Γιῶργος Σεφέρης – Θεόφιλος

Γιῶργος Σεφέρης – Θεόφιλος

…Ὁ Θεόφιλος ἦταν ἕνας λαϊκὸς ἄνθρωπος. Ἕνας τρελὸς στὰ μάτια τοῦ κόσμου, ποὺ τὸν ἄκουε νὰ λέει παράδοξα πράγματα γιὰ τὶς ζωγραφικές του, ἢ τὸν ἔβλεπε νὰ ροβολᾶ τοὺς δρόμους ντυμένος Μεγαλέξαντρος μαζὶ μ᾿ ἕνα κοπάδι χαμίνια ποὺ εἶχε ντύσει «Μακεδόνους». Τὸν περιγελοῦσαν τοῦ ἔκαμαν πολὺ χοντρὰ ἀστεῖα· μιὰ φορὰ τράβηξαν τὴν ἀνεμόσκαλα ὅπου ἦταν ἀνεβασμένος γιὰ τὴ δουλειά του καὶ τὸν ἔριξαν χάμω. Τόσο πολὺ μᾶς ἐνοχλοῦν οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲ μᾶς μοιάζουν. Ὅμως, ὁ περιπλανώμενος αὐτὸς ζωγράφος καταναλώθηκε ὁλόκληρος, σὰν ἕνας αὐθεντικὸς τεχνίτης, στὸ δημιούργημά του. Καὶ τὸ δημιούργημά του εἶναι ἕνα ζωγραφικὸ γεγονὸς γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Θέλω νὰ πῶ ἕνα γεγονὸς ποὺ δὲ διδάσκει λαογραφικά. ὅπως θὰ εἴχαμε τὴν τάση νὰ φανταστοῦμε, κοιτάζοντας τὶς φουστανέλες, τὶς βλάχες ἢ τὶς μορφὲς τοῦ λαϊκοῦ εἰκονοστασίου ποὺ ἀναπαρασταίνει, ἢ ἀκόμη παρατηρώντας τὶς ἐπιφανειακὲς τεχνικὲς ἀδυναμίες του, τὴν ἔλλειψη «σχολῆς» ἢ τὸν «πριμιτιβισμό» του, ὅπως θὰ ἔλεγαν. Ἀλλὰ εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ διδάσκει ζωγραφικά, ποὺ βοηθεῖ καὶ φωτίζει ὅποιον ἔχει μίαν ἐπαρκῆ ὀπτικὴ συνείδηση, ἔστω κι ἂν βγαίνει ἀπὸ τὰ πιὸ φημισμένα ἐργαστήρια τῆς Εὐρώπης. Ὕστερα ἀπὸ τὸν Θεόφιλο δὲ βλέπουμε πιὰ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο· αὐτὸ εἶναι τὸ σπουδαῖο καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ πράγμα ποὺ δὲ μᾶς ἔφεραν τόσοι περιώνυμοι μαντατοφόροι μεγάλων ἀκαδημιῶν…
Ὁ Θεόφιλος μᾶς ἔδωσε ἕνα καινούριο μάτι· ἔπλυνε τὴν ὅρασή μας ὅπως αὐγάζει ὁ οὐρανός, καὶ τὰ σπίτια, καὶ τὸ κόκκινο χῶμα, καὶ τὸ παραμικρὸ φυλλαράκι τῶν θάμνων, ὕστερα ἀπὸ τὴν κάθαρση ἑνὸς ἀπόβροχου· κάτι ἀπὸ αὐτὸν τὸν παλμὸ τῆς δροσιᾶς. Μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι δεξιοτέχνης, μπορεῖ ἡ ἀμάθειά του σὲ τέτοια πράγματα νὰ εἶναι μεγάλη. Ὅμως αὐτὸ τὸ τόσο σπάνιο, τὸ ἀκατόρθωτο πρὶν ἀπ᾿ αὐτὸν γιὰ τὸ ἑλληνικὸ τοπίο: μιὰ στιγμὴ χρώματος καὶ ἀέρα, σταματημένη ἐκεῖ μ᾿ ὅλη τὴν ἐσωτερικὴ ζωντάνια της καὶ τὴν ἀκτινοβολία τῆς κίνησής της· αὐτὸ τὸν ποιητικὸ ρυθμὸ πῶς νὰ τὸν πῶ ἀλλιῶς ποὺ συνδέει, τὰ ἀσύνδετα, συγκρατεῖ τὰ σκορπισμένα καὶ ἀνασταίνει τὰ φθαρτά· αὐτὴ τὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα ποὺ ἔμεινε σ᾿ ἕνα ρωμαλέο δέντρο, σ᾿ ἕνα κρυμμένο ἄνθος ἢ στὸ χορὸ μιᾶς φορεσιᾶς· αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ τ᾿ ἀποζητούσαμε τόσο πολύ, γιατί μας ἔλειψαν τόσο πολύ· αὐτὴ τὴ χάρη μᾶς ἔδωσε ὁ Θεόφιλος· κι αὐτὸ δὲν εἶναι λαογραφία…
Ἕνας ἀπὸ τοὺς καλύτερους νέους ζωγράφους μας μοῦ ἔλεγε τὸ αἴσθημα ποὺ εἶχε ὅταν πρωτόειδε ἔργα τοῦ Θεόφιλου: «Μὰ αὐτὸς μᾶς γυρεύει πάρα πολλά· γυρεύει νὰ λέμε ὅλη τὴν ἀλήθεια» συλλογίστηκε. Καὶ ἡ ἀλήθεια ἡ ὁλόκληρη ποὺ μᾶς δίνει ὁ Θεόφιλος εἶναι o ὁλοζώντανος κόσμος του, ἕνας ζωγραφικὸς κόσμος χωρὶς τεχνάσματα καὶ χωρὶς ὑπεκφυγές, ὁποὺ τὰ πράγματα δὲν πέφτουν, ὅπως πέφτουν τὰ ἀληθινὰ ψωμιά. Εἶναι ἡ καταπληκτικὴ δύναμη ποὺ ἔχει νὰ μεταμορφώνει, σύμφωνα μὲ τὸ ρυθμό του, ὅ,τι ἀγγίξει. Κυριεμένος ἀπὸ τὸ πάθος τῆς ἔκφρασης, ἀπορροφᾶ καὶ παράγει ζωγραφικὴ ὅπου τὴ βρεῖ καὶ ὅπως μπορεῖ. Ἔτσι ζωγραφίζει ὡς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του σὲ ὅποιαν ἐπιφάνεια πετύχει: ξύλα, πανιά, τενεκέδες, παλιόχαρτα, τοίχους μαγαζιῶν ἢ σπιτιῶν. Αὐτὰ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς καὶ μ᾿ αὐτὰ δημιούργησε ὁ μικρόσωμος αὐτὸς ἄνθρωπος, αὐτὸς ὁ ἀλαφροΐσκιωτος, ὅπως τὸν βλέπω σὲ μιὰ παλιά του φωτογραφία. Ὁ Θεόφιλος ἔπαιρνε κάποτε τὶς φιγοῦρες του ἀπὸ λιθογραφίες ἢ ἀπὸ δελτάρια. Τὸ ἔκανε καὶ ἦταν ἴσως ἕνας ἐμπειρικὸς τρόπος γιὰ ν᾿ ἀκουμπήσει κάπου τὸ λογικό μου καὶ νὰ ἀπελευθερώσει τὸ δαιμόνιο ποὺ εἶχε μέσα του. Ἀλλὰ καὶ ὁ Βιντσέντζος Κορνάρος ἐπῆρε τὶς φιγοῦρες τοῦ ποιήματός του ἀπὸ ἕνα γαλλικὸ ρομάντσο τῆς Ἱπποσύνης, ποὺ ἦταν κι αὐτὸ ἕνα εἶδος χρωμολιθογραφίας τῆς ἐποχῆς. Τέτοια πράγματα ἔγιναν πολλὲς φορές. Ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ δὲ γίνεται πολλὲς φορὲς εἶναι ὁ Ἐρωτόκριτος ἢ τὸ φῶς τοῦ Θεόφιλου, ποὺ μένει ἐκεῖ ὅπως στὴν πρώτη μέρα τῆς δημιουργίας.

Άνοιξη και οφθαλμικές αλλεργίες

Άνοιξη και οφθαλμικές αλλεργίες
Πώς εκδηλώνονται και πώς αντιμετωπίζονται
Ως αλλεργία χαρακτηρίζουμε μια παράδοξη και υπερβολική αντίδραση του ανοσοποιητικού (αμυντικού) μας συστήματος σε κάποια ουσία που την ονομάζουμε αλλεργιογόνο και που προκαλεί υπερβολικά, ενοχλητικά και μερικές φορές επικίνδυνα συμπτώματα στον οργανισμό μας, ενώ υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα προκαλούσε.

Ποιες είναι οι οφθαλμικές αλλεργίες;

Οι αλλεργικές εκδηλώσεις στα μάτια αφορούν κυρίως την εξωτερική επιφάνεια και κυρίως τον επιπεφυκότα (το λευκό χιτώνα του ματιού).

Οι αλλεργικές επιπεφυκίτιδες περιλαμβάνουν την εποχιακή αλλεργική επιπεφυκίτιδα (όπως εαρινή ή ανοιξιάτικη), την κλασική αλλεργική επιπεφυκίτιδα σε κάποιο αλλεργιογόνο (φάρμακα ή περιβαλλοντικοί παράγοντες) που μπορεί να μας προσβάλει όλο το χρόνο και τη γιγαντοθηλαία επιπεφυκίτιδα που προκαλείται από τη χρόνια χρήση των φακών επαφής.

Πώς εκδηλώνονται οι οφθαλμικές αλλεργίες;

Το πιο κοινό χαρακτηριστικό σημείο είναι η ερυθρότητα ή κοκκίνισμα των ματιών. Επίσης μπορεί να υπάρχει οίδημα ή πρήξιμο στα βλέφαρα ή ακόμα και στον επιπεφυκότα. Τα μάτια δακρύζουν συνεχώς. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της αλλεργικής επιπεφυκίτιδας είναι η φαγούρα (κνησμός). Είναι τόσο έντονη που δύσκολα μπορούμε να αντισταθούμε από το να τρίψουμε τα μάτια μας και φυσικά αυτό επιδεινώνει την κατάσταση. “Άλλα συμπτώματα είναι τσούξιμο, αίσθηση ξένου σώματος αλλά είναι λιγότερο συχνά και συνήθως συνοδεύουν τη φαγούρα, που είναι το κυρίαρχο σύμπτωμα.

Πολλές από τις αλλεργικές εκδηλώσεις των ματιών συνοδεύονται και από αλλεργικές εκδηλώσεις άλλων οργάνων, όπως η μύτη με τη μορφή της αλλεργικής ρινίτιδας .

Με ποιο μηχανισμό εκδηλώνεται η οφθαλμική αλλεργία;

Η αλλεργική επιπεφυκίτιδα ξεκινά με την ευαισθητοποίηση ενός ατόμου σε ένα συγκεκριμένο αλλεργιογόνο. Η φάση της ευαισθητοποίησης είναι μια ασυμπτωματκή διαδικασία που “προετοιμάζει” τον επιπεφυκότα για τις επακόλουθες αλλεργικές απαντήσεις. Όταν ένα άτομο επανεκτεθεί στο αλλεργιογόνο, ξεκινά η αλλεργική απάντηση. Τα μαστοκύτταρα αποδεσμεύουν ισταμίνη, η οποία συνδέεται με ειδικούς υποδοχείς των νευρικών κυττάρων και προκαλείται ο κνησμός (φαγούρα) καθώς και με υποδοχείς των ενδοθηλιακών κυττάρων που οδηγούν σε οίδημα και ερυθρότητα των βλεφάρων. Άλλοι μεσολαβητές όπως οι προσταγλανδίνες, λευκοτριένια και κυτταροκίνες προκαλούν αγγειοδιαστολή και φλεγμονή. Τα συμπτώματα εμφανίζονται γρήγορα, μέσα σε περίπου 2 ώρες από την έκθεση στο αλλεργιογόνο.

Πώς μπορούμε να αποφύγουμε την εκδήλωση της αλλεργίας;

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τον παράγοντα που μας προκαλεί αλλεργία. Γνωρίζοντας το αλλεργιογόνο μπορούμε να το απομακρύνουμε ή να αποφύγουμε την έκθεσή μας σε αυτό προστατεύοντας τα μάτια μας από την αλλεργική εκδήλωση. Το πλύσιμο των χεριών βοηθά στο να μη μεταφέρονται με το τρίψιμο ουσίες που προκαλούν αλλεργίες στα μάτια, όπως σκόνη, γύρη, τρίχες ζώων. Το τρίψιμο επίσης πρέπει να αποφεύγεται διότι η διαδικασία αυτή εκκρίνει περισσότερη ισταμίνη και επιδεινώνει τα φαινόμενα. Το μικροκλίμα στο σπίτι και στην εργασία μπορεί να αποτελεί αιτία αλλεργίας. Η χρήση ειδικών φίλτρων στα συστήματα κλιματισμού και η συντήρησή τους βοηθούν στον περιορισμό των αλλεργιογόνων.

Πώς αντιμετωπίζουμε την αλλεργία στα μάτια;

Οι κρύες κομπρέσες και το πλύσιμο των ματιών με άφθονο κρύο νερό από τη βρύση μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα και αυτός είναι ένας απλός τρόπος πρώτης αντιμετώπισης των συμπτωμάτων.

Επίσης, τα τεχνητά δάκρυα μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε άφοβα και συχνά, ξεπλένοντας τα μάτια από τα αλλεριογόνα και προστατεύοντας τον κερατοειδή χιτώνα και ανακουφίζοντας τα συμπτώματα της αίσθησης ξένου σώματος.

Θεραπεία

Η χορήγηση φαρμάκων είναι η βασική θεραπεία της αλλεργικής επιπεφυκίτιδας. Υπάρχουν πολλών ειδών σκευάσματα σε μορφή κολλυρίων που μπορούν να δοθούν για την φαρμακευτική αντιμετώπιση των οφθαλμικών αλλεργιών. Οι κύριες κατηγορίες φαρμάκων είναι τα αντισταμινικά, οι σταθεροποιητές των μαστοκυττάρων και τα κορτικοστεροειδή (κορτιζόνη). Τα αντισταμινικά αναστέλλουν τη δράση της ισταμίνης και κατά συνέπεια τη φαγούρα, το πρήξιμο (οίδημα), το κοκκίνισμα κτλ. Οι σταθεροποιητές των μαστοκυττάρων δρουν προληπτικά ώστε όταν περάσει η δράση του αντισταμινικού και ξαναεκτεθούμε στο αλλεργιογόνο να μην εμφανιστούν τα συμπτώματα καθόλου ή σε πολύ μικρότερο βαθμό. Σήμερα υπάρχουν νέα και πολύ αποτελεσματικά αντιαλλεργικά φάρμακα που συνδυάζουν σε ένα κολλύριο και το αντισταμινικό και τον σταθεροποιητή των μαστοκυττάρων. Έτσι με την χρήση των σταγόνων αυτών 2 φορές την ημέρα έχουμε μια καταπληκτική βελτίωση των συμπτωμάτων και της κλινικής εικόνας.

Τα παραπάνω φάρμακα και οι ειδικά οι σταθεροποιητές των μαστοκυττάρων μπορούν να δοθούν προληπτικά λίγο καιρό πριν ξεκινήσει η εποχή που εμφανίζεται η αλλεργία αν υπάρχει μια εποχιακή αλλεργική επιπεφυκίτιδα που μας κάνει να υποφέρουμε κάθε χρόνο. Η προληπτική αγωγή βοηθά στο να μην εκδηλωθεί η αλλεργία όταν εκτεθούμε στο αλλεργιογόνο.

Τα αντισταμινικά από το στόμα σε μορφή χαπιών είναι άλλο ένα όπλο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι οφθαλμίατροι, ειδικά σε άλλες μορφές αλλεργίας που αφορούν και άλλα όργανα όπως η αλλεργική ρινίτιδα. Η δράση των χαπιών αυτών είναι αποτελεσματική και στις αλλεργικές επιπεφυκίτιδες αλλά είναι λιγότερο αποτελεσματική από την τοπική θεραπεία. Η τοπική θεραπεία αντίθετα μπορεί να είναι αποτελεσματική και στην αλλεργική ρινίτιδα που συνοδεύει πολύ συχνά την αλλεργική επιπεφυκίτιδα καθότι τα κολλύρια περνούν στη μύτη μέσω του δακρυϊκού πόρου και την δακρυϊκής οδού.

Τέλος, τα κορτικοστεροειδή είναι φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην οξεία φάση και βοηθούν στην μείωση της φλεγμονής και του οιδήματος και γενικότερα στην άμεση ανακούφιση των συμπτωμάτων. Όμως δεν έχουν προληπτική δράση και επομένως όταν σταματήσουμε τη χορήγηση, η έκθεση στο αλλεργιογόνο οδηγεί εκ νέου στην εκδήλωση της αλλεργίας. Τα κορτικοστεροειδή μπορούν να έχουν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες, κατά συνέπεια θα πρέπει να χορηγούνται μόνο με συνταγή του οφθαλμιάτρου και αφού εξετασθούν κλινικά τα μάτια.

Έτσι λοιπόν, με τη σωστή διάγνωση και την κατάλληλη θεραπεία της οφθαλμικής αλλεργίας οι διαταραχές μπορούν να αντιμετωπισθούν και να βελτιωθούν σε σημαντικό βαθμό. Τα αλλεργικά άτομα είναι καλό να επισκέπτονται προληπτικά τον οφθαλμίατρό τους ώστε να προλάβουν και να θεραπεύσουν έγκαιρα τα συμπτώματά τους πριν αυτά γίνουν σημαντικά και ενοχλητικά και οδηγήσουν στον περιορισμό της καθημερινότητας και της ποιότητας της ζωής του ατόμου.

iator.gr

Μπακαλιάρος τηγανητός με κουρκούτι

Μπακαλιάρος τηγανητός με κουρκούτι

Υλικά

1 κιλό μπακαλιάρο παστό, ξαλμυρισμένο
1 ποτήρι ανθρακούχο νερό ή μπίρα
1 αυγό
αλεύρι όσο πάρει (περίπου 1 ποτήρι), κοσκινισμένο
λίγο αλάτι (προσοχή, γιατί ο μπακαλιάρος είναι αλμυρός)
πιπέρι μπόλικο φρεσκοτριμμένο
ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

Για τη σκορδαλιά

6-7 πατάτες
5 σκελίδες σκόρδο
1/2 λεμόνι (χυμός)
3 κ.σ. ξίδι από κρασί
1½ φλ. (στο 1½ φλ. υπολογίστε μισή ποσότητα από το κάθε λάδι) ελαιόλαδο και σπορέλαιο αλάτι
1 αυγό (βιολογικό)

Γιόχαν Βόλφγκανγκ (αργότερα: φον) Γκαίτε

 

Ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ (αργότερα: φον) Γκαίτε (Johann Wolfgang Goethe, Φρανκφούρτη, 28 Αυγούστου 1749 - Βαϊμάρη, 22 Μαρτίου 1832) ήταν Γερμανός ποιητής, δραματουργός, μυθιστοριογράφος και επιστήμονας.

Η οικογένεια του ήταν μια από τις πιο εύπορες στη Φρανκφούρτη και του προσέφερε πολλές δυνατότητες μόρφωσης. Σε ηλικία 15 χρονών έγραψε τα πρώτα του ποιήματα, τα οποία στη συνέχεια κατέστρεψε. Το 1765 ξεκίνησε σπουδές Νομικής στη Λειψία κατόπιν επιθυμίας του πατέρα του. Παράλληλα με τις σπουδές του ασχολήθηκε με τις εικαστικές τέχνες. Στην Λειψία ήρθε σε επαφή με το έντονο ελληνικό στοιχείο της πόλης. Ως φίλος των Ελλήνων και της Ελλάδος αφιέρωσε πολλά έργα του στην Ελληνική Αρχαιότητα.

Το «και εγώ στην Αρκαδία» του παρερμηνεύτηκε αργότερα ως άγνοια της Ελλάδος, καθώς ποτέ δεν είχε επισκεφτεί την Αρκαδία. (Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία, διότι η Αρκαδία είχε εντελώς διαφορετική έννοια για τους ποιητές και καλλιτέχνες της εποχής της Αναγέννησης και του Μπαρόκ. Συμβόλιζε έναν εξιδανικευμένο τρόπο ζωής, όπου οι άνθρωποι ζουν απλά ως βοσκοί σε αρμονία με τη φύση και αφιερώνουν τον χρόνο τους στην ποίηση, τη μουσική, τον έρωτα, την ανεμελιά. Ο φανταστικός τόπος αυτός τοποθετείται στην ελληνική Αρκαδία. Η δε ανωτέρω φράση απαντάται για πρώτη φορά στα λατινικά[1] σε έναν ζωγραφικό πίνακα[2]. Βλ. [3])

Το 1769 αρρώστησε και επέστρεψε στη Φρανκφούρτη. Την ίδια περίοδο άρχισε να ανακαλύπτει μέσα του και τον ήρωά του Φάουστ. Το 1770 ολοκλήρωσε τις σπουδές Νομικής και παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα Ιατρικής, Χημείας και Βοτανικής. Επέστρεψε στη Φρανκφούρτη και ασχολήθηκε με τη δικηγορία. Το 1774, συγκλονισμένος από την αυτοκτονία ενός φίλου του, έγραψε Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου, ένα μυθιστόρημα που λάτρεψε ο Ναπολέων και έγινε λάβαρο του ηθικού και πνευματικού κινήματος. Η Βαϊμάρη υπήρξε σημαντικός σταθμός στη σταδιοδρομία του Γκαίτε, καθώς είχε αναλάβει εκεί καθήκοντα Υπουργού του Δούκα της. Ένα από τα σημαντικότερα έργα του Γκαίτε είναι το Ταξίδι στην Ιταλία, το οποίο έγραψε κατά τη διαμονή του στη νότια Ιταλία. Μέχρι το 1805 είχε στενή επαφή και φιλία με τον Σίλλερ και μια βαθιά φιλία αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο ανδρών. Το 1806 παντρεύτηκε την Κριστιάνε Βούλπιους, με την οποία είχε ήδη από το έτος 1789 ένα γιο. Ο Φάουστ, το δημιούργημα ολόκληρης της ζωής του, ολοκληρώθηκε με τον δεύτερο τόμο ένα χρόνο πριν το θάνατο του, το 1832 στη Βαϊμάρη.
Έργα

(επιλογή)
Δράματα

Götz von Berlichingen (Γκετς φον Μπέρλιχίνγκεν, 1773)
Clavigo (Κλαβίγκο, 1774)
Egmont (Έγκμοντ, 1775)
Iphigenie auf Tauris (Ιφιγένεια εν Ταύροις, 1779)
Torquato Tasso (Τορκουάτο Τάσσο, 1780)
Faust (Φάουστ, Α΄μέρος 1808, Β΄μέρος 1832)

Μυθιστορήματα

Die Leiden des jungen Werthers (Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου, 1774)
Wilhelm Meisters Lehrjahre (Τα χρόνια της μαθητείας του Βίλελμ Μάιστερ, 1796)
Wilhelm Meisters Wanderjahre (Τα χρόνια της περιπλάνησης του Βίλελμ Μάιστερ, 1807)
Die Wahlverwandtschaften (Εκλεκτικές συγγένειες, 1809)

Λυρική και αφηγηματική ποίηση

Mailied (Τραγούδι του Μάη, 1771)
Prometheus (Προμηθέας, 1774)
An den Mond (Στη σελήνη, 1777)
Der Erlkönig (Ο βασιλιάς των ξωτικών, 1782)
Römische Elegien (Ρωμαϊκές ελεγείες, 1788)
Venezianische Epigramme (Βενετσιάνικα επιγράμματα, 1790)
Xenien (Ξένια, με τον Φρήντριχ Σίλλερ, 1796)
Hermann und Dorothea (Χέρμαν και Δωροθέα, 1798)
West-östlicher Divan (Ανατολικό-δυτικό Ντιβάν, 1819)

Έργα του Γκαίτε στα νέα ελληνικά

Γκετς φον Μπέρλιχίνγκεν : Άρης Δικταίος ("Γ.Παπαδημητρίου")
Ιφιγένεια εν Ταύροις : Κώστας Χατζόπουλος ("Ελευθερουδάκης")
Τορκουάτο Τάσσο : Άρης Δικταίος ("Γ.Παπαδημητρίου")
Φάουστ, Α΄μέρος :
Κώστας Χατζόπουλος ("Κλασσικά Παπύρου" και "Βιβλιοπωλείο της Εστίας", 2001)
Ιωάννης Ν. Θεοδωρακόπουλος, Μετάφραση με αισθητική και φιλοσοφική ερμηνεία, ("Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2000)
Φάουστ, Β΄μέρος (πράξη Γ΄: Ελένη) : Θρασύβουλος Σταύρου ("Σχολή Μωραϊτη")
Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου : Μίνα Ζωγράφου, ("Κοροντζή-Ράπτη")
Χέρμαν και Δωροθέα :
Μίνα Ζωγράφου, ("Κοροντζή-Ράπτη")
Βασίλης Λαζανάς (";", 1972))
Τα χρόνια της μαθητείας του Βίλελμ Μάιστερ : Τούλα Σιέτη & Τ.Τανούλας ("Κανάκης")
Εκλεκτικές συγγένειες : Μίνα Ζωγράφου, πεζή μετάφραση ("Κοροντζή-Ράπτη")
Ρωμαϊκές ελεγείες : Βασίλης Λαζανάς (";", 1972))
Περί τέχνης μτφρ.-εισαγ. Βασίλης Τομανάς, εκδ. Printa, Αθήνα, 2006
Επιλογή από τα Maximen und Reflexionen, μτφρ. Ν. Μ. Σκουτερόπουλος, Κλάους Μπέτσεν,εκδ.Στιγμή, 2007
Υπάρχουν Όρια, μετάφραση Γιώργος Δεπάστας, Εκδόσεις Ολκός, 1998
Ο πενηντάρης, μετάφραση Καίτη Οικονόμου, εκδόσεις ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, 2006

http://el.wikipedia.org/wiki/Γιόχαν_Βόλφγκανγκ_Γκαίτε

Θεόφιλος Χατζημιχαήλ

 

Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ ή Θεόφιλος Κεφαλάς ή Κεφάλας[, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα (Βαρειά Μυτιλήνης, 1870; – Βαρειά Μυτιλήνης, 22 ή 24 Μαρτίου; 1934), γνωστός απλά και ως Θεόφιλος, ήταν μείζων λαϊκός ζωγράφος της νεοελληνικής τέχνης. Κυρίαρχο στοιχείο του έργου του είναι η ελληνικότητά του και η εικονογράφηση της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και ιστορίας.

Η ακριβής χρονολογία γέννησης του Θεόφιλου δεν είναι γνωστή. Ωστόσο θεωρείται πως γεννήθηκε κατά το διάστημα 1867–1870 στην Βαρειά της Μυτιλήνης. Ο πατέρας του, Γαβριήλ Κεφαλάς (ή Κεφάλας), ήταν τσαγκάρης ενώ η μητέρα του, Πηνελόπη Χατζημιχαήλ, ήταν κόρη αγιογράφου. Σε νεαρή ηλικία επέδειξε μέτριες σχολικές επιδόσεις, αλλά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ζωγραφική, πάνω στην οποία απέκτησε βασικές γνώσεις δίπλα στον παππού του.

Η ζωή του ήταν πολύ δύσκολη εξαιτίας του κόσμου που τον χλεύαζε, επειδή κυκλοφορούσε φορώντας την παραδοσιακή φουστανέλα. Σε ηλικία περίπου δεκαοκτώ ετών εγκατέλειψε το οικογενειακό του περιβάλλον και εργάστηκε ως θυροφύλακας («Καβάσης») στο Ελληνικό Προξενείο της Σμύρνης. Εκεί έμεινε για μερικά χρόνια, πριν εγκατασταθεί στην πόλη του Βόλου, περίπου το 1897, αναζητώντας ευκαιριακές δουλειές και ζωγραφίζοντας σε σπίτια και μαγαζιά της περιοχής ενώ σήμερα σώζονται τοιχογραφίες που πραγματοποίησε εκεί. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Πήλιο. Προστάτης του εκείνη την περίοδο, στάθηκε ο κτηματίας Γιάννης Κοντός, για λογαριασμό του οποίου, ο Θεόφιλος πραγματοποίησε αρκετά έργα. Η οικία Κοντού αποτελεί σήμερα το Μουσείο Θεόφιλου. Εκτός από την ζωγραφική του δραστηριότητα, ο Θεόφιλος συμμετείχε στην διοργάνωση λαϊκών θεατρικών παραστάσεων στις εθνικές γιορτές και την περίοδο της Αποκριάς, όπου κρατούσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, άλλοτε ντυμένος σαν Μεγαλέξανδρος, με τους μαθητές σε παράταξη μακεδονικής φάλαγγας, και άλλοτε σαν ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης, με εξοπλισμό και κουστού­μια που έφτιαχνε ο ίδιος.

Το 1927 επέστρεψε στη Μυτιλήνη. Εικάζεται πως αφορ­μή για την αναχώρηση του από τον Βόλο, ήταν ένα επει­σόδιο σε ένα καφενείο, όταν κάποιος — για να διασκε­δάσει τους παρευρισκόμενους — έριξε τον Θεόφιλο από μία σκάλα όπου ήταν ανεβασμένος και ζωγράφιζε.

Στην Μυτιλήνη, παρά τις κοροϊδίες και τα πειράγματα του κόσμου, συνεχίζει να ζωγραφίζει, πραγματοποιώντας αρκετές τοιχογραφίες σε χωριά, έναντι ευτελούς αμοιβής, συνήθως για ένα πιάτο φαγητό και λίγο κρασί. Πολλά από τα έργα του αυτής της περιόδου έχουν χαθεί, είτε από φυσική φθορά είτε εξαιτίας καταστροφής τους από κατόχους τους. Στην Μυτιλήνη, τον συνάντησε ο καταξιωμένος τεχνοκριτικός και εκδότης Στρατής Ελευθεριάδης (Tériade), ο οποίος διέμενε στο Παρίσι. Στον Ελευθεριάδη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η αναγνώριση της αξίας του έργου του Θεόφιλου αλλά και η διεθνής προβολή του, που ωστόσο σημειώθηκε μετά το θάνατό του. Με έξοδα του Ελευθεριάδη ανεγέρθηκε επίσης το 1964 το Μουσείο Θεοφίλου στην Βαρειά. Τα έργα του υπέγραφε συνήθως χρησιμοποιώντας το επώνυμο της μητέρας του, ενώ το μοναδικό έργο που φέρει το κατά κόσμον όνομά του, έχει υπογραφή «Έργο Θεόφιλου Γαβριήλ Κεφαλά» και είναι μια εικόνα των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο σκευοφυλάκιο του Ιερού Ναού Ταξιαρχών στις Μηλιές Πηλίου

Ο Θεόφιλος πέθανε τον Μάρτιο του 1934, παραμονές του Ευαγγελισμού, πιθανότατα από τροφική δηλητηρίαση. Ένα χρόνο αργότερα, έργα του εκτέθηκαν στο Μουσείο του Λούβρου ως δείγματα της δουλειάς ενός γνησίου λαϊκού (ναΐφ) ζωγράφου της Ελλάδας.

http://el.wikipedia.org/wiki/Θεόφιλος_Χατζημιχαήλ

Ο ΕΝΔΟΞΟΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝ ΤΟΥ '21 - Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ

Ο ΕΝΔΟΞΟΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝ ΤΟΥ '21 - Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ
~ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Ραμαβούνι Μεσσηνίας 1770 - Αθήνα 1843) ~
Η σημαντικότερη ηγετική φυσιογνωμία της Επανάστασης. Το όνομα του Κολοκοτρώνη συνδέθηκε με τις σημαντικότερες φάσεις του Αγώνα στην Πελοπόννησο. Ο πατέρας του Κωνσταντής Κολοκοτρώνης πήρε μέρος στην ένοπλη εξέγερση του Ελληνισμού, που υποκινήθηκε από την Αικατερίνη Β´ της Ρωσίας το 1770, και σκοτώθηκε σε συγκρούσεις μαζί με δύο αδελφούς του.

Τα γεγονότα αυτά υπήρξαν καθοριστικά για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Άρχισε τη δράση του το 1805, όταν πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου την περίοδο του ρωσοτουρκικού πολέμου. Αργότερα υπηρέτησε στο ελληνικό στρατιωτικό σώμα που οργάνωσαν οι Άγγλοι και τιμήθηκε με το βαθμό του ταγματάρχη για τη δράση του εναντίον των Γάλλων. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και άρχισε με πάθος να προετοιμάζει τον Αγώνα στην Πελοπόννησο. Με την έναρξη της Επανάστασης αναδείχτηκε η στρατιωτική ιδιοφυία του Κολοκοτρώνη.

Η παράδοση της Καλαμάτας (23 Μαρτίου 1821), η άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), οι νίκες στο Βαλτέτσι, τα Βέρβενα και τα Δολιανά εδραίωσαν το κύρος του ως στρατιωτικού ηγέτη, παράλληλα όμως προκάλεσαν και τις πρώτες αντιδράσεις μερίδας των τοπικών αρχόντων. Ἡ αντίδραση αυτή κορυφώθηκε με την έλευση του Δ. Υψηλάντη που επεδίωξε να οργανώσει πολιτικά την Επανάσταση, και πήρε τη μορφή ανοικτής ρήξης μεταξύ στρατιωτικών και προκρίτων. Ο Κολοκοτρώνης προσπάθησε να συνδιαλλάξει τις αντιμαχόμενες μερίδες και να αποτρέψει την κατάρρευση της νεαρής Επανάστασης.

Στις 26 Ιουλίου 1822 η ιστορική νίκη του στα Δερβενάκια οδήγησε στον αποδεκατισμό της στρατιάς του Δράμαλη, διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο και επικύρωσε, για μία ακόμα φορά, τις εξαιρετικές στρατιωτικές ικανότητες του «Γέρου» του Μοριά. Οι επιτυχίες αυτές δεν απέτρεψαν τη συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη αντιπαράθεση μεταξύ στρατιωτικών και κυβερνητικών, της οποίας θύμα υπήρξε και ο Κολοκοτρώνης. Στις ένοπλες συγκρούσεις ο γιός του Πάνος και ο ίδιος συνελήφθησαν και κρατήθηκαν στο Ναύπλιο.

Ο Κολοκοτρώνης αμνηστεύθηκε από την κυβέρνηση την περίοδο που ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο και μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη προσπάθησε να εμποδίσει την ανακατάληψη της Πελοποννήσου από τους Τούρκους και να εμψυχώσει το δοκιμαζόμενο πληθυσμό. Ως το τέλος της Επανάστασης ο Κολοκοτρώνης συνέχισε να διαδραματίζει ενεργό ρόλο στα στρατιωτικά και πολιτικά πράγματα της εποχής. Υποστήριξε θερμά τον Καποδίστρια και δέχτηκε με ενθουσιασμό την εκλογή του Όθωνα.

Η διαφωνία του με τα μέτρα και την πολιτική της Αντιβασιλείας κατέληξε στη δίωξη και την πολύκροτη δίκη του με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με το Δημ. Πλαπούτα παρά τις διαφωνίες των Τερτσέτη και Πολυζωΐδη. Με την ενηλικίωση του Όθωνα πήρε χάρη, ονομάστηκε στρατηγός και έλαβε το αξίωμα του συμβούλου της Επικρατείας.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα «Απομνημονεύματά» του που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο «Διήγησις συμβάντων της Ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836».

Τα «Απομνημονεύματα» του Κολοκοτρώνη αποτέλεσαν και αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση.

22 Μαρτίου 1982...

22 Μαρτίου 1982...Η καθιέρωση του πολιτικού γάμου στην Ελλάδα... Τo 1982 εισήχθη και στη χώρα μας ο πολιτικός γάμος, 200 χρόνια μετά την καθιέρωσή του από τη Γαλλική Επανάσταση.

Μέχρι τότε ίσχυε η υποχρεωτική ιερολογία του γάμου (θρησκευτικός γάμος), που είχε καθιερωθεί με Νεαρά του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ' του Σοφού το 893 μ.Χ. («Μη ερρώσθαι τα συνοικέσια άνευ της ιεράς ευλογίας»).
Η ελληνική πολιτεία, αναγνωρίζοντας μόνο τον θρησκευτικό γάμο, παραβίαζε τη θεμελιώδη αρχή της θρησκευτικής ελευθερίας και δημιουργούσε μια σειρά από προσωπικά αδιέξοδα σε αλλόθρησκους, άθεους και όσους ήθελαν να συνάψουν τέταρτο γάμο.

Η αναγνώριση του πολιτικού γάμου στην Ελλάδα ήταν μία από τις πρώτες αποφάσεις που έλαβε η υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου «Κυβέρνηση της Αλλαγής». Μία βαθιά εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση, αλλά και μια πράξη συμβιβασμού με ένα προαιώνιο θεσμό, όπως η Εκκλησία.

Θεσμοθετήθηκε με τον νόμο 1250/82 (ΦΕΚ Α 46/07.04.1982), που κατέστησε ίσου κύρους τον πολιτικό και τον θρησκευτικό γάμο (διαζευκτικό σύστημα), χωρίς ο νομοθέτης να προχωρήσει στο υποχρεωτικό του πολιτικού γάμου, όπως ζητούσε η προοδευτική διανόηση και ήταν το καθεστώς στις Δυτικές Χώρες. Μεγάλη ήταν η αντίδραση στο χώρο της Εκκλησίας, η οποία κάμφθηκε από τη διάθεση συνδιαλλαγής του τότε αρχιεπισκόπου Σεραφείμ.

Το σχετικό νομοσχέδιο εισήχθη προς συζήτηση στη Βουλή στις 17 Φεβρουαρίου 1982 και ψηφίστηκε στις 22 Μαρτίου, με τις αρνητικές ψήφους της Νέας Δημοκρατίας. Με το Προεδρικό Διάταγμα 391 (ΦΕΚ Α 73/18.06.1982) καθορίζονται οι λεπτομέρειες για την τέλεση του πολιτικού γάμου.

Σε επίπεδο δημοφιλίας, η κυριαρχία του θρησκευτικού γάμου έναντι του πολιτικού είναι στις μέρες μας σχεδόν απόλυτη, με το ποσοστό των θρησκευτικών γάμων να ξεπερνά το 90% του συνολικού αριθμού.
Η θρησκευτικότητα του λαού μας, αλλά και η τάση επίδειξης του νεοέλληνα, λόγω και της λαμπρότητας της τελετής, συμβάλλουν στη συντριπτική αποδοχή του θρησκευτικού γάμου από την ελληνική κοινωνία.

Από την άλλη πλευρά, οι δημοτικές αρχές, που έχουν αναλάβει την τέλεση των πολιτικών γάμων, τον αντιμετωπίζουν μάλλον ως μία απλή διεκπεραίωση, όπως παραδείγματος χάριν εκδίδουν ένα πιστοποιητικό γέννησης.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/214#ixzz2OF6HH4ru

Σήμερα ...22/3...Αγίας Δροσίδας και των πέντε Παρθένων

 Δρόσος, Δροσίδα, Δροσούλα, Δροσία, Δρόσω, Δροσοσταλία, Δροσοσταλίδα, Δροσίς *