Μάχη της Μαντίνειας το 418 π.Χ.

Η Μάχη της Μαντίνειας το 418 π.Χ. έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη μάχη μεταξύ οπλιτών του Πελοποννησιακού Πολέμου (θεωρητικά εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιό του), και μία από τις μεγαλύτερες της αρχαιότητας, μεταξύ οπλιτών.

Το 418 π. Χ. στην πεδιάδα έξω από την πόλη της Μαντίνειας οι Σπαρτιάτες οπλίτες παρατάχτηκαν απέναντι από τους Αργείους, ενώ αμφότερες οι παρατάξεις ενισχύονταν από συμμάχους. Οι μεν Σπαρτιάτες είχαν στο πλευρό τους, πέραν των ειλώτων (απελεύθερων και μη) και λοιπών Λακεδαιμονίων, τους Τεγεάτες, κάποιους Αρκάδες και οπλίτες από την περιοχή Σκιρίτιδα στα σύνορα μεταξύ της Λακεδαίμονος και της Αρκαδίας. Οι δε Αργείοι ενισχύθηκαν από τους Μαντινείς, κάποιους Αρκάδες και τους Αθηναίους. Όπως φαίνεται, η Αρκαδία παρουσιάστηκε διχασμένη, καθώς πόλεις της, έλαβαν μέρος στη μάχη μοιρασμένες και στις δύο πλευρές.

Η κύρια αιτία της μάχης και γενικότερα της σύγκρουσης ήταν η δυσαρέσκεια πολλών Πελοποννήσιων για την κυριαρχία της Σπάρτης αλλά και οι βλέψεις των Αργείων για μία δική τους άνοδο στα εδάφη της Πελοποννήσου.

Στην ίδια περιοχή διεξήχθη μάχη και το 362 π.Χ.

Αντόνιο Φιγκουέιρα ντ'Αλμέιντα

Ο Αντόνιο Φιγκουέιρα ντ'Αλμέιντα (Antonio Figueira d' Almeida) ήταν Πορτογάλος φιλέλληνας ο οποίος πήρε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Γεννήθηκε το 1784 στην πορτογαλική πόλη Έλβας. Υπηρέτησε ως αξιωματικός στον πορτογαλικό στρατό και πολέμησε κατά του γαλλικού στρατού που στάλθηκε στην Ισπανία για να στηρίξει τη δυναστεία των Βουρβόνων. Μετά την έναρξη της Επανάστασης ήρθε στην Ελλάδα. Τον Αύγουστο του 1826, έχοντας το βαθμό του συνταγματάρχη του ιππικού, διακρίθηκε ως αρχηγός σώματος στην Τρίπολη και τον Μάρτιο του επόμενου χρόνου πολέμησε υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη στην Αττική.

Με την έλευση του Καποδίστρια στην Ελλάδα, ο ντ' Αλμέιντα έγινε επιθεωρητής του τακτικού ιππικού και του ανατέθηκε η αναδιοργάνωση του σώματος. Στις 22 Ιανουαρίου του 1830 διορίστηκε φρούραρχος Ναυπλίου. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια συνέλαβε των έναν από τους δράστες, τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη. Για την νομιμόφρονη στάση του ονομάστηκε επίτιμος πολίτης του Ναυπλίου από την Ε' Εθνοσυνέλευση και τον Μάρτιο του 1832 προβιβάστηκε σε στρατηγό.

Πίνακας του Αντόνιο Αλμέιντα στην μόνιμη έκθεση του Εθνικού και Ιστορικού Μουσείου

Μετά την άφιξη όμως του Όθωνα στην Ελλάδα, η Αντιβασιλεία δεν του αναγνώρισε το βαθμό του στρατηγού και τελικά στις 10 Μαΐου 1833 το διόρισε φρούραρχο της Αίγινας. Προβιβάστηκε σε υποστράτηγο μετά την καταστολή της ανταρσίας του συνταγματάρχη Ν.Ζέρβα στο Μεσολόγγι όπου ο ντ' Αλμέιντα είχε διοριστεί στρατιωτικός διοικητής το 1836. Το 1839 τοποθετήθηκε στρατιωτικός διοικητής στο Ναύπλιο. Πέθανε το 1847 στη Μπατάλια, στη Βενετία.

Ήταν παντρεμένος με τη Ζωή Μαυροκορδάτου. Εγγονός του ήταν ο, με το ίδιο όνομα εξελληνισμένο, Αντώνιος Αλμέιδας που σκοτώθηκε πολεμώντας στους Βαλκανικούς πολέμους.

Εντμόνια Λιούις (Edmonia Lewis, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, 1844 – Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο, 1907)

Γενικές πληροφορίες
Γέννηση 4 Ιουλίου 1844
Rensselaer County ή Νέα Υόρκη
Θάνατος 17 Σεπτεμβρίου 1907
Λονδίνο
Τόπος ταφής St Mary's Catholic Cemetery
Κατοικία Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ιταλία
Εθνικότητα Αφροαμερικανο, African Haitian και Mississaugas
Χώρα πολιτογράφησης Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες Αγγλικά
Σπουδές Κολέγιο Όμπερλιν
Oberlin Academy
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα γλύπτρια
Αξιοσημείωτο έργο Hiawatha and Minnehaha

Η Εντμόνια Λιούις (Edmonia Lewis, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, 1844 – Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο, 1907 ;) ήταν Άφρο-Αμερικανή ζωγράφος και γλύπτρια, η μοναδική μαύρη καλλιτέχνιδα που έκανε διεθνή καριέρα στα τέλη του 19ου αιώνα. Ελάχιστες λεπτομέρειες υπάρχουν για τη ζωή της, όπως και πολύ λίγες φωτογραφίες της, κάτι που δυσχεραίνει τον καθορισμό των ακριβών ημερομηνιών, αλλά και των τόπων της γέννησης και του θανάτου της. Εργάστηκε κυρίως στη Ρώμη, ενώ γλυπτά της εκτέθηκαν στις ΗΠΑ. Παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε λόγω των φυλετικών διακρίσεων στην εποχή της, κατόρθωσε να γίνει γνωστή και το έργο της τείνει όλο και περισσότερο να αναδεικνύεται. Το 2002 ο διανοούμενος Molefi Kete Asante τη συμπεριέλαβε σε μια λίστα που δημοσίευσε, με τις κορυφαίες 100 προσωπικότητες Αφροαμερικανών.

Ημέρα της Ανεξαρτησίας 4 Ιουλίου

 

Κάθε χρόνο στις 4 Ιουλίου οι Ηνωμένες Πολιτείες γιορτάζουν τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας τους από τη Μεγάλη Βρετανία το 1776, με σειρά εκδηλώσεων, στις οποίες κυριαρχούν τα πυροτεχνήματα και οι παντός είδους παρελάσεις.

Είναι η εθνική εορτή της χώρας με τη μεγαλύτερη επιρροή στον πλανήτη, γνωστή στα αγγλικά ως Independence Day και ως Fourth of July.

Στις αρχές του 18ου αιώνα είχαν διαμορφωθεί 13 βρετανικές αποικίες στα ανατολικά παράλια της Βόρειας Αμερικής (Μασαχουσέτη, Νιού Χαμσάιρ, Νέα Υόρκη, Πενσυλβάνια, Κονέκτικατ, Ροντ Άιλαντ, Νέα Υερσέη, Ντελαγουέρ, Μέριλαντ, Βιργινία, Νότια και Βόρεια Καρολίνα και Γεωργία).

Μεταξύ τους υπήρχαν σημαντικές διαφορές, αλλά και πολλές ομοιότητες κυρίως ως προς τους θεσμούς και την κοινή καταγωγή των κατοίκων τους.

Το καθοριστικό βήμα για την αποκοπή του ομφάλιου λώρου των 13 αποικιών που τους συνέδεε με την μητέρα-πατρίδα στάθηκε η επιβολή πρόσθετων φόρων από τη Μεγάλη Βρετανία, προκειμένου να καλυφθούν οι πολεμικές της δαπάνες από τον Επταετή Πόλεμο με τη Γαλλία (1756-1763).

Οι νέοι φόροι σε μια σειρά από προϊόντα, όπως η ζάχαρη και το τσάι, καθώς και ο φόρος χαρτοσήμου στις εφημερίδες και τα εμπορικά έγγραφα, εξόργισαν τους αποίκους, επειδή δεν είχε ζητηθεί η γνώμη τους, σύμφωνα με την αγγλοσαξονική παράδοση.

Η αντίδραση των αποικιών μεγάλωσε, όταν στις 17 Δεκεμβρίου 1773 κάτοικοι της Βοστώνης μεταμφιεσμένοι σε Ινδιάνους έριξαν στη θάλασσα 340 κιβώτια τσαγιού, που ανήκαν στην Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών, στην οποία το βρετανικό στέμμα είχε εκχωρήσει ειδικά προνόμια.

Ο βασιλιάς Γεώργιος Γ’ διέταξε το κλείσιμο του λιμανιού και τη στρατιωτική κατοχή του.

Τότε οι κάτοικοι της Μασαχουσέτης κάλεσαν σε βοήθεια τις υπόλοιπες αποικίες.

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1774 συνήλθαν στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνιας οι εκπρόσωποι των 13 αποικιών και συγκρότησαν το Ηπειρωτικό Κογκρέσο, όπως το αποκάλεσαν.

Η συνέλευση των 56 εκπροσώπων διακήρυξε την επιθυμία των αποίκων να διοικούνται μόνοι τους, ενώ απηύθυνε στο βασιλιά μια διακήρυξη δικαιωμάτων.

Η ρήξη επήλθε στις 14 Απριλίου 1775, όταν βρετανικά στρατεύματα συγκρούστηκαν με ντόπιους πολιτοφύλακες στο Λέξινγκτον και το Κόνκορντ της Μασαχουσέτης.

Ο βασιλιάς κήρυξε τους αποίκους επαναστάτες και το Ηπειρωτικό Κογκρέσο, αφού συνήλθε δεύτερη φορά στις 10 Μαΐου 1775, αποφάσισε να κηρύξει τον πόλεμο κατά του αγγλικού στέμματος και ανέθεσε τη διοίκηση των στρατευμάτων και της πολιτοφυλακής στο μεγαλοκτηματία και στρατιωτικό Τζορτζ Ουάσινγκτον, που αργότερα έγινε ο πρώτος πρόεδρος του νεοσύστατου κράτους των ΗΠΑ.

Το προηγούμενο διάστημα στο Ηπειρωτικό Κογκρέσο είχαν διαμορφωθεί δύο τάσεις: η μία, από τους «Νομιμόφρονες» μεγαλοκτηματίες των Νότιων αποικιών (Βιρτζίνια, Νότια και Βόρεια Καρολίνα και Γεωργία), που επεδίωκαν τη συνεννόηση και το συμβιβασμό με το Λονδίνο, και η άλλη από τους «Πατριώτες» αστούς των Βορείων αποικιών, που πίστευαν ότι μόνο με την πλήρη ανεξαρτησία θα μπορούσε να διασφαλιστεί η ελευθερία και η δική τους ανάπτυξη.

Στην αρχή ήταν μειοψηφία μέσα στους κόλπους της συνέλευσης, αλλά η βρετανική αδιαλλαξία είχε ως αποτέλεσμα την τελική επικράτησή τους.

Οι δύο αυτές τάσεις θα εκδηλωθούν και πάλι στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν Νότιοι και Βόρειοι θα συγκρουστούν στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο.

Στις 2 Ιουλίου 1776, το Ηπειρωτικό Κογκρέσο ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας και δύο ημέρες αργότερα, 4 Ιουλίου 1776, έδωσε στη δημοσιότητα τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, που ήταν έργο του δικηγόρου και μετέπειτα προέδρου των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον.

Η Διακήρυξη αυτή, που απευθυνόταν «προς την κοινή γνώμη όλης της ανθρωπότητας», αποτέλεσε την πρώτη πρακτική εφαρμογή των πολιτικών αρχών του Διαφωτισμού.

Ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας ή Αμερικανική Επανάσταση ήταν μακροχρόνιος και επίπονος.

Έως τις αρχές του 1778 ήταν ένας εμφύλιος πόλεμος μέσα στους κόλπους της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Στη συνέχεια διεθνοποιήθηκε, καθώς η Γαλλία (1778), η Ισπανία (1779) και η Ολλανδία (1780) συμμάχησαν με τις αποικίες εναντίον της Βρετανίας.

Η ανεξαρτησία των ΗΠΑ επιτεύχθηκε τελικά με τη Συνθήκη των Παρισίων της 3ης Σεπτεμβρίου 1783.

(Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr)

Κεφαλόπουλο αλλιώς

Σε ένα παλιό περιοδικό βρήκα μια ωραία συνταγή του Άρη Τσανακλίδη απο το chef's club

Συνταγή για ψάρι στο φούρνο

Κεφαλόπουλο με πορτοκάλι , μαραθόριζα και ελιές

Υλικά που θα χρειαστούμε

1,5 κιλό κεφαλόπουλο σε φέτες

1 κιλό μαραθόριζα σε φέτες

2κρεμμύδια σε φέτες

4πορτοκάλια σε φέτες

20 πράσινες ελιές χωρίς κουκούτσι

χυμός 3 λεμόνια

1 ποτήρι κρασί άσπρο

ελαιόλαδο 50ml

λίγο θυμάρι

αλάτι πιπέρι

Πώς το φτιάχνουμε

Σε ένα ταψί που έχω λαδώσει βάζω με τη σειρά

Κρεμμύδια

Μαραθόριζα

Κεφαλόπουλο

Πορτοκάλι

Ελιές

Περιχύνουμε με το λεμόνι και το κρασί μαζί αλάτι κ πιπέρι και τέλος το ελαιολαδο κ το θυμάρι

Ψήνουμε στους 160 για 1 ώρα

Καλή επιτυχία κ καλή όρεξη!!!

Σήμερα 4/7... Ιερομαρτύρων Δονάτου Θεοφίλου Θεοδότου και Θεοδώρου

πορτοκαλί μπουκαμβίλια (φ.Μ.Κυμάκη)

 

Ιερομαρτύρων Δονάτου Θεοφίλου Θεοδότου
και Θεοδώρου, Μαρτύρων Κυπρίλλης και Αρόας, Λουκίας και Απολλωνίου για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει νέα καρτέλα με φακό+-