Κυριακή, Αυγούστου 15, 2021

Μαρία Δεσύλλα - Καποδίστρια (25 Μαρτίου 1898[1] - 15 Αυγούστου 1980)

 

15 Αυγούστου 1980  πέθανε: Μαρία Δεσύλλα-Καποδίστρια Ελληνίδα πολιτικός

Η Μαρία Δεσύλλα - Καποδίστρια (25 Μαρτίου 1898[1] - 15 Αυγούστου 1980[2]) ήταν δήμαρχος Κέρκυρας και δισεγγονή του Γεωργίου Καποδίστρια, αδελφού του Ιωάννη Καποδίστρια κυβερνήτη της Ελλάδας. Ήταν η πρώτη εκλεγμένη γυναίκα Δήμαρχος στη σύγχρονη ελληνική ιστορία σε αναπληρωματικές εκλογές.
Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αθήνα] το 1898· ήταν κόρη του Γεωργίου Καποδίστρια, γιου του Αντωνίου· ο Αντώνιος ήταν γιος του Γεωργίου, αδελφού του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.

Η Μαρία παντρεύτηκε πρώτα τον Κερκυραίο διπλωμάτη Λουδοβίκο-Σπυρίδωνα Σκάρπα, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες, αλλά χώρισε το 1928. Το 1935 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά με τον Σταμάτιο Δεσύλλα, Κερκυραίο βιομήχανο και δήμαρχο Κέρκυρας, τον οποίο αντικατέστησε στη δημαρχία το 1956 μετά τον θάνατό του.Συγκεκριμένα στις αναπληρωματικές εκλογές που ακολούθησαν, εξελέγη με 5.365 ψήφους σε σύνολο 10.207. Στον δημαρχιακό θώκο παρέμεινε μέχρι το 1959.

Ως απόγονος της οικογένειας, και επειδή ο προπάππος της ήταν ο μοναδικός από τα αδέλφια που είχε αποκτήσει παιδιά, είχε στην κατοχή της την εξοχική κατοικία της οικογένειας στην θέση Κουκουρίτσα. Το 1979 δώρισε το σπίτι στην Αναγνωστική Εταιρία Κερκύρας, τη Φιλαρμονική Εταιρία Κερκύρας και την Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών με σκοπό τη δημιουργία Μουσείου, το οποίο να στεγάζει τα διασωθέντα προσωπικά αντικείμενα του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδος, καθώς και προσωπογραφίες και έπιπλα εποχής, που ανήκαν στην οικογένεια.

Θεόδωρος Δημήτριεφ (15 Αυγούστου 1929 - 25 Δεκεμβρίου 2016)

 

15 Αυγούστου 1929 γεννήθηκε: Θεόδωρος Δημήτριεφ Έλληνας ηθοποιός

Ο Θεόδωρος Δημήτριεφ (15 Αυγούστου 1929 - 25 Δεκεμβρίου 2016) ήταν Έλληνας ηθοποιός και τραγουδιστής, γεννημένος στην Αθήνα.

Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφία
2 Θέατρο
3 Κινηματογράφος
4 Τηλεοπτικές σειρές
5 Ραδιόφωνο
6 Δισκογραφία
7 Άλλες εμφανίσεις και δραστηριότητες
7.1 Κοσμικά κέντρα
7.2 Ντοκιμαντέρ
7.3 Σε εκκλησίες
8 Παραπομπές
9 Πηγές και εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βιογραφία

Ξεκίνησε από το μουσικό θέατρο. Το 1955-58 τραγουδούσε στις επιθεωρήσεις των θεάτρων «Βέμπο» και «Αλίκη», καθώς και στα κοσμικά κέντρα «Αστέρια» (Γλυφάδας) και «Μπλε Αλεπού» (οδού Τροίας). Αργότερα τραγούδησε και στα κέντρα «Λαλέουσα», μπουάτ «Χνάρι», "Belle Maison", "Le Grillon", «Νινέττα».

Το 1959 προσελήφθη για τις ανάγκες της τριλογίας του Αισχύλου «Ορέστεια» (σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη) στο Εθνικό Θέατρο και έκτοτε έπαιζε σε αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, κυρίως ως κορυφαίος του χορού, λόγω της βαθιάς και ιδιαίτερης φωνής του. Η τελευταία εμφάνιση στο Εθνικό Θέατρο ήταν το 2003/2004 στον «Άμλετ» ως φάντασμα (σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη).

Έπαιξε (ως Δημητρίου) το 1961 στην ταινία «Άτλας» (σκηνοθεσία: Ρότζερ Κόρμαν) και το 1962 τον Αγαμέμνονα στην ταινία «Ηλέκτρα» (σενάριο, σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη).

Το 1964 τραγούδησε (σε α' εκτέλεση στο Θέατρο Κοτοπούλη «ΡΕΞ») στο ορατόριο «Άξιον εστί» του Οδυσσέα Ελύτη σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και το 1968 στο ορατόριο «Αθανάσιος Διάκος» του Γιάννη Νούσια, που ηχογραφήθηκε αργότερα από το ΕΙΡ (1971/72). Το 1984 τραγούδησε στην «Ελληνική ραψωδία» του Σώτου Βασιλειάδη (α' εκτέλεση) με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού στο «ΠΑΛΛΑΣ» (26.3.1984).

Επίσης έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, ραδιοφωνικές εκπομπές, μεταγλωττίσεις, χορωδίες και άλλες μουσικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 25 Δεκεμβρίου 2016.

Γκράτσια Ντελέντα (Grazia Deledda, 27 Σεπτεμβρίου 1871 – 15 Αυγούστου 1936)

 

15 Αυγούστου 1936  πέθανε: Γκράτσια Ντελέντα Ιταλίδα συγγραφέας

Η Γκράτσια Ντελέντα (Grazia Deledda, 27 Σεπτεμβρίου 187115 Αυγούστου 1936) ήταν Ιταλίδα λογοτέχνιδα, που τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1926.

Γεννήθηκε στο Νουόρο της Σαρδηνίας και εκπαιδεύθηκε κατ’ οίκον. Άρχισε να δημοσιεύει γραπτά της σε εφημερίδες και περιοδικά του τόπου της, και το 1896 με τον Δρόμο του κακού απέσπασε τον έπαινο των κριτικών. Το 1899 πηγαίνει στο Κάλιαρι, παντρεύεται και μετακομίζει στη Ρώμη, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής της και απεβίωσε εκεί από καρκίνο σε ηλικία 64 ετών.

Επηρεασμένη από τον βερισμό του Τζοβάννι Βέργκα και τον decadentismo του Ντ' Αννούντσιο, έδωσε τα καλύτερά της έργα μετά το 1900, αρχίζοντας από τον Elias Portolu. Θέματά της είναι ο έρωτας, ο πόνος και η κρίση του οικογενειακού θεσμού, τοποθετημένα στο τραχύ παραδοσιακό περιβάλλον της Σαρδηνίας. Το 1926 της απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. 

Κωνσταντίνος Λάσκαρις (1434 - 15 Αυγούστου 1501)




15 Αυγούστου 1501  πέθανε: Κωνσταντίνος Λάσκαρις Έλληνας λόγιος

Ο Κωνσταντίνος Λάσκαρις (1434 - 15 Αυγούστου 1501) ήταν Έλληνας λόγιος.

Πίνακας περιεχομένων
1 Βιογραφικά στοιχεία
2 Επιτομή των οκτώ του λόγου μερών
3 Υποσημειώσεις και παραπομπές
3.1 Υποσημειώσεις
3.2 Παραπομπές
4 Πηγές
Βιογραφικά στοιχεία

Ο Κωνσταντίνος Λάσκαρις γεννήθηκε το 1434 στην Κωνσταντινούπολη και καταγόταν από παλιά βυζαντινή αριστοκρατική οικογένεια. Στην Κωνσταντινούπολη μαθήτευσε κοντά στο διάσημο λόγιο Ιωάννη Αργυρόπουλο. Με την άλωση της Κωνσταντινούπολης αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους, αλλά μετά ελευθερώθηκε και κατέφυγε μάλλον στην Κρήτη ή στη Ρόδο όπου έζησε μέχρι το 1460. Από το 1460 και για τα επόμενα βρίσκεται στην αυλή του δούκα του Μιλάνου, Φραγκίσκου Σφόρτζα, όπου διορίστηκε δάσκαλος της κόρης του Ιππολύτης, για χάριν της οποίας συνέγραψε και την Επιτομή των οκτώ του λόγου μερών το 1465. Το 1465 πήγε στη Νάπολη για να διδάξει ελληνική γλώσσα και ρητορική, ύστερα από πρόσκληση του βασιλιά Φερδινάνδου του Α’, αλλά παρέμεινε μόνο έναν χρόνο.

Το 1466, σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Σάθα, και ενώ πήγαινε να εγκατασταθεί μόνιμα σε κάποιο ελληνικό νησί, το πλοίο κατέπλευσε στη Μεσσήνη της Σικελίας, και ύστερα από πρόσκληση των κατοίκων της πόλεως παρέμεινε να διδάξει εκεί την ελληνική γλώσσα. Το 1467 διορίστηκε με ειδικό προνόμιο καθηγητής της ελληνικής γραμματείας στο Πανεπιστήμιο της Μεσσήνης. Το 1476 είχε τη χαρά να δει τη Γραμματική του σε έντυπο βιβλίο το οποίο εκδόθηκε στο Μιλάνο -το πρώτο με ελληνικό κείμενο μόνο βιβλίο που τυπώθηκε.

Πέθανε το 1501 στη Μεσσήνη κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας πανώλης, δωρίζοντας μάλιστα στην κοινότητα της πόλης την πολύτιμη συλλογή χειρογράφων του. Η συλλογή αυτή φυλάχτηκε στην πόλη μέχρι το 1679 και από εκεί μεταφέρθηκε στην Ισπανία, υποτελή κράτη της οποίας ήταν και η Σικελία με τη Νάπολη. Σήμερα 76 χειρόγραφα αυτής της συλλογής υπάρχουν στην Εθνική βιβλιοθήκη της Μαδρίτης.

Το πρώτο ελληνικό βιβλίο: η Ἐπιτομὴ του Κωνσταντίνου Λάσκαρι με χαρακτήρες του Δημητρίου Δαμιλά, Μιλάνο, 1476

Ο Λάσκαρις, εκτός από την Γραμματική του, συνέγραψε διάφορα βιβλία σχετικά με επιμέρους θέματα της Γραμματικής όπως περί τόνων των ονομάτων, ετυμολογία, ορθογραφία, κ.α., μεταφράσεις αρχαίων Ελλήνων όπως του Πλούταρχου, τον Διογένη τον Λαέρτιο καθώς και ανθολογίες συγγραφέων, ιστορικά όπως την βυζαντινή ιστορία από τη περίοδο του Θεοδώρου Λάσκαρη έως το Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, αλλά και θρησκευτικά όπως τον Βίο του Αγίου Δημητρίου και τις Πράξεις των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

Ελένη Βαλλιάνου – Hélène Vagliano

Ελένη Βαλλιάνου η ηρωίδα στη Γαλλική Αντίσταση. | Kefalonia News

Η Ελένη Βαλλιάνου (Hélène Vagliano) γεννήθηκε το 1909 στο Παρίσι. Ήταν κόρη του Κεφαλονίτη πλοιοκτήτη Μαρίνου Βαλλιάνου και της Δανάης Βαλλιάνου. Η οικογένειά της ζούσε σε ένα πολυτελέστατο σπίτι στο Άσκοτ της Αγγλίας, όπου η μικρή Ελένη πέρασε τα παιδικά της χρόνια.

Το 1924 οι γονείς της, λάτρεις του γκολφ, μετακόμισαν στις Κάνες της γαλλικής Ριβιέρας για να μπορούν να επιδίδονται και τον χειμώνα στο αγαπημένο τους άθλημα. Η 15χρονη Ελένη παρέμεινε στο Άσκοτ, όπου συνέχισε τις σπουδές της, εσώκλειστη στο τοπικό σχολείο St. George’s School. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητή μεταξύ των συμμαθητών της. Έπαιζε υπέροχο πιάνο, μιλούσε με ευχέρεια γαλλικά και αγγλικά και συμμετείχε στα αθλητικά δρώμενα του σχολείου της με την ομάδα του λακρός.

Το 1927, η 18χρονη πλέον Ελένη ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Άσκοτ και μετακόμισε στο σπίτι των γονιών της στις Κάνες. Ήταν ένα αρχοντικό στην περιοχή στην περιοχή Καλιφορνί, με την ονομασία Βίλα Σανφλερί (Villa Champfleuri). Ξεχώριζαν η μεγάλη πισίνα, οι λιμνούλες με τα φλαμίνγκος και ο εντυπωσιακός κήπος, ο οποίος αργότερα κηρύχτηκε διατηρητέος. Ένας αληθινός επίγειος παράδεισος για την οικογένεια Βαλλιάνου. Ο πατέρας της ήταν ήδη πρωταθλητής του γκολφ και πρόεδρος του τοπικού συλλόγου και η μητέρας της επικεφαλής της τοπικής γυναικείας ομάδας του γκολφ.

Η νεαρή Ελένη έζησε μια ανέμελη ζωή τα χρόνια του Μεσοπολέμου. Τρελαινόταν για θαλάσσιες βόλτες με το ταχύπλοο που της χάρισε ο πατέρας της και αγαπούσε με πάθος την ορειβασία. Συχνά έγραφε άρθρα για την εφημερίδα των αποφοίτων του σχολείου της και μετέφραζε άρθρα στη γραφή Μπράιγ για τις εφημερίδες των τυφλών. Αναμίχθηκε στο κίνημα του προσκοπισμού, αλλά και στα κοινά της αγγλικής κοινότητας των Κανών.

Η ζωή της έλαβε διαφορετική τροπή με την κήρυξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Σεπτέμβριο του 1939. Μαζί με τη μητέρα της βοηθούσε εθελοντικά τους Γάλλους στρατιώτες που στέλνονταν στο μέτωπο της Ιταλίας. Από το καλοκαίρι του 1940, όταν η Γαλλία βρέθηκε κάτω από τη γερμανική κατοχή, ο γαλλικός λαός άρχισε να οργανώνει την αντίστασή του στη δωσιλογική κυβέρνηση του Βισύ.

Η Ελένη, με νεανική ορμή, πνεύμα αγωνιστικό και θάρρος αξιοζήλευτο, συμμετέχει στο αντιστασιακό κίνημα των «Μακί» της περιοχής της και σύντομα αναδείχνεται ηγετικό στέλεχος, παρά τη νεαρή της ηλικία. Με αξιοσημείωτο θάρρος έδινε ζωτικές πληροφορίες στους συμμάχους και φυγάδευε στρατιώτες. Βοήθησε εξακόσια παιδιά αιχμαλώτων πολέμου και τους φτωχούς γέροντες των Κανών.

Η παράτολμη, όμως, δράση της κινητοποίησε τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις στις Κάνες. Στις 28 Ιουλίου 1944 συνελήφθη από άνδρες της οργάνωσης Λεγεώνα των Γάλλων Εθελοντών κατά του Μπολσεβικισμού του πρώην κομμουνιστή βουλευτή Ζακ Ντοριό, που συνεργάζονταν με τις κατοχικές δυνάμεις. Την ίδια ημέρα συνελήφθησαν και οι γονείς της, σε μια προσπάθεια να της ασκηθεί πίεση και να καταδώσει τους συντρόφους της.

συνέχεια https://www.catisart.gr/eleni-vallianoy-helene-vagliano-i-kefalonitissa-iroida-tis-gallikis-ethnikis-antistasis/

 

Ο τορπιλισμός της «Έλλης»

Ο τορπιλισμός της «Έλλης»

Τον Αύγουστο του 1940 ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κόντευε να συμπληρώσει έναν χρόνο. Η Ελλάδα, την οποία κυβερνούσε δικτατορικά ο Ιωάννης Μεταξάς, μπορεί να τηρούσε ουδέτερη στάση, αλλά ήταν εμφανές ότι βρισκόταν στο πλευρό της Αγγλίας, που εκείνη την περίοδο δοκιμαζόταν σοβαρά από τις αεροπορικές επιθέσεις της «Λουφτβάφε». Η φασιστική Ιταλία, σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας, με τον ισχυρό στόλο της διεκδικούσε την πρωτοκαθεδρία στις θάλασσες της Μεσογείου από τη Μεγάλη Βρετανία.

Η διαταγή για τον τορπιλισμό της «Έλλης», ενός ελαφρού καταδρομικού πλοίου («ευδρόμου» με την ορολογία του μεσοπολέμου), δόθηκε από την Ιταλό διοικητή των Δωδεκανήσων Τσέζαρε Μαρία Ντε Βέκι, ηγετικό στέλεχος του Φασιστικού Κόμματος της Ιταλίας και πρέπει να ήταν σε γνώση του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι. Το ιταλικό υποβρύχιο «Ντελφίνο» με διοικητή τον υποπλοίαρχο Τζουζέπε Αϊκάρντι ξεκίνησε από τη ναυτική βάση στο Παρθένι της Λέρου το βράδυ της 14ης Αυγούστου, με αποστολή να πλήξει εχθρικά πλοία στην Τήνο, τη Σύρο και στη συνέχεια να αποκλείσει τη Διώρυγα της Κορίνθου.

Τις πρωινές ώρες της 15ης Αυγούστου το ιταλικό υποβρύχιο βρέθηκε έξω από το λιμάνι της Τήνου «εν καταδύσει», με σκοπό να τορπιλίσει τα επιβατικά πλοία «Έλση» και «Έσπερος», που μετέφεραν προσκυνητές, αλλά οι Ιταλοί τα θεωρούσαν οπλιταγωγά και συνεπώς εχθρικά. Από το περισκόπιο ο Αϊκάρντι είδε να καταφθάνει στο λιμάνι ένα πολεμικό και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, όπως δήλωσε μετά τον πόλεμο. Επρόκειτο για το καταδρομικό «Έλλη», που κατέπλεε στην Τήνο για τις εορταστικές εκδηλώσεις της Μεγαλόχαρης.

Στις 8.25 π.μ., λίγη ώρα πριν από τη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας κι ενώ στην παραλία υπήρχε πολύς κόσμος, το «Ντελφίνο» έπληξε με τρεις τορπίλες το ελληνικό πολεμικό πλοίο. Η μία μόνο τορπίλη βρήκε στόχο, αλλά έπληξε καίρια το ελληνικό πλοίο στο μηχανοστάσιο και τις δεξαμενές πετρελαίου. Μία ώρα αργότερα, το «Έλλη» βυθίστηκε, παρά τις προσπάθειες του πληρώματος να το κρατήσουν στον αφρό. Οι άλλες δύο τορπίλες αστόχησαν και εξερράγησαν στην προκυμαία. Από την επίθεση του «Ντελφίνο» σκοτώθηκαν ένας υπαξιωματικός και οκτώ ναύτες του «Έλλη», ενώ οι τραυματίες ανήλθαν στους 24. Μία γυναίκα, που βρισκόταν στην παραλία, πέθανε από καρδιακή προσβολή μετά την έκρηξη της δεύτερη τορπίλης στην προκυμαία.

Μετά την εκτέλεση της αποστολής του, το «Ντελφίνο» απομακρύνθηκε χωρίς να γίνει γνωστή η ταυτότητά του. Μετά από λίγες ώρες κατέπλευσε στη Σύρο, αλλά αναχώρησε αμέσως άπρακτο, καθώς δεν υπήρχε κανένα πλοίο στο λιμάνι του νησιού. Το «Ντελφίνο» επέστρεψε εσπευσμένως στη Λέρο με διαταγή των ιταλικών αρχών, ακυρώνοντας την αποστολή του στην Κόρινθο. Η επιχείρηση δεν φαίνεται να ήταν σε γνώση των πολιτικών αρχών της Ρώμης (πλην ίσως του Μουσολίνι). Ο υπουργός Εξωτερικών, Γκαλεάτσο Τσιάνο, έγραψε στα απομνημονεύματά του ότι η βύθιση του ελληνικού πλοίου οφείλεται στη θρασύτητα του Ντε Βέκι.

συνέχεια https://www.zougla.gr/politismos/article/o-torpilismos-tis-elis-1942774

Σήμερα 15/8... Κοίμησις της Θεοτόκου

Μιχαήλ Αρχάγγελος Βιγλιά Ιεράπετρας (φ.Μ.Κυμάκη)
Μιχαήλ Αρχάγγελος Βιγλιά Ιεράπετρας (φ.Μ.Κυμάκη)

 Κοίμησις της Θεοτόκου

για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-

Δημοφιλείς αναρτήσεις Τελευταίες 7 ημέρες