Τετάρτη, Νοεμβρίου 24, 2021

Πώς ο νούς επηρεάζει την ύλη;


7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Γιατί να είναι τόσο πολύπλοκη η αλήθεια, ή μήπως δεν υπάρχει αλήθεια, μήπως η μόνη αλήθεια είναι ότι όλα είναι ψέματα; Λέγεται ότι κάποτε οι ιερείς είχαν πιάσει την αλήθεια και την είχαν κλείσει σ' ένα ιερό. Μαζεύτηκαν λοιπόν οι άνθρωποι γύρω από το ναό και απαιτούσαν να τους τη δείξουν οι ιερείς. Παντού φωνές, οχλαγωγία και απειλές... Οι ιερείς δέχθηκαν τελικά να την αποκαλύψουν σε ένα αντιπρόσωπο του λαού και αυτός μετά να τους την περιγράψει. Εκλέχθηκε λοιπόν ο αντιπρόσωπος και οδηγήθηκε στο άδυτο του ναού, όπου ένα μακρύ πέπλο κάλυπτε την άρρητη μορφή. Οι ιερείς τραβούν το πέπλο και δεν εμφανίζεται τίποτα πίσω από αυτό. Ο άνθρωπος απορεί, ρωτάει: "μα πού είναι η αλήθεια;" και οι ιερείς του απαντούν: "αυτή είναι!", δείχνοντάς του το κενό. "Και τι να πω στο λαό", ξαναρωτάει ο άνθρωπος. "Πες στου ψέματα!", απαντούν οι ιερείς. Η πραγματικότητα με την έννοια της ουσιαστικότητας δεν μπορεί να υπάρχει, γιατί τα πάντα μεταβάλλονται από σε στιγμή σε στιγμή. Είδαμε άλλωστε ότι στις σύγχρονες θεωρίες της επιστήμης ο παρατηρητής επεμβαίνει στο πείραμα, είναι συμμέτοχος σε αυτό και επηρεάζει επομένως το αποτέλεσμά του. Με άλλα λόγια ο νους συνείδηση επηρεάζει την ύλη. Αν δεν υπάρχει λοιπόν απόλυτη πραγματικότητα, ανεξάρτητη από τον παρατηρητή-συνείδηση που την παρατηρεί, τότε δεν μας μένει παρά να δεχθούμε τη μόνη δυνατή πραγματικότητα: τον παρατηρητή-συνείδηση και την ψευδαισθητικότητα όλων των άλλων πραγμάτων, τα οποία αποκτούν μια σχετική μόνο "πραγματικότητα" καθώς προβάλλουν μέσα από το σκοτάδι και τη κενότητα, τη στιγμή ακριβώς που ο παρατηρητής-συνείδηση στρέφει το φως του προβολέα του πάνω τους. Αν αποδεχθούμε το απλό αυτό γεγονός ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό, αλλά μπορεί να αποκτήσει μια σχετική πραγματικότητα, όταν το προβάλει ο νους μας μέσα από την άπειρη κενότητά του, τότε τα πράγματα είναι πολύ απλά και ξεκαθαρισμένα. Η σκέψη, η προβολή είναι μια έμφυτη ιδιότητα του νου μας, όπως είναι και η κενότητά του, το άπειρο δυναμικό του, που δεν μπορεί να ξεχωριστεί απ' αυτή. Υπάρχει όμως και μια τρίτη έμφυτη ιδιότητα του νου: η ευδαιμονία, η πραγματική απόλαυση, η ύστατη χαρά. Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα; Οι αντανακλάσεις, οι σκέψεις, πάντοτε θα υπάρχουν, γιατί είναι η έμφυτη ιδιότητα του καθρέπτη νου μας ν' αντανακλά. Ο καθρέπτης όμως, η καθαρή συνείδηση, δεν ταυτίζεται με τις αντανακλάσεις, δεν προσκολλιέται σε κάποια ιδιαίτερη απ' αυτές, που έτυχε εκείνη τη στιγμή να περάσει από μπροστά του. Την αντανακλά και αυτή όπως και κάθε άλλη, χωρίς να ταυτίζεται μαζί της και βιώνοντας εντούτοις την ύστατη ευδαιμονία. Η συνεχής παρουσία, το διαρκώς αναμμένο φως της συνείδησής μας είναι που εμποδίζει την ταύτιση του φασματικού εαυτού μας με τις υπόλοιπες αντανακλάσεις του καθρέπτη, κι επομένως με τον κόσμο της δουλείας και του πόνου. Η συνείδηση παραμένει το μοναδικό και το ύστατο μέσο απελευθέρωσής μας από την ταύτισή μας με τις προβολές του νου μας.

Συνειδητό ονείρεμα – Δημήτρης Ευαγγελόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις Τελευταίες 7 ημέρες