Ημέρα Anzac

Η Ημέρα Anzac είναι η εθνική μέρα μνήμης στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία η οποία γενικότερα τιμά τη μνήμη όλων των Αυστραλών και Νεοζηλανδών «που υπηρέτησαν την πατρίδα τους και πέθαναν σε όλους τους πολέμους, διαμάχες και ειρηνευτικές επιχειρήσεις» και «τη συμβολή και τα πάθη όλων εκείνων που υπηρέτησαν». Κάθε χρόνο στις 25 Απριλίου, η Ημέρα Anzac ξεκίνησε αρχικά με σκοπό να τιμήσει τα μέλη των Αυστραλιανών και Νεο-Ζηλανδών Σωμάτων Στρατού (ANZAK) που πολέμησαν στην Καλλίπολη ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Ανάμεσα στις Βρετανικές δυνάμεις της Καλλίπολης ήταν και κάποιοι Καναδοί στρατιώτες, που είχαν καταταγεί για υπηρεσία με το Ηνωμένο Βασίλειο. Επίσης, πολλά Καναδικά υπαίθρια στρατιωτικά νοσοκομεία, είχαν υποστηρίξει την εκστρατεία. Η Ημέρα Anzac τηρείται επίσης και στα νησιά Κουκ, στη νήσο Νιούε, στα Νησιά Πίτκαιρν, στην Τόνγκα και παλαιότερα ήταν επίσης εθνική αργία στην Παπούα Νέα Γουινέα και τη Σαμόα. Αν και η Ημέρα Anzac δεν είναι αργία, τηρείται στον Καναδά. Κατά τη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, η Newfoundland ήταν μια ανεξάρτητη επικράτεια και το Βασιλικό Σύνταγμα του Newfoundland ήταν η μόνη Βόρειο-Αμερικάνικη μονάδα που πολέμησε στην Καλλίπολη.

Ιστορία

Η Ημέρα Anzac σημειώνει την επέτειο της πρώτης εκστρατείας που οδήγησε σε τεράστιες απώλειες των Αυστραλών και Νεο-Ζηλανδών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του 1ου ΠΠ. Το ακρώνυμο ANZAC (Australian and New Zealand Army Corps) σημαίνει Αυστραλιανά και Νεο-Ζηλανδικά Σώματα Στρατού, των οποίων οι στρατιώτες είναι γνωστοί ως Anzacs. Η Ημέρα Anzac παραμένει μια από τις πιο σημαντικές εθνικές περιστάσεις για την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, και αποτελεί μια σπάνια περίπτωση δύο κυρίαρχων χωρών, που όχι μόνο μοιράζονται την ίδια μέρας μνήμης, αλλά και την ίδια ονομασία. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1914, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία ήταν επικράτειες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, για δεκατρία και εφτά χρόνια αντίστοιχα.

εκστρατεία της Καλλίπολης

Το 1915, Αυστραλοί και Νεο-Ζηλανδοί στρατιώτες σχημάτισαν ένα τμήμα μιας συμμαχικής εκστρατείας και διατάχτηκαν να καταλάβουν τη χερσόνησο της Καλλίπολης, ώστε να ανοίξουν το δρόμο προς τη Μαύρη Θάλασσα για το Συμμαχικό ναυτικό. Στόχος ήταν να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη, της πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία ήταν σύμμαχος της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι Δυνάμεις ANZAC έφτασαν στην Καλλίπολη στις 25 Απριλίου, αντιμέτωποι με την άγρια αντίσταση του Οθωμανικού Στρατού, υπό τη διοίκηση του Μουσταφά Κεμάλ (αργότερα γνωστός ως Ατατούρκ). Αυτό που είχε σχεδιαστεί να είναι ένα τολμηρό χτύπημα που να θέσει τους Οθωμανούς εκτός πολέμου, έγινε πολύ γρήγορα αδιέξοδο και η εκστρατεία διήρκησε για οχτώ μήνες. Στο τέλος του 1915, οι Συμμαχικές δυνάμεις εκκένωναν την περιοχή, αφού και οι δύο πλευρές είχαν υποστεί βαριές απώλειες και τεράστιες ταλαιπωρίες. Οι Συμμαχικές απώλειες περιλάμβαναν 21.255 από το Ηνωμένο Βασίλειο, περίπου 10.000 νεκρούς στρατιώτες από τη Γαλλία, 8.709 από την Αυστραλία, 2.721 από τη Νέα Ζηλανδία και 1.358 από τη Βρετανική Ινδία. Τα νέα από την άφιξη στην Καλλίπολη είχαν ένα βαθύ αντίκτυπο στους Αυστραλούς και Νεο-Ζηλανδούς στην πατρίδα και η 25η Απριλίου έγινε γρήγορα η ημέρα που την οποία θα θυμούνταν την θυσία αυτών που πέθαναν στον πόλεμο. Αν και η εκστρατεία της Καλλίπολης απέτυχε να κατορθώσει τον αντικειμενικό της σκοπό που ήταν η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης και να θέσει εκτός πολέμου την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι δράσεις των Αυστραλών και Νεο-Ζηλανδών στρατιωτών κατά την εκστρατεία, κληροδότησαν μια αδιόρατη αλλά ισχυρή κληρονομιά. Η δημιουργία αυτού που έγινε γνωστό ως ο «θρύλος του Anzac» έγινε σημαντικό κομμάτι της εθνικής ταυτότητας και στις δύο χώρες. Αυτό διαμόρφωσε τον τρόπο με τον οποίο οι πολίτες τους έβλεπαν τόσο το παρελθόν, αλλά και την αντίληψη για το παρόν.