είχε αποκτήσει 2 γιους και 2 κόρες. Το ειδύλλιό της με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον αποτελεί ένα απ' τα πιο αξιομνημόνευτα στην ιστορία του Χόλυγουντ. Η ηθοποιός πέθανε σε ιδιωτική κλινική του Λος Άντζελες από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 79 ετών[1]. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει έβδομη στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.

Eπιλεγμένη Φιλμογραφία

Σιωπηλός κατήγορος (Lassie Come Home, 1943)
Ο Πύργος του Πόνου / Τζέιν Έιρ (Jane Eyre, 1944)
Ο αλήτης και η αμαζόνα (National Velvet, 1944)
Οι λευκοί βράχοι του Ντόβερ (The White Cliffs of Dover, 1944)
Λάσι ένας γενναίος σκύλος (Courage of Lassie, 1945)
Η ζωή με τον πατέρα (Life with Father, 1947)
Η Τζούλια παρεκτρέπεται (Julia Misbehaves, 1948)
Μικρές κυρίες (Little Women, 1949)
Αγάπησα έναν προδότη (Conspirator, 1949)
Ο Μπαμπάς της Νύφης (Father of the Bride, 1950)
Ο πεθερός της νύφης (Father's Little Dividend, 1951)
Μια θέση στον ήλιο (A Place in the Sun, 1951)
Ιβανόης (Ivanhoe, 1952)
Το κορίτσι που τα είχε όλα (The Girl Who Had Everything, 1953)
Στο δρόμο των ελεφάντων (Elephant Walk, 1954)
Ραψωδία έρωτος - (Rhapsody, 1954)
Ο ωραίος Μπρούμελ (Beau Brummell, 1954)
Η τελευταία φορά που είδα το Παρίσι (The Last Time I Saw Paris, 1954)
Ο Γίγας (Giant, 1956)
Όσα δε σβήνει ο χρόνος (Raintree County, 1957)
Λυσσασμένη Γάτα (Cat on a Hot Tin Roof, 1958)
Ξαφνικά, Πέρυσι το Καλοκαίρι (Suddenly Last Summer,1959)
Ζήσαμε στην Αμαρτία (Butterfield 8, 1960) - Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου
Κλεοπάτρα (Cleopatra, 1963)
Διεθνές Ξενοδοχείο (The V.I.P.s, 1963)
Πύργοι στην άμμο (The Sandpiper, 1965)
Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; (Who's Afraid of Virginia Woolf?, 1966) - Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου
Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι (The Taming of the Shrew, 1967)
Ανταύγειες σε χρυσά μάτια (Reflections in a Golden Eye, 1967)
Οι εραστές της νύχτας (The Comedians, 1967)
Το μεγάλο μυστικό της (Secret Ceremony, 1968)
Ανεμοδαρμένος λόφος (Boom, 1968)
Το παιχνίδι του έρωτα και του πόθου (The Only Game in Town, 1970)
Δε μπορούμε να ζούμε με αναμνήσεις (Ash Wednesday, 1973)
Στον καθρέφτη είδα το δολοφόνο (The Mirror Crack'd, 1980)
The Flintstones, 1994
http://el.wikipedia.org/wiki/Ελίζαμπεθ_Τέιλορ

Marie-Henri Beyle

Ο Marie-Henri Beyle (1783–23 Μαρτίου 1842), γνωστότερος με το φιλολογικό του ψευδώνυμο Σταντάλ (Stendhal), ήταν Γάλλος συγγραφέας.

Οι βαθύτατες ψυχολογικές αναλύσεις του στα «μυθιστορήματα μαθητείας» που έγραψε, τον τοποθετούν στην πρώτη σειρά των μυθιστοριογράφων του 19ου αιώνα.

Τα περιφημότερα από τα μυθιστορήματα αυτά, Το Κόκκινο και το Μαύρο και Το μοναστήρι της Πάρμας, αναφέρονται σε νέους με ρομαντικούς πόθους, δύναμη αισθημάτων και όνειρα δόξας.

Διορίστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Conseil d'État) το 1810 και έλαβε μέρος ως αξιωματικός της Επιμελητείας στην εκστρατεία του Ναπολέοντα στη Ρωσία (1812). Εγκαταστάθηκε μετά στο Μιλάνο ως το 1821 και διετέλεσε πρόξενος της Γαλλίας στην Τεργέστη και στην Τσιβιταβέκκια. Υπήρξε λάτρης της Τέχνης, της Ιταλίας και των γυναικών.

Vies de Haydn, Mozart et Métastase (Η ζωή των Χάυντν, Μότσαρτ και Μεταστάσιου, 1815)
Histoire de la Peinture en Italie (Ιστορία της ζωγραφικής στην Ιταλία, 1917)
Rome, Naples et Florence (Ρώμη, Νεάπολη και Φλωρεντία, 1817, 1827)
De l'amour (Περί έρωτος, 1822)
Racine et Shakespeare (Ρακίνας και Σαίξπηρ, 1823-1825)
Vie de Rossini (Βίος του Ροσσίνι, 1823)
Armance (Αρμάνς, μυθιστόρημα, 1827)
Vanina Vanini (Βανίνα Βανίνι, διήγημα, 1829)
Promenades dans Rome (Περίπατοι στη Ρώμη, 1829)
Le Rouge et le Noir (Το Κόκκινο και το Μαύρο, μυθιστόρημα, 1830)
Mémoires d'un touriste (Αναμνήσεις ενός περιηγητή, 1838)
La Chartreuse de Parme (Το μοναστήρι της Πάρμας, μυθιστόρημα, 1839)
Chroniques italiennes (Ιταλικά χρονικά, διηγήματα, 1837-1839)
Vittoria Accoramboni (Βιττόρια Ακκοραμπόνι)
Les Cenci (Οι Τσέντσι)
La Duchesse de Palliano (Η δούκισσα του Παλλιάνο)
L'Abbesse de Castro (Η ηγουμένη του Κάστρο)
Trop de faveur tue (Η υπερβολική εύνοια σκοτώνει)
Suora Scolastica (Αδελφή Σχολαστική)
San Francesco a Ripa (Σαν Φραντσέσκο α Ρίπα)

Μεταθανάτιες δημοσιεύσεις

Écoles italiennes de peinture (Ιταλικές σχολές ζωγραφικής, 1932)
Souvenirs d'égotisme (Αναμνήσεις εγωτισμού, αυτοβιογραφικό, 1892)
Lucien Leuwen (Λυσιέν Λεβέν, ημιτελές μυθιστόρημα, 1835, δημοσ. 1894)
Lamiel (Λαμιέλ, ημιτελές μυθιστόρημα, 1839–1842, δημοσ. 1889)
Le Rose et le Vert (Το Ροζ και το Πράσινο, ημιτελές διήγημα, 1928)
Vie de Napoléon (Βίος του Ναπολέοντα, 1929)
Journal (Ημερολόγιο, 1801–1817)
Vie de Henry Brulard (Η ζωή του Ανρί Μπρυλάρ, αυτοβιογραφικό, 1835–1836, δημοσ. 1890)

Ελληνικές μεταφράσεις

Περί έρωτος : Γιάννης Παλαιολόγος ("Εξάντας")
Αρμάνς : Μαν.Γιαλουράκης ("Πανεπιστημιακός Τύπος")
Βανίνα Βανίνι : Χ.Κίττου & Στ.Βαρβαρούσης («Ερατώ»)
Το Κόκκινο και το Μαύρο : Τάκης Δραγώνας ("Αυλός")
Το μοναστήρι της Πάρμας : Ν.Σαρλής ("Δ.Δαρεμάς")
Ιταλικά χρονικά : Χ.Κίττου & Στ.Βαρβαρούσης («Ερατώ») – Οι Τσέντσι : Στρ.Τσίρκας («Κέδρος»)
Αναμνήσεις εγωτισμού : Τίτος Πατρίκιος ("Γνώση")
Λυσιέν Λεβέν : Κρις Μαυρομμάτη & Βαλ.Ρασπιλλέρ ("Μέδουσα")
Λαμιέλ : Μαρίνα Μέντζου ("Ερατώ")
Το Ροζ και το Πράσινο : Βερον.Δαλακούρα ("Νεφέλη")
http://el.wikipedia.org/wiki/Σταντάλ

Γ ΔΡΟΣΙΝΗΣ «Ύμνος των προγόνων»

 

Γ ΔΡΟΣΙΝΗΣ «Ύμνος των προγόνων»

Εσείς, που πρωτοσπείρατε
της λευτεριάς το σπόρο,
λαχταρισμένο δώρο
στη σκλαβωμένη γη,
Εσείς, κι όταν ωρίμασαν
τα στάχυα καρποφόρα,
του θερισμού την ώρα,
μας γίνατε οδηγοί.

Σαν ίσκιοι μεγαλόκορμοι
κι απείραχτοι απ’ τα χρόνια
σέρνετε εμάς τ’ αγγόνια
στο δρόμο της τιμής.
Κι όπου πολέμου κράξιμο
κι όπου της μάχης κρότοι,
εσείς περνάτε πρώτοι
κι ακολουθούμ’ εμείς.

Στη μνήμη σας ανάβομε
χρυσά λιβανιστήρια,
για σας τα νικητήρια
τα χείλη μας υμνούν,
και πλέκοντας τα χέρια μας
της δόξας τα στεφάνια,
δική μας περηφάνεια,
στους τάφους σας κρεμνούν.

Ακίρα Κουροσάβα

Ο Ακίρα Κουροσάβα (Kyūjitai: 黒澤 明, Shinjitai: 黒沢 明, 23 Μαρτίου 1910—6 Σεπτεμβρίου 1998) ήταν Ιάπωνας σκηνοθέτης. Επηρέασε με τις ταινίες του μιαν ολόκληρη γενιά Δυτικών σκηνοθετών, από τον Σέρτζιο Λεόνε ως τον Τζορτζ Λούκας.

Ο Ακίρα Κουροσάβα είναι αναμφίβολα ο γνωστότερος στην Δύση Ιάπωνας σκηνοθέτης. Κατά την διάρκεια της ζωής του γύρισε περισσότερα από 30 φιλμ. Μερικά από αυτά τιμήθηκαν και με διεθνή βραβεία, όπως ο Χρυσός Λέων στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1951 για την ταινία "Rashômon", και ο Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ των Καννών του 1980 για την ταινία "Kagemusha".

Ο Ακίρα Κουροσάβα γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1910 στην Ομόρι (Τόκιο), τελευταίο των οκτώ παιδιών του Ισαμού (Isamu) και της Σίμα (Shima) Κουροσάβα. Αρχικά ήθελε να γίνει ζωγράφος, αλλά δεν έγινε δεκτός στην Ακαδημία Τεχνών. Το 1936 γίνεται βοηθός του σκηνοθέτη Γιαμαμότο Κατζίρο (Yamamoto Kajirô), που δούλευε σε μια γιαπωνεζική εταιρεία παραγωγής ταινιών. Σε τούτην την εταιρεία ο Κουροσάβα γυρίζει το πρώτο του φιλμ: "Σουγκάτα Σανσίρο" (Sugata Sanshiirô) (1943), μια διασκεδαστική ταινία για την ιστορία του τζούντο. Στα επόμενα χρόνια ο Κουροσάβα παράγει ταινίες πιό απλές κι εμπορικές, όπως η συνέχεια του Σουγκάτα Σανσίρο (1945), οι οποίες γεννιούνται υπό τον έλεγχο της στρατιωτικής κυβέρνησης της Ιαπωνίας, που λογοκρίνει αυστηρά ολόκληρη την πνευματική δημιουργία της εποχής και ευνοεί κυρίως την παραγωγή λογοτεχνικών και κινηματογραφικών έργων με πατριωτικό περιεχόμενο. Η συνέχεια του Σουγκάτα Σανσίρο είναι, εξ αιτίας τούτης της πίεσης εκ μέρους της κυβέρνησης, ενα πατριωτικό φιλμ που σκοπεύει να δείξει στο κοινό την υπεροχή της ιαπωνεζικής πολεμικής τέχνης (τζούντο) απέναντι σ'εκείνη των εχθρών των Ιαπώνων, των Αμερικανών (μποξ). Για τον Κουροσάβα, που συμπορευόταν με την αριστερά, η οποία στην Ιαπωνία της δεκαετίας του '20 είχε παίξει μεγάλο ρόλο κυρίως για την νεα γενιά, η εμπειρία της αντίδρασης εκ μέρους των συντηρητικών τάξεων και ομάδων της Ιαπωνίας, της έλλειψης ελευθερίας και του πολέμου υπήρξε σημαντικότατη.

Το πρώτο φιλμ που γύρισε μετά τον πόλεμο, "Δεν λυπόμαστε την νεολαία μας" (1946), είχε σαν θέμα την ιστορία της Ιαπωνίας από την δεκαετία του '30 ως το 1946. Η ταινία βασιζόταν στην "πτώση του Τακικάβα", που έλαβε χώρο το 1933 όταν ένας καθηγητής αναγκάσθηκε από την κυβέρνηση να παραιτηθεί εξ αιτίας των πολιτικών απόψεών του, δηλαδή γιατί φαινόταν να υποστηρίζει την αριστερά και τα κινήματα των φοιτητών. Η ταινία του Κουροσάβα διηγείται την ιστορία του φοιτητή Νογκέ και της Ιούκιε, της θυγατέρας του πρύτανη του πανεπιστημίου Κιότο. Ο Νόγκε ανήκει στο αριστερό κίνημα φοιτητών και επιδιώκει να σώσει το πανεπιστήμιο από την προσπάθεια της κυβέρνησις να εμποδίσει την ελευθερία λόγου, ώστε να ελέγχει έτσι την κοινή γνώμη. Οι φοιτητές διαμαρτύρονται και αντιστέκονται. Ενώ ο Νόγκε παλεύει, η κόρη του πρύτανη Ιούκιε ζει αγνοώντας τέτοια ζητήματα· είναι ένα κορίτσι τολμηρό, χωρίς κριτική συνείδηση για το κοινωνικό και πολιτικό καθεστώς της Ιαπωνίας. Μια ημέρα, ο Νόγκε την κατηγορεί για τη συμπεριφορά της, λέγοντας ότι ζει σ' έναν κοσμο μακριά από την πραγματικότητα. Η Ιούκιε πληγώνεται από τούτα τα λόγια, αλλά καταλαβαίνει ότι ο Νόγκε έχει δίκιο. Ο Νόγκε εν τω μεταξύ συλλαμβάνεται και φυλακίζεται, ενώ οι άλλοι φοιτητές σταματούν τις διαμαρτυρίες τους από φόβο μήπως εκδιωχθούν από το πανεπιστήμιο. Η αντίδραση, οι συντηρητικές δυνάμεις επικρατούν, οι πολίτες δεν έχουν το θάρρος να αντισταθούν στην πίεση της οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Οταν μετά τρια χρόνια ο Νόγκε ελευθερώνεται, προσποιείται ότι παράτησε την αντίστασή του κατά της κυβέρνησης και της πολιτικής της και ιδρύει μιαν εφημερίδα, αλλά εξακολουθεί να παλεύει κατά του ιμπεριαλισμού και της δικτατορίας κρυφά, παράνομα. Η Ιούκιε, που ήδη πριν τρία χρόνια τον είχε ερωτευτεί, πηγαίνει σε αυτόν, και οι δυο αρχίζουν να ζουν μαζί. Μιαν ημέρα ο Νογκε όμως συλλαμβάνεται, αφού η δραστηριότητά του ανακαλύφθηκε, και δολοφονείται στην φυλακή από την αστυνομία. Ο Νόγκε ανακηρύσσεται "προδότης της πατρίδας". Μονο η Ιούκιε θα μείνει στο μέρος του, προσπαθώντας να ζει έτσι "ώστε να μην λυπάται τίποτε από την ζωή της". Μονο μετά τον πόλεμο, μετά τούτη την μεγάλη καταστροφή, θα αναγνωρισθεί επισήμως το μήνυμα που ο Νόγκε είχε αναγγείλει, και θα θεωρηθεί υπόδειγμα για τη νεολαία.

Τα επόμενα χρόνια ο Κουροσάβα γύρισε το αριστούργημα "Ο μεθυσμένος άγγελος" (1948) και την ταινία που του επέφερε διεθνή εκτίμηση και τον έκανε γνωστό στην Ευρώπη: "Ρασομόν" (1950), στο οποίο απονεμήθηκε ο "Χρυσός Λέων" στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας του 1951. Η ταινία πραγματεύεται το θέμα της αλήθειας, της ανάμνησης και της πραγματικότητας. Άλλες γνωστές ταινίες του Κουροσάβα είναι οι Επτά Σαμουράι, Όνειρα, Γιοτζίμπο, Ραψωδία τον Αύγουστο, Καγκεμούσα.
http://el.wikipedia.org/wiki/Ακίρα_Κουροσάβα

Σήμερα ...23/3... Ιερομάρτυρος Νίκωνος και των συν αυτώ, Μάρτυρος Δομετίου

Ο Άγιος Νίκων γεννήθηκε στη Νεάπολη της Ιταλίας την εποχή του ηγεμόνα Κυντιανού απο πατέρα ειδωλολάτρη και μητέρα Χριστιανή η οποία τον γαλούχησε σύμφωνα με τα Ευαγγελικά δόγματα. 

Σε νεαρή ηλικία έγινε στρατιωτικός και πολύ γρήγορα διακρίθηκε για την ανδρεία και την πειθαρχία του. Η ψυχή του όμως ποθούσε τον βίο της άσκησης και της αφιέρωσης. Γι αυτό ξεκίνησε για την περιοχή της Κων/λεως έκανε όμως μια πρώτη στάση στη Χίο. 

Εκεί δέχτηκε το άγιο βάπτισμα και αφιερώθηκε στην ασκητική ζωή και στη μελέτη των αγίων Γραφών. Ο τοπικός επίσκοπος διέκρινε τα χαρίσματά του και τον χειροτόνισε πρεσβύτερο και λίγο αργότερα τον τοποθέτησε ηγούμενο 190 αδελφών για να τους νουθετεί και να τους καθοδηγεί. 

Πολύ γρήγορα η συνοδεία απέκτησε μεγάλη φήμη όμως όταν εκοιμήθησαν οι γονείς του ο Άγιος και η συνοδεία του εγκαταστάθησαν στη Σικελία. 

Σύντομα όμως εδέχθησαν την επίθεση του ηγεμόνα, αρνήθηκαν, συνελήφθησαν, υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια και τέλος θανατώθηκαν.