Ο Ποπάι κάνει την πρώτη του εμφάνιση σε κόμικ

Ο Ποπάι σε κόμικ.

17 Ιανουαρίου 1929 

Ο Ποπάι κάνει την πρώτη του εμφάνιση σε κόμικ.

Ο Ποπάι (αγγλικά: Popeye, γνωστός και ως Popeye the Sailor Man) είναι πλασματικός χαρακτήρας κόμικς, που δημιουργήθηκε από τον Elzie Crisler Segar και έχει εμφανιστεί σε κόμικς, θέατρο, τηλεόραση (κινούμενα σχέδια), ραδιόφωνο, κινηματογράφο και βιντεοπαιχνίδια. Το 2018 εμφανίστηκε με αλλαγμένη όψη στην τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων με τίτλο Popeye's Island Adventures.


Ιστορία

Η πρώτη εμφάνιση έγινε στις 17 Ιανουαρίου του 1929 σαν κόμικ στριπ στο Thimble Theatre των εκδόσεων King Features Syndicate, Inc στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το κόμικς Thimble Theatre ήταν στον δέκατο χρόνο της κυκλοφορίας του όταν ο Ποπάι εμφανίστηκε. Γρήγορα, η φιγούρα του γίνεται δημοφιλής, με αποτέλεσμα το 1933 οι άνθρωποι των Fleischer Studios να προσαρμόζουν το κόμικς Thimble Theatre πάνω στην φιγούρα του Ποπάι με μεγάλη επιτυχία, ώστε τα επόμενα χρόνια να αποτελεί τον κύριο χαρακτήρα των κόμικς.

Επίσης το 1933 η Paramount Pictures σε συμφωνία με τα Fleischer Studios κυκλοφόρησε την πρώτη σειρά κινουμένων σχεδίων, με ήρωα το ατίθασο ναυτάκι με τη πίπα που τρώει σπανάκι για να αποκτήσει την μαγική του δύναμη. Την χαρακτηριστική φωνή του ντουμπλάρει ο τότε γνωστός ηθοποιός William "Billy" Costello με μεγάλη επιτυχία (αργότερα αντικαταστάθηκε από τον ηθοποιό Jack Mercer). Οι μικρού μήκους ταινίες βρίσκουν στο κοινό μεγαλύτερη απήχηση απ ότι τα κόμικς, με αποτέλεσμα οι δημοσκοπήσεις να τον θεωρήσουν σαν τον καλύτερο χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων του Χόλιγουντ το 1938. Συνεχεια στη βικιπαίδεια

Δανάη Στρατηγοπούλου Ελληνίδα τραγουδίστρια

Δανάη Στρατηγοπούλου Ελληνίδα τραγουδίστρια

17 Ιανουαρίου 2009 (13 χρόνια πριν) πέθανε:

Δανάη Στρατηγοπούλου Ελληνίδα τραγουδίστρια

Η Δανάη Στρατηγοπούλου (8 Φεβρουαρίου 1913 – 18 Ιανουαρίου 2009) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια, μουσικός, συγγραφέας, μεταφράστρια και καθηγήτρια της ελληνικής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγου της Χιλής, καθώς και φωνητικής μουσικής σε πολλά ωδεία.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αθήνα (στο Μεταξουργείο) στις 8 Φεβρουαρίου του 1913 (κατ’ άλλους το 1911) και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γαλλία (Μασσαλία και Παρίσι). Πατέρας της ήταν ο μηχανικός και δημοσιογράφος Ιππόλυτος Στρατηγόπουλος (εντάχθηκε στον Δ.Σ.Ε και εγκαταστάθηκε στη Τσεχία) και μητέρα της η αρσακειάδα Τίμω. Ο θεατρικός συγγραφέας Ιδομενεύς Στρατηγόπουλος ήταν παππούς της  Στην Αθήνα επιστρέφει μαζί με την οικογένειά της το 1923, χρονιά που γεννήθηκε η μικρότερη αδελφή της, η φλαουτίστα και εθνομουσικολόγος Μίρκα Στρατηγοπούλου.

Τελειώνοντας τις γυμνασιακές της σπουδές παρακολούθησε για ένα χρόνο τα μαθήματα της Εμπορικής Σχολής και γράφτηκε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, ενώ έλαβε δίπλωμα της Γαλλικής Ακαδημίας. Από πολύ νωρίς όμως ακολούθησε το ελαφρό τραγούδι και σπούδασε ορθοφωνία και φωνητική μουσική. Το 1935 πρωτοεμφανίζεται ως δημοσιογράφος, ενώ ένα χρόνο μετά το 1936 ασχολείται πλέον επαγγελματικά με το καλλιτεχνικό της πάθος που ήταν το τραγούδι. Την τέχνη του τραγουδιού διδάχθηκε από την εξαίρετη τότε καλλιτέχνιδα Μάγγη Καρατζά. Έτσι αργότερα συμμετέχει στη Μάντρα του Αττίκ με το καλλιτεχνικό όνομα Δανάη όπου και διέπρεψε ως η καλύτερη ερμηνεύτρια των αξιόλογων συνθέσεων του Αττίκ και του Χαιρόπουλου, αποδίδοντας επίσης με εξαιρετική επιτυχία ελληνικά δημοτικά τραγούδια καθώς και ιδιότυπες ισπανικές μελωδίες.

Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος η Δανάη κατέφυγε στα Τρίκαλα όπου και διέμενε η αδελφή της. Το 1946 βρίσκεται καθηγήτρια φωνητικής μουσικής στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και στη Δραματική Σχολή Ευγ. Χατζίσκου. Στην περίοδο της Χούντας διετέλεσε καθηγήτρια «τιμής ένεκεν» στην έδρα Ελληνικής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο και κατά την περίοδο 1972–1973 τακτική έμμισθη καθηγήτρια στο αυτό Πανεπιστήμιο.

Ήταν μέλος της Εταιρίας Στιχουργών και Μουσικοσυνθετών Ελλάδος, της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Επιτροπής Αλληλεγγύης με την Χιλή, του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών κ.ά. Επίσης η Δανάη είχε δώσει σειρά διαλέξεων σε Πανεπιστήμια της Χιλής καθώς και πολλά ρεσιτάλ με ελληνικά τραγούδια. Είχε τιμηθεί με πολλές καλλιτεχνικές διακρίσεις, επαίνους, δύο βραβεία για τους στίχους της καθώς και ειδικό βραβείο της Προεδρίας της Χιλής επί Αλλιέντε στο Φεστιβάλ του Χιλιανού ελαφρού τραγουδιού το 1972. Η Δανάη μιλούσε γαλλικά, ισπανικά και αγγλικά, και ήταν μόνιμος κάτοικος της Ραφήνας. Διατηρούσε άριστες σχέσεις με τη Χιλιανή Πρεσβεία των Αθηνών, μέχρι το θάνατό της στις 18 Ιανουαρίου του 2009.

Η Δανάη έγραψε περισσότερα από 300 τραγούδια, πολλά σε στίχους δικούς της, και πολλά βιβλία, ενώ ασχολήθηκε και με μεταφράσεις. Μετέφρασε, ανάμεσα στα άλλα, ελληνικά δημοτικά τραγούδια στα ισπανικά και ποιήματα του Πάμπλο Νερούδα στα ελληνικά. Ξεχωριστή θέση κατέχει η μετάφραση του Canto General. Είχε εκδώσει πολλά βιβλία καθώς και τον δίσκο Τα πιο όμορφα τραγούδια του Αττίκ. Επίσης διατηρούσε το ψευδώνυμο «Αργυρώ Καλλιγά».

Είχε παντρευτεί τον δημοσιογράφο Γιώργο Δ. Χαλκιαδάκη (πέθανε το 1954) με τον οποίον απέκτησε μια κόρη, την ερμηνεύτρια του ντουέτου Λήδα-Σπύρος, τραγουδοποιό και ποιήτρια Ειρήνη-Λήδα Χαλκιαδάκη. περισσότερα στη βικιπαίδεια

Τι ήταν η Τηθύς;

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B7%CE%B8%CF%8D%CF%82_(%CE%B3%CE%B5%CF%89%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1)

Η θάλασσα της Τηθύος υπήρξε μεγάλη κεντρική θάλασσα, η οποία εκτεινόταν ανάμεσα στην Ευρασιατική ήπειρο και την Αφρικανική (Γκοντβάνα) στις εξής γεωλογικές περιόδους: σε όλο τον παλαιοζωικό αιώνα και στον μεσοζωικό αιώνα και στην πρώτη περίοδο του καινοζωικού αιώνα, η οποία ονομαζόταν τριτογενής και τώρα πλέον παλαιογενής περίοδος και η οποία περιελάμβανε τρεις εποχές (παλαιόκαινος εποχή, ηώκαινος εποχή, ολιγόκαινος εποχή). Βλ. Βικιπαίδεια, λήμμα Γεωλογικός Χρόνος. Η θάλασσα της Τηθύος ονομάστηκε έτσι χάρη στην αρχαία ελληνική θεότητα των ωκεανών Τηθύς. Σημερινά υπολείμματα της Τηθύος είναι η Μεσόγειος και η Ερυθρά Θάλασσα.

Όλο αυτό το μεγάλο γεωλογικό διάστημα (600 εκατομμύρια χρόνια περίπου) η Τηθύς παρέμεινε μία μακρόστενη θάλασσα που ένωνε τους δύο μεγάλους ωκεανούς της Γης. Έπαθε πολλές μεταβολές και τα όριά της μεταβλήθηκαν αρκετές φορές. Μεγάλη σημασία είχε κατά τις διάφορες ορογενέσεις και μάλιστα κατά την τελευταία αλπική ορογένεση. Μέσα στη θάλασσα αυτή και στα περιθώρια των δύο ηπείρων σχηματίστηκαν θαλάσσιες τάφροι (γεωσύγκλινα), μέσα στα οποία αποτέθηκαν ιζήματα και από αυτά αργότερα δημιουργήθηκαν οι αλπικές οροσειρές όπως οι Άλπεις, τα Πυρηναία, οι Δειναρικές Άλπεις, η Πίνδος, η οροσειρά Ταύρου, κ.λ.π.

Η Τηθύς έγινε εμπόδιο στην ανταλλαγή των χερσαίων πανίδων και χλωρίδων μεταξύ των βόρειων και νότιων περιοχών του μεγαλύτερου μέρους του πλανήτη μας. Το εμπόδιο όμως αυτό δεν ήταν ούτε μόνιμο ούτε αξεπέραστο. Σε πολλές φάσεις της γεωλογικής ιστορίας της Γης δημιουργήθηκαν κατάλληλες συνθήκες για τις επικοινωνίες, ανταλλαγές και μεταναστεύσεις ζώων και φυτών. Μέσα στη θάλασσα αυτή έζησαν στις διάφορες γεωλογικές εποχές πολλά ζώα. Ιδιαίτερη σημασία έχουν τα τρηματοφόρα (νουμμουλίτες, φουσουλίνες, γλιβικερίνες κ.λ.π.), τα κοράλλια, τα βραγχιόποδα, οι βελεμνίτες, οι αμμωνίτες κ.ά. Απολιθώματα αυτών βρίσκονται σήμερα σε πολλά στρώματα πετρωμάτων τα οποία σχηματίστηκαν μέσα στην Τηθύ θάλασσα. Τα απολιθώματα αυτά είναι πολύτιμοι οδηγοί στη γεωλογία, για τον προσδιορισμό, τη χρονολόγηση και την ταξινόμηση των διάφορων στρωμάτων

Αν Μπροντέ Αγγλίδα συγγραφέας

Αν Μπροντέ Αγγλίδα συγγραφέας

17 Ιανουαρίου 1820 (202 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Αν Μπροντέ Αγγλίδα συγγραφέας

Η Ανν Μπροντέ (Anne Brontë, 17 Ιανουαρίου 1820 - 28 Μαΐου 1849) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας. Ήταν η νεότερη από τις Αδελφές Μπροντέ.


Βιογραφία
Τα πρώτα χρόνια

Η Ανν Μπροντέ γεννήθηκε το 1820 στο Θόρντον του Γιορκσάιρ και ήταν το έκτο και τελευταίο παιδί του αιδεσιμώτατου Πάτρικ Μπροντέ και της Μαρίας Μπράνγουελ. Αδέλφια της ήταν η Μαρία (1814-1825), η Ελίζαμπεθ (1815-1825), η Σάρλοτ (1816-1855), ο Πάτρικ Μπράνγουελ (1817-1848) και η Έμιλυ (1818-1848). Λίγους μήνες μετά τη γέννησή της, ολόκληρη η οικογένεια μετακόμισε στο Χάουορθ, όπου έζησαν μέχρι το τέλος της ζωής τους. Το 1821 η μητέρα της απεβίωσε και την ανατροφή των παιδιών ανέλαβε η αδελφή της, Ελίζαμπεθ Μπράνγουελ. Η Ανν υπήρξε η αγαπημένη της θείας της και ήταν επίσης πολύ δεμένη με την αδελφή της Έμιλυ.
Εκπαίδευση και εργασία

Μέχρι τα 15 της χρόνια έλαβε κατ' οίκον μόρφωση από τη θεία της και τον πατέρα της. Όπως και οι αδελφές της, διδάχτηκε μουσική και ζωγραφική και μελέτησε τους κλασικούς συγγραφείς. Στα δεκαπέντε της στάλθηκε για 2 χρόνια εσωτερική στο Roe Head School, στο οποίο δίδασκε η μεγαλύτερη αδελφή της Σάρλοτ.

Σε ηλικία 19 ετών εργάστηκε για πρώτη φορά ως γκουβερνάντα. Λόγω της απειρίας της δεν κατάφερνε να επιβληθεί στα παιδιά και έτσι ύστερα από λίγους μήνες την απέλυσαν. Από το 1840 έως το 1845 εργάστηκε ως γκουβερνάντα στο σπίτι του Αιδεσιμότατου Ρόμπινσον. Επισκεπτόταν την οικογένειά της μόνο 2 φορές το χρόνο, τον Ιούνιο και στις γιορτές των Χριστουγέννων. Με την οικογένεια Ρόμπινσον έκανε διακοπές κάθε καλοκαίρι στην παραθαλάσσια κωμόπολη του Σκάρμπορο, την οποία και λάτρεψε. 

Τα χρόνια της συγγραφής

Αφού εγκατέλειψε την εργασία της ως γκουβερνάντα, αφοσιώθηκε στη συγγραφή. Το 1846, η Σάρλοτ, η Έμιλυ και η Ανν εξέδωσαν μια ποιητική συλλογή με τα ψευδώνυμα Κάρρερ, Έλλις και Άκτον Μπελ. Η συνεισφορά της Ανν στη συλλογή ήταν 21 ποιήματα. Το Δεκέμβρη του 1847 δημοσιεύτηκε το πρώτο της μυθιστόρημα Agnes Grey (Άγκνες Γκρέυ), εμπνευσμένο από τις εμπειρίες της ως γκουβερνάντα πλούσιων και κατά κανόνα κακομαθημένων παιδιών και τον Ιούνιο του 1848 δημοσίευσε αυτό που έμελλε να είναι το τελευταίο της μυθιστόρημα The Tenant of Wildfell Hall (Η μισθώτρια του Ουάιλντφελ Χωλ), όπου ξεδιπλώνονται οι φεμινιστικές της θέσεις. Και τα δυο έργα τα εξέδωσε με το ανδρικό ψευδώνυμο Άκτον Μπελ, που είχε υιοθετήσει για τα ποιήματά της.

Το δεύτερο μυθιστόρημά της συνάντησε αμέσως μεγάλη επιτυχία και μέσα σε 6 εβδομάδες είχε κιόλας εξαντληθεί η πρώτη έκδοση. Πολλούς τους σόκαρε η φεμινιστική στάση της ηρωίδας, που παίρνει την τύχη στα χέρια της και εγκαταλείπει τον αλκοολικό και φιλήδονο άντρα της πηγαίνοντας όχι μόνο ενάντια στις βικτωριανές αντιλήψεις αλλά και ενάντια στους βρετανικούς νόμους. Δρα σαν αυθύπαρκτο ον και όχι σαν διακοσμητικό στολίδι, έρμαιο των ανδρών, όπως όριζαν οι κανόνες της εποχής. Από την άλλη μεριά, η συγγραφέας κατακεραυνώνει τους άνδρες που καταστρέφουν την οικογενειακή γαλήνη του σπιτιού τους εξαιτίας του αλκοολισμού, κάτι που γνώριζε και η ίδια πολύ καλά λόγω του εθισμού του αδελφού της Μπράνγουελ, ο οποίος, αφού δημιούργησε ουκ ολίγα προβλήματα στις αδελφές του, τελικά απεβίωσε τον Σεπτέμβρη του 1848.
Θάνατος

Μετά τον Μπράνγουελ, ήταν η σειρά της Έμιλυ, η οποία απεβίωσε τον Δεκέμβρη του 1848. Στην Ανν κόστισε πολύ ο θάνατος της αγαπημένης της αδελφής και όταν ο γιατρός την επισκέφθηκε, δεν της έδωσε ελπίδες, αφού η φυματίωση ήταν σε τελευταίο στάδιο. Καθώς παρουσίασε όμως μια μικρή βελτίωση, αποφάσισε να πάει στο παραθαλάσσιο Σκάρμπορο, με την αμυδρή ελπίδα πως ο θαλασσινός αέρας θα την ωφελούσε. Στις 24 Μαΐου έφυγε με την αδελφή της Σάρλοτ για το Σκάρμπορο, όπου άφησε την τελευταία της πνοή το απόγευμα της 28ης Μαΐου 1849. Η αδελφή της αποφάσισε να μην τη μεταφέρει στον τόπο κατοικίας τους αλλά να την θάψει στο Σκάρμπορο. 

Υστεροφημία

Η Σάρλοτ Μπροντέ ήταν αντίθετη με το θέμα του έργου της Ανν The Tenant of Wildfell Hall και γι' αυτό δεν επέτρεψε μετά το 1850 την ανατύπωσή του. Έτσι, κοινό και κριτικοί ξέχασαν για πολλά χρόνια τη μικρότερη από τις αδελφές Μπροντέ. Τα τελευταία χρόνια όμως, με το ενδιαφέρον που υπήρξε για τις γυναίκες συγγραφείς, τα έργα της Ανν Μπροντέ βγήκαν από τη λήθη και το The Tenant of Wildfell Hall, ακριβώς για το θέμα του, θεωρείται από πολλούς ένα από τα πρώτα φεμινιστικά έργα και ένα κλασικό της αγγλικής λογοτεχνίας συνέχεια στη βικιπαίδεια

Σουγάνια

σουγάνια σημαίνει κρεμμυδοκεφτέδες

 

Σουγάνια (κρεμμυδοκεφτέδες) Μυτιλήνης

Τι θα χρειαστούμε γι αυτή τη νοστιμιά;

1 κ. μεγάλα, ομοιόμορφα κρεμμύδια
300 γρ. ρύζι γιά γεμιστά
300 γρ. κιμάς μοσχαρίσιος 3 κ.σ. μαϊντανός ψιλοκομμένος
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 ώριμη ντομάτα στο τρίφτη
1 κ.γ. κίμινο σε σπόρους
1 κ.γ. κοφτό κανέλα
1/2 φλ.τσ. ελαιόλαδο
αλάτι, πιπέρι 

 

 Πώς τα κάνουμε;

Βήμα βήμα η διασκεδαστική διαδικασία ... ούτε που θα το καταλάβετε... Καλή επιτυχία!!!!

Καθαρίζουμε τα κρεμμύδια και τα χαράζουμε κατά μήκος, έτσι ώστε η τομή να φτάνει σε βάθος μέχρι τη μέση του κρεμμυδιού.

Στη συνέχεια τα ζεματάμε γιά 4'-5' σε νερό που βράζει και τα βγάζουμε να στραγγίξουν.

Σε ένα ταψάκι ανακατεύουμε και ζυμώνουμε πολύ καλά τα υλικά της γέμισης με 3 κ.σ. ελαιόλαδο, αλάτι και πιπέρι.

Γεμίζουμε με το μείγμα ένα- ένα φύλλο κρεμμυδιού, τόσο ώστε να κλείνει το άνοιγμα και τα τοποθετούμε δίπλα -δίπλα κυκλικά, σε φαρδειά κατσαρόλα.

Τα περιχύνουμε με το υπόλοιπο ελαιόλαδο και τα σκεπάζουμε με νερό.

Τα αφήνουμε να βράσουν σε χαμηλή φωτιά γιά 40' περίπου.

Τα σερβίρουμε όπως είναι με λεμόνι ή με αβγολέμονο, χρησιμοποιώντας το ζουμί τους.

athinorama.gr

Νικολάε Γιόργκα Ρουμάνος συγγραφέας

Νικολάε Γιόργκα Ρουμάνος συγγραφέας

17 Ιανουαρίου 1871 (151 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Νικολάε Γιόργκα Ρουμάνος συγγραφέας

Ο Νικολάε Γιόργκα (17 Ιανουαρίου 1871 - 27 Νοεμβρίου 1940) είναι ένας από τους γνωστότερους Ρουμάνους ιστορικούς του 20ου αιώνα ενώ διετέλεσε και πρωθυπουργός της χώρας του.

Ζωή

Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1871 στο Μποτοσάνι της Μολδαβίας. Από μικρή ηλικία θα δείξει την μελλοντική του εξέλιξη: στην τρίτη τάξη του δημοτικού σχολείου στο Μποτοσάνι παραδίδει ένα μαθήμα ιστορίας, ενώ 14 ετών δημοσιεύει το πρώτο του άρθρο σε τοπική εφημερίδα. Το Σεπτέμβριου του 1888 εγγράφεται στη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου του Ιασίου στο φιλολογικό τμήμα.

Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του επόμενου έτους δίνει όλεςτις εξετάσεις των ετών Α΄έως Γ΄, ενώ το Δεκέμβριο του ίδιου έτους η διπλωματική του εργασία που αφορούσε στην ελληνική λογοτεχνία αξιολογείται με magna cum laude.

To Μάρτιο του 1890 δίνει την πρώτη του διάλεξη, με τίτλο «Η ηθική στην τέχνη». Την ίδια χρονιά του δίνεται μια υποτροφία για σπουδές στη Γαλλία και στη Γερμανία : παρακολουθεί μαθήματα στην École Pratique des Hautes Études στο τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας. Ως θέμα της διπλωματικής του εργασίας διάλεξε τη Λατινική ποίηση στη Νέα Ιταλία του Sannazar και Vida.

To 1893 βρέθηκε στο Βερολίνο και στη Λειψία,όπου υπέβαλε με επιτυχία τη διδακτορική του διατριβή με θέμα, Thomas III, Marquis de Saluces. Études Historiques. Δυο χρόνια αργότερα διορίστηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου μέχρι το 1940. Τέλειος γνώστης των κλασικών γλωσσών, μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά, ιταλικά, ολλανδικά, νορβηγικά.

Ο πολιτικός Νικολάε Γιόργκα

Στις 28 Μαΐου 1907 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής. Το 1910 ίδρυσε δικό του κόμμα: το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα. Υπήρξε πρόεδρος της Βουλής στα τέλη του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου, πολλές φορές υπουργός,ενώ μεταξύ 1931 και 1932 διετέλσε πρωθυπουργός. Η δημοκρατική του στάση προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των λεγεωναρίων της Σιδηράς Φρουράς. Θα τον δολοφονήσουν τη νύχτα της 27ης προς 28ης Νοεμβρίου 1940.


Συγγραφικό έργο

Η εργογραφία του Γιόργκα είναι κολοσιαία: μεταξύ 1884 και 1940 εξέδωσε 1.400 τίτλους βιβλίων και συλλογές εγγράφων, καθώς και άρθρα σε 700 πειοδικά, ρουμανικά και ξένα, θεατρικά έργα, ποιήματα, προσωπογραφίες, περιγραφές ταξιδιών, σκέψεις, αναπολήσεις, πολιτικούς λόγους, εκδόσις συγγραφέων, προλόγους, που αριθμούν περίπου 20.000 λήμματα. Από θεματική άποψη καλύπτει τα εξής θέματα: παγκόσμια ιστορία, ιστορία των Ρουμάνων, βοηθήματα της ιστορίας, λογοτεχνία, εθνογραφία, λαογραφία, ιστορία της τέχνης, ιστορία της λογοτεχνίας, πολιτικοί λόγοι. συνέχεια στη βικιπαίδεια

Να είσαι ο εαυτός σου

 

Πρέπει να κάνεις αυτό που σου γεμίζει την ψυχή μου έλεγε η γιαγιά μου , Νόμιζα ότι το έλεγε μόνο επειδή μου είχε αδυναμία. Τελικά το ίδιο μάς λέει και η σύγχρονη ψυχαναλυτική επιστήμη.

Πρέπει να είσαι ο εαυτός σου για να βρεις την επιθυμία της καρδιάς σου

Αν δεν μπορείς να βρεις την επιθυμία της καρδιάς σου, τότε ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή δεν μπορείς να βρεις τον εαυτό σου. Σκέψου μήπως η ικανότητά σου να αντιλαμβάνεσαι τις ανάγκες σου αποδυναμώνεται από την κατάθλιψη, την εξάρτηση ή την εξάντληση.

 Αν υποψιάζεσαι ότι αυτό μπορεί να ισχύει για σένα (όσο κι αν δε θέλεις να το παραδεχτείς), τότε κάνε επιθυμία της καρδιάς σου να εντοπίσεις τα προβλήματα και να αναζητήσεις τις κατάλληλες, τις γεμάτες αγάπη για τον εαυτό σου λύσεις. 

Αυτές οι λύσεις μπορεί να περιλαμβάνουν ένα ιατρικό τσεκ απ, ψυχολογική βοήθεια ή την συμμετοχή σου σε κάποια ομάδα απεξάρτησης.

Σκεντέρμπεης Αλβανός ηγέτης

Σκεντέρμπεης Αλβανός ηγέτης

 

17 Ιανουαρίου 1468 (554 χρόνια πριν) πέθανε:

Σκεντέρμπεης Αλβανός ηγέτης

Ο Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης (αλβανικά: Gjergj Kastrioti Skënderbeu, 1404 ή 1405 - 17 Ιανουαρίου 1468), ήταν Αλβανός άρχοντας και στρατιωτικός, ενώ κατά άλλες εκδοχές, η καταγωγή του θεωρείται σερβοαλβανοελληνική, σλαβονική ή σερβική Αντιστάθηκε για χρόνια στην εισβολή των Οθωμανών και είναι ο εθνικός ήρωας της Αλβανίας. Είναι γνωστός στην αλβανική βιβλιογραφία ως Γκιέργκι Καστριότι.

Όνομα

Το όνομά του σε λατινικές πηγές της εποχής, και μάλιστα στη βιογραφία του από τον M. Barletti, συναντάται ως Georgius Castriotus ή Castrioti, και στις πρώτες μεταφράσεις της βιογραφίας τους σε ευρωπαϊκές γλώσσες ως George Castrioti με ελαφρές παραλλαγές. Στην αλβανική βιβλιογραφία αναφέρεται ως Gjergj Kastrioti Skënderbeu. Ο ίδιος σε επιστολές του προς τη Δύση υπέγραφε ως Georgius Castriotus ή Castrioto (π.χ. σε επιστολές προς τον πρίγκηπα του Τάραντα Ι. Ντε Ορσίνι κ.ά.). Οι βυζαντινοί συγγραφείς της εποχής που τον αναφέρουν είναι ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, ο Μιχαήλ Κριτόβουλος και ο Γεώργιος Σφραντζής. Ο Χαλκοκονδύλης τον αναφέρει ως "υιό του Ιωάννου Καστριώτη" και "Σκενδέρη".

Το 1450 σε επιστολή του προς τη Ραγούσα, σε σλαβική γλώσσα, υπογράφει ως "Скедерь бегь" (Σκεντέρ μπεγκ) και το 1459 ως "Скендьрь бегь" (Σκεντέρ μπεγκ).

Σημειώνεται ότι το προσωνύμιο "Σκεντέρμπεης" (Iskender-bey) δόθηκε από τους Τούρκους όχι μόνο στον Γ. Καστριώτη αλλά και στον Στέφανο (ή Μαξίμ) Τσερνόγεβιτς (Crnojevic), γιο του πρίγκηπα του Μαυροβουνίου Γεωργίου και σύζυγο της αδελφής του Γ. Καστριώτη, Μάρας.
Βιογραφία

Ο Καστριώτης ήταν γιος του Γκιόν Καστριότι (αλβανικά: Gjon Kastrioti / Γκιόν Καστριότι), που κατά ορισμένους ήταν Έλληνας, ή κατά άλλη άποψη γκέγκικης καταγωγής] τιμαριούχου της Βόρειας Αλβανίας και της Βοϊσαβής (Vojsava / Βοϊσάβα), από τη σημαντική σερβική αρχοντική οικογένεια των Μπράνκοβιτς. Κατ' άλλη άποψη ο Γεώργιος Καστριώτης καταγόταν από οικογένεια σλαβονική που συνδεόταν με γάμο με τον αλβανικό οίκο Θόπια. Για τον τόπο γέννησης του Σκεντέρμπεη έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες. Κάποιες πηγές τον τοποθετούν στην Κρούγια (Krujë). Ωστόσο, κατά τον Αλβανό ιστορικό Κρίστο Φρασέρι (Kristo Frashëri), οι σημαντικότεροι βιογράφοι του τείνουν να τον τοποθετούν στον οικισμό Sinë, ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή του σημερινού νομού Δίβρης (Dibër) της Αλβανίας και αποτελούσε τιμάριο του πατέρα του.

Ο Γ. Καστριώτης αρχικά ήταν Χριστιανός, και κατά την άποψη του Όλιβερ Σμιτ μάλλον ορθόδοξος παρά καθολικός.. Επί της ουσίας αν και γεννήθηκε χριστιανός ορθόδοξος, εξισλαμίστηκε και μεταγενέστερα ασπάστηκε κρυφά τον μπεκτασισμό. Επιστρέφοντας στην Αλβανία μεταστράφηκε σε καθολικό. Οι διανοούμενοι συμφωνούν στο ότι ο ζήλος του για τη διάσωση του αλβανικού έθνους υπερέβαλε την πίστη του σε οποιοδήποτε θρήσκευμα . Ο αγώνας του ενάντια στους Οθωμανούς έγινε ιδιαίτερα σημαντικός για τους Αλβανούς, καθώς ενίσχυσε την αλληλεγγύη τους, έκανε πιο συνειδητή την ταυτότητά τους και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης στον αγώνα τους για εθνική ενότητα, ελευθερία και ανεξαρτησία. 

Ο αντιοθωμανικός πόλεμος του Σκεντέρμπεη αποδείχθηκε επιτυχημένος συνδυασμός εθνικών και θρησκευτικών στοιχείων εξαιτίας της υποστήριξης του Πάπα αφενός, αφετέρου εξαιτίας της χριστιανικής θρησκευτικής συνείδησης των Αλβανών. Οι Αλβανοί ανήκαν τόσο στην Ορθοδοξία, όσο και στον Καθολικισμό, και ως εκ τούτου ο Σκεντέρμπεης ελίχθηκε με επιτυχία όσον αφορά στη θρησκευτική πλευρά του ζητήματος, ξεπερνώντας τις διαφορές μεταξύ των Καθολικών και των Ορθοδόξων, διατηρώντας έτσι την εσωτερική ενότητα και αποδίδοντας παράλληλα στον πόλεμο και εθνικό χαρακτήρα.

Για τους διανοούμενους του Αλβανικού εθνικισμού ο Καστριώτης ήταν γνήσιος Αλβανός που ένωσε τους Αλβανούς πρίγκηπες σε μια συνομοσπονδία και πολέμησε κατά των Οθωμανών για χάρη του έθνους του και του λαού του. Ο Shinisi Rama ωστόσο, αναφέρει πως δεν υπήρχε αλβανικό έθνος τον 15ο αιώνα, ενώ έννοια του "λαού του" δεν συμπίπτει απαραίτητα με τη σύγχρονη εθνικιστική έννοια του λαού.

Το 1423, ο Καστριώτης δόθηκε ως όμηρος στους Οθωμανούς Τούρκους, εξισλαμίστηκε και μορφώθηκε στο Εντιρνέ (Αδριανούπολη). Του δόθηκε, από τον σουλτάνο Μουράτ Β' το όνομα Ισκεντέρ, από τον Μ. Αλέξανδρο, και το αξίωμα του μπέη (απ' όπου και το δεύτερο συνθετικό του ονόματος Σκεντέρμπεης).. Κατά την ήττα των Οθωμανών στη Νις της Σερβίας το 1443, ο Σκεντέρμπεης εγκατέλειψε τους Τούρκους και επέστρεψε στην Αλβανία την οποία κατά μεγάλο μέρος είχαν καταλάβει οι Τούρκοι. Οι συνθήκες υπό τις οποίες ο Καστριώτης έφυγε από την υπηρεσία των Οθωμανών δεν είναι απόλυτα γνωστές. 

Ο Αλβανός ιστορικός A. Buda κλίνει υπέρ της θεωρίας ότι ο Σκεντέρμπεης εστάλη στην Αλβανία από τον σουλτάνο μετά τον θάνατο του Ιωάννη Καστριώτη για να διαδεχθεί το πατρικό τιμάριο αλλά, ενθαρρυμένος από την ήττα των Τούρκων στη Νις, επαναστάτησε εναντίον τους. Κατά άλλη άποψη, ο Σκεντέρμπεης αφέθηκε να φύγει χάρη στην επιρροή της Μάρας Μπράνκοβιτς, αδελφής της μητέρας του Σκεντέρμπεη και συζύγου του σουλτάνου. Έγινε χριστιανός, διεκδίκησε την οικογενειακή του περιουσία, κυρίευσε το ισχυρότατο κάστρο της Κρούγια Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, ο Σκεντέρμπεης τέθηκε επικεφαλής συνομοσπονδίας Αλβανών πριγκίπων το 1444 και απελευθέρωσε την πατρίδα του από την τουρκική κατοχή, η οποία είχε ολοκληρωθεί μόλις το 1430. 

Κατά τον Ό. Σμιτ, ο Σκεντέρμπεης κατάφερε να ξεσηκώσει μόνο τους ορεσίβιους της Αλβανίας, ανεξαρτήτως γλώσσας, ενώ οι μεγάλες πόλεις δεν τον ακολούθησαν γιατί ήταν ικανοποιημένες από την τάξη που επικρατούσε υπό τη βενετική ή οθωμανική διοίκηση. Έτσι, ο Σκεντέρμπεης κατάφερε να ελέγξει μόνο την ύπαιθρο και ορισμένα κάστρα ήσσονος σημασίας, ενώ και εκεί δεν κατάφερε να φέρει με το μέρος του σημαντικό μέρος του πληθυσμού. Κατά την εκδοχή αυτή, η περιοχή που έλεγχαν οι επαναστάτες του Σκεντέρμπεη ήταν μια σχετικά μικρή λωρίδα επικράτειας, χωρίς μείζονες αστικές περιοχές, γύρω από την Κρούγια, την κοιλάδα Ματ και τη Δίβρη, και στη νότιο-κεντρική Αλβανία την ενδοχώρα του Δυρραχίου και κατά μήκος του ποταμού Σκούμπι.

Κατά την περίοδο 1444–1466, απέκρουσε 13 τουρκικές εισβολές ενώ φέρεται ότι είχε αναγνωριστεί ως αρχηγός όλων των αλβανικών φυλών. Κατά τον Όλιβερ Σμιτ, ωστόσο, περί τη δεκαετία του 1450 η ηγεσία του είχε πρακτικά παύσει, όταν επιχείρησε να αναλάβει τη γενική αρχηγία των παλαιών μεγάλων φατριών οι οποίες και αντέδρασαν. Η λεγόμενη "Λίγκα του Λέτσε", που ήταν μόνο μια στρατιωτική συμμαχία και όχι πολιτική, διαλύθηκε την ίδια δεκαετία και ακόμη και συγγενείς του τον εγκατέλειψαν. Σταδιακά ο Σκεντέρμπεης αναζήτησε συμμαχίες αλλού. Για παράδειγμα, το 1451, ζήτησε τη συμμαχία του βασιλιά Αλφόνσου της Νάπολης.

 Άλλοι ιστορικοί επίσης θεωρούν ότι ο Σκεντέρμπεης δεν υπήρξε ηγέτης όλων των Αλβανών, καθώς η περιοχή του Κοσόβου και η νότια Αλβανία δε συμμετείχαν στους αγώνες του. Επίσης, ο Όλιβερ Σμιτ πιστεύει ότι τον ακολούθησαν όχι μόνο Αλβανοί αλλά και Σέρβοι, Έλληνες και Βλάχοι.Κατά τον ίδιο ιστορικό, ο Γ. Καστριώτης βρήκε στήριξη από αυτούς που βγήκαν χαμένοι από την οθωμανική διείσδυση, δηλ. τις παλιές μεγάλες οικογένειες που ήθελαν να επανακτήσουν τη γη τους, και τους ορεσίβιους που δεν ήθελαν να πληρώνουν φόρους ούτε να έχουν Οθωμανούς δικαστές. Παρόμοια άποψη διατυπώνεται από τον Τούρκο ιστορικό Ιναλτζίκ (Inalcik), ότι δηλαδή ο αγώνας του Σκεντέρμπεη σε μεγάλο βαθμό ήταν προϊόν του ανταγωνισμού μεταξύ του σουλτάνου και των μεγάλων τιμαριωτών στην Αλβανία κατά τον 15ο αι.

Οι επιτυχίες του τού έδωσαν ηρωική φήμη στη Δυτική Ευρώπη, δεν κατόρθωσε όμως να λάβει ανάλογη οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση, την οποία προσπάθησε να εξασφαλίσει επισκεπτόμενος τη Ρώμη και τη Νάπολη, τον χειμώνα του 1466-7. Εκεί εντυπωσίασε με το παρουσιαστικό του και την απλότητα των τρόπων του, χωρίς όμως να του προσφερθεί τελικά αξιόλογη βοήθεια. 

Το Μουσείο Σκεντέρμπεη στη Κρούγια της Αλβανίας

Το 1463 συμμάχησε με τη Βενετική Δημοκρατία ενώ υποστηρίχτηκε και από το Βασίλειο της Νάπολης και το Βατικανό, το οποίο του έδωσε τον τιμητικό τίτλο του στρατηγού της Αγίας Έδρας. Πέθανε το 1468, στο βενετοκρατούμενο Αλέσιο (σημ. Λέζα, αλβ. Lezhë). Επιτυχίες ανάλογες με τις δικές του δεν υπήρξαν μετά από τον θάνατό του. Το 1478, η Κρούγια, το προπύργιο του Καστριώτη, έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Μέχρι το 1506, ολόκληρη η περιοχή, η οποία σήμερα ανήκει στην Αλβανία, περιήλθε και πάλι στην κατοχή τους

Οι μακρόχρονοι αγώνες του έχουν μεγάλη σημασία για τους Αλβανούς και ο ίδιος αποτελεί σύμβολο των αγώνων τους για εθνική ενότητα και ανεξαρτησία.

Ο Σκεντέρμπεης ήταν πατέρας του Γκιόν Καστριότι του νεότερου. 

Ο Ισμαήλ Κανταρέ στο «Κάστρο» αναφέρεται στον Σκεντέρμπεη
 

Ο Γεώργιος Καστριώτης στην ιστοριογραφία
Παλαιότερες απόψεις

Μετά τον θάνατο του Σκεντέρμπεη, σχηματίστηκε ένας κύκλος θρύλων και παραδόσεων γύρω από το πρόσωπό του. Στην Ευρώπη κυκλοφορούσαν μυθιστορηματικές βιογραφίες του μέχρι και τον 17ο αι.

Οι βυζαντινοί χρονικογράφοι οι σύγχρονοι του Σκεντέρμπεη αναφέρουν πενιχρές πληροφορίες γι’ αυτόν, όπως είχε παρατηρήσει και ο Παπαρρηγόπουλος. Ο «Θρήνος της Κωνσταντινουπόλεως» δεν τον μνημονεύει καθόλου, παρ’ ό,τι αναφέρεται στην Αλβανία. Επίσης δεν τον αναφέρει ο Δούκας, ενώ οι Χαλκοκονδύλης, Φραντζής και Κριτόβουλος τον αναφέρουν ελάχιστα. 

Ο Σκεντέρμπεης αναφέρεται επίσης στον βίο του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Νήφωνος († 1508) τον οποίο συνέγραψε ο μαθητής του μοναχός Γαβριήλ. Η μορφή του Σκεντέρμπεη διατηρήθηκε επίσης σε λαϊκά τραγούδια και θρύλους των νότιων Σλάβων απ’ όπου άντλησαν στοιχεία μεταγενέστερες γραπτές σλαβικές πηγές

Όσον αφορά την εθνότητα του Σκεντέρμπεη, υπήρξαν κατά καιρούς διάφορες απόψεις στην ιστοριογραφία. Κατά τον σύγχρονό του, Μαρίνο Μπαρλέτι, ήταν «πρίγκηπας Ηπειρωτών» (Epirotarum Principis), ενώ Ηπειρώτη τον αποκαλεί και ο ο Γάλλος ιστορικός Paganel (1855). Ο Clement C. Moore, θεωρούσε τον 19ο αιώνα ότι ο πατέρας του (Ιωάννης) ήταν Έλλην Ηπειρώτης.
Νεότεροι ιστορικοί

Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα ήταν αντιληπτό ότι η τότε υπάρχουσα βιβλιογραφία για τον Σκεντέρμπεη ήταν ουσιαστικά αντιγραφές από τη βιογραφία που έγραψε ο Μπαρλέτι, ο οποίος επιχειρεί να εξιδανικεύει τον ήρωά του και να τον εξισώσει προς τα πρότυπα της κλασσικής αρχαιότητας (Γιοχάλας, σ. 12). Για να γραφεί μια αντικειμενική ιστορία θα έπρεπε να μελετηθεί αρχειακό υλικό. 

Ο Τσέχος ιστορικός C. Jireček το 1899 συνέλαβε την ιδέα ενός τέτοιου έργου το οποίο υλοποιήθηκε αργότερα από τον Σέρβο ιστορικό Jovan Radonić. Το υλικό που συγκέντρωσε ο Radonić εκδόθηκε το 1942 από την Σερβική Ακαδημία Επιστημών με τον τίτλο "Djuradj Kastriot Skanderbeg I Arbanija u XIV veku". Το έργο αποτέλεσε σταθμό στη μελέτη της μεσαιωνικής ιστορίας της Αλβανίας. Στο δεύτερο μέρος του έργου περιλαμβάνονται κείμενα σχετικά με τον Σκεντέρμπεη από πηγές βυζαντινές (Χαλκοκονδύλη, Σφραντζή, Κριτόβουλο), δυτικές, σερβικές και τουρκικές.

Περίπου την ίδια εποχή έκαναν έρευνα στα ιταλικά αρχεία οι Ιταλοί ιστορικοί G.M. Monti A. Cutolo, τα οποία δεν έλαβε έγκαιρα υπόψη ο Radonić λόγω του πολέμου. Πρόσθετο αρχειακό υλικό εντοπίστηκε αργότερα από τον Τούρκο ιστορικό H. Inalcik ο οποίος μεταξύ άλλων εντόπισε το όνομα του Ιωάννη Καστριώτη, πατέρα του Σκεντέρμπεη, σε κατάλογο χριστιανών τιμαριούχων της Αλβανίας του 1431/1432.

Το σημαντικό έργο του Radonić παρέμεινε άγνωστο στον Αλβανό κληρικό F.S. Noli που δημοσίευσε το 1947 μονογραφία περί του Σκεντέρμπεη. Ο ίδιος αγνοεί επίσης το έργο των Monti και Cutolo και άλλα σύγχρονα για την εποχή του έργα, όπως των Ρουμάνων Marinescu και Pall. Ο Noli στηρίζεται, μεταξύ άλλων, σε κείμενο ανωνύμου που ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε ο Ιταλός ιστορικός του 18ου αι. Giammaria Biemmi, το οποίο θεωρείται πλαστό. Ο βαλκανιολόγος Γ. Χρ. Σούλης θεωρεί ότι το έργο του Noli περιέχει ανακρίβειες και δεν θεωρείται αξιόλογη συμβολή στην σχετική ιστοριογραφία. Ο ίδιος, το 1958, διαπίστωνε ότι δεν είχε ακόμα γραφτεί ιστορία του Σκεντέρμπεη που να διαχωρίζει τον θρύλο από την πραγματικότητα.

Στη σύγχρονη (τέλη 20ου αι.) ακαδημαϊκή ιστοριογραφία εντάσσεται ο καθηγητής Όλιβερ Σμιτ. Η μετάφραση του βιβλίου του στην αλβανική γλώσσα προκάλεσε έντονες συζητήσεις στην Αλβανία, καθώς θεωρήθηκε ότι αμφισβητεί την αλβανική καταγωγή του Καστριώτη. Στο βιβλίο του "Σκεντέρμπεης, ο νέος Αλέξανδρος των Βαλκανίων", ο Σμίτ αναφέρει ότι κατ' αυτόν το εθνώνυμο "Αλβανός", όπου αυτό συναντάται σε μεσαιωνικές πηγές, έχει μία από τις εξής σημασίες: α) Κάποιος που ομιλεί την Αλβανική γλώσσα, β) κάποιος που κατάγεται από τη γεωγραφική περιοχή της Αλβανίας ανεξαρτήτως της γλώσσας που ομιλεί, και γ) άνθρωπος των βουνών και της υπαίθρου.

Παραμένει το ενδιαφέρον για την Αλβανική ή Ελληνική προέλευση του Καστριώτη καθώς και για την κοινωνική ή εθνική σημασία του αγώνα του. Μερικοί σύγχρονοι συγγραφείς θεωρούν ότι ο πατέρας του ήταν Έλληνας, όπως και η σύζυγός του. Κατά τον Κορδάτο, ήταν Αλβανός στην καταγωγή αλλά κοινωνικοποιήθηκε ως Έλληνας. Κατά τον Ο. Σμίτ, το γεγονός ότι ο Καστριώτης μνημονεύεται σε εθνικό επίπεδο επί μερικούς αιώνες στα Βαλκάνια, οφείλεται σε λανθασμένη αντίληψη.

συνέχεια στη βικιπαίδεια.

Πώς βλάπτουμε το μέλλον της κόρης μας

προσέξτε το μέλλον της

  
Συχνά η αγάπη των γονιών εκφράζεται με λάθος τρόπους. Το αποτέλεσμα είναι να κάνουν περισσότερο κακό τους παρά καλό. Στο τέλος όταν βλέπουν τα αποτελέσματα είναι πλέον αργά. Γι αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή . 

Πάνω απ όλα ο κύριος στόχος είναι το παιδί που διαμορφώνεται μεγαλώνοντας να είναι πρωτίστως καλά ψυχικά και ευτυχισμένο σε κάθε βήμα της ανάπτυξής του και έπειτα όλα τα υπόλοιπα  

Στο παρακάτω άρθρο βλέπουμε το θέμα απο κάθε πλευρά για το καλλίτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Πώς βλάπτουμε το μέλλον της κόρης μας
(χωρίς να το καταλαβαίνουμε)

Κάποια μέρα θα θέλετε η κόρη σας, η ανιψιά σας ή η κόρη της καλύτερής σας φίλης να μεγαλώσει και να έχει την δυνατότητα να γίνει ό,τι ονειρεύεται: χειρουργός, δικηγόρος, συγγραφέας, πυροσβέστης, χρυσή Ολυμπιονίκης ή Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Και σίγουρα θέλετε, για όποιο από τα παραπάνω, να αμείβεται για τον ίδιο ακριβώς χρόνο τα ίδια ακριβώς χρήματα με τα οποία αμείβονται οι άνδρες συνάδελφοί της.

Παρόλο, όμως, που η ίση αμοιβή συζητιέται πολύ τελευταία, οι έρευνες δείχνουν πως δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί πλήρως το γιατί οι γυναίκες δεν βγάζουν όσα χρήματα βγάζουν οι άνδρες στην ίδια θέση εργασίας. Κάποιοι λένε ότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν διαπραγματεύονται αρκετά. Κάποιοι λένε ότι συμβαίνει επειδή οι διαπραγματεύσεις των γυναικών απορρίπτονται ή κρίνονται ως υπερβολικά επιθετικές. Άλλοι πιστεύουν ότι γίνεται επειδή οι γυναίκες έχουν την τάση να φορτώνονται όλα τα οικογενειακά βάρη. Ίσως όλα αυτά να είναι αλήθεια. Αλλά ίσως -λέμε ίσως- να έχει να κάνει και με τα ιδανικά που μας έχουν εμφυσήσει από την μικρή μας ηλικία.

Απόδειξη ότι αυτά που λένε (και κάνουν) οι γονείς έχουν σημασία 

Νέα έρευνα έδειξε πόσο εύκολο είναι να πείσεις τα παιδιά να πιστέψουν ότι δεν κάνουν κάτι καλά. Περιληπτικά, η μελέτη επεδίωξε να αποδείξει ότι τα παιδιά εύκολα υιοθετούν κοινωνικές απόψεις σχετικά με το φύλο τους, οι οποίες στην συνέχεια μπορούν να επηρεάσουν τις επιδόσεις τους στην πραγματική ζωή. Για παράδειγμα, το να λες σε ένα αγόρι ότι είναι προορισμένο να είναι καλό στα μαθηματικά επειδή είναι αγόρι, λειτουργεί ως παρότρυνση στο να μην προσπαθεί ιδιαίτερα, ενώ το να λες σε ένα κορίτσι ότι τα κορίτσια δεν είναι καλά στα μαθηματικά μπορεί να το κάνει να πιστέψει ότι πραγματικά είναι κακή στα μαθηματικά και να προκαλέσει κακές επιδόσεις, ακριβώς γι’αυτόν τον λόγο.

Όπως είχαν προβλέψει οι επιστήμονες, τα δύο πειράματα της μελέτης έδειξαν ότι η απόδοση παιδιών ηλικίας από 4 έως 7 ετών χειροτέρεψε όταν τους είπαν ότι μία άλλη ομάδα παιδιών είχε καλύτερα αποτελέσματα στο ίδιο «πρόβλημα».

Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε στο πώς να μεγαλώνουμε κορίτσια που θα φτάσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους.

 Μία απότομη στροφή μάθησης 

Τα παιδιά ξεκινούν να αντιλαμβάνονται τις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα στην ηλικία των 30 μηνών και αρχίζουν να αναπτύσσουν κοινωνικές προκαταλήψεις -μεταξύ των οποίων και προκαταλήψεις που έχουν να κάνουν με τα δύο φύλα- στην προσχολική ηλικία. Η ψυχολογία «εμείς-αντί-αυτών» κορυφώνεται μεταξύ 5 και 7 ετών και μετά σταδιακά φθίνει.

Ως γονείς ποτέ δεν θα πούμε στις κόρες μας ότι υπάρχουν «δουλειές για γυναίκες» ή ότι το κλειδί της ευτυχίας και της καταξίωσης είναι ο γάμος (φυσικά, δε μπορούμε να αποκλείσουμε τα μηνύματα που μπορεί να δέχονται από το ευρύτερο περιβάλλον όταν δεν είμαστε εκεί). Υπάρχουν, όμως, και άλλες οδοί μέσω των οποίων τα κορίτσια παίρνουν μαθήματα ζωής από εμάς που θα τις κάνουν να αποφύγουν «προκλήσεις» όπως η τριγωνομετρία και η μηχανολογία, να δεχτούν τον χαμηλότερο δυνατό μισθό που θα τους προσφερθεί αφού πάρουν πτυχίο, και να πάθουν υπερκόπωση πριν από τα 30.

Η Anea Bogue, σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης και life coach, εξηγεί ποιες είναι αυτές οι οδοί, ποια είναι δηλαδή τα λάθη κάνουν οι γονείς και σαμποτάρουν την ισότιμη εξέλιξη των κοριτσιών τους.

Της μαθαίνουμε να είναι ευγενική και ήσυχη 

Υπάρχει μία λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο «έχω καλούς τρόπους» και «γίνομαι χαλί να με πατήσουν» και φαίνεται πως συχνά τα κορίτσια σπρώχνονται προς την δεύτερη επιλογή. Σύμφωνα με την Bogue, τα κορίτσια οφείλουν σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα να είναι ευγενικά, να αποφεύγουν τους καβγάδες, να μην ταράζουν τους άλλους και να μην προκαλούν το status quo, αν θέλουν να είναι αρεστά, θελκτικά και να γίνουν επιτυχημένες γυναίκες.

 Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της: Κάπως έτσι οι γυναίκες καταλήγουν να μην διαπραγματεύονται για υψηλότερο μισθό, προκειμένου να μην προσβάλλουν τον εργοδότη, ή δεν υψώνουν την φωνή τους όταν έτσι νιώθουν από φόβο να μην κακοχαρακτηριστούν.

 Πώς θα το αποφύγουμε: Όλοι θέλουμε παιδιά με καλούς τρόπους, αλλά και παιδιά που έχουν δικαίωμα και να διαφωνούν, να συζητούν και να διαπραγματεύονται –με σεβασμό, φυσικά. Παροτρύνετε, λοιπόν, την κόρη σας να σηκώνει το χέρι στην τάξη, να εκθέτει φωναχτά τη γνώμη της, και στην συνέχεια να είναι έτοιμη και πρόθυμη να την υπερασπιστεί.

Της αγοράζουμε «κοριτσίστικα» παιχνίδια 

Δίνοντάς της μόνο ροζ παιχνίδια για τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής της την κάνουμε να πιστεύει ότι το ροζ είναι το αγαπημένο της χρώμα, επειδή «αυτό αρέσει στα κορίτσια». Με τον ίδιο τρόπο, πιστεύουν οι επιστήμονες, μαθαίνουν τα παιδιά να προτιμούν συγκεκριμένα «φυλετικά» παιχνίδια, χωρίς απαραίτητα να είναι γενετικά προδιατεθειμένα για αυτά.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της: Μελέτη του 2009 βρήκε ότι το 31% των «κοριτσίστικων» παιχνιδιών έχουν να κάνουν με την εμφάνιση, π.χ. περιλαμβάνουν πλαστικό μακιγιάζ και φορέματα. Την ίδια στιγμή, παιχνίδια που προορίζονται για αγόρια παροτρύνουν τις ανακαλύψεις, τις αναζητήσεις, τον ανταγωνισμό, την κίνηση, την επίλυση προβλημάτων –ταλέντα που στον κόσμο των μεγάλων σχετίζονται με τις καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.

Πώς θα το αποφύγουμε: Με το να μην κατευθυνόμαστε αποκλειστικά στον διάδρομο με τις Barbie, στα καταστήματα παιχνιδιών, και με το να παρέχουμε στο παιδί μας παιχνίδια που παροτρύνουν τις επιστημονικές ανακαλύψεις, τον ανταγωνισμό, τις αναζητήσεις και τις επιλύσεις προβλημάτων.

Της λέμε ότι είναι όμορφη… αποκλείοντας όλα τα άλλα
Ναι είναι όμορφη, και όταν της φτιάχνουμε κοτσιδάκια μας έρχεται να την φάμε. Αλλά είναι, επίσης, πολύ καλή στις κατασκευές, στις χειροτεχνίες, τραγουδάει όμορφα και χορεύει εκπληκτικά.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της: Όπως λέει και η Bogue, ζούμε σε μία κοινωνία που δίνει τρομερή έμφαση στην εμφάνιση και -επειδή είναι αδύνατο να αποκλείσουμε την κόρη μας από κάθε μορφή ενημέρωσης και αλληλεπίδρασης στο σχολείο- είναι αναμενόμενο ότι σύντομα θα καταλάβει ότι η εμφάνιση μετράει. Ωστόσο, με το να τονίζουμε και να δείχνουμε θαυμασμό για τα υπόλοιπα θετικά στοιχεία της (ακαδημαϊκά, αθλητικά, μουσικά κ.λ.π.), θα την κάνουμε να καταλάβει ότι η αξία της δεν αρχίζει και τελειώνει μπροστά στον καθρέφτη.

 Πώς θα το αποφύγουμε: Συνοδεύοντας κάθε κομπλιμέντο μας για την εμφάνισή της, με δύο ακόμα κομπλιμέντα για χαρακτηριστικά της που δεν έχουν να κάνουν με την εμφάνιση.

Την κατηχούμε σαν «πριγκίπισσα»

 Οι περισσότερες πραγματικές πριγκίπισσες είναι στην πραγματικότητα ιδιαίτερα επιτυχημένες. Μιλούν αρκετές γλώσσες, έχουν εξαιρετικά διπλωματικά ταλέντα και έχουν αποφοιτήσει από καλά Πανεπιστήμια. Το κοριτσάκι σας, όμως, δεν το ξέρει αυτό κάθε φορά που την αποκαλείτε «πριγκίπισσα» και της αγοράζετε μπλουζάκι με στέμματα. Το μόνο που ξέρει είναι ότι οι πριγκίπισσες πρέπει να είναι όμορφες και καλές για να γοητεύσουν τον πρίγκιπα που θα έρθει να τις σώσει από τα προβλήματά τους.

 Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της: Η κουλτούρα των πριγκιπισσών παροτρύνει τα κορίτσια να είναι απελπισμένες δεσποινίδες με μοναδικό σκοπό να είναι όμορφες και να περιμένουν τον όμορφο πρίγκιπα να εμφανιστεί και να τις σώσει, για να πάρει αξία η ζωή τους. Λίγοι είναι οι γονείς που παροτρύνουν την ψυχολογία της «πριγκίπισσας-πολεμίστριας» (που είναι δυναμική, υπερασπίζεται με ηρωισμό τα δικαιώματά της και έχει τον έλεγχο της μοίρας της).

Πώς θα το αποφύγουμε: Είναι σχεδόν αδύνατο να αποφύγουμε εντελώς τους συσχετισμούς που η κοινωνία έχει δημιουργήσει μεταξύ κοριτσιών και πριγκιπισσών –και δεν χρειάζεται να το κάνουμε, αν έχουμε φροντίσει να περάσουμε τα σωστά μηνύματα. Αυτό που μπορούμε, λοιπόν, να κάνουν είναι να επανα-προσδιορίσουμε τι σημαίνει να είσαι πριγκίπισσα: Πηγαίνετε την κόρη σας να δει την παιδική ταινία Brave όταν έρθει τον Σεπτέμβριο στην Ελλάδα, στην οποία μία πριγκίπισσα αναλαμβάνει να σώσει μόνη της το βασίλειό της, χωρίς την βοήθεια κανενός άνδρα. Ή ξαναδείτε το Tangled, στο οποίο η πρωταγωνίστρια δεν χρειάζεται την βοήθεια κανενός πρίγκιπα και αδιαφορεί πλήρως όταν της κόβουν την υπέροχη, κατάξανθη κώμη της. Αν πάλι η κόρη σας έχει ήδη παθιαστεί με τις κλασικές πριγκιπικές ιστορίες, μπορείτε να της τονίσετε όλα αυτά που η κάθε ηρωίδα μπορεί να κάνει από μόνη της, π.χ. η Πεντάμορφη λατρεύει το διάβασμα, ενώ η Άριελ είναι καταπληκτική κολυμβήτρια…)

Παραχωρούμε στον μπαμπά τις «δύσκολες» δουλειές του σπιτιού

 Ίσως είναι πιο εύκολο να ανοίγει εκείνος το σφιχτό βαζάκι με την κάπαρη ή να φτιάχνει την πόρτα που τρίζει, όμως είναι βέβαιο πως αν βάζαμε λίγο το μυαλό μας να σκεφτεί θα μπορούσαμε και εμείς.

 Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της: Είναι σημαντικό οι γονείς να αμφισβητούν αυτές τις δουλειές που συνδέονται με στερεότυπα. Ειδικά αυτές που δείχνουν πως οι γυναίκες είναι πιο αδύναμες και ότι είναι καλύτερες στο να «φροντίζουν» και όχι στο να «κάνουν», να «φτιάχνουν» ή να «διορθώνουν».

 Πώς θα το αποφύγουμε: Δείξτε στην κόρη σας ότι μπορείτε να διαχειριστείτε σημαντικά οικονομικά ζητήματα, ότι μπορείτε να κουρέψετε το γκαζόν και να ανοίγετε βάζα (βάλτε το κάτω από ζεστό νερό και χτυπήστε το καπάκι στον πάγκο της κουζίνας). Επίσης, αποφύγετε να διανείμετε δουλειές βάση του φύλου, π.χ. ζητάτε από τον άνδρα σας ή τον γιο σας να πλύνει τα πιάτα ή να βάλει σκούπα στο σπίτι όταν χρειάζεται.

 Κριτικάρουμε το σώμα της ή/και το σώμα άλλων γυναικών 

Η υγιεινή διατροφή είναι σημαντική για κάθε μαμά και κάθε κόρη, αλλά δεν θα πρέπει να φτάνουμε στα όρια της κριτικής για να την επιβάλουμε.

 Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της: Μιλώντας μπροστά στην κόρη μας για την δίαιτά μας, λέγοντας ότι θέλουμε να χάσουμε κιλά ή κριτικάροντας τα ρούχα που επιλέγουν να φορέσουν κάποιες γυναίκες, παρά π.χ. τα πολλά κιλά τους, μεταφέρουμε το μήνυμα ότι το σώμα μιας γυναίκας πρέπει να έχει μία συγκεκριμένη μορφή για να είναι η γυναίκα αρεστή και επιτυχημένη.

Πώς θα το αποφύγουμε: Είναι σημαντικό για εμάς να βλέπουμε τον εαυτό μας με τον ίδιο τρόπο που και η κόρη μας θα βλέπει τον δικό της εαυτό. Μπορούμε, λοιπόν, να επιδείξουμε τι σημαίνει υγιεινή διατροφή: ισορροπημένα γεύματα, πλούσια σε θρεπτική αξία και ενέργεια. Καλό είναι να αποφεύγουμε να αγοράζουμε μόνο low-fat προϊόντα, επεξεργασμένες τροφές και να μην τρώμε προκειμένου να χάσουμε βάρος.
Forbes

Μπόμπι Φίσερ Αμερικανός σκακιστής

Μπόμπι Φίσερ Αμερικανός σκακιστής

 

17 Ιανουαρίου 2008 (14 χρόνια πριν) πέθανε:

Μπόμπι Φίσερ Αμερικανός σκακιστής

Ο Ρόμπερτ Τζέιμς "Μπόμπι" Φίσερ (Robert James "Bobby" Fischer, 9 Μαρτίου 1943 - 17 Ιανουαρίου 2008) ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι, ο μοναδικός Αμερικανός που κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της FIDE.  Έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής την 1 Σεπτεμβρίου 1972 και έχασε τον τίτλο στις 3 Απριλίου 1975, όταν αρνήθηκε να τον υπερασπιστεί απέναντι στον Σοβιετικό Ανατόλι Κάρποφ, επειδή η σκακιστική ομοσπονδία απέρριψε τις καινοτομίες που ζητούσε για τη διοργάνωση.

Ο Γκάρι Κασπάροφ έγραψε ότι από όλους τους παγκόσμιους πρωταθλητές στο σκάκι, το χάσμα μεταξύ του Φίσερ και των συγχρόνων του ήταν το μεγαλύτερο στην ιστορία. Ήταν επίσης διάσημος για την εκκεντρικότητά του, την αντισυμβατική του συμπεριφορά και τις αντισημιτικές πολιτικές του απόψεις. Παρά την παρατεταμένη απουσία του από το αγωνιστικό σκάκι, ή ίσως εξ αιτίας αυτής, ο Φίσερ βρισκόταν μέχρι τον θάνατό του ακόμα μεταξύ των καλύτερων σκακιστών στον κόσμο.

Στα 13 του ο Φίσερ κέρδισε ένα βραβείο ευφυΐας για ένα παιχνίδι το οποίο ο Hans Kmoch χαρακτήρισε ως Παιχνίδι του Αιώνα. Ξεκινώντας σε ηλικία 14 ετών, ο Φίσερ έπαιξε σε οκτώ παγκόσμια πρωταθλήματα, κερδίζοντας κάθε ένα με τουλάχιστον ένα περιθώριο ενός-σημείου. Στην ηλικία των 15, ο Φίσερ έγινε ο νεότερος γκρανμαίτρ μέχρι εκείνη τη στιγμή και ο νεότερος υποψήφιος για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Στα 20 κέρδισε το Πρωτάθλημα των Η.Π.Α. 1963-64 με 11/11, το καλύτερο αποτέλεσμα στην ιστορία του τουρνουά. Ο Φίσερ σημείωσε 60 αξιοσημείωτα παιχνίδια (1969) και παραμένει ένα σεβαστό έργο στην σκακιστική βιβλιογραφία.

Το 1970, ο Φίσερ κυριαρχεί στο σύγχρονο, με τη νίκη του το 1970 στο τουρνοά Ιντερζονάλ (Interzonal) με ένα διαφορά-ρεκόρ 3½ βαθμών, κερδίζοντας 20 συνεχόμενα παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένων δύο πρωτοφανών 6-0.

Τον Ιούλιο του 1971, ήταν πρώτος στην Διεθνή Σκακιστική Ομοσπονδία (FIDE) και ήταν για 54 μήνες στην πρώτη θέση. Το 1972, κατέλαβε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκάκι από τον Μπορίς Σπάσκι (Boris Spassky) της ΕΣΣΔ σε έναν αγώνα, που διεξήχθη στο Ρέικιαβικ, Ισλανδία, σε δημοσιότητα ως μια αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου η οποία προσέλκυσε περισσότερο παγκόσμιο ενδιαφέρον από οποιοδήποτε πρωτάθλημα σκάκι πριν ή μετά. περισσότερα στη βικιπαίδεια

"Γνωρίζω το σώμα μου μέσα από την Τέχνη" - εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

 

Το βιβλίο αυτό έχει στόχο να δώσει στους παιδαγωγούς της προσχολικής και πρωτοσχολικής εκπαίδευσης ιδέες για την ανάπτυξη σχεδίων εργασίας που αφορούν είτε ολόκληρο το σώμα μας είτε τα μέρη του, με κύριο οδηγό την Τέχνη και συγκεκριμένα τη γλυπτική, τη ζωγραφική και τη φωτογραφία.

 Έχοντας ως ερέθισμα τα κυκλαδικά ειδώλια και έργα των Τζιακομέτι, Πικάσο, Βελάθκεθ, Μουνκ, Μοντριάν και άλλων καλλιτεχνών, τα παιδιά ανακαλύπτουν το σώμα τους και τα συναισθήματά τους μέσα από τεχνικές θεατρικού παιχνιδιού, ομαδικά παιχνίδια ρόλων, εικαστικές δράσεις και παιχνίδια μυθοπλασίας.

 Με αφορμή έργα Ελλήνων φωτογράφων και εικαστικών, όπως του Γιάννη Ψυχοπαίδη, του Νίκου Οικονομόπουλου, της Σιμόνης Ζαφειροπούλου, της Νέλλης Τραγουστή και του Δημήτρη Μυτά, τα παιδιά εστιάζουν στις λεπτομέρειες του ανθρώπινου σώματος και δημιουργούν πρωτότυπες κατασκευές.

 Οι δράσεις αφορούν παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας, μπορούν όμως εύστοχα να χρησιμοποιηθούν, με επιμέρους τροποποιήσεις, ως οδηγός για ομάδες μεγαλύτερων παιδιών, ακόμα και ενηλίκων. 

Είναι πολύ χρήσιμο και ενημερωτικό για την εκπαίδευση μικρών παιδιών βιβλίο που πρέπει να  προμηθευτεί όποιος έχει σχέση με αυτήν.  Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Κάρλο Ντόλτσι Ιταλός ζωγράφος

Κάρλο Ντόλτσι Ιταλός ζωγράφος

17 Ιανουαρίου 1686 (336 χρόνια πριν) πέθανε:

Κάρλο Ντόλτσι Ιταλός ζωγράφος

Ο Κάρλο (ή Καρλίνο) Ντόλτσι (Carlo Dolci, Φλωρεντία, 25 Μαΐου 1616] – Φλωρεντία, 17 Ιανουαρίου 1686) ήταν Ιταλός ζωγράφος της περιόδου μπαρόκ, που εργάσθηκε κυρίως στη Φλωρεντία.
Βιογραφία

Ο Ντόλτσι γεννήθηκε και πέθανε στη Φλωρεντία. Υπήρξε εγγονός ζωγράφου από την πλευρά της μητέρας του. Μαθητής του Jacopo Vignali, δεν ήταν ιδιαίτερα παραγωγικός. Λέγεται ότι το 1682, όταν είδε τον Τζιορντάνο, που είχε το παρατσούκλι "fa presto" («κάνε γρήγορα»), να ζωγραφίζει σε 5 ώρες περισσότερο από όσο αυτός θα ζωγράφιζε σε μήνες, περιέπεσε σε κατάθλιψη.

Ο Ντόλτσι γενικώς ζωγράφιζε μικρούς πίνακες, με μερικές εξαιρέσεις σε φυσικό μέγεθος. Η κόρη του, η Ανιέζε Ντόλτσι, επέδειξε μεγάλη ικανότητα στο να αντιγράφει τα έργα του πατέρα της.

Τα έργα του Ντόλτσι αναγνωρίζονται εύκολα από τις λεπτομέρειες στη σύνθεση. Η μεγαλοπρέπεια, ο έντονος χρωματισμός ή φωτεινότητα, και το δυναμικό συναίσθημα του μπολωνέζικου μπαρόκ είναι ξένα στον Ντόλτσι και στο φλωρεντινό μπαρόκ. Παραμένει στην παράδοση της «επίσημης» φλωρεντινής ζωγραφικής, και εμφανίζεται τυφλός ως προς τη νέα αισθητική, αλυσοδεμένος στη φλωρεντινή παράδοση που κρατά την κάθε ζωγραφισμένη μορφή κάτω από ένα μικροσκόπιο ακαδημαϊσμού[εκκρεμεί παραπομπή].

Ο Ντόλτσι ήταν πολύ γνωστός για την ευσέβειά του, και λέγεται ότι κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα κάθε χρόνο ζωγράφιζε μια μορφή του Χριστού με τον Ακάνθινο Στέφανο. Τα καλύτερα έργα του αφορούν θρησκευτικά θέματα, όπου ο πρωταγωνιστής δείχνει συχνά έντονα συναισθήματα. Η ομαδοποίηση των μορφών έχει κάποια έλλειψη αρμονίας, αλλά ο γενικός τόνος συμφωνεί με την ιδέα του πάθους που απεικονίζεται.

Ανάμεσα στα καλύτερα έργα του Ντόλτσι είναι ο «Άγιος Σεβαστιανός», οι «4 Ευαγγελιστές», η «Αγία Καικιλία», μία «Προσκύνηση των Μάγων» και το αριστούργημα «Ο `Άγιος Ανδρέας προσευχόμενος πριν τη σταύρωση του» (1646), στην γκαλερί του ανακτόρου Pitti. Το παλαιότερο γνωστό έργο του είναι η προσωπογραφία του Fra Ainolfo de' Bardi, που τη ζωγράφισε σε ηλικία 16 ετών. 

Περισσότερα στη βικιπαίδεια

 

ΛΟΓΓΟΥ «Δάφνις και Χλόη» απόσπασμα

ΛΟΓΓΟΥ «Δάφνις και Χλόη»

 

 

"Το φθινόπωρο είχε κιόλας προχωρήσει, κι όλος ο κόσμος στα υποστατικά ρίχτηκε στη δουλειά για τον τρύγο που σίμωνε. Ένας ετοίμαζε τα πατητήρια, άλλος καθάριζε πιθάρια, τρίτος έπλεκε κοφίνια' άλλοι πάλι φρόντιζαν να βρουν μικρά δρεπάνια για να κόψουν τα τσαμπιά, ή κατάλληλα λιθάρια για να λυώσουν τις ζουμερές ρώγες, ή ξερή λυγαριά ξεφλουδισμένη, να φέγγει τη νύχτα στη μεταφορά του μούστου.

 Παράτησαν λοιπόν κι ο Δάφνης κι η Χλόη τα γιδοπρόβατα και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον στις δουλειές. Εκείνος κουβαλούσε καλαθιές σταφύλια, τά'ριχνε στα πατητήρια, τα πατούσε κι έχυνε το κρασί στα πιθάρια' εκείνη ετοίμαζε φαγί για τους τρυγητές, τους έδινε παλιότερο κρασί να πιουν και τρυγούσε τα χαμηλότερα αμπέλια.[...]

 Όπως ήταν φυσικό σε γιορτή του Διονύσου και του νέου κρασιού, οι γυναίκες πού'χαν έρθει από γειτονικά υποστατικά να βοηθήσουν στον τρύγο έριχναν ματιές του Δάφνη, παινεύοντάς τον ότι έμοιαζε με το Διόνυσο στην ομορφιά. Μία μάλιστα, πιο τολμηρή τον φίλησε -μ'αποτέλεσμα ο Δάφνης να ερεθιστεί, αλλά η Χλόη να πειραχτεί.

 Οι άντρες πάλι πού'ταν στα πατητήρια, βλέποντας τη Χλόη, πηδούσαν μανιασμένοι σα Σάτυροι μπροστά σε Βάκχα και της φώναζαν διάφορα, πως τάχατες θέλουν να γίνουν πρόβατα για να τους βόσκει εκείνη' τούτο πάλι ευχαριστούσε τη Χλόη, αλλά στεναχωρούσε τον Δάφνη. 

Εύχονταν λοιπόν τα παιδιά να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα ο τρύγος για να γυρίσουν πίσω στα γνώριμα λημέρια τους κι αντί για τον παράφωνο θόρυβο ν'ακούνε τη φλογέρα ή το βέλασμα των κοπαδιών τους.

 Κι όταν ύστερα από λίγες μέρες τρυγήθηκαν τ'αμπέλια, μπήκε ο μούστος στα πιθάρια και δε χρειάζονταν πια τόσα πολλά χέρια στη δουελιά, οδήγησαν ξανά τα κοπάδια στον κάμπο και προσκύνησαν χαρούμενα τις Νύμφες, πηγαίνοντάς τους γι'αφιέρωμα αμπελόκλαδα με σταφύλια, τα πρώτα του τρύγου.[...]"

(Λόγγου, "Δάφνης και Χλόη", 4ος-5ος αι.π.Χ., σε απόδοση στη νεοελληνική του Ροδη Ρούφου)

Χριστόδουλος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος

Χριστόδουλος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος

Ίσως ο Μοναδικός που αγαπήθηκε απο τον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα απο την ελληνική νεολαία!

17 Ιανουαρίου 1939 (83 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Χριστόδουλος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος (κατά κόσμον Χρήστος Παρασκευαΐδης, Ξάνθη, 17 Ιανουαρίου 1939 - Αθήνα, 28 Ιανουαρίου 2008), ήταν Έλληνας θεολόγος και επίσκοπος που διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος την περίοδο 1998 - 2008.

Πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στην Ξάνθη στις 17 Ιανουαρίου 1939 και ήταν γιος του Κωνσταντίνου και της Βασιλικής Παρασκευαΐδη, προσφύγων. Η οικογένειά του καταγόταν από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης και εγκαταστάθηκε στην Ξάνθη μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης. Σε ηλικία 2 ετών, μετά την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1941, η οικογένειά του μετακόμισε για λόγους ασφαλείας στην Αθήν, όπου ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος έζησε μέχρι την ηλικία των 35 ετών. Μαθήτευσε στο δημοτικό σχολείο Κοραής και ακολούθως στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων με άριστη επίδοση.

Το 1957, σε ηλικία 18 ετών, ήταν ψάλτης στην Αγία Ζώνη Κυψέλης και εκεί συναντά τον τότε διάκονο Καλλίνικο Καρούσο (μετέπειτα Μητροπολίτη Πειραιώς), ο οποίος λειτουργούσε στον ίδιο ναό. Εκείνος του γνώρισε τον Αθανάσιο Λενή (μετέπειτα Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο). Το 1958 οι τρεις ίδρυσαν τη μοναστική αδελφότητα «Χρυσοπηγή» στο Παγκράτι. 

Εγκατάσταση και αποπομπή από τη Μονή Βαρλαάμ

Το 1961 εγκαταστάθηκε μαζί με τους Καλλίνικο Καρούσο και Αθανάσιο Λενή στη Μονή Βαρλαάμ των Μετεώρων, της οποίας ορίσθηκε ηγούμενος ο Καλλίνικος.

Εκάρη μοναχός στις 16 Μαΐου 1961 στη Μονή Βαρλαάμ και στις 17 Μαΐου 1961 χειροτονήθηκε διάκονος στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Τρικάλων.

Μετά από παραμονή δύο ετών στη μονή, οι τρεις κληρικοί επέστρεψαν στην Αθήνα λόγω διαμάχης που ξέσπασε μεταξύ αυτών και του επιχώριου Μητροπολίτη, Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου Ο Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών Διονύσιος, αποκάλυψε δημοσίως πως η Αδελφότητα διασπάθισε όλες τις οικονομίες της Μονής που ανέρχονταν σε ένα εκατομμύριο δραχμές. 

Ειδικά για τον Χριστόδουλο, ο Μητροπολίτης παραπονέθηκε ότι η συμπεριφορά του υπήρξε «αχαρακτήριστος προς Επίσκοπον κείραντα αυτόν μοναχόν και χειροτονήσαντα διάκονον» και αυτό «συνετέλεσεν εις την αυστηράν από μέρους μου παρατήρησιν υμών». Στην επιστολή αποπομπής ο Διονύσιος κατέληγε: «Έχετε, παιδιά μου, πέσει θύματα του πονηρού. Ηδικήσατε την Μονήν και τον εαυτόν σας μεγάλως. Θα έπρεπε να φανώ εναντίον σας αυστηρός. Όμως αποδίδων πάντα τα ανωτέρω εις απειρίαν, επιπολαιότητα και ενεργείας του Πονηρού, αφήνω εις τον Θεόν την υπόθεσιν».

 
Σπουδές και ιερατική πορεία

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, τότε γραμματέας της Ιεράς Συνόδου, αριστερά του μέσου της εικόνας, πίσω από τον Αντιβασιλέα Γ. Ζωιτάκη, ως εκπρόσωπος του τότε Αρχιεπισκόπου, στην τελετή παράδοσης του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, 1 Μαρτίου 1969.

Το 1962 έλαβε το πτυχίο της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με άριστα, και το 1967 αποφοιτά από τη Θεολογική σχολή του ιδίου πανεπιστημίου επίσης με άριστα. Παράλληλα σπούδασε Βυζαντινή Μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Το 1982 υπέβαλε τη διδακτορική του διατριβή στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με τίτλο «Ιστορική και Κανονική θεώρησις του Παλαιοημερολογητικού ζητήματος κατά τε την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι» και ονομάστηκε διδάκτωρ του Κανονικού Δικαίου με βαθμό άριστα.

 Ήταν πτυχιούχος της γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, και γνώστης της ιταλικής και γερμανικής γλώσσας. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Διδάκτωρ των πανεπιστημίων Κραϊόβας και Ιασίου το 2003 και Λατερανού το 2006.

Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1965, όταν τοποθετείται ως ιεροκήρυκας στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγίτσας) στο Παλαιό Φάληρο, όπου έμεινε για 9 χρόνια.

Πριν από την τοποθέτησή του στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγίτσας) στο Παλαιό Φάληρο, είχε τοποθετηθεί ως Αρχιμανδρίτης, για περίπου ένα έτος, στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στον Άγιο Δημήτριο (Μπραχάμι) αντικαθιστώντας τον πρεσβύτερο Παπα-Δημοσθένη.

Κατόπιν γραπτών εξετάσεων εισήχθη ως γραμματέας της Ιεράς Συνόδου επί αρχιεπισκοπίας Ιερωνύμου Α΄ και ακολούθως του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Στις 18 Ιανουαρίου 1973 ιδρύεται στο Καπανδρίτι το Συνοδικό Μοναστήρι της Παναγίας της Χρυσοπηγής, το οποίο υπαγόταν απ' ευθείας στην Ιερά Σύνοδο.

συνέχεια στη βικιπαίδεια

Σήμερα 17/1... Αντωνίου του Μεγάλου, Αγίου Θεοδοσίου του Μεγάλου ευσεβούς βασιλέως,

 

Αντωνίου του Μεγάλου, Αγίου Θεοδοσίου του Μεγάλου ευσεβούς βασιλέως, 

Νεομάρτυρος Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων

Χρόνια πολλά!!!!

Αντώνιος, Αντώνης, Τόνης, Νάκος, Αντώνας, Αντωνάκος, Αντωνάκης, 

Τόνυ, Αντωνία, Αντωνούλα, Τόνια
Θεοδόσιος, Θεοδόσης, 

Δόσιος, Δόσης 

 

φ.Μ.Κυμάκη για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-