Παπαφλέσσας

Γεννήθηκε στην Πολιανή Μεσσηνίας το 1786 ή το 1788 και ήταν γιος, του Δημητρίου Δικαίου

Το επίθετο Δικαίος είναι το πραγματικό και υπάρχει ακόμη σήμερα στο χωριό Πολιανή Μεσσηνίας.

"Δικαίος" ήταν μοναστηριακός τίτλος «Το δε Φλέσσας ή Φλεσσαίος, υπάρχει ως παραφθορά του Εφέσιος ή Εφεσαίος.

Το κοσμικό όνομά του ήταν Γεώργιος Δικαίος του Δημητρίου. Φοίτησε στη Σχολή Δημητσάνας, την οποία δεν την τελείωσε και μόνασε το 1816 στο μοναστήρι της Παναγιάς της Βελανιδιάς στην Καλαμάτα, όπου πήρε το όνομα Γρηγόριος (παπάς Φλέσσας εξ ού και το Παπαφλέσσας).

Εξαιτίας του επαναστατικού χαρακτήρα του, ήλθε σε σύγκρουση με τον επίσκοπο Μονεμβασιάς, έφυγε από τη μονή του και πήγε σε άλλο μοναστήρι, της Ρεκίτσας.

Η νέα σύγκρουσή του με Τούρκο αξιωματούχο για τα περιουσιακά της μονής τον παρώθησε να αφήσει την Πελοπόννησο και να περάσει στη Ζάκυνθο, όπου γνώρισε τον Κολοκοτρώνη και αργότερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης από τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε.

Το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν πάντα ενεργό μέλος σε κάθε συνέλευση που γινόταν κατά την προετοιμασία για την επανάσταση και όπου οι συνθήκες απαιτούσαν πάντα πρόθυμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του για την πατρίδα.

Από το 1821 ο Παπαφλέσσας ήταν σε συνεχή πολεμική δράση στον αγώνα λαμβάνοντας μέρος σε διάφορες μάχες.

Η τελευταία μάχη του

Στη Μάχη στο Μανιάκι 20 Μαΐου 1825 , βρήκε τον θάνατο πολεμώντας ηρωικά με τους λίγους άνδρες που του είχαν μείνει.

Σύμφωνα με την ιστορία, μετά το τέλος της μάχης ο Ιμπραήμ ζήτησε από τους στρατιώτες του να αναζητήσουν και να βρουν το νεκρό σώμα του Παπαφλέσσα. Όταν το βρήκαν, τους διέταξε να τοποθετήσουν πάνω στο ακέφαλο πτώμα το κεφάλι και να τον στήσουν σε μια βελανιδιά που βρισκόταν εκεί.

Τότε ο Ιμπραήμ πλησίασε το νεκρό Παπαφλέσσα λέγοντας:«Αμαρτία να χαθεί τούτος ο πολέμαρχος!», σε ένδειξη αναγνώρισης της γενναιότητας, της ανιδιοτέλειας και του θάρρους του. διαβάστε περισσότερα στη βικιπαιδεια