"Το Λιβάδι που Δακρύζει"

"Το Λιβάδι που Δακρύζει" είναι η πρώτη ταινία της "Τριλογίας" του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η "Τριλογία", όπως είναι ο γενικός τίτλος των τριών ταινιών, μέσα από αναφορές στον Θηβαϊκό Κύκλο, παρακολουθεί την μοίρα του Ελληνισμού όπως αυτή καταγράφεται στη σχέση δύο ανθρώπων που πρωτοσυναντιούνται παιδιά το 1919, κατά την φυγή των Ελλήνων από την Οδησσό, για να χαθούν και να ξαναβρεθούν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους σε διάφορα σημεία του κόσμου βιώνοντας τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα του 20ου αιώνα και των αρχών του 21ου.
"Το Λιβάδι που Δακρύζει" εκτυλίσσεται ολόκληρο στην Ελλάδα και χρονολογικά εξελίσσεται μεταξύ 1919 και 1945. Αρχίζει με την είσοδο του Κόκκινου Στρατού στην Οδησσό και τη φυγή της εκεί Ελληνικής παροικίας και τελειώνει το 1949, με το τέλος του ελληνικού εμφυλίου πολέμου.

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ & ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Το μεγαλύτερο ντεκόρ που έχει στηθεί ποτέ στην Ελλάδα και από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης

Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου, 2004:

Βραβείο Κριτικών Κινηματογράφου FIPRESCI

Vienna International Film Festival, Αυστρία, 2004

Montreal World Film Festival, Καναδάς, 2004

Berlin International Film Festival, Γερμανία, 2004

48th London Film Festival, Αγγλία, 2004

Bergen International Film Festival, Νορβηγία, 2004

Chicago International Film Festival, ΗΠΑ, 2004

Brisbane Greek Film Festival, Αυστραλία, 2005

Sydney Film Festival, Αυστραλία, 2005

Sofia International Film Festival, Βουλγαρία, 2005

FEBIOFEST Film Festival, Τσεχία, 2007, προβολή

Alexandria International Film Festival, Αίγυπτος, 2007, προβολή

Huesca International Film Festival (αφιέρωμα στον Θόδωρο Αγγελόπουλο), Ισπανία, 2009

Era New Horizons (αφιέρωμα στον Θόδωρο Αγγελόπουλο), Πολωνία, 2008, προβολή

Kolkatta Film Festival, Ινδία, 2008, προβολή

Ταινιοθήκη του Μονάχου (αφιέρωμα στον Θόδωρο Αγγελόπουλο), Γερμανία, 2009, προβολή

Trieste Film Festival, 2011, προβολή


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος

Σενάριο Θόδωρος Αγγελόπουλος, Tonino Guerra, Πέτρος Μάρκαρης

Δ/ντής Φωτογραφίας Αντρέας Σινανός

Μουσική Ελένη Καραΐνδρου

Μοντάζ Γιώργος Τριανταφύλλου

Σκηνογράφος Γιώργος Πάτσας, Κώστας Δημητριάδης

Ενδυματολόγος Ιουλία Σταυρίδου

Ηχος Μαρίνος Αθανασόπουλος

Ηθοποιοί Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Νίκος Πουρσανίδης, Εύα Κοταμανίδου, Γιώργος Αρμένης, Βασίλης Κολοβός, Τούλα Σταθοπούλου, Μιχάλης Γιαννάτος, Θάλεια Αργυρίου, Γρηγόρης Ευαγγελάτος

Εκτέλεση Παραγωγής Κώστας Λαμπρόπουλος, Νίκος Σέκερης

Παραγωγός Φοίβη Οικονομοπούλου

Παραγωγή Θόδωρος Αγγελόπουλος, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΕΡΤ ΑΕ, Bac Films SA (Paris, France), STO.RIE (Rome, Italy)

2004, 35mm, έγχρωμη, 170', Dolby Digital

Οσφυαλγία - Ισχιαλγία

Χορηγά Σωτηρία

Οσφυαλγία - Ισχιαλγία Ο πόνος στην μέση ή οσφυαλγία όπως ονομάζεται, μπορεί να εκδηλωθεί με δύο τρόπους σαν χρόνια οσφυαλγία και να διαρκεί μήνες ή χρόνια και σαν οξεία οσφυαλγία ή Λουμπάγκο. Η οσφυαλγία, από πλευράς διάγνωσης και θεραπείας, είναι μία από τις δυσκολότερες παθήσεις στην καθημερινή κλινική ιατρική παρόλο που έχουν εξελιχθεί οι διαγνωστικές (αξονική ή μαγνητική τομογραφία) αλλά και οι θεραπευτικές μας δυνατότητες.

Από πλευράς συμπτωμάτων η οξεία οσφυαλγία εκδηλώνεται με οξύ, αιφνίδιο συνήθως πόνο στη μέση, που αντανακλά μέχρι τους γλουτούς ενώ ταυτόχρονα εμφανίζεται μια αντανακλαστική σύσπαση των μυών της μέσης και ο ασθενής λαμβάνει ασυναίσθητα μια σκολιωτική (λοξή) στάση κάθε φορά που σηκώνεται όρθιος. Ο πόνος είναι τόσο ισχυρός στην αρχή που μπορεί να ακινητοποιήσει το άτομο για πολλές ώρες στη θέση που πρωτοεμφανίστηκε.

Το αίτιο τις περισσότερες φορές είναι η άρση (σήκωμα) κάποιου βάρους με λάθος τρόπο. Το άτομο έχει την αίσθηση ότι κάτι έσπασε στη μέση του, αισθάνεται έντονο πόνο και παρατάει το βάρος που κρατά κραυγάζοντας από τον πόνο. Άλλες φορές η κρίση εμφανίζεται 1-2 ημέρες μετά την άρση του βάρους ή μετά το άνοιγμα κάποιου συρταριού ή μετά από πολλή ώρα σκύψιμο και εργασία σε χαμηλό τραπέζι ή μετά από στροφή της μέσης κλπ. Συνήθως κάθε ασθενής έχει τον δικό του τρόπο έναρξης της κρίσης.

To γρηγοριανό ημερολόγιο

To Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι το ημερολόγιο που χρησιμοποιείται σήμερα στον Δυτικό Κόσμο.

Είναι μία παραλλαγή του Ιουλιανού ημερολογίου το οποίο χρησιμοποιούνταν από τον 1ο αιώνα π.Χ., η οποία προτάθηκε από τον Ναπολιτάνο γιατρό Αλοΐσιους Λίλιους και θεσπίστηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄, από τον οποίο πήρε το όνομά του, στις 24 Φεβρουαρίου του 1582. (Σημείωση: Η παπική βούλα (διάταγμα) Inter gravissimas υπογράφηκε το 1581 για άγνωστους λόγους, αλλά τυπώθηκε την 1 Μαρτίου του 1582).

Όμως, άλλα παπικά διατάγματα της εποχής εμπεριέχουν έτη που δε συμφωνούν με τα έτη του Μαρτίου, άλλα παπικά έτη ή άλλους τύπους ετών. Επινοήθηκε γιατί σύμφωνα με το Ιουλιανό, η εαρινή ισημερία μετατοπιζόταν κατά μία μέρα κάθε 128 χρόνια, γεγονός μη επιθυμητό.

Έτσι, αντικαταστάθηκε από το Γρηγοριανό, σύμφωνα με το οποίο η εαρινή ισημερία μετατοπίζεται μόλις μία ημέρα κάθε 3.300 χρόνια, και η αλλαγή στη μέση διάρκεια του ημερολογιακού έτους έγινε από 365,25 ημέρες (365 ημέρες και 6 ώρες) του Ιουλιανού, 365,2425 ημέρες (365 ημέρες 5 ώρες 49 λεπτά 12 δευτερόλεπτα), μια μείωση 10 λεπτών και 48 δευτερολέπτων ανά έτος.


Οι περισσότερες καθολικές χώρες υιοθέτησαν το ημερολόγιο κατά τον 16ο, 17ο και 18ο αιώνα, ενώ από τις μη καθολικές η Ελλάδα ήταν η τελευταία Ευρωπαϊκή χώρα που υιοθέτησε το νέο ημερολόγιο το 1923. Το κίνητρο της Καθολικής Εκκλησίας στην αλλαγή του ημερολογίου ήταν να εορτάζεται το Πάσχα τον καιρό που πίστευαν ότι είχε συμφωνηθεί στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ.. Παρ' όλο που ένας κανόνας της Συνόδου υπονοεί ότι όλες οι εκκλησίες χρησιμοποιούσαν την ίδια ημερομηνία για το Πάσχα, δεν ήταν έτσι. Για παράδειγμα, η Εκκλησία της Αλεξάνδρειας εόρταζε το Πάσχα την Κυριακή μετά την 14η ημέρα της σελήνης που πέφτει πάνω ή μετά από την εαρινή ισημερία, την οποία τοποθετούσαν στις 21 Μαρτίου. Ωστόσο, η Εκκλησία της Ρώμης ακόμη τοποθετούσε την ισημερία στις 25 Μαρτίου και χρησιμοποιούσε διαφορετική ημέρα της σελήνης. Μέχρι τον 10ο αιώνα, όλες οι εκκλησίες (εκτός από μερικές στα ανατολικά σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) είχαν υιοθετήσει το Αλεξανδρινό Πάσχα, το οποίο ακόμη τοποθετούσε την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου, παρότι o Βέδας (Venerable Bede, μοναχός, 672 - 735 μ.Χ.) είχε ήδη παρατηρήσει την μετακίνησή του το 725 μ.Χ. - και είχε μετακινηθεί ακόμη περισσότερο μέχρι τον 16ο αιώνα (αφού μετακινούταν μία ημέρα κάθε 128 χρόνια).

Ακόμη χειρότερα, οι φάσεις της Σελήνης που χρησιμοποιούνταν για να υπολογιστεί το Πάσχα στο Ιουλιανό ημερολόγιο ήταν σταθερές με αποτέλεσμα να χάνεται μία ημέρα κάθε 310 χρόνια. Έτσι τον 16ο αιώνα, οι φάσεις του Σεληνιακού ημερολογίου απέκλιναν κατά τέσσερις ημέρες σε σχέση με τις πραγματικές.

Η διόρθωση για την εαρινή ισημερία είχε ως εξής: Τα χρόνια που διαιρούνταν με το 100 θα ήταν δίσεκτα μόνο αν διαιρούνται επίσης με το 400. Συνεπώς, την περασμένη χιλιετία, το 1600 και το 2000 ήταν δίσεκτα, αλλά τα 1700, 1800 και 1900 για παράδειγμα, δεν ήταν. Στην τωρινή χιλιετία, τα χρόνια 2100, 2200 και 2300 δε θα είναι δίσεκτα, ενώ το 2400 θα είναι.

Όταν το νέο ημερολόγιο εφαρμόσθηκε, για να διορθωθεί το σφάλμα που είχε ήδη ενσωματωθεί στην μέτρηση του χρόνου κατά τη διάρκεια των δεκατριών αιώνων από την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (που καθιέρωσε το Ιουλιανό ημερολόγιο), κρίθηκε σκόπιμο να παραλειφθούν δέκα ημέρες από το ηλιακό ημερολόγιο. Η τελευταία ημέρα του Ιουλιανού ημερολογίου ήταν η 4η Οκτωβρίου 1582 και η αμέσως επόμενη, και πρώτη του Γρηγοριανού ήταν η 15η Οκτωβρίου 1582. Ωστόσο, οι ημερομηνίες από 5 έως και 14 Οκτωβρίου 1582 υφίστανται ακόμη σε σχεδόν όλες τις χώρες, καθώς ακόμη και οι περισσότερες Καθολικές χώρες δεν υιοθέτησαν το νέο ημερολόγιο την ακριβή ημέρα που καθορίστηκε από τη Βούλα, αλλά μήνες ή και χρόνια μετά (η τελευταία χώρα το 1587). Η πρώτη ημέρα του νέου έτους είχε ήδη καθοριστεί σε όλες τις Δυτικές χώρες την 1η Ιανουαρίου κατά τον δέκατο πέμπτο και δέκατο έκτο αιώνα, συμπεριλαμβανομένων των χωρών που έγιναν προτεσταντικές την περίοδο εκείνη, όπως η Γερμανία, η Σουηδία και η Αγγλία. Ωστόσο, παρ' ότι στην Αγγλία η 1η Ιανουαρίου ονομαζόταν "πρώτη ημέρα του έτους", το έτος άλλαζε την 25η Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού (αγγλικά: Lady Day) μέχρι και το 1752 (η Σκωτία υιοθέτησε την 1η Ιανουαρίου ως ημέρα αλλαγής του έτους την 1η Ιανουαρίου 1600, χρησιμοποιώντας ακόμη το Ιουλιανό ημερολόγιο).

Κατά συνέπεια, συχνά συναντάμε διπλές χρονολογίες λόγω της σύγχυσης των ημερολογίων και της αλλαγής της πρώτης ημέρας του έτους. Αυτή η σύγχυση ήταν προγενέστερη του Γρηγοριανού ημερολογίου, αφού κράτος και εκκλησία χρησιμοποιούσαν διαφορετικά συστήματα χρονολόγησης.

Ο κύκλος των 19 ετών που χρησιμοποιούταν στο Σεληνιακό ημερολόγιο διορθώθηκε επίσης, κατά μία ημέρα κάθε 300 ή 400 χρόνια, (8 φορές στα 2.500 χρόνια), μαζί με τις διορθώσεις για τα χρόνια που δεν είναι δίσεκτα (επειδή διαιρούνται με το εκατό και όχι με το τετρακόσια). Καθιερώθηκε μάλιστα και ένας νέος τρόπος υπολογισμού του Πάσχα.

Μαύρο και πράσινο τσάι

Μαύρο και πράσινο τσάι: Τι πρέπει να γνωρίζουμε

Το τσάι είναι το δεύτερο σε κατανάλωση ρόφημα στον κόσμο μετά το νερό (ή το τρίτο μετά τον καφέ, σύμφωνα με άλλα στατιστικά στοιχεία). Όπως και να έχει, δεύτερο ή τρίτο, το τσάι είναι το καλύτερο ποτό για την υγεία. Οι άνθρωποι που πίνουν τσάι είναι ούτως ή άλλως υγιέστεροι.

Διότι πίνοντας τσάι, πίνουν λιγότερες ποσότητες από άλλα ποτά που είναι βλαβερά, όπως π.χ. το αλκοόλ (βέβαια το αλκοόλ, και ιδιαίτερα το κόκκινο κρασί, σε μικρές ποσότητες κάνει καλό στον καρδιά, κάτι που έχει ονομαστεί και Γαλλικό Παράδοξο).

Ωστόσο οι ωφέλεια που χαρίζει το τσάι στην υγεία δεν προέρχεται απλώς από το ότι αντικαθιστά άλλα ροφήματα που ενδεχομένως κάνουν κακό στην υγεία.

Αυτό που γοητεύει στο τσάι είναι πως φαίνεται να βοηθά σχεδόν στα πάντα, από τον καρκίνο μέχρι τα χαλασμένα δόντια. Το τσάι έχει αντιβακτηριακή δράση. Μελέτες στον δοκιμαστικό σωλήνα δείχνουν ότι το τσάι καταπολεμά ακόμα και τα βακτήρια που είναι ανθεκτικά στα αντιβιοτικά, ένα από τα σοβαρά προβλήματα της ιατρικής σήμερα.

Τα φυτοχημικά του τσαγιού

Στο τσάι υπάρχει μια ομάδα φυτοχημικών (φυσικές χημικές ουσίες που βρίσκονται στα φυτά) τα οποία είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά, οι πολυφαινόλες. Εκτός από αντιοξειδωτικές ουσίες, οι πολυφαινόλες είναι και αντιβακτηριακές. Μια ειδική ομάδα πολυφαινολών, οικατεχίνες σκοτώνουν τα βακτήρια και τους ιούς γι’ αυτό και μας βοηθάει να πίνουμε τσάι όταν είμαστε άρρωστοι. Υπάρχουν τέσσερις κατεχίνες εν αφθονία στο τσάι και μία από αυτές που ονομάζεται EGCG (epigallocatechin-3-galate) φαίνεται να έχει αντικαρκινική δράση χωρίς να έχει παρενέργειες. Η EGCG ίσως αναστέλλει τη δράση ενός ενζύμου που απαιτείται για την αύξηση των καρκινικών κυττάρων (δεν επηρεάζει τα υγιή κύτταρα, παρά μόνο τα καρκινικά).

Ορισμένα μόρια πολυφαινολών που ανήκουν στην ομάδα των φλαβονοειδών θεωρείται ότι είναι μέχρι 100 φορές ισχυρότερα από τη δράση της βιταμίνη C όσον αφορά την εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών.

Με τέτοια αντιοξειδωτική προστασία δεν είναι περίεργο που όσοι πίνουν ένα ή περισσότερα φλιτζάνια τσάι την ημέρα εμφανίζουν μείωση του κινδύνου καρδιακών προσβολών σε σύγκριση με όσους δεν πίνουν, όπως έδειξε μια μελέτη. Επίσης το τσάι μειώνει κάπως τη κακή χοληστερόλη (χοληστερίνη). Εξίσου σημαντικό είναι ότι οι πολυφαινόλες που υπάρχουν στο τσάι ίσως εμποδίζουν την οξείδωσή της κακής χοληστερόλης.

Το τσάι ενεργεί ακόμα ως ήπιο αντιπηκτικό και επιπλέον δεν επιτρέπει στα αιμοπετάλια να σχηματίζουν πολύ εύκολα θρόμβους κάτι που συμβάλει στη πρόληψη των εμφραγμάτων.

Πράσινο και μαύρο

Αυτό που σας ενδιαφέρει, από την πλευρά της υγείας, όταν πίνετε τσάι, είναι να έχετε πολλές πολυφαινόλες στο φλιτζάνι σας. Η ποσότητά των πολυφαινολών κυμαίνεται από 50 mg μέχρι 150 mg ανάλογα τον τρόπο επεξεργασίας και την ποικιλία του τσαγιού. Όσο λιγότερο επεξεργασμένο είναι το τσάι, τόσο περισσότερες είναι οι πολυφαινόλες και τόσο λιγότερη είναι η καφεϊνη.

Υπάρχουν κυρίως τρία είδη τσαγιού, το πράσινο, το μαύρο και το κόκκινο. Και τα τρία αυτά είδη προέρχονται από τα φύλλα του ίδιου φυτού, του Camellia sinenis. Οι ποικιλίες αφορούν τη γεωγραφική περιοχή. Το πράσινο τσάι βγαίνει από φύλλα που δεν έχουν υποστεί ζύμωση και άρα δεν έχουν οξειδωδεί, γι’ αυτό κι έχει τις περισσότερες πολυφαινόλες. Αντίθετα το μαύρο τσάι έχει υποστεί ζύμωση και έχει τις λιγότερες πολυφαινόλες. Τι μαύρο τσάι έχει το ένα πέμπτο των πολυφαινολών που υπάρχουν στο πράσινο τσάι κι επιπλέον έχει 2-3 φορές περισσότερη καφείνη. Το κόκκινο τσάι έχει υποστεί μερική ζύμωση βρίσκεται ενδιάμεσα. Τελικά το καλύτερο τσάι είναι το πράσινο ντεκαφεϊνέ που έχει ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση σε πολυφαινόλες, δύο φορές παραπάνω από το πράσινο τσάι με καφεϊνη. Επιπλέον, το πράσινο τσάι περιέχει βιταμίνη C. Στο μαύρο τσάι σχεδόν όλη η βιταμίνη C έχει καταστραφεί από την επεξεργασία.

Θα πρέπει ωστόσο να σημειώσουμε ότι το μαύρο τσάι έχει ένα αποτέλεσμα που δεν έχει το πράσινο τσάι, λόγω ακριβώς της ζύμωσης που έχει υποστεί. Φαίνεται από μια επιδημιολογική μελέτη ότι τo μαύρο τσάι προστατεύει από τον διαβήτη τύπου 2.

Σχετικά με το πράσινο τσάι, υπάρχουν δεκάδες δημοσιευμένες μελέτες που αναφέρουν ότι ενδεχομένως να προστατεύει από τον καρκίνο. Μελέτες σε ποντίκια έδειξαν ότι υπήρξε μερική αναστροφή του καρκινικού όγκου όταν προσέλαβαν ικανοποιητικές ποσότητες εκχυλίσματος τσαγιού. Για ορισμένους ερευνητές, η κατανάλωση τσαγιού είναι η αιτία που οι Ιάπωνες παρουσιάζουν χαμηλά ποσοστά καρκίνου του πνεύμονα, παρότι καπνίζουν πολύ. Κι αυτό διότι έχουν μεγάλη ημερήσια κατανάλωση τσαγιού που φτάνει τα έξι φλιτζάνια την ημέρα. Η άποψη αυτή βέβαια είναι απλώς μια υπόθεση διότι Ιρλανδοί και Βρετανοί επίσης κάνουν… μπάνιο στο τσάι αλλά δεν φαίνεται να προστατεύονται ιδιαίτερα από τους καρκίνους.

Πως θα πάρετε περισσότερα αντιοξειδωτικά

Για να πάρετε το ανώτατο των αντιοξειδωτικών αφήστε το τσάι 3-5 λεπτά σε ζεστό νερό, χωρίς να έχει βράσει, και μη προσθέτετε ζάχαρη ή μέλι. Ακόμα, ο συνδυασμός τσαγιού με μια φέτα λεμόνι αυξάνει την αντιοξειδωτική προστασία.

Πίνετε σκέτο το τσάι και μην προσθέτετε γάλα. Μια μελέτη έδειξε ότι η πρόσθεση γάλατος στο τσάι μειώνει την απορρόφηση των πολυφαινολών από τον οργανισμό διότι οι πρωτείνες του γάλακτος ενώνονται με τις ουσίες του τσαγιού.

Έχετε υπόψη ότι ένα φλιτζάνι μετά το γεύμα βοηθά στην πρόληψη της φθοράς των δοντιών και της ουλίτιδας επειδή οι πολυφαινόλες σκοτώνουν τα βακτήρια. Επίσης, από άλλες έρευνες ξέρουμε ότι υπάρχει στενή σχέση μεταξύ των παθήσεων των ούλων και των καρδιακών παθήσεων.

Ενδεχόμενες παρενέργειες

Τέλος, θα πρέπει να ξέρετε ότι τα βότανα, στα οποία ανήκει και το τσάι, περιέχουν ουσίες που λειτουργούν ως φάρμακα. Αυτό σημαίνει ότι τα βότανα μπορεί να αλληλεπιδρούν με φάρμακα τα οποία παίρνετε και αυτό μπορεί να έχει παρενέργειες. Το πράσινο τσάι μπορεί να σας αυξήσει τα προβλήματα στο στομάχι -αν έχετε ήδη- λόγω της καφείνης που περιέχει ενώ θα πρέπει να αποφεύγεται από τις έγκυες και όσες θηλάζουν.

Επίσης έχει δειχθεί ότι το τσάι μειώνει το λίθιο στο αίμα, μια ουσία που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της μανιοκατάθλιψης. Το 95% των πολυφαινολών στο τσάι είναι φλαβονοιειδή τα οποία εμποδίζουν την απορρόφηση του σιδήρου όταν αυτός προέρχεται από φυτά. Πάντως, το τσάι δεν φαίνεται να εμποδίζει τον σίδηρο να απορροφηθεί όταν αυτός προέρχεται από το κρέας.

mothernature.gr

Ο ύπνος και τα παιδιά

Ο ήρεμος, σωστός ύπνος συμβάλλει στη διατήρηση της ισορροπίας του παιδιού, βοηθώντας το να γεμίσει τις μπαταρίες ώστε να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του σχολείου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να έχει καθαρό μυαλό και να μπορεί να εκμεταλλευτεί τις ικανότητές του.

«Δεν φαίνεσαι καλά σήμερα, είσαι άρρωστος; Όχι, απλά δεν κοιμήθηκα καλά!».

Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε ζήσει την παραπάνω συζήτηση. Ο προβληματικός ύπνος αφήνει τα σημάδια του στο πρόσωπο μας. Εκτός αυτού, μπορεί να έχει επιπτώσεις ακόμη και στα συναισθήματα και στις ικανότητές του ατόμου.

Εκτός λοιπόν από θέματα διατροφής, ανάπτυξης, ψυχαγωγίας, άλλη μια παράμετρος που πρέπει να λάβουν υπόψη τους οι γονείς είναι και ο σωστός ύπνος.

Για «όνειρα γλυκά» λοιπόν λαμβάνουμε υπόψη δύο παραμέτρους: Τις σωστές ώρες, και την ποιότητα του ύπνου. Όσο καλύτερα κοιμηθεί και ξυπνήσει το παιδί, τόσο πιο αποδοτικά θα εκμεταλλευτεί την ημέρα του.

■ Ώρες… για ύπνο

«Κοιμάται αρκετά. Γιατί όμως δεν είναι ευδιάθετο το παιδί μου στο σχολείο; Γιατί δεν συγκεντρώνεται εύκολα;»

Η ποιότητα του ύπνου και όχι τόσο η διάρκεια του είναι ικανή να καθορίσει την σωματική ή την πνευματική μας κούραση.

Υπάρχουν πολλοί τύποι διαταραγμένου ύπνου όπως η αϋπνία, η υπνοβασία, το παραμιλητό, το τρίξιμο των δοντιών, το πρόωρο ή συχνό ξύπνημα, ο ανήσυχος ύπνος, οι νυχτερινοί εφιάλτες, ενύπνιοι τρόμοι, η νυχτερινή ενούρηση.

Σε ένα παιδί δεν συμβαίνουν όλα αυτά μαζί, αλλά έστω και κάποιο από αυτά είναι ικανό να επηρεάσει αρνητικά τη λειτουργία του σώματος, της διάθεσης και της μαθησιακής ικανότητας του.

■ Ποιες είναι οι σωστές ώρες για ύπνο;

Υπάρχουν φορές που μπορεί ένας γονιός να πει «δεν πειράζει εάν το παιδί μου κοιμάται αργά το βράδυ… αναπληρώνει τον ύπνο του το επόμενο μεσημέρι».

Καλό είναι αυτό να αποτελεί εξαίρεση και όχι την καθημερινότητα ενός παιδιού.

Οι πρώτες βραδινές ώρες ύπνου σε καμία περίπτωση δεν αναπληρώνονται από τις μεσημεριανές.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών (πρόκειται για τις 4 πρώτες ώρες του νυχτερινού ύπνου), δίνεται η δυνατότητα στον εγκέφαλο να ανακτήσει δυνάμεις.

Ο εγκέφαλος εκείνη την στιγμή δεν βρίσκεται σε εγρήγορση και προσοχή, δεν ελέγχει τις πράξεις μας και άρα ανασυγκροτείται και βάζει σε τάξη ότι πληροφορία δεχτήκαμε την ημέρα που πέρασε.

Kατά την διάρκεια της νύχτας εκκρίνεται και η αυξητική ορμόνη που ωφελεί την ανάπτυξη του παιδιού.
Είναι αναγκαίο να υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο καλείστε να τηρείτε για το καλό όλης της οικογένειας. Άλλωστε είναι και για τους γονείς σημαντικό να περνούν λίγες από τις βραδινές τους ώρες χωρίς τα παιδιά!

■ Συνέπειες στις σχολικές επιδόσεις
Ορισμένες φορές λέμε πως εκτιμάμε «κάτι» όταν το χάσουμε. Ας δούμε λοιπόν τι «χάνουν» τα παιδιά όταν χάνουν τον ύπνο τους για να καταλάβουμε την αξία του!

■ Το παιδί με προβλήματα ύπνου είναι δυνατό να παρουσιάζει:

• γκρίνια, άσχημη διάθεση
• ελλειμματική προσοχή
• σωματική και πνευματική κόπωση
• αντιδραστική ή υποτονική συμπεριφορά
• αδυναμία άμεσης ανάσυρσης πληροφοριών από τη μνήμη(«αφού • το ήξερες χθες βράδυ που σε ρώτησα, γιατί δεν το έγραψες σήμερα το πρωί στο τεστ;» απορεί ο γονέας)
• μη συγκροτημένη σκέψη
• μειωμένη απόδοση
• μειωμένη όρεξη και ικανότητα μάθησης

■ Τι μπορούμε να κάνουμε

✔ Τηρούμε καθημερινά μια συγκεκριμένη ώρα που το παιδί θα πάει για ύπνο. Εάν το παιδί κοιμάται και μεσημέρι, ακόμη και αυτόν τον χρόνο δεν τον αφήνουμε ανεξέλεγκτο.
✔ Κάποια βράδια που το παιδί είναι σε ένταση, προσπαθούμε να ρίξουμε τους τόνους χαμηλώνοντας το φως, διαβάζοντας ή συζητώντας μαζί του ήρεμα, ακούμε απαλή μουσική.
✔ Ένα μπάνιο με χλιαρό-ζεστό νερό μπορεί επίσης να χαλαρώσει το παιδί ώστε να κοιμηθεί πιο εύκολα.
✔ Φροντίζουμε να διατηρούμε μια ήρεμη ατμόσφαιρα προκειμένου να αποκοιμηθεί το παιδί.
✔ Το πρωινό ξύπνημα είναι εξίσου σημαντικό. Πρέπει να είναι με ήπιο τρόπο και όχι με ένταση ή φωνές.
✔ Στην περίπτωση που παρατηρήσουμε διαταραχές στον ύπνο του παιδιού οι οποίες δεν υποχωρούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, απευθυνόμαστε σε κάποιον ειδικό.

paidorama.com

Φρεντερίκ Σοπέν

 

O Φρεντερίκ Σοπέν (Frédéric François Chopin, ΔΦΑ: [fʁedeʁik fʁɑ̃swa ʃɔpɛ̃], στα πολωνικά Fryderyk Franciszek Chopin, 1 Μαρτίου ή 22 Φεβρουαρίου 1810 - 17 Οκτωβρίου 1849) ήταν Πολωνός συνθέτης, ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του ρομαντισμού στη μουσική και από τους μεγαλύτερους πιανίστες της εποχής του. Αρκετές συνθέσεις του συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα έργα του πιανιστικού ρεπερτορίου.
περισσότερα στη βικιπαίδεια

Αλεσσάντρο ντι Μαριάνο Φιλιπέπι

Ο Αλεσσάντρο ντι Μαριάνο Φιλιπέπι (Alessandro di Mariano di Vanni Filipepi, 1 Μαρτίου 1445 – 17 Μαΐου 1510), γνωστός περισσότερο ως Σάντρο Μποττιτσέλλι , (Sandro Botticelli) ήταν διακεκριμένος Ιταλός ζωγράφος της αναγέννησης. Αποτέλεσε έναν από τους πιο γνωστούς και επιτυχημένους καλλιτέχνες της εποχής του, του οποίου η φήμη άρχισε να εξανεμίζεται κατά τις αρχές του 16ου αιώνα, όταν οι φιλοσοφικές ιδέες που διαπερνούσαν τους πίνακές του άρχισαν να εκτοπίζονται. Το ενδιαφέρον για το έργο του αναθερμάνθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, οπότε απέκτησε αυτό τη θέση και την αναγνώριση που κατέχει μέχρι σήμερα. περισσότερα στη βικιπαίδεια

Νικόλαος Γύζης

Ο Νικόλαος Γύζης (Σκλαβοχώρι Τήνου, 1 Μαρτίου 1842 – Μόναχο, 22 Δεκεμβρίου 1900 / 4 Ιανουαρίου 1901 ) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου». Διακρίθηκε σε όλα τα χρόνια των σπουδών του και πήρε τα πρώτα βραβεία στην ξυλογραφία, τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Νικόλαος Γύζης ήταν ένα από τα έξι παιδιά του ξυλουργού Ονούφριου Γύζη και της Μαργαρίτας Γύζη, το γένος Ψάλτη, που ζούσαν στο Σκλαβοχώρι της Τήνου. Το 1850, η οικογένειά του μετοίκησε στην Αθήνα και ο μικρός Νικόλαος άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στο Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), αρχικά ως ακροατής και, από το 1854 έως το 1864, ως κανονικός σπουδαστής.

Με το τέλος των σπουδών του, γνωρίστηκε με τον πλούσιο φιλότεχνο Νικόλαο Νάζο, με την μεσολάβηση του οποίου έλαβε υποτροφία από το Ευαγές Ίδρυμα του Ναού της Ευαγγελιστρίας της Τήνου, προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου.

Τον Ιούνιο του 1865 ο Γύζης έφθασε στο Μόναχο, όπου συνάντησε τον συνάδελφο και φίλο του Νικηφόρο Λύτρα. Ο τελευταίος τον βοήθησε στο να εγκλιματιστεί γρήγορα στο γερμανικό περιβάλλον. Πρώτοι του δάσκαλοί του στο Μόναχο ήταν ο Χέρμαν Άνσυτς (Hermann Anschütz) και ο Αλεξάντερ Βάγκνερ (Alexander Wagner). Τον Ιούνιο του 1868 έγινε δεκτός στο εργαστήριο του Καρλ φον Πιλότυ (Karl von Piloty). Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Μόναχο το 1871 και τον Απρίλιο του 1872 επέστρεψε στην Αθήνα, για να μετατρέψει το πατρικό του σπίτι επί της οδού Θεμιστοκλέους σε ατελιέ. Μαζί με τον Νικηφόρο Λύτρα, ταξίδεψε το 1873 στην Μικρά Ασία.

Απογοητευμένος από τις συνθήκες της Ελλάδας, τον Μάιο του 1874 εγκατέλειψε την Αθήνα και επέστρεψε στο Μόναχο, όπου έμελλε να ζήσει για το υπόλοιπο της ζωής του. Το 1876, ταξίδεψε παρέα με τον Νικηφόρο Λύτρα στο Παρίσι. Έναν χρόνο αργότερα νυμφεύθηκε την Άρτεμη Νάζου, με την οποία απέκτησε τέσσερις κόρες, την Πηνελόπη (γεν. 1878, πέθανε μόλις δώδεκα ημερών), την Μαργαρίτα-Πηνελόπη (γεν. 1879), τη Μαργαρίτα (γεν. 1881) και την Ιφιγένεια (γεν. 1890), και έναν γιο, τον Ονούφριο-Τηλέμαχο (γεν. 1884).

Το 1880, ανακηρύχθηκε σε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Μονάχου και το 1888 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στο ίδιο ίδρυμα. Το 1881, πέθανε η μητέρα του και έναν χρόνο μετά πέθανε και ο πατέρας του. Το 1895, επισκέφθηκε για τελευταία φορά την Ελλάδα, την οποία ποτέ δεν ξέχασε και πάντα νοσταλγούσε. Προσβεβλημένος από λευχαιμία, πέθανε στο Μόναχο στις αρχές του 1901. Λέγεται ότι τα τελευταία του λόγια ήταν: «Λοιπόν ας ελπίζωμεν και ας ζητούμεν να είμεθα εύθυμοι!». Η σορός του ενταφιάστηκε στο Βόρειο Νεκροταφείο του Μονάχου.

------------------------------------------------------


πηγή: εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ - ένθετο ΠΡΟΣΩΠΑ 21ος ΑΙΩΝΑΣ έτος 2001- ΤΟ ΘΕΜΑ

Καθιερώθηκε ως ο πιο ακριβός Έλληνας ζωγράφος μετά την τιμή 185 εκατ. δρχ. που πουλήθηκε το έργο " Κρυφό Σχολειό" σε δημοπρασία του οίκου Κρίστις το 1993. Το 2000 σε δημοπρασία του οίκου Σόθμπις στο Λονδίνο, το "Κούρεμα του εγγονού" κατακυρώθηκε έναντι 500.000 λιρών περίπου 280 εκατ. δρχ. το 1998 το "Παραμύθι της γιαγιάς" κατακυρώθηκε έναντι 170 εκατ.δρχ.

"Σχολείον Κρυπτόν" ονόμασε ο Γύζης τον πίνακα αυτό το 1866 δίνοντας όνομα και στον μύθο περί κρυφού σχολειού που δεν υπήρχε νωρίτερα και ο οποίος έχει πλέον καταρριφθεί. Σημαντικά για την αναψηλάφηση της ιστορικής αλήθειας υπήρξαν τα κείμενα του Άλκη Αγγέλου.





Η αφίσα της Ιστορίας που έμεινε στην Ιστορία και έγινε έμβλημα της τέχνης του Μονάχου
"Τα αραβωνιάσματα των παιδιών"στη δεύτερη έκδοση του 1877 γοήτευσαν με τα "λαμπερά κόκκινα" και τα "συναισθηματικά μπλέ" , τη λάμψη του λευκού, τη λεπτομερή περιγραφή των αντικειμένων,τον πλούτο των στολών και των ανθρωπίνων τύπων-αποτυπώνουν τη σφραγίδα και την υπογραφή ου Γύζη.



"Τα ορφανά", 1871 χαρακτηριστικό έργο του Γύζη χρωματικά επηρεασμένο από τη μαθητεία του στο εργαστήριο του Πιλότυ , όπου όμως ο ζωγράφος πρόσφερε κάτι που έλειπε από την ακαδημαική ηθογραφία: τη συγκίνηση. Μ΄αυτό το έργο κέρδισε μια από τις πρώτες του διακρίσεις



"Μετά την Καταστροφή των Ψαρών" 1896-98








Σαν πουλί που λάμπει στον ευρωπαικό χώρο παράλογα...
(άρθρο του Ζωγράφου Μανώλη Χάρου)


Το 2001 μας μοιάζει περίεργο το γεγονός του χωριάτη από την Τήνο που γίνεται καθηγητής στο Μόναχο. Δέν ήταν όμως ο μόνος. Ο Γύζης όπως και ο Πανταζής στο Βέλγιο, ή πιο μετά ο Γαλάνης στο Παρίσι ή ο Μπουζιάνης είναι σαν περίεργα πουλιά που λάμπουν στον ευρωπαικό χώρο παράλογα... Είναι εικαστικοί σπουδαίοι και αποδεκτοί, που προέρχονται από μια χώρα χωρίς εικαστικό γίγνεσθαι και παρελθόν....
....Φτάνοντας στο Μόναχο ο Γύζης βρίσκεται σε μια πόλη όπου ο φιλελληνισμός υπάρχει έντονος. Δεν μιλω για τους φιλέλληνες της Ελληνικής Επανάστασης, αλλά για το φιλελληνισμό που είναι το κλίμα και ο χώρος στον οποίο προβάλλονται τα κλασσικά οράματα και οι ιδέες των Γερμανών. Δέσμιοί του νιώθουν ακόμη και σήμερα οι Γερμανοί διανοούμενοι.Σε αυτό το κλίμα ο ταλαντούχος Γύζης πλεονεκτεί. Έχει το δικαίωμα να μιλήσει από πρώτο χέρι για το Πάνθεον των Ηρώων, το Πνεύμα, τον\Έρωτα και την Ψυχή...
...Ο Γύζης κατορθώνει να συνομιλήσει και να καταλάβει επί ίσοις όροις το πνεύμα της εποχής και του τόπου. Αναμφισβήτητα είναι πολύ σπουδαίος ζωγράφος. Η γραμμή κα το χρώμα του κάνουν κάθε ζωγράφο να ζηλεύει. Το γεγονός όμως ότι γίνεται τόσο Ευρωπαίος τόσο γρήγορα δείχνει ότι ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση.
Βρέθηκε σε ένα χώρο που τον ευνοούσε και κατόρθωσε να εκμεταλλευτεί 100% αυτή την εύνοια. Από κεί και μετά ο Γύζης κάνει πρωταθλητισμό . Είναι άλογο κούρσας. "Δόξα και τιμή πάλιν, Ουρανίτσα, εις το όνομά μας!Τους φάγαμε!" Αυτό φωνάζει όταν κερδίζει τον διαγωνισμό αφίσας, ενώ είναι ήδη καταξιωμένος. Δεν νομίζω πως είναι αχόρταγος αλλά είναι πολύ καλός και το ξέρει. Κοιτάζοντας 100 χρόνια μετά τα έργα του, το να πούμε πως ξεκινά από την ηθογραφία και φτάνει στις παρυφές του εξπρεσιονισμού είναι ίσως φιλολογίες...
Να συμφωνήσω απόλυτα με το γραπτό του Παρθένη ότι "ο Γύζης κατά το πρώτο στάδιο του έργου του ήτο διακεκριμένος ζωγράφος, κατά δέ το δεύτερον ήτο γνήσιος καλλιτέχνης και ο πρώτος τοιούτος Έλλην μετά την Αναγέννησιν της Ελλάδος" και σαν μεγάλος καλλιτέχνης λέω εγώ, αφήνει στις επόμενες γενιές πολλά πράγματα να καταλάβουν.


πηγή: εφημερίδα ΤΟ ΘΕΜΑ - ένθετο ΠΡΟΣΩΠΑ 21ος ΑΙΩΝΑΣ έτος 2001

Μάρτιος: Φυτευτής

 

Μάρτιος: Προέρχεται από το λατινικό martius (άρειος), γιατί ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος στη λατρεία του θεού Άρη (Mars).


Ο Μάρτιος λέγεται και Μάρτης, Παλουκοκαύτης (ανάγκαζε, με το απρόοπτο κρύο του, να καίνε ακόμα και τα παλούκια για να ζεσταθούν), Βαγγελιώτης (γιατί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου), Πουλιαντέρης, Ανοιξιάτης (είναι ο πρώτος μήνας της άνοιξης), Φυτευτής (γιατί φυτεύουμε).

Το Μάρτιο τρώμε: Λεμόνια, τελευταία πορτοκάλια, μήλα (ψυγείου από τη συγκομιδή Οκτωβρίου), αγκινάρες, καρότα, λάχανο, κουνουπίδι, μαρούλια, ραδίκια, σπανάκι, σέλινο.

Σήμερα... 1/3

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΕΥΔΟΚΙΑ

 

Μ. ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ "Τὸ Ψωμί"

 

Μ. ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ "Τὸ Ψωμί" 

Ἕνα τεράστιο καρβέλι, μιὰ πελώρια φραντζόλα ζεστὸ ψωμί,
εἶχε πέσει στὸ δρόμο ἀπὸ τὸν οὐρανό,
ἕνα παιδὶ μὲ πράσινο κοντὸ βρακάκι καὶ μὲ μαχαίρι
ἔκοβε καὶ μοίραζε στὸν κόσμο γύρω,
ὅμως καὶ μία μικρή, ἕνας μικρὸς ἄσπρος ἄγγελος.
κι αὐτὴ μ᾿ ἕνα μαχαίρι ἔκοβε καὶ μοίραζε
κομμάτια γνήσιο οὐρανὸ
κι ὅλοι τώρα τρέχαν σ᾿ αὐτή, λίγοι πηγαῖναν στὸ ψωμί,
ὅλοι τρέχανε στὸν μικρὸν ἄγγελο ποὺ μοίραζε οὐρανό!
Ἂς μὴν τὸ κρύβουμε.
Διψᾶμε γιὰ οὐρανό.