όλοι καλοί χωράνε: 11/19/21

Παρασκευή, Νοεμβρίου 19, 2021

Τζιν Τίρνεϊ Αμερικανίδα ηθοποιός

19 Νοεμβρίου 1920 (101 χρόνια πριν) γεννήθηκε:

Τζιν Τίρνεϊ Αμερικανίδα ηθοποιός

Η Τζιν Τίρνεϊ (Gene Eliza Tierney, 19 Νοεμβρίου 1920 - 6 Νοεμβρίου 1991) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Διαθέτοντας ομορφιά και λάμψη (θεωρούταν ως μια από τις ομορφότερες ηθοποιούς της γενιάς της) η Τίρνεϊ που ήταν γόνος εύπορης οικογένειας κέντρισε το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη Ανατόλ Λίτβακ που την προέτρεψε να γίνει ηθοποιός. Παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της η δεκαεπτάχρονη, τότε, κοπέλα έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ στις αρχές του 1938 και σύντομα ακολούθησε και ο κινηματογράφος. Έλαβε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα μετά την ερμηνεία της στο Φιλμ Νουάρ, Λάουρα (Laura) το 1944 και έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του 1945 Ας την κρίνει ο Θεός (Leave Her to Heaven, 1945). Η Τίρνεϊ καθιερώθηκε κατά την δεκαετία του '40 με τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες Ο ουρανός ας περιμένει (Heaven Can Wait, 1943), Στην κόψη του ξυραφιού (The Razor's Edge, 1946), Ψυχές στην ομίχλη (The Ghost & Mrs. Muir, 1947) και Ο Γκρεμός (Whirlpool, 1949) και η επιτυχία συνεχίστηκε και μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '50 με την εμφάνισή της πλάι στον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στην ταινία Το αριστερό χέρι του θεού (The Left Hand of God, 1955).

Η πολύχρονη πάλη της με την μανιοκατάθλιψη, που είχε ως αφετηρία τη γέννα της πρώτης της κόρης, είχε ως αποτέλεσμα να νοσηλευτεί σε νευρολογική κλινική. Αφού βγήκε από την κλινική εμφανίστηκε στις ταινίες Θύελλα στην Ουάσινγκτον (Advise & Consent, 1962) και Ραντεβού με τον θάνατο (Toys in the Attic, 1963) ακολούθησαν μερικές λιγότερο επιτυχημένες ταινίες και σιγά σιγά αποσύρθηκε μένοντας με τον δεύτερο της σύζυγο στο ράντσο τους στο Τέξας. Η ηθοποιός απεβίωσε το 1991 από εμφύσημα σε ηλικία 70 ετών

Χριστίνα Ωνάση Eλληνίδα επιχειρηματίας

19 Νοεμβρίου 1988 (33 χρόνια πριν) πέθανε:

Χριστίνα Ωνάση Eλληνίδα επιχειρηματίας

Η Χριστίνα Ωνάση (11 Δεκεμβρίου 1950 - 19 Νοεμβρίου 1988) ήταν Ελληνίδα μεγαλοεπιχειρηματίας, κόρη και μοναδική κληρονόμος του Αριστοτέλη Ωνάση.
Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και ήταν κόρη του Αριστοτέλη Ωνάση και της Τίνας Λιβανού. Αν και μεγάλωσε μέσα στη χλιδή, τα παιδικά της χρόνια σημαδεύτηκαν από τον χωρισμό των γονιών της. Ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις του πατέρα της και σύντομα αφοσιώθηκε σε αυτές.

Μόλις στα είκοσί της χρόνια παντρεύτηκε τον κατά 27 χρόνια μεγαλύτερό της κτηματομεσίτη Μ. Τζ. Μπόλκερ, με τον οποίο χώρισε εννέα μήνες αργότερα. Σε δεύτερο γάμο παντρεύτηκε τον εφοπλιστή και τραπεζίτη Αλέξανδρο Ανδρεάδη, γόνο γνωστής ελληνικής εφοπλιστικής οικογένειας και εγγονό του Αλέξανδρου Κορυζή και σε τρίτο τον Ρώσο Σεργκέϊ Καούζοφ, ο οποίος έφερε ένα τεχνητό (γυάλινο) μάτι.Ο τελευταίος γάμος της ήταν με τον Τιερί Ρουσέλ, διάσημο πλέι-μπόυ της εποχής, με τον οποίο απέκτησε την Αθηνά Ωνάση. Μετά από οκτώ μήνες χώρισαν. Τα τελευταία χρόνια, ενώ ετοιμαζόταν να τελέσει γάμο με τον Γιώργο - Χόρχε Τσολμεκτόγλου, πρόεδρο της ελληνικής παροικίας της Αργεντινής, επήλθε αιφνίδια ο θάνατός της, πριν προλάβει αυτός να πραγματοποιηθεί.

Απεβίωσε το 1988 στην Αργεντινή από έμφραγμα. Η σορός της μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και ενταφιάστηκε στην ιδιόκτητη νήσο της οικογένειάς της, στον Σκορπιό. Σύμφωνα με τη διαθήκη της όριζε, μετά τον θάνατό της, πενταμελές συμβούλιο για τη διαχείριση της περιουσίας της, η οποία και θα μεταβιβαζόταν στην κόρη της Αθηνά, μετά την ενηλικίωσή της.

Παύλος Κύρου Έλληνας μακεδονομάχος

19 Νοεμβρίου 1906 (115 χρόνια πριν) πέθανε:

Παύλος Κύρου Έλληνας μακεδονομάχος

Ο Παύλος Κύρου ( ; - 19 Νοεμβρίου 1906) ήταν Έλληνας οπλαρχηγός Μακεδονομάχος από το Ανταρτικό Φλώρινας.

Ο Παύλος Κύρου τελείωσε το Ελληνικό δημοτικό σχολείο του Αντάρτικου με δάσκαλους τους Ανταρτικιώτες Νικόλαο Σιδέρη και Συμεών Σίμου. Ήταν εγγονός του ξακουστού κλεφταρματολού Ναούμ Κύρου. Από μικρός ακολούθησε τον κλεφταρματολό καπετάν Ναούμ από την Ιεροπηγή Καστοριάς και γνώρισε καλά την περιοχή των Κορεστίων. Το 1881 συμμετείχε στην απαγωγή του Τούρκου καϊμακάμη (έπαρχου) στη Φλώρινα μαζί με τον καπετάν Ναούμ και τον Γεώργιο Δούκα (καπετάν Νταβέλη) από τη Γαλατινή. Το διάστημα 1881-1897 βρέθηκε στην Αθήνα, όπου γνωρίστηκε με Μακεδόνες πολιτικούς, όπως ο Στέφανος Δραγούμης. Κατόπιν επέστρεψε στη Μακεδονία και συνέχισε την αντάρτικη δράση. Συνεργάστηκε με τον καπετάν Κώττα (Κωνσταντίνος Χρήστου) και με τους Βούλγαρους που προετοίμαζαν την εξέγερση του Ίλιντεν και προέτρεπαν σε ξεσηκωμό όλους τους χριστιανούς με το σύνθημα "Η Μακεδονία στους Μακεδόνες". Διαπίστωσε από πολύ νωρίς τις πραγματικές προθέσεις των Βουλγάρων και αφού διαχώρισε τη θέση του, συνεργάστηκε με το μητροπολίτη Γερμανό Καραβαγγέλη στην οργάνωση και συντονισμό των εθελοντών αξιωματικών που κατεύθαναν στην περιοχή από το ελεύθερο Ελληνικό κράτος μετά το 1904. Συνεργάστηκε με τον Παύλο Μελά στις τελευταίες του επιχειρήσεις.

Προτομή του Παύλου Κύρου στο Ανταρτικό Φλώρινας.

Μετά τη σύλληψη του καπετάν Κώττα (1905), κατέφυγε στην Αθήνα προκειμένου να συγκεντρώσει οπλίτες για τη δημιουργία ένοπλου σώματος. Η προσπάθειά του δεν απέδωσε καρπούς και επέστρεψε στη Μακεδονία. Συνεργάστηκε με πολλούς αξιωματικούς που έδρασαν στην περιοχή, όπως ο Ιωάννης Καραβίτης, ο Γεώργιος Τσόντος, ο Εμμανουήλ Σκουντρής, ο Νικόλαος Καλομενόπουλος και ο Γεώργιος Κατεχάκης. Οργάνωσε δικό του σώμα που έδρασε στην περιοχή Πρεσπών. Μετά την πανωλεθρία (100 νεκροί και 20 αιχμάλωτοι) των ενωμένων Ελληνικών σωμάτων στις 25 Νοεμβρίου του 1905, υπό τον ανθυπίλαρχο Βασίλειο Πανουσόπουλο από τον Οθωμανικό στρατό, στους Ψαράδες Φλώρινας στη Μεγάλη Πρέσπα, ο Παύλος Κύρου διέφυγε εκ νέου στην Αθήνα. Επανέκαμψε λίγο αργότερα και συγκροτώντας δικό του σώμα, συνέχισε την ένοπλη δράση στην περιοχή.
Το τέλος

Μνημείο των μακεδονομάχων οπλαρχηγών Παύλου Κύρου & Σπύρου Κύρου.

Στις 19 Νοεμβρίου του 1906 στο Τρίγωνο Φλώρινας, έπεσε σε ενέδρα Οθωμανικού αποσπάσματος. Ακολούθησε συμπλοκή στην πλατεία του χωριού. Στη διάρκεια της συμπλοκής πυροβολήθηκε από ντόπιο Βουλγαρίζοντα κοντά στη βρύση της πλατείας, όπου και εξέπνευσε.

Γιος του ήταν ο επίσης οπλαρχηγός Λάζαρος Κύρου που συνέχισε τη δράση του στην περιοχή.
ΑποτίμησηΟ Παύλος Κύρου υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Μακεδονομάχους οπλαρχηγούς της περιοχής Φλώρινας - Καστοριάς, συνεχίζοντας τη δράση των παλαιότερων κλεφταρματολών, όπως ο Βασίλειος Ζούρκας και ο Ναούμ Κωνσταντινίδης. Ακούραστος και αποτελεσματικός υπήρξε σημαντικός ηγέτης των Ελλήνων της περιοχής και η δράση του επέδρασε θετικά στην επιτυχία των αξιωματικών που συνέδραμαν από την ελεύθερη Ελλάδα. Υπήρξε ιδιαίτερα εχθρικός προς τα Βουλγαρικά συμφέροντα. Κατηγορήθηκε μαζί με τον Γερμανό Καραβαγγέλη για την προδοσία του παλαιού συντρόφου του καπετάν Κώττα, καθώς ο τελευταίος φημολογούνταν ότι βρίσκονταν σε διερευνητικές συζητήσεις με τη Βουλγαρική πλευρά για ενδεχόμενη συνεργασία εναντίον των Οθωμανικών αρχών.