Εικόνες απο το παλιό λεύκωμα ένας ευχάριστος αχταρμάς με ή χωρίς πληροφορίες αλλά πάντα με κάποιο λόγο για να υπάρχουν
Ο Νέστος στα σύνορα Μακεδονίας Θράκης ζωογόνος υδροβιότοπος χαιρετά την ηλιόλουστη νησιωτική ομορφιά κάπου στο Αιγαίο
Ο μαστρο-Μπάμπης διαφημίζει τις ποικίλες τεχνικές ικανότητές του έτοιμος να επισκευάσει δυο καρικατούρες τηλεόραση και ραδιόφωνο αλλά και τα υδραυλικά ενός μοντέρνου μπάνιου
Ο μικρός Αλέξανδρος μας περιγράφει γλαφυρά μια αληθινή ιστορία που αποδεικνύει την εξυπνάδα και την αγάπη των ζώων προς τον άνθρωπο
Ο Μίκυ με τον Πλούτο ταξιδιώτες με άμαξα στο Μεξικό διανυκτερεύουν στο ύπαιθρο για να ξεκουραστεί και το άλογό τους
Μια κομψή νεαρά μόλις γύρισε απο shopping therapy και ονειροβατεί στις προσεχείς διακοπές της με ένα ταξιδάκι στην Κρήτη
½ κιλό φρέσκα αμπελόφυλλα 2 κούπες ρύζι 2 μεγάλα ή 3 μέτρια ξερά κρεμμύδια τριμμένα στον τρίφτη ή ψιλοκομμένα στο χέρι 5 πράσινα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα 1 κούπα ελαιόλαδο (η μισή στη γέμιση και η άλλη μισή στην κατσαρόλα) 1 μάτσο μαϊντανό ψιλοκομμένο (να βγει περίπου μια κούπα) 1 μάτσο άνηθο ψιλοκομμένο (να βγει περίπου μια κούπα ή λίγο λιγότερο) 1 μικρό μάτσο αβάρσαμο (δυόσμο) ½ κούπα 1 μεγαλούτσικη ντομάτα τριμμένη . 2 αγκινάρες ψιλοκκομένες ( ή 1 κολοκύθι τριμμένο στον τρίφτη και μια μελιτζάνα ψιλοκομμένη) Αλάτι Πιπέρι
Εκτέλεση
Ξεπλένουμε τα αμπελόφυλλα και κόβουμε τα κοτσανάκια τους. Βάζουμε σε κατσαρόλα νερό να βράσει, και τα βάζουμε λίγα λίγα .
Τα σπρώχνουμε στο νερό και τα αναποδογυρίζουμε όλα μαζί να αλλάξουν χρώμα.
Ετοιμάζουμε τη γέμιση. Ψιλοκόβουμε τα κρεμμύδια , τα μυρωδικά ,τα λαχανικά και την ντομάτα , προσθέτουμε το αλατοπίπερο και τη μισή κούπα λάδι, και τα τρίβουμε λίγο με το χέρι να μαραθούν λίγο τα μυρωδικά και να αναμειχθούν οι μυρωδιές τους.Προσθέτουμε το ρύζι.
Βάζουμε στην κατσαρόλα λίγο λάδι και τη στρώνουμε με αμπελόφυλλα. Παίρνουμε ένα-ένα φυλλαράκι και βάζουμε λίγη γέμιση- ένα γεμάτο κουταλάκι περίπου- στη θέση που ήταν το κοτσάνι .
Τη σκεπάζουμε με το πάνω μέρος του φύλλου, γυρνάμε τα πλαϊνά και τα τυλίγουμε σαν μικρά μπουρεκάκια. Τα στρώνουμε με τάξη στην κατσαρόλα με το μέρος που έχει σταματήσει το τύλιγμα προς τα κάτω.
Όταν τελειώσουμε , τα περιχύνουμε με το υπόλοιπο λάδι, λίγο αλάτι ακόμη ,και το χυμό του λεμονιού. Σκεπάζουμε πάλι με φύλλα, και από πάνω βάζουμε ένα βαρύ πιάτο. Προσθέτουμε νερό τόσο όσο να φτάσει περίπου στη μέση της τελευταίας σειράς.
Βάζουμε την κατσαρόλα να βράσει. Μόλις αρχίσει ο βρασμός, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και αφήνουμε να σιγοβράζει το φαγητό. Χρειάζεται να είναι χαμηλή η θερμοκρασία αφενός για να μην ξετυλίξουνε και αφετέρου για να μη πιάσουν και μας τσικνώσουν.
Προσθέτουμε κατά διαστήματα νεράκι (κατά προτίμηση ζεστό) ως ότου ολοκληρωθεί το φαγητό μας.
Κλείνουμε το μάτι και αφήνουμε σκεπασμένο το φαγητό μας να ψηθεί. Σερβίρουμε βγάζοντάς ένα ένα τα ντολμαδάκια μας και τα συνοδεύουμε με λεμόνι. Συνδυάζονται ιδανικά με γιαούρτι, με φέτα, με χοχλιούς βραστούς ή μπουμπουριστούς. Για σαλάτα, αρκεί σκέτο αγγουράκι με λαδόξυδο.
Παρατηρήσεις: 1) Η τέχνη τους είναι στο μαγείρεμα. Πρέπει το ρύζι να ψηθεί χωρίς να λασπώσει. Οι ντολμαδες στο τέλος πρέπει να είναι υγροί. 2) Ένα πολύ ιδιαίτερο υλικό που προσθέτουμε στη γέμιση στους ντολμάδες στην Κρήτη είναι ο χόντρος (το σπασμένο στάρι). Μπορούμε επίσης αντί ρύζι κατά ένα μέρος ή εξ ολοκλήρου με χόντρο όταν δεν νηστεύουμε. 3) Οι ντολμάδες με αμπελόφυλλα πολλές φορές «εμπλουτίζονται» και με άλλα γεμιστά λαχανικά στην κατσαρόλα ιδιαίτερα να υπάρχουν παιδιά στο σπίτι. Πατάτες , ντομάτες, κολοκύθια μπαίνουν μαζί με τους φυλλένιους στην κατσαρόλα και παίρνουν γεύση από τα αμπελόφυλλα. Το καλοκαίρι γεμίζονται και ανθοί κολοκυθιάς . 4) Οι ντολμάδες μπορούν να αποτελέσουν κύριο πιάτο ή ορεκτικό. Αν τους κάνουμε για ορεκτικό τους κάνουμε συνήθως πιο μικρούς .Αν τα φύλλα είναι μεγάλα τα κόβουμε στα δύο. 5) Αν τα φύλλα είναι διατηρημένα σε άλμη προσέχουμε το αλάτι. Δεν αλατίζουμε καθόλου στην κατσαρόλα. 6) Αν περισσέψουνε φύλλα, φυλάσσονται στην κατάψυξη. Αν περισσέψει γέμιση ανοίγουμε 1-2 ντομάτες και τις γεμίζουμε.
πληροφορίες κ φωτο από το βιβλίο «Κρητική παραδοσιακή κουζίνα» των M.και N. Ψιλάκη, Εκδόσεις Καρμάνωρ, Ηράκλειο 2009.
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μη κινούντες· δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις, αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία· γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι, πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε· πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους. Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180ο. Βάζουμε το στραγγιστό γιαούρτι Κρι Κρι σε πυκνό σουρωτήρι να στραγγίξουν τα πολλά υγρά γιά 10'. Λυώνουμε τη φέτα με πιρούνι, προσέχοντας να μη μείνουν μεγάλα κομμάτια. Κρατάμε 1 κ.σ. βούτυρο γιά το τέλος και χτυπάμε στο μίξερ το υπόλοιπο να αφρατέψει. Προσθέτουμε ένα-ένα τα αβγά συνεχίζοντας το χτύπημα. Οταν ενωθούν, προσθέτουμε το γιαούρτι και χτυπάμε λίγο ακόμα σε χαμηλή ταχύτητα μέχρι να γίνει ένα μείγμα. Προσθέτουμε το αλεύρι ανακατεμένο με το μπέικιν, λίγο-λίγο, αναδεύοντας με σπάτουλα. Οταν ενσωματωθεί όλο το αλεύρι προσθέτουμε τη φέτα, το μοσχοκάρυδο και αρκετό πιπέρι και ανακατεύουμε καλά το μείγμα. Το αδειάζουμε σε στρογγυλό ή παραλληλόγραμμο ταψάκι ή πυρέξ βουτυρωμένο. Σκορπίζουμε στην επιφάνεια λίγο φρέσκο βούτυρο σε φλυδίτσες και βάζουμε την τυρόπιτα στο φούρνο γιά 40'-45', μέχρι να ροδίσει καλά από πάνω.
tips: η τυρόπιτα μπορεί να ετοιμαστεί και χωρίς μίξερ, χτυπώντας τα υλικά με το σύρμα των αβγών. Σ' αυτή την περίπτωση, χτυπάμε τα αβγά χωριστά πριν τα προσθέσουμε στο υπόλοιπο μείγμα. Αν θέλουμε την τυρόπιτα πιό αφράτη χτυπάμε χωριστά τα ασπράδια σε μαρέγκα σφιχτή, που την προσθέτουμε στο μείγμα ανακατεύοντας απαλά στο τέλος, αφού έχει μπει και η φέτα.
Η περιγραφή του "Big Bang" απο τον Λεύκιππο τον 5ο αιώνα π.Χ.
Λεύκιππος, ο δάσκαλος του Δημόκριτου και πατέρας της ατομικής θεωρίας, την οποία πρόβαλε και εξέλιξε ο πιο χαρισματικός, πιθανότατα, μαθητής του.
Ο Λεύκιππος ήταν Έλληνας φιλόσοφος του 5ου αι. π.κ.χ. (480/470 π.κ.χ.-400 π.κ.χ.) από τα Άβδηρα (κάποιοι λένε από τη Μίλητο) μαθητής του Ζήνωνα του Ελεάτη. Διατύπωσε πρώτος την υπόθεση ότι η ύλη αποτελείται από άτομα. Του Μιχάλη Καλόπουλου Είναι πέρα από κάθε κατανόηση το πως ο μέγας αυτός θεωρητικός (Λεύκιππος ο Αβδηρίτης) διέβλεψε από τότε με τέτοια ακρίβεια την μεγάλη κοσμογονική έκρηξη που σήμερα ειναι γνωστή ως BIG BANG!
“ΠΩΣ ΣΥΝΕΣΤΗΚΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ”
"Ο νυν κόσμος περικεκλασμένω σχήματι εσχημάτισται τον τρόπο τούτον: Των ατόμων σωμάτων απρονόητον και τυχαίαν εχόντων την κίνησιν συνεχώς τε και τάχιστα κινουμένων, εις ταυτό πολλά σώματα συνηθροίσθη, [και] δια τούτο ποικιλίαν έχοντα (και) σχημάτων και μεγεθών. Αθροιζομένων δε εν ταυτώ, τούτων τα μεν οσα μείζονα ην και βαρύτερα πάντων υπεκάθιζεν, όσα δε μικρά και περιφερή και λεία και ευόλισθα ταύτα εξεθλίβετο, κατά την σύνοδον των ατόμων, εις τε το μετέωρον ανεφέρετο. ώς δε ουν εξέλειπεν μεν η πληκτική δύναμις μετεωρίζουσα, ουκέτι δε ήγεν η πληγή πρός το μετέωρον, εκωλύετο δε ταύτα κάτω φέρεσθαι, επιέζετο [δε βιαίως] πρός τους τόπους τους δυνάμενους δέξασθαι. Ουτοι δε ήσαν οι πέριξ και προς τούτοις το πλήθος των σωμάτων περιεκλάτω: περιπλεκόμενα δε αλλήλοις Αυτοί δε (οι τόποι) κατά την περίκλασιν τον ουρανόν εγέννησε. Της δε αυτής εχόμεναι φύσεις αι άτομοι, ποικίλαι ούσαι... την των. άστρων φύσιν απετέλουν"
O Κόσμος αυτός, σε (αυτή την) διασπαρμένη μορφή εσχηματίσθη με τον εξής τρόπο: Τα σώματα των ατόμων, χωρίς αιτία και τυχαία έχοντας την κίνηση, κινούμενα συνεχώς και ταχύτατα, [και] δια τούτο ποικιλίαν έχοντα πλήθος επί τον αυτό (τόπο) συγκεντρώθησαν... Συναθροιζομένων δε εν ταυτό (στον ίδιο τόπο) εξ’ αυτών τα μεν όσα μείζονα και βαρύτερα, υπό κάτω πάντων (στο κέντρο) εκάθιζαν, όσα δε μικρά και περιφερόμενα, λεία και ευολίσθητα, εξεθλίβοντο, αυτά, κατά την συγκέντρωση των σωμάτων σχηματίζοντας μετέωρο, (ουράνιο φαινόμενο). Όμως όταν εξέλιπε η πληκτική δύναμη (πλήττω= βαρώ= βαρυτική) που τα μετεώριζε και έπαψε να οδηγεί (τα άτομα) προς το μετέωρο, εμποδίζοντο να φτάσουν (τα άτομα) κάτω (δηλαδή στο κέντρο του φαινομένου), βιαίως δε (με έκρηξη) αυτά εσπρώχθησαν σε τόπους που μπορούσαν να τα δεχθούν. Αυτοί δε (οι τόποι) ήταν ο περιβάλλον χώρος και σ΄ αυτόν τον χώρο το πλήθος των σωμάτων διεσπάσθη. Περιπλεκόμενα δε μεταξύ τους κατά την διαίρεση τον ουρανό εγέννησαν! Της αυτής δε φύσεως άτομα, που είναι ποικίλα... την φύση των άστρων αποτελούν. Λεύκιππος ο Αβδηρίτης Testimonia 24.2. Φιλόσοφος του 5ου π.Χ αι.! Βλ. Επίσης Ευσέβιος Ευαγγελική προπαρασκευή 15.32.1-5.t
Είναι πέρα από κάθε κατανόηση το πως ο μέγας αυτός θεωρητικός διέβλεψε από τότε με τέτοια ακρίβεια την μεγάλη έκρηξη την γνωστή σήμερα ως BIG BANG! Ο ίδιος μεταξύ άλλων δήλωνε: «άπειρα είναι τα πάντα και εις άλληλα μεταβάλλονται». Μ. Καλόπουλος, 1995 Πηγή: www.greatlie.com
Ο Σάμιουελ Φίλιπς Χάντιγκτον (Samuel P. Huntington, 18 Απριλίου 1927 – 24 Δεκεμβρίου 2008) ήταν Αμερικανός πολιτικός επιστήμων ο οποίος έγινε γνωστός κυρίως για τις θέσεις του περί μίας μεταψυχροπολεμικής νέας παγκόσμιας τάξης στο έργο του Σύγκρουση Πολιτισμών.
Πριν από αυτή την επίσημα διατυπωμένη θέση του η ακαδημαϊκή του φήμη
βασιζόταν κυρίως στην ανάλυση της σχέσης μεταξύ στρατιωτικής και
πολιτικής κυβέρνησης, τις έρευνές του σε ζητήματα ανατροπής της
πολιτικής διακυβέρνησης από στρατιωτικούς και για τις πλέον πρόσφατες
αναλύσεις του περί της απειλής που θέτει κατά των Η.Π.Α. η σύγχρονη μετανάστευση.
Βίος
Ο Χάντιγκτον γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1927 στην πόλη της Νέας Υόρκης. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Γέιλ με διακρίσεις στην ηλικία των 18. Υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό και κατόπιν έκανε το μεταπτυχιακό του στο πανεπιστήμιο του Σικάγο και ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, όπου άρχισε να διδάσκει στην ηλικία των 23 ετών Υπήρξε μέλος του Τμήματος Διακυβέρνησης του Χάρβαρντ από το 1950 έως τον θάνατό του.
Το πρώτο μείζον έργο του ήταν το Ο Στρατιώτης και το Κράτος: Η Θεωρία και Πολιτική των Πολιτικο-Στρατιωτικών Σχέσεων,
έντονα αμφισβητήσιμο όταν εκδόθηκε το 1957. Σήμερα αντιθέτως θεωρείται
το βιβλίο που φέρεται ότι άσκησε τη μέγιστη επίδραση στις αμερικανικές
πολιτικο-στρατιωτικές σχέσεις. Στη δεκαετία του 1960 έγινε διάσημος
δημοσιεύοντας το Πολιτική Τάξη σε Κοινωνίες που αλλάζουν, έργο που αμφισβήτησε τη συμβατική άποψη των θεωρητικών του μοντερνισμού
ότι η οικονομική και κοινωνική πρόοδος μπορούν να παράγουν σταθερές
δημοκρατίες σε πρόσφατα απο-αποικισμένες χώρες. Υπήρξε επίσης
συν-συγγραφέας του Κρίση της Δημοκρατίας: Περί της Δυνατότητας Διακυβέρνησης των Δημοκρατιών, μια αναφορά που εκδόθηκε από την Τριμερή Επιτροπή το 1976. Κατά τη διάρκεια του 1977 και του 1978, ήταν ο Συντονιστής του σχεδιασμού Ασφαλείας για το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας στον Λευκό Οίκο.
Ο Χάντιγκτον πέθανε στις 24 Δεκεμβρίου, 2008 σε ηλικία 81 ετών στο Μάρθας Βίνεγιαρντ (Martha's Vineyard), της Μασαχουσέτης
Η Λουκρητία Βοργία (18 Απριλίου 1480 - 24 Ιουνίου 1519) ήταν δούκισσα της Φερράρας,
πασίγνωστη για την ομορφιά της, τους σκανδαλώδεις έρωτές της αλλά και
για τα εγκλήματα στα οποία φέρεται να είχε αναμειχθεί. Ήταν η φυσική
κόρη του Ροδερίγου Βοργία, του μετέπειτα Πάπα Αλέξανδρου Στ΄ και της Βανότσα Κατανέι και συνεπώς αδελφή των Καίσαρα Βοργία, Ιωάννη Βοργία και Τζόφρε ή Γοδεφρείδου Βοργία.
Γενικά
Η Λουκρητία Βοργία γεννήθηκε στο Σουμπιάκο, στα περίχωρα της Ρώμης στις 18 Απριλίου του 1480 και πέθανε στη Φεράρα στις 24 Ιουνίου του 1519. Τα νεανικά της χρόνια τα πέρασε στην αυλή των Βοργιών
ονομαστή για τις ραδιουργίες και τα εγκλήματά της. Η ίδια διέθετε
εξαιρετική ομορφιά και πολλές χάρες, ενώ ο ήπιος χαρακτήρας και η
ιδιαίτερη ευφυΐα της τη βοήθησαν στο ρόλο τον οποίο ίσως ασυναίσθητα να
διαδραμάτισε. Οι αλλεπάλληλοι γάμοι της μάλλον υπήρξαν σκόπιμοι
προκειμένου να ικανοποιήσουν τη φιλοδοξία του πατέρα της και την αύξηση
της δύναμης του αδελφού της.
Γάμοι και πάθη
Σε
πολύ νεαρή ηλικία αρραβωνιάστηκε διαδοχικά δύο Ισπανούς ευγενείς, τον
Δον Χερουβίν ντε Σεντέλλος και τον Γασπάρντο ντε Προσίντα. Όταν όμως ο
πατέρας εξελέγη Πάπας προκειμένου να εξυπηρετήσει τις πολιτικές του
βλέψεις, διέλυσε τους αρραβώνες της Λουκρητίας και την πάντρεψε με τον Τζιοβάνι Σφόρτσα, νόθο γιο του Αλέξανδρου Σφόρτσα, κόμη του Μιλάνου.
Αργότερα, όταν ο αδελφός της αντελήφθη ότι αδυνατούσε να
προσπορίσει οικονομικά οφέλη από τον γάμο της αδελφής του αποπειράθηκε
να δολοφονήσει το γαμπρό του μέσα στη κρεβατοκάμαρα της αδελφής του.
Οι χρονικογράφοι της εποχής εκείνης του Πέζαρο αφηγούνται την απόπειρα εκείνη, που διέφυγε τελικά ο Ιωάννης Σφόρτσα ως εξής: (σε ελεύθερη μετάφραση)
«Ένα βράδυ ο Τζακουΐνο, θαλαμηπόλος του Ιωάννη Σφόρτσα
βρισκόταν στον κοιτώνα της Λουκρητίας όταν μπήκε σ΄ αυτό ο αδελφός της
Καίσαρ. Πριν όμως μπει, η Λουκρητία διέταξε αυτόν να κρυφτεί πίσω από
ένα ανάκλιντρο. Μπαίνοντας ο αδελφός της, της ανακοίνωσε ότι έδωσε
εντολή να σκοτώσουν τον σύζυγό της. Έτσι μόλις στη συνέχεια έφυγε ο
Κάισαρ Βοργίας η Λουκρητία έστειλε τον αυτήκοο μάρτυρα θαλαμηπόλο να
ειδοποιήσει τον Ιωάννη Σφόρτσα. Τότε αυτός ιππεύοντας ένα άλογο έφθασε
στο Πέζαρο μετά από 24 ώρες όπου φθάνοντας το άλογο έπεσε νεκρό από τον
συνεχή καλπασμό».
Μετά από αυτόν τον έντεχνο χωρισμό ο πατέρας της, ο Πάπας, ακύρωσε
τον γάμο της κόρης του με τον Σφόρτσα, μετά τον οποίο η Λουκρητία
κατέφυγε σε Μοναστήρι καλογραιών του Αγίου Σίξτου.
Τον Ιούλιο του 1498 η Λουκρητία παντρεύεται, πάλι για πολιτικούς σκοπούς, τον Αλφόνσο ντι Μπιντέλια, νόθο γιο του Βασιλέως της Νάπολης Αλφόνσου Β΄ της Αραγωνίας.
Και αυτός ο γάμος υπήρξε ατυχής. Τότε, οι Βοργίες ανέλαβαν την ιδέα να
καθυποτάξουν το Βασίλειο της Νάπολης συμμαχώντας με τον Βασιλέα της
Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΒ΄. Έτσι την επομένη της εορτής του ιωβηλαίου του 1500
που γιόρταζε όλη μαζί η οικογένεια του Ποντίφικα, ο Αλφόνσος δέχθηκε
επίθεση από τέσσερις προσωπιδοφόρους κοντά στην εκκλησία του Αγίου
Πέτρου όπου τραυματίσθηκε σοβαρά δεχόμενος τις φροντίδες που έσπευσε να
του παράσχει η σύζυγός του Λουκρητία, επί 34 συνεχείς ημέρες, ενώ ο
Πάπας διέθεσε 14 άνδρες για τη φρούρησή του. Όταν τη περίοδο εκείνη ο
Καίσαρας Βοργίας πήγε να επισκεφθεί τον ημιθανή τραυματία φέρεται να
δήλωσε «ό,τι δεν γίνεται στο γεύμα, μπορεί να γίνει στο δείπνο». Έτσι στις 18 Αυγούστου του 1500
αφού εισήλθε στη κρεβατοκάμαρα του γαμπρού του και απομάκρυνε την
αδελφή του, στραγγάλισε τον Αλφόνσο με τη βοήθεια του σωματοφύλακά του,
Μικελόττο.
Ναυμαχία Αμερικανών και Ιρανών εντός των χωρικών υδάτων του
Ιράν, κατά τη διάρκεια του Ιρανο-Ιρακινού Πολέμου (1980-1988). Διεξήχθη
στις 18 Απριλίου 1988 και πρόκειται για τη μεγαλύτερη ναυτική εμπλοκή
των ΗΠΑ μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι Αμερικανοί έδωσαν στην επιχείρηση την κωδική ονομασία «Praying
Mantis», από το ομώνυμο έντομο, γνωστό στην Ελλάδα ως Μάντισσα ή Αλογάκι
της Παναγίας.
Τον Απρίλιο του 1988, ο Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ Δύσης και Ανατολής έπνεε
τα λοίσθια. Το Ιράν του Αγιατολάχ Χομεϊνί είχε εμπλακεί σ’ ένα άπελπι
πόλεμο με το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν. Οι ΗΠΑ, που στήριζαν τότε τον
Χουσεΐν, βρίσκονταν σε προεκλογική περίοδο, με τον πρόεδρο Ρίγκαν να
διανύει το τελευταίο έτος της θητείας του. Στην Ελλάδα κυριαρχούσε το
σκάνδαλο Κοσκωτά.
Στις 14 Απριλίου, την ώρα που υπογραφόταν στη Γενεύη η συμφωνία για την
αποχώρηση των Σοβιετικών από το Αφγανιστάν, η αμερικανική φρεγάτα Samuel
B. Roberts, που εκτελούσε νηοπομπές στον Περσικό Κόλπο, προσέκρουε σε
νάρκη που είχαν ποντίσει οι Ιρανοί. Το πλοίο σχεδόν βυθίστηκε, αλλά το
πλήρωμά του διασώθηκε μέχρις ενός. Οι Αμερικανοί αποφάσισαν να
απαντήσουν δυναμικά.
Στις 18 Απριλίου, ανήμερα της εορτής των Ενόπλων Δυνάμεων του Ιράν,
μοίρα του αμερικανικού ναυτικού με επικεφαλής το αεροπλανοφόρο
Enterprise έπληξε δύο πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου εντός των χωρικών
υδάτων του Ιράν (Sassan και Sirri). Στην επιχείρηση, που στέφθηκε από
επιτυχία, πήραν μέρος δύο αντιτορπιλικά, δύο φρεγάτες, ένα καταδρομικό,
ένα αποβατικό και πολεμικά αεροπλάνα. Οι Αμερικανοί πρώτα εξουδετέρωσαν
τα αντιεροπορικά σοβιετικής κατασκευής και στη συνέχεια έδωσαν την
ευκαιρία στο προσωπικό να διαφύγει από την πλατφόρμα.
Το Ιράν απάντησε στέλνοντας ταχύπλοα σκάφη να επιτεθούν σε αμερικανικούς
στόχους στην περιοχή. Κατόρθωσαν να πλήξουν και να προξενήσουν ζημιές
σ’ ένα αμερικανικό πλοίο συνοδείας, ένα εμπορικό με παναμαϊκή σημαία κι
ένα αγγλικό τάνκερ. Αμέσως, από το Enterprise απονηώθηκαν δύο πολεμικά
τύπου Α-6 Intruder, τα οποίο βομβάρδισαν τα ιρανικά ταχύπλοα, βυθίζοντας
ένα και προκαλώντας ζημίες σε πολλά άλλα.
Η ναυμαχία άρχισε να κλιμακώνεται, όταν η ιρανική πυραυλάκατος Josan
ήλθε αντιμέτωπη με το αμερικανικό αντιτορπιλλικό Wainwright. Ο πλοίαρχος
του Wainwright ζήτησε από το Ιρανικό πλοίο να αποχωρήσει, αλλιώς θα
διέταζε τη βύθισή του. Η απάντηση των Ιρανών ήταν η ρίψη ενός πυραύλου
Harpoon. Οι Αμερικανοί ανταπέδωσαν τα πυρά, καταστρέφοντας αρχικά την
υπερδομή του Josan και στη συνέχεια κατόρθωσαν να το βυθίσουν.
Κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας, δύο ιρανικά F-4 έκαναν την εμφάνισή τους
στον ουρανό. Το πρώτο αποχώρησε, όταν εγκλωβίστηκε από το ραντάρ του
Wainwright, ενώ το δεύτερο δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί, καθώς επλήγη από
πύραυλο και λαβωμένο επεχείρησε να προσγειωθεί στην παραθαλάσσια πόλη
Μπαντάρ Αμπάς.
Η ναυμαχία συνεχίσθηκε όταν στο θέατρο των επιχειρήσεων έκανε την
εμφάνισή της η ιρανική φρεγάτα Sahand. Έγινε αντιληπτή από αεροπλάνο
αναγνώρισης και δέχθηκε συντονισμένα πυρά, τόσο από αέρος όσο και από
θαλάσσης. Έγινε παρανάλωμα του πυρός και αμέσως βυθίστηκε.
Αργά το απόγευμα μία άλλη ιρανική φρεγάτα, η Sabalan, εκτόξευσε ένα
πύραυλο εδάφους – αέρους εναντίον αμερικανικών αεροπλάνων, τα οποία
ανταπέδωσαν τα πυρά, με αποτέλεσμα το πλοίο να υποστεί σημαντικές ζημιές
και να καταφύγει σε ιρανικό λιμάνι για επισκευές.
Αμέσως μετά δόθηκε εντολή στις αμερικανικές ναυτικές δυνάμεις να
αποκλιμακώσουν την κατάσταση, για να δώσουν την ευκαιρία στο Ιράν να
απεμπλακεί. Πράγματι, το βράδυ της ίδιας μέρας η ναυτική αντιπαράθεση
σταμάτησε και η επιχείρηση «Αλογάκι της Παναγίας» έλαβε τέλος....
Ο Οιδίποδας και η Σφίγγα (γαλ. Œdipe et le Sphinx) είναι αριστουργηματικός πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Γκυστάβ Μορώ. Φιλοξενείται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη.
Ο Γκυστάβ Μορώ (Gustave Moreau, 6 Απριλίου 1826 – 18 Απριλίου 1898) ήταν Γάλλος ζωγράφος και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του συμβολισμού. Μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού το 1846, με καθηγητή του τον Τεοντόρ Σασεριώ (1819 – 1856), ο οποίος επηρέασε σημαντικά το έργο του. Στα 1857 – 1859, ο Μορώ επισκέφτηκε την Ιταλία και ενθουσιάστηκε από το έργο του Μιχαήλ Αγγέλου και του Καρπάτσιο.
Ο Μορώ άντλησε τα θέματά του κυρίως από το χώρο της μυθολογίας και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για όλους τους μεταγενέστερους συμβολιστές καλλιτέχνες, όχι μόνο στις εικαστικές τέχνες, αλλά και στη λογοτεχνία. Το 1891 έγινε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και μεταξύ των μαθητών του συγκαταλέγονταν ο Ανρί Ματίς, ο Ζωρζ Ρουώ, ο Πιερ-Αλμπέρ Μαρκέ και άλλοι. Άσκησε σημαντική επιρροή στη σύγχρονη ζωγραφική και κυρίως στους καλλιτέχνες του κινήματος των Φωβ (Fauves). Πεθαίνοντας ο Μορώ το 1898, κληροδότησε στο κράτος το σπίτι του και περίπου 8.000 έργα του, που αποτελούν από το 1903 το σημερινό Μουσείο Γκυστάβ Μορώ στο Παρίσι.
Αλέξανδρος Κορυζής: Τραπεζίτης και πολιτικός, διορισμένος πρωθυπουργός, που είπε το δεύτερο ΟΧΙ. Γεννήθηκε το 1885 στον Πόρο και καταγόταν από αρβανίτικη οικογένεια πολιτικών. Τα εγκύκλια μαθήματα τα διδάχθηκε στον Πόρο και την Αθήνα. Το 1903 διορίσθηκε στην Εθνική Τράπεζα, ενώ παράλληλα σπούδαζε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως έφεδρος ανθυπολοχαγός και τιμήθηκε για τη δράση του. Μετά την αφυπηρέτησή του ανήλθε ταχέως τα κλιμάκια της Εθνικής Τράπεζας και το 1921 έφθασε στο βαθμό του οργανωτικού διευθυντή. Με την ιδιότητά του αυτή διατέλεσε οικονομικός σύμβουλος του Ύπατου Αρμοστή στη Σμύρνη Αριστείδη Στεργιάδη και οργάνωσε το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη μικρασιατική πόλη. Υπήρξε από τους πρωτοπόρους της αγροτικής πίστης στην Ελλάδα και συνέβαλε στην ίδρυση του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού (ΑΣΟ) το 1925 και της Αγροτικής Τράπεζας (1929), της οποίας διατέλεσε και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου. Εκτός από άνθρωπος της δράσης ήταν και συγγραφέας μελετών οικονομικού περιεχομένου. Στην πολιτική εισήλθε το 1933, όταν διατέλεσε για τρεις μέρες Υπουργός Οικονομικών (7-10 Μαρτίου) στη βραχύβια κυβέρνηση του βενιζελικού Αλέξανδρου Οθωναίου, ενώ στη συνέχεια συντάχθηκε με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Στις 5 Αυγούστου 1936 διορίστηκε από τον Μεταξά Υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως και παρέμεινε στη θέση αυτή έως τις 12 Ιουλίου 1939, όταν παραιτήθηκε για να αναλάβει τη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας. Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Ιωάννη Μεταξά (29 Ιανουαρίου 1941) κι ενώ η χώρα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία, διορίστηκε πρωθυπουργός από τον βασιλιά Γεώργιο Β', με εισήγηση του ισχυρού άνδρα του καθεστώτος Κωνσταντίνου Μανιαδάκη. Παράλληλα, ανέλαβε τα Υπουργεία Εξωτερικών, Παιδείας, Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας, όπως και ο προκάτοχός του. Κατά τη διάρκεια της σύντομης θητείας του στην πρωθυπουργία αντιμετώπισε με επιτυχία την εαρινή επίθεση των Ιταλών (9 Μαρτίου 1941) και είπε το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στους Γερμανούς (6 Απριλίου 1941), όταν ο πρεσβευτής του Τρίτου Ράιχ στην Ελλάδα Βίκτωρ Έρμπαχ - Σένμπεροχ του επέδωσε τελεσίγραφο για την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Από την ημέρα αυτή, η Ελλάδα άρχισε ένα διμέτωπο αγώνα με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς, κερδίζοντας τον θαυμασμό των Συμμάχων. Όλη αυτή η δύσκολη κατάσταση είχε δημιουργήσει βαρύ φορτίο στους ώμους του Κορυζή, που δεν είχε μεγάλη πείρα στην πολιτική. Σε αυτό το σημείο εστιαζόταν και η κριτική που ασκήθηκε στον βασιλιά για την επιλογή του στην πρωθυπουργία ενός άπειρου άνδρα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, όπου έπρεπε να παρθούν αποφάσεις ζωής και θανάτου. Στις 18 Απριλίου 1941 συγκλήθηκε σύσκεψη στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» (όπου η έδρα τότε της κυβερνήσεως) για να εκτιμηθεί η πολεμική κατάσταση κι ενώ φαινόταν θέμα ωρών, αν όχι ολίγων ημερών, η διάσπαση του μετώπου από τους Γερμανούς. Ο Κορυζής προσφέρθηκε να παραιτηθεί και είχε μια έντονη συζήτηση με τον βασιλιά. Ξαφνικά σηκώθηκε και αποχώρησε από τη σύσκεψη, αφού πρώτα φίλησε το χέρι του ανώτατου άρχοντα. Κατευθύνθηκε στην οικία του, που βρισκόταν στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας και κλείστηκε στο γραφείο του. Λίγα λεπτά αργότερα κατέφθασε στο σπίτι του ο διάδοχος Παύλος με εντολή του πατέρα του, ο οποίος είχε αντιληφθεί την παράξενη συμπεριφορά του. Δεν πρόλαβε να χαιρετίσει τη σύζυγό του στο κατώφλι του σπιτιού του και ακούστηκε ο πυροβολισμός του τέλους. Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής είχε αυτοκτονήσει με σφαίρα στην καρδιά, σε ηλικία 56 ετών.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν (γερμ.: Albert Einstein, Ουλμ 14 Μαρτίου 1879 - Πρίνστον 18 Απριλίου 1955) ήταν φυσικός γερμανοεβραϊκής καταγωγής, ο οποίος έχει βραβευθεί με το Νόμπελ Φυσικής. Είναι ο θεμελιωτής της Θεωρίας της Σχετικότητας και από πολλούς θεωρείται ο σημαντικότερος επιστήμονας του 20ού αιώνα.
Γεννήθηκε στο Ουλμ (Ulm) της Γερμανίας. Σπούδασε στo ETH Ζυρίχης (Πολυτεχνική Ακαδημία της Ζυρίχης) στην Ελβετία όπου ολοκλήρωσε με επιτυχία τέσσερα χρόνια σπουδών στη Φυσική. Μετά την αποφοίτησή του, το 1900, πήρε την ελβετική υπηκοότητα, δούλεψε για δύο μήνες ως καθηγητής μαθηματικών και το 1902 προσλήφθηκε ως εξεταστής στο Ελβετικό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών στη Βέρνη. Το 1921 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ «για τη συμβολή του στη θεωρητική φυσική, και για την εξήγηση του φωτοηλεκτρικού φαινομένου» Το 1940 πολιτογραφήθηκε Αμερικανός.
Το 1952 του προτάθηκε η προεδρία του νεοσύστατου τότε κράτους του Ισραήλ, την οποία αρνήθηκε για διάφορους λόγους.
Απεβίωσε στο Πρίνστον του Νιού Τζέρσεϊ στις 18 Απριλίου του 1955.
Στα πρώτα 15 χρόνια του 20ού αιώνα, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ανέπτυξε μια σειρά από θεωρίες που διακήρυξαν, για πρώτη φορά, την ισοδυναμία της μάζας προς την ενέργεια ενώ ταυτόχρονα έδωσαν εντελώς νέο περιεχόμενο στις έννοιες του χώρου, του χρόνου και της βαρύτητας. Οι θεωρίες αυτές ήταν κατ' ουσίαν μια βαθιά αναθεώρηση της παλαιάς Νευτώνειας Φυσικής και αποτέλεσαν επανάσταση για την επιστημονική αλλά και φιλοσοφική έρευνα. Το 1905 δημοσίευσε τέσσερα άρθρα στο γερμανικό επιστημονικό περιοδικό Χρονικά της Φυσικής (Annalen der Physik) (τόμος 17) καθώς και τη διατριβή με την οποία απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Στο πρώτο από τα τέσσερα άρθρα έδωσε την εξήγηση του φωτοηλεκτρικού φαινομένου, για την οποία του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ το 1921.
Στηρίχθηκε στην υπόθεση της κβάντωσης η οποία είχε εισαχθεί μερικά χρόνια νωρίτερα από τον Πλανκ (Planck) για την ερμηνεία της ακτινοβολίας του μέλανος σώματος. Οι δύο αυτές εργασίες των Πλανκ και Αϊνστάιν αποτέλεσαν την αρχή της κβαντικής μηχανικής. Αργότερα ο Αϊνστάιν εναντιώθηκε στη θεωρία των κβάντα, γιατί δεν μπορούσε να πιστέψει ότι οι νόμοι της φυσικής μπορούν να εμπεριέχουν τυχαιότητα. Με τα δικά του λόγια: Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Θεός παίζει ζάρια με τον κόσμο.
Στο τρίτο από τα άρθρα που δημοσίευσε το 1905 ο Αϊνστάιν διατύπωσε την ειδική θεωρία της σχετικότητας και στο τέταρτο έδειξε ότι από αυτήν συνάγεται ο διάσημος τύπος E = mc2 (Ειδική θεωρία της σχετικότητας) που δηλώνει τη δυνατότητα και την ισοδυναμία αλληλομετατροπής ενέργειας και μάζας, ορίζοντας έτσι, ως ενιαίο χώρο την υλοενέργεια. Αυτό σημαίνει πως η ενέργεια που μπορεί να παράξει οτιδήποτε εξαρτάται από τη μάζα του. Τον Νοέμβριο του 1915, ο Αϊνστάιν παρουσίασε τη γενική θεωρία της σχετικότητας σε μία σειρά διαλέξεων ενώπιον της Πρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Το 1919, κατά τη διάρκεια μίας ηλιακής έκλειψης, ο σερ Άρθουρ Έντινγκτον (Eddington) παρακολούθησε το φως αστέρων καθώς αυτοί περνούσαν κοντά από τον ήλιο. Οι μετρήσεις του συμφωνούσαν με τη θεωρία της σχετικότητας και το γεγονός αυτό έκανε τον Αϊνστάιν διάσημο.
Το 1903 παντρεύτηκε την συμφοιτήτριά του Μίλεβα Μάριτς, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Χανς Άλμπερτ και τον Έντουαρτ. Το 1919, μετά το διαζύγιό του με την Μίλεβα, παντρεύτηκε την ξαδελφή του, Έλσα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε υποσχεθεί στην πρώτη σύζυγό του, Μίλεβα Μάριτς, ότι αν του έδινε το διαζύγιο, θα της έδινε τα χρήματα που θα εξασφάλιζε από το βραβείο Νόμπελ, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν γι' αυτήν και για την ανατροφή των παιδιών τους.
Εκτός από την αγάπη του για τη φυσική, αγαπούσε επίσης και τη μουσική καθώς έπαιζε βιολί.
