Γιώργος Ιωάννου (λογοτέχνης)

Η ζωή τουΓεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη από γονείς Θρακιώτες πρόσφυγες. Μεγάλωσε στο κέντρο της πόλης και σπούδασε με λαμπρούς δασκάλους στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ (όπου υπηρέτησε για ένα διάστημα ως βοηθός στην έδρα της Αρχαίας Ιστορίας). Από το 1960 εργάστηκε ως φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση στην Αθήνα και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Από το 1962 και για δύο χρόνια δίδαξε στο Ελληνικό Γυμνάσιο στη Βεγγάζη της Λιβύης. Το 1974 ορίστηκε μέλος της Επιτροπής για τη συγκρότηση ανθολογίου κειμένων λογοτεχνίας για το Δημοτικό σχολείο, καθώς και για την ανανέωση των Νεοελληνικών Αναγνωσμάτων του Γυμνασίου. Υπήρξε σύμβουλος έκδοσης του σημαντικού περιοδικού Ελεύθερη γενιά (μηνιαίο περιοδικό για τις μαθητικές κοινότητες), που εξέδιδε το Υπουργείο Παιδείας. Πέθανε το 1985 στα 58 του χρόνια, από νοσοκομειακή λοίμωξη που επήλθε μετά από μια απλή επέμβαση στον προστάτη.

Καθαρισμός των πνευμόνων με λάδι μέντας

Καθαρισμός των πνευμόνων με λάδι μέντας (peppermint oil) απο τον Δρ Edward F.

Το έλαιο μέντας είναι ένα ευέλικτο αρωματικό έλαιο που χρησιμοποιείται ευρέως για διάφορες παθήσεις όπως δυσπεψία, πονοκέφαλο, μυϊκούς πόνους κ.α. Βρίσκεται στη τσίχλα, στα στοματικά διαλύματα και σε πολλά άλλα προϊόντα. Το έλαιο μέντας είναι ένα ισχυρό "καθαριστικό" που προέρχεται από το φυτό που είναι εγγενές στην Ευρώπη και ήταν δημοφιλές στους βοτανολόγους για αιώνες πριν από την τρέχουσα εκτίμηση από την επιστημονική και ιατρική κοινότητα.

Το έλαιο μέντας περιέχει βιταμίνες Α και C, λιπαρά οξέα, και μέταλλα. Αλλά το κύριο συστατικό του είναι η μενθόλη, η οποία παρέχει το περίφημο άρωμα μέντας και ψυχραντική αίσθηση. Το βιολογικό έλαιο μέντας έχει μεγάλο όφελος για τους πνεύμονες και το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα και τον καθαρισμό αυτού και άρα ευεργετεί τα άτομα που πάσχουν από ασθένειες που σχετίζονται με αυτά.

Μέντα για αναπνευστικές παθήσεις Η αποχρεμπτική δράση του αιθέριου ελαίου μπορεί να βοηθήσει στον καθαρισμό των συμπτωμάτων του ανώτερου αναπνευστικού και στην αποσυμφόρηση του που μπορεί να προέλθει από αλλεργίες, άσθμα, κρυολόγημα, γρίπη, βρογχίτιδα, και τα παρόμοια. Για το λόγο αυτό, είναι συχνά ένα συστατικό σε θεραπευτικές λοσιόν καθαρισμού των πνευμόνων που τρίβονται στο στήθος. Επιτρέπει στους ατμούς να εισπνέονται σχεδόν άμεσα διαμέσου των ρινικών διόδων ώστε να επιτυγχάνεται η αποσυμφόρηση Σε αντίθεση με συνταγογραφούμενα φάρμακα, ακόμη και ορισμένες θεραπείες OTC, το έλαιο μέντας δεν συσχετίζεται με υπνηλία ή άλλες συχνές ανεπιθύμητες παρενέργειες.

Μολονότι η εισπνοή απο έλαιο μέντας αποσπά συχνά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι η μέντα είναι υψηλή σε πολλά θρεπτικά συστατικά όπως φώσφορο, μαγνήσιο, κάλιο και ασβέστιο. Τα συστατικά αυτά είναι ευεργετικά για τα συστήματα μέσα στο σώμα μας. Η ασθένεια προέρχεται συχνά από την εισβολή των μικροβίων, τοξινών στο σώμα μας. Η παροχή ενός πλήρους φάσματος θρεπτικών βιοδιαθεσιμοτήτων είναι υψίστης σημασίας για να εξασφαλίσουμε οτι τα σώματα μας λειτουργούν με μέγιστη αρμονία και ότι είναι αρκετά ισχυρά για να παλέψουν τους εισβάλλοντες οργανισμούς.



Η έρευνα έδειξε ότι η μέντα μπορεί να ωφελήσει στην υγεία των πνευμόνων και τις αναπνευστικές παθήσεις.

Η συμπληρωματική και παραδοσιακή Ιατρική Μονάδα στο Τμήμα Οικογενειακής Ιατρικής στο Technion-Israel Institute of Technology στο Ισραήλ διερεύνησε κλινικά αποτελέσματα από αρωματικά αιθέρια έλαια σε ασθενείς με λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού. Σε 60 συμμετέχοντες στη μελέτη, χορηγήθηκε διάλυμα ψεκασμού των αρωματικών αιθέριων ελαίων, συμπεριλαμβανομένων ελαίου μέντας. Το συμπέρασμα ήταν ότι η εφαρμογή του ψεκασμού έφερε άμεση και σημαντική βελτίωση των συμπτωμάτων του ανώτερου αναπνευστικού.

Έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Γερμανίας Ulm Τμήματος Ωτορινολαρυγγολογίας διεξήγαγε μελέτη για να διαπιστωθεί η επίδραση εισπνοής μέντας και της μενθόλης στη ρινική απόφραξη και στη θερμοκρασία.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, αν και η εισπνοή με μενθόλη παράγει ένα αίσθημα δροσιάς, ερευνητές δεν κατάγραψαν οποιαδήποτε αλλαγή στη ρινική θερμοκρασία μετά την εισπνοή της. Η μενθόλη διεγείρει τους κρύους υποδοχείς και απλώς δίνει την αίσθηση. Ωστόσο, 16 από τους 18 συμμετέχοντες στη μελέτη ανέφεραν βελτίωση στη ρινική αναπνοή μετά από την εισπνοή μενθόλης.

Η κατάθλιψη θα είναι η πρώτη αιτία θανάτου στον κόσμο

 

 

 

 

 

 Η κατάθλιψη θα είναι η πρώτη αιτία θανάτου στον κόσμο

Η κατάθλιψη θα είναι η πρώτη αιτία θανάτου στον δυτικό αλλά και στον υπό ανάπτυξη κόσμο, σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ.

Αυτό το άρθρο απευθύνεται σε όποιον θέλει να μάθει περισσότερα για τα συμπτώματα της κατάθλιψης και να έχει τη δυνατότητα να κάνει καλύτερες επιλογές για τον εαυτό του ή για κάποιον δικό του.

Πώς μπορώ να ξέρω;

Όσον αφορά την κατάθλιψη, ένας στους τρεις ανθρώπους βιώνει έστω ένα καταθλιπτικό επεισόδιο μια φορά στη ζωή του. Αυτό σημαίνει ότι είναι σχεδόν αδύνατον κάποιος κοντινός σου άνθρωπος να μην βιώσει κατάθλιψη.

Οι περισσότεροι από εμάς ξέρουν πώς είναι κατά καιρούς να αισθάνεσαι τη διάθεσή σου πεσμένη. Όταν, όμως, αυτή η πεσμένη διάθεση συνεχίζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει και όταν αρχίζει να επηρεάζει αρνητικά την ζωή σου και να εισχωρεί συστηματικά με ζημιογόνο τρόπο στην καθημερινότητά σου, τότε ίσως είναι κατάθλιψη.

Η κατάθλιψη είναι μια ψυχολογική κατάσταση, που συχνά μπορεί να κρύβεται πίσω και από ένα πρόβλημα υγείας. Αυτό καμιά φορά μπορεί να προκαλεί σύγχυση, αφού π.χ. ένας χρόνιος πόνος μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη ή η κατάθλιψη μπορεί να προκαλέσει έναν χρόνιο πόνο. Άλλες φορές η κατάθλιψη μπορεί να κρύβεται πίσω από ψυχολογικές δυσκολίες όπως π.χ. άγχος, έμμονες ιδέες ή φοβίες.

Μερικά από τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της κατάθλιψης είναι τα παρακάτω:

-Καταθλιπτική διάθεση.
-Έλλειψη ενδιαφέροντος για τη ζωή ή για πράγματα που σου αρέσουν και που ευχαριστιέσαι συνήθως όταν τα κάνεις, όπως τα χόμπι σου.
-Μειωμένη αίσθηση ευχαρίστησης ή απόλαυσης από πράγματα ή δραστηριότητες που συνήθως είναι για εσένα ευχάριστα και απολαυστικά.
-Κούραση και αίσθηση κόπωσης, που δεν προέρχεται από δραστηριότητα.
-Μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης.
-Σκέψεις για αυτοκτονία.
-Αλλαγές στην όρεξη, υπερβολική ή πολύ λίγη κατανάλωση φαγητού, αυξομειώσεις βάρους.
-Αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου σου – υπερβολικές ή πολύ λίγες ώρες ύπνου απ΄ότι συνηθίζεις, διακοπές του ύπνου στη διάρκεια της νύχτας και δυσκολία στο να ξανακοιμηθείς.
-Εκνευρισμός και οξυθυμία ή απάθεια και πλαδαρότητα που μπορούν να εκφράζονται και σωματικά με πολύ έντονες ή πολύ αργές κινήσεις αντίστοιχα.
-Συνεχή προβλήματα ή ενοχλήσεις στο σώμα που δεν απομακρύνονται ακόμα και μετά την ανάλογη αντιμετώπιση ή θεραπεία.

Σημείωση! Σε παρακαλώ σημείωσε εδώ ότι η αναφορά στα παραπάνω συμπτώματα έχει ως σκοπό την πληροφόρησή σου και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μέσο διάγνωσης άλλου ή του εαυτού σου. Επειδή κάθε περίπτωση είναι μοναδική, αν θεωρείς ότι εσύ ή κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο παρουσιάζει κάποιες από τις παραπάνω συμπεριφορές να ζητήσεις τη γνώμη ή τη βοήθεια ενός έγκυρου ειδικού.

Τα περισσότερα είδη κατάθλιψης μπορούν να θεραπευτούν με σύγχρονες και αποτελεσματικές θεραπείες, όπως είναι ψυχολογικές θεραπείες (συμβουλευτική, ψυχοθεραπεία) ή/ και με τη βοήθεια φαρμάκων σε κάποιες περιπτώσεις.

Έρευνες δείχνουν ότι μερικοί από τους κύριους λόγους της αναποτελεσματικής θεραπείας της κατάθλιψης είναι ότι οι άνθρωποι που υποφέρουν από αυτήν:
-Δεν θεωρούν ότι αυτό που βιώνουν μπορεί να είναι κατάθλιψη.
-το γνωρίζουν αλλά πιστεύουν ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτό.
-σταματούν πολύ νωρίς την ψυχολογική ή φαρμακευτική θεραπεία τους κι έτσι αυξάνουν κατά πολύ τις πιθανότητες για υποτροπή- δηλ. τις πιθανότητες να αναβιώσουν κατάθλιψη.

Πώς μπορείς να βοηθήσεις;

Στους ανθρώπους που βιώνουν κατάθλιψη μπορεί να τους είναι δύσκολο να ομολογήσουν ότι έχουν πρόβλημα και ότι χρειάζονται βοήθεια. Δώσε προσοχή στην οικογένεια και τους φίλους σου. Αν ανησυχείς για κάποιον πρόσφερε του πολλές και κατάλληλες ευκαιρίες να σου μιλήσει. Προσκάλεσε αυτούς που φαίνονται να είναι απομονωμένοι σε ένα κοινωνικό γεγονός και συνέχισε να τους καλείς ακόμη κι αν αρνούνται.

Οι άνθρωποι που βιώνουν κατάθλιψη δεν έχουν τη διάθεση να βρεθούν με κόσμο ή αισθάνονται ότι δεν έχουν κάτι να προσφέρουν. Προσπάθησε να το καταλάβεις και να το αποδεχθείς αυτό και βοήθησε τους να βρουν τρόπους να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Ενημερώσου από έγκυρες πηγές για την κατάθλιψη και υπενθύμιζε τους ότι η κατάθλιψη θεραπεύεται. Ενθάρρυνε τους να ζητήσουν καλή επαγγελματική βοήθεια. Μην περιμένεις να γίνουν ‘ο παλιός τους εαυτός’ μέσα σε μια μέρα.
iatronet.gr

Το Πρωτόκολλο του Κιότο

Το Πρωτόκολλο του Κιότο αποτελεί έναν «οδικό χάρτη», στον οποίο περιλαμβάνονται τα απαραίτητα βήματα για τη μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος που προκαλείται λόγω της αύξησης των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Σύμφωνα με αυτό, τα κράτη που το έχουν συνυπογράψει δεσμεύονται να ελαττώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου την πρώτη περίοδο ανάληψης υποχρεώσεων (2008-2012) κατά ένα συγκεκριμένο στόχο σε σχέση με τις εκπομπές του 1990 (ή του 1995 για ορισμένα αέρια).

Αυτό επιχειρείται να γίνει με τον πιο οικονομικά αποδοτικό τρόπο, ώστε να μην επιβαρυνθεί η παγκόσμια οικονομία. Έτσι, το Πρωτόκολλο του Κιότο περιλαμβάνει τρεις ευέλικτους μηχανισμούς:

την εμπορία δικαιωμάτων εκπομπών,

την κοινή εφαρμογή, και

το μηχανισμό καθαρής ανάπτυξης.

Ο πρώτος μηχανισμός προβλέπει την αγοραπωλησία δικαιωμάτων εκπομπών μεταξύ των ενδιαφερόμενων μερών (όπως για παράδειγμα κράτη και υπόχρεες εγκαταστάσεις) κατά τη θεωρία των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, ενώ οι άλλοι δύο βασίζονται σε προγράμματα έργων (σε χώρες του Παραρτήματος Ι ο δεύτερος και σε χώρες εκτός του Παραρτήματος Ι ο τρίτος).

Θυμάρι και Θάλασσα

από mwsaiko.blogspot.com

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-
Γεωτρόπιο τεύχος 74

 

 

Κρέμα Λεμονιού

 

Περιγραφή Πλούσια κρέμα λεμονιού που χρησιμοποιείται σε κάθε είδους γλυκά (μιλφέιγ, κορμούς, παστες, τούρτες, ταρτάκια κ.τ.λ.)

 Τι χρειαζόμαστε:
 

Για την Lemon Curd:
2 αυγά
75 γρ. ζάχαρη άχνη
Ξύσμα από ένα λεμόνι
Χυμός από ένα λεμόνι
60 γρ. βούτυρο αγελάδος 

Για την κρέμα πατισερί:
350 γρ. φρέσκο γάλα
150 γρ. κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά
80 γρ. ζάχαρη
3 κρόκοι αυγών
1 αυγό
40 γρ. κορν φλάουερ
1 μπαστουνάκι βανίλια
200 γρ. κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε σαντυγί

Διαβάστε περισότερο: Κρέμα Λεμονιού  

Ιωάννης Παπάφης ή Παπαφής ή Παππαφής

Ο Ιωάννης Παπάφης ή Παπαφής ή Παππαφής (Θεσσαλονίκη, 1792 - Βαλέτα, 1886), υπήρξε Εθνικός Ευεργέτης.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, γόνος εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας του Νικόλαος Παπαφής ήταν έμπορος και η μητέρα του ανήκε στη γνωστή οικογένεια του Δημήτριου Αναστασιάδη. Αφού μορφώθηκε ικανοποιητικά, ασχολήθηκε με το εμπόριο μεταβαίνοντας στην Σμύρνη, κοντά στον πατέρα του. Έπειτα από δύο χρόνια παραμονής του στην πόλη, με τον ξαφνικό χαμό του πατέρα του (1810), θα αναζητήσει στήριγμα στον αδελφό της μητέρας του Ιωάννη Αναστάση, ο οποίος ζούσε στην Αλεξάνδρεια. Έτσι εργάστηκε για κάποιο διάστημα στο εμπορικό κατάστημα του θείου του,[1] αναπτύσσοντας τις ικανότητές, ενώ στη συνέχεια έφυγε στη Μάλτα, όπου δημιούργησε τις δικές του επιχειρήσεις. Εκεί ασχολήθηκε μεταξύ άλλων και με την τροφοδοσία του αγγλικού στόλου της Μεσογείου.[2]

Ο Ιωάννης Παπαφής παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του στη Μάλτα και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην πόλη Ραμπάτ. Πέθανε άτεκνος στις 16 Φεβρουαρίου 1886 σε ηλικία 94 ετών, έχοντας δημιουργήσει τεράστια περιουσία και λαμβάνοντας αρκετά δημόσια αξιώματα. Παράλληλα με τις εμπορικές του δραστηριότητες πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές προς την πατρίδα του αλλά και προς την Μάλτα.

Ηλίανθος - Ηλιοτρόπιο: θεραπευτικός, αλλά και μία ...

Ηλίανθος - Ηλιοτρόπιο: θεραπευτικός, αλλά και μία καλή επένδυση!

Η λατινική ονομασία του φυτού είναι Helianthus anuus (Ηλίανθος ο ετήσιος) και ανήκει στην οικογένεια των Συνθέτων. Το συναντούμε με τα ονόματα ηλιοτρόπιο, λιοτρόπι, λιοδρόμι, κολοκάσι, κονδυλόριζο, ηλιοστρόφι κ.α.
Ο ηλίανθος όταν δεν έχει ανθίσει ακόμη παρουσιάζει το φαινόμενο του ηλιοτροπισμού. Το ξημέρωμα οι δίσκοι των ηλίανθων είναι στραμμένοι προς την Ανατολή. Καθώς η μέρα προχωρά παρακολουθούν την πορεία του ήλιου προς την Δύση στρέφοντας τα κεφάλια προς το μέρος του. Όταν ο ήλιος δύσει το βράδυ, τα ηλιοτρόπια στρέφουν τα κεφάλια τους προς την ανατολή και πάλι. Όταν το φυτό ανοίξει τα μπουμπούκια του δεν παρουσιάζει πλέον το φαινόμενο αυτό.
Ο ήλιος καλλιεργείται για τους σπόρους του που τρώγονται ως πασατέμπος και για το έλαιο που εξάγεται από αυτούς. Βρώσιμα είναι και τα άνθη του φυτού τα οποία όμως έχουν πικρή γεύση και αν θέλουμε να τα φάμε ωμά καλύτερα να τα βάλουμε για μερικά δευτερόλεπτα σε ατμό για να φύγει η πικρίλα. Τα μπουμπούκια του φυτού όταν δεν έχουν ανοίξει τρώγονται όπως οι αγκινάρες.
Σε μερικές χώρες όπως η Κίνα, τα κεφάλια τρώγονται σαν σνακ αφού τα ψήσουν στο φούρνο (εδώ που τα λέμε για τους Κινέζους είδηση θα ήταν, τι δεν τρώνε και όχι αν τρώνε κάτι!).
Είναι φυτό ιθαγενές στην Κεντρική Αμερική αλλά ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη και αναπτύσσεται εύκολα.
Στη χώρα μας καλλιεργείται κύρια στην περιοχή του Έβρου. Είναι φυτό που αγαπούν οι μέλισσες και το μέλι που παράγεται σε μεγάλες ποσότητες από τα άνθη του ηλίανθου είναι ανοιχτόχρωμο. Η μέλισσες όμως πληρώνουν πολύ ακριβά την αγάπη τους για τους χυμούς του ηλίανθου, γιατί γρήγορα χάνουν το τρίχωμά τους, μαυρίζουν και τα σμήνη μειώνονται. Για τον λόγο αυτό, οι μελισσοκόμοι αφήνουν τα μελίσσια τους λίγο χρόνο κοντά στις καλλιέργειες αυτές και μετά τα απομακρύνουν σε άλλες περιοχές με γυρεοφόρες ανθοφορίες.

Συστατικά-χαρακτήρας:
Το άνθος περιέχει ένα φλαβονικό γλυκοσίδιο, την κουρσιμετρίνη, που συνοδεύεται από μία δεκάδα ακόμη χημικών ενώσεων μεταξύ των οποίων είναι η ιστιδίνη. Οι σπόροι περιέχουν έλαιο σε ποσοστό 25-40%, πρωτεΐνες, κυτταρίνη, τανίνη, λεκιθίνες, μεθειονίνη, ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο, κάλιο,φώσφορο, σελήνιο, ψευδάργυρο βιταμίνες A, B, C, Ε, Κ, νιασίνη κ.α.

Ιστορικά στοιχεία:
Ο ηλίανθος πήρε το όνομά του από τις λέξεις ήλιος και άνθος. Όπως υπολογίζεται το φυτό χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά γύρω στα 2.600 π.Χ. από τους ιθαγενείς της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Αυτοί μάζευαν τους μεγαλύτερους σπόρους του φυτού και τους ξαναφύτευαν και έτσι κατάφεραν να παράγουν μεγαλύτερους σπόρους από ότι είχε αρχικά το φυτό. Οι Ατζτέκοι του Μεξικού, οι Ίνκας του Περού και οι Οτόμοι λάτρευαν τις εικόνες του ηλίανθου που για αυτούς συμβόλιζαν τον Θεό Ήλιο. Οι πολεμιστές των ιθαγενών έπαιρναν μαζί τους ένα προσεκτικά δεμένο βώλο φτιαγμένο από σπόρους του φυτού για να τρώνε όταν είναι κουρασμένοι, ώστε να επανακάμπτουν γρήγορα.
Τον 16ο αιώνα ομοιώματα από χρυσάφι εμφανίστηκαν στην Ισπανία. Τότε ήταν η εποχή που το φυτό μεταφέρθηκε στην Ευρώπη, το 1514. Οι Ρώσοι όμως ήταν αυτοί που το καλλιέργησαν σε μεγάλη κλίμακα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κατάφεραν να ανεβάσουν την απόδοση σε έλαιο από 28% που ήταν στην Αμερική στο 50% περίπου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι αμερικανοί να επανεισάγουν το 1870 τους σπόρους από την Ρωσία και να καλλιεργήσουν και αυτοί στη συνέχεια την βελτιωμένη ποικιλία των Ρώσων. Σήμερα το φυτό καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο για φαγητό, λάδι, καύσιμο και ίνες.
Στη Ρωσία χρησιμοποιούσαν τους πολτοποιημένους βλαστούς και άνθη του φυτού σε βότκα για ένα σκεύασμα ενάντια στην ελονοσία. Το ίδιο σκεύασμα το χρησιμοποιούσαν για να αυξήσουν την εφίδρωση, ενάντια στον πυρετό.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Οι άψητοι σπόροι του φυτού είναι θρεπτικοί, έχουν λίγες θερμίδες και ηρεμούν το νευρικό σύστημα. Προστατεύουν από τον σχηματισμό πέτρας στα νεφρά και τη χολή. Βοηθούν τη λειτουργία του προστάτη και γενικά του πεπτικού, του ουροποιητικού και του αναπαραγωγικού συστήματος. Προλαμβάνουν και ανακουφίζουν από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και βελτιώνουν την όραση. Βοηθούν στην απόχρεμψη, στο βήχα, το κρυολόγημα και τις ασθένειες των βρόγχων. Το ηλιέλαιο που παράγεται με ψυχρή πίεση, αλλά όχι του εμπορίου, κατεβάζει τη χοληστερίνη και προστατεύει από την αρτηριοσκληρυνση.
Από τη δεύτερη έκθλιψη των σπόρων του φυτού, λαμβάνεται λάδι κατάλληλο για τη σαπωνοποιία, τη χρωματουργία, την επεξεργασία μάλλινων υφασμάτων κ.α. Η πίτα που μένει μετά την δεύτερη έκθλιψη χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή.

Παρασκευή και δοσολογία:
Τα άνθη παρασκευάζονται ως έγχυμα. Σε μια κουταλιά του φαγητού με θρυμματισμένα άνθη ρίχνουμε ένα ποτήρι βραστό νερό, το σκεπάζουμε για 15 λεπτά, σουρώνουμε και πίνουμε 2 φορές την ημέρα.

Ηλίανθος: Το φυτό που παράγει οικολογικά καύσιμα
Τα μυστικά της ενεργειακής καλλιέργειας που εγγυάται σίγουρο εισόδημα για όσους αγρότες την επιλέγουν. Ολοένα και περισσότεροι παραγωγοί στρέφονται στον «Ηelianthus».
Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (στοιχεία 2010), η παραγωγή του ηλιελαίου παρουσιάζει αυξητικές τάσεις τα τελευταία χρόνια, ξεπερνώντας παγκοσμίως τους 10 εκατομμύρια τόνους, ενώ η Ευρώπη αντιπροσωπεύει πάνω από το 60% της παγκόσμιας παραγωγής. Στην Ε.Ε., οι χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή ηλιελαίου, όπως επισημαίνεται στην εργασία του Γεωπονικού, είναι η Γαλλία, η Ισπανία και η Ρουμανία και ακολουθούν η Ολλανδία, η Ουγγαρία, η Ιταλία, η Γερμανία και η Βουλγαρία.
Χαρακτηριστικό της στροφής στον ηλίανθο που παρατηρείται στην Ελλάδα είναι το γεγονός ότι, κατά το 2010, στη Λάρισα η καλλιέργεια του φυτού ανήλθε στα 8.500 στρέμματα, έναντι 3.000 στρεμμάτων, καταγράφοντας αύξηση 80%. Μάλιστα, σύμφωνα με τη διεύθυνση αγροτικής ανάπτυξης της Λάρισας, εφέτος υπογράφηκαν 274 συμβάσεις για 8.284 στρέμματα, ενώ πέρυσι είχαν υπογραφεί 1 12 συμβάσεις για 3.280 στρέμματα.

Τι πρέπει να γνωρίζουν οι επίδοξοι καλλιεργητές;
Κατ΄ αρχάς ότι, εάν έχει προηγηθεί καλλιέργεια σιταριού, η απόδοση του φυτού θα είναι πολλαπλάσια. Λόγω του μεγάλου βάθους του ριζικού του συστήματος, επίσης, ο ηλίανθος εκμεταλλεύεται καλύτερα τα αποθέματα του νερού και, κατά συνέπεια, η παραγωγή μεγιστοποιείται.
Η φυτεία δεν θα πρέπει να ποτίζεται περισσότερες από τρεις με πέντε φορές σε διάστημα 4060 ημερών, ενώ το τελευταίο πότισμα θα πρέπει να πραγματοποιείται στα μέσα Ιουλίου, ώστε τα νερά να καταλήγουν στις αντλίες βαθέων φρεατίων (πο-μώνες) και το νερό να αξιοποιείται με τον καλύτερο τρόπο.
Το κόστος ανέρχεται από 30 έως 60 ευρώ το στρέμμα, αποτελεί συνάρτηση των εισροών και του ύψους του ενοικίου και δεν απαιτεί εργατικά έξοδα, όπως, επί παραδείγματι, η καλλιέργεια του βαμβακιού, για την οποία απαιτούνται εκτεταμένες σκαλιστικές ενέργειες. Ενδεικτικά, με εφικτό στόχο παραγωγής της τάξης των 500 κιλών ανά στρέμμα, ο παραγωγός μπορεί να εξασφαλίσει εισόδημα από 75 έως 1 25 ευρώ ανά στρέμμα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η απόδοση των χρημάτων που έχουν επενδυθεί θα κυμανθεί από 20% μέχρι και 50% και το ανά στρέμμα κέρδος από 1 5 μέχρι και 65 ευρώ.
Ψηλό φυτό, με μεγάλα, ωοειδή, οδοντωτά στην περιφέρεια φύλλα και τριχωτά. Καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας, η κεφαλή του (επιστημονικά αποκαλείται ταξιανθία) ακολουθεί τον ήλιο και στρέφεται το πρωί προς την Ανατολή. Η κίνηση αυτή, που οφείλεται σε κάμψη του βλαστού, παύει μετά την άνθηση και τη γονιμοποίηση των ανθέων και τα κεφάλια παραμένουν στραμμένα προς την Ανατολή. Η... παραπάνω «χορογραφία» ανήκει στον ηλίανθο, το φυτό που έχει πάψει να καλλιεργείται μαζικά στην Ελλάδα από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, παρότι αποτελεί πηγή αμύθητων οικονομικών και όχι μόνο υπεραξιών.

Δημοσιογραφική υπερβολή; Μάλλον όχι, καθώς, χάρη στον «Helianthus», υπάρχει το ηλιέλαιο αλλά και οι ηλιόσποροι, οι οποίοι χρησιμοποιούνται στην παρασκευή ψωμιού και σε πολύ μικρό μέγεθος ως πτηνοτροφή.
Οι σπόροι του, αλεσμένοι, χρησιμοποιούνται για την παρασκευή αφεψήματος που μοιάζει με τον καφέ, ενώ ωμοί και άψητοι παρουσιάζουν μεγάλες θεραπευτικές ιδιότητες, με ευεργετικές συνέπειες σε περιπτώσεις βήχα, φαρυγγίτιδας ή κρυολογήματος.
Το καλύτερο όλων; Οι σπόροι του αποτελούν ιδανική πρώτη ύλη για την παραγωγή βιοκαυσίμων, που προέρχονται από κομμάτια ξύλου, οργανικά προϊόντα ή από φυτά. Μάλιστα, κατά την καύση του βιοντίζελ που προέρχεται από τον ηλίανθο, εκλύεται στην ατμόσφαιρα μόνο το διοξείδιο του άνθρακα που το φυτό έχει απορροφήσει κατά τη διάρκεια της ημέρας και, κατά συνέπεια, συμβάλλει στη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου.

Πλεονεκτήματα
Με την Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει θέσει στόχο έως το 2020 τα βιοκαύσιμα να αντιπροσωπεύουν το 10% της αγοράς καυσίμων και ένα στρέμμα ηλίανθου να έχει υπολογιστεί ότι παράγει κατά μέσο όρο από 43 έως 75 λίτρα βιοντίζελ, η καλλιέργεια του «χρυσοφόρου» αυτού φυτού φαίνεται να επιστρέφει δυναμικά τα τελευταία χρόνια στον θεσσαλικό κάμπο. Ακόμα ένα από τα πλεονεκτήματα του ηλιάνθου είναι ότι αποτελεί επένδυση ιδιαίτερα «χαμηλού ρίσκου» για τους αγρότες, επειδή, όπως αναφέρουν ειδικοί γεωπόνοι στο «Κ», έχει χαμηλό κόστος. Δεν απαιτείται, δηλαδή, παρά ο μισός προϋπολογισμός σε σχέση με την καλλιέργεια βαμβακιού και το ένα τρίτο των χρημάτων σε σύγκριση με το καλαμπόκι.
Και, με δεδομένη τη μεγάλη ζήτησή του από τη βιομηχανία, όπως και τη στροφή 180 μοιρών προς τα ενεργειακά φυτά, η καλλιέργεια του ηλιάνθου στις περισσότερες των περιπτώσεων συμβασιοποιείται, εξασφαλίζοντας σταθερά κέρδη για τον παραγωγό. Και είναι τόσο μεγάλο το επιχειρηματικό ενδιαφέρον, που, κατά βάση, οι ενδιαφερόμενες εταιρείες σε συνεργασία με τα γεωπονικά γραφεία στους κατά τόπους νομούς και τους αγροτικούς συνεταιρισμούς προσεγγίζουν τους αγρότες, προσφέροντας συμβόλαια. Σε ποια τιμή κλείνονται τα «deals»; Ενδεικτικά αναφέρεται η περίπτωση της Καλαμπάκας, όπου η τοπική Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών έχει συμφωνήσει με εταιρεία αποζημίωση ύψους 42,5 λεπτών ανά κιλό.

Και όχι τυχαία, καθώς οι αποδόσεις του φυτού είναι κατά 100 κιλά μεγαλύτερες σε σύγκριση με τη μέση απόδοση του βαμβακιού, ξεπερνούν, δηλαδή, τα 300 κιλά ανά στρέμμα. Την ίδια στιγμή, όπως προκύπτει από πειραματική καλλιέργεια στην Αττική σε τέσσερα υβρίδια του ηλιάνθου, που πραγματοποιήθηκε για ερευνητικές ανάγκες (στο πλαίσιο μεταπτυχιακής διατριβής της Φ. Θ. Μουσταφέρη του Γεωπονικού Πανεπιστημίου), οι τελικές αποδόσεις σε σπόρο κυμαίνονται από περίπου 820 κιλό/στρέμμα έως 670 κιλό/ στρέμμα.Όσον αφορά την περιεκτικότητα σε έλαιο, ξεπερνά το 37% για το σύνολο των τεσσάρων υβριδίων που καλλιεργήθηκαν.

Και, εάν νομίζετε ότι ο ηλίανθος μπορεί να καλλιεργηθεί μόνο από αγρότες, απατάστε. Καλλιεργείται εύκολα σε μια γλάστρα και οι θρεπτικότατοι σπόροι του μπορούν να αποξηρανθούν στο φως του ήλιου.
https://www.proionta-tis-fisis.com/ilianthos-iliotropio-therapeftikos-alla-ke-mia-kali-ependisi/

Άγγελος Τερζάκης

O Άγγελος Τερζάκης (16 Φεβρουαρίου 1907 – 3 Αυγούστου 1979) ήταν Έλληνας λογοτέχνης της γενιάς του ’30 και δοκιμιογράφος. Έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα. Πολύ αξιόλογο είναι το δοκιμιακό του έργο: αυτός και ο Γεώργιος Θεοτοκάς είναι οι κύριοι εκφραστές του θεωρητικού προβληματισμού και των αναζητήσεων της ανανεωτικής γενιάς του ’30.

Βίος

Ήταν γιος του πολιτικού Δημητρίου Τερζάκη (1870-1958). Γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 16 Φεβρουαρίου του 1907 και έζησε εκεί μέχρι το 1915, όταν και μετακόμισε στην Αθήνα[1], όπου τελείωσε το Γυμνάσιο και σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έλαβε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος το 1929, αλλά εγκατέλειψε σύντομα τη δικηγορία για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία.

Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1925 με τη συλλογή διηγημάτων Ο ξεχασμένος και έκτοτε ασχολήθηκε συστηματικά με την πεζογραφία και το θέατρο, όπου πρωτοεμφανίστηκε το 1936 με το έργο του Αυτοκράτωρ Μιχαήλ που ανέβασε τον ίδιο χρόνο το Εθνικό Θέατρο. Παράλληλα διηύθυνε και τα βραχύβια περιοδικά Πνοή και Λόγος. Το 1937 έγινε γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου και αργότερα καλλιτεχνικός και γενικός διευθυντής του Δραματολογίου (1939-1942) και γενικός διευθυντής της ιστορίας και της δραματολογίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1950-1971) και γενικός διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1950-1975).[2]

Πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο (1940-1941) και κατέγραψε τις εμπειρίες του σε κάποια από τα διηγήματά του και κυρίως στο βιβλίο του «Απρίλης». Το 1964 συνέγραψε για λογαριασμό του Γενικού Επιτελείου Στρατού το χρονικό του πολέμου, το οποίο εκδόθηκε με τον τίτλο «Ελληνική Εποποιία 1940-41».[3]

Μετά τον πόλεμο συνέχισε την ενασχόλησή του με τα γράμματα: αρθρογραφούσε για πολλά χρόνια στην εφημερίδα Το Βήμα (φιλολογικός συνεργάτης) και από το 1948 θεατρικός κριτικός. Επίσης υπήρξε και διευθυντής του περιοδικού Εποχές (1963-1967).[2]

Το 1969 τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών και το 1974 έγινε Ακαδημαϊκός.[4] Επίσης τιμήθηκε δύο φορές με το πρώτο κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (1938 και 1939), με το κρατικό βραβείο θεάτρου (1957) και πρώτο κρατικό βραβείο της ομάδας των δώδεκα καλύτερων ποιητών και πεζογράφων (1963).[5]

Πέθανε στις 3 Αυγούστου 1979 στην Αθήνα. Γιος του είναι ο γνωστός Ελληνογερμανός συνθέτης Δημήτρης Τερζάκης (γενν. 1938).

Αλέξιος Στριφτόμπολας

Ο Αλέξιος Στριφτόμπολας (Σιγούνι Καλαβρύτων, 1834 – Πάτρα, 16 Φεβρουαρίου 1912) ήταν Έλληνας πολιτικός.

Εκλέχτηκε πολλές φορές δημοτικός πάρεδρος και βουλευτής Πάτρας ενώ ήταν και υποψήφιος δήμαρχος Πατρέων. Ήταν φιλοβασιλικός και αφοσιωμένος στον Όθωνα και τον ακολούθησε στην εξορία[1]. Αποτέλεσε γραφική φιγούρα του ελληνικού κοινοβουλίου, αφού ήταν ο μόνος βουλευτής που φορούσε φουστανέλα για όλη του την ζωή αρνούμενος να φορέσει φράγκικα (κοστούμι, παντελόνι), τα οποία αποτελούσαν πλέον το επίσημο τρόπο ενδυμασίας στην εποχή του[2].

Βιογραφία

Ήταν γιος του Αναστάσιου Στριφτόμπολα από την Κέρτεζη Καλαβρύτων και ανιψιός του αγωνιστή του 1821 Α. Στριφτόμπολα[3]. Αδέλφια του ήταν ο Περικλής, ο Επαμεινώνδας , η Ασπασία, η Ελένη και η Πραξιθέα[4]. Από μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στην Πάτρα όπου τελείωσε και τις γυμνασιακές του σπουδές[3]. Στην συνέχεια η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα λόγω διορισμού του πατέρα του ως διευθυντής αστυνομίας[3]. Εκεί ο Αλέξιος λόγω της δουλειάς του πατέρα του συναντήθηκε με τον Όθωνα κι έγινε οπαδός του[3].

Το 1863 ξέσπασε η επανάσταση κατά του Όθωνα ο Στριφτόμπολας ευρισκόμενος στην Πάτρα τον υποστήριξε ανοιχτά και συνελήφθη από αντιοθωνικούς και κρατήθηκε σε ένα πλοίο στο λιμάνι της πόλης[3]. Αργότερα οδηγήθηκε στην Αθήνα και αποφασίστηκε η εξορία του από την χώρα, έτσι έφυγε για το Μόναχο όπου έμεινε τρία χρόνια για να επιστρέψει έπειτα στην Πάτρα[3]. Στο Μόναχο έμεινε κοντά στον εξόριστο Όθωνα και την Αμαλία, με παρότρυνση του βασιλικού ζεύγους επέστρεψε στην Ελλάδα[4].

Το 1908 αρρώστησε βαριά, έπαθε ημιπληγία στα άκρα[3], και πέθανε την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου στις 9 το πρωί[4].

----------------------------------------------------



Ο Αλέξιος Στριφτόμπολας (Σιγούνι Καλαβρύτων, 1834 – Πάτρα, 16 Φεβρουαρίου 1912) ήταν πολιτικός. Εκλέχτηκε πολλές φορές δημοτικός πάρεδρος και βουλευτής Πάτρας ενώ ήταν και υποψήφιος δήμαρχος Πατρέων. Ήταν φιλοβασιλικός και αφοσιωμένος στον Όθωνα και τον ακολούθησε στην εξορία. Αποτέλεσε γραφική φιγούρα του ελληνικού κοινοβουλίου, αφού ήταν ο μόνος βουλευτής που φορούσε φουστανέλα για όλη του την ζωή αρνούμενος να φορέσει φράγκικα (κοστούμι, παντελόνι), τα οποία αποτελούσαν πλέον το επίσημο τρόπο ενδυμασίας στην εποχή του.

Ήταν γιος του Αναστάσιου Στριφτόμπολα από το Λεβίδι Αρκαδίας και ανιψιός του αγωνιστή του 1821 Α. Στριφτόμπολα. Αδέλφια του ήταν ο Περικλής, ο Επαμεινώνδας , η Ασπασία, η Ελένη και η Πραξιθέα. Από μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στην Πάτρα όπου τελείωσε και τις γυμνασιακές του σπουδές. Στην συνέχεια η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα λόγω διορισμού του πατέρα του ως διευθυντής αστυνομίας. Εκεί ο Αλέξιος λόγω της δουλειάς του πατέρα του συναντήθηκε με τον Όθωνα κι έγινε οπαδός του.

Το 1863 ξέσπασε η επανάσταση κατά του Όθωνα ο Στριφτόμπολας ευρισκόμενος στην Πάτρα τον υποστήριξε ανοιχτά και συνελήφθη από αντιοθωνικούς και κρατήθηκε σε ένα πλοίο στο λιμάνι της πόλης. Αργότερα οδηγήθηκε στην Αθήνα και αποφασίστηκε η εξορία του από την χώρα, έτσι έφυγε για το Μόναχο όπου έμεινε τρία χρόνια για να επιστρέψει έπειτα στην Πάτρα. Στο Μόναχο έμεινε κοντά στον εξόριστο Όθωνα και την Αμαλία, με παρότρυνση του βασιλικού ζεύγους επέστρεψε στην Ελλάδα.

Το 1908 αρρώστησε βαριά, έπαθε ημιπληγία στα άκρα, και πέθανε την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου στις 9 το πρωί.

Με την πολιτική ασχολήθηκε πρώτη φορά το 1899 όταν έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος παρά την άρνηση του Αχιλλέα Γεροκωστόπουλου να τον υποστηρίξει, χάνοντας τελικά τις εκλογές από τον Δ. Βότση με μικρή διαφορά ψήφων. Στις βουλευτικές εκλογές του 1902 έθεσε υποψηφιότητα για το βουλευτικό αξίωμα με τον συνδυασμό Παπαδιαμαντόπουλου όπου πάλι απέτυχε να εκλεγεί. Στις βουλευτικές εκλογές του 1905 με τον συνδυασμό του Ι. Ρούφου εξελέγη βουλευτής.

Πρώην βουλευτής Στριφτόμπολας. Καρτ ποστάλ που εκδόθηκε από την εταιρεία Ασπιώτη το 1910 περίπου. Αναπαραγωγή ζωγραφικού πίνακα του Βικέντιου Μποκατσιάμπη (1856-1933).

Παραπομπές

Νίκου Πολίτη, Πατρινολογήματα , τόμος Β΄, Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2004, ISBN 960-8260-63-9

Νίκου Πολίτη, Οι ωραίοι τρελοί της παλιάς Πάτρας, ντόρος και λαϊκοί τύποι, Αχαϊκές εκδόσεις, Πάτρα 1999, ISBN 960-7960-33-X, σελίδα 249

Γιώτα Καΐκα-Μαντανίκα, “Το πτερόν είς τον πίλον”, τόμος Α΄ και Β΄, εκδόσεις Γιάννης Πικραμένος, Πάτρα 2009, ISBN set 978-960-6628-19-1

Νεολόγος, 17 Φεβρουαρίου 1912, από το μουσείο τύπου Πατρών

Πηγές

Γιώτα Καΐκα-Μαντανίκα, Το πτερόν είς τον πίλον, τόμος Α΄ και Β΄, εκδόσεις Γιάννης Πικραμένος, Πάτρα 2009, ISBN set 978-960-6628-19-1

Νίκου Πολίτη, Οι ωραίοι τρελοί της παλιάς Πάτρας. Ντόρος και λαϊκοί τύποι, Αχαϊκές εκδόσεις, Πάτρα 1999, ISBN 960-7960-33-X

Νίκου Πολίτη, Πατρινολογήματα, τόμος Β΄, Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2004, ISBN 960-8260-63-9

https://www.timesnews.gr/%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CF%82-

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ (16 Φεβρουαρίου 1907 -3 Αυγούστου 1979) «Τα παιδιά με τα κλωνάρια»

 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ (16 Φεβρουαρίου 1907 -3 Αυγούστου 1979)

«Τα παιδιά με τα κλωνάρια»
Ήταν η ώρα του σούρουπου. Ένα ζευγάρι, αντρόγυνο, στην ώρα του σούρουπου κι εκείνο, κατέβαινε τη λεωφόρο πιασμένο μπράτσο, καθώς πορεύονταν τα ζευγάρια κάποιον άλλο καιρό. Το βάδισμά του ήταν κανονικό και λιγάκι βαρύ, ανάλογο με την ηλικία. Οι δυο μαζί πρέπει να έστριβαν τον κάβο του αιώνα.

Σε μια στιγμή, ξαφνικά μέσ’ από το μενεξελί σύθαμπο, ξεπροβαίνει μπροστά τους, σ’ αντίθετη φορά, μια ανάλαφρη παρέα: Κοριτσόπουλα και παιδαρέλια ανάμεσα στα δεκάξη και τα δεκαοχτώ τους. Γύριζαν από κάποιον εξοχικό περίπατο ή εκδρομή, γιατί κρατούσαν κλωνάρια, πρασινάδες, και τα κορίτσια είχαν σφιγμένα τα λιανά τους, σβέλτα πόδια σε παντελόνια. Ούτε λουλούδια αγκαλιές, ούτε μπουκέτα. Καμιά διάχυση σε χρώματα κι αρώματα.Ίσα ίσα δυο τρία κλαριά, σύμβολα στεγνά, ένα είδος μαρτυρίας λακωνικής του τόπου απ’ όπου έρχονταν. Η γενιά αυτή αγαπάει τη βραχυλογία, την κοφτή και σχεδόν βλοσυρή υποδήλωση, κάθε μεγαλοστομία τη σιχαίνεται, ακόμα και στα λουλούδια, που είναι για τον άνθρωπο η πιο έμφυτη ερωτική αλληγορία. Η φτερωμένη διμοιρία προχωρούσε σε ιδιότυπο σχηματισμό: Μπροστά τα κορίτσια, ξοπίσω τους τ’ αγόρια. Ήταν βέβαια ένα αυτοσχέδιο, καινούργιο εθιμοτυπικό που τα είχε συντάξει έτσι, όχι η παλιά πρόληψη για διαχωρισμό των εριφίων από τα πρόβατα. Το έβρισκαν φαίνεται πιο πρακτικό ή και πιο σύμφωνο με τον αντιλυρικό τους κόσμο. Το ζευγάρωμα είναι μια φυσιολογική λειτουργία και τίποτ’ άλλο – άρα μια στιγμή.

Οι δυο γενιές – το ζευγάρι, η διμοιρία – αντικρύστηκαν, αντιπέρασαν. Όμως, στα μάτια του πρώτου, είχε απομείνει ένα ξάφνιασμα, κάτι σα μυστικό χτύπημα στο μέτωπο, από κείνα που σε κάνουν μονομιάς να ξυπνήσεις αντίκρυ σ’ ένα νέο όραμα της ζωής.Στάθηκαν, γύρισαν κατά πίσω τα κεφάλια τους, κοίταξαν το σχηματισμό που ξεμάκραινε στο λιθόστρωτο με το γοργό, ρυθμικό του βήμα. Ξεκίνησαν πάλι. Είχες τώρα την εντύπωση πως το ζευγαρωμένο βάδισμά τους είναι λιγάκι πιο βαρύ.

- Είδες τα κορίτσια; είπε ο ένας. Πώς μας κοίταξαν!
- Αυτά πρόσεξα κι εγώ, έκανε η άλλη.

Αυτό τους είχε ξαφνιάσει. Όχι η αντίθεση στα χρόνια, το χτυπητό δίπτυχο που φέρνει, σε κάποια γραμμένη στιγμή, αντιμέτωπες τις γενιές. Εκείνο που τους είχε κρούσει, ήταν ο τρόπος που τους κοίταξαν τα κορίτσια μέσα στα λίγα δευτερόλεπτα ώσπου ν’ αντιπεράσουν. Ίσια στα μάτια, αδίσταχτα, καρφωτά. Και με κάτι σαν ατάραχη αναμέτρηση, που τη στόμωνε αδιόρατα ένας ίσκιος δροσερής ειρωνείας.

Αναπόλησαν τότε άλλα αντικρύσματα, σε χρόνια περασμένα, πάλι ανάμεσα σε ηλικίες που έρχονταν και που έφευγαν. Ήταν διαφορετικά, πολύ διαφορετικά για να τα έχουν λησμονήσει. Αναθυμήθηκαν μάτια χλωρά, σαν και τούτα που είχαν τώρα δα περάσει, μονάχα λιγότερο αλύγιστα, μπορεί και λιγότερο σκληρά. Θέλησαν να είναι δίκαιοι, όσο τους περνούσε από το χέρι. Πιάσανε να εξηγούν, να σχολιάζουν. « Εμείς, είπανε, κοιτάζαμε τους μεγάλους με συστολή, σεβασμό. Τι ήταν ο σεβασμός; Μια ανατροφή που μας είχανε δώσει. Μέσα στα μάτια μας θάμπιζε η επίγνωση πως δεν ξέρουμε όσα ξέρουν εκείνοι, ένα δείλιασμα μπροστά στην υπεροχή. Αυτή η υπεροχή σήμερα σώζεται; Ας κάνουμε τον έλεγχό της δίχως προκατάληψη ».

Αυτά τα παιδιά βγαίνουν από έναν πόλεμο δίχως προηγούμενο. Έναν πόλεμο που απογύμνωσε όλες τις αξίες. Χωρίς να το ξέρουμε, χωρίς να το υπολογίσουμε, χωρίς να το καλοσκεφτούμε, βάλαμε σ’ αυτόν την τιμή μας. Διακηρύξαμε αρχές και τις ξεγράψαμε, επιχειρήσαμε να διορθώσουμε τον κόσμο και τον καταντήσαμε χειρότερο από πριν. Υπάρχει εδώ ένα θέμα κύρους, που μονάχοι μας το κλονίσαμε. Ο σεβασμός είναι άγραφος νόμος, μια τάξη αναγκαία για την ισορροπία της ζωής, εξασφαλίζει την ομαλή διαδοχή, οργανώνει εσωτερικά τον καινούριο κι ορμητικό φορέα της. Δεν είναι όμως προνόμιο, επιταγή δίχως αντίκρυσμα. Η υπεροχή δεν μπορεί να σταθεί σαν κάτι δεδομένο. Πρέπει να έχει τα πειστήριά της πάντοτε έτοιμα, ακόμη κι αν δεν της τα ζητήσει ποτέ κανένας. Διαφορετικά, γίνεται αυθαιρεσία, πρόληψη, ταμπού, ωμό δίκαιο του συμπτωματικά και πρόσκαιρα ισχυρότερου. Ήταν ένας καιρός, πραγματικά, όπου ο σεβασμός αξιωνόταν με το έτσι θέλω από εκείνον που τύχαινε να έχει ένα χρονικό και μόνο προβάδισμα. Ο κόσμος γνώρισε πρεσβύτερους ανάξιους, που απαιτούσαν το σεβασμό μόνο και μόνο γιατί έτσι τους συνέφερε και γιατί είχαν την εξουσία να τον επιβάλουν. Ο καιρός αυτός, ας το πάρουμε απόφαση, έχει περάσει.

Πάει ο καιρός όπου ένα επιτήδειο μηδενικό απαιτούσε το σεβασμό, επειδή κατάφερε να σκαρφαλώσει σε μια καθέδρα. Όλο και περισσότερο, από δω κι εμπρός, ο διδάσκων θα κρίνεται, ο ηγέτης θα ελέγχεται, ο γονιός θα πρέπει να δείχνεται άξιος της αποστολής του. Η αντίληψη πως έτσι και κατόρθωσες να «φτάσεις» δεν έχεις πια για τίποτα να γνοιαστείς ανήκει στην ιστορία. Ανατέλλει μια εποχή όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος θα ξέρει πως το δύσκολο δεν είναι ν’ ανέβεις, αλλά να σταθείς. Πως η πολιτεία σου και μόνη θα σε στηρίζει, όχι ο τίτλος.

Μέσα στα μάτια εμάς των παλαιότερων, που χαμηλώνονταν μπροστά στον οποιοδήποτε πρεσβύτερο με συστολή, έβλεπες την ωραία νεανική σεμνότητα, αλλά έβλεπες συχνά και τη θολή υποκρισία και τη μωρία. Έβλεπες μια παθητική συμμόρφωση με μια σύμβαση. Πολλές φορές τη φοβισμένη υποταγή σε μιαν επικρεμάμενη φοβέρα. Δε σεβόμασταν πάντα όλους εκείνους που τους δείχναμε σεβασμό. Και συχνά «σεβόμασταν» εκείνους που θα έπρεπε ν’ αγαπάμε, να εκτιμούμε ή και να θαυμάζουμε, επειδή μας έπεισαν, επειδή δείχτηκαν άξιοι της αγάπης μας ή του θαυμασμού μας. Αν η υποταγή εκείνη στην ανεξέλεγκτη αυθεντία δεν ήταν τόσο τυφλή, συμβατική, μπορεί και ο κόσμος σήμερα να μην είχε ξεστρατίσει τόσο στην ασέβεια. Η σημερινή ανταρσία είναι, σ’ ένα τουλάχιστον ποσοστό της, έργο των σύγχρονων γονιών, που θέλησαν ν’ αντιδράσουν, συχνά ασύνειδα, στην παλιά εκείνη τάξη πραγμάτων. Καταπιεζόμενοι της χτες, έπεσαν σ’ έναν άκριτο φιλελευθερισμό απέναντι στα παιδιά τους. Τ’ άφησαν ουσιαστικά ακυβέρνητα εκεί που θα ‘πρεπε με κατανόηση και με σύνεση να χαλαρώσουν τα γκέμια.

Audiatur et altera pars. Ο αυτοέλεγχος είναι αναγκαίος. Από εκεί και πέρα, απομένει πάντα ένα περιθώριο αρκετά πλατύ, για να κακίσουμε, δικαιολογημένα πια, το θράσος της σημερινής νεολαίας. Άλλωστε όχι όλης της νεολαίας. Μιας μερίδας της, που τυχαίνει να τη συκοφαντεί ολάκερη, επειδή είναι φυσικά η πιο πολυθόρυβη και προκλητική. Η άλλη αγωνίζεται βουβά, σκυμμένη, ν’ ανασυντάξει τον κόσμο, να βρει καινούρια, στερεά ερείσματα στη ζωή. Ν’ αγαπήσει και να πιστέψει.

Οι θρασείς θα φύγουν. Θα τους αποβάλει μονάχο του το σώμα της αυριανής κοινωνίας, γιατί χρειάζεται πάντα ένας εσωτερικός νόμος, ένα ηθικό μέτρο, που να οργανώνει τη συμβίωση. Τι θ’ απομείνει από το ήθος της σημερινής νεολαίας; Μπορεί και μόνο το ξάστερο, θαρρετό τούτο βλέμμα των κοριτσιών που πέρασαν μέσα στο σούρουπο με τα κλωνάρια στο χέρι. Το βλέμμα που ξέρει να κοιτάζει ίσια, κατάματα, να μετράει και να ρωτάει. Ας τους ευχηθούμε όμως ακόμα κάτι: Σαν έρθει και γι’ αυτά η ώρα να πάρουν την άλλη κατεύθυνση στη λεωφόρο, τότε που ο κόσμος τους θα έχει ξεπεράσει πια τη σημερινή του επαναστατική αδιαλλαξία και ψυχρότητα, να μπορούν να νιώσουν την ίδια μ’ εμάς παμπάλαιη, τρυφερή αδυναμία, που κάνει τον άνθρωπο να στηρίζεται στον άνθρωπο και το ζευγάρι ν’ αποσύρεται μέσα στο σούρουπο σφιγμένο, με την άχνα γύρω του μιας τελευταίας θαλπωρής. Ίσως τότε ανακαλύψουν μιαν ανυποψίαστη ποικιλία του σεβασμού: Την ευλάβεια μπροστά στους κουρασμένους, αυτούς που δεν έχουν πια ψευδαισθήσεις, κλωνάρια, τρόπαια.

Σήμερα...16/2

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΦΛΑΒΙΑΝΟΣ

για μεγέθυνση ροδάκι