Στην Ευρώπη ταξίδια στον 20ο αιώνα

 

 

 

 

 

 

 

 

Στην Ευρώπη ταξίδια στον 20ο αιώνα εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Από φυλλάδιο ένθετο "Βιβλιοθήκη"

Επιμέλεια Κατερίνα Σχινά

Eδώ πραγματικά έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικό εγχείρημα: ο συγγραφέας περιπλανιέται στην Ευρώπη, συνδέοντας τους τόπους με το παρελθόν τους, τη Γεωγραφία με την Ιστορία, τα ίχνη των δραματικών γεγονότων με τις μαρτυρίες των ανθρώπων 

Ο ευρωπαϊκός περίπλους του Ολλανδού συγγραφέα έγινε το 1999 . 0 Χέιρτ Μακ, ξεκινώντας τον Ιανουάριο απο το Άμστερνταμ, θα φτάσει στο τέλος του χρόνου στο μαρτυρικό Σεράγεβο.

Ενδιαμέσως, θα περάσει από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ή τους τόπους της μεγάλης έντασης (Υπρ, Βέρντεν, Γκερνίκα, Δουνκέρκη, Αουσβιτς, Βισί, Γκντανοκ, Σρεμπρέντσα, ανάμεσα σι' άλλα), θα κοντοσταθεί στα Ανώγεια και το Αργοστόλι, αναζητώντας τα σημάδια της ναζιστικής αγριότητας στην Κρήτη ή της ιταλικής κατοχής και του επακόλουθου δράματος μετά την απόσυρση των Ιταλών απο τον πόλεμο, το 1943, στην Κεφαλονιά, και θη οναστοχαστεί πόσο βαριά πέφτουν σήμερα πάνω στους ανθρώπους τα γεγονότα που σηματοδότησαν την ιστορία του 20ού αιωνα, 

Αφετηρία και αίτημα αυτής της περιπλάνησης ήταν να διερευνηθεί το πως παρουσιαζόταν, την εποχή που έγινε το ταξίδι του Μακ, η Ευρώπη στο κατώφλι της νέας χιλιετίας, να ψηλαφηθούν το βάρος του παρελθόντος, οι διχασμοί, οι απογοητεύσεις και οι επιπτώσεις τους, να εντοπιστεί, τέλος, τι είναι αυτό (αν υπάρχει κάτι) που ενώνει τους Ευρωπαίους και τι τους χωρίζει. 

'Οπως σημειώνει ο Νίκος Μπακουνάκης στην εισαγωγή του, το βιβλίο ανήκει στο είδος της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας ή καλύτερα στο είδος της λογοτεχνικής δημοσιογραφίας. όπου το ρεπορτάζ, η παρατήρηση και οι ζωντανές μαρτυρίες εναλλάσοονται με τις βαθιές βουτιές στην Ιστορία και τη λογοτεχνική περιουσία. Ανακαλώντας τον «Δούναβη» του Κλάουντιο Μαγκρις, το βιβλίο επιχειρεί να συλλάβει το πνεύμα των τόπων και να διεισδύσει στη λειτουργία της μνήμης, και το αποτέλεσμα είναι ένα θερμό, βαθύτατα ανθρωποκεντρικό βιβλίο, που κρυσταλλώνει με ιδιαίτερα ουναρπαστικό τρόπο την ιδέα χης Ευρώπης, ως μιας ελκυστικής οντότητας που ταλαντεύεται ανάμεσα στην πραγμαγικότητα και την ουτοπία.

Σήμερα 28 Μαρτίου Ὁ Ὅσιος Διονύσιος ὁ Ἐλεήμων

Γιὰ τὸν Ἅγιο Διονύσιο τὸν Ἐλεήμονα, Μητροπολίτη Λαρίσης καὶ κτίτορα τῆς μονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀναπαυσᾶ τῶν Μετεώρων, δὲν διασώζονται ἁγιολογικὰ κείμενα, ἀκολουθίες, συναξάρια ἢ βίος.

Ὁ Ἅγιος Διονύσιος εἰκονίζεται σὲ τοιχογραφία τοῦ 1627 στὸ ἀριστερὸ κλίτος τοῦ ναοῦ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Τρικάλων, ὅπου κατὰ χρονολογικὴ σειρὰ ἀπὸ ἀριστερὰ πρὸς δεξιὰ τοιχογραφοῦνται ἑπτὰ «Ἅγιοι Ἀρχιεπίσκοποι Λαρίσης». Ὁ Ἅγιος Θωμᾶς ὁ Γοριανίτης, ὁ Ἅγιος Κυπριανὸς ὁ Θαυματουργός, ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Λογιώτατος καὶ Νέος Θεολόγος, ὁ Ἅγιος Βησσαρίων, ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἐλεήμων, ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἡσυχαστὴς καὶ ὁ Ἅγιος Βησσαρίων τοῦ Σωτῆρος.

Ἡ ἐπιγραφὴ τῆς τοιχογραφίας (ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἐλεήμων Ἀρχιεπίσκοπος [λαρίσις]), μαρτυρεῖ ὅτι ὁ Ἅγιος καταξιώθηκε στὴ συνείδηση τοῦ πιστοῦ ποιμνίου του καὶ συγκαταριθμήθηκε στὴν τιμητικὴ χορεία τῶν τοπικῶν Ἁγίων τῆς περιοχῆς. Ἀκόμη, ἡ ἐπωνυμία Ἐλεήμων ποὺ τοῦ ἀποδόθηκε, ἀποδεικνύει ἀναντίρρητα τὴν πλούσια προσφορά του, τόσο στὸν Ἐκκλησιαστικὸ ὅσο καὶ στὸν κοινωνικὸ τομέα, ὡς φιλεύσπλαχνου διακόνου σὲ ὅσους βρίσκονταν σὲ χαμηλὴ κοινωνικὴ κατάσταση καὶ ὡς παρηγορητὴ σὲ ἐκείνους ποὺ ἔπασχαν.

Μὲ βάση τὴν χρονολογικὴ σειρὰ τῶν παραπάνω ἑπτὰ Ἁγίων Μητροπολιτῶν τῆς Λάρισας, ἡ ἀρχιερατεῖα τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἐλεήμονος, πρέπει νὰ τοποθετηθεῖ μετὰ τὸ 1489 – 1490 καὶ πρὶν τὸ 1499 καὶ ὁπωσδήποτε θὰ ἦταν μικρῆς διάρκειας. Περὶ τὸ ἔτος 1499 ὁ Ἅγιος Διονύσιος παραιτήθηκε ἀπὸ τὸ ἀξίωμά του καὶ τὴν θέση του κατέλαβε ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἡσυχαστής. Μετὰ τὴν παραίτησή του ἀποσύρθηκε καὶ μόνασε στὴ μονὴ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Ἀναπαυσᾶ, τῆς ὁποίας ὑπῆρξε καὶ ὁ νεότερος κτίτορας.

Ἐπίσης ὁ Ἅγιος Διονύσιος Λαρίσης μνημονεύεται πολλὲς φορὲς στὸ «Σύγγραμμα Ἱστορικόν» ἢ «Χρονικὸν τῶν Μετεώρων», τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ γράφτηκε λίγο μετὰ τὸ ἔτος 1529. Σύμφωνα λοιπόν, μὲ τὸ κείμενο αὐτό, ὁ Ἅγιος Διονύσιος ἦταν ἐκεῖνος ποὺ πρῶτος ἔδωσε τὸν τίτλο τοῦ ἡγουμένου στὸν «πατέρα» τῆς μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Μετεώρου, ἱερομόναχο Ἰωάσαφ, ὁ ὁποῖος δὲν εἶχε καμία σχέση πρὸς τὸν ὁμώνυμο κτίτορα τῆς μονῆς βασιλέα Ἰωάννη Οὔρεση Παλαιολόγο – Ἰωάσαφ μοναχό, καὶ κατόπιν τὸν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο Φαναρίου.
Ὁ Ὅσιος Διονύσιος κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη, τὴν Μεγάλη Πέμπτη τοῦ ἔτους 1510.

πηγή https://www.synaxarion.gr/gr/sid/2484/sxsaintinfo.aspx