Βλαντιμίρ Τρέτσικοφ (Πετροπαβλόφσκ του Καζακστάν, 26 Δεκεμβρίου 1913 - Πρετόρια, 26 Αυγούστου 2006)

26 Αυγούστου 2006 (15 χρόνια πριν) πέθανε:

Βλαντιμίρ Τρέτσικοφ Ρώσος ζωγράφος

Ο Βλαντιμίρ Τρέτσικοφ (Πετροπαβλόφσκ του Καζακστάν, 26 Δεκεμβρίου 1913 - Πρετόρια, 26 Αυγούστου 2006) ήταν Καζάκος αυτοδίδακτος ζωγράφος, από τους εμπορικότερους καλλιτέχνες για την εποχή του.


Ο Βλαντιμίρ Τρέτσικοφ ήταν Καζάκος αυτοδίδακτος ζωγράφος, από τους εμπορικότερους καλλιτέχνες για την εποχή του. Τα έργα του ήταν γνωστά ιδίως στη διάρκεια των δεκαετιών του '60 και του '70. Έζησε τη Ρωσική Επανάσταση, ενώ φυλακίστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ινδονησίας στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Βικιπαίδεια
Πληροφορίες γέννησης: 26 Δεκεμβρίου 1913, Πετροπάβλ, Καζακστάν
Απεβίωσε: 26 Αυγούστου 2006, Κέιπ Τάουν, Νότια Αφρική
Σύζυγος: Ναταλί Τρέτσικοφ (νύμφ. ?–2006)
Παιδιά: Μίμι Τρέτσικοφ
Ταινίες: Red Jacket

Τα έργα του ήταν γνωστά ιδίως στη διάρκεια των δεκαετιών του '60 και του '70. Έζησε τη Ρωσική Επανάσταση, ενώ φυλακίστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ινδονησίας στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1946 εγκαταστάθηκε στη Νότια Αφρική, όπου το 1950 ζωγράφισε το έργο «Το Κορίτσι από την Κίνα», που είναι γνωστό και με το όνομα «Η Πράσινη Κυρία». Το έργο αυτό, που είναι και το πιο αναγνωρίσιμο έργο του, πωλήθηκε σε πάνω από 500.000 αντίγραφα, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο πίνακα. Ο Τρέτσικοφ έγινε σύμβολο της βρετανικής ποπ κουλτούρας της δεκαετίας του 1960, ενώ έπαιξε το 1966 στην ταινία Alfie του Μάικλ Κέιν.

Κέρδισε τον τίτλο του «βασιλιά του κιτς» αναπαράγοντας κατά χιλιάδες τα έργα του, γεγονός που τον έκανε και έναν από τους πιο εμπορικούς καλλιτέχνες της εποχής του. Οι κριτικοί αδίκησαν το ζωγράφο. Έλεγαν ότι η τέχνη του είναι για αυτούς που μισούν την τέχνη.

 

Μάχη των Βασιλικών Φθιώτιδας

26 Αυγούστου 1821 (200 χρόνια πριν):

Ελληνική Επανάσταση του 1821: Μάχη των Βασιλικών Φθιώτιδας (2η μέρα), ο Πανουργιάς και ο Γκούρας με 1000 άνδρες νικούν τον Μπαϊράμ Πασά που κατέβαινε από Μακεδονία επί κεφαλής 8.000 ανδρών προκειμένου να ενωθεί με τον Ομέρ Βρυώνη.

Η Μάχη στα Βασιλικά ήταν πολεμική σύγκρουση της επανάστασης του 1821 που έλαβε χώρα στα Βασιλικά Φθιώτιδας στις 25 και 26 Αυγούστου 1821 με νικηφόρα έκβαση για τους Έλληνες.


Πίνακας περιεχομένων
1 Εξέλιξη των γεγονότων
2 Σημασία της μάχης των Βασιλικών
3 Παραπομπές
4 Πηγές
Εξέλιξη των γεγονότων

Οι Τούρκοι μετά την καταστολή της επανάστασης στη Μακεδονία προχώρησαν μέσω Λάρισας προς τη Λαμία, με σκοπό να εισβάλουν στην Πελοπόννησο. Την εκστρατεία προς την Πελοπόννησο ανέλαβε ο Μπεϋράμ Πασάς με άλλους τρεις στρατηγούς, τον Χατζή Μπεκήρ Πασά, τον Μεμίς Πασά και τον Σαχήν Αλή Πασά. Η δύναμη τους αριθμούσε 7.000 ιππείς, πεζοί με πυροβολικό. Οι οπλαρχηγοί της Ανατολικής Ελλάδας πληροφορήθηκαν την εκστρατεία αυτή και μαζεύτηκαν στην Εργίνα της Βουδουνίτσας για να αποφασίσουν την επόμενή τους κίνηση. Αποφάσισαν να εμποδίσουν την προέλαση των Τούρκων καταλαμβάνοντας την θέση των Βασιλικών. Αυτό πρότεινε ο Δυοβουνιώτης. Ο Παπά-Ανδρέας Κοκοβιστιανός με τριακόσιους άνδρες κατέλαβε το πυκνό δάσος κοντά στην είσοδο της κοιλάδας. Ο Αντώνης Κοντοσόπουλος και ο Κωνσταντής Καλύβας με άλλους εξακόσιους τοποθετήθηκε στο εσωτερικό της κοιλάδας, ενώ ο Ιωάννης Δυοβουνιώτης μαζί με τον γιο του, τον Γεώργιο, και τον Νάκο Πανουργιά και άλλους χίλιους εκατό κατέλαβαν την έξοδο. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δεν μπορούσε να παρευρεθεί αλλά είχε στείλει ως αντικαταστάτη του τον Γιάννη Γκούρα.[3]

Στις 25 Αυγούστου 1821 το τουρκικό ιππικό δύναμης δύο χιλιάδων που είχε σταλεί προς αναγνώριση του στενωπού αποδεκατίστηκε. Μία μέρα αργότερα, στις 26 Αυγούστου, ο Μπεϋράμ Πασάς κινήθηκε με όλο του τον στρατό κατά του Κοντοσόπουλου και Καλύβα. Οι Δυοβουνιώτηδες, ο Πανουργιάς, ο Γκούρας και ο Βασίλης Μπούσγος που είχε φτάσει με τριακόσιους άνδρες να βοηθήσει το έκαναν επίθεση, ενώ ο Παπά-Ανδρέας Κοκοβιτσιανός χτύπησε τους Τούρκους από τα νώτα. Ακολούθησε γενναία μάχη, την οποία νίκησαν οι Έλληνες. Οι Τούρκοι με την δύση του ήλιου τράπηκαν σε φυγή προς την Πλατανιά, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης πάνω χίλιους νεκρούς και τραυματίες. Μεταξύ των νεκρών βρίσκονταν και ο Μεμίς Πασάς, τον οποίο σκότωσε ιδιοχείρως ο Γκούρας. Επίσης έχασαν οκτακόσια άλογα, 2 πυροβόλα και 18 σημαίες. Από τους Έλληνες σκοτώθηκαν δέκα και τραυματίστηκαν 30, μεταξύ των οποίων και ο οπλαρχηγός Κοντοσόπουλος.

Αικατερίνη Ζαχαρία (Caterina Zaccaria, απεβ. 26 Αυγούστου 1462)

26 Αυγούστου 1462 (559 χρόνια πριν) πέθανε: 

Αικατερίνη Ζαχαρία δεσπότισσα του Μυστρά

Η Αικατερίνη Ζαχαρία (Caterina Zaccaria, απεβ. 26 Αυγούστου 1462) από την Οικογένεια Ζαχαρία ήταν κόρη του πρίγκιπα της Αχαΐας και με τον γάμο της έγινε δέσποινα του Μυστρά.

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Βιογραφία
• 2 Οικογένεια
• 3 Αναφορές σε πηγές
• 4 Πηγές

Βιογραφία

Ήταν γενοβέζικης καταγωγής από την οικογένεια Ζακκαρία παλαιών ηγεμόνων της Χίου και της Αχαΐας. Ήταν κόρη του Κεντυρίωνα Β΄ Ζαχαρία, τελευταίου πρίγκιπα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας και της Κρέουσας Τόκκου, κόρης του Λεονάρδου Β΄ από την Κεφαλλονιά. Όταν το 1429/30 κατέρρευσε το φράγκικο Πριγκιπάτο της Αχαΐας και πέρασε στα χέρια των Βυζαντινών του Μυστρά, ο Κεντυρίων Β΄ έκανε συμφωνία και παραχώρησε τα δικαιώματά του στον Θωμά Παλαιολόγο, τον οποίο και νύμφευσε με την κόρη του Αικατερίνη τον Ιανουάριο του 1430, με αντάλλαγμα να κρατήσει ως προσωπική κτήση τη Βαρωνία της Αρκαδίας. Μετά την οθωμανική κατάκτηση του Μωρέως το 1460 κατέφυγε στην Κέρκυρα, όπου και πέθανε στις 26 Αυγούστου 1462. 

Κρακατόα ή Κρακατάου

26 Αυγούστου 1883 (138 χρόνια πριν): 

Έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα στο νησί Ρακάτα της Ινδονησίας. 

Το Κρακατόα ή Κρακατάου (Krakatoa, ινδονησιακά: Krakatau) είναι ηφαιστειακό νησί το οποίο βρίσκεται στον πορθμό της Σούνδας, ανάμεσα στα νησιά Ιάβα και Σουμάτρα. Το όνομα χρησιμοποιείται για την ομάδα νησιών η οποία αποτελεί τα κατάλοιπα ενός μεγαλύτερου νησιού το οποίο καταστράφηκε από την κατακλυσμιαία έκρηξη του 1883. Στην καλδέρα του που σχηματίστηκε το 1883 αναδύθηκε το 1927 ένα νέο νησί, το Ανάκ Κρακατάου (κυριολεκτικά παιδί του Κρακατάου), το οποίο είναι ενεργό ηφαίστειο.

Η πιο αξιοσημείωτη έκρηξη του Κρακατόα έλαβε χώρα το 1883 και κλιμακώθηκε με μια σειρά εκρήξεων τις 26-27 Αυγούστου 1883, οι οποίες είναι από τα πιο βίαια ηφαιστειακά γεγονότα στην καταγεγραμμένη ιστορία. Η έκρηξη είχε εκτιμώμενη ισχύ στην κλίμακα VEI 6,^[2] ισοδύναμη με 200 μεγατόνους ΤΝΤ - περίπου 13.000 φορές ισχυρότερη από την βόμβα Λιτλ Μπόι (13-16 kt), η οποία κατέστρεψε τη Χιροσίμα κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, και τέσσερις φορές ισχυρότερη από την Τσαρ Μπόμπα (50 Mt), την ισχυρότερη πυρηνική βόμβα που έχει εκραγεί. Ηφαιστειακή σποδός σχημάτισε μια στήλη ύψους 30.000 μέτρων και υπολογίζεται ότι ο όγκος των ηφαιστειακών αναβλημάτων ήταν 25 κυβικά χιλιόμετρα.^[3] Η έκρηξη ακούστηκε μέχρι το Άλις Σπρινγκς, στην κεντρική Αυστραλία, περίπου 3.600 χιλιόμετρα μακριά, καθώς και τα νησιά Ροντρίγκες, κοντά στον Μαυρίκιο, 4.780 χιλιόμετρα δυτικά.^[4]

Σύμφωνα με τα επίσημα αρχεία των Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών, 165 χωριά και πόλεις καταστράφηκαν κοντά στο Κρακατόα, και 132 υπέστησαν σημαντικές ζημιές. Τουλάχιστον 36.417 άνθρωποι πέθαναν και πολλοί περισσότεροι τραυματίστηκαν, κυρίως από τα τσουνάμι που ακολούθησαν στην έκρηξη. Πυροκλαστικές ροές διέσχισαν τον πορθμό της Σούνδας και έφτασαν μέχρι τις ακτές της Σουμάτρας. Η έκρηξη κατέστρεψε περίπου τα δύο τρίτα του νησιού Κρακατόα.

Εκρήξεις στην περιοχή μετά το 1927 έχουν δημιουργήσει ένα νέο νησί στην ίδια θέση, το Άνακ Κρακατάου, στο οποίο συχνά λαμβάνουν χώρα εκρήξεις. Στα τέλη του 2011, το νησί είχε ακτίνα περίπου 2 χιλιομέτρων και ύψος 324 μέτρα πάνω από τη θάλασσα,^[5] μεγαλώνοντας 5 μέτρα κάθε χρόνο.^[6]

Στις 22 Δεκεμβρίου 2018 μια έκρηξη του Κρακατόα προκάλεσε την κατάρρευση της νοτιοδυτικής πλαγιάς του κρατήρα με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί τσουνάμι ύψους περίπου 3 μέτρων τη στιγμή της πλημμυρίδας το οποίο έπληξε τις ακτές του πορθμού της Σούνδας χωρίς κάποιο προειδοποιητικό σημάδι. Ο απολογισμός ήταν 426 νεκροί, 25 αγνοούμενοι, 14.059 τραυματίες και 2.752 κτίρια κατεστραμμένα ή με ζημιές

Σαρλ Ρομπέρ Ρισέ (Charles Robert Richet, 26 Αυγούστου 1850 – 3 Δεκεμβρίου 1935)

26 Αυγούστου 1850 (171 χρόνια πριν) γεννήθηκε:
Σαρλ Ρισέ Γάλλος φυσιολόγος


Ο Σαρλ Ρομπέρ Ρισέ (Charles Robert Richet, 26 Αυγούστου 1850 – 3 Δεκεμβρίου 1935) ήταν Γάλλος γιατρός και φυσιολόγος που ερεύνησε μία ποικιλία θεμάτων στη νευροχημεία, την πέψη, τη θερμορρύθμιση στα ομοιόθερμα ζώα και την αναπνοή. Τελικώς τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής «σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στο χώρο των αναφυλακτικών αντιδράσεων», το 1913.[28]

Αφιέρωσε επίσης πολλά χρόνια στη μελέτη των πνευματιστικών φαινομένων.


Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφικά στοιχεία
2 Εργογραφία
3 Παραπομπές
4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι - πηγές

Η μάχη του Κρεσί (26 Αυγούστου 1346)

26 Αυγούστου 1346 (675 χρόνια πριν):
Κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου οι Άγγλοι νικούν τους Γάλλους στη Μάχη του Κρεσύ.


Η μάχη του Κρεσί (26 Αυγούστου 1346) διεξήχθη κοντά στο Κρεσί-αν-Ποντιέ, στον σημερινό νομό Σομ στη Βόρεια Γαλλία, ανάμεσα στον στρατό του βασιλείου της Γαλλίας και τον στρατό του βασιλείου της Αγγλίας, που είχε εκστρατεύσει για να λεηλατήσει και να καταλάβει γαλλικά εδάφη κοντά στις ακτές της Μάγχης. Αυτή η βίαιη και αιματηρή μάχη στην οποία ήταν παρόντες οι αντίστοιχοι μονάρχες, ο Φίλιππος Β ' και ο Εδουάρδος Γ', κατέληξε σε μια συντριπτική νίκη του αγγλικού στρατού έναντι του πολυαριθμότερου γαλλικού και των συμμάχων τους.

Αυτή η μεγάλη μάχη σηματοδότησε την αρχή του Εκατονταετούς πολέμου και την παρακμή της ιπποσύνης με την εμφάνιση μιας πιο πρακτικής και ρεαλιστικής προσέγγισης στη διεξαγωγή πολέμου [1] με την άνοδο της χρήσης του τόξου ως το κυρίαρχο όπλο στα πεδία μαχών της Δυτικής Ευρώπης.

Η μάχη αδρανοποίησε την ικανότητα του γαλλικού στρατού να έρθει προς υπεράσπιση του Καλαί, το οποίο κατελήφθη από τους Άγγλους το επόμενο έτος και παρέμεινε υπό αγγλική κυριαρχία για πάνω από δύο αιώνες, έως το 1558.


Πίνακας περιεχομένων
1 Ιστορικό πλαίσιο
2 Η εκστρατεία
3 Η μάχη
4 Απώλειες
5 Αποτίμηση και συνέπειες
6 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
7 Παραπομπές

Φανουρόπιτα

από το σταμπαριστό τραπεζομάντηλο της μητέρας (φ.Μ.Κυμάκη)

ΥΛΙΚΑ


1 ποτήρι λάδι

1 1/2 ποτήρι ζάχαρη

1 ποτήρι χυμό πορτοκάλι και το ξύσμα του

-1/2 ποτήρι χυμό λεμόνι και το ξύσμα του

1 ποτήρι νερό που μέσα έχουμε βράσει για 5', 2 ξυλάκια κανέλα κ 1/2 κουταλάκι "καρφιά" γαρύφαλλο

1 σφηνάκι κονιάκ

150γ καρύδια κοπανισμένα

-150γ αμύγδαλα κοπανισμένα (εγώ τα βάζω με τη φλούδα)

150γ σταφίδες ξανθές και μαύρες

-1 πρέζα αλάτι

1 φαρίνα (500γ)

(η παύλα προαιρετικό)


ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180ο
Βράζουμε το νερό με τα μυρωδικά.
Χτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη μέχρι να λιώσει. Προσθέτουμε όλα τα υγρά, τα ξύσματα
και τους ξηρούς καρπούς, το αλάτι μαζι με το αλευρι μεχρι να πετύχουμε την πυκνότητα
του κέικ. Ψήνουμε περίπου για 1 ώρα στους 180ο  

Βρασίδας “Δάκης” Χαραλαμπίδης (26 Αυγούστου 1943)

 

Ο Βρασίδας “Δάκης” Χαραλαμπίδης (26 Αυγούστου 1943) είναι Έλληνας τραγουδιστής.


Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφία
2 Φεστιβάλ
3 Δισκογραφία
3.1 L.P. & CD
3.2 Singles CD & 45άρια
4 Παραπομπές
Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1943 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το 1963 ήρθε στην Ελλάδα και σχεδόν ένα χρόνο μετά ξεκινά να τραγουδά σε χώρους διασκέδασης και θεαμάτων και παράλληλα ηχογραφεί το 1964 τον πρώτο του δίσκο στα αγγλικά με τίτλο «Deep in the heart of Athens» και ακολούθησαν δίσκοι που γνώρισαν αμέσως μεγάλη επιτυχία στα Γαλλικά, Ιταλικά και Αγγλικά. Ενδεικτικά οι επιτυχίες του εκείνης της περιόδου ήταν: Monsieur Cannibal, Tu Veux ou tu veux pas, Mourir ou vivre, Gaston. Μιλά έξι γλώσσες (ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και αραβικά), γεγονός που επιτρέπει να ερμηνεύει διεθνές ρεπερτόριο.

Το 1968 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο στα Ελληνικά με τίτλο «Γεια σου σ′ ευχαριστώ» με τον συνθέτη Κώστα Ξενάκη και αμέσως μετά ακολουθεί η πρώτη του συνεργασία με τον Μίμη Πλέσσα και τις διαχρονικές επιτυχίες Τόσα καλοκαίρια και Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά όπου η ανταπόκριση του κοινού τον τοποθέτησε γρήγορα στους πλέον περιζήτητους ερμηνευτές εκείνης της εποχής.

Έχει συνεργαστεί με Έλληνες συνθέτες όπως: Μίμης Πλέσσας, Γιάννης Σπανός, Γιώργος Κατσαρός, Γιώργος Χατζηνάσιος, Κώστας Χατζής, Ρόμπερτ Ουίλιαμς, Αλέξης Παπαδημητρίου, Γιώργος Μανίκας, Σάκης Τσιλίκης, Χάρης Χαλκίτης, Βαγγέλης Πιτσιλαδής, Γιώργος Κριμιζάκης, Κώστας Ξενάκης, Γιώργος Θεοφάνους, Νίκος Λαβράνος, Νίκος Καρβέλας, Αλέκος Χρυσοβέργης, Γιώργος Θεοδοσιάδης κ.ά.

Έχει τραγουδήσει στίχους στιχουργών όπως Πυθαγόρας, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Ελευθερίου, Δημήτρης Ιατρόπουλος, Σώτια Τσώτου, Ξενοφώντας Φυλέρης, Θάνος Σοφός, Ρόνη Σοφού κ.ά.

Έχει πραγματοποιήσει πολλές ζωντανές εμφανίσεις σε χώρους διασκέδασης όπως: «Rex», «Diogenis Palace», «Νεράιδα», «Φαντασία», «Αστέρια», «Αθηναία», «Ribas» και συνεργάστηκε με τους Μαρινέλλα, Κώστα Χατζή, Γιάννη Πάριο, Χάρις Αλεξίου, Άννα Βίσση και άλλους. Σε διεθνές επίπεδο έχει συνεργαστεί με τους Rolling Stones, Σαρλ Αζναβούρ, Δαλιδά, Μίλβα, Τζο Ντασέν, Σασά Ντιστέλ και Ντέμη Ρούσσο, με τον οποίο ήταν ξαδέρφια.[1]

Έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, στα Θέατρα Βέμπο, Παρκ, Κοτοπούλη-Ρεξ και αλλού. Επίσης, έχει εμφανιστεί σε τηλεοπτικές παραστάσεις και σε Ελληνικές ταινίες όπως «Γοργόνες και μάγκες», «Η θεία μου η χίπισσα» κ.ά.

Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε Διεθνή Φεστιβάλ Τραγουδιού, αποσπώντας διακρίσεις και βραβεία.

Βρίσκεται από το 1967 στην πρώτη γραμμή του Ελληνικού τραγουδιού. Η δισκογραφία του μέχρι σήμερα αποτελείται από 39 LP & CD και 19 singles & 45άρια. Η πιο πρόσφατη δισκογραφική δουλειά είναι το CD με τίτλο «Moments» (ΜΙΝΟΣ 2008) του Μίμη Πλέσσα όπου ο Δάκης τραγουδά σε 7 γλώσσες.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑΣ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑΣ

Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

 Η Φανουρόπιτα, είναι μια νηστίσιμη πίτα που φτιάχνεται στην μνήμη του Αγίου Φανουρίου και προσφέρεται στους πιστούς ως ευλογία.
Σίγουρα είναι ένα έθιμο που ξεκίνησε από μια ευλαβική χειρονομία των πιστών (κυρίως από το γυναικείο φύλλο και το όνομά του έχει συνδεθεί με την εύρεση απολεσθέντων αντικειμένων αλλά και προσώπων) και δεν νομίζουμε ότι υποκρύπτει κάτι το αντικανονικό ή το άσχημο. Άλλωστε αν επρόκειτο για κάτι το οποίο αλλοίωνε την λατρευτική τάξη και ήταν αντίθετο με την εκκλησιαστική μας παράδοση, η εκκλησία είχε τον χρόνο και τον τρόπο να το διορθώσει και να το αποτρέψει.

Η παράδοση λέει ότι η Μητέρα του Αγίου Φανουρίου ήταν αμαρτωλή. Ήταν σκληρή, άπονη και αυστηρή με τους φτωχούς και τους συμπεριφερόταν πολύ σκληρά και απάνθρωπα. Μάλιστα για τον αμετανόητο χαρακτήρα της πήγε στην κόλαση. Προσπάθησε να τη σώσει ο γιος της, αλλά η κακία της δεν τον άφησε.

Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που οι νοικοκυρές φτιάχνουν την ημέρα αυτή γλυκές πίτες (Φανουρόπιτες) και αφού τις πάνε στην εκκλησία και ευλογηθούν τις μοιράζουν στη γειτονιά, με τη σύσταση να κάνουμε το Σταυρό μας και να ευχηθούμε να συγχωρεθεί η μάνα του Αγίου «Θεός σχωρεσ’ τη μάνα του Αγίου Φανουρίου». Την Φανουρόπιτα δεν την χαράσσουμε. Το πρώτο χάραγμα το κάνει ο Ιερέας στην εκκλησία, σχηματίζοντας ένα Σταυρό, όταν διαβάζει τις πίτες.

Συνταγή Φανουρόπιτας:

Υλικά
6 φλυτζάνια αλεύρι
2 κουταλάκια μπέϊκιν πάουντερ
2 φλυτζάνια ζάχαρη
2 φλυτζάνια σταφίδες
1 φλυτζάνι λάδι
Χυμό από 5 πορτοκάλια
1 φλιτζάνι καρύδια χοντροκομμένα
Ξύσμα πορτοκαλιού
1 κουταλιά κανελλογαρύφαλλο

Εκτέλεση
Σε μία λεκάνη ανακατεύουμε τη ζάχαρη, το λάδι και το χυμό πορτοκαλιού.
Μετά σιγά σιγά προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά συνεχίζοντας το ανακάτεμα.
Λαδώνουμε και αλευρώνουμε ένα μικρό στρογγυλό ταψάκι και ρίχνουμε μέσα το μείγμα.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για 40 λεπτά. Όταν κρυώσει αν θέλουμε πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη.

Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ (Antoine Laurent Lavoisier, 26 Αυγούστου 1743 - 8 Μαΐου 1794)

Ο Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ (Antoine Laurent Lavoisier, 26 Αυγούστου 1743 - 8 Μαΐου 1794) ήταν Γάλλος χημικός. Θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης χημείας, καθώς θεμελίωσε με τις έρευνές του μια νέα αντίληψη στη μελέτη του φυσικού κόσμου και οδήγησε την ανθρώπινη σκέψη στην ορθολογική προσέγγιση των χημικών φαινομένων, σύμφωνα με τις επιταγές της εποχής του ορθού λόγου.[18]


Πίνακας περιεχομένων
1 Η ζωή του
2 Το επιστημονικό του έργο
3 Ονομάσθηκαν προς τιμή του
4 Παραπομπές

Άγιοι Αδριανός και Ναταλία (278 - 26 Αυγούστου 306)

26 Αυγούστου 306 (1715 χρόνια πριν) πέθανε:

Άγιοι Ανδριανός και Ναταλία

Οι Άγιοι Αδριανός και Ναταλία (278 - 26 Αυγούστου 306) είναι άγιοι της Δυτικής και Ανατολικής Εκκλησίας. Ο Αδριανός ήταν φρουρός του Ρωμαίου αυτοκράτορα Γαλέριου. Αφού με τη σύζυγό του, Ναταλία, έγιναν χριστιανοί, ο Αδριανός μαρτύρησε στη Νικομήδεια. Η μνήμη τους τιμάται στις 26 Αυγούστου. Οι Αδριανός και Ναταλία θεωρούνται άγιοι της Καθολικής, της Αγγλικανικής, της Ορθόδοξης, της Λουθηρανικής και της Αρμενικής Εκκλησίας.


Πίνακας περιεχομένων
1 Βίος Αγίων
2 Απολυτίκιο
3 Παραπομπές
4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βίος Αγίων

Οι Άγιοι Αδριανός και Ναταλία έζησαν στη Νικομήδεια κατά την εποχή του αυτοκράτορα του Μαξιμιανού στις αρχές του τετάρτου αιώνα. Ο 28χρονος τότε Αδριανός ήταν επικεφαλής του πραιτωρίου.

Λέγεται ότι ενώ περνούσαν από μπροστά του Χριστιανοί έτοιμοι για να μαρτυρήσουν, τους ρώτησε την ανταμοιβή που αναμένεται να λάβουν από τον Θεό. Αυτοί απάντησαν τα μάτια δεν έχουν δει, ούτε ακούσει το αυτί, ούτε έχουν εισέλθει στην καρδιά του ανθρώπου, τα πράγματα που έχει ο Θεός προετοιμάσει γι 'αυτούς που τον αγαπούν(1η προς Κορινθίους 2:09). Ήταν τόσο έκπληκτος με το θάρρος τους που ομολόγησε δημοσίως την πίστη του, αν και δεν είχε ο ίδιος ακόμη βαπτισθεί. Τότε φυλακίστηκε και ο ίδιος αμέσως. Εκεί πήγε η Ναταλία να του συμπαρασταθεί και να του πει να μην λυγίσει. Στην συνέχεια, αφού υπέμεινε πολλά και φρικτά βασανιστήρια παρέδωσε το πνεύμα του.

Οι δήμιοι ήθελαν να κάψουν τα σώματα των νεκρών, αλλά μια θύελλα ξέσπασε και σβήστηκε η φωτιά. Η Ναταλία ανακάλυψε ένα από τα χέρια του Αδριανού. Αργότερα, οι χριστιανοί πήραν το σώμα του Αδριανού και το έθαψαν στα προάστια του Βυζαντίου, στην Αργυρούπολη. Η Ναταλία πήγε να ζήσει εκεί, και όταν η ίδια πέθανε, θάφτηκε μαζί με τους μάρτυρες.

Σήμερα 26/8... στα στενά της Ιεράπετρας (φ.Μ.Κυμάκη)

στα στενά της Ιεράπετρας (φ.Μ.Κυμάκη)

στα στενά της Ιεράπετρας (φ.Μ.Κυμάκη)

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-