Βιβλίο: Αυτούπνωση

Ο περισσότερος κόσμος έρχεται για πρώτη - και ίσως μοναδική - φορά σε επαφή με την ύπνωση από παραστάσεις υπνωτιστών και ταινίες, από τις οποίες σχηματίζουν την εντύπωση ότι η ύπνωση είναι κάτι μυστηριώδες και επικίνδυνο. Το φαινόμενο της ύπνωσης συνήθως παρουσιάζεται σαν μια τρομακτική μορφή νοητικού ελέγχου, με την οποία το ανήμπορο θύμα χάνει κάθε έλεγχο του εαυτού του.

Αν ήταν έτσι τα πράγματα, τότε η ύπνωση δε θα με ενδιέφερε πολύ. Σαν κλινικός -ψυχολόγος, έχω πολλούς πελάτες με διάφορα προβλήματα και κανείς ποτέ δε μου ζήτησε να τον βοηθήσω να χάσει τον αυτοέλεγχό του. Αντίθετα, οι άνθρωποι που έρχονται να με δουν, έρχονται για να τους βοηθήσω να αποκτήσουν μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στη ζωή τους. Η ύπνωση είναι το ισχυρότερο μέσο που γνωρίζω για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
Εκείνο που έκαναν ο Brian Alman και ο Peter Lambrou σε αυτό το βιβλίο, και μάλιστα κατά αξιοθαύμαστο τρόπο, είναι να σας δώσουν ένα μέσο για να αποκτήσετε μεγαλύτερο έλεγχο των εμπειριών σας. Είναι κι αυτοί κλινικοί -ψυχολόγοι και σε όλη την έκταση του βιβλίου φαίνεται καθαρά η πείρα που έχουν αποκτήσει, βοηθώντας επί πολλά χρόνια τους πελάτες τους να ανακαλύψουν μέσα τους ικανότητες που θα τους βοηθήσουν να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους. Οι συγγραφείς τα κατάφεραν θαυμάσια στην προσπάθειά τους να εξαλείψουν τις μυστηριακές ανοησίες που συνδέονται με την ύπνωση, βοηθώντας έτσι τον αναγνώστη να ανακαλύψει ότι η «ποιότητα ζωής» είναι μια νοητική κατάσταση. Ενημερώνουν επίσης τον αναγνώστη για τις νέες εξελίξεις στον τομέα, τις οποίες συνήθως γνωρίζουν μόνο οι -ψυχολόγοι. Επιπλέον, συνδέουν πολύ καλά τις αφηρημένες θεωρίες με τις πρακτικές εφαρμογές τους - και αυτές οι εφαρμογές είναι το πιο δυνατό σημείο του βιβλίου τους.


Ο Alman και ο Lambrou, με το βιβλίο τους, επιτρέπουν σε όποιον ενδιαφέρεται να βελτιώσει τη ζωή του, να μάθει μια σειρά από απλούς και αποτελεσματικούς τρόπους που θα τον οδηγήσουν σε αυτό το στόχο. Τονίζουν επανειλημμένα ότι η μοναδικότητα κάθε ανθρώπου είναι ένας σύμμαχός μας, όταν μάθουμε πώς να την αναγνωρίζουμε και να τη χρησιμοποιούμε θετικά. Μας διδάσκουν ότι οι αντιλήψεις μας για τον εαυτό μας και τον προσωπικό μας κόσμο είναι μεταβλητές και όχι άκαμπτες και παγιωμένες. Και το καλύτερο απ' όλα, μας διδάσκουν ότι μπορούμε να αλλάξουμε αυτές τις αντιλήψεις, αν αλλάξουμε απλώς τους τρόπους με τους οποίους μιλάμε μέσα μας στον εαυτό μας. Με τον ήπιο και καλοσυνάτο τρόπο τους, οι συγγραφείς μάς προσφέρουν καθοδήγηση, ενώ ταυτόχρονα μας ενθαρρύνουν να εξερευνήσουμε και να ανακαλύψουμε τι λειτουργεί καλύτερα για μας σαν άτομα. Οι συγγραφείς εξετάζουν τόσες πολλές διαστάσεις της ζωής και δίνουν τόσες πολλές ιδέες για τη βελτίωση της, ώστε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό το βιβλίο σαν οδηγό και εγχειρίδιο ταυτόχρονα, διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τα μέρη που έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για σας. Ο πρακτικός χαρακτήρας του υλικού που δίνουν προσφέρεται για συνεχείς τροποποιήσεις και βελτιώσεις των υπνωτιστικών σας ικανοτήτων, καθώς θα προχωρείτε στην εφαρμογή του προγράμματος.
Βιβλίο: Αυτούπνωση: Το πλήρες εγχειρίδιο για την βελτίωση και την γνώση του εαυτού. Brian Alman και Peter Lambrou

Λουντοβίκο Λιπαρίνι

1800: Λουντοβίκο Λιπαρίνι
Iταλός ζωγράφος και δάσκαλος της ζωγραφικής, που εμπνεύστηκε από τον ξεσηκωμό των Ελλήνων το 1821.

Ο Λουντοβίκο Λιπαρίνι (Ludovico Lipparini) γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1800 στην Πολωνία (Μπολόνια) και σπούδασε ζωγραφική στη γενέτειρά του. Το 1825 εγκαταστάθηκε στη Βενετία και από το 1831 άρχισε να διδάσκει ζωγραφική στην τοπική Ακαδημία Καλών Τεχνών.

Ο Λιπαρίνι διακρίθηκε ως ζωγράφος προσωπογραφιών και ιστορικών θεμάτων και ανήκει στη νεοκλασσική σχολή. Μαθητής του υπήρξε ο ζακυνθινός ζωγράφος Διονύσιος Τσόκος (1820-1862), που επηρεάστηκε καθοριστικά από την τεχνική και τη θεματολογία του δασκάλου του.

Ο Λουντοβίκο Λιπαρίνι πέθανε στη Βενετία στις 19 Μαρτίου 1856, σε ηλικία 56 ετών.

https://www.sansimera.gr/biographies/803

σαν σήμερα το 1914

 

 

1914
Ο ελληνικός στρατός εγκαταλείπει τη Βόρεια Ήπειρο, έπειτα από απαίτηση των Μεγάλων Δυνάμεων. Σχηματίζεται η Προσωρινή Κυβέρνηση της Βόρειας Ηπείρου υπό τον Γεώργιο Χρηστάκη-Ζωγράφο, η οποία διακηρύσσει την αυτονομία της περιοχής.

Σαράντος Αγαπηνός,

Σαραντέλος Αγαπηνός - Καπετάν Άγρας


Ο Σαράντος Αγαπηνός, γνωστός με το ψευδώνυμο Τέλλος Άγρας (Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας, 17 Φεβρουαρίου 1880 - † Καρυδιά Πέλλας, 7 Ιουνίου 1907) ήταν Έλληνας οπλαρχηγός που έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. Η ιστορία του απαθανατίστηκε σε τραγούδια, αλλά και στο μυθιστόρημα «Στα μυστικά του Βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα.


ΒιογραφίαΤο πραγματικό όνομα του Τέλλου Άγρα ήταν Σαραντέλος ή Σαράντος Αγαπηνός. Αν και τυπικά δηλώνονται ως τόπος γέννησής του οι Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας, ο πραγματικός τόπος γέννησής του, το 1880, ήταν το Ναύπλιο, στο οποίο υπηρετούσε τότε, ως Εφέτης, ο Γαργαλιανιώτης πατέρας του Ανδρέας Αντωνίου Αγαπηνός, ο οποίος εν τέλει αποφάσισε να τον εγγράψει στα μητρώα αρρένων των Γαργαλιάνων Μεσσηνίας.[1][2] Ο Σαράντος καταγόταν από ιστορική οικογένεια των Γαργαλιάνων, την οικογένεια των Αγαπηνών, η οποία είχε σημαντικό ρόλο κατά την Επανάσταση του 1821. Ο προπάππος του Αντώνιος Αγαπηνός ήταν έφορος της επιμελητείας του Αγώνα του 1821. Ο αδελφός του παππού του, ο Διονύσιος Αγαπηνός, ήταν οπλαρχηγός και επικεφαλής 100 περίπου Γαργαλιανιωτών, με τους οποίους συμμετείχε σε διάφορες μάχες του Απελευθερωτικού Αγώνα, όπως στα Δερβενάκια, στην εκστρατεία των Αθηνών, στην μάχη που έγινε στην περιοχή των Παλαιών Πατρών και στην πολιορκία του Νιόκαστρου στην Πύλο. Τόσο ο παππούς του καπετάν Άγρα, όσο και ο αδελφός του παππού του, υπογράφουν ως δημογέροντες των Γαργαλιάνων σε διάφορα έγγραφα της εποχής τους.[3] Ο δε Διονύσιος Αγαπηνός ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας.[4] Ο Σαράντος Αγαπηνός είχε επίσης δυο αδελφούς, τον Αντώνη Αγαπηνό (Τρίπολη 1877 – Σύρος 1923) και τον Νίκο Αγαπηνό (Ναύπλιο 1890 – Μπένι Σουέφ Αιγύπτου 1947).

Μολιέρος

Μολιέρος Παρίσι 15 Ιανουαρίου 1622 - Παρίσι 17 Φεβρουαρίου 1673. Γάλλος ποιητής, ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας. Τη θεατρική του σταδιοδρομία ξεκίνησε από το Παρίσι, όπου επί δύο χρόνια έδινε παραστάσεις, με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσει και να φυλακιστεί. Όταν αποφυλακίστηκε πήγε στην Λιόν, την οποία χρησιμοποίησε ως έδρα για τις θεατρικές του εξορμήσεις στην επαρχία, όπου έπαιζε κυρίως φαρσοκωμωδίες. Στη Λιόν ανέβασε την πρώτη του άρτια κωμωδία, τον "Απερίσκεπτο" (1655), που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Μετά από αυτό γεμάτος αισιοδοξία ξαναγύρισε στο Παρίσι. Μέσα σε 15 χρόνια (1658-1673) έγραψε 20 κωμωδίες, τις οποίες σκηνοθέτησε ο ίδιος, παίζοντας συγχρόνως και τους κυριότερους ρόλους. Η δόξα του είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της και τα πλούτη του προκαλούσαν το φθόνο των συναδέλφων του. Όσο όμως αγαπήθηκε από το λαό, τόσο μισήθηκε από τους ισχυρούς της εποχής του, τα ελαττώματα των οποίων δεν δίσταζε να καυτηριάζει στις κωμωδίες του. Η υπερκόπωση τελικά τον οδήγησε στο θάνατο στις 17 Φεβρουαρίου 1673. αφού πρώτα είχε καταρρεύσει πάνω στην σκηνή. Η κηδεία του έγινε μυστικά, γιατί ως ηθοποιός ήταν αφορισμένος από τον Πάπα. Και μόνο με τη μεσολάβηση του βασιλιά δέχτηκε ο αρχιεπίσκοπος να στείλει ιερέα για την κηδεία.

Από τα έργα της πρώτης περιόδου του Μολιέρου δε σώθηκαν παρά μόνο δύο φαρσοκωμωδίες. Σώθηκαν όμως αρκετές από τις κωμωδίες, που τον δόξασαν κατά τη δεύτερη συγγραφική του περίοδο στο Παρίσι. Τα σπουδαιότερα από τα έργα αυτά είναι: "Ο Ταρτούφος", "Ο Φιλάργυρος", "Ο Σγαναρέλος", "Ο Αρχοντοχωριάτης", "Ο κατα φαντασίαν ασθενής", "Σχολείο Γυναικών", κ.ά.

Σήμερα...17/2

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΟΥΛΧΕΡΙΑ