Βάζουμε τα φρούτα σε μπολ και τα περιχύνουμε με το ποτό και με το νερό. Τα αφήνουμε για μια ώρα τουλάχιστον να φουσκώσουν και να μαλακώσουν.
Χτυπάμε με το μίξερ του χεριού (ή με το χέρι) το ελαιόλαδο με τη ζάχαρη να ομογενοποιηθούν
και προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά συνεχίζοντας το χτύπημα. Προσθέτουμε το ξύσμα και το μισό αλεύρι . Αφήνουμε το μίξερ και προσθέτουμε τα ξερά φρούτα μαζί με το υγρό που έχουν μουσκέψει. Προσθέτουμε και το υπόλοιπο αλεύρι και ανακατεύουμε.
Αδειάζουμε το μείγμα σε λαδωμένη και αλευρωμένη φόρμα νούμερο 26 και το ψήνουμε σε προθερμασμένο στους 180ο φούρνο για 50-60 λεπτά ή ως ότου βγαίνει καθαρό το μαχαίρι που θα βυθίσουμε στο κέικ μας. Όταν ψηθεί αφήνουμε να σταθεί 10 λεπτά μέσα στη φόρμα και το αναποδογυρίζουμε. Πασπαλίζουμε με αχνη ζάχαρη.
Τι πρέπει να προσέξουμε
Όταν ψήνουμε κέικ δεν ανοίγουμε τον φούρνο τα πρώτα 40-45 λεπτά. Αν χρειαστεί σκεπάζουμε
τότε το κέικ μας με χαρτί ψησίματος. Ακόμη και το μαχαίρι της δοκιμής το βυθίζουμε μετά τα 50 λεπτά στο κέικ αλλιώς ξεφουσκώνει.
Ο Βασίλης Ρώτας ( 23 Απριλίου/5 Μαΐου- 30 Μαΐου 1977) ήταν Έλληνας συγγραφέας, κριτικός και μεταφραστής.
Γεννήθηκε
στις 23 Απριλίου/5 Μαΐου του 1889 στο Χιλιομόδι Κορινθίας. Φοίτησε στο
γυμνάσιο της Κορίνθου και αποφοίτησε από το Α΄ Βαρβάκειο Γυμνάσιο
Αθηνών. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και θέατρο στη
Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών (1906-1910). Το 1910 φοίτησε στη Σχολή
Εφέδρων Αξιωματικών Κέρκυρας. Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους
(1912-1913) σαν ανθυπολοχαγός, στις μάχες Κιλκίς, Ναλμπάγκιοϊ,
Τζουμαγιά, Ουράνοβο, Σέτε Βρατς, Στενά της Κρέσνας, Σιμιτλί. Στη
διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, στα 1916, υπηρετούσε ως
αξιωματικός στο Δ΄ Σώμα Στρατού, στην Καβάλα. Ολόκληρο το Δ΄ Σώμα
Στρατού μεταφέρθηκε στο (Γκέρλιτς) της Πολωνίας, σε μια ιδιότυπη
αιχμαλωσία, μέχρι το 1919. Πήρε μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία και
για δύο χρόνια (1921-1922) υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην
ελληνική πρεσβεία του Βερολίνου.
Το 1920 παντρεύτηκε την παιδική του φίλη Κατερίνη Γιαννακοπούλου, με
την οποία απέκτησαν τρία παιδιά: τον Ρένο (γιατρό) (1922-2012), την
Μαρούλα (ηθοποιό) (1925-1996) και τον Νικηφόρο (συνθέτη) (1929-2004).
Αποστρατεύτηκε στα 1926 με το βαθμό του συνταγματάρχη και από τότε
αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία, τη μετάφραση και το θέατρο. Στη διάρκεια της
Κατοχής εντάχθηκε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και πήρε μέρος στην
Εθνική Αντίσταση. Από το τέλος της δεκαετίας του '40 συντρόφισσά του
ήταν η συγγραφέας Βούλα Δαμιανάκου (1922-2016), με την οποία έζησε από
το 1954 στη Ν. Μάκρη Αττικής. Ο Β. Ρώτας πέθανε το 1977 στην Αθήνα σε
ηλικία 88 ετών.
Το Θόλος βρίσκεται 26km ανατολικά του Αγίου Νικολάου και 4km βόρεια του χωριού Καβουσίου. Θα ακούσετε πολλούς να αναφέρονται στο Θόλος κι ως παραλία Καββουσίου. Σχηματίζεται στην έξοδο μιας εύφορης κοιλάδας, κατάφυτης από τεράστιους ελαιώνες, η οποία ξεκινάει κοντά στο Καβούσι. Η περιοχή έχει αναπτυχθεί τουριστικά, αλλά σε πολύ ήπιο βαθμό, κάνοντας την ιδανική για ήρεμες διακοπές.
Στο Θόλος υπάρχει μια όμορφη παραλία με βοτσαλάκι και στη δυτική μεριά της με άμμο. Υπάρχουν αρκετά αλμυρίκια δίπλα στην παραλία, όπου μπορείτε να βρείτε σκιά. Θα βρείτε αρκετά δωμάτια, ξενοδοχεία και ταβερνούλες τριγύρω, όπως και στο Καβούσι. Η θάλασσα είναι συνήθως λίγο ταραγμένη, αν και η ένταση του κύματος μετριάζεται κάπως από τη νήσο Ψείρα που βρίσκεται στα ανοιχτά του κόλπου. Όταν η θάλασσα είναι ανακατεμένη, δηλαδή αρκετά συχνά, τα νερά αποκτούν ένα χαρακτηριστικό ανοικτό γαλάζιο χρώμα.
Πηγές Μαλαύρας Η παραλία της Μαλαύρας 2km ανατολικότερα ξεκινάει η απομονωμένη ακτή της Μαλαύρας, περιτριγυρισμένη από κάθετους βράχους που προκαλούν δέος.Η πρόσβαση στην παραλία γίνεται με βάρκα και συχνά έχει κύμα (όταν φυσάει βόρειος άνεμος). Επίσης, μπορείτε να περπατήσετε από το εργοστάσιο αξιοποίησης των πηγών της Μαλαύρας, που βρίσκεται δίπλα, ως την παραλία. Για να φτάσετε στο εργοστάσιο θα πρέπει να οδηγήσετε έναν χωματόδρομο ανατολικά του Θόλου. Η θέα στους γκρεμούς και στο νησί της Ψείρας είναι απίστευτη.
Αξιοθέατα
Το Θόλος βρίσκεται σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες, αλλά και άγνωστες, περιοχές της Κρήτης. Αν έρθετε στο Θόλος πρέπει οπωσδήποτε να εξερευνήσετε την τριγύρω περιοχή, η οποία είναι γεμάτη ιστορικούς χώρους, φυσικές καλλονές και παραδοσιακούς οικισμούς.
Αρχίζοντας από την παραλία στο Θόλος, θα εντυπωσιαστείτε από τις γιγάντιες ενετικές αποθήκες που χρησιμοποιούσαν οι Ενετοί για μεταφόρτωση εμπορευμάτων. Οι αποθήκες καταστράφηκαν από τους Γερμανούς την Κατοχή για να μην χρησιμοποιηθούν από τους Συμμάχους. Η περιοχή είναι διάσπαρτη και με πολλά γερμανικά καταφύγια. Δίπλα στην παραλία υπάρχει ο παλιός ναός της Παναγιάς με πολλές παλιές επιγραφές επισκεπτών, που εορτάζει της Αναλήψεως, ενώ παραπέρα έχει βρεθεί ρωμαϊκός οικισμός. Αν κουραστείτε, μπορείτε να δροσιστείτε στην πηγή με το φρέσκο νερό που έχει δημιουργήσει μια όαση δροσιάς με πλατάνια.
Το νησί Ψείρα, απέναντι από το Θόλος, αποτέλεσε σημαντικότατο μινωϊκό λιμάνι. Στη Ψείρα, την οποία μπορείτε να επισκεφτείτε με καραβάκι από το διπλανό Μόχλος, έχει βρεθεί μεγάλος μινωϊκός οικισμός, σημαντικότερο εύρημα του οποίου είναι οι ανάγλυφες τοιχογραφίες που βρέθηκαν σε τοίχο κτιρίου. Οι τοιχογραφίες έχουν μεταφερθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.
Δυτικά του Θόλους αξίζει να επισκεφτείτε το παλιό τοιχογραφημένο ξωκλήσι του Αγίου Αντωνίου. Στη συνέχεια μπορείτε να κάνετε μια βόλτα ως το Καβούσι και να περπατήσετε στο παραδοσιακό χωριό, που είναι κτισμένο κοντά στην έξοδο του όμορφου φαραγγιού του Άβγου. Στη κεντρική πλατεία θα δείτε την ενετική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, με βυζαντινή αρχιτεκτονική, ενώ παραπέρα θα συναντήσετε το ναό των Δώδεκα Αποστόλων.
Η ελιά στον Αζοριά
Στον Αζοριά, 2km ανατολικά του Καβουσίου, υπάρχει ένα από τα εντυπωσιακότερα μνημεία της φύσης, ένας ζωντανός μάρτυρας όλων των ιστορικών χρόνων της Κρήτης. Το μνημείο αυτό δεν είναι άλλο παρά μια ελιά 3500+ ετών, μια από τις αρχαιότερες στο κόσμο.
Το δέντρο έχει χαρακτηριστεί προστατευόμενο μνημείο και θα σας εντυπωσιάσει η τεράστια περίμετρος της. Μάλιστα από το δέντρο αυτό κόπηκε κότινος (στεφάνι) για το στεφάνωμα της πρώτης νικήτριας στον Μαραθώνιο Γυναικών των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004». 2km νότια από την μνημειακή ελιά, θα βρείτε το φαράγγι του Μέσωνα και του Χαυγά, ένα από τα πιο επιβλητικά (και δύσβατα) φαράγγια της Κρήτης.
Εκτός από τα παραπάνω, αξίζει να επισκεφτείτε τους μινωικούς οικισμούς στις θέσεις «Βρόντος» και «Κάστρο», τα αρχαία ορυχεία χαλκού της Μινωικής εποχής στη θέση «Χρυσοκάμινο» (στις ακτές ανατολικά της Αγριόμαντρας), και την γειτονική σπηλιά (Θεριόσπηλο) με τους πολύ ενδιαφέροντες σταλαγμίτες.
Ανατολικότερα από το Θεριόσπηλιο, θα βρείτε τον υστερομινωϊκό οικισμό Χυλόπιτες, όπου βρέθηκε ένα χάλκινο εγχειρίδιο και ένα λίθινο δοχείο. Αν απομακρυνθείτε περισσότερο μπορείτε να επισκεφτείτε το καταπράσινο οροπέδιο της Θρυπτής, καταμεσής του άγριου και γνήσιου κρητικού τοπίου. Επίσης, μπορείτε να πεταχτείτε ως την έξοδο του δύσβατου φαραγγιού του Χα και το μινωϊκό οικισμό της Βασιλικής, στο δρόμο για Ιεράπετρα.
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός (Δημητσάνα Αρκαδίας, 25 Μαρτίου 1771 - Ναύπλιο, 30 Μαΐου 1826) ήταν Έλληνας ιεράρχης, μητροπολίτης Παλαιών Πατρών και ένας από τους πρωταγωνιστές ιεράρχες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 με διπλωματική και πολιτική δράση.
Πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στη Δημητσάνα,
γιος του Ιωάννη Γκόζια, χρυσοχόου και αγρότη και της Κανέλας Κουκουζή ή
Κουκουζοπούλου, ενώ το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος. Οι γονείς του
ήταν φτωχοί και άσημοι, ώστε δεν είναι με ακρίβεια γνωστό το επώνυμο του
πατέρα του, αφού σε διάφορες βιογραφίες έχει εμφανιστεί ως Κοτζάς, ή
Κοντζιάς, ή Κόζιας, ή Γκόζιας, ή Κοζής, ενώ ο ίδιος ο πατέρας του
υπέγραφε ενίοτε και ως Ιωάννης Δημητρίου. Είχε έναν αδελφό και τέσσερεις
αδελφές. Η πατρική του οικία ήταν στη θέση "Κάστρο" της Δημητσάνας,
λέγεται δε ότι όταν ο Κολοκοτρώνης επισκέφθηκε την Δημητσάνα κατά την
εποχή του Όθωνα, επισκέφθηκε και το σπίτι του Γερμανού και ασπάσθηκε την
εξώπορτα σε ένδειξη σεβασμού.
Φοίτησε αρχικά στη φημισμένη Σχολή Δημητσάνας, στο Άργος και μετέπειτα στη Σχολή της Σμύρνης. Χειροτονήθηκε διάκονος λαμβάνοντας το όνομα Γερμανός
από τον Μητροπολίτη Άργους και Ναυπλίου Ιάκωβο. Στις αρχές του 1797
μετέβη στη Σμύρνη και υπηρέτησε δίπλα στον μητροπολίτη Γρηγόριο που ήταν
συμπατριώτης και θείος του (ο μετέπειτα πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄), τον οποίον και ακολούθησε στη Κωνσταντινούπολη και στη μετέπειτα εξορία του στο Άγιο Όρος, γενόμενος αρχιδιάκονος του Μητροπολίτη Κυζίκου Ιωακείμ. Την εποχή εκείνη ανέλαβε να διευθετήσει τις διαφορές που υπήρχαν στις σταυροπηγιακές μονές
της Πελοποννήσου όπου και έφερε επιτυχώς σε πέρας κερδίζοντας την
εμπιστοσύνη του ανώτερου κλήρου σε βαθμό τέτοιο που επί μια επταετία
διεκπεραίωνε όλες τις υποθέσεις των απόντων από την Κωνσταντινούπολη
Αρχιερέων.
Το άγαλμα του Παλαιών Πατρών Γερμανού στο Πασαλιμάνι του Πειραιά.
Κατά την παραμονή του στην Κωνσταντινούπολη παρακολούθησε ανώτερα μαθήματα στην περίφημη Πατριαρχική Σχολή Ξηροκρήνης.
Το 1804, ο Γερμανός συμμετείχε σε μια ομάδα από καθηγητές και μαθητές
της Πατριαρχικής Σχολής Ξηροκρήνης, η οποία επιμελήθηκε και εξέδωσε
ελληνικό λεξικό, το οποίο αργότερα χαρακτηρίστηκε ως «Κιβωτός της
Ελληνικής Γλώσσης».
ΜΠΑΝΑΝΑ, ΤΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΦΡΟΥΤΟ. ΟΥΤΕ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΑΣ.
Μπανάνες: Εκπληκτικά φρούτα!
Ένας καθηγητής στο CCNY είπε σε μια τάξη φυσιολόγων για τις μπανάνες. Είπε ότι η έκφραση “going bananas” είναι από τις επιπτώσεις της μπανάνας στον εγκέφαλο. Διαβάστε την: Ποτέ, μη βάλετε τη μπανάνα σας στο ψυγείο! Αυτό είναι ενδιαφέρον. Μετά την ανάγνωση αυτού του κειμένου, δεν πρόκειται ποτέ ξανά να κοιτάξετε μια μπανάνα με τον ίδιο τρόπο.Οι μπανάνες περιέχουν τρία φυσικά σάκχαρα – σακχαρόζη, φρουκτόζη και γλυκόζη σε συνδυασμό με ίνες. Μια μπανάνα δίνει μια άμεση, διαρκή και ουσιαστική ώθηση ενέργειας. Η έρευνα έχει αποδείξει ότι δύο μπανάνες παρέχουν αρκετή ενέργεια για μια επίπονη 90λεπτη προπόνηση. Δεν αποτελεί έκπληξη που η μπανάνα είναι το νούμερο ένα φρούτο σε κορυφαίους αθλητές του κόσμου. Αλλά η ενέργεια δεν είναι ο μόνος τρόπος που μια μπανάνα μπορεί να μας βοηθήσει να κρατιόμαστε σε καλή κατάσταση. Μπορεί επίσης να βοηθήσει να ξεπεραστούν ή αποτραπούν ένας σημαντικός αριθμός ασθενειών και καταστάσεων, καθιστώντας την αναγκαία στην καθημερινή διατροφή μας. Κατάθλιψη: Σύμφωνα με έρευνα που ανέλαβε η MIND μεταξύ των ανθρώπων που πάσχουν από κατάθλιψη, πολλοί από αυτούς αισθάνονται πολύ καλύτερα αφού φάνε μια μπανάνα. Αυτό συμβαίνει επειδή μπανάνες περιέχουν τρυπτοφάνη, ένα είδος πρωτεΐνης που το σώμα μετατρέπει σε σεροτονίνη, γνωστή για να σας κάνει να χαλαρώσετε, να βελτιωθεί η διάθεση σας και γενικά σας κάνει να
αισθανθείτε πιο ευτυχισμένοι. συνέχεια στον σύνδεσμο πηγή
Το
Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας για την Ελλάδα με
αφορμή τα 80 χρόνια από το ηρωικό κατόρθωμα του Μανώλη Γλέζου και του
Απόστολου Σάντα
Ογδόντα χρόνια συμπληρώνονται από το ηρωικό κατόρθωμα του Μανώλη Γλέζου και του Απόστολου Σάντα να υποστείλουν τη σβάστικα από τον Βράχο της Ακρόπολης. Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των οφειλών
της Γερμανίας για την Ελλάδα σε ανακοίνωσή του, με αφορμή την επέτειο
αυτή, κάνει λόγο για την πρώτη πράξη αντίστασης μετά τη Μάχη της Κρήτης.
Στη σχετική ανακοίνωση επισημαίνονται τα εξής:
"Ογδόντα ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από το βράδυ της 30ης προς την 31η
Μαΐου, που δύο νέα παιδιά, 19χρονοι φοιτητές, ο Απόστολος Σάντας και ο
Μανώλης Γλέζος, πατριώτες, οργισμένοι με τους κατακτητές, όπως εξάλλου
και οι φίλοι τους και συμφοιτητές τους, υπέστειλαν την πολεμική σημαία
του Γ’ Ράιχ με τον αγκυλωτό σταυρό από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης.
Πρόκειται για την πρώτη πράξη Αντίστασης, μετά τον παλλαϊκό ξεσηκωμό της
Μάχης της Κρήτης, απέναντι στη ναζιστική Γερμανία και τον Άξονα!
Με
εξυπνάδα, λογική, θάρρος και ψυχραιμία, αφού μελέτησαν επί μέρες,
βρήκαν το σημείο απ’ όπου θα ανέβαιναν στον ιερό βράχο. Επέλεξαν να
πραγματοποιήσουν το εγχείρημά τους το βράδυ της 30ης Μαΐου,
διότι την προηγούμενη ημέρα είχε πέσει η Κρήτη, μετά από γενναία
Αντίσταση του Κρητικού Λαού, των Αστράτευτων Μαχητών. Και τα κατάφεραν,
στέλνοντας σε όλη την Ελλάδα και όλη την κατεχόμενη Ευρώπη το μήνυμα ότι
ο αγώνας συνεχίζεται και ότι ο Άξονας δεν είναι ανίκητος!
Ογδόντα
χρόνια μετά απ’ αυτό το ηρωικό κατόρθωμα, που δικαίως προκαλεί ακόμη
και σήμερα το θαυμασμό της ανθρωπότητας, και εβδομήντα έξι χρόνια μετά
το τέλος της βάρβαρης Κατοχής η ΟΔΓ, καθολικός διάδοχος του Γ΄ Ράιχ, δεν
έχει εκπληρώσει τις απαράγραπτες και θεμελιωμένες στο Δίκαιο και την
Ιστορία υποχρεώσεις της για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που
διέπραξε η ναζιστική Γερμανία στην Ελλάδα. Η Ελληνική Δημοκρατία αξιώνει
την καταβολή αποζημιώσεων στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, την
καταβολή επανορθώσεων για την καταστροφή και λεηλασία της χώρας, την
έντοκη επιστροφή του κατοχικού δανείου και τον επαναπατρισμό των
αρχαιολογικών και πολιτιστικών αγαθών που έχουν κλαπεί ή λεηλατηθεί την
περίοδο της Κατοχής.
Παρά τα όσα κατά καιρούς
διακινεί η γερμανική κρατική προπαγάνδα, η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί
από τις αξιώσεις της, που είναι «νομικώς ενεργές και δικαστικώς
επιδιώξιμες». Αν και η Ελλάδα έχει κατ’ επανάληψη αξιώσει επίσημα την
απόδοση των γερμανικών οφειλών, εντούτοις το ιστορικό και σχεδόν ομόφωνο
ψήφισμα της Ολομέλειας της Βουλής των Ελλήνων της 17ης
Απριλίου 2019 αποτυπώνει επίσημα, για πρώτη φορά, την ενότητα και την
αποφασιστικότητα του Ελληνικού Λαού υπέρ της μεθοδικής και σθεναρής
διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών. Καλούμε, συνεπώς, την Ελληνική
Κυβέρνηση να αγωνιστεί ώστε να υλοποιηθεί η βούληση του Ελληνικού Λαού.
Καλούμε
την Ο.Δ. της Γερμανίας να εγκαταλείψει την αδιάλλακτη και αλαζονική της
συμπεριφορά και να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις με την Ελληνική
Δημοκρατία για τη δίκαιη επίλυση του μείζονος αυτού ζητήματος, πράξη που
θα αποβεί ωφέλιμη και για τις δύο χώρες. Η πρόσφατη συζήτηση του
ζητήματος στη Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή, ανήμερα της 200ης
επετείου της Επανάστασης του 1821, αποτελεί αισιόδοξη εξέλιξη, μία
ρωγμή στο τείχος της αδιαλλαξίας της γερμανικής κυβέρνησης. Ελπίζουμε να
έχει ουσιαστική συνέχεια.
Καλούμε επίσης τη γερμανική
κυβέρνηση να εγκαταλείψει τις επιθετικές της ενέργειες εναντίον της
Ελλάδας («Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας», «Ελληνογερμανικό Ταμείο για
το Μέλλον», «Ελληνογερμανική Συνέλευση», πρόγραμμα «MOG/ Μνήμες από την
Κατοχή στην Ελλάδα» κ.α.) με τις οποίες επιδιώκει τον «σωφρονισμό» της
ιστορικής μνήμης, την αναθεώρηση της Ιστορίας και την υπονόμευση της
διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών.
Απαιτούμε και δεν επαιτούμε!
Δεν έχουμε ίχνος μνησικακίας ή εκδίκησης, αντίθετα τρέφουμε αισθήματα
σεβασμού και αλληλεγγύης προς τον Γερμανικό Λαό, όπως και κάθε Λαό. Όμως
η απόδοση των γερμανικών οφειλών είναι μία απαράγραπτη ηθική, ιστορική,
νομική, πολιτική και οικονομική υποχρέωση της Γερμανίας προς την Ελλάδα
που πρέπει να εκπληρωθεί. Οι διεθνείς συνθήκες και η ιστορική αλήθεια
πρέπει να είναι σεβαστές απ’ όλους.
Ογδόντα χρόνια μετά
το ηρωικό κατόρθωμα της Ακρόπολης συνεχίζουμε ανυποχώρητα τον αγώνα για
την υπεράσπιση της ιστορικής μνήμης και τη δικαίωση της Αντίστασης και
της θυσίας του Ελληνικού Λαού".
Ο Πόλεμος των Χωρικών (Deutscher Bauernkrieg, κυριολεκτική μετάφραση "Γερμανικός πόλεμος των αγροτών" ή Revolution des gemeinen Mannes,
"Επανάσταση των απλών ανθρώπων") ήταν μια θρησκευτική-κοινωνική
εξέγερση των αγροτών, των μικροαστών και των εργατών ορυχείων της Γερμανίας ενάντια στους μεγάλους γαιοκτήμονες και την Καθολική εκκλησία, στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα.
Η εξέγερση ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1524 στη κοινότητα του Στύλινγκεν και στις άλλες περιοχές της Άνω Σουαβίας
με αιτήματα που έθιγαν θεολογικά, αλλά και κοινωνικά ζητήματα. Στους
μήνες που ακολούθησαν, πριν ακόμα υπάρξουν ένοπλες συγκρούσεις, οι
ταραχές εξαπλώθηκαν και σε άλλες γερμανοφωνες περιοχές της Κεντρικής
Ευρώπης, κυρίως στη Θουριγγία και τη Σαξονία. Ένας από τους ηγέτες της εξέγερσης ήταν ο θεολόγος Τόμας Μύντσερ (1489-1525), ο οποίος αρχικά υπήρξε μαθητής του Μαρτίνου Λούθηρου,
όμως αργότερα αναδείχθηκε σε αντίπαλό του. Αυτό συνέβη καθώς ο Λούθηρος
δεν υποστήριξε τους φτωχούς αγρότες, αλλά πήρε το μέρος των φεουδαρχών
και των ιπποτών
Τον Μάιο του 1525 οι μισθοφόροι στρατιώτες των φεουδαρχών και οι
άπειροι σε πολεμικές συγκρούσεις χωρικοί, 8.000 περίπου από κάθε μεριά,
συγκρούστηκαν έξω από τη πόλη Φρανκενχάουζεν.
Οι χωρικοί ηττήθηκαν και ο πρωτεργάτης της εξέγερσης Μίντσερ πέθανε
λίγο αργότερα στα χέρια των στρατιωτών. Οι φεουδάρχες συνέχισαν το κύμα
της ένοπλης καταστολής σε όλη την κεντρική και νοτιοδυτική Γερμανία, που
οδήγησε στον σφαγιασμό περίπου 80.000 χωρικών. Αργότερα, γύρω στο 1533 η
εξέγερση αναζωπυρώθηκε με το κίνημα των Αναβαπτιστών και την κατάληψη της πόλης του Μύνστερ
Το γνωστό μας θυμάρι είναι ένας μικρόσωμος θάμνος που απαντάται στις νότιες και μεσογειακές περιοχές της Ευρώπης σε διάφορες περιοχές της Ασίας και καλλιεργείται στη βόρεια Αμερική. Φυτρώνει σε άγονους τόπους σε όλη την Ελλάδα και ανθίζει Ιούνιο με Ιούλιο με άνθη σε χρώμα μπλε ανοικτό. Είναι το φυτό από το οποίο οι μέλισσες κάνουν το πιο ονομαστό μέλι. Τα φύλλα του θυμαριού, όταν ξεραθούν, αναδύουν το άρωμα τους όταν τα τρίψωμε στα χέρια μας δίνοντας μιά δυνατή γεύση. Αποξηραμένα φύλλα και άνθη χρησιμοποιούνται σαν μπαχαρικό για να αρωματίσουν ψάρια, κρέατα, σάλτσες και σούπες. Η χρήση του θυμαριού είναι γνωστή απο την αρχαιότητα με τους Αιγύπτιους να το χρησιμοποιούν σαν άρωμα και σαν βαλσαμωτικό ενώ οι Ελληνες για απολύμανση σε ασθένειες. Οι Ρωμαίοι έκαναν μπάνιο με σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα. Στη φαρμακευτική το θυμάρι είναι γνωστό σαν το φυτό με τις περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες. Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε σαν ρόφημα σε προβλήματα του στομάχου και των εντέρων αλλά και για ανακούφιση από το βήχα, το συνάχι και τη γρίπη. Για να φτιάξωμε ένα ρόφημα με θυμάρι αρκεί ένα κουταλάκι του γλυκού θυμάρι σε ένα μπρίκι νερό. Μόλις αρχίσει να βράζει, το κατεβάζουμε και το αφήνουμε δέκα λεπτά επιπλέον. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι. Μπορείτε επίσης να το χρησιμοποιήσετε στο μπάνιο για ρευματικές παθήσεις και για ξεκούραση. Βράστε 100γρ. θυμάρι σε ένα λίτρο νερό, το σουρώνετε και το ρίχνετε στο νερό της μπανιέρας. Βοηθά στην αντιμετώπιση της τριχόπτωσης αλλά μπορείτε να καθαρίσετε και τα δόντια και τα ούλα οπως το κάνουν στη Κρήτη για την ουλίτιδα. Στοματίτιδες και ερεθισμένες αμυγδαλές αντιμετωπίζονται με γαργάρες με αφέψημα χωρίς μέλι ή ζάχαρη.
Ο Μπορίς Λεονίντοβιτς Παστερνάκ (ρωσικά: Борис Леонидович Пастернак, ΔΦΑ: [bɐˈrʲis lʲɪɐˈnʲidəvʲɪt͡ɕ pəstʲɪrˈnak] 10 Φεβρουαρίου 1890 – 30 Μαΐου 1960) ήταν Ρώσος συγγραφέας, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ξεκίνησε τη λογοτεχνική του παραγωγή ως φουτουριστής ποιητής. Έκανε αρκετές μεταφράσεις ξένων ποιητών και περισσότερο του Σαίξπηρ, που εκτιμούσε ιδιαίτερα.
Παρόλο που στη Ρωσία ήταν διάσημος ως ποιητής κυρίως, το έργο που τον έκανε γνωστό παγκοσμίως ήταν το μυθιστόρημά του Δόκτωρ Ζιβάγκο, που εκδόθηκε το 1957 στην Ιταλία. Για το έργο του αυτό βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1958, αλλά το αρνήθηκε για πολιτικούς λόγους.
Αδελφή μου η ζωή, μια αδελφή επανάσταση
"Αυτό που επί
αιώνες έκαμε τον άνθρωπο να διαφέρει από το κτήνος, δεν ήταν το ρόπαλο,
αλλά η ακαταμάχητη δύναμη της άοπλης αλήθειας..."
Το καλοκαίρι του 1917 ο Παστερνάκ το πέρασε στην εξοχή της στέπας κοντά στην πόλη Σαράτοφ, όπου ερωτεύτηκε με πάθος, γεγονός το οποίο αποτυπώνεται στην ποιητική συλλογή Αδελφή μου η ζωή (Сестра моя — жизнь,
«Σιστρά μαγιά — σζιζν») την οποία ολοκλήρωσε σε μόλις τρεις μήνες,
καθυστέρησε όμως πλέον των τεσσάρων χρόνων να εκδώσει από φόβο και
αμηχανία για το νεοτερικό στυλ της. Τελικά, όταν εκδόθηκε, το 1921 το
βιβλίο έφερε επανάσταση στη ρωσική ποίηση. Ο Παστερνάκ αποτέλεσε πρότυπο
για τους νεαρούς ποιητές και άλλαξε αποφασιστικά την ποίηση του Όσιπ Μαντελστάμ, της Μαρίνας Τσβετάγιεβα και άλλων.
Μετά το Αδελφή μου η ζωή, ο ποιητής παρήγαγε έργα ανυπέρβλητης αξίας, συμπεριλαμβανομένου του αριστουργήματός του, της λυρικής συλλογής Ρήξη. Συγγραφείς διαφορετικών μεταξύ τους προσανατολισμών, όπως ο Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, ο Αντρέι Μπέλυ, η Άννα Αχμάτοβα και ο Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ, εκθείασαν τα ποιήματά του ως έργα αγνής, παρθένας, αχαλίνωτης έμπνευσης.
Στα τέλη της δεκαετίας του '20, ο Παστερνάκ συναισθάνθηκε ότι το
ποικίλο μοντερνιστικό στυλ του βρισκόταν σε ασυμφωνία με το δόγμα του Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού
που εισήγαγε το Κομμουνιστικό Κόμμα. Επιχείρησε να καταστήσει την
ποίησή του πιο κατανοητή από τις μάζες επεξεργαζόμενος εκ νέου
παλαιότερα έργα του και ξεκινώντας δύο μακροσκελή ποιήματα για την
Επανάσταση.
Η Δεύτερη Γέννηση
Το
1932, ο Παστερνάκ είχε μετασχηματίσει το στυλ του για να το κάνει
αποδεκτό στο σοβιετικό κοινό και εξέδωσε την ποιητική συλλογή Η Δεύτερη Γέννηση. Στη συνέχεια απλοποίησε περισσότερο το στυλ του και τη γλώσσα του στη νέα του συλλογή Στα Πρωινά Τρένα.
Κατά τη διάρκεια των μεγάλων διωγμών του σταλινικού καθεστώτος
στα τέλη της δεκαετίας του 1930, o ποιητής απογοητεύτηκε όταν διαπίστωσε
τις αυταπάτες των κομμουνιστικών ιδανικών. Απρόθυμος να εκδόσει δική
του ποίηση, άρχισε να μεταφράζει Σαίξπηρ
(Άμλετ, Μάκβεθ, Βασιλιάς Ληρ), Γκαίτε (Φάουστ), Ρίλκε (Ρέκβιεμ για μια φίλη), τον σπουδαίο γάλλο ποιητή του Συμβολισμού Πωλ Βερλαίν και γεωργιανά ποιήματα.
Δόκτωρ Ζιβάγκο
Μερικά χρόνια πριν από την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Παστερνάκ εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του στο Περεντέλκινο, ένα χωριό ιδανικό για συγγραφείς, μερικά χιλιόμετρα από τη Μόσχα. Εκεί έγραψε το πασίγνωστο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Δόκτωρ Ζιβάγκο.
Το βιβλίο απαγορεύτηκε από το σοβιετικό καθεστώς και έτσι
μεταφέρθηκε λαθραία στο εξωτερικό και εκδόθηκε στα ιταλικά από τον
ιταλικό εκδοτικό οίκο Φελτρινέλλι το 1957. Το βιβλίο προκάλεσε αμέσως
αίσθηση και ακολούθησαν εκδόσεις του σε πολλές μη κομμουνιστικές χώρες.
Το 1958 και 1959, η αμερικανική έκδοσή του έμεινε για 26 εβδομάδες στην
κορυφή της λίστας μπεστ σέλερς των Τάιμς της Νέας Υόρκης. Το βιβλίο του
κυκλοφόρησε στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου εκτός από τη μητρική
του και έγινε μπεστ σέλερ και ένα από τα πιο δημοφιλή μυθιστορήματα όλων
των εποχών.
Παρά το γεγονός ότι κανένας Σοβιετικός κριτικός δεν είχε διαβάσει το βιβλίο, απαίτησαν την απαγόρευσή του στην Ε.Σ.Σ.Δ.
Τελικά, το 1988 το μυθιστόρημα εκδόθηκε και στη Σοβιετική Ένωση. Το
βιβλίο μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστές τον Ομάρ Σαρίφ και την Τζούλι Κρίστι, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λην. Το έργο έγινε παγκόσμια επιτυχία, επικεντρωμένο ωστόσο περισσότερο στη ρομαντική πλευρά του βιβλίου.
Βραβείο Νόμπελ
Το σπίτι του συγγραφέα στο Περεντέλκινο, όπου άφησε την τελευταία του πνοή.
Το 1958 ο συγγραφέας κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ενώ αρχικά δήλωσε ενθουσιασμένος, στη συνέχεια, δεχόμενος πιέσεις από το σοβιετικό καθεστώς, αποποιήθηκε το βραβείο «εξαιτίας του νοήματος που απέδωσε στη διάκριση αυτή η κοινωνία, στους κόλπους της οποίας ζούσε».
Ακόμη και μετά την άρνηση παραλαβής του βραβείου, το καθεστώς της χώρας
του συνέχισε να τον απειλεί το λιγότερο με εξορία. Το 1989, το βραβείο
δόθηκε στον υιό του Παστερνάκ, Γιεβγκένυ, σε τελετή στη Στοκχόλμη.
Το τέλος
Η
«τολμηροτέρα φωνή της μετεπαναστατικής Ρωσίας», σύμφωνα με τον Τύπο της
εποχής, ο Μπορίς Παστερνάκ, απεβίωσε από καρκίνο των πνευμόνων στα 70
του χρόνια, στις 30 Μαΐου του 1960.
Χιλιάδες άνθρωποι ταξίδεψαν από τη Μόσχα στο Περεντέλκινο για να
παραστούν στην κηδεία του. Εθελοντές μετέφεραν το ανοιχτό φέρετρό του
στον τόπο ταφής και όλοι οι παρόντες (συμπεριλαμβανομένου του σπουδαίου
ρώσου ποιητή και θεωρούμενου ως "πνευματικού" του παιδιού Αντρέι Βοζνεσένσκι) απήγγειλαν το απαγορευμένο ποίημα "Άμλετ".
Ο Μπέντζαμιν (Μπένι) Ντέιβιντ Γκούντμαν (Benjamin ‘’Benny’’ David Goodman, Σικάγο 30 Μαΐου 1909 – Νέα Υόρκη 13 Ιουνίου 1986) ήταν Αμερικανός κλαρινετίστας και διευθυντής ορχήστρας (μπάντας) της τζαζ , γνωστός ως ο «Βασιλιάς του Σουίνγκ», εξαιρετικά δημοφιλούς είδους μουσικής στις ΗΠΑ, κατά τις δεκαετίες 1930 και 1940.
Η περίφημη συναυλία που έδωσε στο Κάρνεγκι Χολ (Carnegie Hall) της Νέας Υόρκης, στις 16 Ιανουαρίου 1938, περιγράφεται από τον κριτικό Μπρους Έντερ (Bruce Eder) ως «η μοναδική σημαντική τζαζ ή ποπ συναυλία μουσικής στην ιστορία: η τζαζ μπαίνει στον κόσμο της ευυπόληπτης (sic) μουσικής».
Οι μπάντες του Γκούντμαν αποτέλεσαν το έναυσμα για το ξεκίνημα της σταδιοδρομίας πολλών μεγάλων καλλιτεχνών της τζαζ. Κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης εποχής φυλετικού διαχωρισμού, διηύθυνε μία από τις πρώτες γνωστές, μικτού χρώματος, ολοκληρωμένες μπάντες. Αυστηρός περφόρμερ, πολλές φορές αυταρχικός, αλλά και αντιρατσιστής, έπαιζε σχεδόν ως το τέλος της ζωής του, εκδηλώνοντας ταυτόχρονα αδιάλειπτο ενδιαφέρον για την κλασική μουσική.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Γκούντμαν γεννήθηκε στο Σικάγο, το 1909. Ήταν το ένατο από τα δώδεκα παιδιά φτωχών Εβραίων μεταναστών από τη Ρωσική Αυτοκρατορία. Ο πατέρας του, Ντέιβιντ (1873-1926), ήρθε στην Αμερική το 1892 από τη Βαρσοβία και έγινε ράφτης. Η μητέρα του, Ντόρα Γκριζίνσκι (Dora Grisinsky) 1873-1964), καταγόταν από το Κάουνας της -σημερινής- Λιθουανίας. Οι γονείς του γνωρίστηκαν στη Βαλτιμόρη και εγκαταστάθηκαν στο Σικάγο πριν γεννηθεί o Μπένι. Με λίγα εισοδήματα και μεγάλη οικογένεια, μετακόμισαν στο υποβαθμισμένο προάστιο Μάξουελ (Maxwell Street), μια υπερπληθυσμένη παραγκούπολη κοντά στις σιδηροδρομικές εγκαταστάσεις και στα περιβάλλοντα εργοστάσια όπου κατοικούσαν, κυρίως, ιρλανδοί, γερμανοί, σκανδιναβοί, ιταλοί, πολωνοί και εβραίοι μετανάστες. Το γκέτο της Οδού Μάξουελ στο Σικάγο, όπου μεγάλωσε ο Μπένι Γκούντμαν, σε φωτογραφία του 1915
Η διάσημη κοινωνιολόγος και ακτιβίστρια της πόλης του Σικάγου, Τζέιν Άνταμς ( Jane Addams) περιγράφει: «Οι δρόμοι είναι απίστευτα βρώμικοι, ο αριθμός των σχολείων ανεπαρκής, η υγειονομική νομοθεσία ανεφάρμοστη, ο φωτισμός του δρόμου κακός, το μίζερο πλακόστρωτο λείπει παντελώς από τα σοκάκια και τους μικρότερους δρόμους, ενώ οι στάβλοι βγάζουν μια αποφορά πέρα από κάθε περιγραφή. Εκατοντάδες σπίτια δεν συνδέονται με το αποχετευτικό δίκτυο». Τα οικονομικά ήταν διαρκές πρόβλημα για την οικογένεια. Ο πατέρας κέρδιζε, το πολύ, 20 δολάρια την εβδομάδα. Την Κυριακή, πήγαινε τα παιδιά του σε δωρεάν συναυλίες στο Πάρκο Ντάγκλας (Douglas Park) όπου, για πρώτη φορά, ο μικρός Μπένι βίωσε ζωντανές επαγγελματικές παραστάσεις. Για να δώσει στα παιδιά του κάποιες δεξιότητες και εκτίμηση για τη μουσική, πήγε τον δεκάχρονο Μπένι και δύο αδελφούς του για μαθήματα μουσικής στη Συναγωγή Γιάκομπ (Kehelah Jacob), τα οποία τον επιβάρυναν μόνο με 25 σεντς κάθε μάθημα, ενώ στην τιμή συμπεριλαμβανόταν και η χρησιμοποίηση των μουσικών οργάνων της συναγωγής. για μένα «Να παίζω μουσική ήταν μεγάλο διέξοδο από τη φτώχεια για μένα. Ήθελα να κάνω κάτι για τον εαυτό μου. Και η μουσική ήταν σπουδαίος τρόπος για μένα. Ήμουν απόλυτα συνεπαρμένος από αυτήν. Ξεκίνησα λοιπόν σε νεαρή ηλικία για να κάνω αυτό που θα μπορούσα -αφιέρωσα τις προσπάθειές μου σ 'αυτό και το απολαμβάνω».
(Από συνέντευξη του Γκούντμαν το 1975 )
Την επόμενη χρονιά ο Μπένι εντάχθηκε στο μουσικό συγκρότημα που είχαν φτιάξει μαθητές στο Κτήριο Χαλ (Hull House) της Άνταμς. Εκεί, έπαιρνε μαθήματα από τον διευθυντή του ιδρύματος Τζέιμς Σιλβέστερ (James Sylvester), με χαμηλά δίδακτρα. Προσχωρώντας στο συγκρότημα, είχε το δικαίωμα να περάσει δύο εβδομάδες σε ένα καλοκαιρινό κάμπ, περίπου πενήντα μίλια από το Σικάγο. Ήταν η μόνη φορά που, ο Γκούντμαν, κατάφερε να ξεφύγει από το βρώμικο περιβάλλον της αστικής γειτονιάς του. Έκανε, επίσης, δύο χρόνια μαθήματα με τον κλαρινετίστα Φραντς Σουπ (Franz Schoepp), ο οποίος είχε κάνει κλασικές σπουδές στο όργανό του. Οι πρώτες επιρροές του Γκούντμαν υπήρξαν οι κλαρινετίστες τζαζ της Νέας Ορλεάνης που εργάζονταν στο Σικάγο, κυρίως οι Τζόνι Ντοντς (Johnny Dodds), Λιόν Ροπόλο (Leon Roppolo) και Τζίμι Νουν (Jimmie Noone). Μάθαινε γρήγορα, έγινε δυνατός μουσικός σε μικρή ηλικία και, σύντομα, άρχισε να παίζει επαγγελματικά σε διάφορες μπάντες.
Ο Γκούντμαν έκανε το πρώτο σημαντικό επαγγελματικό ντεμπούτο του, πολύ νέος, το 1921, στο Θέατρο Σέντραλ Παρκ (Central Park Theater) της περιοχής Ουέστ Σάιντ (West Side) του Σικάγου. Παράλληλα, μπήκε στο Γυμνάσιο Χάρισον (Harrison High School) της πόλης, το 1922, εντάχθηκε στην Ένωση Μουσικών το 1923 και, από την ηλικία των 14 ετών, ήταν σε μια μπάντα με αρχηγό τον περίφημο Μπιξ Μπάιντερμπεκε (Bix Beiderbecke). Όταν έγινε 16 ετών, εντάχθηκε σε ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα του Σικάγου, την Ορχήστρα του Μπεν Πόλακ (Ben Pollack), με την οποία έκανε τις πρώτες του ηχογραφήσεις το 1926. Όταν ήταν 17 ετών, ο πατέρας του σκοτώθηκε από ένα αυτοκίνητο που περνούσε κατά την αποβίβασή του από ένα τραμ. Ο θάνατος του πατέρα του ήταν «το πιο θλιβερό πράγμα που συνέβη ποτέ στην οικογένειά μας», δήλωσε ο Γκούντμαν. Έκανε την πρώτη του ηχογράφηση με το δικό του όνομα, για την εταιρεία Βοκέιλιον (Vocalion), δύο χρόνια αργότερα.
Είναι από τις πιο συχνές παθήσεις και μάλιστα μπορούν να μας χαλάσουν όλη την μέρα αλλά και περισσότερες…… Ο λόγος φυσικά για τον πονοκέφαλο από τον οποίο δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην έχει υποφέρει έστω και μία φορά. Οι αιτίες του αμέτρητες, από παθολογικές μέχρι ψυχοσωματικές, και οι θεραπείες του ακόμα περισσότερες. Εμείς σας έχουμε τρεις σούπερ τροφές, οι οποίες δρουν κατά του πονοκεφάλου. Βάλτε τις στη διατροφή σας, και βρείτε την υγειά σας!
1. Ω3 λιπαρά: Αν ο πονοκέφαλος που σας
ταλαιπωρεί οφείλεται σε φλεγμονή, τότε είναι απαραίτητο να καταναλώσετε
Ω3 λιπαρά. Αυτά βρίσκονται άφθονα στο σολομό, στις σαρδέλες αλλά και στο
λιναρόσπορο.
2. Καρπούζι: Ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς
μήνες, που είναι και η εποχή του, είναι ένας άριστος τρόπος να
αντιμετωπίσουμε τους πονοκεφάλους από την αφυδάτωση και τον ήλιο. Εκτός
φυσικά από το νερό, το οποίο είναι η κύρια πηγή ενυδάτωσης του
οργανισμού, υπάρχουν και πολλές τροφές που είναι άριστες πηγές, όπως,
εκτός από το καρπούζι, οι ντομάτες και τα αγγούρια. Επιπλέον, το νερό σε
φρέσκα φρούτα και λαχανικά περιέχει μεγάλες ποσότητες μαγνησίου το
οποίο φροντίζει για την ενυδάτωση του οργανισμού.
3. Σπανάκι: Μπορεί να μην αποτελεί αγαπημένη
τροφή μιας και οι περισσότεροι έχουμε παιδικά τραύματα με την μαμά μας
να μας κυνηγάει για να φάμε σπανακόρυζο που έκανε καλό, αλλά το
συγκεκριμένο λαχανικό έχει πραγματικά ευεργετικές ιδιότητες.
Συγκεκριμένα, είναι πλούσιο σε ριβοφλαβίνη η οποία δρα κατά της
ημικρανίας.
