Έρικ Τζον Έρνεστ Χομπσμπάουμ (Eric Hobsbawm, 9 Ιουνίου 1917 - 1 Οκτωβρίου 2012)

 

Ο Έρικ Τζον Έρνεστ Χομπσμπάουμ (Eric Hobsbawm, 9 Ιουνίου 1917 - 1 Οκτωβρίου 2012) ήταν Βρετανός Μαρξιστής ιστορικός, διανοούμενος και συγγραφέας. Ανάμεσα στα γνωστότερα έργα του περιλαμβάνεται η τριλογία για τον «μακρύ 19ο αιώνα» αλλά και για το «σύντομο 20ό». Επίσης, εξέδωσε έναν τόμο στον οποίο εισήγαγε τη σημαντική ιδέα των επινοημένων παραδόσεων.

Βάσος Μαυροβουνιώτης (στα σέρβικα Βάσο Μπράγιοβιτς-Васо Брајовић)

Ο Βάσος Μαυροβουνιώτης (στα σέρβικα λεγόταν Βάσο Μπράγιοβιτς-Васо Брајовић) ήταν Μαυροβουνιακής καταγωγής Έλληνας στρατηγός του 19ου αιώνα.

Γεννήθηκε το 1797, στην πεδιάδα Bjelapavlici (Πετροπαύλιτς) στο κεντρικό Μαυροβούνιο. Είχε σλαβική καταγωγή. Οι πληροφορίες οι σχετικές με την αρχική περίοδο της ζωής του δεν είναι πλούσιες. Σε ηλικία 20 ετών το 1817 εγκατέλειψε τη γενέτειρά του μαζί με τα αδέλφια του Ράντο, Σπύρο, Λάζαρο και Θεόδωρο λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή: λιμός και εξ αυτού ανέχεια και συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ των φατριών λόγω της αδυναμίας του βλαδίκα Πέταρ Α΄ Πέτροβιτς -Νιέγκος να επιβάλει την τάξη. Θα μεταβεί αρχικά στη Σμύρνη, στην επαρχία του Αϊδινίου μέχρι το 1820 εργαζόμενος ως βοσκός, επιστάτης στην υπηρεσία των Καραοσμάνογλου.

Ληστής-τυχοδιώκτης-τρόφιμος των φυλακών-μισθοφόρος του Οθωμανικού στρατού

Είναι πολύ πιθανό να ανέπτυξε ληστρική δράση εκεί, αν σκεφτούμε ότι αργότερα που πήγε στην Αθήνα, είχε μηνυθεί από μουσουλμάνο της Σμύρνης για κλοπές που διέπραξε σε βάρος του.Τελικά φυλακίσθηκε, αλλά μόνο για μικρό χρονικό διάστημα επειδή αποφυλακίσθηκε επιλέγοντας να ενταχθεί ως μπαϊρακτάρης στο σώμα του Πεχλιβάν Πασά. Δεν υπάρχει η παραμικρή απόδειξη ή έστω ένδειξη για ένταξή του στη Φιλική Εταιρεία. Η δράση του επίσης στο σώμα του Πεχλιβάν Πασά μας είναι άγνωστη.

Η δράση του στην επανάσταση

Το καλοκαίρι του 1821 τον βρίσκουμε να είναι επικεφαλής ένοπλης ομάδας συγκροτημένης από συγγενείς του, άλλους μαυροβούνιους και Σέρβους. 

Ο επίσκοπος Ταλαντίου Νεόφυτος Μεταξάς του ανέθεσε τη διοίκηση των όπλων της επαρχίας Καρυστίας - επιλογή που υπαγορεύθηκε και από τα στρατιωτικά προσόντα του Μαυροβουνιώτη αλλά και από την αποφυγή εκλογής μιας άλλης ισχυρής προσωπικότητας η οποία θα υπονόμευε την πρωτοκαθεδρία του ίδιου του επισκόπου Ταλαντίου αλλά και του Αρείου Πάγου, ανώτατου πολιτικού οργάνου της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος, μέλος του οποίου ήταν ο Ταλαντίου. 

Η Εύβοια υπήρξε το πρώτο πεδίο δράσης του Μαυροβουνιώτη: συμμετείχε σε δέκα μάχες: 

το 1821 

α) στα Στύρα κατά του Ομέρ Μπέη της Καρύστου και του Γιουσούφ πασά, όπου τραυματίστηκε, 

β) στις Πετριές κατά του Ομέρ μπέη, 

γ) στο Κάδι κατά του Ομέρ μπέη. Το 1822 

δ) στα Στύρα κατά του Ομέρ μπέη της Καρύστου, 

ε) στα Πολιτικά κατά του Αλή Πασά Τζαρκατζή, 

ζ) στα Βλαχώρια εναντίον του Ομέρ μπέη, 

η) στη Βάθυα κατά του Σαντή Ντίπα Αγά. 

Το 1823 

θ) στον πύργο του Καστροβαλά της Κύμης εναντίον του Ομέρ μπέη και του Γενιτσάραγα και 

ι) στην Κύμη εναντίον του Ομέρ μπέη. 

Πριν εγκαταλείψει την Εύβοια ο Μαυροβουνιώτης παρά τις αποτυχίες του σε στρατιωτικό πεδίο πέτυχε να διευρύνει την πολεμική του πείρα, να συγκεντρώσει χρήματα και τιμαλφή είτε με πλιάτσικο σε βάρος χωρικών είτε με ιδιοποίηση της δεκάτης. Καθιερώθηκε έτσι ανεξάρτητος καπετάνιος. Επίσης λίγο πριν το 1823 είχε λάβει τους βαθμούς του πεντακοσιάρχου. 

Ο Μαυροβουνιώτης με το σώμα του συμμετείχε σε επιτυχημένη πειρατική επιδρομή κατά της Θάσου που τους ανταπέδωσε λάφυρα. Ο Μαυροβουνιώτης αναγνωρίστηκε από την Προσωρινή Διοίκηση και τον Πρόεδρο του Βουλευτικού Σωτήριο Χαραλάμπη ως χιλίαρχος των σωμάτων της Αττικής ενώ αργότερα (1824) εντέλεται να μετακινηθεί στην Ύδρα με σκοπό την άμυνα του νησιού,κάτι που του αναγνωρίστηκε από τον Υδραίο πρόεδρο του Εκτελεστικού Γεώργιο Κουντουριώτη, ο οποίος τον προβίβασε στον βαθμό της στρατηγίας.

Το πραξικόπημα των ολιγαρχικών στην Αρχαία Αθήνα!

Ολιγαρχικό κίνημα κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 π.Χ.), που ανέτρεψε το δημοκρατικό πολίτευμα στην αρχαία Αθήνα και εγκαθίδρυσε τη λεγόμενη «Αρχή των 400». Εκδηλώθηκε την 14η του μηνός Θαργηλιώνος (9 Ιουνίου) του 411 π.Χ.

Μετά την καταστροφική εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία (415-413πΧ), το δημοκρατικό πολίτευμα στην Αθήνα άρχισε να κλονίζεται. Οι πλούσιοι κάτοικοί της, που επωμίζονταν τις δαπάνες του πολέμου, αντιμετώπιζαν οικονομικές δυσχέρειες και σχεδίαζαν την ανατροπή του και την εγκαθίδρυση ολιγαρχικού πολιτεύματος. Δεν δίσταζαν, μάλιστα, να καταφύγουν στην τρομοκρατία, για να πετύχουν τον σκοπό τους. Επιφανείς ηγέτες των δημοκρατικών, όπως ο Ανδροκλής, δολοφονήθηκαν από ομάδες νεαρών αριστοκρατών.

Το ολιγαρχικό κίνημα είχε ως ιθύνοντα νου τον δεινό ρήτορα Αντιφώντα, που δρούσε κυρίως από το παρασκήνιο. Άλλες σημαντικές προσωπικότητες των ολιγαρχικών ήταν οι δημαγωγοί Φρύνιχος και Πείσανδρος, άλλοτε θανάσιμοι αντίπαλοι και τώρα σύμμαχοι προ του κοινού σκοπού, και ο μετριοπαθής Θηραμένης. Οι ολιγαρχικοί ζητούσαν περικοπή δαπανών και περιορισμό των ενεργών πολιτών σε αυτούς μόνο που «χρήμασι και σώμασι» ήταν σε θέση να ωφελούν την πόλη. Γι’ αυτούς ήταν ο μόνος τρόπος να σωθεί η Αθήνα, που είχε απολέσει το στρατιωτικό πλεονέκτημα στην αναμέτρησή της με τη Σπάρτη.

Οι συνωμότες κέρδισαν αρχικά την Εκκλησία του Δήμου, όταν ανακοίνωσαν ότι η Περσία ήταν διατεθειμένη να βοηθήσει οικονομικά την Αθήνα με τη μεσολάβηση του Αλκιβιάδη. Όταν, όμως, αυτός δεν τήρησε τις υποσχέσεις του, οι ολιγαρχικοί δεν μπορούσαν να κάνουν πίσω, σε μια Αθήνα που βρισκόταν σε έκρυθμη κατάσταση. Συγκάλεσαν την Εκκλησία του Δήμου και πρότειναν να δημιουργηθεί με μικτό σύστημα διορισμού και εκλογής η Βουλή των 400, που θα είχε απόλυτες εξουσίες, ενόσω διαρκούσε ο πόλεμος. Η Βουλή αυτή θα μπορούσε να συμβουλεύεται ένα σώμα 5.000 πολιτών, όποτε το θεωρούσε αναγκαίο.

Οι 400, που αποτελούνταν κυρίως από ακραίους ολιγαρχικούς, δεν ήταν διατεθειμένοι να μοιραστούν την εξουσία με τους πεντακισχιλίους. Επέβαλαν τη θέλησή τους και διέλυσαν τη δημοκρατικά εκλεγμένη Βουλή των 500. Η κατάλυση της Δημοκρατίας είχε επιτελεσθεί.
Οι πραξικοπηματίες δεν θα μπορούσαν να διατηρήσουν τη δύναμή τους, αν δεν είχαν τη συγκατάθεση του πανίσχυρου αθηναϊκού στόλου, που εκείνη την περίοδο ναυλοχούσε στη Σάμο. Δεν το πέτυχαν, γεγονός που συνετέλεσε στο θνησιγενές του εγχειρήματός τους. Τα πληρώματα μόλις έμαθαν για το κίνημα στην Αθήνα, ορκίστηκαν πίστη στη δημοκρατία, καθαίρεσαν τους αρχηγούς τους και εξέλεξαν νέους. Ο Θρασύβουλος και ο Θράσυλος ήταν δύο από αυτούς. Οι νέοι ηγέτες του στόλου ανακάλεσαν τον Αλκιβιάδη και διακήρυξαν την πρόθεσή τους να συνεχίσουν τον πόλεμο κατά της Σπάρτης.

Στην Αθήνα, η νέα ολιγαρχική διακυβέρνηση υπέφερε εξ αρχής από εσωτερικά προβλήματα, καθώς στους κόλπους της ξέσπασε διαμάχη μεταξύ μετριοπαθών και ακραίων στοιχείων. Οι μετριοπαθείς, με αρχηγό τον Θηραμένη, ζητούσαν την αντικατάσταση των 400 με ένα διευρυμένο ολιγαρχικό σώμα των 5.000, στο οποίο θα συμμετείχαν και εκπρόσωποι από τις κατώτερες τάξεις (ζευγίτες και άνω). Ευρισκόμενοι υπό πίεση, οι ακραίοι ολιγαρχικοί υπό τον Φρύνιχο ήταν έτοιμοι να συνάψουν ειρήνη με τους Σπαρτιάτες, θυσιάζοντας την ηγεμονία, ακόμη και την ανεξαρτησία της πόλης. Παράλληλα, άρχισαν να τειχίζουν την Ηιετιώνεια χερσόνησο (σημερινή Δραπετσώνα), στην είσοδο του Πειραιά. Οι διαδόσεις του Θηραμένη, ότι το οχυρό προοριζόταν να διευκολύνει την απόβαση των Σπαρτιατών, προκάλεσε την αντίδραση των οπλιτών, οι οποίοι το κατεδάφισαν. Θύμα των διαδόσεων αυτών έπεσε και ο Φρύνιχος, ο οποίος δολοφονήθηκε.

Μετά την εξέλιξη αυτή, οι μετριοπαθείς ολιγαρχικοί πήραν το πάνω χέρι και εγκατέστησαν την «αρχή των 5.000» τον Σεπτέμβριο του 411 π.Χ. Ο Θουκυδίδης εγκωμιάζει το νέο πολίτευμα, που αποτελούσε συνδυασμό ολιγαρχικών και δημοκρατικών στοιχείων. Από τους ηγέτες των ακραίων ολιγαρχικών, ο Αντιφών

καταδικάσθηκε σε θάνατο και ήπιε το κώνειο, ενώ o Πείσανδρος κατέφυγε στους Σπαρτιάτες. Η δημοκρατία στην Αθήνα αποκαταστάθηκε τον Ιούνιο του 410 π.Χ, μετά τη διπλή νίκη του αθηναϊκού στόλου στην Κύζικο.

Πηγή: sansimera.gr

Η γνώση της σποράς μητέρα του πολιτισμού

Ίσως το πιο οριακό σημείο της αρχής του εκπολιτισμού των ανθρώπων ήταν η εποχή του Τριπτόλεμου και του δώρου που πήρε από την θεά Δήμητρα, την γνώση της σποράς.
Η θεά όταν στην αναζήτηση της για την κόρη της Περσεφόνη φτάνει στην Ελευσίνα εκεί την συναντά ο βασιλιάς της πόλης Κελεός. Όταν βλέποντάς την καταταλαιπωρημένη την ρωτά και μαθαίνει για την κόρη της την χαμένη την λυπάται και της προσφέρει το παλάτι να την φιλοξενήσει. Η Δήμητρα ως ένδειξη ευγνωμοσύνης που ένας βασιλιάς ενδιαφέρθηκε για μία άγνωστη και μάλιστα την φιλοξένησε στο παλάτι του προτείνει να διδάξει τον μικρό του γιο, κάτι που ευχαρίστως αποδέχεται ο ελευσίνιος βασιλιάς.
Η Δήμητρα μέσα σ’ αυτά που μάθαινε τον μικρό βασιλόπαιδα του δίδασκε την ακαϊα με πρακτικό τρόπο για να τον κάνει αθάνατο. Δηλαδή τον κρατούσε πάνω από μία εστία αναμμένη και μουρμούριζε τους ακατάληπτους λόγους, έτσι όπως μας πληροφορεί και ο Απολλόδωρος, έφευγαν οι θνητές σάρκες που καίγονταν. Όταν μία νύχτα η βασίλισσα Μετάνειρα, που έβλεπε τον γιο της Δημοφώντα, να μεγαλώνει «παράξενα» κρυφοκοίταξε να δει τι ακριβώς έκανε η φιλοξενούμενη τους, βλέποντας αυτό το θέαμα κατατρόμαξε έβαλε τις φωνές και τότε πέφτει το παιδί από τα χέρια της Θεάς και καίγεται.
Η Δήμητρα αναγκάζεται να παρουσιαστεί με την κανονική θεϊκή της μορφή και η βασίλισσα κατανοώντας το λάθος της πέφτει στα πόδια της και της ζητά συγνώμη. Όμως η Θεά Δήμητρα μη μπορώντας να δεχθεί τον χαμό του παιδιού αποφασίζει να διδάξει στο μεγαλύτερο γιο τον Τριπτόλεμο την γνώση της σποράς.
Έτσι τον καθιστά απόστολο της γνώσης της σποράς και τον στέλνει σ΄ ολόκληρο τον κόσμο να την μεταφέρει. Του παρέχει και μεταφορικό μέσο το οποίο κατασκεύασε η ίδια και ήταν ένα άρμα με φτερωτούς δράκους και διέσχιζε με αυτό τους ουρανούς μεταφέροντας την γνώση της σποράς.
Γίνεται λοιπόν ο Τριπτόλεμος ο πρώτος εκπολιτιστής αφού η γνώση της σποράς όπως ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί αποτελεί το πρώτο στάδιο του πολιτισμού, κατά κάποιο αποσυμβολισμό. Οι πρώτοι που δέχθηκαν αυτή την γνώση ήταν οι Αρκάδες, πανάρχαιοι Πελασγοί- Έλληνες, οι οποίοι φαίνεται να εξαπλώνονται σε διάφορα σημεία της γης και να μεταφέρουν έτσι τον πολιτισμό σε μία εποχή όπου όπως υποστηρίζεται ήταν μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος και οι άνθρωποι βρίσκονταν σε πρωτόγονη κατάσταση( 10.000 – 7.000 π.Χ.).
Οι λαοί που δέχθηκαν την γνώση και τον πολιτισμό ( Ίαντες, Άονες, Εκτήναι, Τελχίνες, Λέλεγες, Πελασγοί, Κάτονες, Μόσχοι, Παφλαγόνες, Χάλυβες, Ίβηρες, Ιλλυριοί, Δρύοπες, Φρύγες, Λύκιοι, Μήονες, Μακεδόνες, Θράκες, Αιτωλοί, Μυσοί, Κίλικες, Λούβιοι, Κάρες κ. ά. ), δεν ήσαν παρά απόγονοι των ίδιων πρωτόγονων ανθρώπων οι οποίοι ανέκαθεν ζούσαν και αναπτύσσονταν στον χώρο της Αιγηίδος προ και μετά την καταβύθιση της…

http://kapodistria-httpsxolianewsblogspotcom.blogspot.com/eight: normal;">

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/gnwsh-ths-sporas-arxh-politismoy.html

Ζωρζ Σαρή -Γεωργία Σαρηβαξεβάνη (Αθήνα, 22 Αυγούστου 1925 - Αθήνα, 9 Ιουνίου 2012)

Η Ζωρζ Σαρή -Γεωργία Σαρηβαξεβάνη (Αθήνα, 22 Αυγούστου 1925 - Αθήνα, 9 Ιουνίου 2012) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και συγγραφέας, κυρίως παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Η μητέρα της ήταν Γαλλίδα από τη Σενεγάλη και ο πατέρας της από το Αϊβαλί. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Ελλάδα, όπου τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Πριν ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές της, άρχισε ο πόλεμος του 1940. Άρχισε από πολύ μικρή να ασχολείται με το θέατρο, με δάσκαλο τον Βασίλη Ρώτα.

Κατοχή

Στα χρόνια της Κατοχής, και αφού τελείωσε το σχολείο, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του απιθανου Δημήτρη Ροντήρη. Τα χρόνια αυτά απέκτησε πολλές εμπειρίες, οι οποίες αποτέλεσαν αργότερα βασικό θέμα ορισμένων βιβλίων της αλλά και συνεισέφεραν στην σταδιοδρομία της ως ηθοποιού του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.

Στη διάρκεια του πολέμου η Ζωρζ Σαρή συμμετείχε στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ. Περιγράφοντας εκείνα τα χρόνια η ίδια λέει: «Τα χρόνια της Κατοχής ήταν χρόνια χαράς και ελευθερίας». «Από δυστυχισμένοι γίναμε ευτυχισμένοι. Και αυτό γιατί διαλέξαμε το δρόμο της ζωής και ας υπήρχε θάνατος μέσα. Θρηνούσαμε και χαιρόμασταν όλοι μαζί. Δε φοβόμασταν όμως. Υπήρχε ένας στόχος, η απελευθέρωση».

Εξορία

Ενάμιση μήνα μετά την αποχώρηση των Γερμανών ξέσπασαν τα Δεκεμβριανά, κατά τη διάρκεια των οποίων, στις 12 Δεκεμβρίου, η Ζωρζ Σαρή πληγώθηκε στο χέρι και στο πόδι από οβίδα στο λύκειο της Φωκίωνος Νέγρη, και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο «Αγία Όλγα». Αργότερα, το 1947, αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη για το Παρίσι. Εκεί δούλεψε σε διάφορες δουλειές, ενώ συγχρόνως φοιτούσε στη σχολή υποκριτικής του Σαρλ Ντιλέν. Στο Παρίσι γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους, όπως ο Κώστας Αξελός, η Μελίνα Μερκούρη, ο Άδωνις Κύρου, ο Μαρσέλ Μαρσώ και πολλοί άλλοι. Εκείνα τα χρόνια συνάντησε και τον Αιγυπτιώτη χειρουργό Μαρσέλ Καρακώστα, με τον οποίο παντρεύτηκε και έκαναν δύο παιδιά.

Δικτατορία

Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο δίπλα σε γνωστά ονόματα ηθοποιών. Η περίοδος αυτή διήρκεσε μέχρι την εποχή της Δικτατορίας, όταν η Ζωρζ Σαρή και ορισμένοι φίλοι της ηθοποιοί αποφάσισαν να κάνουν παθητική αντίσταση και να μην ξαναπαίξουν στο θέατρο. «Δε φανταζόμασταν ότι θα κρατούσε τόσα χρόνια η Δικτατορία... Λέγαμε επτά μήνες, όχι επτά χρόνια!». Το καλοκαίρι εκείνο, στερημένη από κάποια μορφή έκφρασης, άρχισε να γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα. Ο Θησαυρός της Βαγίας ξεκίνησε σαν παιχνίδι με τα παιδιά που είχε γύρω της, όπως ομολογεί και η ίδια. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1969 και είχε μεγάλη επιτυχία, ενώ αργότερα μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση.

Συγγραφή

Το γεγονός αυτό στάθηκε καθοριστικό για τη Ζωρζ Σαρή, αφού από τότε αποφάσισε να στραφεί στο γράψιμο. Την προσωπική αυτή επιλογή δικαιολογεί η ίδια σε μια συνέντευξή της: «Στο γράψιμο βρήκα ό,τι δεν μπορούσα να βρω στο θέατρο, ίσως γιατί δεν ήμουν πρωταγωνίστρια και ίσως γιατί δεν ήμουν σε θέση να διαλέξω τους ρόλους που ο θιασάρχης ή ο σκηνοθέτης διάλεγαν για μένα. Τώρα φέρω ακέραιη την ευθύνη των βιβλίων μου. Κάνω αυτό που θέλω, αυτό που μπορώ».

Ωστόσο, η Ζωρζ Σαρή δεν έμεινε μόνο στη συγγραφή βιβλίων παιδικής λογοτεχνίας. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να διαδώσει το παιδικό βιβλίο και να κρατήσει ζωντανή και άμεση επαφή με το κοινό της. Έτσι άρχισε να πηγαίνει σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα και να κάνει ομιλίες. Κατά καιρούς, μέσα από κάποια άρθρα της και με τη συμμετοχή της σε λογοτεχνικές συζητήσεις, έλαβε ενεργό μέρος σε θέματα που αφορούσαν την παιδική λογοτεχνία, όπως τα κόμικς, η θεματολογία του παιδικού βιβλίου και η θέση της γυναίκας σε αυτό.

Συναρπαστικό είναι πως πολλά από τα βιβλία της αφορούν και απο ένα διαφορετικό μέρος της ζωής της. Η φιλία της με την Άλκη Ζέη  οδήγησε στην από κοινού συγγραφή του βιβλίου Ε.Π.

περισσότερα στη βικιπαίδεια 

Κάρολος Ντίκενς (Τσαρλς Ντίκενς Charles Dickens, 7 Φεβρουαρίου 1812 - 9 Ιουνίου 1870)

Ο Κάρολος Ντίκενς (Τσαρλς Ντίκενς Charles Dickens, 7 Φεβρουαρίου 1812 - 9 Ιουνίου 1870) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος.

Ο Κάρολος Ντίκενς υπήρξε ένας από τους πιο διάσημους Άγγλους μυθιστοριογράφους και κριτικούς της κοινωνίας. Επινόησε ορισμένους από τους γνωστότερους διεθνώς φανταστικούς χαρακτήρες και θεωρείται από πολλούς ως ο σπουδαιότερος συγγραφέας της Βικτωριανής Εποχής. Τα έργα του έχαιραν άνευ προηγουμένου δημοτικότητας κατά τη διάρκεια της ζωής του, ενώ αυτή η δημοφιλία διατηρείται και σήμερα τόσο για τα μυθιστορήματα όσο και για τα διηγήματά του. Οι κριτικοί της λογοτεχνίας του 20ου αιώνα όπως και οι ακαδημαϊκοί τον έχουν αναγνωρίσει ως μια λογοτεχνική διάνοια

Ο Ντίκενς γεννήθηκε στο Πόρτσμουθ. Αφού ο πατέρας του φυλακίστηκε λόγω χρεών, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο για να εργαστεί σε εργοστάσιο. Παρά την απουσία επίσημης εκπαίδευσης, αναδείχθηκε σε ακούραστο επιστολογράφο, ενώ επιμελούνταν συντακτικά μια εβδομαδιαία έκδοση για 20 χρόνια. Έγραψε 15 μυθιστορήματα, 5 νουβέλες, εκατοντάδες διηγήματα και μη λογοτεχνικά άρθρα. Έδωσε έναν εκτεταμένο αριθμό διαλέξεων και ήταν στρατευμένος υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών, της εκπαίδευσης και άλλων κοινωνικών μεταρρυθμίσεων.

Η πορεία του

Η λογοτεχνική επιτυχία του Ντίκενς ξεκίνησε με το λογοτεχνικό του ντεμπούτο, «Τα έγγραφα του Πίκγουικ», μια ιστορία που άρχισε να εκδίδεται το 1836, σε μηνιαίες συνέχειες. Σε λίγα χρόνια είχε μετατραπεί σε διεθνή λογοτεχνική διασημότητα, γνωστής για το χιούμορ, τη σάτιρά της και τη διορατική ματιά της στους χαρακτήρες και την κοινωνία. Τα μυθιστορήματά του, εκδίδονταν σε μηνιαίες ή εβδομαδιαίες συνέχειες, πρωτοπορώντας στο εκδοτικό οικοσύστημα της λογοτεχνίας, που τελικά έγινε ο κανόνας της Βικτωριανής εποχής. Αυτή η συγγραφική πρακτική επέτρεπε στον Ντίκενς να σφυγμομετρεί την απόκριση του κοινού και ακολούθως τροποποιούσε την πλοκή και την ανάπτυξη του χαρακτήρα, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των αναγνωστών του. Για παράδειγμα, στον Ντέηβιντ Κόπερφιλντ, όταν ο ποδίατρος της συζύγου του εξέφρασε τη δυσφορία του για τον τρόπο που η δεσποινίς Μάουτσερ αντιλαμβάνεται τις αναπηρίες της, ο Ντίκενς της προσέδωσε θετικά χαρακτηριστικά, ανυψώνοντάς την στα μάτια του αναγνώστη. Επεξεργάζονταν προσεκτικά την πλοκή και εισήγαγε στη διήγησή του συχνά στοιχεία που αφορούσαν σε τοπικά ζητήματα. Η πρακτική της συγγραφής σε συνέχειες προσέδωσε στις ιστορίες του ένα συγκεκριμένο ρυθμό, ο οποίος τονιζόταν από δραματικές στιγμές με αποτέλεσμα το κοινό να περιμένει με ανυπομονησία τη συνέχεια του μυθιστορήματος. Πλήθη φτωχών αναλφάβητων, πλήρωναν μισόλιρα σε εγγράμματους για να τους διαβάσουν τις μηνιαίες συνέχειες, καλλιεργώντας μια νέα γενιά επίδοξων αναγνωστών. Η συνεχής δημοτικότητα των μυθιστορημάτων και των μικρών ιστοριών του, ήταν τέτοια που δε σταμάτησαν ποτέ να εκδίδονται.

George Stephenson (9 Ιουνίου 1781 - 12 Αυγούστου 1848)

    George Stephenson (9 June 1781 – 12 August 1848) was a British civil engineer and mechanical engineer. Renowned as the "Father of Railways", Stephenson was considered by the Victorians a great example of diligent application and thirst for improvement. Self-help advocate Samuel Smiles particularly praised his achievements. His chosen rail gauge, sometimes called 'Stephenson gauge', was the basis for the 4 feet 8+1⁄2 inches (1.435 m) standard gauge used by most of the world's railways.

Pioneered by Stephenson, rail transport was one of the most important technological inventions of the 19th century and a key component of the Industrial Revolution. Built by George and his son Robert's company Robert Stephenson and Company, the Locomotion No. 1 was the first steam locomotive to carry passengers on a public rail line, the Stockton and Darlington Railway in 1825. George also built the first public inter-city railway line in the world to use locomotives, the Liverpool and Manchester Railway, which opened in 1830.

 

Ο George Stephenson (9 Ιουνίου 1781 - 12 Αυγούστου 1848) ήταν Βρετανός πολιτικός μηχανικός και μηχανικός. Γνωστός ως "Πατέρας των σιδηροδρόμων",  Ο Stephenson θεωρήθηκε από τους Βικτωριανούς ένα εξαιρετικό παράδειγμα επιμελούς εφαρμογής και δίψας για βελτίωση. Ο συνήγορος αυτοβοήθειας Samuel Smiles επαίνεσε ιδιαίτερα τα επιτεύγματά του. 

Ο επιλεγμένος μετρητής σιδηροδρόμων, που ονομάζεται μερικές φορές «μετρητής Stephenson»,  ήταν η βάση για το τυποποιημένο μετρητή 4 ποδιών 8 + 1 ⁄ ίντσες (1,435 m) που χρησιμοποιείται από τους περισσότερους σιδηροδρόμους του κόσμου. 

Με πρωτοπόρο τον Stephenson, οι σιδηροδρομικές μεταφορές ήταν μια από τις σημαντικότερες τεχνολογικές εφευρέσεις του 19ου αιώνα και βασικό στοιχείο της βιομηχανικής επανάστασης. Χτισμένο από τον George και τον γιο του Robert, Robert Robert και Company, το Locomotion No. 1 ήταν η πρώτη ατμομηχανή ατμού που μετέφερε επιβάτες σε μια δημόσια σιδηροδρομική γραμμή, το Stockton και το Darlington Railway το 1825. Ο George έχτισε επίσης τον πρώτο δημόσιο σιδηρόδρομο γραμμή στον κόσμο για να χρησιμοποιήσετε ατμομηχανές, το Λίβερπουλ και το Μάντσεστερ Σιδηρόδρομος, που άνοιξε το 1830.

Γαρδένια

 

 https://www.youtube.com/watch?v=4OmH4b2DTvI

Ποιο είναι το μυστικό για ζωηρές γαρδένιες με πράσινα φύλλα και πολλά λουλούδια; Στο σημερινό βίντεο θα μιλήσουμε για τη φροντίδα της γαρδένιας και θα αναλύσουμε τι συνθήκες χρειάζεται για να αναπτυχθεί, κάθε πότε χρειάζεται πότισμα και τι λίπασμα χρησιμοποιούμε για να την τονώσουμε. Επιπλέον, συμβουλές για να αντιμετωπίσουμε τα πιο συνηθισμένα προβλήματα που μπορεί να εμφανίσει και όσα πρέπει να γνωρίζουμε για να διατηρήσουμε τη γαρδένια μας καταπράσινη και υγιή με πλούσια ανθοφορία. Κείμενα/Παρουσίαση: Κώστας Λιονουδάκης Σκηνοθεσία/Μοντάζ: Άρης Μπασιάς 

Creative Director: Μιχάλης Κουλιέρης 

Παραγωγή: Junipero Digital Media 

Μουσική: Alionn 

Ακολούθησε τα Μυστικά του Κήπου: 

Website: https://www.mistikakipou.gr

Σήμερα 9/6 ...Αγίου Ροδίωνος

Τριαντάφυλλα στο φράχτη (φ.Μ.Κυμάκη)

 

 Αγίου Ροδίωνος

Για μεγέθυνση ροδάκι 

να ανοίξει νέα καρτέλα με φακό+-