Η πορεία του Ρίτσαρντ Ντολ

Χρόνο με τον χρόνο τα στατιστικά των καπνιστών σε διεθνές επίπεδο φαίνεται να ακολουθούν αύξουσα πορεία. Στην Ελλάδα, παρά την αξιοσημείωτη μείωση του ποσοστού των καπνιστών, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, το ποσοστό των καπνιστών ανέρχεται στο 37%, κατατάσσοντας την στην πρώτη θέση με το μεγαλύτερο ποσοστό καπνιστών στην Ευρώπη.

Το μεγαλύτερο μέρος των επιπτώσεων που προκαλεί το κάπνισμα είναι γνωστό στην πλειοψηφία των πολιτών εκσυγχρονισμένων κρατών. Επιστήμονες, κατά την διάρκεια των χρόνων, εξετάζουν και επισημαίνουν την βλαβερή επίδραση του καπνίσματος τόσο για την υγεία του ατόμου όσο και για την δημόσια υγεία.

Ένας τέτοιος επιστήμονας ήταν και ο πρωτοπόρος Ρίτσαρντ Ντολ, ο πιο σπουδαίος επιδημιολόγος του 20ου αιώνα που, με την ενδελεχή έρευνα του, κατάφερε να αποδείξει για πρώτη φορά την σύνδεση του καρκίνου του πνεύμονα με το κάπνισμα.

Η πορεία του Ρίτσαρντ Ντολ

Γεννήθηκε σε μια περιοχή στα προάστια του Λονδίνου στις 28 Οκτωβρίου του 1912. Θα σπουδάσει Ιατρική, όπως ο πατέρας του, και θα εργαστεί στο Υγειονομικό Σώμα του Βρετανικού Στρατού, σε ένα πλωτό νοσοκομείο, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Αργότερα, θα εργαστεί στο Συμβούλιο Ιατρικών Ερευνών και θα γίνει καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ενώ παράλληλα θα διατηρήσει τις βαθιά σοσιαλιστικές ιδέες του, προσδιορίζοντας μάλιστα τον εαυτό του ως «δημοκράτη σοσιαλιστή». Η ενασχόληση του εκείνο το διάστημα με την επιστήμη της επιδημιολογίας θα του επιτρέψει να ασχοληθεί με ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων υγείας, όπως το AIDS κ.α.

Την πορεία του, όμως, θα στιγματίσει για πάντα το καταιγιστικό πόρισμα του για τον καρκίνο του πνεύμονα ως συνέπεια του καπνίσματος. Σε μια περίοδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν τα ποσοστά των ανθρώπων με καρκίνο του πνεύμονα στην Βρετανία είχαν λάβει τρομακτικές διαστάσεις, ο Ρίτσαρντ Ντολ, παρά το γεγονός πως απέδιδε αρχικά τα ποσοστά αυτά στην ασφαλτόστρωση των δρόμων και τις καρκινογόνες ενέργειες της πίσσας, θα δημοσιεύσει τελικά, την μελέτη του για την σύνδεση του καρκίνου με το κάπνισμα. Η έρευνα αυτή όχι μόνο θα θεωρηθεί πρωτοποριακή για την ιατρική κοινότητα, αλλά θα καταφέρει να δώσει επιστημονικά αποδεδειγμένες απαντήσεις για την κατάσταση της υγείας πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων.

Περίοδος 1974-1980: Επιστροφή στην Ελλάδα

Περίοδος 1974-1980: Επιστροφή στην Ελλάδα

Ο Καραμανλής, περιβαλλόμενος από αστυνομικούς, έχοντας αποβιβαστεί από το αεροπλάνο που τον μετέφερε από το Παρίσι στην Αθήνα (24.7.1974).

Στις 24 Ιουλίου 1974, μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος της χούντας των Συνταγματαρχών και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επανήλθε θριαμβευτικά στην Ελλάδα, με το αεροπλάνο της γαλλικής προεδρίας το οποίο έθεσε στη διάθεσή του ο Γάλλος πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ ντ'Εσταίν, στενός προσωπικός του φίλος. Έγινε πρωθυπουργός με μεγάλη δημόσια υποστήριξη, κυρίως επειδή θεωρήθηκε ως η πιο βολική λύση για τις τότε (συντηρητικές) στρατιωτικές και οικονομικές ελίτ Σχημάτισε αμέσως κυβέρνηση εθνικής ενότητας προκειμένου να ασχοληθεί αμέσως με την κρίση της Κύπρου και για να αποκαταστήσει τους δημοκρατικούς θεσμούς στην Ελλάδα. Οι ιδιαίτερες συνθήκες με τις οποίες επήλθε η μεταπολίτευση, η ταχύτητα μεταβίβασης της εξουσίας από τους στρατιωτικούς και η συμφωνία τελικά του αστικού πολιτικού κόσμου προς το πρόσωπο του Καραμανλή, χωρίς να έχει επέλθει κοινωνική αποσταθεροποίηση και μαζική κινητοποίηση, του επέτρεπαν να εφαρμόσει τη μετριοπαθή στρατηγική του, χωρίς την άμεση πίεση ριζοσπαστικών εναλλακτικών, τις οποίες θα επιδίωκε να προλάβει πριν από πιθανή εκδήλωσή τους και όχι να τις εξουδετερώσει μετά από αυτήν.

Οι 7 ωφέλειες του βερίκοκου

Οι 7 ωφέλειες του βερίκοκου

Και μάγουλο… βερίκοκο, έλεγε το παλιό τραγουδάκι. Δεν εννοούσε φυσικά το πορτοκαλί χρώμα του αλλά τη βελούδινη υφή και το τεντωμένο δέρμα του. Γλυκό και δριμύ ταυτόχρονα στη γεύση το «αρμένικο δαμάσκηνο», όπως ονομάζεται στα λατινικά, καταναλώνεται φρέσκο, αποξηραμένο, σε μαρμελάδες, σε ποτά. Μόνο μην κάνεις το λάθος και πετάξεις τα κουκούτσια του, γιατί φτιάχνουν ωραιότατο λικέρ πικραμύγδαλο (amaretto). Πάντως, για το κουκούτσι του βερίκοκου οι επιστήμονες ερίζουν κατά πόσο το πικρό αμύγδαλο που βρίσκεται μέσα του είναι το απόλυτο φυσικό όπλο κατά του καρκίνου ή απλώς μια δηλητηριώδης τροφή (αγαπητή παρ’ όλα αυτά σε κάποιους λαούς που δε φημίζονται για καρκινοπάθειες). 

Τα 7 καλά του Είναι αλήθεια ότι τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία το χρυσαφένιο φρούτο, είτε φρέσκο είτε αφυδατωμένο, είναι πολλά: • Είναι φυσικό καθαρτικό και βοηθάει στην πέψη των τροφών. Είναι εξαιρετικό για αποτοξίνωση. • Ο χυμός του προσφέρεται συχνά σε ασθενείς με πυρετό ή σε αυτούς που αναρρώνουν, γιατί παρέχει τις απαραίτητες βιταμίνες A, C, K, B1 (θειαμίνη), B3 (νιασίνη), μέταλλα και ιχνοστοιχεία (σίδηρο, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο), καθώς και την ενέργεια και το νερό που χρειάζεται ο οργανισμός. • Ο σίδηρος και ο χαλκός που περιέχει σε υψηλά επίπεδα, σε συνδυασμό με τη βιταμίνη C, βοηθούν στην παραγωγή αιμοσφαιρίνηςκαι ως εκ τούτου θεωρείται αντιαναιμική τροφή. • Μην πετάτε το καλύτερο, λένε κάποιοι επιστήμονες. 

Οι αντικαρκινικές ιδιότητες που κρύβονται μέσα στο κουκούτσι του και συγκεκριμένα στη βιταμίνη Β17 (αμυγδαλίνη), είναι αντικείμενο πολλών μελετών. Η αμυγδαλίνη, υποστηρίζουν, επιτίθεται στα καρκινικά κύτταρα μαχόμενη μαζί με το ανοσοποιητικό σύστημα. • Η ισχυρή αντιοξειδωτική δράση του β-καροτένιου, που βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα κυρίως κοντά στη φλούδα, προστατεύει από τη νόσο Αλτσχάιμερ και άλλες νευροεκφυλιστικές παθήσεις. Η ίδια ουσία προστατεύει τα μάτια από την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. • Τα φλαβονοειδή του προστατεύουν τις αρτηρίες από την οξειδωμένη χοληστερίνη. 

• Το λάδι βερίκοκου (προέρχεται από το κουκούτσι του), πλούσιο σε βιταμίνη A, απορροφάται γρήγορα από το δέρμα χωρίς να αφήνει λιπαρότητα. Δίνει λάμψη και απαλότητα όπου εφαρμοστεί και αντιμετωπίζει επικουρικά το έκζεμα, την ψωρίαση και τη φαγούρα. Είναι πολύ δημοφιλές ως λάδι μασάζ στην αρωματοθεραπεία. Η χρήση του όμως πρέπει να γίνεται με μέτρο και απαγορεύεται σε εγκύους και παιδιά λόγω της αμυγδαλίνης που περιέχει. Αμυγδαλίνη: δηλητήριο ή φάρμακο; 

Υπηρεσίες Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ και της Ευρώπης είναι επιφυλακτικές για το μυστικό που κρύβει το βερίκοκο στον πυρήνα του. Υπενθυμίζουν ότι η αμυγδαλίνη που περιέχει είναι τοξική και, σε μεγάλη κατανάλωση, τα πικραμύγδαλα μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή δηλητηρίαση λόγω των κυανιούχων ενώσεων που υπάρχουν στη σύστασή του. 

Έρευνα του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας εξηγεί ότι η επίδρασή τους εξαρτάται από την ποσότητα που θα φάει κάποιος, σε σχέση με το ύψος και το βάρος του. Ωστόσο υπάρχουν επιστήμονες που θεωρούν ότι η αμυγδαλίνη είναι ζωτική για την ανθρώπινη επιβίωση, αφού, όπως ισχυρίζονται, αποτρέπει 100% την εμφάνιση καρκίνου, ενώ σκοτώνει τους ήδη υπάρχοντες όγκους.

Golden Magazine

Σιμόν Χοσέ Αντόνιο δε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Μπολίβαρ ι Παλάσιος (ισπανικά: Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Palacios, 24 Ιουλίου 1783 – 17 Δεκεμβρίου 1830)

Ο Σιμόν Χοσέ Αντόνιο δε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Μπολίβαρ ι Παλάσιος (ισπανικά: Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Palacios, 24 Ιουλίου 1783 – 17 Δεκεμβρίου 1830), γνωστός απλά ως Σιμόν Μπολίβαρ, ήταν ηγέτης διαφόρων κινημάτων ανεξαρτησίας σε όλη τη Νότια Αμερική, συλλογικά γνωστά ως Πόλεμος του Μπολίβαρ.

Ως ηγέτης στον αγώνα για ανεξαρτησία για τις περιοχές που σήμερα αποτελούν τη Βενεζουέλα, την Κολομβία, τον Ισημερινό, το Περού, τον Παναμά και τη Βολιβία, θεωρείται σημαντικός ήρωας σε αυτές τις χώρες, καθώς και στην υπόλοιπη ισπανόφωνη Αμερική.

Το 1802 παντρεύτηκε την Μαρία Τερέσα Ροδρίγκες ντελ Τόρο ι Αλάισα. Όταν η σύζυγός του πέθανε από κίτρινο πυρετό λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα, ο Μπολίβαρ δεν παντρεύτηκε ποτέ ξανά.

Είναι γνωστός με τον παρατσούκλι El Libertador, Ο Ελευθερωτής, και ως ο Τζωρτζ Ουάσινγκτον της Νότιας Αμερικής για τον ηγετικό του ρόλο στα πιο πάνω κινήματα ανεξαρτησίας, όπως ο Ουάσινγκτον ήταν αυτός που οδήγησε σε ανεξαρτησία τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τι είναι η Βυζαντινή Φιλοσοφία;

Υπό τον όρο Βυζαντινή Φιλοσοφία συνήθως καταλαβαίνει κανείς εκείνον τον φιλοσοφικής υφής στοχασμό που αναπτύχθηκε στο Βυζάντιο ως θεραπαινίδα της θεολογίας. Και τούτο μέσα σε ένα γενικότερο πνεύμα που θεωρεί τη μεσαιωνική σκέψη της Δύσης ως μια τέτοια θεραπαινίδα της θεολογίας. Είναι αλήθεια πως η εν λόγω φιλοσοφία, όπως και η συνολική μεσαιωνική φιλοσοφία, δεν στάθηκε στο ιστορικό προσκήνιο ερήμην της θεολογικής σκέψης, που αυτούς τους χρόνους έπαιζε έναν κυρίαρχο ρόλο: απηχούσε το πνεύμα της εποχής. Ωστόσο, ο όρος Βυζαντινή Φιλοσοφία παραπέμπει σε κάτι πιο φιλοσοφικό, με σχετική αυτονομία από τη θεολογία, και θεμελιωδώς σημαντικό ή αναγκαίο για την περαιτέρω ιστορική ανάπτυξη του φιλοσοφικού στοχασμού.
Κατ’ αρχήν, ιστορικά ιδωμένη, η θεωρητική φιλοσοφική δημιουργία στο Βυζάντιο μπορεί να χαρακτηριστεί ως η μεσαιωνική περίοδος της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας. Πρόκειται, στ’ αλήθεια, για εκείνη την περίοδο, όπου βρίσκονται σε παράλληλη ή και ορισμένως σε αλληλονοηματοδοτούμενη ανάπτυξη η ύστατη φάση της Αρχαίας φιλοσοφίας και η Πατερική θεολογία.

Όπως κι αν έχει το πράγμα, η Βυζαντινή φιλοσοφία καλλιεργεί έναν στοχασμό κριτικής-Λογικής αυτοσυνείδησης σε σχέση πάντοτε με την ιστορικά-Λογικά πραγματωμένη ως τότε αρχαία φιλοσοφική σκέψη. Βέβαια, η θεματική αυτού του στοχασμού κινείται σε μια περιοχή, σχετιζόμενη με τη Θεολογία: θέματα, ας πούμε, είναι ο θεός στις πολλαπλές του ερωτηματικές-σημασιακές σχέσεις, όπως το ερώτημα για την προσωπική του ύπαρξη, για το κατά πόσο είναι η ύψιστη αρχή της ύπαρξης και της ουσίας, για την περατότητα και την απειρότητα κ.α. Η αυθεντικότητα όμως και η πρωτοτυπία του εν λόγω φιλοσοφικού στοχασμού έναντι της Θεολογίας έγκειται κυρίως στην επιστημονική του εκδίπλωση: ακολούθησε τη δική του Λογική, γνωσιοθεωρητική μέθοδο ή μεθόδευση (Verfahren), την οποία η Θεολογία δεν διέθετε με κανένα τρόπο και σε κανένα σημείο. Μέσα από μια τέτοια μεθοδολογική πορεία αναδύθηκαν θεμελιώδη πνευματικά στοιχεία ή φαινόμενα της οντο-λογικής αγωνίας του ανθρώπου, όπως ο ανθρωπισμός, ο δια-φωτισμός κ.λπ., τα οποία συνιστούσαν σπέρματα ή στοιχειακές ενοράσεις για ό,τι έμελλε να μας προσφέρει το μετέπειτα συμπαντικό πνευματικό κίνημα της Δύσης.

Οι διάφοροι Λόγιοι, που εντάσσονται στη χορεία των Βυζαντινών φιλοσόφων, πέραν των φιλοσοφικών εγχειριδίων, έχουν αφήσει σημαντικό ερμηνευτικό, σχολιαστικό έργο επί κειμένων της κλασσικής φιλοσοφίας των Ελλήνων, όπως του Πλάτωνα ή του Αριστοτέλη. Αυτή η συμβολή είναι μοναδική στο είδος της –και τότε αλλά και διαχρονικά– γιατί η αληθινή φιλοσοφία διέρχεται πρωτίστως μέσα από τη βαθιά και συγκεκριμένη κατανόηση των φιλοσοφικών πηγών της ανθρώπινης σκέψης και όχι από ένα παραφραστικό πλησίασμά τους. Το τελευταίο συμβαίνει, σχεδόν κατά κόρον, στη σημερινή νεοελληνική πραγματικότητα: εντός κυρίως των «μορφωτικών» μας ιδρυμάτων, αλλά και ορισμένως εκτός, συμβαίνει ο καθηγητεύων να μην γνωρίζει ούτε τι χρώμα έχει το εξώφυλλο από το ένα ή το άλλο έργο ενός αρχαίου φιλοσόφου ή ενός Χέγκελ, Νίτσε, Χάιντεγκερ, Μαρξ κ.λπ. και όμως να αποφαίνεται με «μεγάλη κατάνυξη» για την πεμπτουσία της σκέψης τους. Να γιατί η πιο πάνω συμβολή των φιλοσόφων–στοχαστών του Βυζαντίου αποτέλεσε μια σαφώς οριοθετημένη περιοχή, μια εύκρατη ζώνη, εντός της οποίας κατόρθωσε να αναπτυχθεί η μεσαιωνική φάση της δυτικής σκέψης.

Χωρίς τον πολυσχιδή φιλοσοφικό μόχθο του Βυζαντίου δεν θα γινόταν δεόντως αισθητός σήμερα ο ζωτικός πλούτος των φιλοσοφικών κειμένων της αρχαίας φιλοσοφίας. Η φυσική συνέχεια του αρχαίου Ελληνικού στοχασμού –συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής γλώσσας ως έκφρασης και σκέψης– συνέβη στο Βυζάντιο και όχι στη Λατινική Δύση. Ακόμη και το κλείσιμο της Πλατωνικής Ακαδημίας στην Αθήνα το 529 από τον Ιουστινιανό δεν μπόρεσε να ανακόψει την κινηματική πορεία της ελληνικής σκέψης και ενός αντίστοιχου Λόγου. Αυτός ακριβώς ο κινηματικός χαρακτήρας του Λόγου επέτρεψε στον Χριστιανισμό να αναζητήσει μέσα στον συγκεκριμένο Λόγο και δι’ αυτού τη δική του αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία. Αυτός ο βυζαντινός Χριστιανισμός αποτέλεσε την αφετηρία, κυριολεκτικά το γλυκοχάραμα, για τον δυτικό Χριστιανισμό και τις περαιτέρω μετεξελίξεις του. Το εννοιολογικό οπλοστάσιο του Χριστιανισμού, όπως π.χ. άγιο Πνεύμα, θεία ουσία ή υπόσταση κ.λπ., ανάγει τις ρίζες του ή τις θεωρητικές του επανερμηνείες, σε γενικές γραμμές, στον παραπάνω φιλοσοφικό στοχασμό ή μέσω αυτού του Βυζαντινού στοχασμού στον αρχαίο ελληνικό στοχασμό. Θα μπορούσε λοιπόν κανείς να συνοψίσει πως η Βυζαντινή Φιλοσοφία νομιμοποιεί την παρουσία της μέσα στην Ιστορία της Φιλοσοφίας ως εκείνη τη μορφή της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, που ανταποκρινόταν στο πνεύμα της εποχής, όπως ετούτη η εποχή εκφράστηκε πολιτικά–κρατικά με το μόρφωμα της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

πηγή: http://hegel-platon.blogspot.gr/2013/05/blog-post_31.html?spref=fb

Αμέλια Έρχαρτ

Αμέλια Έρχαρτ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Αμέλια Μαίρη Έρχαρτ (Amelia Mary Earhart, 24 Ιουλίου 1897 – εξαφανίστηκε στις 2 Ιουλίου 1937 και κηρύχθηκε θανούσα στις 5 Ιανουαρίου 1939) ήταν Αμερικανίδα πρωτοπόρος της αεροπορίας, συγγραφέας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών.Η Έρχαρτ ήταν η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με τον Σταυρό Διακεκριμένης Πτήσης, ως η πρώτη γυναίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό.] Έκανε πολλά ρεκόρ, έγραψε βιβλία για τις εμπειρίες της στους αιθέρες, τα οποία γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, και συνέβαλε στη δημιουργία της οργάνωσης The Ninety-Nines, μίας οργάνωσης για τις γυναίκες πιλότους.

Η Αμέλια Έρχαρτ εξαφανίστηκε πάνω από τον κεντρικό Ειρηνικό ωκεανό, κοντά στη νήσο Χάουλαντ, κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς της να κάνει τον γύρο της Γης, το 1937. Η ζωή της, η σταδιοδρομία και η εξαφάνισή της συνεχίζουν όμως μέχρι σήμερα να προσελκύουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.

Στους Φιλίππους το αρχαιότερο οινοποιείο της Ευρώπης

 

Στους Φιλίππους το αρχαιότερο οινοποιείο της Ευρώπης.
"Η πιο παλιά ένδειξη παραγωγής κρασιού βρίσκεται στον προϊστορικό οικισμό του Ντικιλί Τας, μία από τις καλύτερα τεκμηριωμένες θέσεις των Βαλκανίων για τις περιόδους από την Αρχαιότερη Νεολιθική (γύρω στο 6400 - 6200 π.Χ.) ως την Ύστερη Εποχή του Χαλκού (12ος αιώνας π.Χ.), περίπου δύο χιλιόμετρα ανατολικά από την αρχαία πόλη των Φιλίππων...
...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6392.html

Πίτερ Σέλλερς (Richard Henry Sellers, 8 Σεπτεμβρίου 1925 - 24 Ιουλίου 1980)

Ο Πίτερ Σέλλερς (Richard Henry Sellers, 8 Σεπτεμβρίου 1925 - 24 Ιουλίου 1980) ήταν Βρετανός ηθοποιός, που έγινε γνωστός στη δεκαετία του '60, ιδιαίτερα για το ρόλο του «Επιθεωρητή Κλουζώ», στη σειρά ταινιών Ροζ Πάνθηρας.

Γεννήθηκε στο Σάουθσι του Πόρτσμουθ. Η οικογένειά του συμμετείχε στα βαριετέ της εποχής, κάτι που έκανε και ο ίδιος από μικρή ηλικία, μαθαίνοντας στην πράξη χορό, τραγούδι και ηθοποιία, ενώ έπαιξε και ντραμς σε διάφορες τζαζ μπάντες. Κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στη RAF ως μη-ιπτάμενος, λόγω της κακής του όρασης.

Μετά τον πόλεμο ξαναγύρισε στα βαριετέ, ενώ αργότερα παρουσίασε την ραδιοφωνική εκπομπή The Goon Show που μεταφέρθηκε στην τηλεόραση και τον έκανε αρκετά γνωστό. Το 1955 άρχισε να εμφανίζεται στον κινηματογράφο, κάνοντας επιτυχία με Βρετανικές κωμωδίες, πιο σημαντική απ' τις οποίες ήταν Το ποντίκι που βρυχάται. Το 1962 συμμετείχε στην κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Β. Ναμπόκοφ "Λολίτα" από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ υποδυόμενος το ρόλο του Κλαιρ Κίλτι. Έκανε μεγαλύτερη και διεθνή επιτυχία μετά την εμφάνισή του στην ταινία Ο Ροζ Πάνθηρας το 1963, και στη συνέχειά της του 1964, ενώ την ίδια χρονιά εμφανίστηκε και στη σημαντική κωμωδία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, S.O.S Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα (Dr. Strangelove), παίζοντας τρεις διαφορετικούς ρόλους. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τη Σουηδή ηθοποιό Μπριτ Έκλαντ και έπαθε την πρώτη του καρδιακή προσβολή.

Ακολούθησαν τρεις συνέχειες του Ροζ Πάνθηρα αλλά και άλλες σημαντικές ταινίες όπως Καζίνο Ρουαγιάλ, Το Πάρτυ, Τα σατανικά κόλπα του Φου Μαντσού και ο βασικός ρόλος στην ταινία Να Είσαι Εκεί Κύριε Τσανς (Being there) του Γέρζι Κοζίνσκι που του χάρισε τη Χρυσή Σφαίρα.

Ο Σέλερς πάλευε χρόνια με την κατάθλιψη και παρά την επαγγελματική επιτυχία, είχε ανασφάλειες καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. Υπήρξε μια αινιγματική φιγούρα του κινηματογράφου και σύμφωνα με όσα ο ίδιος δήλωνε δεν είχε καμία προσωπική ταυτότητα πέρα από τους ρόλους που υποδύθηκε. Στη δεκαετία του '70, τα προβλήματα με τον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά εντάθηκαν και συχνά ερχόταν σε έντονη σύγκρουση με τους σκηνοθέτες και τους συμπρωταγωνιστές του. 

Πέθανε στις 24 Ιουλίου 1980 από καρδιακή προσβολή. Δυο χρόνια μετά το θάνατό του κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους η ταινία Στα Ίχνη του Ροζ Πάνθηρα στην οποία χρησιμοποιήθηκαν σκηνές που ο Σέλερς είχε γυρίσει πριν το θάνατό του για τις υπόλοιπες ταινίες της σειράς.

Σήμερα 24/7 ...Αγίας Χριστίνης της Μεγαλομάρτυρος, Αγίου Αθηναγόρου ομολογητού

Το άγιο κλήμα (φ.Μ.Κυμάκη)

Αγίας Χριστίνης της Μεγαλομάρτυρος, Αγίου Αθηναγόρου ομολογητού

Για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει νεα καρτέλα με φακό +-