Τετάρτη, Ιουνίου 02, 2021

Οι Θεοί των Σεισμών


Οι Θεοί των Σεισμών
Οι ρίζες του Αρχαιοελληνικού Πολιτισμού συνδέονται με τις συνέπειες των κλιματικών αλλαγών. Η ελληνική μυθολογία δεν είναι παρά ένα περίβλημα που κρύβει τους θησαυρούς μιας μυστηριακής θρησκείας όπου οι πρώτοι φιλόσοφοι έκρυψαν τη γνώση τους των μεγάλων νόμων του φυσικού κόσμου.
Μεγάλο τμήμα της Ελληνικής Μυθολογίας ταυτίζεται με την γεωλογική εξέλιξη του Ελλαδικού χώρου, με αποτέλεσμα να έχει και μία φυσικογεωλογική ή γεωμυθολογική διάσταση.
Πολυετής ερευνητική δραστηριότητα έχει δείξει ότι η Θεογονία του Ησιόδου, τα έργα του Ομήρου και των άλλων συγγραφέων, αντιπροσωπεύουν την φυσικο-γεωλογική εξέλιξη του Αιγαιακού και Περι-Αιγαιακού χώρου για το χρονικό διάστημα μεταξύ 18.000 και 6.000 χρόνια πριν από σήμερα κυρίως. Η μυθολογία δεν ήταν παρά το πραγματικό κεφάλαιο της ιστορίας της Ελλάδας.
Η παρουσία της Γης σαν πρωτογενές στοιχείο-ύλη και θεότητα εμφανίζεται στις τρεις βασικές πηγές της Ελληνικής μυθολογίας (Χθόνια, Ησίοδος, Ορφική). Στις άλλες μυθολογίες-θρησκείες, που επηρέασαν τον λεγόμενο ευρωπαϊκό πολιτισμό, η παρουσία της Γης (στοιχείο και θεότητα) είναι διαφορετική και όχι πρωταρχική (Γερμανοσκαδιναβική: Ελλα, Βίβλος, Κοράνι). Μπορούμε να θεωρήσουμε την “Χθόνια” θεογονία-κοσμογονία σαν την ποιο αρχαϊκή, ως προς τα αναφερόμενα πρόσωπα (θεότητα) και στοιχεία που εν τούτοις συμπλέκονται με την εξέλιξη άλλων θεογονιών. Σύμφωνα, λοιπόν, με την χθόνια παράδοση, εν αρχή υπήρχε η Μητέρα-Γη, υποχθόνια προσωπικότητα που κυριαρχούσε στους Δελφούς.
Στις περισσότερες περιπτώσεις μαχών, η Μεγάλη Μητέρα Γαία παίζει ένα διαχρονικό και συνήθως κυρίαρχο ρόλο, πάντα πίσω από τα δρώμενα. Περιγράφεται από ορισμένους ως εμπαθής και σκανδαλοποιός επειδή προτρέπει τους Τιτάνες να επιτεθούν κατά του συζύγου της με τη γνωστή επίθεση του γιου τους Κρόνου εναντίον του πατέρα του Ουρανού. Ύστερα, γεννάει τους Γίγαντες που τους εξωθεί εναντίον του εγγονού της, Δία. Κατά την Τιτανομαχία, οι Γίγαντες με την προτροπή και πάλι της Γαίας, τίθενται στο πλευρό του Δία.
Από το γάμο του Ουρανού με τη Γη γεννήθηκαν οι τερατόμορφοι Γίγαντες που είχαν ανθρώπινο κορμί και φιδίσια πόδια. Βασιλιά είχαν τον Ευρυμέδοντα, που τους ξεσήκωσε και τους παρέσυρε σε άγριο πόλεμο κατά των Θεών. Ήθελαν να τους εξοντώσουν και να γίνουν αυτοί κυρίαρχοι της πλάσης, του ουρανού και της γης, να καθίσουν και να στήσουν αυτοί το βασίλειό τους στον Όλυμπο. Κι επειδή ήταν όλοι τους, οι Γίγαντες, άγριοι πολεμιστές, ο πόλεμος που άναψε ανάμεσα σ’ αυτούς και τους Θεούς, ήταν εξίσου άγριος και τρομερός. Λένε, πως ολόκληρα βουνά ξερίζωναν και τα πετούσαν στους Θεούς, ενάντια στα θεϊκά παλάτια.
Ο Δίας, νικητής κατά των Τιτάνων χρειάστηκε να αγωνιστεί σκληρά, για να εξασφαλίσει τον Ολύμπιο θρόνο. Ομόφωνα οι αρχαίοι συγγραφείς τοποθετούν το πεδίο της μάχης των Γιγάντων και των θεών στο δυτικό τμήμα της Χαλκιδικής. Εκεί, σε μακρινή απόσταση από τον Όλυμπο, βρισκόταν το πεδίο της Φλέγρας, δηλαδή τόπος της φωτιάς , μια περιοχή άγρια. Πρόκειται για τη σημερινή Κασσάνδρα της Χαλκιδικής.
Στην πρώτη γραμμή του στρατοπέδου των θεών ήταν ο Δίας και η Αθηνά. Επεμβαίνουν όμως και άλλες θεότητες: η Ήρα, ο Απόλλωνας, ο Ήφαιστος, η Άρτεμη, ο Ποσειδώνας, η Αφροδίτη, η Εκάτη αλλά και οι Μοίρες. Και κάθε ένας από τους θεούς και κάθε μια απ’ τις θεές ερχόταν σε συμπλοκή με έναν ή περισσότερους Γίγαντες. Οι γνωστότεροι Γίγαντες ήταν: ο Πορφυρίων, ο Αλκυονεύς, ο Εγκέλαδος, ο Εφιάλτης, ο Εύρυτος, ο Κλυτίος, ο Πολυβότης, ο Πάλλας, ο Ιππόλυτος, ο Γρατίων, ο Άγριος και ο Θόων.
Όπως και στην Τιτανομαχία, έτσι και στην Γιγαντομαχία, ο Δίας αναγκάστηκε να επικαλεστεί τη βοήθεια και άλλων δυνάμεων. Και κάλεσε έναν θνητό αυτή τη φορά τον Ηρακλή -που καμιά φορά τον συνοδεύει και ο Διόνυσος. Από το μέρος της πάλι η Γη, για να βοηθήσει τα παιδιά της, τους Γίγαντες, σκέφτεται να τους δώσει να φάνε το μαγικό χορτάρι, που χαρίζει την αθανασία. Σαν το έμαθε όμως ο Δίας, απαγορεύει στον Ήλιο και στη Σελήνη και στην Ηώ να παρουσιαστούν και μέσα στο σκοτάδι ξεριζώνει το θαυματουργό χορτάρι. Η τύχη των Γιγάντων κρίθηκε. Μάταια θα προσπαθήσουν να αναρριχηθούν στον Όλυμπο, σωριάζοντας το ένα πάνω στο άλλο τα γειτονικά βουνά. Ανώφελα τα κατορθώματα τους.
Διαφορετικού χαρακτήρα ήταν η συμμετοχή της Αθηνάς στη μάχη. Για να καταβάλει η Αθηνά το Γίγαντα Εγκέλαδο, ο οποίος ήταν γιος του Ταρτάρου και της Γης αναγκάστηκε να τον καταπλακώσει με την νήσο Σικελία ή το όρος Αίτνα. Το αποτέλεσμα είναι πλέον ο Εγκέλαδος να αναστενάζει μέσα στο τάφο του, προκαλώντας εκρήξεις ηφαιστείων και σεισμούς. Η λέξη Εγκέλαδος προέρχεται από τη σύντμηση των λέξεων (έγκειμαι + λας) και υποδηλώνει τον εγκατεστημένο στα πετρώματα, στο στερεό φλοιό της Γης.
Σύμφωνα με άλλο μύθο, ο Εγκέλαδος καταπλακώθηκε από βράχο που πέταξαν εναντίον του οι Θεοί του Ολύμπου. Έτσι, ο «Εγκέλαδος-Σεισμός» γίγαντας, είναι θαμμένος στην Κασσάνδρα, αλλά μη έχοντας πεθάνει, από καιρό σε καιρό προσπαθεί να ελευθερωθεί από το βράχο που τον έχει καταπλακώσει και οι προσπάθειές του αποτελούν το φαινόμενο του σεισμού. Οι μύθοι αυτοί υπονοούν την προσπάθεια που καταβλήθηκε για να ερμηνευτούν, από τα πολύ παλιά χρόνια, οι ιδιορρυθμίες αυτού του χώρου, καθώς η Κασσάνδρα βυθισμένη στο κέντρο της χερσονήσου είναι πνιγμένη από τον ατμό του καυτού θειαφιού που πηγάζει από την Αγία Παρασκευή.
Σύμφωνα με άλλες εκδοχές του μύθου φονεύθηκε από τον κεραυνό του Δία, σύμφωνα με μια δεύτερη από τον ακόλουθο του Διονύσου τον Σειλινό αλλά η επικρατέστερη αναφέρει είναι ότι δολο-φονήθηκε από την Αθηνά, η οποία έριξε εναντίον του τη Σικελία με το οποίο και τον καταπλάκωσε. Ο Παυσανίας αναφέρει και άλλη εκδοχή κατά την οποία η Αθηνά φόνευσε τον Εγκέλαδο ρίχνοντας επάνω του το τέθριππο άρμα της.
Η εκδοχή αυτή υπήρξε από τα πιο προσφιλή θέματα πολλών καλλιτεχνών της αρχαιότητας, αποθανατίζοντας αυτή σε πλείστες μετώπες αρχαίων ναών όπως στον Παρθενώνα και στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς. Τέτοιες παραστάσεις του αγώνα μεταξύ της Αθηνάς και του Εγκέλαδου βρίσκονται σε πολλά αγγεία καθώς επίσης κοσμούταν και ο πέπλος της Αθηνάς στα Παναθήναια. Μετά τη νίκη του Δία κατά των Γιγάντων ο Δίας είχε να αντιμετωπίσει ακόμα έναν, τελευταίο εχθρό, τον Τυφωέα. Ο οποίος γεννήθηκε από την ένωση της Γαίας με τον Τάρταρο. Κι ήταν το τελευταίο παιδί της Γης, κατά τον Ησίοδο. Ο Τυφών κήρυξε τον πόλεμο εναντίον του Δία, ερεθιζόμενος από την μητέρα του Γαία.
Ανατράφηκε σε σπήλαιο της Κιλικίας, που ονομάζεται Τυφώνειον Άνδρον. Ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος μας λέει πως ο Τυφώνας ήταν κάτι ανάμεσα σε άνθρωπο και σε άγριο ζώο. Ξεπερνούσε όλα τα άλλα παιδιά της Γης σε μέγεθος και δύναμη. Ήταν ένα αγριότατο θηρίο που έστρεψε εναντίον του Δία και του Ουρανού. Επιτιθέμενος, έριχνε αναμμένες πέτρες προς τον ουρανό, ενώ συγχρόνως με μεγάλη βουή και συριγμόν και «…πνέων πυρ ως ζάλην και τρικυμίαν εκ του στόματος αυτού…».
Ήταν μεγαλύτερος από όλα τα βουνά και συχνά το κεφάλι του χτυπούσε στα αστέρια. Όταν τέντωνε τα χέρια του, το ένα έφτανε στην Ανατολή και το άλλο ακουμπούσε στη Δύση και αντί για δάχτυλα είχε εκατό κεφάλια δρακόντων. Από τη μέση και κάτω τον περιέβαλλαν οχιές. Το σώμα του ήταν φτερωτό και το τρίχωμά του άγριο στα μαλλιά και στα γένια και τα μάτια του πετούσαν φωτιές.
Όταν οι θεοί είδαν το ον αυτό να επιτίθεται στον ουρανό, τρομοκρατήθηκαν και δεν δέχτηκαν τη μάχη. Άφησαν τον Ουρανό έρημο και αφύλακτο και έφυγαν τρέχοντας μέχρι την Αίγυπτο και κρύφτηκαν μέσα στην έρημο, όπου μεταμορφώθηκαν σε ζώα. Ο Απόλλωνας έγινε γεράκι, ο Ερμής ίβις, ο ‘Αρης πολύ λεπιδωτό ψάρι, ο Διόνυσος τράγος, ο Ηρακλής ελάφι, ο Ήφαιστος βόδι, η Αφροδίτη έπεσε στον Ευφράτη και έγινε ψάρι Μόνο η Αθηνά και ο Δίας αντιστάθηκαν στο θηρίο.
Ο Δίας του έριξε από μακριά κεραυνο-βόλα βέλη και, όταν ήρθαν στα χέρια, τον χτύπησε με το ατσάλινο δρεπάνι που η Γη είχε βάλει στο χέρι του Κρόνου για να χτυπήσει τον Ουρανό. Η πάλη έγινε στο βουνό Κάσιο, στα σύνορα της Αιγύπτου και της Πετραίας Αραβίας. Ο Τυφώνας, που ήταν απλώς πληγωμένος, κατάφερε να υπερισχύσει και απέσπασε το δρεπάνι του θεού.
Έκοψε τους τένοντες των χεριών και των ποδιών του Δία, φορτώθηκε τον ανίσχυρο θεό στους ώμους του και τον μετέφερε μέχρι την Κιλικία, όπου τον έκλεισε σε μια σπηλιά, το «Κωρύκιο άντρο». Εκτός από αυτό έκρυψε τους τένοντες και τους μυς του Δία σε ένα δέρμα αρκούδας και τα έδωσε στη δράκαινα Δελφύνη να τα φυλάει.
Ο Ερμής και ο Πάνας -μερικοί λένε ο Κάδμος- έκλεψαν τους τένοντες και τους ξανατοποθέτησαν στο σώμα του Δία. Αυτός ξαναβρήκε αμέσως τη δύναμή του και, ανεβαίνοντας στον ουρανό πάνω σε άρμα που το έσερναν φτερωτά άλογα, βάλθηκε να κεραυνοβολεί το θηρίο.
Ο Τυφώνας τράπηκε σε φυγή και, με την ελπίδα να αυξήσει τις δυνάμεις του, θέλησε να δοκιμάσει τους μαγικούς καρπούς που φύτρωναν στο όρος Νύσα. Αυτή ήταν τουλάχιστο η υπόσχεση που του είχαν δώσει οι Μοίρες, για να τον ελκύσουν. Ο Δίας τον πρόλαβε εκεί και η καταδίωξη συνεχίστηκε.
Στη Θράκη ο Τυφώνας εκσφενδόνισε εναντίον του Δία βουνά, αλλά αυτός τα έκαμε με χτυπήματα κεραυνού να πέφτουν επάνω στο θηρίο. Έτσι το βουνό Αίμος όφειλε το όνομά του στο αίμα που κύλησε από μια από τις πληγές του. Οριστικά αποθαρρημένος ο Τυφώνας τράπηκε σε φυγή και, καθώς διέσχιζε τη θάλασσα της Σικελίας, ο Δίας έριξε πάνω του το βουνό Αίτνα, που τον συνέτριψε. Οι φλόγες που βγαίνουν από την Αίτνα είναι ή αυτές που ξερνά το τέρας ή τα υπολείμματα των κεραυνών, με τους οποίους το σκότωσε ο Δίας.
Υπάρχουν ωστόσο παραλλαγές που συνδέουν τον Τυφώνα με την Ήρα και τον Κρόνο. Η Γαία, δυσαρεστημένη από την ήττα των Γιγάντων, διέβαλε τον Δία στην Ήρα και εκείνη πήγε να ζητήσει από τον Κρόνο ένα μέσο να εκδικηθεί. Ο Κρόνος της παρέδωσε δύο αυγά διαποτισμένα από το σπέρμα του. Αν τα έθαβε, από αυτά τα αυγά θα γεννιόταν ένας δαίμονας ικανός να εκθρονίσει τον Δία. Ο δαίμονας αυτός ήταν ο Τυφώνας.
Σύμφωνα με άλλη μυθική παράδοση, ο Τυφώνας ήταν γιος της Ήρας, που τον είχε γεννήσει μόνη της, χωρίς τη βοήθεια κανενός αρσενικού στοιχείου, όπως είχε κάμει με τον Ήφαιστο. Η Ήρα έδωσε τον τερατώδη γιο της, για να τον μεγαλώσει, σε έναν δράκοντα, το φίδι Πύθωνας που ζούσε στους Δελφούς.
Ο Τυφώνας ετυμολογικά έχει σχέση με τον τύφο και την τούφα, δηλαδή το φούσκωμα και έχει σχέση όχι μόνο με τον κυκλώνα αλλά τη γενικότερη ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα μαζί με την ηφαιστειακή και σεισμική δραστηριότητα. Ο Τυφώνας ταυτίζεται σε ορισμένα σημεία του μύθου με τον Εγκέλαδο και σχετίζεται με το πιο εντυπωσιακό και βίαιο από τα έκτακτα και φυσικά μετεωρολογικά φαινόμενα, τα πέρα από το μέτρο της καθημερινής εμπειρίας.
Και ο Τυφώνας και ο Εγκέλαδος εμφανίζονται να έχουν παιδιά τις Γοργόνες, τη Σφίγγα, τη Λερναία Ύδρα, το Γηρυόνη, τον Κέρβερο και άλλα μυθικά «τέρατα» (συμβολίζουν διάφορα γεωλογικά φαινόμενα) που απέκτησαν με την Έχιδνα. Κατά τον Όμηρο ο Τυφών βρίσκεται αλυσοδεμένος στη χώρα των Αρίμων δηλαδή στη Κιλικία και Φρυγία, ενώ κατά τον Πίνδαρο βρίσκεται θαμμένος στα έγκατα της Αίτνας στη Σικελία, όπως ο Εγκέλαδος.
Στην αφήγηση της μάχης ανάμεσα στον Τυφώνα και το Δία στην περιγραφή αυτής της τρομερής αναστάτωσης της φύσης, αυτής της θύελλας φωτιάς που ξεχύνεται ανάμεσα στον ουρανό και τη γη και που ανακατώνει όλα τα στοιχεία σε ένα ακαταμέτρητο χάος είναι δύσκολο να μην αναγνωρίσει κανείς τα φαινόμενα μιας ηφαιστειακής έκρηξης.
Αυτή η πιθανότητα επιβεβαιώνεται από την περιγραφή που κάνει ο Πίνδαρος της έκρηξης της Αίτνας και που αποδίδει τα ολέθρια αποτελέσματά της στην ενέργεια του Τυφώνα. Τα ηφαίστεια των Κυκλάδων, αρκούσαν να προσφέρουν στον ποιητή όλα τα στοιχεία αυτής της κοσμογονικής περιγραφής. Τα φαινόμενα αυτά ήταν η συνηθισμένη και συχνή κατάσταση της φύσης πριν από το Δία, δηλαδή στις περιόδους τις πιο παλιές του κόσμου.
Η φυσιοκρατική ερμηνεία του μύθου των Γιγάντων, ως χθόνιων θεοτήτων, που προκαλούν σεισμούς και αναστατώσεις της γης, διατυπώθηκε στην αρχαιότητα και με αυτόν τον τρόπο δημιουρ-γήθηκαν τα σχετικά ονόματα:Ερυσίχθων, Χθονόφυλος . Στην Ελληνική Μυθολογία όμως δύο τουλάχιστον θεοί διακρίνονται για τις ίδιες φυσικές δυνάμεις αλλά προέρχονται από διαφορετικές γενιές όπως ο Εγκέλαδος και ο Ποσειδών.
Σύμφωνα με άλλη θεωρία ο πανίσχυρος θεός Ποσειδών και όχι ο γίγαντας Εγκέλαδος ήταν για τους Έλληνες ο θεός των γεωλογικών φαινομένων. Αυτός εξουσίαζε τα έγκατα της γης, όπως δείχνουν οι ονομασίες του Γαίης κινητήρ, Γαιήοχος, Μοχλευτήρ, Σεισίχθων, Δαμασίχθων, Ενοσίγαιος αλλά και το ίδιο το όνομά του, που έχει ερμηνευθεί και ως σύζυγος-κυρίαρχος της γης (πόσις της δᾶς). Ο Σοφοκλής τον ονομάζει γης τε και αλμυράς θαλάσσης άγριον μοχλευτήν.
Όταν βαδίζει κάνει τα βουνά να τρέμουν, όταν ταρακουνά τη γη προκαλεί στον Άδη τρόμο, μήπως ανοίξει η γη και φανεί ο Κάτω Κόσμος. Ο Πωσειδώνας λατρεύεται ως Εδραίος, Ασφάλειος, Θεμελιούχος, Τειχοποιός και οι άνθρωποι επικαλούνται την προστασία του για τη σταθερότητα του εδάφους και την ασφάλεια των κτισμάτων. Κλείνει ο ίδιος τις πύλες του Κάτω Κόσμου και κρατεί φυλακισμένους στα Τάρταρα τους Τιτάνες, θεμελιώνει και χτίζει τα τείχη της Τροίας και γκρεμίζει το τείχος που ύψωσαν οι Έλληνες απέναντί της κατά την πολιορκία της.
Αυτός, σείοντας τη γη, απέσπασε τμήματα από τις ξηρές και δημιούργησε νησιά, όπως π.χ. όταν, για να εξουδετερώσει τον γίγαντα Πολυβώτη στον αγώνα των θεών εναντίον των γιγάντων, έκοψε με την τρίαινά του τμήμα από την Κω και μ’ αυτό τον καταπλάκωσε, δημιουργώντας τη Νίσυρο. Στη Θεσσαλία διέρρηξε με την τρίαινα τα βουνά, ώστε να βρουν διέξοδο τα νερά που λίμναζαν εκεί, σχηματίζοντας τα Τέμπη. Σεισμός κατά την παράδοση έκανε τη Σικελία «αναρραγήναι» από το άκρο της ιταλικής χερσονήσου.
Στις περιοχές που πλήττονταν από σεισμούς κυριαρχούσε η λατρεία του Ποσειδώνος. Το ιερό των Δελφών ανήκε αρχικά στο χθόνιο Ποσειδώνα και στην πάρεδρό του Γαία. Στην αγορά της Σπάρτης υπήρχε άγαλμα του Ποσειδώνος Ασφαλείου. Κοιτίδα της λατρείας του στα ιστορικά χρόνια, ως χθόνιας και όχι θαλάσσιας θεότητας, είναι η Πελοπόννησος, την οποία οι ιστορικοί Εφορος και Διόδωρος ονομάζουν οικητήριον Ποσειδώνος και ιεράν Ποσειδώνος. Οι Θεσσαλοί τιμούσαν τον Ποσειδώνα ως γαιήοχο και γαιοσείστη.
Σύμφωνα με την παράδοση αυτός άνοιξε τον αυλώνα των Τεμπών ανάμεσα στον Όλυμπο και την Όσσα για να βρει στη θάλασσα διέξοδο ο Πηνειός. Ήταν διαδεδομένη ,λοιπόν, στη θεσσαλική ενδοχώρα η λατρεία του χθόνιου Ποσειδώνα που εκεί είχε το προσωνύμιο Πετραίος. Αλλά και η Βοιωτία χαρακτηρίζεται από ιερά του Ποσειδώνος, με ονομαστό ιερό του στην Ογχηστό και με άλλα ιερά στην Ελικώνα. Άποικοι μετέφεραν τη λατρεία του ελικώνιου Απόλλωνα στην Ιωνία. Ενδεικτική του κυρίαρχου χθόνιου χαρακτήρα του Ποσειδώνος στην Πελοπόννησο είναι η έντονη λατρεία του στις αρκαδικές πόλεις, μολονότι η αρχαία Αρκαδία δεν είχε θάλασσα.
Σε ό,τι αφορά τις έριδες μεταξύ των θεών υπάρχουν διάφορες ερμηνείες και προσεγγίσεις της Ελληνικής Μυθολογίας, κυρίως για την Τιτανομαχία και τη Γιγαντομαχία. Συνήθως συμβολική, θρησκευτική, μεταφυσική. Είναι δυνατόν, όμως, να επιτευχθεί μια νέα προσέγγιση της Ελληνικής Μυ-θολογίας. Από την εμπειρία ενός γεωλόγου ο κύριος παράγων θα πρέπει να είναι το φυσικο-γεωλογικό καθεστώς και οι μεταβολές του στον Σαρωνικό Κόλπο, το Αιγαίο και τον Περι-Αιγαιακό χώρο.
Αντιπαρα-θέσεις και έριδες παρατηρούνται όταν μία Νέα Φυσικογεωλογική Τάξη πραγμάτων αντικαθιστά μια παλαιότερη. Κατά τη μυθολογική περίοδο σημαντικότατοι σεισμοί και κατακόρυφες μετατοπίσεις ηφαιστειότητα, μεγάλες κατολισθήσεις, απότομες καταβυθίσεις παράκτιων περιοχών θα πρέπει να είχαν λάβει χώρα.
Της Βασιλικής Παπαπέτρου για το Tourportal Press

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/oi-Theoi-twn-Seismwn-sthn-Arxaia-Ellhnikh-mythologia.html

 

Κρεατόσουπα με λαχανικά

Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)
Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)

Νόστιμο και υγιεινό φαγητό ειδικά αν έχετε στο σπίτι παιδιά ή ηλικιωμένο άτομο

Θα χρειαστούμε:

Κρέας μοσχαρίσιο ποντίκι 3/4 του κιλού

1 κρασοπότηρο ελαιόλαδο

4 καρότα 

3 κολοκύθια

2 πατάτες

1 ντομάτα 

1 κρεμμύδι

σέλινο μισό μάτσο ( 20 βλαστούς ) 

1 κρασοπότηρο ρύζι 

Πώς το κάνουμε :

Το κρέας είναι κομμένο μπουκιές . Το πλένουμε και το βάζουμε στην κατσαρόλα με νερό στη φωτιά. . Όταν βγάλει τους αφρούς όλους και πριν βράσει χύνουμε το νερό και κρατάμε το κρέας σε αναμονή. 

Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)
Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)

 Καθαρίζουμε την κατσαρόλα βάζουμε καθαρό νερό σχεδόν τα 2/3 της κατσαρόλας και αλάτι και το βάζουμε στη φωτιά . Μόλις βράσει ρίχνουμε το κρέας και το λάδι φυσικά Το αφήνουμε σε μέτρια φωτιά για 3/4. της ώρας.

Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)
Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)

Εν τω μεταξύ ετοιμάζουμε τα λαχανικά μας. Καθαρίζουμε πλένουμε και κόβουμε. Οι πατάτες στα  4 
 τα κολοκύθια στα 6  τα καρότα σε περισσότερα κομμάτια τη ντομάτα στα 8 το κρεμμύδυ ροδέλες το σέλινο κόβω λίγο το κοτσάνι και το αφήνω έτσι . Όλα αυτά μαζί τα αλατοπιπερώνω.

Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)
Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)

Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)
Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)

Όταν το κρέας έχει ψηθεί επί 3/4 της ώρας προσθέτω τα λαχανικά στην κατσαρόλα 
και το αφήνω να ψηθούν όλα μαζί για 40 λεπτά της ώρας 

Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)
Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)
 
Στη συνέχεια ρίχνω το ρύζι

Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)
Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)
 
και τα αφήνω να ψηθεί και το ρύζι μαζί για 10-15 λεπτά
---------------------
Σημείωση
όλοι οι χρόνοι που αναφέρω είναι ακριβώς στη σειρά  45+40+15= 100 λεπτά δηλαδή 1 ώρα και 40 λεπτά μετά το ξάφρισμα του κρέατος.

Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)
Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)

Το φαγητό είναι έτοιμο

Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)
Κρεατόσουπα με λαχανικά (φ.Μ.Κυμάκη)

Καλή σας όρεξη!

Τζόνι Βαϊσμίλερ (2 Ιουνίου 1904 - 20 Ιανουαρίου 1984)


Johny Weissmuller-publicity.JPG 

Τζόνι Βαϊσμίλερ: «Όταν συνάντησα τον αληθινό Ταρζάν» | Andro 

Ο Τζόνι Βαϊσμίλερ (αγγλ.: Johnny Weissmuller, 2 Ιουνίου 1904 - 20 Ιανουαρίου 1984) ήταν Αμερικανός κολυμβητής, ένας από τους καλύτερους του κόσμου στη δεκαετία του 1920, που αργότερα ακολούθησε καριέρα ηθοποιού.

Κέρδισε πέντε ολυμπιακά χρυσά μετάλλια και ένα χάλκινο. Κατέκτησε πενήντα δύο αμερικανικά εθνικά πρωταθλήματα και κατέρριψε εξήντα επτά παγκόσμια ρεκόρ.

Μετά από τη σταδιοδρομία του ως κολυμβητής, έγινε ηθοποιός στον ρόλο του Ταρζάν. Αν και πολλοί άλλοι ηθοποιοί έχουν επίσης υποδυθεί τον ρόλο αυτό, ο Βαϊσμίλερ είναι ο πιο γνωστός. Η χαρακτηριστική και διαπεραστική του κραυγή έχει μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ο Βάϊσμίλλερ φέρει τα ονόματα Peter John Weissmüller, Johnny Weissmüller, Johnny Weissmuller και János Weißmüller, το όνομα με το οποίο γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου του 1904 στο Szabadfalu της Ουγγαρίας. Η πατρίδα του ήταν στο Μπανάτ που τότε ανήκε στο βασίλειο της Ουγγαρίας που ήταν μέρος της Αυστροουγγαρίας, ενώ σήμερα είναι συνοικία της Τιμισοάρα της Ρουμανίας. Πέθανε στις 20 Ιανουαρίου του 1984 στο Ακαπούλκο του Μεξικού.

Η πατρίδα του είχε ως επί το πλείστον γερμανόφωνο πληθυσμό, τους λεγόμενους Σουάβους της Μπανατίας. Όταν ήταν σε ηλικία επτά μηνών οι γονείς του Πέτρους Βάϊσμίλλερ και Ελίζαμπετ Κέρς μετανάστευσαν στην Αμερική, φτάνοντας εκεί με το πλοίο στο Έλις Άιλαντ της Νέας Υόρκης στις 26 Ιανουαρίου του 1905. Αμέσως κατά την απόβαση τους άλλαξαν το όνομα και τό έκαναν αγγλικό. Έτσι ο μικρός ονομάστηκε Πίτερ Τζων και ο πατέρας του Πίτερ Βάϊσμίλλερ. Ο Πατέρας του έπιασε δουλειά στα ανθρακορυχεία του Γουίντμπερ μιας περιοχής του Σόμερσετ στην Πενσυλβάνια. Εδώ γεννήθηκε και ο μικρός αδελφός του, ο Πίτερ Βάϊσμίλλερ Τζούνιορ στις 3 Σεπτεμβρίου του 1905.

Μετά από λίγα χρόνια παραμονής, μετακόμισαν όλοι μαζί στο Σικάγο όπου βρέθηκαν κοντά στους παλιούς συμπατριώτες τους. Ο Τζόνι που του άρεσε να τραγουδάει γιόντελ (γερμ. Jodel) έλαβε μέρος σε πολλούς διαγωνισμούς και άρχισε να χρησιμοποιεί αυτό που αργότερα έγινε η παγκόσμια γνωστή χαρακτηριστική φωνή τους Ταρζάν. Ο πατέρας του που στο μεταξύ είχε ανοίξει ένα μπαράκι και δούλευε και σε μια βιομηχανία ζυθοποιίας είχε γίνει κακός οικογενειάρχης επειδή καταδυνάστευε και έδερνε την οικογένειά του, και τελικά τους εγκατέλειψε.

Ο Τζόνι σταμάτησε το σχολείο από τα 12, έκανε δουλειές του ποδαριού και κατά διαστήματα δεν είχε σπίτι. Η υγεία του ήταν τόσο άσχημη, που οι γιατροί τον είχανε ξεγράψει. Ο Τζόνι αποφάσισε να ακούσει τι του είπε ένας γιατρός και άρχισε κολύμβηση, την οποία έκανε με πάθος και είχε αμέσως εξαιρετική απόδοση.

Η απόδοσή του στα σπορ

Σε ηλικία 17 χρονών έγινε για πρώτη φορά πρωταθλητής Αμερικής στις 50 yards κρόουλ. Τον ίδιο χρόνο έκανε παγκόσμιο ρεκόρ με 1:27,4 πρώτα λεπτά στα 150 yards κρόουλ. Ήταν ο καλύτερος κολυμβητής της εποχής του και ο πρώτος που κολύμπησε σε λιγότερο από ένα λεπτό τα 100 μέτρα, στις 9 Ιουλίου του 1922 στην Αλαμέντα της Καλιφόρνιας με 58,6 δευτερόλεπτα ακριβώς.Τη δεκαετία του 1920 έκανε δημοφιλές ένα δικό του στιλ κολύμβησης, το λεγόμενο „Αμερικάνικο Κρόουλ“.

Πήρε μέρος στην Ολυμπιάδα του 1924 και έλαβε τρία χρυσά μετάλλια (100 και 400 m κρόουλ, 4×200 m σκυτάλη κρόουλ) και στην Ολυμπιάδα του 1928 άλλα δύο (100 m κρόουλ και 4×200 m σκυτάλη κρόουλ). Επίσης έλαβε το χάλκινο μετάλλιο του 1924 στην υδατοσφαίριση.

Ο Βάϊσμίλλερ κατέρριψε πλήθος παγκοσμίων ρεκόρ, των οποίον ο πραγματικός αριθμός δεν είναι γνωστός. Επίσημα είναι τουλάχιστον συνολικά 51 παγκόσμια ρεκόρ, ενώ άλλοι του αποδίδουν μέχρι και 67 παγκόσμια ρεκόρ, στα οποίο όμως ο Βάϊσμίλλερ από αμέλεια ξέχασε να κάνει επίσημη καταγραφή.

Η Σφαγή στο Κοντομαρί

 

Η Σφαγή στο Κοντομαρί αφορά στην εκτέλεση των αρρένων χωρικών, στο Κοντομαρί, στην Κρήτη από ένα εκτελεστικό απόσπασμα Γερμανών αλεξιπτωτιστών, που είχε δημιουργηθεί για αυτόν το σκοπό, στις 2 Ιουνίου 1941, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η εκτέλεση αποτελούσε την πρώτη από μια σειρά αντιποίνων στην Κρήτη. Ενορχηστρώθηκε από τον Πτέραρχο Κουρτ Στουντέντ σε αντίποινα για την συμμετοχή των Κρητών στη Μάχη της Κρήτης, που είχε καταλήξει με την παράδοση της νήσου, δύο ημέρες νωρίτερα. Η σφαγή καταγράφηκε από τον φωτογραφικό φακό του πολεμικού ανταποκριτή που συνόδευε το απόσπασμα για λογαριασμό της προπαγάνδας του Γερμανικού στρατού. Τα αρνητικά των φωτογραφιών ανακαλύφθηκαν μετά από 39 χρόνια στα Ομοσπονδιακά Γερμανικά Αρχεία από Έλληνα δημοσιογράφο. 

Γεωγραφία

Το χωριό Κοντομαρί ανήκει στο δήμο του Πλατανιά και βρίσκεται κοντά στη βόρεια ακτή της Κρήτης, 18 χιλιόμετρα δυτικά των Χανίων και 3 χιλιόμετρα νοτιοανατολικού του αεροδιαδρόμου του Μάλεμε.

Μάχη της Κρήτης

Η Μάχη της Κρήτης ξεκίνησε στις 20 Μαΐου 1941 με μία μεγάλης κλίμακας αεραπόβαση αλεξιπτωτιστών που είχε ως στόχο την κατάληψη των στρατηγικών θέσεων του νησιού. Όπως φάνηκε στην πράξη μια από τις πιο σημαντικές τοποθεσίες του νησιού ήταν ο αεροδιάδρομος του Μάλεμε και η περιβάλλουσα περιοχή. Η κατάληψή του επέτρεψε στην Λούφτβαφφε να φέρει μέσω αέρος ενισχύσεις στρατιωτών, εξοπλισμού και πολεμοφοδίων σε μεγάλη κλίμακα, γεγονός που τελικά καθόρισε την έκβαση της μάχης.

Το πρωινό της 20ης Μαΐου 1941 Γερμανοί αλεξιπτωτιστές του 3ου Τάγματος του 1ου Αερομεταφερόμενου Συντάγματος έπεσαν νοτιοανατολικά του Μάλεμε. Η ζώνη ρίψης επεκτεινόταν μέχρι τον Πλατανιά και συμπεριλάμβανε το Κοντομαρί. Οι Γερμανοί εισβολείς βρέθηκαν αντιμέτωποι με άντρες του 21ου και 22ου Τάγματος Πεζικού της Νεοζηλανδικής συμμαχικής δύναμης, στο πλευρό των οποίων βρισκόταν πλημελλώς εξοπλισμένοι ντόπιοι πολίτες που έφεραν πρωτόγονα για την εποχή όπλα. Οι αλεξιπτωτιστές αντιμετώπισαν σθεναρή αντίσταση και υπέστησαν βαριές απώλειες. Έχασαν 400 άντρες σε σύνολο 600, συμπεριλαμβανομένου και του διοικητού τους, Ταγματάρχη Όττο Σέρμπερ. Ο Όιγκεν Μάιντλ, ο διοικητής του συντάγματος, δέχθηκε κατάστηθα πυροβολισμούς κατά την πτώση του με το αλεξίπτωτο στη γέφυρα του Πλατανιά αλλά επιβίωσε. Αντικαταστάθηκε από το Συνταγματάρχη Χέρμαν-Μπέρναρντ Ράμκε.

Χωρικοί και ηλικιωμένοι αντιμέτωποι με τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές, λίγο πριν την εκτέλεσή τους στο Κοντομαρί, Κρήτη, 1941 (φωτ. Φραντς Πέτερ Βάιξλερ)
Οι όμηροι του Κοντομαρί, Κρήτη, 1941 (φωτ. Φραντς Πέτερ Βάιξλερ)
Οι όμηροι του Κοντομαρί, Κρήτη, 1941 (φωτ. Φραντς Πέτερ Βάιξλερ)
Ο υπολοχαγός Χορστ Τρέμπες δίνει στο εκτελεστικό απόσπασμα των αλεξιπτωτιστών το παράγγελμα: «Σκοπεύσατε»
Το εκτελεστικό απόσπασμα σε θέση βολής στους ελαιώνες έξω από το Κοντομαρί. Ο στρατιώτης που μειδιά στο προσκήνιο, εντοπίστηκε μετά από πολλά χρόνια κατά τις διακοπές του στην Κρήτη από ξενοδόχο που τον αναγνώρισε. Όταν του έδειξε τις φωτογραφίες, παραδέχτηκε ότι ήταν αυτός και κυνικά απάντησε ότι εκτελούσε εντολές και έκτοτε δεν εθεάθη ξανά από τον Έλληνα ξενοδόχο στην περιοχή.
Η εκτέλεση των αντρών στο Κοντομαρί. Στο βάθος διακρίνονται ο Γαλάνης και ο Βλαζάκης που κατορθώνουν να ξεφύγουν από τον καταιγισμό πυρών.
Οι εκτελεσθέντες στα λιόφυτα στο Κοντομαρί

Ναζίμ Χικμέτ (Nâzım Hikmet) (Θεσσαλονίκη 15 Ιανουαρίου 1902 - Μόσχα 2 Ιουνίου 1963)

Ναζίμ Χικμέτ: Ο ρομαντικός ποιητής και επαναστάτης 

Ναζίμ Χικμέτ (Nâzım Hikmet)
(Θεσσαλονίκη 15 Ιανουαρίου 1902 - Μόσχα 2 Ιουνίου 1963).
Τούρκος ποιητής και δραματουργός, τα έργα του οποίου μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.

"....Κι ύστερα, γιατρέ, την κάθε αυγή
την κάθε αυγή, γιατρέ, με τα χαράματα
πάντα η καρδιά μου στην Ελλάδα τουφεκίζεται.

Κι ύστερα, δέκα χρόνια, γιατρέ,
που τίποτα δεν έχω μες στα χέρια μου να δώσω στο φτωχό λαό μου,
τίποτα πάρεξ ένα μήλο Ένα κόκκινο μήλο
Την καρδιά μου."

Ο Ναζίμ Χικμέτ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 15 Γενάρη 1902 και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του ήταν υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών και η μητέρα του ήταν καλλιτέχνις. Τα πρώτα του ποιήματα τα έγραψε σε ηλικία 17 ετών. Μπήκε στη Σχολή Ναυτικού Πολέμου, αλλά κατά τη διάρκεια της κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από τους Αγγλογάλλους μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο έφυγε για να διδάξει στην Ανατολική Τουρκία.

Το 1922, μετά από ένα σύντομο γάμο, γοητευμένος από τα μηνύματα της Οχτωβριανής Επανάστασης περνάει τα σύνορα και πηγαίνει στη Μόσχα. Στο Πανεπιστήμιο γνωρίζεται με ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Το 1924 επιστρέφει στην Τουρκία, όμως σύντομα συλλαμβάνεται επειδή εργαζόταν σε αριστερό περιοδικό.
Ήδη από το 1923 ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας, το οποίο ιδρύθηκε στις 10 Σεπτέμβρη 1920 με το ιδρυτικό του Συνέδριο να συνέρχεται στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν.
Το δεύτερο συνέδριο του Λαϊκού Κομμουνιστικού Κόμματος πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1922. Θεωρείται το 2ο Συνέδριο του Κόμματος. Ξεκίνησε νόμιμα, αλλά τελείωσε παράνομα. Τον Οκτώβρη του 1922 το Λαϊκό Κομμουνιστικό Κόμμα πέρασε στην παρανομία. Την ίδια περίοδο η ομάδα της Κωνσταντινούπολης δουλεύει ημιπαράνομα. Τον Γενάρη του 1925 με τη βοήθεια της Κομμουνιστικής Διεθνούς συνέρχεται το Γ' Συνέδριο του Κόμματος.

Μεταξύ 1925 και 1929 το κράτος καταστέλλει άγρια κάθε δραστηριότητα του Κόμματος στην Τουρκία. Μέσα στις γραμμές του Κόμματος και σε τόσο δύσκολες συνθήκες αναπτύχθηκαν και διάφορες απόψεις οι οποίες εναντιώνονταν στο ρόλο της Διεθνούς, αλλά στην ουσία εναντιώνονταν στην αυτόνομη ύπαρξη Κομμουνιστικού Κόμματος στην Τουρκία. Υπήρξαν απόψεις οι οποίες ήθελαν τη «διάχυση» του κόμματος μέσα στο κόμμα του Κεμάλ Ατατούρκ, το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα. Αυτές οι δυνάμεις προσπάθησαν το 1930 να απομακρύνουν τον Χικμέτ από το Κόμμα.

Το 1926 ο Ναζίμ Χικμέτ καταφέρνει και δραπετεύει στη Σοβιετική Ένωση. Συνεχίζει να γράφει ποιήματα και γνωρίζεται με τον Μαγιακόφσκι και τον Μέγιερχολντ. Το 1928 δίνεται γενική αμνηστία στην Τουρκία και ο Χικμέτ επιστρέφει. Ωστόσο, βρισκόταν υπό καθεστώς παρακολούθησης. Είναι επίσης η εποχή όπου δέχεται επιθέσεις από τους αντιπάλους του. Επιθέσεις που οξύνονται από το 1935 και μετά. Όλες οι προσπάθειες έτειναν στο να μειωθεί η προσωπικότητα του Χικμέτ, έτσι ώστε να αδυνατίζει και το μήνυμά του προς το λαό του, να συκοφαντηθεί ο αγώνας του. Γιατί ο Χικμέτ κάθε μέρα αγωνιζόταν μαζί με το λαό του.

Παράλληλα το άγρυπνο μάτι του κράτους καταδιώκει τον Ναζίμ Χικμέτ. Έτσι μπαινοβγαίνει στις φυλακές με διάφορες κατηγορίες, περνώντας συνολικά πέντε χρόνια πίσω από τα κάγκελα. Εν τω μεταξύ έχει παντρευτεί για δεύτερη φορά και οι συνθήκες στις οποίες ζει είναι δύσκολες καθώς πρέπει να θρέψει και την οικογένειά του. Μεταξύ 1929 και 1936 δημοσίευσε εννέα βιβλία, πέντε συλλογές και τέσσερα μεγάλα ποιήματα, εισάγει τον ελεύθερο στίχο και επαναστατικοποιεί την τούρκικη ποίηση.

Το Γενάρη του 1938 ο Ναζίμ Χικμέτ συλλαμβάνεται με την κατηγορία ότι προέτρεπε τις Τούρκικες Ένοπλες Δυνάμεις σε εξέγερση. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, αυτό το έκανε με το μεγάλο ποίημά του με τίτλο «Το Έπος του Σεΐχη Μπεντρεντίν». Αυτό το βιβλίο είχε δημοσιευτεί το 1936 και αναφερόταν σε μια αγροτική εξέγερση ενάντια στο Οθωμανικό Κράτος στον 15ο αιώνα. Ήταν και το τελευταίο βιβλίο του το οποίο έκανε την εμφάνισή του στην Τουρκία μέχρι το θάνατό του.

Καταδικάστηκε σε 28 χρόνια φυλακή. Η δίκη του διεξήχθη πάνω σε ένα πολεμικό πλοίο και τον ανάγκαζαν να περπατάει πάνω στη γέφυρα του πλοίου συνεχώς. Στο τέλος ο Ναζίμ Χικμέτ δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του. Κατόπιν τον έκλεισαν σε μια τουαλέτα όπου οι ακαθαρσίες ήταν ύψους μισού μέτρου. Ο Χικμέτ τα κατάφερε να αντέξει αυτό το μαρτύριο τραγουδώντας. Στην αρχή σιγοψιθύριζε τα τραγούδια, σαν για να τα ακούει μόνο αυτός. Σιγά-σιγά άρχισε να υψώνει τη φωνή του και στο τέλος τραγουδούσε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων του. Τραγουδούσε ό,τι θυμόταν: Ποιήματα δικά του, ποιήματα σχολικά, τραγούδια των χωρικών, λαϊκά τραγούδια της μάχης. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να επιζήσει.

Μέσα στη φυλακή ο Ναζίμ Χικμέτ συνεχίζει να γράφει ποιήματα. Τα περισσότερα τα έστελνε σε γράμματα στην οικογένειά του ή στους φίλους του. Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’40 χωρίζει από τη δεύτερη γυναίκα του και παντρεύεται για τρίτη φορά. Το 1949 μια διεθνής επιτροπή με επικεφαλής τους Πάμπλο Πικάσο, Πολ Ρόμπσον και Ζαν Πολ Σαρτρ σχηματίστηκε στο Παρίσι ζητώντας την αποφυλάκισή του.

Το 1950 βραβεύθηκε με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης. Την ίδια χρονιά πραγματοποίησε μια 18ήμερη απεργία πείνας παρότι ήδη είχε υποστεί μια καρδιακή προσβολή.

Στην Τουρκία από το 1946 είχε επιτραπεί το πολυκομματικό σύστημα και έγιναν προσπάθειες να λειτουργήσει νόμιμα το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Εμφανίστηκαν 2 οργανώσεις, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Αγροτών και Εργατών της Τουρκίας και το Σοσιαλιστικό Κόμμα Τουρκίας. Απαγορεύθηκε η δράση τους το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς.

Το 1950 την κυβέρνηση ανέλαβε το Δημοκρατικό Κόμμα. Η καταστολή κατά των κομμουνιστών συνεχίστηκε, ωστόσο δόθηκε μια γενική αμνηστία και με αυτήν βγήκε από τη φυλακή μετά από 12 χρόνια ο Χικμέτ.

Ο ίδιος διηγήθηκε στην Σιμόν ντε Μποβουάρ τα όσα ακολούθησαν: Πραγματοποιήθηκαν δύο απόπειρες δολοφονίας εναντίον του, με αυτοκίνητο στα στενά δρομάκια της Κωνσταντινούπολης.

Κατόπιν θέλησαν να τον αναγκάσουν να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία. Ο γιατρός του είπε: «Αν μείνεις μισή ώρα κάτω από τον ήλιο όρθιος είσαι νεκρός».

Καταφέρνει να δραπετεύσει με μια μικρή βενζινάκατο μια νύχτα με καταιγίδα. Ήταν ο μόνος καιρός που προσφερόταν καθώς όταν είχε νηνεμία, ο Βόσπορος φυλασσόταν πολύ καλά. Ήθελε να φθάσει στην Βουλγαρία, αλλά είχε τρικυμία. Περνά ένα ρουμάνικο εμπορικό σκάφος. Το πλησιάζει με τη βενζινάκατο, φωνάζοντας το όνομά του. Τον χαιρέτησαν, αλλά δεν σταμάτησαν. Καταφέρνει και το ξαναπλησιάζει. Τελικά μετά από δύο ώρες τον περισυνέλεξαν και επικοινώνησαν με το Βουκουρέστι για περαιτέρω οδηγίες.

Μισοπεθαμένος από την εξάντληση και την αγωνία, οδηγήθηκε στην καμπίνα του καπετάνιου. «Το αστείο», διηγήθηκε ο ίδιος, «ήταν ότι επισήμως η Τουρκία με θεωρούσε ελεύθερο».

Το σοβιετικό κράτος του παραχωρεί ένα σπίτι σε συνοικία συγγραφέων έξω από τη Μόσχα. Το τουρκικό κράτος απαγορεύει στη γυναίκα του και το παιδί του να τον επισκεφθούν. Το 1952 παθαίνει δεύτερη καρδιακή προσβολή.

Μόλις ανάρρωσε, μέσα στο 1952 ταξίδεψε σε Ανατολική Ευρώπη, Ρώμη, Παρίσι, Αβάνα, Πεκίνο και Ταγκανίκα. Ήθελε να επισκεφθεί και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αλλά δεν του χορηγήθηκε βίζα.

Το 1954 με το ποίημά του «Γιαπωνέζος Ψαράς» διαμαρτυρήθηκε για τις αμερικανικές δοκιμές υδρογονοβόμβας. Τα βιβλία του ήταν απαγορευμένα στην Τουρκία, ωστόσο η ποίησή του μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες του κόσμου.

Το 1959 το τουρκικό κράτος αφαιρεί την υπηκοότητα
του Ναζίμ Χικμέτ, ο οποίος απέκτησε πολωνική υπηκοότητα,
ενώ την ίδια χρονιά παντρεύτηκε για τρίτη φορά.

Η καρδιά του βάρδου της ειρήνης και του κομμουνισμού
σταμάτησε στη Μόσχα στις 3 Ιουνίου 1963.

Το βασανισμένο σώμα του αναπαύθηκε
στο χώμα της πατρίδας του Λένιν.

Σήμερα 2/6 ... Οσίου Μαρίνου του Βαάνη, Αγίου Νικηφόρου ομολογητού



Οσίου Μαρίνου του Βαάνη,

Αγίου Νικηφόρου ομολογητού
για μεγέθυνση ροδάκι άνοιγμα νέα καρτέλα με φακό +-


Δημοφιλείς αναρτήσεις Τελευταίες 7 ημέρες