6 μεσαία κολοκυθάκια 1/2 φλυτ. τσαγιού ελαιόλαδο 2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα ρίγανη 1 κ.σ. περίπου 1 αυγό 1 φλυτζάνα μυζήθρα χωριάτικη ή ανθότυρο ή άλλο τυρί αλεύρι φαρινάπ όσο πάρει να γίνει μαλακή ζύμη πιπέρι αλάτι
Πλάθουμε τους κεφτέδες και τους απλώνουμε πάνω σε λαδωμένη λαδόκολλα στο ταψί Ψήνουμε σε 180 ο μέχρι να πάρουν το χρώμα που θέλουμε
Ο
Σκωτσέζος ιστορικός και οικονομολόγος Τζον Άντριαν Σέφερντ - Μπάρον
γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου του 1925 στο Σίλονγκ της Ινδίας, που τότε
ανήκε στη Βρετανική Αυτοκρατορία και σε αυτόν πιστώνεται η ανακάλυψη της
Αυτόματης Ταμειολογιστικής Μηχανής (ΑΤΜ) και πέθανε στο Ίνβερνες της Σκωτίας στις 15 Μαΐου του 2010, σε ηλικία 85 ετών.
Ο Μπάρον Σπούδασε οικονομία και ιστορία στα Πανεπιστήμια
Εδιμβούργου και Κέμπριτζ και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως
αλεξιπτωτιστής.
Δουλεύοντας στην τυπογραφική εταιρεία «De La Rue»
τη δεκαετία του 1960, είχε την ιδέα να κατασκευάσει ένα μηχάνημα
αυτόματης ανάληψης χρημάτων.
Η έμπνευση του ήρθε στο μπάνιο του
σπιτιού του: «Σκέφτηκα ότι πρέπει να υπάρχει τρόπος να μπορώ να κάνω
ανάληψη χρημάτων οπουδήποτε κι αν βρίσκομαι, στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στον
κόσμο. Είχα την ιδέα του αυτόματου πωλητή σοκολάτας, με τη μόνη διαφορά
ότι θα άλλαζα τη σοκολάτα με μετρητά» είπε σε μία συνέντευξή του.
Η
Barclays ήταν η πρώτη τράπεζα που πείστηκε για την εφεύρεση του κυρίου
Μπάρον. Μετά από ένα ποτήρι τζιν, ο τότε διευθύνων σύμβουλος της
τράπεζας υπέγραψε συμβόλαιο μαζί του για την εξέλιξη της ανακάλυψής του.
Το
πρώτο ΑΤΜ τοποθετήθηκε στο υποκατάστημα της Barclays στο Ένφιλντ του
Βόρειου Λονδίνου, στις 27 Ιουνίου του 1967. Οι πλαστικές κάρτες δεν
είχαν εφευρεθεί ακόμα και το ΑΤΜ χρησιμοποιούσε ειδικές επιταγές,
εμποτισμένες με άνθρακα 14, μία ουσία με ήπια ραδιενεργή ακτινοβολία. Το
μηχάνημα την ανίχνευε και στη συνέχεια την ταίριαζε με έναν αριθμό
ασφαλείας.
Ένα παράπλευρο προϊόν της εφεύρεσης της αυτόματης μηχανής ανάληψης χρημάτων ήταν ο κωδικός ασφαλείας, ο γνωστός μας PIN.
Αρχικά,
ο Σέφερντ-Μπάρον ήθελε το ΡΙΝ να αποτελείται από έξι ψηφία, αλλά η
γυναίκα του, σε μία κουβέντα που είχαν στο τραπέζι της κουζίνας, τον
συμβούλεψε να μην ξεπερνά τα τέσσερα, γιατί αλλιώς η ίδια δεν θα
μπορούσε να θυμάται τον κωδικό.
Σωκράτης ο σωτήρας του Λόγου της ψυχής Όταν διαβάζει κάποιος τους διαλόγους του Πλάτωνα, και βλέπει τον Σωκράτη να ασκεί την Διαλεκτική, θα πρέπει να ξέρει ότι επί της ουσίας δεν συνδιαλέγεται με κανένα φυσικό πρόσωπο ο Σωκράτης, ούτε καν Σωκράτης δεν υπάρχει: Όλοι αυτοί που συζητούν με τον Σωκράτη δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι προσωποποιήσεις του πολυκέφαλου θηρίου, η επίδραση του άλογου φόρτου και τα επίπεδα κατά τα οποία προσπαθεί να ανέβει η λογική ψυχή: Ο νους δηλ - αυτός είναι ο Σωκράτης - να φτάσει προσπαθεί, να ανέβει, να πετάξει επί το νοητό και να κατακτήσει την Αλήθεια - η έλλογη ψυχή προσπαθεί να κατακτήσει την γνώση των αεί Όντων, μιας και η ψυχή θα ανέβει από τις αισθήσεις στις φαντασίες, και από εκεί στους διανοητικούς (συ)λλογισμούς, και από τον συλλογισμό στον Νου (νοητό). Εξ και λέγεται Σωκράτης, ο σωτήρας του Λόγου της ψυχής.
Όπερ και σημαίνει οτι η Διαλεκτική δεν αφορά το "εξω" αλλά το "μέσα". εσύ συζητάς με 'σένα, με σκοπό να ενεργοποιήσεις τους εντός σου Λόγους των πάντων και τα πατρώα συνθήματα: η ψυχή περιέχει τους λόγους όλων των δημιουργημένων φύσεων, εκ των οποίων οι μεν ιεροί λόγοι προέρχονται εκ των νοητικών Ειδών, τα δε θεία σύμβολα ή πατρικά συνθήματα προέρχονται εκ των θείων Ενάδων. Εξ ου και λέμε ότι η διαφορά στον τρόπο της Φιλοσοφίας (Αθηνά και Ερμής) από την Τελεστική (Θεουργία: Εκάτη και Ήλιος), στον τρόπο δηλ. της Σοφίας από την Αγαθότητα, στον τρόπο δηλ. της Αλήθειας από την Πίστη, έγκειται στο γεγονός ότι η φιλοσοφία αποδίδει την αποφοίτηση (απομάκρυνση) από τους θεούς και την επιστροφή στην λήθη και στην ανάμνηση των αΐδιων λόγων αντίστοιχα. Αθηνά και Ερμής
Ενώ οι Χρησμοί τις αποδίδουν στην λήθη και στην ανάμνηση των πατρικών συνθημάτων (συμβόλων). Όμως και οι δύο επί της ουσίας συμφωνούν διότι η ψυχή έχει συσταθεί από τους ιερούς λόγους και από τα θεία σύμβολα. Εκ των οποίων οι μεν ιεροί λόγοι είναι (προέρχονται) εκ των νοητικών Ειδών, τα δε θεία σύμβολα ή πατρικά συνθήματα είναι (προέρχονται) εκ των θείων ενάδων. Και είμαστε εικόνες των νοητικών ουσιών και αγάλματα των αγνώστων συνθημάτων (συμβόλων). Και όπως ακριβώς κάθε ψυχή είναι πλήρωμα (σύνολο) όλων των ειδών και έχει λάβει υπόσταση από μία αιτία, έτσι μετέχει σε όλα τα σύμβολα μέσω των οποίων συνάπτεται (συνδέεται) με τον Θεό, ενώ η ύπαρξή της έχει καθοριστεί από ένα, με το οποίο ολόκληρο το πλήθος που έχει μέσα της συνάγεται σε μια κορυφή. Βέβαια οταν αναφερόμαστε στην Διαλεκτική, δεν κάνουνμε λόγο περί της διαλεκτικής των ανόητων περιπατητικών, αλλά περί της διαλεκτικής του θείου Πλάτωνα. Την διαλεκτική εκείνη που έχει γεννήτορα τον νου και είναι η τρίτη μορφή γνώσης που ανεβαίνει μέχρι το ανυπόθετο Ένα μέσα από όλα τα Είδη. Που με βάση την από την πρόοδο των όλων δημιουργεί την μέθοδο της διαίρεσης, και με βάση τη συγκέντρωση καθενός προς την περίληψη μίας ιδιότητας δημιουργεί την μέθοδο του ορισμού. Που με βάση την επάλληλη παρουσία των Ειδών, λόγω της οποίας το καθετί είναι ότι είναι και μετέχει των υπολοίπων Ειδών, δημιουργεί τη μέθοδο της απόδειξης. Και, βάσει της επιστροφής των πάντων στο Ένα και στις οικίες του αρχές, γεννά την μέθοδο της ανάλυσης. Αυτή λοιπόν την γνώση ο Σωκράτης στην Πλατωνική «Πολιτεία, 534.e» την ονομάζει διαλεκτική και την τοποθετεί ανάμεσα στην επιστήμη και στην νόηση. Την όρισε δε ως το «επιστέγασμα των μαθηματικών – θριγκὸς τοῖς μαθήμασιν ἡ διαλεκτικὴ», ενώ στην «Επινομίδα, 992.a» την αποκαλεί κοινό δεσμό τους – «δεσμὸς γὰρ πεφυκὼς πάντων τούτων εἷς ἀναφανήσεται διανοουμένοις». Γιατί από αυτή και ο γεωμέτρης και οποιοσδήποτε άλλος επιστήμονας θα πάρει την θεωρία για τις δικές του αρχές, θεωρία η οποία ξαναενώνει τις πολλές αρχές που διαιρέθηκαν από την μία αρχή των πάντων. Ότι το Ένα υπάρχει σε όλα τα όντα και ότι αντιστοιχεί στο σημείο της γεωμετρίας, στη μονάδα της αριθμητικής και στο πιο απλό στοιχείο κάθε επιστήμης, το αποδεικνύει κάθε επιστήμη παράγοντας από το απλό στοιχείο της όσο εμπίπτουν στον τομέα της. Όμως καθένα από αυτά τα απλά στοιχεία λέγεται και είναι μια συγκεκριμένη αρχή, ενώ η αρχή όλων των όντων είναι η γενική αρχή. Και μέχρι αυτό ανεβαίνει η ύψιστη των επιστημών.
Ο Κάρλος Φουέντες Μασίας (Carlos Fuentes Macías, Πόλη του Παναμά, 11 Νοεμβρίου 1928 - 15 Μαΐου 2012) ήταν ένας από τους πιο γνωστούς Μεξικανούς μυθιστοριογράφους και δοκιμιογράφους. Ανάμεσα στα πιο γνωστά του έργα είναι η Αύρα, Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρουζ, και Terra nostra. Του απονεμήθηκε το Βραβείο Θερβάντες το 1987.
Βιογραφία
Ο Κάρλος Φουέντες γεννήθηκε στον Παναμά, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως μέλος του μεξικανικού διπλωματικού
σώματος. Στη δεκαετία του '30, ο πατέρας του διορίστηκε πρέσβης του
Μεξικού στις Ηνωμένες Πολιτείες, με έδρα την Ουάσινγκτον. Στην Πόλη του
Παναμά ο νεαρός Φουέντες σπούδασε ιστορία και γεωγραφία του Μεξικού. Θα
περνούσαν αρκετά χρόνια για να γνωρίσει το Μεξικό από κοντά. Στο μεταξύ
έζησε στο Σαντιάγο τη Χιλής, το Μπουένος Άιρες, όπου δέχθηκε την επιρροή σημαντικών προσωπικοτήτων των λατινοαμερικάνικων γραμμάτων, όπως ο Πάμπλο Νερούδα και ο Νταβίδ Αλφάρο Σικέιρος.
Στο Μεξικό, ο Φουέντες πήγε στα 16 του χρόνια και εισήχθη στην
προπαρασκευαστική τάξη για το Κολλέγιο. Ξεκίνησε να εργάζεται ως
συνεργαζόμενος δημοσιογράφος με το περιοδικό HACKERS DOWNLOAD και
κέρδισε την πρώτη θέση στο λογοτεχνικό διαγωνισμό του Κολλεγίου Φρανσές
Μορέλος. Αργότερα πήρε τον πτυχίο της Νομικής από το Πανεπιστήμιο UNAM.
Το 1950 ταξίδεψε στην Ευρώπη, όπου έκανε σπουδές Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης.
Το 1954 δημοσίευσε τα πρώτα του διηγήματα με τίτλο Οι μασκαρεμένες μέρες.
Μαζί με τον Εμανουέλ Καρμπάγιο διηύθυνε την "Revista Mexicana de
Literatura" (Μεξικανική Επιθεώρηση Λογοτεχνίας), ενώ μαζί με τους Βίκτορ
Γκονσάλες Ολέα και Ενρίκε Γκονσάλες Πεδρέρο διηύθυνε το περιοδικό "El
Espectador" (Ο Θεατής).
Ο Κάρλος Φουέντες περιέγραψε στο μυθιστόρημά του Η πιο διαυγής περιοχή
το Μεξικό των δεκαετιών του '40 και του '50. Επέστρεψε στην περιγραφή
του Μεξικού, αυτή τη φορά των δεκαετιών του '80 και του '90, στο
μυθιστόρημα Κριστόμπαλ Νονάτο.
Στη δεκαετία του '60, έζησε στο Παρίσι, στη Βενετία, το Λονδίνο και στην Πόλη του Μεξικού. Το 2001, το μυθιστόρημά του Αύρα, το οποίο είχε γράψει το 1962,
βρέθηκε στο επίκεντρο ενός σκανδάλου στην Πόλη του Μεξικού. Μία
καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η Χεορχίνα Ράβαγο, απολύθηκε
διότι πρότεινε την ανάγνωση του εν λόγω έργου στους μαθητές του
Ινστιτούτου "Félix Félix de Jesús Rougier", όπου φοιτούσε και η κόρη του
τότε Υπουργού Εργασίας, Κάρλος Αβασκάλ Καρράνσα.
Στη δεκαετία του '70, ο Φουέντες εργάστηκε στο Ινστιτούτο Γούντροου Ουΐλσον της Ουάσινγκτον.
Ο Φουέντες υπήρξε πρέσβης του Μεξικού στη Γαλλία κατά την περίοδο 1972 -
1978, αλλά παραιτήθηκε όταν ο πρώην πρόεδρους του Μεξικού, Γουστάβο Ντίας Ορδάς,
γνωστός ως ηθικός αυτουργός της σφαγής των φοιτητών έξω από τους
Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968, διορίστηκε πρέσβης του Μεξικού στην
Ισπανία.
Το 1979,
ο Φουέντες έλαβε το Διεθνές Βραβεία Αλφόνσο Ρέγιες, το 1984 το Εθνικό
Βραβείο Επιστημών και το 1987 το Βραβείο Θερβάντες. Το 1992 του
απονεμήθηκε το ΣΤ' Βραβείο Ιβηροαμερικανικής Λογοτεχνίας. Το 1994
τιμήθηκε με το Βραβείο Πρίγκιπας των Αστούριας.
Ο Δημήτρης (Δημητράκης) Πλαπούτας (ή Κολλιόπουλος) (Παλούμπα, 15 Μαΐου 1786 - Παλούμπα, 27 Ιουλίου 1864) ήταν Έλληνας στρατηγός, βουλευτής Καρύταινας (1844-1847), γερουσιαστής (1847-1862), επίτιμος υπασπιστής του βασιλιά Όθωνα, Διοικητής της 12ης Τετραρχίας Αρκαδίας της Βασιλικής Φάλαγας του Όθωνα, και αγωνιστής της ελληνικής επανάστασης. Ήταν επικεφαλής του αγώνα στην Αρκαδία μαζί με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο χωριό Παλούμπα της επαρχίας Γορτυνίας και ήταν γιος του κλέφτη Νικόλα-Κόλια Πλαπούτα. Την περίοδο 1811 με 1812, κατέφυγε στη Ζάκυνθο όπου υπηρέτησε ως εκατόνταρχος στα ελληνικά σώματα του Βρετανικού Στρατού. Παντρεύτηκε το 1803 την Στεκούλα Κολοκοτρώνη με την οποία δεν απέκτησε παιδιά, σε δεύτερο γάμο απέκτησε μία κόρη.
Το 1816, ευρισκόμενος στην Πελοπόννησο, διώκεται και πάλι από τις οθωμανικές αρχές ως πρωταγωνιστή του φόνου των Τούρκων στην Αλωνίσταινα. Καταφεύγει στη Ζάκυνθο και εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία (15 Οκτωβρίου 1818) από τον Αναγνώστη Τσοχαντάρη. Με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης έσπευσε στην επαναστατημένη Ελλάδα. Ήταν σημαντικός οπλαρχηγός, πιστός οπαδός του Κολοκοτρώνη. Κατα τον Φ.Χρυσανθόπουλο, Πρωτοπαλίκαρο του υπήρξε ο συμπατριώτης του Πανουργιάς Ηλιόπουλος.
Συγκρότησε δικό του στρατό (800-1.000 άνδρες) και διακρίθηκε στη μάχη του Βαλτετσίου και στη πολιορκία της Τρίπολης. Διορίστηκε υπαρχηγός στη αποτυχημένη Πολιορκία της Πάτρας (1822).Στην εμφύλια διαμάχη που ξέσπασε στήριξε τους Κουντουριώτες, ενώ αργότερα με τον ερχομό του Ιμπραήμ πολέμησε μαζί με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον οποίο και στήριξε στα χρόνια της Αντιβασιλείας. Καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και φυλακίστηκε. Αποφυλακίστηκε όταν δόθηκε γενική αμνηστία.
Πύργος Πλαπούτα
Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την πολιτική. Εκλέχθηκε πληρεξούσιος στη Δ' Εθνοσυνέλευση και βουλευτής Καρύταινας (1844-1847), ενώ διετέλεσε γερουσιαστής (1847-1862) και επίτιμος υπασπιστής του Όθωνα.
Απεβίωσε στις 27 Ιουλίου 1864 στον οικογενειακό Πύργο των Πλαπουταίων στο Παλούμπα.Εγγονός του ήταν ο Δημήτριος Γ. Πλαπούτας.
Το θωρακισμένο καταδρομικό «Γεώργιος Αβέρωφ» (Θ/Κ «Γ. Αβέρωφ»), επίσης κοινώς γνωστό ως «Θωρηκτό Αβέρωφ», είναι ιστορικό πλοίο της νεότερης Ελλάδας. Παρά το γεγονός ότι αναφέρεται ως θωρηκτό, είναι θωρακισμένο καταδρομικό,
κλάσης ΠΙΖΑ (ήταν ακριβές αντίγραφο του ιταλικού θωρακισμένου
καταδρομικού «Pisa» που είχε ναυπηγηθεί το 1907 με βάση σχέδιο του
ναυπηγού Ιωσήφ Ορλάντο), το οποίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Oρλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908 - 1911, και εντάχθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό.
Η τότε κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη
δαπάνησε 23.650.000 χρυσές δρχ. για την απόκτησή του. Τα 8.000.000
χρυσές δρχ. προέρχονταν από το 20% της συνολικής κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, που παραχώρησε με τη διαθήκη του στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το 1899
(χρονολογία δημοσίευσης της διαθήκης), στην οποία όριζε ότι το ποσό
αυτό διατίθεται για την ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα φέρει το όνομά
του και θα χρησιμοποιείται ως Εκπαιδευτικό πλοίο και «Σχολή Ναυτικών
Δοκίμων». Το υπόλοιπο ποσό (15.650.000 χρυσές δραχμές) καλύφθηκε από το
Ταμείο Εθνικού Στόλου.
Πρόκειται για το μοναδικό δείγμα του τύπου (θωρακισμένο καταδρομικό) που διατηρείται στον κόσμο ως σήμερα.
Ίσως το πιο πολύτιμο «ζιζάνιο» που γνωρίζουμε, αν και δεν της αξίζει αυτός ο τίτλος. Ο Ιπποκράτης αριθμεί την τσουκνίδα ανάμεσα στα φυτά “πανάκεια” (που κάνουν για όλες τις ασθένειες) και σήμερα μετά από 2.500 χρόνια κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, η τσουκνίδα είναι από τα πιο χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά, που δεν χρειάζεται να ψάξουμε στην άκρη του κόσμου για να τα βρούμε και δεν παρουσιάζει καμιά παρενέργεια. Ολόκληρο το φυτό είναι χρήσιμο με τις ρίζες του, φρέσκο και ξηρό. Περιέχει: βιταμίνη Α (πιο πολύ από το καρότο), Β, Κ, Ε, πολύ βιταμίνη C, σίδηρο, κάλλιο, ασβέστιο, ποτασσικά άλατα, ισταμίνη, φορμικό οξύ, χλωροφύλλη και πολλά άλλα σημαντικά ιχνοστοιχεία. Τα φύλλα της περιέχουν μυρμηκικό οξύ, χλωροφύλλη, σεροτονίνη, ακετυλοχολίνη, γλυκοκινόνες, και τανίνες.
Έχει στυπτικές, διουρητικές και τονωτικές ιδιότητες, ελέγχει τις αιμορραγίες, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες, αυξάνει την αιμογλομπίνη, τονώνει το κυκλοφοριακό σύστημα και χαμηλώνει την πίεση και τα επίπεδα σακχάρου του αίματος. Διεγείρει τη λειτουργία του πανγκρέατος. Χρησιμοποιείται εσωτερικά σαν έκχυμα ή βάμμα (σταγόνες) για την αναιμία, την αιμορραγία, τη διάρροια, τα υπερβολικά έμμηνα, αιμορροΐδες και ρευματισμούς. Γυναίκες που θηλάζουν κάνουν καλό να παίρνουν τη τσουκνίδα: αυξάνει το γάλα, δυναμώνει και τονώνει τη μήτρα και όλα τα θρεπτικά στοιχεία περνούν και στο μωρό. Οι έγκυες μπορούν από τον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης να το παίρνουν για τόνωση της μήτρας.
Η τσουκνίδα βελτιώνει τη λειτουργία των νεφρών και είναι διουρητικό και αντιφλεγμονώδες μέσο στις παθήσεις των νεφρών και του ουροποιητικού συστήματος και σε περιπτώσεις κατακράτησης ούρων. Για τις πέτρες στα νεφρά και στη χολή, σε κατακράτηση ούρων, σε νεφρίτιδα και κυστίτιδα. Καταλύει το ουρικό οξύ. Ενδείκνυται επίσης και στις ασθένειες του συκωτιού και της χολής. Ακόμα, χάρη στις διουρητικές ιδιότητες που έχει, βοηθάει στην απώλεια βάρους και την καταπολέμηση της κυτταρίτιδας! Επίσης έχει υψηλή περιεκτικότητα σε σεροτόνινη και ακετυλοχολίνη. Αυτές οι δύο ουσίες είναι φυσικά κατασταλτικά της όρεξης και βοηθάνε στην απώλεια βάρους.
Έχει αντιισταμινική δράση και έτσι είναι πολύτιμη σ’ όσους υποφέρουν από αλλεργίες και έκζεμα. Σε εποχιακή αλλεργία (hayfever) ξεκινάμε αγωγή με τσουκνίδα τρεις μήνες πριν εμφανιστεί η γύρη για τα καλύτερα αποτελέσματα, πίνουμε καθημερινά έκχυμα ή βάμμα τσουκνίδας.
Τονώνει τα μαλλιά και δυναμώνει την τρίχα. Καταπραΰνει τους αρθριτικούς και ρευματικούς πόνους, χάρη στο μυρμηκικό οξύ που περιέχει.
Η τσουκνίδα τονώνει όλο τον οργανισμό, γι’ αυτό είναι καλό να τη λαμβάνουν άτομα που αναρρώνουν από ασθένεια, σαν φαγητό και σαν τσάι. Τότε είναι καλό να πίνετε 3-6 φλιτζάνια τσάι τσουκνίδας την ημέρα για γρήγορη ανάρρωση. Είναι το καλύτερο φάρμακο για την αναιμία, γιατί περιέχει πολύ σίδηρο και η βιταμίνη c που έχει φροντίζει στην απόλυτη απορρόφηση από τον οργανισμό του σιδήρου. Σαν διεγερτικό τσάι -το energydrink της φύσης- συνδυάζεται πολύ ωραία με σιδερίτη (τσάι του βουνού), κυνόροδο και κανέλλα.
Προσωπικά είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου βότανα, και αυτό επειδή έχει πάρα πολλές θεραπευτικές ιδιότητες καθώς και μεγάλη θρεπτική αξία. Και είναι και νοστιμότατη! Η καυστικότητα των τριχιδίων εξουδετερώνεται με βραστό νερό. Για κατανάλωση θεωρούνται καλύτεροι οι νεαροί τρυφεροί βλαστοί. Μπορούμε να τη τρώμε βραστή με λάδι και λεμόνι, να φτιάξουμε τσουκνιδόπιττες αλλά ακόμα πιο εύγευστη είναι η σούπα από τσουκνίδα. Στη σούπα δεν χάνονται οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία αφού την προσθέτουμε μόλις τρία λεπτά πριν το τέλος του ψησίματος. Μοιράζομαι εδώ τη συνταγή μαζί σας:
2 μεγάλες πατάτες 1 κρεμμύδι 3 σκελίδες σκόρδο 3 κουτ. σούπας ελαιόλαδο 11/2 λίτρο ζωμό 2 δέσμες φρέσκες τρυφερές τσουκνίδες ½ δέσμη ρόκα ½ δέσμη μαϊντανό 1 κουτί cottagecheeseή Philadelphia Ξεφλουδίζουμε τις πατάτες και τις κόβουμε σε κύβους 1x1 εκατοστό. Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο. Τηγανίζουμε το κρεμμύδι, το σκόρδο και τις πατάτες σε ελαιόλαδο μέχρι να ροδίσουν. Προσθέτουμε 1 ½ λίτρο ζωμό κότας ή λαχανικών και βράζουμε τη σούπα μέχρι να ψηθούν οι πατάτες. Ψιλοκόβουμε τις φρέσκες τρυφερές τσουκνίδες (φορούμε γάντια), τη ρόκα και το μαϊντανό. Προσθέτουμε αυτά τα βότανα και σβήνουμε τη φωτιά μετά από τρία λεπτά. Τέλος αναμιγνύουμε στη σούπα ένα κουτί cottagecheese ή Philadelphia.
Τα άτομα που παρουσιάζουν αυξημένη πηκτικότητα στο αίμα και αρτηριοσκλήρυνση πρέπει να αποφεύγουν τη τσουκνίδα.
Το εκχύλισμα τσουκνίδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν δυναμωτικό λίπασμα ή/και σαν εντομοαπωθητικό. Μπορείτε να παρασκευάσετε εκχύλισμα είτε με χλωρή τσουκνίδα, είτε με αποξηραμένη (για χρήση όλο το χρόνο) χωρίς ουσιαστικές διαφορές στη σύσταση και τα αποτελέσματα.
Αναμίξτε 1 kg χλωρής τσουκνίδας (ή 200 gr. ξερής) με 10 l. νερό και ανακατέψτε. Τις αφήνετε 14 μέρες να μουλιάσουν και μετά στραγγίζετε. Ποτίστε τις ρίζες των φυτών σας με το εκχύλισμα και θα έχετε πιο δυνατά, υγιή φυτά. Δε χρειάζεται να βάλετε άλλα λιπάσματα. Με το ίδιο εκχύλισμα ψεκάζετε τα φυτά σας για να απωθήσετε βλαβερά έντομα.
Τέλος και τα ζώα αγαπούν τη τσουκνίδα, μπορούμε να τη αναμιγνύουμε στη τροφή των σκύλων, των αλόγων, αγελάδων και χοίρων κλπ. Δυναμώνει το τρίχωμα τους και το κάνει να γυαλίζει. Οι σπόροι τής τσουκνίδας δραστηριοποιούν την ωοτοκία τής κότας. Με όλα αυτά τα καλά που μας προσφέρει η τσουκνίδα, πώς να μη την αγαπούμε; Τσουκνίδα (Urtica Urens) Πηγή: www.elita.com.cy/el-gr
To Λας Βέγκας (αγγλικά: Las Vegas) είναι η πολυπληθέστερη πόλη στην πολιτεία της Νεβάδα των Η.Π.Α.. O πληθυσμός της πόλης υπολογίζεται στους 603.809 κατοίκους (εκτίμηση 2013). Η πόλη είναι διεθνούς φήμης τουριστικός προορισμός, ενώ ιδιαίτερα διάσημη είναι για τα πολυάριθμα καζίνο, τα καταστήματα, αλλά και την εξαιρετική κουζίνα και ψυχαγωγία. Για τους λόγους αυτούς μάλιστα αποκαλείται «Η πρωτεύουσα της διασκέδασης του Κόσμου».
Στην Νεβάντα σε απόσταση 107 χιλιομέτρων από το Λας Βεγκας το 1960 άρχισαν να διεξάγονται πειράματα με πυρηνικά όπλα. Έτσι οι κάτοικοι μπορούσαν να δουν τα μανιτάρια των εκρήξεων.
Τα πειράματα όμως απαγορεύτηκαν το 1965, καθώς έθεταν τους κατοίκους σε κίνδυνο, λόγω της ραδιενέργειας. ΤουρισμόςΤα αξιοθέατα στο Λας Βέγκας είναι κυρίως τα καζίνο. Τα πιο διάσημα καζίνο-ξενοδοχεία βρίσκονται στο Λας Βέγκας Μπούλεβαρντ (Las Vegas Boulevard), και κυρίως στο Λας Βέγκας Στριπ (Las Vegas Strip).
Υπάρχουν πολλά καζίνο-ξενοδοχεία στην περιοχή του κέντρου της πόλης, καθώς ήταν αρχικά το επίκεντρο της βιομηχανίας τυχερών παιχνιδιών της πόλης στις πρώτες ημέρες της. Αρκετά όμως υπάρχουν πλέον και στην κομητεία γύρω από την πόλη.
Το 2009, ο συνολικός αριθμός των διαθέσιμων δωματίων στο Λας Βέγκας ξεπερνούσε τα 140.000.
Ο Γιάννης Ψυχάρης (15 Μαΐου 1854 - 29 Σεπτεμβρίου 1929) ήταν Έλληνας γλωσσολόγος και λογοτέχνης, καθηγητής της ελληνικής γλώσσας στο Παρίσι,γνωστός για τον ρόλο του στο κίνημα του δημοτικισμού και τον αγώνα του για την καθιέρωση της δημοτικής σε επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους.
Σημαντικότατο έργο του το πεζογράφημα Το ταξίδι μου, γραμμένο με ιδιαίτερη προσοχή με τους μέχρι τότε αδημοσίευτους κανόνες της δημοτικής γλώσσας, το οποίο έλαβε ευρύτατη δημοσιότητα, αλλά και αρνητική κριτική από τους υποστηρικτές της καθαρεύουσας.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Οδησσό της Ρωσίας (σημ. Ουκρανίας) στις 15 Μαΐου του 1854. Γιος του Νικολάου Ψυχάρη εκ Χίου, μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη και ολοκληρώνοντας την εγκύκλιο μόρφωση σε ηλικία 15 ετών έφυγε για τη Μασσαλία, (Γαλλία), όπου και έμεινε κοντά στον θείο του ολοκληρώνοντας την γυμνασιακή του μόρφωση. Σπούδασε φιλοσοφία, φιλολογία και γλωσσολογία, Αρχαία Λατινική και Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι και στην Γερμανία γερμανική φιλολογία, καθώς και μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Βόννης στην Γερμανία (1871-1872). Το 1884 έγινε υφηγητής της Μεσαιωνικής και Νεοελληνικής Φιλολογίας στην Πρακτική Σχολή Ανωτέρων Σπουδών του Παρισιού. Το 1886 περιόδευσε στην Ελλάδα και την Ανατολή. Επανερχόμενος στο Παρίσι έγινε καθηγητής της έδρας της νεοελληνικής γλώσσας στη Σχολή Ανώτερων Σπουδών. Το 1904 διαδέχθηκε τον καθηγητή του Εμίλ Λεγκράν στη Διεύθυνση της Σχολής Ανατολικών Γλωσσών όπου και δίδασκε μέχρι τον θάνατό του. Το 1925 πραγματοποίησε διαλέξεις για την Ελληνική Γλώσσα στην Αθήνα,στην Κρήτη,στην Μυτιλήνη κ.α. Είχε από το πατριαρχείο τον τίτλο του μεγάλου χαρτοφύλακος, ενώ διετέλεσε και Πρόξενος της Τουρκίας στο Παλέρμο της Ιταλίας.
Πέθανε το 1929 ύστερα από μακροχρόνιο ασθένεια, όντας διαβητικός Ήταν παντρεμένος σε πρώτο γάμο με την Νοεμί Ρενάν (Noemi Renan), κόρη του γάλλου φιλοσόφου και θρησκειολόγου Ερνέστ Ρενάν με την οποία απέκτησε πολλά παιδιά, μεταξύ των οποίων ο Michel που σκοτώθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολεμώντας με τον γαλλικό στρατό. Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Ιρένε Μπομ.
Έργο
Ο Γιάννης Ψυχάρης είχε πλούσιο συγγραφικό έργο. Έγραψε ποιήματα, διηγήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και δοκίμια πάνω στο γλωσσικό ζήτημα της νεοελληνικής γλώσσας, που ήταν και η σημαντικότατη προσφορά του στην ελληνική γλώσσα. Αγωνίστηκε με επιμονή για την καθιέρωση της τότε περιφρονημένης γλώσσας του λαού, της δημοτικής σε επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους.
Από τις παραμονές ακόμα της Επανάστασης του 1821, ο Βηλαράς, ο Καταρτζής, ο Χριστόπουλος κ.α. προσπαθούσαν να καθιερώσουν τη δημοτική ως εθνική γλώσσα. Λίγα χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1823 ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν στην δημοτική, που το 1865 έμελλε να γίνει ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας. Όμως μόνο με τον Γιάννη Ψυχάρη το κίνημα του δημοτικισμού αποκτά την καθοδήγηση και την δύναμη που χρειαζόταν για να αντιταχθεί στους υποστηρικτές της καθαρεύουσας.
Το 1886 ο Ψυχάρης ταξιδεύει στην Ελλάδα, τόσο την ελεύθερη, όσο και τη σκλαβωμένη από τους Τούρκους και εμπνέεται από τις εμπειρίες που απέκτησε γράφοντας το 1888 το πεζογράφημα Το ταξίδι μου, ένα έργο σταθμό στην προσπάθεια των δημοτικιστών. Ο Ψυχάρης απορρίπτει συλλήβδην την καθαρεύουσα ως "τεχνητή γλώσσα", που καταστρέφει και την αρχαία και την δημοτική γλώσσα του λαού και επικρίνει τους "δασκάλους" που επιμένουν στην χρήση της, ενίοτε με κωμικοτραγικά αποτελέσματα. Το έργο αυτό τυπώθηκε στη Γαλλία και είναι το πρώτο ελληνικό πεζογράφημα που γράφτηκε με όλους τους κανόνες της νεοελληνικής γραμματικής. Ο Ψυχάρης είχε μελετήσει την γλώσσα του λαού, τα τραγούδια, τους μύθους και τις παραδόσεις του και αποτύπωσε με σαφήνεια το σύστημα που λειτουργεί η λαϊκή μας γλώσσα.
Το συγκεκριμένο έργο έλαβε ιδιαίτερα αρνητικές κριτικές από τους υπερασπιστές της καθαρεύουσας και γενικά των συντηρητικών κύκλων. Ανάμεσα σε άλλους ο Γεώργιος Χατζιδάκις, o Άγγελος Βλάχος και ο Κωνσταντίνος Κόντος, ενώ θετική αποδοχή είχε από λογοτέχνες και διανοούμενους όπως οι Ιάκωβος Πολυλάς, Αργύρης Εφταλιώτης, Αλέξανδρος Πάλλης και Αλέξανδρος Δελμούζος.
Εκτός από τις συγκρούσεις και κριτικές από τους υπέρμαχους της καθαρεύουσας, ο Ψυχάρης είχε συγκρουστεί και διαφωνήσει και με δημοτικιστές οι οποίοι ήταν αντίθετοι με τη μορφή του δημοτικισμού που υποστήριζε. Μεταξύ άλλων ήταν η αντίθεσή του με τον Τριανταφυλλίδη, καθώς εκείνος στήριξε μια πιο «ήπια» δημοτική, η σύγκρουση και η ρήξη του με τον Εκπαιδευτικό Όμιλο και τους επικεφαλής του Τριανταφυλλίδη, Δελμούζο και Γληνού, οι οποίοι και αποτελούσαν το επιτελείο της Εκπαιδευτικής Επιτροπής επί της πρώτης κυβέρνησης του Βενιζέλου καθώς και η διαφοροποίηση από τη φιλελεύθερη μερίδα των εκπαιδευτικών μεταρρυθμιστών. Τα παραπάνω εντάσσονται επίσης και στην γενικότερη διαίρεση των δημοτικιστών σε ψυχαρικούς, φιλελευθέρους, σοσιαλιστές και εθνικιστές.
Μετά από Το ταξίδι μου, δημοσίευσε μια σειρά από διηγήματα και μυθιστορήματα και 6 τόμους με αναμνήσεις, κριτικές και επιστημονικές μελέτες, κάτω από τον γενικό τίτλο Ρόδα και μήλα. Το πρώτο του γλωσσικό έργο που εκδόθηκε το 1886 έχει τον τίτλο Δοκίμιο της νεοελληνικής ιστορικής γραμματικής και το ακολούθησαν πλήθος ακόμη μελέτες με αντικείμενο το γλωσσικό ζήτημα.
Τιμήθηκε με τη γαλλική Légion d'honneur για την προσφορά του στα γράμματα.
Έχει καθιερωθεί από το 1993 από τον ΟΗΕ να γιορτάζεται η 15η Μαΐου ως Διεθνής Ημέρα Οικογένειας.
Η μέρα είναι για να θυμόμαστε τη σημασία του θεσμού της οικογένειας,
ως πυρήνα γύρω από τους υπόλοιπους δεσμούς γύρω μας, αλλά και τη ζωή
μας γενικότερα. Στο φετινό εορτασμό τονίζεται η σημασία της ισορροπίας
μεταξύ εργασίας και οικογένειας, με στόχο την επαγγελματική, αλλά και
προσωπική ευτυχία, χωρίς να παραμερίζεται κάποια από τις δυο.
Ζωτικής σημασίας η ισορροπία μεταξύ εργασίας και οικογενειακής ζωής προς
όφελος των οικογενειών και της κοινωνίας γενικότερα, τονίζει σε μήνυμά
του για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Οικογένειας, ο ΓΓ του ΟΗΕ.
«Ο στόχος είναι να βοηθήσουμε τους εργαζόμενους να συνεισφέρουν τόσο
οικονομικά όσο και συναισθηματικά στις οικογένειές τους, ενώ παράλληλα
συμβάλλουν στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη των κοινωνιών τους»
αναγέρει στο μήνημά του ο ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών και συνεχίζει «οι
σημερινές τάσεις υπογραμμίζουν την αυξανόμενη σημασία των πολιτικών
εργασίας-οικογένειας. Αυτές περιλαμβάνουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή των
γυναικών στην αγορά εργασίας, την αυξανόμενη αστικοποίηση και την
κινητικότητα στην αναζήτηση θέσεων εργασίας. Καθώς οι οικογένειες
γίνονται μικρότερες και οι διαφορετικές γενιές ζουν χωριστά, υπάρχουν
λιγότερο διαθέσιμοι συγγενείς για να προσφέρουν φροντίδα, ενώ οι γονείς
που εργάζονται αντιμετωπίζουν όλο και μεγαλύτερα εμπόδια».
«Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο στερούνται αξιοπρεπών συνθηκών
εργασίας και κοινωνικής υποστήριξης για την φροντίδα των οικογενειών
τους. Η οικονομικά προσιτή και ποιοτική φροντίδα των παιδιών είναι
σπανίως διαθέσιμη στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου πολλοί γονείς
αναγκάζονται να αφήνουν τα προσχολικής ηλικίας παιδιά τους μόνα στο
σπίτι. Πολλά μικρά παιδιά, επίσης, αφήνονται στη φροντίδα των
μεγαλύτερων αδελφών τους, που με τη σειρά τους, εγκαταλείπουν το
σχολείο. Ορισμένες χώρες διαθέτουν γενναιόδωρες πρόνοιες σχετικά με τις
μητρικές και πατρικές άδειες. Πολλές περισσότερες, ωστόσο, προσφέρουν
λίγα ευεργετήματα σε σχέση με τα διεθνή πρότυπα. Οι πρόνοιες για την
άδεια πατρότητας εξακολουθούν να είναι σπάνιες στην πλειοψηφία των
αναπτυσσόμενων χωρών» προσθέτει ο Μπαν Κι Μουν και υπογραμμίζει ότι
πρέπει να ανταποκριθούμε στις συνεχώς μεταβαλλόμενες πολυπλοκότητες της
εργασιακής και οικογενειακής ζωής.
Τέλος, ο γγ του ΟΗΕ χαιρετίζει τη δημιουργία φιλικών προς την οικογένεια
χώρων εργασίας μέσω της παροχής γονικής άδειας, των ευέλικτων ρυθμίσεων
εργασίας και της καλύτερης φροντίδας των παιδιών.
Η 15η Μαΐου έχει καθιερωθεί από το 1985 ως η Μέρα Αντιρρησιών Συνείδησης.
Αντιρρησίες
συνείδησης είναι όσοι αρνούνται να στρατευτούν, επικαλούμενοι
θρησκευτικούς, φιλοσοφικούς, ηθικούς λόγους. Στην Ελλάδα, έχουν τις
επιλογές να υπηρετήσουν άοπλη στρατιωτική θητεία, ή να πραγματοποιήσουν
διπλάσια κοινωνική υπρεσία. Μάλιστα, το δεύτερο δεν αρέσει πολύ στο
εξωτερικό, μιας και φαίνεται σαν παραδειγματική εναλλακτική επιλογή της
στρατιωτικής θητείας.
Η
Διεθνής Αμνηστία με τη σειρά της, είναι απογοητευμένη από τις συνεχείς
δίκες των αντιρησσιών συνείδησης και τον προβληματικό νόμο που υπάρχει
στη χώρα μας.
_Η ΚΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ της Ειρήνης Σκριμιζέα * . Η κυρία από το γυμναστήριο ξυπνάει στις 6. Αφήνει τον άντρα της να κοιμάται, κλείνει την πόρτα να μην τον ξυπνήσει και κάνει δουλειές. Είναι σαν κάθε μέρα να τρίβει το σπίτι της λες και πρέπει να του αλλάξει δέρμα. Έχει πολλά δέρματα το ρημάδι και τρίβει, τρίβει με βία μήπως και κάποια μέρα δει τον Υμηττό και δίπλα τον Σαρωνικό να απλώνονται μπροστά της. Στις 7 τον ξυπνάει να ετοιμαστούν και να φύγουν για τη δουλειά. Τον αγαπάει. Αυτή η μία ώρα λιγότερη στον ύπνο της, αυτό το 6 που γίνεται 7, είναι η αγάπη της γι’ αυτόν. Και αυτό το μολύβι γύρω από τα μάτια και τα ρούχα που ετοίμασε με προσοχή από το βράδυ, για να της ταιριάζουν, είναι η αγάπη της γι’ αυτόν. Και για τον τίτλο της κυρίας. Στις 3.30 είναι σπίτι. Θα μαγειρέψει, θα μιλήσει για τη δουλειά, θα μιλήσει με τα παιδιά στον υπολογιστή, θα τα ακούσει να κλαίνε, θα κλάψει στα κρυφά, θα σκεφτεί πως μεγαλώσανε, πως μεγάλωσε και αυτή, μεγάλωσε και η μέρα και πρέπει να πάνε βόλτα. Θα ξαπλώσει στον καναπέ και θα αποκοιμηθεί. Ξυπνάει στις 4.30. Θα τον φιλήσει που πάλι τον πήρε ο ύπνος στην πολυθρόνα – «σαν τον Παπαδιαμάντη είναι», θα σκεφτεί. Συμμαζεύει το μπαλκόνι, απλώνει τα ρούχα, φτιάχνει τα μαλλιά της πριν ξυπνήσει και τη δει με τα ρόλεϊ. Τα νύχια, μην ξεχάσει τα νύχια να τα βάψει ροζ, αυτό το απαλό το διακριτικό. Γι’ αυτόν, γι’ αυτήν και για τον τίτλο της κυρίας. Στις 6.30 θα πάει στο γυμναστήριο του δήμου. Βαράκια, στρωματάκια αφρολέξ και ένα και δύο και τρία, οι ασκήσεις γίνονται πιο εύκολα όταν δεν μετράει. Στην πρώτη άσκηση σκέφτεται την ώρα που έχει ακόμα μπροστά της και ιδρώνει, στη δεύτερη τα παιδιά, στην τρίτη τον άντρα της, στην τέταρτη τους παππούδες που γερνάνε, στην πέμπτη το φαγητό για αύριο. Είναι 7.25. Σε κάθε μάθημα στις 7.25 η μουσική αλλάζει και οι κυρίες ξαπλώνουν και κλείνουν τα μάτια μέχρι τις 7.30. Τα νύχια της είναι φυσικά, τα χείλια της κόκκινα, τα μαλλιά της νωπά βρέχουν το μαξιλάρι, το ρούχο της το έφτιαξε αυτή με κόμπους σε ένα πανί. Μεσημέρι και κερασιές. Παντού κερασιές. Τραβάει λίγο το φόρεμα και ακουμπάει το πόδι της στον δροσερό τοίχο. Δεσποινίς παρακαλώ. . Η Ειρήνη Σκριμιζέα γεννήθηκε στη Λάρισα το 1987, ζει στην Αθήνα, θα ζήσει στη Γαλλία, αγαπάει το ραδιόφωνο, τα στέκια, τους αριθμούς και τους χάρτες, γράφει για τις κυρίες στα γυμναστήρια, τη θάλασσα πίσω απ’ την Ποσειδώνος και τους παππούδες στις μπερζέρες και πάντα κουβαλάει ένα τετράδιο μέσα σε μια τσάντα πλάτης:www.tetradiotiseirinis.blogspot.com
Όπερ και σημαίνει οτι η Διαλεκτική δεν αφορά το "εξω" αλλά το "μέσα". εσύ συζητάς με 'σένα, με σκοπό να ενεργοποιήσεις τους εντός σου Λόγους των πάντων και τα πατρώα συνθήματα: η ψυχή περιέχει τους λόγους όλων των δημιουργημένων φύσεων, εκ των οποίων οι μεν ιεροί λόγοι προέρχονται εκ των νοητικών Ειδών, τα δε θεία σύμβολα ή πατρικά συνθήματα προέρχονται εκ των θείων Ενάδων.
Ενώ οι Χρησμοί τις αποδίδουν στην λήθη και στην ανάμνηση των πατρικών συνθημάτων (συμβόλων). Όμως και οι δύο επί της ουσίας συμφωνούν διότι η ψυχή έχει συσταθεί από τους ιερούς λόγους και από τα θεία σύμβολα. Εκ των οποίων οι μεν ιεροί λόγοι είναι (προέρχονται) εκ των νοητικών Ειδών, τα δε θεία σύμβολα ή πατρικά συνθήματα είναι (προέρχονται) εκ των θείων ενάδων. 
